է քք Աքի ԱՋ
>
Գ ւ ւ ձ հ Ր Է Ի ԵՊհՍԿ, Ժ-ՈԴ.ՈՎ.Ը
եԿեՂե811ԿԱՆ հՐԱհՈհնՔհ ԼՈՅՍհ ՏԱԿ
գ.
գ՛"՝՛I՛ւ՛Լ 1՛
քքսք/ւսքչւ՛"չէ՛՛՛ււ՛քչսէն
(ք՚ողււվի
« - ՚
րինւււկան՚՚լթիլնը
վւաս՚ոելու
Հ՛ամար
՜–
միած
էն»
սւմ
սա ղրի
իւք րաղ իրր
,
իՆչսլէս
ն չ ե ՚ յ ի ՚ ե ք
Նախորղ
յ օ ւ լ " ւ ՚ " հ ո ւ մ \
ղիմում
է
Հ;
կանոնք
Աոա
քԼլա
կ՛՛՛ն
ք»ի
37/"ք
ել
%ի–
կի"
յ ՛ոի ե՛լք, րակ՚սն
մ "՛է" ՛էի՛
5/"7
կ՚ոնոննԼ–
րին
, որաԼ
՛լ յի շաա
՛սկ"
լիք
իւն
կա
յ Լսլիո
-
1լոպսսական
մուլովնհրի
մասին
;
Տե՚՚նԼնք
թկ
ինչ րնոյթ
ունէին
այղ
Լսլիս–
կո՚ղոսւսկան
մ ո՚լուինԼ
րր ,
եկեղհւյակ՚"ն
կեանքի
ո՞ լ՛ իսն՚րիրների
քԿ՚նութե՚սն
Հա
-
մար
էին ղումարւում
Լւ ինչոլիսի՞
իրաւա.
՛՛ութիւննե
րով
է ին
օմաուահ՜
յ
Այս
Հար
-
ցերի
ոլա ր՚Լս։ րանո
ւթ
ի՚-նն
էսնՀրամԼ
շա
է
ԳաՀիրէի
մո
՚Լովին
օր ին՛ս կան
ութ
իւնր
ճշ -
դելսլ
Համար
I
« կանոնք
Աոա
քհ
լ՛ս կանք»
ի
37/"/
յօ՚է
-
ուածր
շաա
կ՚սրճ
է
: «Երկիցււ ի տսւ|ււռջ ,
ասուած
է այնաԼւԼ,ճւճ1\ռ.\
լիցի
եպիսկոս|11–
սսւց 1քՆ քննեսցիքւ աււ միմեաՕս ցհրամսւնս
րսւլւ1յպաշսաՆթեա1ւ, եւ ցպատաեետլն եկե– .
ղեցաւկսւՕ. ըԸգդիւքայւա11ու,թ–եաքւ լռւծ՜ցին» տ
Աքս
կանոնր
, ինչսլէս
աեսնում
Հ րն
-
թԼրւլողր
, եպիսկոսլոսական
մողուէին
շ՛ոա
աւաՀմո՚նափակ
իրա լաս
ութիւնն եր
է ա՛ո
-
էիս
՝. մ՚ոէլովր
ղումարւում
է .Ընելու
Հա
-
մար
«՛լՀ րամ անս
րա ր ե սլա շա ո ւթե ան
»
,
աս յ ս ի ն յ ւ ն աս ա ո լահ-աոլ՚ո
չա ութեան
Կ"՚1"1Ր
ել
վերաէյնելոլ
սլաաաՀած՜
աարակարծու
-
թիւններր
•
37/"/
կանոնի
մէկ,
ուրեմն,
ոչ
մէկ
իւօոք
կայ
այն
մասին
, թէ
եսլիսկոսլ՚՚ոա
՜
կան
մո՚Լովներ
շ
իրաւասութիաձւ
ո՛ն՛ին
քն
նե լու
եւ վճոե
լու
եկեղե
ւլու
վարչական
էլաղմ աէլե րոլո ւթէ, ան
կամ
՛լ աւանանքի
վ
ե֊
րար1,րող
Հարղերր։
էքիկիոյ
մողովի
5/"/
էլանոնր
եսլիոկոսլո–
սական
մողովի
օր՛" էլա րղր
սաՀմ անա
վւա
-
կում
է
՚քիայն
մի Հարղով
Հ քոնգիրր վերա–
րերում
է ե՛ղիս
կո սլո սի էլո ղ՛քիղ
րանագրր–
ուած
անձին
մէկ
ուրիշի
կողմիղ
արձս
/Լ
-
կում
ս
՚ալոլ
սլաաճաււով
առակ
եէլած
թ/"—
րիմաղութեանղ
, որոնղ
քննութես՚մր
"քի–
աի
ղրաղոլի
եպիսկոպոսական
ժողով
ր
յ
կանոնր
թէեւ
մի քիչ
էւրէլար
է,
Ր " ՚ յ ղ
եւ
այնսլէս
՚քէկ
ենք րերռւմ
ամ
րո ղկոլթե
ա ք
ր , .
առնելով
Մելիք
- Թ՚սնղեանի
ղրքիղ
(4^
150) :
։՛
« Նրանք*
Հողեւորական
թէ
աշխարՀա^
կան,
որոնղ
եպիսկո
պոս
ր
իր թե՛քում
մե^ր–
մել
է եկեղեղուղ
, ւղիաի
սլաՀեն
այն
կա
նոնն,
"ՐԸ
սաՀմանել
է՝
որ
րանաղրուած–
ներր
ուրիշ
անձին^|է^րիղ
արձակումն
չ՛ւ էուոնան
: Աիայն
սլիաի
քննել,
թէ
՛իոք–
րողութեան
,
վէճի
, էլամ
մի
որեւէ
" ՛ յ ղ
-
պիսի
ան րաւաէլան
ութ
եան
Համ ար
չէ՞
արւլեօք
եպիսկոպոսր
րանաւլրել
; (քւ
այս–
Աքէս,
"Ր՚՚ւէ"ղ1՛
գր՛"
նման
ղործերի
Համար
կա՚ռս՚րոլի
վա
յելռւչ
քննութիւն
,
րարի
Համարուեղ
սաՀմանել,
որ ամէն
աշիսար
-
Հում
տա
րին
երկու
անւլամ
ժողով
լինի
,
ո րւղէ
Ա
՛լի ա լի՛ա ր՛–՛ ի
ր՛՛
լս ր
է, էղի ս էլո ոլ՛է սնե ր ր
՚քի՚ոտէ^էլ
ժո՚լուիոլին,
քննէ,ն
ո, լ ղ ՚ ղ ի ս ի
թիւ–
րիմաղէ"
թ իւննե
րլլ եէ. "՛յ՛է
էքիկողոէի
եպիս–
կոսլոսի
ւլէմ
յանղաւոր
էլտնաածներր
բոլորի
կ՚՚՚լ՚քիղ
Հս՚՚քարռւեն
Լէլեւլեղուղ
Հե
ռաղ ր ՛սծ
ս՛ յնքան
ժամանակ
, որ քան
րտ
-
ւարար
էլր
Հ
ս՛էք
"՛րի
մողովր
ե
լ.
էլ լ,
մ եղ
-
մացնի
՚իճիոր»
: Վերկր
ճշղւում
է թէ
երր
՚ղի՚էոի տե՛ւի
ռւնենուն
այղ
ժողուէնե
ր ր
Աւրեմն
, ՚ է ւ ի կ ի " յ
ժողովի
5/"/
կ՚սնոնով
,
նաիսա տ ե ո ՚՛ ւ ո՛ ծ՛ ե սլի սէլո
ւղ ո ս ա
էլ ան
ժ՜ ՛ւ ղ ո
վր..
ղ " ւմ ս՛ ւ՛լում
է քննել
ու Հա ՛քա ր
" ՛ յ ն
Հ >" լ՛ղ ր՜–
թէ
ինչու
երկրորղ
անձր
րանա՛լ
րււէ.ածին
արձ"՛էլսւմ
է տուել
եւ
միւս
քլալմիղ՝
էսյն ^
եպիսկո՚՚լո
էէ ր , որ
այւլ
րտնւուլ
րոլ թիէնր
;
կատ՛ս
րէ, լ է , տէւակնորգուե
լ է ե կե ՚լէ^ղա
-
էլան
կ՚ոնէէննե
րո"
էի
, թէ՞
անձնաէլան
՛լրր՜՛
գապատճւոէւնե
ր"վ
:
« կկմիտծին»ի
իսմրաւլիրր
, առնելով
Աե–
լիք
- Թ՚անւլեանի
ղրքիղ
" ՛ յ "
էլէսնոնր
, աւք–
րողկութե՚ոմր
մէկ
չի բերել
այն,
ալլ
քա
՛լել
է միս՛ լն մի ե րկու
աողե ր , րնղ.
որոլմ
էէեբկաէլէտ
է ղրել
այնտեղ
, ոբտե՚լ
նտթա-
ղա ս ո ւթ
ի ւն ր ղէւռ
չի վե բկէսնոէ
մ էյլ ա յււ
-
պիսռվ,
ձէււաւիոխել
է կանոնի
րովաեդա
-
կոլթիւնբ
ու իմասաբ
;
իյ բ ոիլ տութե
ամր
յա յտա
բ՛ռ
րէյ լււվ ,
որ
« կանոն
ք Առւս քէ,–լտ կանք»
ի ւյ բաղ ի
^եսլիս–
կոսլոսակէոն
ժ ՛՛ղուի»
գումարելու
մասին
իսօսւ՚՚ւմ
է նաէ,ւ
՚ՀքիկիակաԿւ
ժւէղուէի
(.էր՛է
(սլիտի
լինի
պւ՚լ)
կանոնի
մէշ,
«Լ՚կմիա
-
ծին»ի
իէմր՚ս՚լիրր
մէկ
է բերում
" ՛ յ ՛ լ էլա
-
նռնի
Հէ.տե ւ1։ա
լ տ ո ՛լե բ բ
մ իտ լն ,
«րարի
Համալ՚ուէւղ
սաՀմանել,
որ
ամէն
՚ոշիւար–
Հում
տար
ին
է, լ՛ էլու
անւլամ
ժ "՛լ՛՛՛է
/ / ՚ ՛ ՛ / ՛ 1
որսլէս
ւլի Բ" է" լ՛ ե սլի ս կո պո ՛լ՛նէ, ր ր
էքի-օ՚ոեղ
ժողովուէւն
, քննեն
այղպիսի
թիւրիմաղու–
թիլննեբ»
: Աքսպէս
նաՀատակեալ
ձեէ՚^վ
մէկ
բե բած
Հատոլածիղ
անՀն՚ս
բին
է
Հ՚ս՚ւ–
էլանտլ
թէ
ինչ Հարղեր
քննելո՛
Համէոր
էր
ղումարլում
ժողովբ
եւ էսոլա ,
ռւր1>՚ք՝ն
,
ի՚^նչ
էին նբէէէ
ի րուլա ս ութի
ւնն ե՝րր :
ԳաՀիրէի
եպիսէլոպոսական
Ժողովբ
, որ,
ինչպէս
ւլրոււք
է «կկւքիածին»ր
, «ձեոլն
-
Հասօրէն
քննսւբկեղ
եւ միաձայն
րնգունեղ
ոլւոշռ-լւքներ»
իբ օրակաբղի
ւսյնպիսի
Հար~
ղերի
՛քուսին
, ինչպիսին
են , օրինակ,
Հ ՚ ս –
քէսստանէ։
ա
լւլ ^ ե էլե ղե ղո՛.
սա Հէքան ո՛ւք բու
-
թեան,
եկե՚լեղու
կանոն՛ող
րքի
,
քշկմիած–
նի
եւ ՛քիւս
աթու՚^/երի
ւիո խ յա բտ րե րո լ -
թեան
Հարղերր
, ^մ
անո ւթե ՛սն որե
է է
ե՚լբ
ունի՞
վերո
քի չեա
լ ժողուիների
Հեա
Ոչ,
չ ռ ւ ^ ՚ ի
Հ Անունիղ
ղաա
րնղՀանուր
էւ–
չինչ
էլայ
նրս՚նղ
միկեւ,
ոբռվ
եւ
ԳաՀիրէի
եպիսէլոոլոէւ։ս1լտն
ժ՜ողով
ի լքւսէւին
չի էլարե.
լի ասել
թէ
ւս լն նոբամոյծ
ւքի Հաստաաու
-
թիլն
չէ Հտյաէէտանետյղ
եէլեղեղոլ
կեան–
քում
ել
ուն՛եղել
է անղ եա
լում
իր
նաիսրն–
թացներ
ր :
Զի՛ կ՚որելի
ասել
մանաւանգ
այն
էղսւտ
-
ճառով
, որ
«կանոնք
Առս՚քե
լԱ՛
էլանք»իւ
37/^ք
եւ
Նիէլիռյ
5/"/–
կանոննե
րի
մէկ
յի -
շատաէլռւած–
ժ՜ուլո ՛ինե ր բ , ինչէէլէս
Իր՛"
՜
լամբ
նչուէք
է Աելիք
- Ո՝"՚ն՚լեէոնբ
, չո՛ր
-
մո՚րտաղան
Հէոլ
եէլեղե՚յու
էլեանքսւմ
, որ -
աեղ
Հասաատուեղ
տարբեր
էլարւլ
:
ԱՀ՛"
թկ
Ի՚^լ I ղրո՚մ
այ.լ կարղի
մէսսին
Մելիք,
իՒանղեանր
:
1
« Ս՛եր
էլա թողիկո
սնե
բր
մինչեւ
Ա.
Աա–\
՚ ՝ " ՚ Կ
լՐէ՚՚՚-մ
էին տարին
մէկ
անղամ
Շա
–\
Հ՚ոպիվանի
ել մէկ
անւլամ
է լ Ա
. կարապե~\
աի
ուիսաին
նեբկայ
լինում
,
ՈԼլլ ԺուլՈ ւ|
ՈՆսւծ էին լինում՛ բոլոր իշխաննհրը , ե -
պիսկռպէւսներր, ոբտեղ
եւ ընդհանուր;;
խորհրդակցութեամբ խԸդիրները վնւլում.
էին»
(էկ
100) :
Նոյնր
Մելիք
Թանղեանր
կրկնուէք
է
ի
րՀ
՚ լ ր ք ի
–արգ
էկում
;
՜
՚ յ
« Ներսէո
Մեծր
12
յսոըհբդականնեըոլ|
յ .
ԱաՀէռկ
60 ւլանակտններով
շրկում
էին
բո–\
լո ր էլողմ երբ
եւ տեղն
ու տեւլր
վէճեբր՛^
գտղարեղնռւմ
: Նրանք
Նաւասարղի
աօնին\
Շ՚ոՀապիվան
եւ Ս–
Կտրասլետի
աօնին՝,
Աուշ
էին ուղեւորւոււք
,ուր
Ժոցովւում էին–.
րոլոր Հայոց այ|սարհի իշխաններով, թա֊ |
գաւորներսվ
ել եսլիս1լոպոսներով
եւ
յսոբ~;
հրդակցռւթեամբ վնռում էին բոլոբ հաբ–,*
ցերը»
(բոլռր
լնգղծումներր
մերն
են՝
Ա.
՝•
Ասուած
է շ ա ա
^իչգ
եւ շատ
պաբէլ;
քյ -
յ
կեղեղական
բոլոբ
Հարղերր
քննում
ո,.. ՜՚,
վճռւում
էին
ոչ թէ
ե ոլ իս կո ոլո ս ա էլան
ժ ո֊ \
ղովնե
րում
, այլ
Աղղ ա յ ի ն
-
I, էլե ղեղ ական
(
ժողովներում
, որին
մ տ սնա էլղ"
Լէք
էին
թէ
Հ ող եւո
բ՛ս կաննե
ր ր եւ թէ
աշթարՀս՚կան
- \
նեբբ
:
;յ
« էկմիածին
»ի
ի՛մ բ՛ո՛ւի
բր,
ռր իր տե
- \
ղե կո ւթի ւննե Րր
առն՚ււմ
է Ա՝ ե լիք
Թ ա ն գ - –՜
ե՚սնիղ
, առնում
է ղրանք
ղրեթէ
բառ
աո
՚–,
բառ
, էսմԲ՚՚ղկ
նախագս՚ոութիւննեբով
ե՛.
1
սաէլայն
աոտնղ
չաէլերտնեբի
մէկ
գնե–"ւ. )
եւ
առանղ
ղ րանղ
աղբիւր
բ
մ ատնանշե
աւ ,
է
նաեւ
էէերո յիչե՛՛՛լ
աեղէ,–կութիւննէ,
րբ
ա
-
ռել
է
ն ո յ ն
Հեղինակիղ
, բայղ
մի քանի
ոչ .
ճարտար
ձեռն՚սծութիւննե
բով
վւո բձե
լ
է
՛ւ֊ լիո
ի վս՛
յ ր չուռ
տէսլ էղւստմաէլան
իրո՚լու
.-
թիւններր
, իր
թէղին
յէսրմարեղնելու
նր– )
պատ
ակով
:
1
քԼՀս՛ թէ
ինչպէս
է շտրագբուտծ
քք է, ւր օ ՚|
Թանղեանի
ւէեբո
յիշեալ
Հատուածր
Հ Է ^
\
միտծին»
ամսւսղրի
մէ^ ;
Հ
«
Հնռլմ
, ղրում
է Մայր
Աթոոի
սլա
չ -
֊.
տօնաթեբթի
իւմբա՚լիբր
, րսա
առաքե
լա
-
, |
էլան
էլանո՚քւի
, մ եղ
ւքօտ
եւս
տա
բին
Լ րկու. ՝>
անղամ
Հա յբապետր
շրկում
է ր
ամ
ր՚՚՚լկ
՚,
երկիրր
է
եպիսկոպոսական ժոդով ցոլլ1՚ա֊ 1
րում ,
ամէն
էլող՚ք
/լւսրղ
ու էլանոն
Հաս
- ^
տատում
;
Ա • Լուսէսլորիշր,
Մեծն
Ներ՛՛է՜
՚;
սր , Ս • ԱաՀտէլբ
12
եպի ս կոպո սն ե րո
՛ի չՐբ - ւ
կռւմ
էին
ողք երկիրն
Հայող;
Յաւակապէս ;
եպիսէլոպոսնեբ
(րնղղծ
ումներբ
մ եբն
են՝
\
Ա.
հէ–)
Ն
աւս՚սարգի
տօ^ւին
Շ աՀ ապի
-
վան
, իսկ
Ա
•
կարապետի
աօնին
Մ ուչ
էին
յ
Հալաքւում
ղբագուելոլ
տարին
գ է թ
մէէլ
I
երկու,
անւլ տմ
եկե
ղեղ աէլան
բաբ եէլա ր գ ա
- \
կան
Հաբղերով,
եւ այնտեղ
քննելուլ
յե
- 1
աոյ
կարեւոր
Հաբղեբր
ներկս՛յաղնում
էին
,
էլա՛ մ Հտ յրապետին
ի վաւերաղումն
եւ
\
կամ
աղղային
- ժողովին
ի
Հաււսնութիէն»
(«էկմիածին»,
Տուլիո
,
1956
թ • էկ
Տ) :
|
Ոն չսլէ"
աեսնում
է լնթերղողբ
Մ " ՛ յ բ
Ա՜ –՚
թոռի
սլա չաօ՚^ւաթե
րթ
ի մէկ
պատմութիւնր
\
չ՚սրաղրոլած
է Աելիք
Թ՚՚՚նղեանի
բաոե
րով
ռւ
նաթէողասո
՚՜թի՚-ններոէլ
էլ՛ոմ ՛ս՛ ելի
պարւլ
՚ոոած
աբտաղրու՚ոծ
է
՛ոյս
՛Ա՛ րէԻ՜
նիս
ղրքիղ։
Բ"՚յց
ղլ""ն"վ
մէէրռեղ,
էլ՛ս -
՚ո՚սբուտծ
են մի քանի
էչ՚սրեւոբ
էիով՚ոխու–
թիւններ,
որոնք
ինչսլէս
ասաղինք,
՚ ղ ՚ ո ա -
մւսկան
իրաղէսրձութիւնր
ղ լ ի ՚ ի վ ՚ " յ ր
^
չ"ւո
՚ ո ՚ ս լ ի ս ։
Ե՚ղի"կ"՚ղոս՚"սէբ
ի՚մբ՚ողիբր
՛ոյնսլէս
է ՛լուրս
բերում,
որ
«եկե՚լեղ՚ո
-
կ՛ոն
- բ՛ս բե էլ՛ս բ ՛լա
էլւսն
Հաբղերո՚ի
»
ղբ՚ո՚լ–
ւում
էին
«յ՚ստկասլէ
ս ե սլի ո կո ոլ" "նե բ ր
»
•՛ել
Հայրա՚ղետն
է լ երր
շրշակայութեան
էր
գուբս
գալիս,
իբ Հեա
աոնոււք
էբ
ոչ
թէ
«թո
բՀ բղտէլէսննե
ր–»
քլ՚"՚ք
«.՚ի"՚նա1լւսն
-
ներ»,
այլ եպի"ւ1լո"լ""ներ
, որ՚՚նղ
Հեա
չր~–
կում
էր
ո՛լկ
եբկիբր
եւ էլւ"րգ
" ւ
կ՚"նոն
Հասաատում
: Ն""
"՚սաբ՚լի
եւ
քէ •
կարէւէ
՜
պ ե տ ի
տօներին
է լ Շ՚ոՀասլիվան
եւ
Մ
ուշ
էին
Հաւաքւռւմ
«յաէոէլասլէս
է,սլի՚ւկ"սլոս
•-
ներր»
, էլաբեւո
բ Հա
րղե
ր քննե լու Համաբ
:
Ոոէլ
Հ՛ռյո՛յ
ա շթարՀ
ի
ի շի՚աննե
բն
ու թա
-
՛լ աւոբնէ,՞
րր , ո րոնղ
՛ք
ասնա
էլ ։յ ութ
ե "՛ն
մ ա–֊
սին
ի՛նւլ
լ՛ո
յ առ ա րէլա
լ ժ ո՛լո
էին
ե րին
լիչա
՜
աաէլու
՚ք
է Մելիք
Թ ՚ ՚ ՚ ն ւ լ ե ո ւ ն բ : Նրանղ
՛քու
սին
իսօսք
չէլ՚սյ
«էկմիածին»ի
մէկ։
Տող. -
ուածա՚լիրբ
ալղ. մաէւբ
սլարղապէս
յ ա
՚ ղ է ւ ւ –
ւել
է , ՚սնշուշտ
այն նսլատւսէլով
,
որւղէս
ղի
" ՛ յ ղ
մոգովնէւրր
նմանուին
ԳաՀիրէի
մ ո՛լո ՛իին , ոբ
նոյնսլկո
մ իո՛ լն ե պիս էլո պւ։ ս– ՚
՚ ^ ե բ ի ղ կբ կաղմուած
ել
որին
աչիւտոՀա
կ՚սննեբ
չէին
՛ք
՚" սն ՚" էլղ ո ւ
.։ք
Այո
մեթոտին
է
ղիմ
ում
«էկմիածին»ի
ի՚մբագիրլ
իր
լօղու։։ւծի
մէկ
մէկից
աւելի
՛ս՛էւ ։լ ։ս մն ե ր :
Մելիք
թանղ եանր,
օրինակ,
իր
գրքի
100/՛»/–
էկում
ղրում
է
. «ժողովներով
եէլե
-
ղեղէսէլս՚ն
իսնղիբնեբբ
ռբոշելոլ
կաբղր
ստՀմանեղին
առաքեաիներր
:
( . . .) (ք .
Հարք
Հեէոեւելռվ
աո ա ք ե տ
լնե
բին՝
որո
-
չում
են էոէորին
երկու
անղամ՝
ղտրնան
եւ
աշնան
Ժողով
անել
աււկաիւ
խնդիբնեբը
քննելու»
(բնղղծումնեբբ
մերն
են՝
Ա.
Իէ–)։
«էշմիածին»ի
իսմբ.սղիբբ
իր
էլ.սբ,լին
՛լրում
է . «Գոբծք
Աոտքելողի
,ղ.ստմոլ
-
թԻ՚^՚Իտ
յ ՚ " յ ՚ " ՝ ե ի
է,
ռր ե1լեւլեցաէլան
իրն
֊
՚էիրներր
Ժ
-Ոէլովնեբում
կաբէլագրելու
կւսր–
ուււա,օե
ս։
լներբ
X
Սուրբ
՛լբ
Հասէոատեղին
Հարք՝
Հ ե տեւե լով առաքե
ալն
երին
եւ ա
-
ռաքելաէլան
աւանգութետն^
որոշում
են
տարին
՚ լ է թ
երէլու
անւլաւք
եպիսկոպոսա -
կսւն
(րնղղծումբ
մերն
է՝
Ա.
Խ–)
ժողով
անել
» :
Աբտաղբուած
է,
ի ն չ ՚ ՚ լ է ս
տեււնում
է
րն–
թեբղողր,
Աելիք
Ո՝ան։լե։ոնիղ
, բայղ
եւ
էլատարուած
են մի երէլու
փոփոխութիւն
-
նեբ
: Մ ելիք
Թան՚լեան
բ ղրում
է , ռբ
Ա •
Հարք
ո րո շում
են «ժողով
անել
էսռկա
ի
ին՚լիբնեբր
քննելու
Համար»։
«էկմիէսծի
-
ն»ի
իմ րաղ
իրր
ժ-ո՚լովր
ղարձնում
է
եպիս–
կոպռոական
Ժողով
եւ
միւս
կողմիղ՝
լա
-
պաւում
է «առկւսիւ
խնգի
բնե
ր ր
քննելու
Համար»
իսօսքերր,
որոնք
սաՀմանափա
-
կում
են մողովի
լիաղօրութ
իւններ
ր
մ ի ՚ ս յ ն
«առկախ
խնգիրնեբի»
եւ ոչ թէ
եկեղեղա
կան
Ր"
լ" ր
իսն գի
րն ե ր իլ քննո ւթե ամր
: քքւ
ՀԱՅՐԵՆԻ
ԱՌԱՍՊԵԼՆԵՐ
Մոխրագոյն
, փոքբիկ
կատարով
ել կար–
մբալուն
կր^քով
ա յ ս
թռչունբ
, որ
վչաիղ
մթագնած
աչիքեեր
ունի,
միչտ
այղելում
է աբածոէԼ
ղաոներին
եւ
ոչիսարներին
,
անՀանգիսա
ոսաոստում
նրանղ
չ ՚ ՚ ւ ր կ
ոլ
տխո՛՛ւր
- տի՚ռ՛՛ւբ
ծբլվբլում
•
Այս
փ՚՚Քրիկ
թռչունին
Հօտաւ^ւե
ր ր
տր–
ւե
լ են տարօբինտէլ
մի անուն
«էլտոնա
-
ր ա ֆ »
։
X
Րախա
բ
երբեք
չէր
ժպաաղել
ծուռ
Ա ե–
փոյին։
Ասենք
, այգ
Հին ժամ տնաէլնե
ր բ՝
զոռրաների
ու խեղճերի
աշէսաբՀում
չատ
քչերին
էր ժպտում
բախտր
: \)՝ուռ
Աեվւօն
պաՀ
ում
է ր
՛լիւղի
նտիսիբբ
ե ւ կիսա
քաղղ
քաշ
աալիս
էլեանքրւ
Տան
միակ
՚ոշխատոգ
ձեռքն
էր , եւ նաիսբասլանոլթիւնիղ
ի՜նչ
էր ստացած
ր որ • ողորմ
ութ
ի^ ւն , իսկա
-
կա^ն
ողորմութիւն
։ իսկ
րնաանիքր
րաղ
-
մ անգամ
էր : Հինղ
աղկփկ
ռէնէբ
եւ վեբ
-
կում,
Աստծու
կամքով
ունեցաւ
մի տր
-
գայ,
որ
՚ ղ է ՚ ո ք է րախտաւորեղնէր
իրեն
,
կանղուն
պաՀէր
պապենական
օկս՚իսր
։
Աղ
ու Հացով
եւ լեռնային
անտբէստ
օ -
գով
սնւում
, մեծանում
էր
Աղի
՛լբ
՝•
Երբ
նա
արղէն
ինր - էոասր
տարեկան
տղէՍյ
ղարձաւ
, սէլսեղ
աբածացնել
Ամր՚սսւ
ԱեսլուՀի
գառներբ
•
Փ"քրիկ
Ա՚լի՚լփ
Համար
գժուաբ
էր
ղառ–
ներ
արածտցնելր
; Աէսբէսլանկում
, ծաղ
-
կառուտ
խոտի
մէկ,
էարաճճիներբ
էռ՚ւՀան–
գիստ
վաղվում
էին գ է ս
ՈԼ
գէն
,
ոսւոնսւմ
գ է պ ի
ւսնղունղբ
էլաիսուած
քարաէիիլ
էիր -
րայ։
Եւ
Ա՚լԼ՚ղբ
էնքն
էլ ՚լառ
գւոոած
, մաչ–
ուտծ
՚ոբէ,խնեբով
ւիաղվւլում
էբ
։լ.աո.ների
ետեւից
, որ
չլինի
մի ւիռբձանք
պատւսՀի
նրանց
, չլինի
րնէլնին
քաբաւիից
, սպէսն
-
ուին
էլամ
ոտնեբր
շ։ռրղէ^ն
: Գէ՜Հ,
խեղճ
երեխայի
աչքր
շատ
էր
՚իւոխեւլէ,լ
Սեւ՚լ"՛–
-
Հի՚ց 1 Մի անւլամ
ւլաոնե
լ՛ից
մէկբ
էէ՛" յթ՛"
՜
քել
էր , ոտքր
վիբաւո
րե
լ ու
ր՚՚լոլ՚ի՚ք
ե ՜
ատց՚ոծ
կադէսլով
էր
ւ լ ի ւ ղ ւլալիս
• ք\ա
-
նասլարՀի
մեծ
մասր
Աղ/՚ղբ
՚լրէլած
էր
բե
րել
իր վիրտւոբ
էլառնուէլին
։ Րայւլ
ա՜է՛ս
Սմր տտ
ՍեէէլոլՀբ
էոեսնելով
էլաւլւււց՚՚ղ
գառնուկին
, գ ա ղ ա ց ա ծ
յարձակուե/
էր
գառնարածի
՛Լրա
յ .
Ե"
քեղ շանստտա՚քլ
էլ՝անեմ
, լսւքլո՚տ
,
՚ԻրՓւ՚ել
էր նա,
վյոխանակ
էլաոնէտրին
աբածացնէւլոլ
, քուն
ես
մ անում
ու
քէֆ
քա
չո
ւ՛ւ
, տ«ւ » . .
•
Ամանային
առաւօտեան
խոտերն
ու
վայրի
ծաղիկնեբր
ասես
քբտնել
էին,
եւ
քրաինքր
մ արղար
իլ էոի
նմ ան
ւիա
Ավ՚լում
էբ գբանց
՛Լրա
յ
է
իսէլ
ւլաոնե
րն
ախոբժա–
էլ՚՚վ
ա բած
ում
էի՛ն , ռւտոէմ
Հիւթա
լի
խռ
ալն
ու ծ ս՚՚լվ՛
էլ^ւ ե ր ր ել աճում
, ւսւելի
չա
-
բաճճի
ու
անւլոլսպ
գաոնում
;՛
Առաւօտից
մինչեւ
էէւշ երեէլո
յ Աղէղբ
էիաղւիյլուէք
էր
նրանց
ետեւից
, սար
ու ձոր
րնէ
^ոլմ
, Հօ–
տից
Հեռացող
անՀնաղանգ
ղառն
էւ բին
եա
բեր
Ոէմ
ե լ •"րսլէս
Լս աղբն
էլե ր իսօս ում
Հետ–
ներբ,
՛ւ՛ւ, ՛լ՛՛՛նւււմ
, ւլ՛լուշացն"լ՛ք
,
իւբա
-
տում
ւ՛ւ շոյռւմ
•
Զ" լ՛՛՛՛՛ք ի^ ում
մ ի չա
ա բձագանքում
էր
նրա
ձ՛սյնէ^ •
.
—
Ջ ո ՚ լ ,
չո՛ւ՛է
է"՛՛֊՛,
չո՛ւ––՛
Այգ
օրն այնքան
էբ
յողնել
Աղիղբ
, "ր
ժա
յո ի չո լ՛՛՛քին
քիչ
պ՚սռ
էլէյ՚յ
Հանղ սաա
-
նալու
: Րայց
աՀա
, չար
սաէոանայ
, յ,"ղ —
նած
մարւքնին
այն՚էլիսի
Հաճելի
թմրիր
ւղաահց
, ռր
ք՚՚ւն
մտաւ
;
Անս՜ւշ
քնեց
Ա՚լիղբ
: ՝Րնեց
ե րէլա՜ ր , եւ
եթէ
վաա
երաղ
չ՚ոեսնէբ
, ղէ.ո. կբ
շարու
նտկէր
քեել
: Ե բաղում
նա տեսաւ
,
թէ
ինչպէս
իր
սիրելի
գառներից
մէկբ,
որ
ճակատին
սեւ
խալ
ունէր
, քաբաէիից
ց՚սծ
գլորուեց...
Աղփ՚լր
սարսավ՚՚սծ
ղարթնեց
քնից
եւ
մո
լոր
աչքերով
չուրկր
խուղարէլեց
: Ու
աւե
լի մեծացաւ
Հո՛լին
պատող
աՀր։
Գառներն
անեբեւութէսցել
էին
ւ
Մղ/՚՚ւԼ՛
"՚իքերր
մի պաՀ
խաւարեղին
• լե–
աոյ
լեռնային
խաղաղութեան
մէկ
նռրից
աբձաղանքեց
նրա
աղա չական
ձայնր
*
—
Ջ"՛լ,
չ՛՛՛ւ,
չո՛ւ–,
չ՛՛՜՜՛ • • •
Րա
յւյ աւաղ
, ա
յգ
կան չին ոչ
մ ի
ղ աււ
չէբ
մօտէճնում
;
Հե ռ ա
ւռ ր սա բալանկէյ
բ ւ։
լ մ
ծս՚ղէլառատ
արօտներր
կտչէլանգել
էին
նր–
րտնց
: յ՚սէլ
կէսօր
ր վա
ւլռւց
էր անցե
լ
եւ
ձոբամիկում
եբեէլոյեան
էլասլոյտր
Հետ
-
ղՀե՚ոէ
աւե
լի
է ր խտէոնռլմ
, լեղակի
գ"
յե
ստ անէէւմ
;
Փ ՚ ՚ ք ր ի է լ
ղ՚սռնտրսւծբ
՛լա
յլի
ոււնռց
լոեց :
ԱՀն
րնէլաւ
է/իբտր
; Նա
յ Լ ՚ չ ե ց գաժան
սե–
պ ՚ ՚ լ Հ ի ն
ե
Լ
ւղ՚ստկե
րաց րեց
նրա
ղտ
յ ր "
յ թ ն
ու
ղա տ
՛ս ո ՛ո ո՛ն
ր :
֊.Ա՜խ
Հէր,
ա՜խ
մէբ,
թնչ
անեմ
Հիմա
Ի՚եչ "լ
աւոասիւան
տամ
Ա մ րւ
սե
պ,
Հին
^–
լսւցակումած
աւլաղսւկեց
Աղիղբ
•
Եւ նա
լեռներից
ու ձորեբից
, եբկբից
ու
երկնքից
աղաչեղ
,
էւ բ
թււչւէւն
ղ՛ս ՛ւն այ
,
թոչի
գնա
յ , սար
ու ձոբ ման
՚լ՚սյ
եւ գառ.–
ների
տեղն
իմանայ
:
Ու
անմիկւսէղէս
էլա ատ
րուեց
նրա
աւլա
-
չանքր
:
Փոքրիկ
գս՚ռնէսրածր
թեթե՛ւաթեւ
թռ. -
չւււն
գարձաւ,
թռա՜ւ-ղնա՜ղ
մինչե՛
Հիմ
տ
է լ ""՛ր
՛՛ւ ձոր րնկած՝
չէէ՛ ւ , չո՛ ւ
ւ
չո՛ւ,
չո՜՛՜ւ
^լՎւ՚"Լ"Վ
Լ՛ր
՚ լ ա ՚ ՚ ն Լ բ ի ն
է
որո
նում
եւ ոբտեղ
՛լ առնե բ է աէ, սնում
,
մ օ ՚ ո
է ւլալիս
ււլ ծլվլում
, ծլվլում
է
տխրա
-
ձա՜
յն , վչաս՚լի
՚ • •
Այգ
օրուանից
Ա՚լիղ
- թռչունի
անունր
գրել
են «գառնարած»
:
ԱՏ
•
ԿՈԻՐՏԻԿԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
