( & « » ս յք»
ԿՐԹԱԿԱՆ - ՄԱՆԿԱՎԱՐԺԱԿԱՆ
ԳկՄԲԵՐ
ՍԼ. ՍԻՍ՜ՈՆ Ա՚նԱՊԱԼԵ ԱՆ
ՎեՐ^՚՚՚Ա՚՚՚է
ասւրուան
չւնիքացքին
Հայ ու–
II
ո ււյ չււ է֊Թ էւ՛նր
ելւէչու. աբժա՚նաւոր
գէմքեր
^ կռրււնգէււց : էյրկ՛"– Վաււսւա1չաւոր
ուսու. -
ցէչնեչւ
, որոնք
կարնոյ
Աանսւսարեան
Վարժարանէ
1լր թ ա 1լան
մ չակնե րուն կչլ
պաականէէն
: Այգ երկու
ւչէմքերն էէն ,
ՍիմոՍ Աւլապալեան
եւ
Լեսւն Գ՚արագաշ -
հալւ :
էրկոլքն ալ կարնեցէ
Մեր կեանքէն
ւգա յմ անն ե րն ա յնսլէս
՛լ ա՜
սաւորուահ
են
յ
որ աոօրե՚սյ
վերէՎայ -
րումնե լաւն
մ է^ կրթական
ու գ րական
գէմքե
րու
մաՀն էոկ ժ ոոագութե
ան կր
•<4որոլէ
՛Բանի մլա էշէրոՎ սլէաէ փորձեմ
ներկա–
յւսգնե
լ ա յս երկու,
Ժ
չաէ^ե ր ր % Այւա
քէնէն
եգահ եմ
սլա չաօնա կէց
Աանասարեան
Հասաաաութեան
ժէք եւորուն աչակեր
—
պ/սհ եմ նաեւ ՛Լեց աարէ : Երկր՚՚ր՚էր
եգահ
է ՚լպրոցակէց
րնկեր
մր :
Հեռաւոր
՚Րալէֆորնէոյ
մէք էր մաՀկա~
նաց՛ուն կր կնքէր վասաակալոր
ուսուցէչ
Աէմոն
Աղապալեան
; Ծնահ էր
11
Փեար.
1874:^5՛։
Նախնական
կրթութիւնշ
կարնոյ
Արհէն՚հան
Վարժարանէն
մէք առնելէ
ե աք
է
կր
մ անէ
Վք անա սա րեան
ե ր կր ո ր գա
կան
Վարժարանր^. եւ էննամեայ
չլ՛ ք՛օն ր կր րո–
լորէ
181)2/^^ ,
երր
18
աարեկան
երէաա -
սարգ
է լւ , • ույւուց
չ. ասսչարէւլր
կ՝րնարէ
եւ երկու։
ոէարփնոյն
Հասաաաութեան
մէք
կր ւգաչաօնաէէյսրէ
՝\ Րրրեւ
լնգա
նակ
մէ -
կր , Վարժս՛ ր՛ոն ր դէ
^ՔԲ
՛Լ ե րժ անական
Հա~
• մ աչս արան
մ Ա ՜կր՜ ՛Ա՛կէ ՚ Հէն
՛լ
աարոլան
չրքան
մր Ր"Լորելէ եաք,
1900/»^՛
Աանա -
սա րեան Վա րժ ա րան կր վե ք ա գառն ա յ , լն
կե ք –ունեն՚՚՚լով
Համ ա լսա րանական
Գէորւչ.
ճէ յէրճեանբ ; Պ"լսո
յ
քցնամ ակա
լութեան
որո չում ով , կրկէն
Եւբո սլա կբ մ եկնի
,
այս
անգամ
Վէէննա
, Հեաեւելու
Համար
Հանքաբանութեան
, երկրաբանութեան
,
մ ան կավ
՛ս րժո
լթ եան եւ աա րր ա բան ո լ -
թեան : Ա՚ոեն
մրն ալ էայփցիկի
մւեռական
ա չխաաոլթե
ան ՛լ
լ ա աուկ
ու ո ո լց չան ո ց ի
գասլնթացքէն
կբՀեաեւի
:
Աանասարեանի
մէք իր
մասնա՚լիտական
ճիւգեբբ
աւանգելով
մէկաեգ
, ԱրՀեսաա -
նոց
ի կա Հագո
րհո ւթեան
բամնին
արՀես -
սւա՚գետի
սլաչաօն^–
՛Աէ
կբ վ՚՚՚րէ ՝
Առաքին
՚րնւլՀանսւր
սլաաեր՚սգմբ
՚լինա -
՝ գագա րէն եաք, Կիլիկեան
չրքանին
մէք ,
մասնաւորաբար
Աաանա , կարեւոր
՛գաչ -
աօններ կրվարէ
չնոբՀիւ
գերմաներէն
լեզուին •
Աանասարեանի
րոլոր սաներր անմոռա -
նալի յիչաա՚սկնեբ
ունին,
թէ՛ իբրեւ ու -
սուցի
չ , թէ՛ րնկե բական
մ արգ. , եւ թէ
լայն
ա չիւա րՀաՀա յեացք
ունեցուլ
անՀա -
աականսւթիէն
յ
Աչակե րանե րր անոբ գէմ–
քէն
վրայ
գժգոՀոլթեան
ոբ եւ է
նչան
չտեսան
, Հակառակ
անոբ սբ
լ՚՚ւրք
՛՛լա ա -
ճառնե ր գո յութիւն
ունէ ին գինքր
յոռե -
աես
գաբՅնելու;
էաւատես էր բառին կ՛"-
տարեալ
իմաստով ;
Տարիներ
վերք իրրեւ սլաչտօնակից
նոյն ՝•
Հասաաաութեան
մ էք , աւե
լի
մ տեբմ ական I
կասլով
կասլուե ՛լան իրեն ;
Կեանքին կր •
նայէր
փէլիսոփայի
մր պէո; Կր ոէրէր
լնկե րական
Հ անգէ էգ ումնե
րբ եւ
ժսլէտն
ան՚գակաս էրէբ ՚լէմքէն
վրայ :
յ՛ր քերմ փավւաքն
էր , սբ իր աչակերտ
նեբ
լ կեանքին
Համ ար
սլ՚ստ բա Ա՛սուին եւ
ռչ թէ վերացական
, ՚սնսլէտ
մէսբ՚լիկ
գէսռ–
նան ;
Րր Ա՛նձին
կսւէգ՚էւահ
քանի
մբ
չաՀեկան
լուչեր
եւս ունիմ , ոքոնք՝ Հակառակ
եքե–
սէէւն աարիներ
անցահ
րլլալռւն,
այսօբ
"՛լ կի ւգաՀեն
էրենց
ա յժմ էա կանոլթէւնբ
;
Զեմ
մ"ո.ց.ահ մ անւս ւանգ իր մէկ չատ
յրս՜՛
տակ արտա
յա յառլթիւնր
Տ|ւ Ո^աւլէր -
թ-ու֊ււք Ալլըր Վէրթ^է
, այսինքն՝
րււլոր
արժէք 1ւերու.ն; անարժէքոլթիւնր ,
քտնէ
որ սէէւաքէն
բե՚լՀանուր
ւգատեբագմբ
ամէն
բան
վեբէվ՚սյբ կր չրէէր
••
1927
Աայիոէ
մէք չարաթ
օբ մրն էր :
Աանաոարետն
Միութեան
էնգՀանոլր
ժո -
ղովին կր մասնակցէր
նաեւ
Աիմոն Աւլա -
՛ղա լեան ; Օրակարգին
վրայ կար Աիու. -
թեան
գորհունէութեան
հ րաէլի բ բ : Պատ–
ճաոնե ր կա
յին աաենի
մ ր Համ ար
յետ՛ո -
մ^՚լել Աանասարեան
Վարժտբանէ
վեբա -
բացմ ան Համար աեգի
ունենա
լէ ք ա չխա
~
տանքնեբբ
յ
կայէն եբէաասարգնեբ
, ո֊
րոնք կբ ոլնգէին թէ ինչո՞ւ
կարելի չէ
օրինակ
Փաբիզի
Հայա չատ
մէկ աբուաբ -
ձանին
մ էք Աանասարեան
անունով
մ ան -
կասլարտէղ
մր բանալ,
մեբ ունեցահ
նիւ.–
թական
կաբե լիոլթիւննեբոլ
սաՀմ
անին
մէք :
Ա իմ ոն Աղասլտլեան
լուռ կք սսլասէր ,
^ՐԲ վեբքաւգէս
նախաւլաՀ Պ ՚ Ղ՛ •
Արուլեա–
նէն
ձայն խնգրեց եւխօսեցաւ
Հետեւեա -
լր
«Ոչ
՚-՚յբ
կրնա
յ աա րակո
յսի
ենթարկել
իմ
Հա յ ր ենա
ս է ր ո ւթ է ւն ս ու ագւլասէ
րոլ -
թիւնս
: Ատկայն երբ կ՝առաքարկուէ
Հոս
Աանասարեան կամ ուբէչ
անունով
ման -
կասլաբտէզ
մր բանալ
, կր ւլտնեմ ան ՜
գորհնական
, եթէ ոչանկաբելէ ; Հէնէն է
վեր
սխալ գասա իա րա կո ւթիւն
մր
աուահ
ենք
մեբ նոր սերունղնեբուն
: Հոս ալ նոյն
սխալ
մեթոտին
կ՝ուգենք
Հեաեւիլ
: ՛Բանի
Որ օաար երկբի
մ ք մէք կբ գանուէնք ,
ւգէտք է ա յս մէքավա
յբի
պա
յմ աննե
բուն
Հետեւէնք
ու յարմարինք
անոր;
Մեր երկ
սեռ
եր իտասա
բւլնե բէն պէտք է պաՀան -
քենք
, որ անոնք
ամէն բանէ առաք
իրենց
կեանքր
ապաՀովեն
, ու ասէկա
կարելի է
մէայն անով որ անոնք կատաբելապէս
Աքի–
րտնան
ֆրանսերէնին
, ու ձեռք բերեն
^ա–
եւ մէկ մէկ արՀեստ : Բանի ոբ մեր
Հայ–
րենիքէն
Հեռոլ
ենք , ստիպուահ
ենք
մեր
ապրահ
մէքավա
յրէն
օբէնքնե
բուն
Հետե–
ւէլ ; կաղ ու կէսատ
աբՀեսաներով
, գի -
տ ութէ
լնո վ ու լեզուով
պիտի
չկրնանք
մրցում
ի մտնել
ժամ անակա
չր քանէ
^Ր
մ էք , ուր
մ րցակցութէլնբ
ամ էնէն
սուբ
Հանգամ անքնե բ բ էլաոնէ : Այս
Բ
"լոբր
Ր՜՜
սելով , գէմ չեմ անչոլչտ
մեր
գո յ ո ւ -
թեան
ու աւլւլայէն
ղիաակցոլթեան
պաՀ -
պանման;
Բայց
ամէնէն
աււաք մեր ֆէգէ~
քական
գոյութեան
Հարցր
կայ» ;
Ժ"զովէն
ղուրս
ելանյ» ու չարունակե–
ցինք
մեր խօսակցութէւնբ
I
Աէմոն Աղա -
պալեան էբ ո ւս ո լց չա կան
չբքանին
մեղի
չաա
անէլամ
գո րհն ա կան ո ւթ ե ան քա ր՛՛՛լ ՜
նեք
՛տուահ ուլաւատեսութիւն
յանձնա -
բարահ
է ր ՚ Հակառակ որ քիմիարանու -
թեան ու բնագիտութեան
ուսուցի
չ էր ,
Ս ՚ ծ Ծ ՊԱՏՍ՜ԱԲՍԼՆ Ս՛Ը
ՄՐ. ՍՐնՈԼՏ
Անցեալնեբբ
Պէյրութ
մամանեց
անւլ–
ւէո՚ցէ
՛ո չի՛՛ս բՀւսՀո չակ ւգսէտ։1՚արան
Ա՛ բ .
Արնէէ լտ էէա սա խօս ութ ե անց չս՛ լ՛ք
մ ր տա -
լու Համար
Ամերիկեան
Համալսարանին
մէք։
Հազիւ քառոբէէ
՛լւ՛՛ր րոլորէոհ
, հնահ
էր
1889/ւ1՚,
հանօթ էբ արէէէն
իր
էլս բհ ե ֊
բով \ պաչաօնական
չբ քան ակնե բէււ
մէք
ւա
^էն է վեբ կլ ՚իտբէ
Մէքաէլգային
Գոր–
հերու
Իէ ւս ո ւմնա
ս ի ր ո լթ ե ան ց
կաձառբ
,
գասախօսելռվ
միանւլամայն
երբեմ՛ն
Օքո–
ֆորտի եւ Լոնտոնի
Համ տ լսա րաննե
բուն
՚^^շ.՝– ^՚Ր
՚էԼ
"՚–Ւ
՚է՚՚Բ^
ոցն է
Պատմական
Ուսումնասիրութիւն
մր ,
րաղմաՀէՈտոք
Հրատարակութիւն
, թաքգմւսեոլէէէհ
րաւլ -
մաթիլ
լեգաներոլ :
Մ եւլի Համար
Հ ե տաքրքրա
կան է իր
՛ս յ–
ցր,
որովՀեաեւ
Հեաաքրքբուահ
է ՝.ալ
ժողովոլբղսվ
, Լէէբա Պ ր՛ս
յսի
՚/ "րհ՚ոկից
բ
եղահ է
1915^5՛ ,
Հբատարակահ
է րսա -
ոլար Հատոր
մբ կոտո բահն ե բու
մ ասին ,
ղասաւոբելով
բո
լէէ բ ՚իալե բաղբեբբ
,
ու– |
սումնա կան տիկնսք Հետ իտալերէնէ
, ֆր - I
րանսեբէնէ եւ էէե րւք անեբէնէ
թաբւլմ անե
–՜
լով
բոլոբ վաւե րական
թուէլթեբր
, ^ս»
յ .
ժոգովուրգի
պաամութեան
մասին ալ
յ"՚–՜\
չա՚լիր
յաււաքա բանով
ներկա
յա ցուցահ է ՚
աբաաքին
նախարար Աբր է՛տ. Կրէյէ
՚. /)
Հեէլէնակբ
կ՝
ր ն է լ ո ւ ն ի
ոբշաա
քիչերուն
հանօթ էէն Հա յաստանն
ու
Հայերբ
, թէ~
ել
այս
ժ
ո
ղո
վէէ
լբ
էէ
բ կր պատկանի
Հէն
քէԱղաքէ"կրթութեան
մբ , եւլահ է
յ՛՛՛մ
՚"Ո–
յետսապս՚Հ
գունգ բ քր էս տոնէ ՚։ւ թե ան Ա -
րեւելքէ
մէք,
էԱՈ
աքե լութ
հ
անց
,
քւսր՚լե -
բու , մէ քազգա
յէն
Հ .սկ
՚Աէքարաու
թե "՛նց
՛լո բհունէութեան
գ աշտբ
«Այսօր
Անւլ -
լէա եւ Հայերբ կլ
սլա
յքարին
մ իեւնո
յն
նւղէստակէն
Հասնելու
Համաբ •
Հտւքաձէսյ–
նական
պետութիւններ
փոքրիկ
Ժ
ռւլ՛։ -
Վսւրգնե
բու պաչտ պան
ութ
իւնն ստւսնձնե -
ց ին ; Հ անգէստ
ւո բ խոստո
ւմն եր
ւո
ր
"
ւ
ե -
ցան
Պելճիքա
ցինե բուն եւ Աերոլերսւն ,
մէեւնոյն
խռսաոււքն
ԲԱալու
է
Հայերու
Համար
•» :
Վաւլեմի
ժողովուր՚լ
մ լն է Հայ ժուլո -
՚Լ՚՚՚՜Ր՚ա՝
որուն
այսօբուան
անղամնեբբ
կշ
աարբե րին էրաբւքէ
ղէմաւլհ ով, մարմնա -
կան
կա՛լմ ով։
Աոաքին
անւլում այս
մ ուլո -
վուրղին
մասին կբ խօսուի
Ասո ր ե ս տ ան է
ասէրե էլ բէէւթեանց
՛է՛էք , երբ Հա
յէլաէլան
բա րձրա վանւլա
էլբ էլբ
կ՚՚չ՚՚ւէր
Ն՚սյիրի
^ՐԿՒՐ
•
Բրէո՚ոոսէ
ինբ գ՛ոլ՛ ՚սոաք
եբէլրիկ՛
վ՚ոքրէկ
գալաււաէլներբ
ձւէւլուեցան Ու -
րարասւ
թաղաւորութեան
մէք, որ երէլւււ
ղաբ
էէլ
՛ս
յքա րեց սււ Ասսբեսասւնի
ղէմ եւ
թալոլց
աւլղային
պատմութիւն
մ լ։
Հ
Վանի
բեւեռ ագի ր արձանաղրո
ւթիւննեբբ
յտ
յ՛ո–
նեցին
այգ. ժալէէվուրէլին
սլատմութիւնր ;
Լեւլուն ոչ սեմաէլս՚ն է, ոչ ւսլ
Հնգեւբոսլէս–
կան, ոչմէկ առնչութիւն
ունի աւելփ ա՛
բ1,լմուտք
՚լ՚ոնու՚ււլ
Հիթիթնէէբու
բարբա -
ռին
Հետ։
Կարելի է ենթաղրել
որ այս լե–
՛լուն
խօսայնե
ր բ բնիէլնեբ
է ին Հաւանա -
րաբ
արիւնաէլից
կովկասի
էլո էլմ ր բնա
էլո ւլ
Աեւ Ծ ովո
Լ
՛ք ե րձ
էէէ
էլայ , Ռորոխի
աէլե բուն
մօա
ղտնուալ
ւլ րա ց ինե
րս
ւն ; Հայ
լեւլուն
ունի Հնգեւբոպական
տաբբեբ
, բա յց
ունի
նաե
I
բագմ աթիւ
ւոարրէյբ որոնք
Հնէէե ւբո–
պական
չեն , րա յց
Ուրս՚լ՚՚ոուի
լեէլ՚՚ւն
՛սլ
չէ : Բնիէլ ժոգով ուրգ մբ չի քնքուիբ
ս՛ւէ՛ -
բոգ քապէս , լեէլու մբն ալ ՀիէՈէապէս չի
էլէէ բսուիր
: Ա ակա
քն Հաւանաէլան է որ Ու
րա րտական
ւղա չտօնական
լեղուին մօտ
կար
Հայ
լեղունւ ; Կ ասլաղովկի
ո յ , Լիւ -
՛էի" I լեզունե ր ր աեւլի տու ին յունարէնի
լ
Հէս
լե րէնբ
էլր ցաւ
գէմ
՛Ա
՛լ րել
յուն աէլան
թէսէիանցումին
, որովՀետե
Լ
եկեղեցիի
լեւլուն
՚լարձսէւ ;
Եկեւլեցի
եւ լե -
էլու վէոխաէլտբձ
օժանւէաէլութեամբ
ամ -
բացոլցէն
աղղայէն
էլիտաէլցութէւնր,
ե-
կե էլէէ ցի ին
՛ս՛ւ՛ք այէն
յա ականէ
չբ չատ ա -
ւե լի էէւժեէլ
էլե րոլ
էվ
չեչտէէ ւեցաւ , երբ
բաժնուեցաւ
՛Բրէ սաոն է ութե էէէն
էէլխաւռր
Մւսքէմինէն
վաբւլապետոլթենէն
:
Եկեղեցիին
այս աղէլայնացումն է որ
նպէսստեց
ամէնէն
աւելի
Հայերու
աղղ մր
կաւլմէւլսւն եւՄերձաւոր
Արեւելքի
՚ ^ է ք
ամբուլքական
աւլէէաէլ մբ ղաոնալուն
: Բբ֊
ր իսա ոնէ ութի
էնր էլապեց
ե բկիրր
արեւ -
մ ուտքի Հեա ա յնքան
սեբաօրէն
որքան
բեւէէոաէէիր
արձանա՚լբոլթիւննեբով
էլապ–
ուահ էբ Միք՚Աէլետքի
քւսէլաքակրթոլ -
քմհիհւսէչով
էլբ
րէէա
ցատրէբ չաա
անգամ,
տարրաբանութեան
խրթի՛ն
աա րւոէլնե ր ր
I
Բայց այգ օրր իր սրտին
վր՚ոյի
բեոր
կր թօթավէէ
բ . ԸնղՀանուր
պատե բաղմր
բոլոր արժէքներուն անարժէքութիՆ(ւ|լւ
էլբ
Հաստատէր
• Ու այս ճ չմ ա բտութ
իւն բ կբ
պաչտպանէր
ի բ անձին
իսէլ օբէնակսվ ;
Րր սրտին
վր՛ս
ք հանբացոգ
բեռն
ա
յն
է.ր որ Հաէլաո աէլ Համ ալսա բանա էլան պաա–
բաստռւթիւն
ել եբէլար տտբինեբու
ու -
սոլցչաէլան
փո րձառութիւն
ունենալուն ,
չէ ր կրց"՛^
Հ՛" յրենիքի
Համ
ալսաբանին
կամ
միք^յա էլա րւլ վարժա րանի
մ ր
Համ աբ
ա բժե
ցնե
լ իր գիտցահ
բ եւ օգաակաբ գառ—
նալ
յ
Ա տ իոլուահ էր Փարիզի
մէք
Հէս
յրե–
նակցի
մբ կօչիկի
ւլոբհսւբանին
մէք
իբբեւ
բանուոր
աչխատիլ,
նախապէս
ժամով
եւ
յետոյ
շաբաթականով
իր
լալւս տես
ութիւնր
ամէնէն
հանր
Հաբոլահք;
էլբ կրէր է երբ իբ ամէնէն
փսք–
րիէլ ազքիկր
, Հաղիլ
12
տարեէլան
, ա -
էւոէէք, կայսքուռ եւ ՚բնգունակ
ղւղբոցաէլա^
մ լ– , ա չքե րուն
առքեւ
քանի
ւքր
օրուան
՚^էէ
կր
մՎԷԲ^
՚ԼԷ^ՔՐ
անմխիթար
ձ՚լելսվ։
Աբգէն
անմ խի թա ր էր , ոբովՀե՚ոել
չափա^
Հաս
ւլո յւլ գաւաէլներր
(մէէլ
մանչ , մէկ
աղքիկ) իհնէ խուլ ու Համր
էէն,
որոնց
ղ.էս րման ումէն
Համ ար
ւլո Հո էլէէ ւթիւն
էէ
Ր
խնա
յահ : Բա
յց Հաչտուեբ
է ր ա յղ. կսկի–
հէն Հետ ալ, անոնց սովրեցուցահ
բլլա ՜
լով մէկմէկ արՀեսա ;
Հայերէնէ
մէք եւս Հմուա, գրէ
աոահ
էր
մ ա՛՛նա
ւռ րաբար
կարնոյ
մէք
ղոյոլ -
թիէն
ո ւէ՛ե ցուլ , եւ Հա յերուն
էլալմ է ՚ԷՈբ -
հագրուուլ
բո
լ՛է բ աբՀեօանեբր
; Այս
յօ՚է -
ուահ՛"չո՛րքր
լո լս տեսաւ
Պոսաոնի
Հայ -
րենիք
օրաթերթին
մէք։
Այս
ք՛սնի
մ ր տուլեր ով
իր
յիչաաակր
կ*ոգեկոչեմ
, վերաէէբելով
ուրախ ուաբ -
խուբ պաՀեբոլ
այս անմոռանալի
յուչերբ
:
ՄԿՐՏԻԶ
ՊԱՐՍԱՄԵԱՆ
ՅՈԻՇեՐՈՒՍ
էեՏ
Ա–
֊1
Երկաբ չտեւեց , կասէլահներս
էրաէլա
-՝
նացահ
էին եւես Հրաչքով
էիբէլռւահ
X
Շաւարչ
ոստիկանական
ցանցին
մէք էն -
կահ
էր , նոյնէսէլ
քարաէէէն
վրայ :
Ուրէչ
պայմաններու
տակ՝
Ապբէլէն ես
ալ ձերբաէլալուեց՚սյ
, կեւլհ
ինքնութեան
թւէւզթերով,
զորս ստու՚էելու
Համար ոս -
աի էլանո ւթի
ւնբ
ղիս կ՝ առա
քնո րգէ բ բան -
տէ բանա -
Վ^երքէն կայանս
եղաւ
*^րսմը Աիասի/»
րանտբ , ուր
սլաաերուն
վրայ
Կ՚"բգտցէ
Հա յերէն աառե րով
ղրուահ
մ եր
բո
լո ր
մաաւո րա էլաննե բո
ւն անուններբ ;
Շաբաթ
առաւօտ
մքն էր, քսանի
էոէփ
բանաա
րէլ էէ՛սլնե՛ր մենք
ղուրս
Հան ուե -
ցանք
^ւնոլթեան
Համաբ Ակիւաաբ
ղրր -
կո
լ
ե լո լ :
Զեւաէլեբպութէքանց
ժամանակ
, երբ կբ
սպասէինք
ւլալիթին
մէք, ուր կային
բազ
մաթիւ
"՛րիչ
մարգիկ,
քովի
սենեակնէ։ -
րէն
մէկէն
, յանէլարհ
աՀաւոր
ուժ
ղին
ձայն
մբ լէէուեցս՚ւ
, որ արիւնս
երակնե -
րուս
մէք սառեցուց :
՛Բանի մլլ վայրկեանր
անգամ
մր, մէք րնղ
մէք
ներսի
ձայնբ կբ լսուէր
, նոյն
սասա֊
կռլթեամր
, նոյն սրտամորմոք
էլսկիհ՚՚վ^^
բայց
էլարհէք
մարէէկային
ձայն
չէր , ոչ
Հեհկլաուք
, ոչաւլաղակ
, չկաբ բառ մբ
ոբակելոլ
Համ ա բ
զա
յն : Աիրտս կբ ճրմ -
լուէբ
ել ինքզինքս կբ ՚էնէի անոր վիճա -
կին
մէք, առանց
գիտնալու
անոբ
ինքնռւ–
թիւնր
- Մ եզմ է էք անչոլչտ
, րա յց
ո՞ւի ,
էլա լ՛ ելի
ութ
իւն էկար
Հասկնալու
:
Շո՚ւար–
չփն
մասին
էթոր^եցայ,
որովՀետէււ
գէւռ
գուրսր՝
անոր
մ ասին չատ մբ Հակասա -
կան
լուրեբ
կային
ւ
Տանէլարհ
ուչաղր
ո՜ւթ իւնս
՚լբաւեց խօ -
սակցութիէն
մր րանտապաՀին եւ ռււոի -
քլան Սամիի
մէքեւ, որ մե,լի
Աքլիւաար
՛իո խա
ղբե
լու
սլա չաօն ով առաք1ւորղ
էւշա -
նաէլուահ
էբ :
Այս
վեբքինին
Հ՚սբցռւմին
, ցոյց
ատլաի
ձայնին
ուղղոլթիւնլ
.
— «էւէ օլույոյւ»
է՛՛՛նչ քլբ կատարուի
1
Գաղանր, ակռաներբ
րորենիի պէս էլճր–
աելով
, պաէոասխանեց
. Շ՚սւարչ
ւսնունով
անՀալաաի
մբ ղասբ կուտան :
Պիւբ-իսն կէջէլեր կեավոսրուն աղզրնտան
պիր լաֆ ալա
լքատր ք ;
(Ամբողք
ղէչերներ
՚անՀալաաին
բերանէն բառ մ ր
չէլբցանք
կորզել
) :
ինհի
Համար
այլեւս
գաղտնիք
չէր էլա -
լանաւորին
անձր :
Ուրեմն
սլարղ գիպուահ
ով
մ բ Շ աւս՛բ -
չփն
այղ օրուան
չա ր չա բանքէէե բուն
՛նեբ -
կայ
էլ րլլա
յի , բաժնուահ
պատով
մր
•(^Ը11–
մ|ւ Սիաոի/,
նէլ ուգնեբէէւն
մէք։
Զարչարան–
քր չ՛էէր Ունա էլուե ցաւ
մինչեւ
մեր
թուէլթէտ–
րոլ
ձեւաէլե րսլո
լ թեանց
լրանա
լր
՝.
Ն" յն օրբ ե բեկս յին՝
էլամ ՚էւրքվւն
վր՛"
յ՝
Ս ամիին
ձեռքէն ես աչ կբ ՛ի՛սի՛ չէի եւ
էլ^աոլա սա էէէն է ի մեբ րնէլերնեբէն՝
ՅովՀան
նէս
Զէօկիւրեանի
աունր
«Թիւնէրի՚ն վե–
բեւբ :
Շ– Միսաքէտանի
կաիւագանէն ու բանտէն
աղատիլբ
Հրաչք
մր եղաւ,
էնքն ալ գար
ձաւ
Հրաչք մարգր : քԼնկէ եաքբ
կաաարահ
աչխաաանքբ
եւս, իբ կարւլին,
ւլոր
կրցաւ
տանիլ գբեթէ
քառասուն
տարի,
ինհի ի ֊
րաւունք
կուտայ
այս
բացաարոլթիւնով
ո րաէլե լու
ւլա
յն ;
1918^^,
երբ վերագարձաք
Պոլիս, իր
չուբք^բ Հաւէսքահ
նոր ուժերոէի
, նոբ «ճա–
կաէոամաբա»բ
քլբ վարէր
արղէն
վերապ–
րողնեբոէն Հեա միասնաբար
, ճակատա -
մէԱքէա մբ ղոր պիաի շարունակէր
մո
քեղին
նո/ն
Հաւատքաէ
Աէւաքին
իսկ Հանղիպումիս՝
ղտա , ղին–
քբ
նոյն պոգպատեայ
գիմագիհով,
բայց
այս
անղամ
աւելի
Հասուն
մւսբղ էբ ղար
ձահ,
ղիաաէլ
իր առաքելութեան։
«Ար -
հիւ» էլբատոէն
սալտռնումր
չունէր,
էէրէ -
էո ասա
բ՛լա քլան թ՛՛-է էք էն յաքոբգահ
էր ,
ԳԼուխր տաքն ու պաւլր աեսահ
խոբՀէւղ
իմացաքլան
մարգր;
Այնսլէս ոբերբ
չուր–
քի սլսւբապր տէւսաւ, չ/նէլբկեցալ
պաաաս–
խանատուութէւ
անբ առքեւ,
որ
էէիճաէլուահ
էր էբեն;
Հա յէլաէլան
Հարցբ մաահ էր նոր
"ւգէ
մբ • Մ եբ էէլատուիբաէլութիւնբ
կբ
՚լորհէր
Փարիւլի, մէք տենւլազէն :
Անոր
Հակազգելու
Համաբ՝
Թուրքերր
էբենց
էք էէրաւլ ոյն ճէւլերր կբ թափէին
Պոլիս թէ
՚ոյլուր
:
« ճաքլատամարտ » օրբ օրին
տեղեաէչ
կաղմէսէլերսլու
ահ
ղաւա՚լրութեանց
, չէբ
վարաներ
քննաղատելէ
Համաձայնակէսն
թրքամոլ
քւս
ղ՛ս ք՛ո կան
ութ
իւնր եւ
բո՛զ -
միցս
թերթր
վէակուեցաւ ;
կր յիչեմ
՚ոնէլամ
մ ր «Թեք
մակարւէաէլ»
խորագրով
խմբագրւսկան
մր, ուր
Շաւարչ
դէսոնաթեամր էլր քննաղատէ
ր
Պ՚՚ԼԱՈ յ
մ սէբղոլ աննե րէն
մէէլ ուն
թրքասէր
քաւլա -
քա էլան ութ
իւն՛բ ; Թերթր
չաբաթ
մր
էիակ
մն.
ԱՆԳՐԱՆԻԿ
ԲԱԲԵՐԳԵԱՆ
(Մնացեալդ յաջորդով)
Fonds A.R.A.M
