ա
եՐհՏԱՍԱՐԳԱՅ ւքեՆՏՈՐԸ
Ընդ սւմենայն երկիր ել բսււԼրաււ նսրւս,
Մինչեւ ի ծագս այխւարհի են |օօսք
նռրա։
(Աադ.
ԺԸ– 5) •
19-5
Օղոս։ոէւււին՝
^Յաոաշ^ի
Հրւսսյա
-
րակութիլնէն
քանի
մչլ ամիս վեք9 սչաա -
մական
կշ գաոնար
«Լայներ
Գալառէն–»շ։
Գեո պաաանի
եւ. նորաՀաս
երիաասարգ
յ՚սնդդնօրէն
այնաեղ
մտանք
տուն
աեղ
ե~
ղանք
. Փոշեթաթաիո
ու կիսամաշ
մեր
կօ–
Ժկներր
ղեխէ
մկչ,
րայց
մեր
հողիներկն
ներս
անՀամար
ասաղեր
կր րոնկկին
:
Մ ել, ձակատնե
րր
կնճիււ
չկէն
կ,,,պս,ե֊
գեո,
մեր մա,լերոլն
ձիւն
չկր
ի9աքՒ
եւ. ոչ
ալ մեր ք,սմ ակր
կ,, րաղ ած
: Մեր
,սոա1
-
ն ՚ ՚ ր գ ր
մեղի
Հե,ո կր , մեւլ
աոաշնսր,լեղ
այն
սրրաղան
աաճարլւ
, ուր
լուսաճաճանչ
կլ, վաոկին
Մեսքոպեան
36
տշաանակնե
-
րր : «Յաո ախի
մկչ սորվեցանք
որ թ,,, -
ղ աւո
րու
իմի ւննե ր կլ, տապալին
,
,,ոլլ։եր
կր փշրուին
, ղաՀեր
կէ իւորտակուին
լ
բայց
Մեսրոպեան
36
աշաան,սկներր
կր
մնան
ե
լ
յաւիտեան
,ղիաի
մնան
:
Ողրացեալ
խմրաղրապեար
ոչ միայն
կր
սիրկր
ել կր ւլնաՀատեր
նորաՀաս
սե
-
ր,ււն։լր
, ապրի լեան
եւլեււնի
մնացո րղնե
-
րր
, ա յլեւ
մ տաՀոգ
էր անոնց
առողչու
-
քժե ան վիճակով
• Աո անց տեսած
րլէա
լ ու
«Յաո.տ9»ի
փոքր ,ո շխ,,, ,ոտ
կ ի ցներր
եւ
իժղ–
թակի ցնե րր գ կր ճանչնաբ
ր"էորր գատե~
էով
անոնց
յա յանած
,էաղա։իա րնե րէն
եւ
մտքեէէկն
, ւլիտէր
թկ
Հուլեկան
ի՞նչ
փր–
լոլւլումներու
ենթակայ
են ;
ք՛
Գրական
մկկ ,ւլաակերի
մր առթիւ,
ղոր
ւլր կած
էի «Յառախի
՝
Հ
րաաա րակ
ութ
եան
խնգրանքով
(1932)
անմիչապէս
փութաց
նամ ակով
մ ր ,ւանձ
ղնե
լու
թռիչքներուս
.՝Բտչ,սմ արտիկ
զօրականի
մ ր պկ ս
կր
պա չտո
լ ան է լ, իր «Զէն
ս ւո ր ե ա լ մանկո
ւն
-
ք՚^է՛ : Ո՞վ
կարող
էր ապրիլեան
որբերուն
ծուռ
նայիլ,
ո՞բ մեծ,սառւնբ
կր Համտր
-
ձակէր
ծիլ ու բողբոչին
ձեռք
ւլպցնել
•
ոբոնք
անողոք ճակտաաղլ,
ի մբ բերում
ով
ոբր մնացած
էէն
;
1933/Տ՛
փէ^
մբ ունեցաւ
Նիսարնակ
Ա -
ղաթօն
,ղէյի
Հետ;
Վիրար,, լժի իբ
յատուկ
նշղրակսվ
կ՝ուղէ ր պատռե
լ նեխած
պա
-
էարր , որ կր ցոլցաղբէ
բ ա յղ
մեծատուն
Հայր։
Այս թուականին
«Յաոախի
մէչ
կբ
Հրատարակուէ
բ «ՈալաՀով
իտ»
թե րթօնր
,
Հալ
որբի
մր
յ ի շատ,,, կարան ր \ Ա ի,ւ,սքեան
ղա յբո յթով
եւ ցասումով
օձ իքբ
ցնցեց
Ա -
ղտթօն
պէյի. Հետեւեալ
բառեբով
• «Ոա–
լո, ցի եո
, Աղաթօն
պէյ
, կարգա
Րալա -
հսվիալւ ,
թէ
ինչպէս
մայրր
իր
զաւակր
կր խեզգէ
. . - . .ողբերգական
պատմութիւն
ԷՂ^ան։
Այսսլէս
էր ողբացեալ
խմբաղբապեաբ
,
կր սիրէբ
ինչ որ Հայ եւ
Հայութիւն
կր
բուրէ ր : Զաարիլն
Հ,սյն
էր ,
սոսկական
Հա
քն էր , աղւլ ասէր
Հա
յն էր , Հա յրենա
-
սկբ
Հայն
էբ։ «Օաար
փես,սյ
ք՚՚՜՚Ժլ՚՚՚ք.
ես միշտ
այրի
կբ մնամ»
(Գ. ՚Բաթիպա)
:
Այբիութիւնբ
նախրնտրեց
քան թէ
խորգ
մօր
մր աիրասլետութիւնբ
իր աանր
եւ իր
ղալակներուն
վրայ
, որովՀեաեւ
կաթողին
կբ սիրէբ,
Հողիով
կբ սիրէբ
իբ աունր
եւ
իր
զալակներր
, այսինքն
իր աղղբ
եւ իր
Հա յրենիքր
: Յիչաաակր
անմոռաց
:
Ա՝ԻԱԱ՝Բ
Ի/ՐԱԼԵԱՆ
ՈԶ
ԵՒԱէ
Ընկեր Շ . Միսաքեանիէւ
Վրաարանդի Մընացորդաց
Մրշակոյր-ին հոցիդ ձօնած՝
Կէս դար խօսքեր քանդակեցիր ,
Դաւշնակցական դրրօշակիր:
Միյնաբերդըդ րստեղծեցիր ,
Համակ կեանքրդ նըւիրեցիր ,
•թւարո-ցելու ւքի՛շա սէր ու յո՜յս
Մեր սփիւռքին ուղեկորռյս :
Արդարադատ «Մեր խօսքերով »
իւրայաաուկ ու նւււրր ոնռվ
կանգնեցար դու, դ է՚ տ անսասան
ճերմակ ջարդին դէմ յանդիմսւն :
Ա(ւծայրածի՜ր խաղա1ղութ–իւն
Անիւնքւերոլդ , անդռրրութ-իւն
եյոււջ Ցակաաիդ լսլսապրսակ ,
Գազափարիդ ալ յադթ-անակ :
ՎՐԷԺ
ԵՐՓՈՒՆԻ
Վենետիկ
ԱՌՍՋՒՆ ձԱՆԴԻՊՈՒՍ՚Ը
Ւնչ
օրեր էին, խոնղ
, եււանղ , շ,որմո,.մ
ամկն
կողմ
•
^ա յաստանի
Հան րապեա ութե ան տաս
-
նամեակր
պիաի
տօնկինք։
կուսակցական
կաւլմ ր , Պատանեկան
Ա իութիւնբ
եռ,,,ն
-
գով
ղործի
լծու,սծ
կին մեծ
շ"՚–քով
աօնե–
լու ՝,ամար
մեբ անկախւ,լթեան
տաւնե
-
Ր՚՚ւ՚ղ
աարեղարձբ
Այս առթիւ,
վաբձուած
էբ
քաղաքիս
մեծաղոյն
ել շքե,լ
սրաՀներկն
մէկր
:
Րանախօսեէու
Հէւալիրռւած
էբ բնկեր
Շա–
՚֊արշ
Մ իսաքեան
•.
Րնկեր Շաւարշ
Մ իսաքեան
: Անունր
լբ–
սած
էինք։
իր Հատ,ւլ
ւլրչփն
Հմայքբ
ւէե -
րած
էր մեր սիրտերլ։
«Աեր
խօսքբ»
մեր
Օրուան
Հացն
ու չուբն
էր :
Իր ւղաակերր
կբ պտտցնէինք
ւքեր երե–
էակայոլթեան
մէչ,՛ րաքց չկինք
տեսած
՚էինքբ
ոչ իսկ է,, ւս ան կարով
:
Մասնաւորապէ,,
ինծի Համաբ,
բնկեր
Շալարչբ
անձամր
աեսնելր
մեծ,
րարի
երազի
մր իրա կան,ալմ ան
Համ աղօր՝ է ր :
Ջկ՞ ոբ այգ
օրեբ,,ւն
սկս,սծ
էի
«Յառախի
եբրորգ
էչին
վրա
յ , «Զա յներ Գաւառ
էն»
բամնին
մէչ
ոստռստհէ։
Տախա,սկէ
կամ
թիթեւլէ
,ոնակնհ
րՈ1–
մէչ
,սսլրո զնեբո
ւն կ ե անքր
կ բ
նկ ա լ, տ
-
ղբէի , ու անիկա
ղոՀ կ՝երեւար
ւլբկած
թղթակցութիլններէս
:
Հասալ
սպաոուած
օրր է Աայիս
28/
,ոււ–
նակաա,,,րութե ան նա խօբ ե ,ս կին
կ ինք ; Ե —
կած՜ կ ր րնկեր
Շաւտրշր
;
Ծայրէ
ծա
յր
լեցուած
ճաշարանի
մր
մ էչ
,լ,ոա
յ
ղինքր
շրչտպտ,ոուած
աւե
լի ծանօթ
եւ
տարեց
րնկերնե
բով : Շաա
,լմուար
էր բա,լմ ու -
թիւ1ւբ
ճեղքել
Հասնե լու
Համ ար
իլւեն
Առ ա չին տսլաւո րոլՕ իլնս
եւլաւ
շ,ս,ո
՜լաւ. ՚՛ Արաաքինր
լի՚՚վին
կր
Համ աւ,լս, -
ս^ասխաներ
իբ սուր
մաքին
ու ս,նմրցե
լի
ղրԻչԻ^–
Այ"
այ,էպի"ի
կազմ,
այղոլիսե
գէմք,
այգպիսի
աչք
եւ նայուածք
ունե
-
ցող
մէկր
կրնար
տյղպիսի
խօսք
եւ
ղրի է
ունենալ
•
Հեռուն
անկիլնկ
մբ Հիաց,,ւմով
կբ ւլի -
աէի
ու երկիւղտծւ,ւթեամր
մաիկ
կ՝րնէի
իր
խօսքեբր
: Զ"՚–արթ
էր Ր^Կ
՚ Շաւարշ
,
խնւլուն
, /ալ
տ րամ,,, ւլր ուած
: Կր ի՚օսկք, ,
կր կատակէբ
, երբեմն
ալ իր ծանօթնե
-
բու
մասին
տեղեկա.թիւննե
ր կր Հարցնէր
:
Յանկարծ
ղարձաւ
քովբ
նսաող
րնկ^րոչ
մբ.
«Սա
Միոաքր
ոբ
«պտբագ»ներու
կե,,,նքբ կր նկաբ,սղրկ
, ո՛^ւր է»
յ
ճամ րա
յ կր րան,,,ն
որ
մ օտեն,,,մ :
Գալ
մբ,
սառսուռ
մր ղւլացի։
կր մօ,ոենամ
•
Զեոքր
կ՝երկարկ
: կր բռնեմ
եբկիւղածոլ~
թեամր
շբթնեբուԱ
,ռանելոլ
Համար,
ր,սյյ
թ ո յ լ չիաար
, միւս
ձեււքր
կբ գնէ
ձեռքիո
վր՛՛՛՛ձ
՚
Կր ^՚"յի աչքերուս
, կր չափէ
Հա
սակս
ու կերպարանքս
կբ մպտի ,
յհաոյ՝՝^
բարձբ
•խնգոլքով
մբ.
« • • •
Մօբուքգ՛
ո՞ւր կ , տղայ
... կ՝ենթաղրէի
թէ
մօրուքէ
ռւնեցալ
մէկբ պէաք
է էէլայիր
...»
ԿՀ»,
իսնւլան
շուրչիննեբն
աէ.
«Իրիկ"՚նր
մամր
^)ին
ոլանղոկ
եկա
բ , քեւլի, կարղ
մ ր րսե - ,
լիքներ
ունիմ»
կ՝աւելցնէ
• •
Կրնա՞ք
երեւ,ոկա
լե
լ
,ււրախութիէն,,
,
նաեւ
մ աաՀողւ,ւթի,ննեբս
թէ
ի՛՛նչ
պի,ոի
բսէ
:
Ե րե կո յեան , որո շետ
լ մամ
ուն
ղող՚՚ւէ
կբ
մ ,ոնե մ պանդ ո կ ին
ս ր ճտբանի
բտմ
ին ր
Աեղան
մր ւլրաւած
են քանի
մբ րնկերնե
-
բով
•• Ինքւ նստած
է կեւլբռնբ
, ղլանիկ
մբ
շբթնեբուն
;
Հ ա
եկտ՞ր
, նստէ նա քինք , կ՝Ր"Կ ՚ / " ~
բովաւլոլթ
մ–պիա,,,ի մր։
Համ ս,,, օտ
կր ոլա,ոմ եմ
կե տնքս :
Աք ՜
սոր , որրանոց
եւ Հոս
. . • :
՛Ր՛է՛
կարղ–
Կ
՝Ր
"1
՚ ՛ս՛՜
րածներղ
մշակկ
, Հւ,րի։լոնղ
կամաց
կտ
-
մաց
րնւլաբձակկ
... կայծր
կայ՝
եթկ
շա–
բունակես
ՀբաՀրել
:
•-•
՚
ԵԼ կարղ
մբ ՚"յլ խրաաներ
: Ասկէ
աւելի
մեծ
վարձաաբութիլն
կ՝րլլ,,ւ՞ր
ինծի
Հտ -
մ ալ, :
Յաչոբղ
օբր,
բեմին
վրայ,
յորւլո՚–.ո
՜
սան
ել խան,լավ,,ւո
րաղմ,,ւթեան
մր ուո–
չեւ
քնկեր
Շաւարշին
ուժն
ու
արժ
էքր
բաւլմ ասլա ակո
լեց ան իր այնքան
Հոյ,սկապ
եւ իմաստալից
ճառով։
Մէկն
կր արւլա
~
րել
բնկ. Միսաքեանր
այն քիշերկն
, որու
նաիւաիոնամ
ու թիւնր կռւաա
յ ,
առատօրէն
թէ միտք,
թէ
Հմ,ոութի,ն,
թէ
ղրի*,
՚
թէ մնացեալներբ
, որոնք մարգս
Հասա
-
րակնեբէն
կբ բաժնեն
եւ անմաՀներու
բե
մբ
կր բաղմեցնեն
յ
ՄՒԱԱ-Բ
ՄԻՐԶԷ
«ՇԱ Տ Ե Ր էՆ
ՄէԿԸ))
Որբ
էինք ու որբ արձանագրուեցանք
ա~
մերիկեան
որբանոցներու
մէչ–. Պատանի
~
ներ
էինք, սակայն
ուսման
ծար աւր
ռւ–
նէինք։
Եվ՚բատ
Գոլէճ
կր ղրկէին
մեղ
այգ
պաՀանչին
յաղոլրղ
,ռալու
Համար–
Մին
չեւ
երկրորւլական
վարժ,սրանի
ուսում բ
տրուեցաւ
շատեբռւն
֊,
իլ
,սՀա քեմալա
-
կան
շարժում,
բնղՀանռւբ
արաաղաղթ
,
կատարեալ
իբաբանցում
, Հեռանալ
Հայ -
բենի
րնաղւսլառկն
ու իյնալ օաար
Հորի–
ւլոններու
տակ
:
Աուրիա
, երկու տարի ,
տաղաւարներու
մէչ՝. Օր մլն ալ անտուն
ու անտէր
,
5»/յ–
րանսա
յի
մէչ։
ԱՀա
կետնքբ
ասլբիլեան
ս ե է,ւա ւսղին
Աաղե աական
3)բ>ոնւէա ,
քաւլ,սք,սկբթու—
թեան
ոս,ոան,
էուււատոլ
մայրաքաւլաք
,
ինչ
երանութիւն
, կ՝րսէինք
յաճախ
բրա
-
բու։
Հոս
լոյս
կայ,
Հո,ւ քաւլաքակրթոլ
-
թիւ1ւ կայ , մ,սրւլիկ
այլ ձեւով
կր վար
-
ուին
իրենց
նմաններուն
Հեա :
Անապատէն
վերապբուլ
սեբունգբ
մ էկ
պաչաամ
ունք
ունի , եբկաթա,լիբ
աառ
ե -
բով
մեր
լեզոլյ,
եւ մամուլբ
:
ԱՀա
մ եբ իտէա էր ե րես
ուն
աաբ
իներ
ա–
ռաչ։
Օր մր, Հանղիպեցանք
Ֆրանսայի
մէչ
Հւոյկական
առաչին
թերթին,
«Յա
-
ո։սչ»ին
, Համբուրեցինք
ղայն
եւ Հաւլւ,ր -
գուեղանք
անոր աղգային
չանչով
:
Կրանելի
օրեր,
Հալեխտռն
Հրճուան
-
քով ծանօթացանք
րոցտվտռ
թերթին–
1927/՚յ՛։
Մեր
աչքերուն
մէչ արց-ււնք,
Հո՛
ղինեբուն
մէչ ուրա խութիւն,
:
հքաւէսբէն
ղէպի
լոյս գացինք
յալէտ
ող–
բ՚սցեալ
սիրելի
լնկեր
Շաւաբչ
Մի"աք
՜
ե,սնի բոցավառ
«Յառախի
ճամբով
,
« Զայներ
Գալառէն»ի
սիւնակէն,
ուր ե —
րելցանք
աղաղո
ւն
ղր
Լ
՚՚վ
ղ րական
ութ
իէն
փորձողի
էիռւթկոտո
ւթեամբ տռաչին
ան–
ղամ
:
Հպարտ Հաստատակամ
, որոշ
լալակ
-
• նութիւննեբով
աաբուբեբ՝
Համբռւրեւյ
ինք
բոցավառ
«Յառախր
մաքի
ել գտղէսփա
-
րա կան
սնռւնգի կատարեալ
տսպետբ
Հրււ—
չակելով
ղտ
յն : Լաւաղ ո յնր
լնելու
մ իաքբ
մեբ
մէչ սեբմանռզ
սիրելի
«Յառաչ»ի
խմբաւլրապետր
կր թելտգրէր
յաճախ
իբ
Հաա՚էւ
եբկտուլով.-
Եղէք ամփոփ,
էաւ
է անապատի
ռբրին
Հա յերէնբ
:
Աիրելի
սաներ «Յառաչ»ի
,
Տի՚լբանոլՀի
, Ծատուբ
, Շ/՚նական
, Հեր–
մինէ , Մամրէ,
Մեոումենց,
Միրզէ,
աե–
"Կք՝
՚լր՚ոսեղան
ի
I,
վբայ
ւլեաեղեր
եւք , սե
ւով չղաբչուած,
մեծ վարպետին
նկարր
,
Ես վստաՀ
եմ ոբ գուք
եւս
նոյն
ձեւուի
ձեբ
ղրասեւյանր
սլաառւած
էք լնկեր
Շա–
ւէսր չ Մ իսաքե անի
մ եծագի ր նկա րով
: Իր
քիչտտակբ
թող անմոռաց
մնայ
մեբ
մէչ։
՚ ՚
.
՝
ԿԱՐՕ ՄԽԻԹԱՐ
.
ԱԳԱԻՈՐ
«ՅԱՌԱԶ»
ՎԱԼԱՆՍ
Գուն
ալ մնացիր
որբ,
ինչ–
պէս
մենք
՝Րառասունքէէ
ա/ անցաւ
եւ ի
ւլուր կբ էինաոենք
խմբաւլբականգ
:
Գուն
շատ
լաւ ղիտէիր
թկ
մեբ
մխի -
թաբութիւնբ
ւլուն
էիր :
32
տարի
առաչ
(192օ) ,
ղեռ
մենք պատանի
, լլաանք
քեղ,
գուն եէլաբ մեբ Հայրր,
մենք,
Հաղարաւոր
էէ
րբե բ , մեր եր չան կոլթիւնբ
գտանք
քու
քաղցր
շունչիէէ
մէչ։
Գուն
գուրղուրացիր
մեր
վրայ,
ինչպէս
Հարաղաա
Հայր
մր իր
ղաւակնե
րոէն
վբա
յ Հ
՝իյբանե լի օրեր , երբ
երգ
մր
ունէինք
մեր
չրթնե
րւււն , անռւնգ՝
մեբ
շբթնեբուն
մէչ
••••––•"^
Այո
պիտի տանք անունգ
մինչեւ
որ, օր
մր , մենք
էսք
Հբաժեչտ
տւսնք այս
անիրս՚ւ
աշիւարՀէն
:
Այս քանի
մբ տոէլբ քառասունքիգ
առ
թիւ
փունչ
մր ծաւլիկ
թող բէէայ
յիչաւոէռ–
կիղ
:
Ն–
ԹԷՊՈ8ԵԱՆ
ԻՐ
ՅԻՇԱՏԱԿԻՆ
Այ" քանի
մ, աուլր քաէէասունքիղ
էոռ -
^ " ՚ ք ՐԼԼ՛"
յ քաղուած
Զիմաբայի
ղալա ք
է
ւլաչւոեբէն
, Արածանիի
է
,,փերէն , էք՚ղբ"՛
՜
մի
քեոներկն
: Անոր
բուրմ՛ունքր
թ՛՛ղ սլա
ակ
չիբիմղ
, բարձբան,ս
յ
,,լ
ատրածուի
^այոց
աչխաբՀի
վերեւ
, Հոն՝
ուր ոտք
կ
գրած
քոլ տառապեալ
ժռղովոլրղղ
Ա–
նոբ
բուրմ ունքր
խօսքե բռւղ
պէս
ցնցէ
,
,լի,,էակցութեան
, ղւլ ,ս ս տ ւ։ ւթ ե ան , Համե
-
բա չխութե
տն
աէլբիւր
մբ
ւլ առնա
յ րոլո
-
բին
: Անոր
բուրում
էն
նեբչնչռւին
նւ,ր Հե՜
ր,,սներ , ւււ մշակէւ
յթի
նոր առաքե
սէ
լնե ր ,
աէէէլ
ո րուած
"՛ղ՛ք ՚" յին
մ
էէէ
քո,.բ իտկա
/էէվ
:
Յաւի տեն ական
քռւնիղ
մկչ՝
Հանղիստ
ի -
,ոկտ
լի եւ
մ շակո
յ թ ի
Հե րււս
Մ - ՏԷՐ
ՊԵՏՐՈՍԵԱՆ
«ԱԱՐԱՈԻՌՆԵՐ
»
•
«Ա՜հ յ վառ պահեցէք յիշատակր նրանց ,
որոնք ւքեր ցիրն ու րանր, դարդարեցին
ու անցան» :
Ա . ԱՀ,սր,էնեան
Այս ւսոալօտ, արշալոյսէն շատ առաջ,
Ընկեր մըն էր, որ տխրացին կը հարցնէր–
- Ըսէ՛, Սաքօ՛ ,
Մեււա՞լ Արքսւն Հայոց լեցուին :
Արցւլւնքները , աչք երուԱ մէջ, տխուր
լին
մրն էր կարծես :
Ի՛մ հււցիիս վրայ յ)ուրտ, ձմեռնային ա -
բեւն այս ,
Ամրողջ սելաւնդ.ի մյւ սարսուռն է , որ
դգա.յի,
՚ւ՚աժան մահոլանդ երթ սե՜ւ լուրը ես
ասի • • . :
Դ֊եռ արհւ կար դուբսը , վարպե՛տ.
Որբ սերունդը իր սուգին հետ կը սարսը–
ոայ ցրտահար,
Հաւատա՛ ււր , քէն է ըրած րնութ-եան գ էմ
դաժան :
Տ՝եզեցկութեան արշալոյսին դուն քրմա -
պետ,
Հայոց լեգուին, դո՛ւն ամբասիր ֆետայի,
Թո՛ղ որ, նորէն ի՛մ աննարակ գրիչովս ,
փու .դագաղիդ վրայ , անխօս ,
Որբ սերունդիս վերջին խունկը ես ծխեմ։
Յանո՜ւն ր՛անին ,նշմարիտին հաւատացող,
Հայոց լեգուին քաղցրահնչիւն փառքին
համար ,
Սպաոեցիր հոգի, արիւն, աչքի լոյս :
Ձմեռնային ցրտսաարսուռ այս օրերուն ,
Անաառներոլ եղնիկներր սրթացած ,
Անհունօըէն վիրաւո՜ր . իրենգ վէլւք երէն,
•ք^արայրներուն կո գարնուին խենր-եցած:
Գիտե՜մ, կեանքը մահինն է. մահ,ը կեան
քին ;
Երկուքը մէկ, կր հաւքերաշխին ,
Ա՜փ մը մոխիր նանկելու
ԵԼ ունայնութիւն երգելո՜ւ
. . .
Ա–
ԸՆՏՐԻԿԵԱՆ
ՇԻ
ՅԻՇԱՏԱԿԻՆ
Հա
յ
մ շ՚սկո
յթի
ան իէէէնչ , էիսէսաակէէւլոր
մչակներկն
մին եւս,
յւսնձին
Շաւաբչ
Մ ի–
սաեէսնի
, կ՝իյնսէյ
ւէբիչն ի ձեոին
ու ՚քիբ ~
քե րու
ւլ կ ւլր իր կէէէլքին , այսպկս
յ՛՛՛ն -
կարծ,
սուղի
մ՚տէոնելով
մեզ
բէւլոբս
Գիտէ՞ր
արէլեօք
թէ իր ՛Լե բքին
խմ՛բա–՛
ղրականլ
պիւոի
րւլաբ
«Լէւութիւնր
ււէւկի
չէ»
, թէ նախէլւլացոլմ
ւք
ր էւրմէ օր
մբ
վերչ
ինք ՛սլ պիտի
լռէր յաւիտեան
. . .
Երեսուն
երեք էոարի էսնբնգՀաա
,
։լ
լւէւյ–
խր կաիէէսծ , թուղթերու
գէզին
ու
աչքերն
ք1էււ
։ած ւլէէէնեէու էսնձկէէւթեաէքբ
ծիրս՚նքւ
գօտին
Հայուն
Այսօր
չկ՚ոյ
"՛ն , բայց
չէ մեռած
,
"՛յէ
կր ննչկ , ինչպկս
բոլէէբ անոնք,
ոբ
էչոբծ
մր
կր թոէլուն
իրենց եաին,
բեղուն
եւ յի՜
չատակելի
...
Պ՛" բաականութեանէլ
՛ք"՝՛
, վարււլե՛ տ
•
Հանւլչէ՛ խաղագ
:
Եւ քու
լռռւթիւնղ
վեբչին
ոսկի
օղ թող
է՛էէա յ մեր ականչին
: • • .
ՄԷՆ
-
Աէ
ՎԱՐԶ-ՐԳ
ԿԱՏԱՐ
Եւբւէ,ղայի
սրէոին
վբայ
«Յս՚ռախղ
Հիմ
նած
իլւբել փարոս,
լոյս
կր սփռկիր
եւ
յոյս
կբ նեբշնչկ
իբՀւէէ
յրենակարօտասաան–
ւլակոէն ղաւակներան
: Անոնց սբտեբր
կբ
չե րմ ա ցնէ իր
մեր ո սկե
ւլն ի ք վճիտ
լեէլսլււ–
վբ՚ք
եւ
Հա
յրենիքի
փառքբ
կր չա,ո։,,ղ ո ~
Վէիր
Հալ
ժ ոէէւէվուրէլ ի
յէսւիաենականոլ
-
թե Ա՛ն ֊."էւաաքկ ն նե բշն չուելով
բոցս
՚էէաււ
«3՚սոաչ»իգ
կչեբէն
յարէստել
կերպով
՝էն–
էեցուցիբ
«Մեր
Խօսքր»
, Հայռւթան
իէլ -
ձրն
էէէ.
ր՛" ՛էձ անքր , խիւլախօրկ
ն սլսւ
շէէէ -
էէլ էէէն
ե ցիր Հա յկական
՛լ ոէաբ եւ մեր
"՚ղ՚լ
ո՛ ~
յին
էսրժէքնեքր
:
Եւ
՚ " Հ ա
կւ. մեկնիս
: ՚Լարձքէէ
կասէ
՚որ
,
բնկեր
Շ– Միս՚սքեան
:
Ր
՛էէ
յց բնկեբնել՚ւլ
,
ւէէ
շւս կե բ տնե
ր՛լ եւ նոբ
էէե
րւււնէլ
ք պիտի
շեվւոբեն
եւ քալեն
այն
ւլժ
՛ոլա
լ, բայց
ւլ աղոէւիա րա կան
ճամ բա քկն ,
որուն
ււաՀվիրէսն
Հ
՚ո
^՚էլ
իսացար
ւլէէէ
.ն :
Գէէւն մեծ
Հայ
ք՛են էէէսկր ,
Հ
ամ բո
յր
՚ ո ո ՚ Ո
եւ րարեւ էոաբ մեր մաքի վասաակէսււէր
-
ներուն
եւ
՚լէնքի
Հերոսներուն,
ռրոնց
կ՝երթաս
մ իանա
լ : Աւ ձեր յալիւռենակա
-
նութեան
մէչ անխռով
եղէք,
որովՀէտեւ
Հայրենիքէն
նեբս
թէ
Ս՚իի՚֊ոքի
մէչ "քա
-
Հ՚ոկնեբր
կր Հսկեն
արթուն
, միշա
ար
-
թուն
:
ՁԱԼԿԱՐԱՑԻ
Fonds A.R.A.M
