€6ԱՈ
՚Ա»>
Վ Ե ՐՋԻՆ ՊԱ2.1յ.ԿԸ
Այնպէս
է կեանքչլ,
որ ուչ կաւէ՛
կա
-
նուի
^ կր
Հաչաուինք
մւսՀոլան
Հեա;
՚ Բ ի չ
մր
յսրցոլնք
,
քէէ
մր ափբոսանք
, ու ճա
֊
կաաագրական
անոպասելէ
ՀարուաՆշ
, ւ՛ր
որաի
ճմլում
մ յ ն
է այսօր,
ցաւցնող,
ա~
րէւնող
վյւչա
մր,
ու վ՚"ղ1Լ պէաէ
դաո-նայ
ճնչող
թաիիծ
մր
միայն,
ապա
արաոլմ
՚ոնղրաղարձումն-երու
առիթ
մր,
եւ,
վեր–
էյ^ուէո
, օրելաւն
Հեա
եւ
աարիներուն,
պիաի
ԱԱայ
քաղց
լ, յիչաաակ
մ
ր ։
Պիտի
Հաչտռւինք
նաեւ
այս
մաՀուան
Հետ
; Ո՚֊րիշ
ի՞նչ
կրնանք
րնել
արգէն
:
ԿարեԱ,
է միչտ
Հաչա
չԱԱ՛"է
կեանքին
Հետ,
բայց
ի՛՛նչպէո
կարելէ
է
չիոնարՀիլ
գերագոյն
ՀաԼտարարին
առշեւ,
որուն
Հետ
Գ՚^չինք
ունինք
ամէն
մէկս,
առա
-
ւել
կամ
նուաղ
Հեռաւոր
պայմանամամ՚՚վ
մր,
ԱՀա
ել Հերթական
վերքէն
մեկնալր
,
Շաւարշ
Ա իսաքեանր^
որուն
մաՀկանտցոս
՚էոյոլթիւնր
գագրԼցալ
յանկարծ–
,
ս^* -
թերիօրէն
գորհ՜ աղր ուաէէ
յայաագլւի
մ
ր
՚էեր2յ,Կւ արարին
պէս
որոէՖ
՚ Լ ր ա յ վարա
-
Ղ"յրր
Կէ^է
, Ա՚ացնելով
Հանգիսակտն
-
ներր
իրենց
մաաոլցոլած
՚ 1 ք " յ ^ Լ ք է ն
՚^էէ.
ել
ստեղՆելով
թոր
լռութեան
սլաՀ
մր,
որոսլրնգոստ
ծ-ափերոլ
ւիոթորիկէն
ա
-
"֊աշ։
Այ՚է
պաՀն
է աՀա,
առկաիսում՛ի
այգ
չկրէլնուող
վա յրկեանր
,
որ
կսկՆաղին
սուգ
մրն է Հիմա,
գերեղման
իշնսղ
ղա
-
՛Հաղի
մր առշեւ
խոնարՀումի
ալյսնգական
յ ՚ ^ ր ՚ լ ա ն ք ր , որմէ
ետք
շակռւող
գլուիսնե
-
րր
ել
սրրուող
աչքերր
գորհ՜
չունին
ա
յլ
եւս
մաՀուան
Հետ
ու մաՀացեալին
Հետ
,
ու
երշանկռւթեամր
կր կրեն
թանկագին
աւանգր
, յուշերու
, ապքումներու
եւ ի -
մ ացական
վա
յե լքնե
րոլ
ա
յն
ամ րողշ
Հա
-
րրստութիւնր
որ մեռեակչ
թալուց
իրենց
ու
ղնաց
Ւնչ
կեանք
արղարեւ,
եւ
ի՛նչ
մաՀ
:•
ԱմբալՀ
յիսուն
տարի , աւելի
քան
յի -
սուն աարի,
ել ամէն
օր,
՚չրիչր
ձեռքին
մէշ,
ու Հայ կեանքի
րոլոր
ցաւերն
ու Հո–
գերր
սրաին
մէշ եւ ու՚լեղին
մէշ,
անրն՚է–
Հատ,
անվերշ,
տա,լնապի
եւ
մաքաււում–
ներոլ տենգով
, մաչումի
եւ յարաաեւ՚՚ւ
-
թեան
վիճակներով,
ցաւերով
եւ յոյսե
- *
րով , կարճատեւ
գոՀտցումներով
ել մնա -
յ ո ւ ն գառնռւթիւննե րով , երրեք
խնգու
-
թեամր
րա յց
միշա ղրկանքով
ա յլ
ան -
կո տ րո ւմ կամքով
ել անիսաիստ
Հաւտա
-
քով
,
ԱՀա
Շաւարշ
Ա իսաքեանր
,
որ
ՂքէէՏ. Վ՚**Ր գր՛""–
է
պարղ՚սպէս
,
մեռնելու
՛Հ ամ ար Հ
Այո,
ղմուար
չէ Հաշտուիլ
իր
մաՀ -
ոլան
Հետ
լրումին
Հասած– կեանք
մրն
էր արղէն
բայց անկարելի
պիտի
բլլայ
Հաշտուիլ
իր բացակա
յութեան
Հեա :
Ւբ
Հատու
եւ անսայթաք
՚էրիչբ
պիաի
փրն -
տռենք՝
բա յց վւա յլուն
՛լրի չի
մ ք
կ՛ւ բուս
-
աբ
չէ Որ կր սղանքՀ
Ւբ՛ սրատես
ել իսու–
ղաբկոլ
նայուաՆքբ
պիաի
ռււլէինք
որ մր–
նտբ
Հայ կեանքին
՛Լրա յ՝ րայց
ա չա
լուբշ
յուշարարին
բացակա
յութ իւն բ չէ ,
՛ւբ
1լ ողբանք
յ
Ւբ անկա շառ
ե
լ
խղճամ
իա
ղաա
ումնե բուն պակասբ
պիտի
ղւլանք՝
րա յց ապաՀ ով գաաաւորի
մր
մ եէ^ոլմ
էն
չէ որ կբ տաւլնասլինք
•, իր ղեբաղռյն
ար–
մէքր
ա յղ
րոլոր
աբմ՚սնիքնե
բուն
Համ տ -
գբութեամ բբ
կտղմ ուած
րլլալով
Հան -
գեբձ
, կբ կայանար
անոնցմէ
ղուրս
, ա–
նոնցմ է անկս՚իս , ղ երիվե՜բ
յտ տ կո ւթե
ան
մր
մէշ,
՚սնփոիսարինելի
եւ անգե՜րսւղան
-
ցելէ
մեծոլթեամր
մր, ռր իբ
Ա ե յ 1 ) կ ՚ ա լ | Ո Լ
-
թ ի ւ ն ն
էր :
Աւրի^եր
կրնա
յին
աւե
լի
բարձր
թօսիլ
ել աւելի
ում
ղին
Հնչեցնել
իրենց
խօսքբ
; Կրնա յի՛ն աւե
լի չքե ղ եւ Հռեաո
-
րական
ղիւտերով
ոճաւռբել
իրենց
խէմ
-
բաղրականնեբր
, թոիչք
տալ
ղաղաւիուք
-
ներուն
^ վ՚ոթորկիլ
ել փոթորկել։
Միսաք
եան
կր սլաՀէբ
իր խաղա՛լ
ղօբութիւնր
ու
կբ մ^ւար վսեմ
իր սլա րղո
ւթե
ան ք մէշ,
յստակ
ու պայծ՚ո՚ւ
իր խղճմտանքին
պէս,
մ աքուր
եւ անբիծ
իր
ն կաբ
ա՛լ
րին
պէս
տ
Եթէ
"՛՛մ մ լ ն կբ իբ
՚լրչ՚՚վ,
ում՚՚՚կանոլ
-
թիւն
մբն
էբ
սակայն
իր
խղճմտանքով
Մ արղ
մ լ ն էր որուն
նմա րնե ր բ "ւնխաբ
-
ղախ
կին ու անխավէս՚ն
կլ, կատարէին
Հա
ւա սարս՛ կչռո
՛լի իրենց
ւլե րբ
Հայ կե ՛սն քին
մկշ,
բնղղէմ
ր"է"բ
<^այրայեղութիւննե
-
բուն
յ
Աւ՚լ՚՚՚Լէ
^ " ՚ Լ էբ ուղած
ձեւով
ներկայա
ցնէր
Հայ կեանքին
վէ^ելէ
կամ
լուծելէ
Հարցեբբ
, թ " ՚ լ մե կնաբանէբ
եւ
վճռէբ
ոլաաղամախօսէւ
Հեղէնակութետմբ
,
բայց
ամկն
ոք ղիակբ,
թկ է վեբշոյ
էնքն
կ որ
պիտի
րլյա
յ պտրղաղո
յն
ու
վերնագոյն
րս՚նաձեւէն
Հեւլփնակբ,
մեծ
ու պղս՚էկ
բո
լոր
խնւլէբներուն
մէշ
:
Հ
աւաաաւո
ս
եւ
ս՚նչեւլ
կո ւս տ կց ա կտն
՚քրն էբ , րա
յց
կո
յր
Հետե՜ւող
մ ր
ել
Հլու
կամ ա կատար
մբ
լէր։
Շ բշա րե րականնե րու
եւ
ՀրաՀտնղնե–
բոլ
կ՚՚՚լմնացոյցով
չէբ
որ
կ՝առաշանար
էբ
՚էրէ՚չր,
այլ իր իսկ ղաաողութեան
եւ
րմբոնումնեբուն
մղումով,
ոբովՀետեւ
ոչ
"ք իրմէ աւելի յսաակ
տեսնելու
եւ
ուղիղ
ղաաելոլ
յա
ւ։,ւ 1լն ո ւթ
իւն բ կրնար
ունենալ
տ
Պատնէշի
վրւսյ
էբ միչա,
պայքարի
տեն
գով
եւ աննաՀանշ
կորովով,
րայց
կ"
յԲ
նետաձիղ
մր չէր , աղմուկի
սիրոյն փամ
փուշտ
չէր
պ՚սրպե՜ր
,
" ՛ յ ե
մանտւանղ
Հ՚ւղմաղացնեբուն
ղէմ երբեք
նիղակ
չէբ
ճօճեր ; Հանղոլրժող
էր եւ ողիով
Հաշ -
աաբաբ
. ՚\յկաբա,լրով
որքան
ամուր , բնա–
ւոբռւթեամբ
նոյնքան
մեղմ
էր սակայն
եւ
բաբի ; Համեստսւթէււնբ
, պարղութիւնր
,
րնականութէլնք
գէծեր
չէ էն
էր մէշ,
այլ
էր
էութիւնբ
կազմող
րնաէսօսական
տար.
րեր
:
Հասնող
սերունղներր
պէտք
է ւլիանան ,
թէ բովանղակ
ղաւլթաշխտրՀի
մէշ
իրենց
աե սած
եւ լսած
Ր"Լ"ր
մեծ
ութ իւննե
րուե
մ ե ծագս
յնն
էբ ա յս
մ ալւգր , էսոնա րագո
յԿ.
անձի մր մէշ ու սլարղա,էոյն
կեբսլտրանքի
մբ
աակ
է
Ֆետայի
շէր եղած
ու
ւլնղակ
չէր արձակած
Իայց
մէնչ
Ասլբիլեան
Ե -
ւլե ռնր
կր սր ածէր
իր
լն
կ ե բներր
ու ՚"լ2
մնո՚ց՚ււլԿւերր
մէկէ՛կ
մէկիկ
խոյս
կ,,ւաային
ապաՀով
վայրեր,
է՛նք կբ մնար
Պ"ւի՛՛,
աարինե բով վւաէսսաական
կ՝ասլրէր
ու
վերշապէս
երբ կր ձերրակալուէբ
ու պա
-
աերս՚ւլմական
աաե
՛սն կր Հանուէր
, վախ
-
նալով
որ չարչարանքի
տակ
կրնան
ւլաւլանէքներ
կոԼ՚՚լել
իրմէ , թուրք
սսաի
-
կաններու
ա չքին առշեւ
եբրորգ
յարկէ
մր
վար
կր նեաուէր
, շաբւէուէիշուբ
Ա
^^Լ
՚՚Վ.
իր մարմինբ
եւ մաՀր վնառելռվ
սալայա
-
աակին
վյւայ
;
• . .Աարղ մրն էբ՛
Լման,
ամրողշական
կատարեալ
մաբգր,
որքան
որ կրնայ
կա
-
աարեալ
բլյւ՚՚լ
բն՛՛ ւթե ան
օրէնքով
է՛՛կ
անկատար
^ււչակոլած
մարւէկայէն
տէ՚պա–
ԲՐ։
Գէ՚աէբ
ւլնաՀատել
ել յաբգել
աբմէք–
ներր,
է՛նչպէս
եւ է՛րենց
չավ՚ին
բերել
շ,իացած
ւլբի չնեբր
; Մեր
նոր
՛լբ ական
ու -
թեան վւառքե ր ր կա՛լմ
ո՛լ իրական
արժէք
-
ներու
ամրո՚լշ
փաղանգ
մր աճած
ու
մեծ
ցած
է իր
չ՚՚ւնչին
տակ
, իբ ւլուր՚լուրտն
-
քին
եւ
ղոՀող
՚ւլթ
իլենե րոլե
^որՀիւ,
Աա
կ՛՛ր Օշականէն
մէ՛նչեւ
Վաղ՚էէն
Շուչան
-
եան,
ՇաՀան
ՇաՀնուրէն
մէնչեւ
Փայլակ
Աիքայէլեան
ու ղեռ
քս՚նէւ
քանի
տ՚ողանւլ–
ներ
:
Հտւատտրէւմ
էբ էր սէրերուն
եւ ատե
-
լութիւհնե
րոէն : Նաւ
մր լեցուն
րամրա
-
ոանք կամ
ՀրաՀանգ
ղրկուէր
էրեն՝ կարե՛
լի չէբ ւէոխել
տալ
կարծիքր
իր
սիբած
մէկ
ս՚նձէն
Հանղէսլ
• Ու պաւոիւնեբու
շբ -
քեւլ Հտնղէս
մր անղամ րաւարար
չէբ,
"Բ
ղէ՚շէ բ բա ր ե ւելռ
ւ մէկր՝
ղո ր ա նղ ամ
մր
Համարած
էբ բտբեւէ
անարժան
ւ
Մարգ
մրն էր՝. Հուժկու
ձայն
մր–. Ներ–
չ ^ ՚ չ ո ղ եւ նե ր չն չո
լ ո
ղ ներկա յութիւն
մ բ :
Այս մէկր պէաէ՛
մնայ
այլեւս
անփոէսարէ.
նելի : Ոչ
Ոք
պիաէւ կրնայ
փոէսարէ՚նել
այս
մեծ
բացական
; ք՛բ թերթր պէտէ՛
շաբու–
նտկոլէւ
անշուշտ
; ք՛բ է՛՛կ
չունչին
տ՛ոկ
թրծուած
Գրէ՚չն^Բ
պիաի
շարունակեն
է՛բ
ղ "բծր
նո
յն
թ ավւ ով , յարա տեւս
ւթե
ամ բ ,
նս յնիսկ
մ ե ւրւալփն
Հ աւասա րո՛լ
ձեռնՀս՛
-
ս ութեամր
: է^այց սլէտէ
չունենանք
այլ
եւս իր
11երկայււււ>իւնը՝
որ թերթէն
աւե
լի բան
մրն
էր
, գրիչէն
բարձր
՛Արժէք
ժբ,
Հայ մա՚սւորական
աշէսարՀէն
Համաբ
ապաՀ ռվռւթե՜ան
մտրւլ մր ;
• • • Կ՝ռւլբանք
էր կոբուսաով
մարղր
որ
յսաակ
էր , մ աքուր ,
"ւ՚լփ՚լ
: ՚Իրէ՚ձր
"ք
էսէղտէս էբ , Հատու
եւ անկաշառ
; Ոարե -
կամ բ որ անկեղծ
էբ. Հասկցող, անգաւա
-
ճան I 1յրաէւտ
աւլ է ա
յուզում
ով կբ
խոնար
Հինք իր յիշատակին
առշեւ
քաւ իբմէ
աւե
-
լի կր սգանք
Հայ մամ ուլր , որ
թեւաբեկ
է ւսյսօբ առանց
իրեն
:
՝Լ^ԲՈ՛^
պ՚ոՀակն
էր ,
Որ
Հո՛լ իշաւ
;
• ՚ .՛Մենք մէւնակ
ենք աՀա
մեկնումով/լ
,
"է՛րելէ՛
Շ ՚ ՚ ՚ ւ ա ր չ ։
Գուն
միայն
կրնայիր
՛չէ՛անալ
թէ որքան
լե ՛լի կ՛"
յ այս աո՛լե
-
բուն
աակ
՚Բեւլմէ
ղատ
ոչ ոք կրցած
էբ
Հասկնալ
մեւլ։
Գ՚"ցիբ
, ու մի՛նակ
ենք ։
Այլ անթառ ամ յիչաաակղ.
ել
անստուեր
՚քՐ^՚է
մեր
հւժին
աւլրիւրն
է ա յսուՀե
-
աել,
ինչպէս
շերմսւթեան
" ՚ Ղ ր է ՚ - Բ
հԲ
ճառտւլայթսղներկայութէւնղ.,
եբբ
կ ՝ " " ՚ լ –
րէէր
••
Հեռաւոր
Արածանէէւլ
Հովերն
ու
ք^""
րերբր
քոէնիղ
օրօր,
անուշ մարգ
•••
Ա՛
ԾԱՈ-ՈՒԿԵԱՆ
ՇԱՒԱՐՇ Ս՚ԻՍԱՔԵԱՆ
՝Բանի մբ օր առաշ սաացած
էէ՛ է՛բ նա -
մակր
. ՚էեբշփնր՝
ինծի
՚ լ բ ո ւ ՚ ս ծ
յ
. . . Շաա
քիչ
Ա
՛նւլամ
է՚բմէ
կբ ստանա
լ է
նամ աէլնե րոլս
սլա տաս խանր ;
Հրւսժե
շտէ
մր ցալաղին
ասլաւո բ ո
լ թ
ի լն ք կրեցի կաբ
գալով
իր այս
վեբշին
թուղթբ
, մանէշտ
.
կաղոյն
թանաքով
ւլրուած
<Մ ան է շակա
ղո
յն : Անսպաւ՚ելի
գարնան
մր
Հեղնանքբ,
երբ
Փարիղի
պաբտէղնե
-
բուն
մէշ եղրեւանինեբր
պիաի
ծաղկին
րնգփ՚՚յթ
եւ ղարգաբեն
Շ՚"ւարշին
Հողա
-
թում
բր
յ
՛Մանի շակաղո
յն •անկարելի
յո յսին
՛ղէս ,
որ այլեւս
չէբ ժպտեր
էրեն
եւ որուն
նք -
ւաղկոա
փայլր կ՝առկա
յծէր
ամէն
սպա
-
ս II ւմ՛ է ել ամ էն
Հ աւա աքի
մ ոխ իրնե
բուն
աակ
•
ինչ
էր անոր կեանքր
, ինչսլէս
կեանքր
սեբունգին
, որուն
ամ էնէն
կարկառուն
կերպարանքն-եբէն
մէկբ
Հանղփսացալ
ան
Արիւնի
եւ ա րցունքի
մ ատեանէն
մէշ
ա–
նոր
էսօսքր
անշնշելի
պիտի
մնա
յ ,
Ր"՚Լ"քէ
եւլբտյրական
սէ՚րոյ
եւ
Հեծեծանգին
ա -
՚ լ օ թ ք ի պէս
:
Անոր սեբունգբ
անվերշանտլփ
ղուլւլսթա
մր ապրեցաւ
հւ գ ե ռ
կր շարունակէ
ապ
-
էՏաչէն
"՚լշ վար
առնուած
նաՀաաակներ
եւլան
ինքն
եւ իր
նմ աննե ր բ . ել անար
-
աունշ
մնացին
միչա , երբ
նէ՚լակէ՚ն
ու բե
ւե ռնե լ՛ուն բացած
՚էէրքերր
1լ տ բ է,էնէ
էն
ղեռ
լ
իրենց
խա չե լութեան
չարչարանքր
ոչ
մկ կ առէթով
փառքէ
եւ մեծութեան
ա -
ււարկայ
գտրձուցէն
; Զայն
յէչեցնհլն
իսկ
մե՚լք
Համ աբե ցին
. որովՀեաե
ւ խա
չուած
^էբ
իրենց
Հեա
ժո՚լովուբքէբ
Համս՚յն
;
Ե՛–
Ր"ել
թէ
այ՛լ էս ա չե լո ւթ
են
էն
յարութիւն
առաւ անտաբրեբ
սելլոլն՚լ
մր , որուն
Հ
"1–
մաբ
՛՛լա տ՛է՛ո ւթե ան անցած
աննշան
^
էն
ր՛ոնե բ են Հէ՛մա այս
ղէւղքե
բր
• • •
«Ո՞վ կրց՛ա՛ւ նկայլսւգրել մե ր սերունդին
տաոսւսլանքը» .
կր Հարցնէր
ինծէ
էբ
եա–
մ՚սկէն
մէշ՛.
Ոչ
ոք ,
Մենք
միայն
երրեմն
յնգռստ
կ՚՚արթբ^ւ
-
նանք
էս
րՀւսւրալփց
՚էիչեբին
մէշ,
պոռալու
Համար այստՀար
էսենթեբու
պէս
:
յ*այց
մեր
ձայնր
լո՛՛՛է
ՀԿ՚"յ՛
մեր
կանչէն
սլաքներր
կր
ւիչբուին
մարղերէե
եւ աստոլածնեբէն
է՛սկ լքուած
էսաւարա
-
կուռ
Հորի՚լռնին
գէմ
;
Մենք
ենք
,որ կր յէշեցնենք
մեբ չար
-
չարան^ե
Բր ա յնքան
՛ոմ օթս՚Հտ
ր ու վա
-
րանոտ
, ոբ կարծես
մեւլապաբտներ
րԼ -
լանք
. , .
Ոտ
յց որո՛՛ւն
Հռղիին
մէշ
արձագանւլ
կբ թողու
մեր
եղերերգր։
Մենք
ենք
, ո ր ՚սնւլբժելի
սէ՛րոյ
"սկե
-
չող
շաՀե
րր
կր վտռենք
ամ էնէն
՜է՚լօրա
-
չոէնչ ատելութեան
՚էէշերին
մէշ, եւ լու -֊
սում բմ ունշ ա՚լօթքով
կ ՝ո ղշ ուն ենք
ան -
տարբերութեան
ցուբա
ա՚ւաւօտներր
:
Անոր աշխարՀր
լռութիւնբ
շճտնչցտւ
ե րբեք ; Տ "՛րաւլիր
րաղմ ութիւննե
բ՛՛՛է բր -
նակուած
այղ ղաբմ անալի
ա շխա
բՀ
էն
մ
էշ
ուրա էս ութ
եան
ձա յներ
շաա
քէ չ
ԷԱ՚՚ւե
-
ցան
յ
Հոն Հեծեծանքնեբ
կայէն
եւ ման
-
կութեան
լեղուն
էսոբթ
կր
Հնչէր
յաճաէս ,
անՀաբաւլատ
րլլալով
֊, Հոն
՛ինքն էր , որ ,
՛լ՛"
յր՛" լփց մ,սր.լաբէի
մբ ոլէս,
իր
ձայնք
րարձրա ցուց
եւ մե ր սբբաւլան
մ աաենա
-
ղէրնեբուն
սլ՛ո ա ւլա
մ ք տուաւ
ժ եղէ •
Անոր
՚լէչե՜րնեբր
խաղաղութեան
երկին
քէն
չկէն
է՚շներ • եւ անոր
օրեբուն
լ " յ " ր ,
ղե բե՚լմ աններէ
ցաթուլ
կրակի
մ ր
պէ « ,
մեբ
Հողիներր
էլայրէբ
:
Այս
ճղնաւորր
"ւբէչ
բան
չպաաոլէրեց
մեղէ , եթէ
ոչ ՛փ՛րել շել՚մեռտնղ
խենթ
-լլ
-
թեամբ,
էնչ ոբ ՚լե՚լեցէկ
կր եւ Հայրենէ
,
էնչ
որ ցեղային
խորՀուրղով
միայն
Հա -
ս՚սծ
էր յաւե
լ՛ժ ութեան
:
Ա^՚ոբ էսօսքերր
ամկն
առ՚սւօ՚ո
լոյսէն
արղ՚սրոլթիւնր
կբ էսոստանայէն
եւ
ց"յց
կուաա յէն
մեղի
մ էշոցբ
անսսլառ
՛լանձե ր
ղտնելու
յ
Արգաբ
եւ բաբէ
էբ ան.
եղբայբաշունչ
ու
մեծո՚լէ
Ոն մէկն
էբ անոնցմէ
, որոնք էսսաաւք -
բեր
աչա լրշո
ւթե
՚ռմր
Հսկեցին
մեր լեղ -
սւէն
մաքբաչս՚լ
բէ ւ բե՚լնե
բուն
Վր՚՚՚յ
՝•
Ա ասսւեցէն
անվարան
բ" է" բ անոնք,
որ
այգ
լե՚լուէն
ղեւլեցկութեան
եւ նեբգաչ
-
նակութեէսն
՚լկմ
կր մեւլանչէէն
:
իր
մաՀով
ղեբեւլման
մբ չէ , որ
կր
բացուէ
՛երկբէն
ծոցր , այլ խորունկ
եւ
ա–
բէւնաՀոս
վէրք
մր մեր սբաէն
մէշ :
Համբերութիւն
կր մա՚լթէբ
էնծէ,
երբ
ես ղանզատե
ր կի էրեն
մեր
ղ բւսկանու–
... Շաւարշ
Միսաքեան
էլրագկա
կ ,
նաէս , ստե՚լհ աղոբծական
կշերով^
էս յ,, .
տենօք կաբղացեբ
եմ ատոնք
,
երբ
իր
րանաի
եւ տառապանքի
յ"՚–շփբբ
՚եԲ^Ա
ճակասւամարա//
մէշ,
փրկուելէ
վերշ
•.
Այղ
ապրումներբ
րաբձրորակ
տպրումներ
են : Եւ ՚՚տկայն,
ան
Ա
՛ուաւ
զանոնք
խբմ -
բաղրականի
մբ Հեւքին
Հետ
յ
(Լ"է
ա յն
ւ՛ւ -
աեն
. —- Շաւարշ
, ի՞նչ
կ^լնես
. ա յս ղո -
Հարներր
ինչո"
լ
այս
ձեւով
կուաաս»
՚.
Այն ատեն
բսալ
ինծի.
«յիմար՝^ :
Շաւարշ
ւլբագէտ
է , էր
մանաւանգ,երր
մտաւ
1900^5*
գրական
կեանքէն
մէշ։
Իր
լնկեբնեբէն
Գեղս՚մէ,
ՎտՀրաժ՛
քծ՚աթոլլի
ել
ուբիչներու
Հետ,
«Աղղակ–»
շ՚սբաթօբ
-
եակլլ
Հ բաաա բտկեցէն
; Շալարշ
^ իր ման–
ուած՚՚՚պաա
ռճռվ
(այն
մե՚լքո՚է^
որով
1լամրասատնէ
՛լիս այսօբ)
, մԼւլփ
կուտար
կեանքր
• Ս տածում
կամ
՚լրականութիւն
չէին
ատոնք,
բայց
երկուքն
ալ էին :
Շաւարշ
Ա իսաքեան
Կէնէ
լրաւլրու
-
թեան
այն
ԺսւԱրՀ»
"րմէ ղբագէտր
պիաէւ
շամ չնար
Շալաբշ
Մ էսաքեան
գրագէտ
է
ղաբձ
եալ
իբ էշերուն
մէշ,
ոբոնցմոէէ
մեբ
մա–
մռւլր ՝էաստացուց
•
Ոայց
՚էբաղէտ
մբ իբ ղրչով
չէ
միայն
^
որ ա րժանի
է յարգանքի
; Ան տուած
է
մեր
ւլրականութեան՝
Մնձուրէ՚ն
,
Նաբ
-
գռւնին
, Շ՚՚ւշ^սնետնր
, ՇաՀնուրր
, Մխի ՜
թաբեանր.
Ան իր րերած
մարգերով
ալ
կարժէ
14 (1)ետ^,. 1<>48
•ՅԱԿՈԲ
ՕՇԱԿԱՆ
թեան
Հանւլէպ
աիրռղ
սոսկս՚լի
անտարբե.
րութե՚սն
մասին
:
Տբ՚ո'1՛^ւնշք
մր լսելի
կ՝լնէին
է՛բ սա
րա–
ռեբր
՚
« Ամենօրեայ աշխաաանքիս մ է յ ,
որ՛
բե ոնա կրուր ենէ աարրերութ-իւն
չո;ւլւի,
կը մոոնամ տւաւոապանքս • ր ա յց ե րբ քանի
մը ժամ անգ ործ մնամ, ինչպէս այսօբ ,
կիրակի, մղձաքլանջ մը միաքս սւ սիբաս
կը նանկււսւէ ահաւոբ հրէշի մը վայրեԱսւ–
թ ե ա մբ • • •» :
Այ՛լ աՀաւոր
«Հրէչն»
էր
՛սն որ
մի ս՛կ
սէբելփն
; Աչխաաանքր
•
աստուածային
այս ոբէոմ ր , որո ան ^որՀած
ւրլլէսան
քին
՛մ էշ կբ
մ ոռնար
աշխարՀի
բոլոր
չ՛՛՛ր
եւ
՚ոգեղ
բանեբբ
եւ կր
յիշէր
ս՚՚սկ
"՚մէնինչ
որ Հայրենական
կր եւ քա՚լցլ՛
:
Գէ՚ՐՔ^ՐԸ
որոնց
մէշկն
կբ ժպտէր
մանկութեան
կա–
խարղտնքբ
; Ոսկի րուրվաոներբ
,
ոբոնք
չէին
երբեք գագբտծ
ծ խա
լէ մեր
աւերակ
տաճարներուն
մէշ–, կր
յիշէր
մանաւէսնգ
լուսէսՀէէւնչ
րա՚էե բ ք մեր
լեւլուին
եւ Հոգե–
։լմ
՚,է
յլ կ՝ու^ւկ^էղ րէբ
անո բ լուս
էէէ
Հու, կրչ -
ռոյթին
:
Կ՛ր Հաւաաամ
, որ իր Հուլե
,էս
՚րքր
չե -
՛լ՛"
լ
ցսււ՚ո՚ոս,նշ
: Անոր տեւողութեան
լն -
թացքէ՛ն
մեկէ՚՚՚ւլին
շուրթէ
վկայութեան
կանւլնեց՚ոն
մեր սեբունւլկ
ն րոլոր
անոնք
,
"Բ ՚11՚^՚Ք1Լ ^"՚նչցան
ել սէբեցին
;
Բայց
յանկարծ
փոթորկեց՚սն
ճչմար–.
տախօս
ձա յնե
բր
ե ւ ար ղ՛ա րօր
էն
Հէւչւսկե -
ցին
որ
Շ՚՚՚ւարչր
արժանի
է
էէէնմ՚սՀոլ
-
թեան
. էէրւէվՀ՚ետեւ
յաւերժաէլան
է
մեր
Հայրենէքր.
եւ տնոբ նուէրեալ
ղաւակնե
֊
բէն
մէկն
էր ան
..
ԱՐՍԷՆ
ԵՐԿԱԹ
ՄԻԼԱՆՕ -
Օրաթերթէն
այն է շր , ուր
անոր
մէ
ս
՚քբ երես ո ւնր երկու
աէէւ
բէն եր է
է
՛էեր
ել՚կթե
լ
կր պայքա րէբ
յանուն
ու ւլ
ւլ ան III է լւ ւլաւլավւա բա,կանէ՝
Հէ՛՛մա կր
րւէ
սուգի
ել ցաւէ մէշ՛, Բայց
ւ՛չ՛ էէւնոբ
Հռւլէն
գ ե ռ
Հոն է , Հոն է անոր
սիրտբ ,
գեււ
յոււլման
ել ներչնչմտն
ա լիքնե
բր
կր բար
ձրանան
ու կ՝երղեն
սիւնակէ
սիւնակ
; Ա՜
մէն
յիշատակ
որ իրմէ կուգայ
կր խան
֊
գավառկ
. ամկն խօսք
ոբ է՛ր
՚ԷՐէէն
թեւ
կ՝աոնէ՝
Հաւատք
է եւ յոյս,
" ւ
Հաւատքն
ու
յոյոբ
չեն մեռնէր
, "՛յլ
կ՝աէէլրեցնեն
ԱՐԱՄԱՅԻԱ
ԱՐԱՊԵԱՆ
«
ՊՈՒԷՆՈՍ Ա8ՐԷԱ
ԱնՀրաժեշտ
է որ
գրեմ , րայց
է
՞ն
շ ղրել
; կարծես
կթոտած
են մսւանեբս
, ս,նգամալուծու՚սծ
մէաքս
,
մ եր
"իրելի
Շաաւրշին
անակնկալ
մ աՀ–
ուան
գէմ
յանգիման
•.
Մխիթարութե
՚էէն
Համ աբ րսոլած
ո րեւէ խօսք,
ւլրուած
որ
ել է րառ,
րոլոր
մեծ
վյ՚շտեբռւն
եւ մեծ
,
անւէւոէսաբինելէ։
կորուստներուն
առշեւ
,
կր
՚լաււնան
անիմաստ
• Աւելին
րյլ՚՚՚լ՚՚Վ՝
մէսէթաբութեան
որեւէ
ւիոբձ,
՚սյս
մեծ
կոբէււսէոէւն
տռթէլ
, Հտմաւլօր
կր
ւլառնայ
կեղծիքի
; կր մաղթեմ
քւսշա
թէ՛՛ն
:
3. ՏԼՎկճԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
