բանօբէն
ճիչգ
են
այս գբա/չան մտաբե
-
^ում՚եեբբ
, սչէաք եղած աբուեսասվ
չեն
Հաղաիւոլած
նիւթին
ՀԼա
եւ աբՀեսաա
-
կան չեչա
մբ կբ կբեն , Հչաա
բան
գիանա՛
Յ՚՚մՅ
աալ
ուղողի
» աՀաճոյ
եւ
անճիչգ
ապաւո բութ իւնբ
կբ
ձղեն
: Բաբեբախ
-
աա բաբ
ա յս
ղեղումնե
բբ
քէ է
՚ " ^ Գ Կ1Լ
գբաւեն
, ապա
թէ
ոչ,
"Բ՛՛Լ
գլուխնեբ՝
« ոբո՛՛՛նք
են ձեբ նախասիբած
Հեղինակ
-
նեբբ
» նիւթին
շո՚-բէ աւարտական
շարտ~
գբո
ւթի
ւննեբ
լ, պիտի
յիչեցնէին
:
Բայղ
երբ
Հեղինտկբ
մէկղի
կբ ձգէ բանա
սաեղ֊
ծական
մ իշաղգա
յին ոգեկո չոլմնե բ բ եւ
կր
• պատմէ
ղէնքի
ղէպքերոլն
ել ղէնքի
րն -
կե րնե բուն
մ ասին
կամ
կ՝ անցնի
թնգանօ
-
թին
՚էէ՚՚՚֊թր
եւ կր նկարագբէ
ռաղմաղաշ~
աբ , ռումբեբու
,
ւէ1՚գակնեբռւ
,
օղանաւե–
բոլ
աՀաւոր
բախում
բ ՚, Երբ
կր Ք՛՛՛էէ
լեռ–
նեբէն
ու գիւղերէն
, կբ խօսի
Ալպանիո
յ
կամ
Մռնթենեկրո
յի
բնաէլիչներոլ
ել
յղութեան
մ ասին • Երբ
կր
պտտկերաւլնէ
բանակային–
կեանքին
Հողեբբ
,
վաանւլնե–
բբ , կատակներն
ու սիրային
արկածներբ
;
Երբ
կր նկարաղբէ
վէբքերբ
,
վախերր
,
չարչարանքն
ու քաշութիւնբ
, յռւսալքոլ
-
մբն
ու նաՀանշբ
, ղռւբտբ,
ցեխբ,
սարսա–
էիե լի մաՀր
մաբգող
եւ անասոլ1ւնեբոլն
,
Աբամայիս
Ա րասլեան
կբ գառնայ
՛Լար ՜
պետ
պատմող
մբւԱճր,
աւելորգ
թեւաբա.
՜խումներէն
ել բացականչռւթիւննեբէն
թե
թեւցած
, կր Հոսի բնականօբէն
, կր ՚լաո ~
՛նա յ ճգբիտ
, ան՛կեղծ
եւ տպաւո
րիչ
;
« Զէնքի
տակ
»
՛լի բքր
առողէ
Հող էով
.ել մաքով
Հայու
մբ ղբռւածքն
է; *Իիտա~
կից
եւ արի կեցուածքով
մէկու
մբ ,
եւ
մանաւանգ
աղատ
Հայ մարգռւ
մբ գբր
-
ոլածքն
է : Գրական տեսակէտէ
չարք
մբ
..պակասռւթիւններ
կան : Ասոնք առՀասա
-
բակ
չղսպոլած
եռանգի
մք Հետեւանք
են. ,
-չչափաւոբուած
առատաբանութեան
ար -
գիւնք
են Հ Աո-վորական
բնթերցումի
ատեն
,թե րութիւննե
ր բ եթէ տանե լիւ կր թուին
,
ոբովՀետեւ
Աբամ ա յիս
Ա րապեանին
ղբէէր
օժտուած
է Հրապուրիչ
յատկութիւնով
մր
• ոբ է թավլբ
•
Գբուլնեբ
կան,
որոնք
ոճի արուեստս։
֊
գէտներ
են X ք՚բենց
անձնական
ռճռվ
մթ -
նո լո բտ
կբ սաեղծեն
եւ ունուի թափ
եւ թր–
Ո
-իչք կու՚ոան
յօրինուածքին
;
Մինչւլեռ
՚« Զէնքի տակ»
գրուածքին
վարակիչ
ե -
ռանգբ
, աշխոյժր
, արգիւնք
չեն վ։նո։րռ
-
..ուած, մշա1լու։սծ
ել մտածու։ւ։ծ
արուես
-
տի
մբ, այլ նկարագրի
ինքնաբուխ
աբ
-
տագրութիւն
են ։ Այս կենսա
շող
թափր ,
. պա ակե բացուած
գէպքեբու
եւ տիպ։։ւբնե
-
րոլ
ն՛երսէն
գուրս
կր
ժայթքի
: Աարմ~
նի , մաքի
մ։սքառո
ւմնե բէն
, Հոգիի
ձբղ -
տումնեբէն
, կեանքի
շարժումներէն
յա -
։ռտշ կուգա
յ , նաեւ
սիբելոլ,
վւսբո։–ելոլ
,
զոՀուելոլ
ձեւեբէն;
Բայց
ամէնէն
աւեքի
Հետեւանք
է յարատեւ
առաքիեո։.թե։։։ն
.մբ , ղոր
սրտի՛ երիտասարգւււթ–իւ1ւ
կբ
• կոչենք
; Ասիկա
գրքին
Հե րո սնե ր՛ո Շ։ բ
րէլ՚ո–
ԼԷ առաշ՝
Հեղինակին
բնածին
յատկոլ
-
թիւնն
է :
ՀՈՒՐԻ
ԻՓԷԿԵԱՆ
ւ/հՏՔ ԵՒ ԱՐՈհԵՍՏ
ԱԱՌԱ ՊԵՐՆԱՐԻ
ԿԵԱՆ-ԲԸ
ՇԱՐԺԱՆԿԱՐԻ
ՊԻՏԻ
ՎԵՐԱԾՈՒԻ
Շարժանկարի
ա բ տագր
ի չնե բ բ աենգա
-
գին
փնառաոլքի
մէշ են . կր փնտռեն
կա
-
քող
գերասանուՀի
մբ , որ սլասաառին
վբ–
րայ
մաբմնտլորէ
<ձՄեծն Աառան»
:
Գե րասանուՀ
իէն
աւելի
, սակա
յ^՛ , կա
-
րելորբ
այնպիսի
րեմ։սգրիչ
մր գտնելն
է,
որ կա րենա
յ շարժանկարին
մ էշ վե ր սաեղ
ծե
լ Ս առա
Պ ե րնարի
անձին
եւ
թատրոնին
չ՚՚ւբշ
ղո յ՛ոլթիւն.
ունեցած
մթնոլոբաբ
:
Ուրիշ ոեւէ
մէկր
, որ ապրէբ
Ո
առա
Պեբնաբի
նման,
խ աղար անոր նման,
կբբ–
նաբ
ծիծաղելի
գառնալոլ
վաանգին
են -
թարկռլիլ
. Ամէն
բան
ներելի
էբ Ա առա
-
յէ^
1
բ՛" յտ
Գ Ւ ՚ ^ Ք Բ
մ արմնացնող
շարժա
-
նկարի
գեբասանուՀին
պիաի
կարենա՛՞յ
արգեօք
պաբաագրել
լլ,յն յաբղանքն
ու.
Հիացում
ր, որ կր պա բուրէին
բուն
Աա
-
ռային
իւրաքանչիւր
շարժումն
ու
ձայնի
ելեւէշր
,
19/՛^
գարու
Հասա բակո
ւթի
ւնբ ատրբք, լ։
րմբռնումնեբ
ունէր
թատրոնի
մտսեն
՚տԱառւս Պերնար
այնքան
լաւ կ՝ արաա
յ ա յ -
տէ
Բտնասաե՚լծոլթիւնբ
, որ
նո յնիսկ
եթէ
լուռ
ել անշարժ
կանգնի
, իր
լռութիւնն
ու ան շարժ ութի ւննիսկ
որոշ կշ
"–Ո
յ թ մբ ու
նին» ֊ Ր՝է ոտո ր տր
Պ անվվ։ լի ա յս
խօ։՚քր
,
^.Տ՚յ^ին
գրուած
, կրնա
յ ծիծաղելի
կամ
առն՚ոլտւլն
չա փ ա ղան ց ո ւած
նկաաուի
լ տ
յ–
սօբ • բայց
փաս
տ ր այն է , որ Աառա Պեբ
նաբի
արուեստն
ալ,
որ
Հաստուածային»
կբ նկատուէր
\.%բգ գարուն,
գուցէ
միայն
€լալ
է, գէչ
չէ»ի
ժ՛ր արժանանար
րոքն՛
րւԼլի
մեր գարուն
։
Տամենտյն
գէպս
էլաբժէ
փորձ
մբ կա
-
։ոա րե լ ե՛թէ ի Հարկէ
գտն՛ուին
ա յգ
կար։։–
ղութիւնն
ունեցող
բեմագրիչն
ու գեբւս
-
ոանոլՀին
, որոնք կարենան
յաւերժացնել
Աառա
Պեբնաբի
^աստուածա
յին»ի
Համ
-
բաւբ
:
ՇԱՀԵԿԱՆ
ՒԵԶ
ՄԸ ԱՈՐՊՈՆԻ
ՄԷՋ
ԱշխաբՀի
չափ
Հին նիւթ
մր, երիտտ
-
ս։որգ վաբգապեա
մր , ս,մ սլի
ոնի
մր
եաին
շարուած
Հինւլ խստագէմ
փ րօֆէ
ս էօ րնե բ ,
փոքբիկ
ամ վէիթաաբոն
մր Ա ո րպոնի
մ էշ
,
Հետաքրքիր
ռւն կնղի րնե լ։ ու Հոծ բաղմ
ու -
թիւն
մր • ա յս՝
Հարցին
արտաքին
կողմ ե
է֊
Այս
Բ" է" ր անձե
ք։բ
Հ ա ւա քո ւած
են լսեք–
լու Համար եբիտաս։սբգ
վարգապեաին
ա -
ւարտական
ճառր՝
(թեղ)
^Աէր"յ
եւ մաՀւ–
ոլան
վւոիս
յա րա բե րութիւննե
րր »
նիւթին
Հին
յո յ՛՛
թատ
երա ղիրնե
րէն
մ
ինշեւ
Ժան
Ան՛՛ւյ,
առանց
մոռնալու
մաբգկոլ
-
թեան
սկիղբէն
ի վեր
՛լո յոլթիւն
ունեւյող
առուս ււլելնե ր բ , փ ի լի սո ։իա յական
սաեւլծա–
գո րծոլթիէններ
բ , մ ա րգկա
յին՛ ռղբե բգոլ
-
թ իւննե
բն
ու լրաղի րնեբու
մ էշ
տպո
ւած
Հոճիրն
- աբկած»նե
լ։ բ
մ ի առ
մ ի կր
։ ո ո -
ւլտնցեն
, կոլգտն
իրենց
վկայոլթիլնր
բե
րելու
ել օգնելու
երիտասարւէ
վարգասլե
-
տին,
ոբ ոէրր,
բլլա՚^յ
երշանիկ
թէ ղբմ -
րախա,
անբաժանելի
է մաՀէն–.
Փբօֆէսէօրներր
Համաձայն
չեն
ւէար -
գապեաին
Հետ։
Աորպոնի
խստագէմ
վւրօ–
ֆէսէօբներր,
թերեւս
երկտր տարիներէ
ի
վեր
ա՚ւս՚շին
ան՛ղամ
բլլա լով,
ձայն
կբ
բարձրացնեն
սէրբ պաշապանելռւ
Համաբ •
ճիչգ
է, իրենց
գիմացինբ վարգապետ
է ,
րայց վերշապէս
^ քանի
որ րնարած
է սի -
բոյ
Հեա
կապ
ունեցող
թեմ
ա մր , պար
-
աականութիլն
կբ սեպեն
այգ
եբիաասաբ–
գին
բ՛ս ց ա տ բ ե լո
լ
թէ
սէ բն
ու
մ աՀ բ
նո
յն
րանբ չեն , ի վեբշոյ
իրենք
մաղ ու
մօրուք
ճեբմ կցո լցած
են կեանքի
մ էշ
.
որոշ փոբ–
՚փառ՚ութիւն
ունին -
Ներկայ
Հասաբակոլթիւնբ,
ականշ
կա ՝-
րած
, րառ
մբ իսկ
էուղեբ
փախցնել
փո
-
խասացոլթիւննեբէն
-.
Վ^երշաւորութեան
, ամէն մարգ գոՀա
-
ցոլմ
կր ստանայ՛ վարգապետր
փ"ՔԲ1՚Կ
Գէէ՚՚՚-մ
՚^ Ր Կ՚՚ւ^է
՚ փ րօֆէ սօէ բներր՝
նմ։տւ -
նապէս
. ՚աւտրտաճառր
կ՝րնգռւնռւի
. ժո ~
ղովոլրգր
կր ծափաՀաբէ
:
՝Մ արգկա յին կատակե
բղո
ւթիւն բ ,
սէրն
ռւ մաՀր,
րլլա՛ն
միասին,
րլլա՛ն
առանձին
առանձին
, իրենց
ճամ բան
կբ
շարունա
-
կեն
:
ՄԵԵ
ՄԱՐԳՈՑ
ՍՐԱՄՏՈՒԹԻՒՆՆԵՐԷՆ
Վերշերս Աաչա
Կիթբի չտրժտնկար
մք
պատբասաած
է ր՝
ՀՈՃբտ։լոբծներն
ու
Գողերր»
անունով
. թ՛երթ
մբ , քննագա
-
աելով
չարժւսնկարբ
, կբ գրէր
թէ
նիւթբ
նոր
չէ , մեբձեցման
կերպր Հնտգարեան
է։
Հ"՚"Կ.7"՚յ
> Կ՝11՚՚է Աաչա
Կիթբի
• յ"՛ -
շոբգ անգամ
երբ սպիտակ
պաստառին
Հա
մար
նիւթ
մր պատրաստեմ
, պիտի
շանամ
մէշբ պարի տեսաբաններ
մտցնել
ել ստո–
բագրել
Շտ
- չա - չա Կիթրի
• • •
X ^
Սրամիտ
մարղր
յաճախ
այն
անձն
է , ոբ ղօրաւո ր յիչողութիւն
ունենալով
,
յիչողոլթիւն
չունեցող
խօսակիցնեբու
Հեա
ղործ
ունի»
կբ սիրէ կրկնել
Աամրբսէթ
Մորմ
:
X
Աամբրսէթ
Մորմ փորձառուի
խրս
՚սէ–
ներ կուտա բ սկսնակ
գրողի
մր , որ
կբ
նաիսլ^՚տբէր
բեր անա ց ի պատմ
ել իբ վէ
-
պերբ
քան
դրի առնել
ղանոնք
՚
- Ուչագրութիւն
րբէք՛
փայլուն
խօսող
մ ի՛ բչլաք • լաւ պատմ ո՚լնեբր
յաճախ
չատ
գէչ գրա՛գէտներ
կ՝րլլան
: Ուղեղէն
մինչեւ
լեղու
երկարող
ճամ բան
շատ
աւելի կարէէ
է ք։սն
՚լլուխէն
մինչեւ
ղրիչ
եբկաբուլբ՛
այնպէս
ռր , մինչեւ
գրիչին
ծայրբ
Հաս
-
նիլբ,
միտքեբր
յաճախ
կր ց բուին
:
ԵՐԿՈՒ բարե կամ
ուՀ
ինե ր կր
խօսին.
Ես սակաւապէտ
եմ , կ՚՚բսէ
մէկր
կեանքէն
միայն
կ՝ուղեմ
ամուսին
մբ,
ոբ
ղիս
ոիբէ եւ ՛լիո Հասկնայ
•
Միայն
այղքա՛՛ն
, կր Հարցնէ
միւսր։
Մ իա
յն ա յղքան
; Աա
աարբեբու
-
թեաէէ ր որ,
ա յգ
մ արգր
մ ի լիոնատէ ր բլ -
Լ"՚յ
•
ՀԱՏԱԱՏԱՆԵԱՆ
ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ
ՊԱՏԿԵՐԱԶԱՐԴ ՀԱՅԱՍՏԱ՚ՍԸ
Դարի ւխւշիԱ յօնքերին -
Սարի վրայ մի մասսււո. ,
Ասես ըՍկել է վերից ,
Անրջոլլք է լոսս. :
Ու նստել է դարերով ,
Միաք է աէԼում նա մենակ ,
Ամպր 6ակտիքւ1, անխււռվ ,
Ժայյոյյրը յենակ :
Աաւլփ, լանջին գանգրահեր —
Հօօոն է հաՕդարա մա1կազհլ ,
կոխ են բո-ներ իրար հետ —
Լեո-ները աւհեղ :
կոխ հն բռնհլ, թ-ոռից - ր-ռռ ,
կուում են, չեն վհասաւմ ,
Որպէս նրանց շույնւչր գաւ —
Ամպն է ոյասաւմ :
Ասւբտնչում են իրար դէմ ,
Րւարձրացել են, նայո՛ւմ խէթ յ
Ցից ժայռերր՛ սուր նետեր,
Ձորերը՝ աղեղ։
Որպէս ահեղ դատաւոր ,
Միշտ ագդեցիկ ու կայուն ,
Նրանց կո-Ոլին դարաւոր — •
Մ՚սսիսն է նայում :
Արաքսն է լուո. հմայում ,
Ու գալարւյււմ խււր վշտով ,
Որպէս կարօտ մնայոլն
Անցնում է պղսար :
Հրայգդանը սանցարձակ
Նււր դագաւթներ է փնտո֊ում,
Որպէս մօրը մոսսւցած —
Անհաւնգիաո մտրուկ ;
Սեւանի աչքն է սառել -
ճամբաներին հեռաւոր
Հպարսաւթեամբ աււաւել ,
Թէեւ վիրաւոր ;
էհոյհւերր բիլ ու արծաթ ,
Մերթ էլ ձուլուած պղնձից,
Վրնյում է համարձակ —
ւԱրփան՝ ներմակ ձի ;
Արեգւակն է իր անբիծ ,
^
Դրօշը վեր ծածանում .
^
Ուռիները գեաափին —
|
Թեշի ե՛ն) մանոյ-մ ;
I
Յոնյցահաքւդէս է բացել
Արարատհան դաշտը շէն,
Հաւրսի կրծքի պէս ւեցրել -
Այգիները շէկ :
11աաոՆա,1ւդանին իբ՝ խրոխտ ,
Որպէս կախարդ դիրիժէօր ,
կեանքի հա\քերգն է վսւբում —
Երեւանը նոր .:
ՎԱՀՐԱՄ
ԱԼԱԶԱՆ,
ՍԳՌԱհՆԵՐՈՒ ԱՐՔԱՆ
(ԿԱՍ՝ԲՈՆԵԱՆ
ՀԷԲԵԱԹ)
կանաչ Աաբգ,
երեք
աղշիւկնեբէգ
..մին կ՝"ւղեմ
կնութեան -.
Ա՚լռաւներոլ
Արքան, պիտի
ունենաս
իբրեւ
կին իմ երբոր՚լ
՚"՚լշիկս
Ա՚լոտւնեբոլ
Արքան
անմ իշապէս
՚իեբա .
֊գարձուց
կանաչ
Ա՚ար՚լուն
"՛չքին
Լ՚՚յսր,
եւ
II
ո չեց .
՛Բու՛ս՛ ք , քուա՛ ք , քուա՛ ք , րսէ
իւօսե–
ցեալիո
որ
վ՚՚՚՚էր
արշալոյսին,
պատրաստ
գտնուի
իր քօււով , ճեբմ ակ
չրշտղղեստով
եւ Հաբսանեկ՚սն
իբ թա՚լով
-
ՀԼտեւեալ
օբր
, արշալոյսին
,
երկինքր
սեւ
էր աւլռաւներոլ
երամով
մբ։
կանաչ
Մ՛՛՛լ՛՛ւ՛՛՛ն
աան
ուո.շեւ սեւակոինչ
թ լ ՚ ռ
-
չոլննեբր
սկսան սլատբասաել
իսորւ"՝1։
մր
Հաբսանեկտն
խոբՀուբղր
կատտբելւ՚ւ
Հա -
մ ա բ
:
քօ ո րանին
առշեւ
կանղնած
է լ՛ Ա՛լ ՜
ռաւ՚եե րւ;ւ Ալ՛ քան
ձիւնի
նման
աղի
տակ
Հ ա ւլ ուստ
մ ր Հաւլած
: Երբ
ամէ
5/
ր ՛ս ն
.պատ լ՛աստ
ե ւլա՛– եւ բոլո ր
մոմ երբ ւէ""՛– -
ուեւլան
, կբօնտւոբ
մր, չես ՛լիտեր
ուրկէ"
եկած, յառաշ՚սցաւ
ղ՚լես՚ոաւոբուած
, կ՚Ա–
տւ" րե լսւ
Համ ա ր սլ " ա կ ի ի՛ որՀուրղր
;
Երբ
վե րշ՚սցալ
տ րա րողութ
իւն ր , քլրօնա–
ւորր
Հեո ացաւ
ճիշգ
տ յնպէս
ինչպէս
ե -
կած
էբ։ Արքան
միշտ անշարժ,
կանղնած
•էբ իբ "՛ե՛ւր
:
֊–— Առաշնոբգեցէք
կինս
իր Հօրր
մ օտ
,
Հրամ՛"յեց
յանկարծ
Արքան
:
Աււա շն ո բ գե ց ին կինր իր Հօրր քով
եւ իր
կտր՚րին
Աղոաւնեբու
Արքան
մօտենտլով
կանաչ
Ա՚սր՚լուն
, է, սալ
անոր .
ՊաՀԷ՛ քու քովղ
՚"՚լէԻԿ՚1
մի1>չեւ
ցե
բեկ;
Այղ պաՀուն
, իմ ագռաւներս
պէտք
եղած
Հ րտՀան՚լնե
բ ր ս ՛ոա ցած
պիտի
րլլան
աբգէն
, առաշնո ր գե
լո
լ
Համար
նոբաՀար–
սր ՛լէ ՛ղի իմ երկիրս
:
Եւ թ"–^ Է"Վ ան յա յտացաւ
ե րկնքին
մ էշ
:
Ց երե
կին
, կինբ ոլա ՛որ աստ
կբ սպասէ բ
իրենց
տան
սե մ ին
Անաա րաբռվ
Հայր,
մնաք
բարուէ
քոյրերս։
Կր թողում
Հօրենական
տունս
եւ
կր մեկնիմ
գէ՛՛լի
անծանօթ
աչխարՀ
մր։
Այլեւս
երբեք,
երրեք
չեմ
վեր՚սգ՚սռ։–
նար
:
Աղռաւներր
իսկոյն
առին
թաղուՀին
է՛ -
րենց
թեւերուն
վրայ
եւ սլացան
ամսլե
-
բուն
մէշ. կտրելով
կապոյա
եթերին
ան -
ասՀմսւն
ա՛ս բած՚՚ւթ
իւննե րբ , իրիկ՝՛
ս՚մ ու–
տին արգէն
անցած
էին
3000
մղոն
ճամ
-
բայ
մր։
Թ՛՛՛՛լ
ուՀ
է՛ն Հ՛ոսած
էր է՛ր գղ եակին
ղռ -
ներուն
աոշեւ. :
-
ՇնորՀա/լալ
եմ , սիրելի
աւլ." աւնե րս ,
բսաւ
թաղ
ոլՀէն
իր
Հ ոլ ա ա ա կն ե ր ռ լն
֊. Եր
բեք
սլէւաի
չմ՚՚ոնէսմ
աքն
ծ ՚ս՚ւտ ք՛ ւթ է՛ւն •
որ մատուցիք
ինծի։
Այժմ,
՛լացէք
րն թ -
րեցէք
եւ Հանղսաացէք։
հքաղաղ
յ՛ուն
մր
ձեր
ալ՚ղ՚սր
իրաւունքն
է ;
Ագռաւ՜ւ՛ երբ մեկնե ցան
եւ
թագոլՀին
մտաւ
իբ գղեակէն
ն//րս : ք՚րենց
եբկբի՛ն
մեծ աո՚ճարէն
եօթն
անղամ
աւելէ՛ մեծ
էբ
"՛յ՛է
Ղ՚Ժ՚՚՚Կբ
՝• Զ"Ր"
Կ"՚Լմր
շաՀեր
կր
վա
ռէին։
Ա՛քէն
էնչ Հարուստ
էր ու
չ ք ե ՚ լ
•
Աակա
յն
, ոչ ոք կ՛՛՛ր
Հ " ն ;
Շլ՚շաղայելով
չորս
՛լէ՛ն,
Հ
՚ ս ս տ լ
րն՚լաբ
-
ձս՚կ սրաՀ
մ ր ք բուկ
ճէ/չ՚լ
կ ե ՛լ լ՛ ւ՛ն ր
ւլե -
աե ւլուած
էր սեղան
մ ր ։
ԱյԳ
ս ե ՛լ ան ր
ղա բ ղա ր ո ւած
էր ամ էն
տե սսւկ
Հ "՛մ ագամ–
նեբով
եւ րնա
էւր ու աղն ուա կւսն
ղ էէն էնե
Ր՛՛՛է • Մէկ
Հող էւ
էէ
Հ ա
էք
ա ր ՛ք՛է։ ՛ո յն ո պւսս էր \
՛ււ
՛՛՛՛ած–
Թաւլ՚՚ւՀին
նսաեց՚սւ։
Աէւրտ չուՀ՛–
նէբ
սէսկտ
յն
էէէ
.աելոլ
եւ էսմ ե լու
, ոբովՀե
տեւ
այւլ
մէշոէլէւհ
իր միտք1ւ
ու
Հոէլին
՛լլւալուած
էբ էւրեններով՝
իբ Հօր/
եւ է՛ր
քո յրե բուն
մաս
էւն կր
մ տածէ ր :
Ժ՚սմ
էք
բ եայ։,
թաէլուՀին
գնաց
ննշելու
ոսկեւլօծ
եւ
էէէ
րծ ա թ ե ա յ թե լե րով
նաչ
-
ի
՛՛է։
էն
՛ի ա րա՛ւ ո քրնե
րէէ
վ
չրշտ էւլա աուած
անկողինի
մբ մէշ :
ճբ՚՚՚՚լ
ր վաո
Ոէծ
թալուց
՚Բէււնբ
էսո
րւ
կէււտա
ր
"1
չքե
րէն
• • .
Կէ"
ւլէ չեբ էէն
էք
օտ , "՛՛լմ ուկ
մ բ
լււ ուե
-
ցո
՛ւ
: Ս, ՝1
II էու
^՚ե րսւ Արքէոն
է ր որ
կււ լւլ ւո բ
իր կաբ-ւէն
ննշելու։
Սենեակէն
ներս
մէո–
նելէ աէէէոշ. Արքան կեցաւ
ղրան
ե՚ոեւր
եւ
րսաւ .
— Կի՛ն, մարէ՛
ճբա՚լր։
ԹաւլուՀին
էէ
՚չե՚լ
ոէ.
մարեց
քոյսբ
եւ Աւլ–
ռէսլ
^ւերու
Արյւան
մ՚ուու՝
մթութեան
՚քէշ՝.
Մ "՛էկ
րրէ
է՚նծէւ , կէն , սկսաւ.
խօ՚՚էւլ
Աղռալնեբռւ
Արքան
; Հոս , մենք պարապ
խօսքեբ
րսելոլ
Համար
չէ ոբ սլէէտէւ էսօ -
"ինք;
Աաե՚ւ՚օք
, ես կիչէսէի
մաբղոց
վր -
րայ
, իսկ
այմմ
մէւայն
Աղէւաւներոլ
Աբ
-
քան
եմ : Ջս՚լ՚աւլոլչակ
վՀէէլկ
մբ, որ օժ -
տւււած
է մեծ
ղօրութեամբ
մր, ինծէւ
եւ
էւմ ա՛ք բսւլշ
ժուլովոլրղս
կեն էլէոն էւնե բ՛ւլ
վյ ո էսա կե րսլե ց : Աակայն
մեբ
՚լժբէսէսաոլ
-
թէւնբ
օր մր անսլայէքան
վերշ
ոլիէոի
՚լանէ
ել ա յւլ
ւլ "լ՚ծէ՚ն
՛ք էշ
ղուն
շ՚ստ
րան
կրնաս
րնել : Ամ՛էն
երեկոյ
, ճէւչգ այէէօբէյլան
նր–
մ ան , պիտի
էլամ սլառկելռւ
^բւււ ք"վէկգ՚–
Աակայն
, լլ ո ւն այժմ աասր էոաբե /լան ես :
Եօթր տուրէւ ՚"նցնելէ
ետք
մէւայն
գուն
ի -
բաւոէմ ր իւք կինս
սլիաի
րլլ՛""
: Մ ինչ
ա
յն
՛լ՛ւ" ՚–շա ՛լ է՛բ ՛լէ՛" տե՚ւնելէ
• Զք՛"
տեսնելու
ամ ենաւլ՚ւ
յւլն ր՛էւ ւլձսւ՝.։ քէլ
՚լոլււ,
էլււնայ
բա
նալ
ծանր
ղժ բախտ
ութի ւննե բու
ինծ
ի ,
քեւլի ել ի՛ք ժ՚էղովռլբէլիս
Հէսմար
:
—- Կէ տ
ւ։՚ռ կէա
պիտի Հոլատակէէմ
ձե -
՚ւի , Ա՚լոաւնեբու
Արքայ
ԱյնուՀետեէ.
թոէղ ուՀէւն լսեց
ւք թու
թեէոն
՛ք էշէ ն ռր Աղ ո էուներու
Արքան
կր
Հ անէ ր
էւր
՛էր՛"յէն
իբ թեւերն
ու էւր էիետոլբ
-
նե րբ :
Աաիկա
լնելէ
եաք.
Արքան
եկ՚սւ
ու
պառքլեցալ
անկալնին
մէշ :
ԹաղուՀին
էէախ մր
։լ՚ւ""լ
ԺԱՆ
- ՅէՐԱՆՍՈՒԱ
ՊԼԱՏ
(Շար.
2)
Fonds A.R.A.M
