ՑԵՌՆԱԴՐՈՒԹԻՒՆ
Բաոացի՝
կյ, նչանակէ
«գնումն
ձեռաց
Ի վերայ
էրիք»:
Ասաուաձաչունչ
Ա՛ աաեանին մէ^ չատ
ԿԸ
՝. անդի,գին
Ք այսբացաարութեան
, որ
Կչլ ՛Լե րա րե ր ի
Հնա ւանգ
ա ր,ռ րո դո
լթ
ե ան
մը,
այժմ
եկեւլեցական
Ըստ
Հնւչա մ ա տ ե ան ին՝
սովյ։ րոլթիլն
է ր
ձեոքր
գնել ոչ միայն
մարգոց
, այլ եւա՛
նասուններուն
դլխուն
•իրայ–.
Ծագումով
ե։լ ի պաա կան , այս արարո գութեան
Հիմ -
ն,ոկան
միտքն
է
ոգեկաՕ անցքը , —
Վ՚իլի–
սո,իա յութեան
սլաամութեան
մէ^՝ Հալե–
փո խութ իւն կը կոչուի
Հին Վարգապե -
տոլթիլհ
մր, որ կը գաւանի թէ
Հուրին
բեակավւոխութիւն
կր կատարէ
,
այսինքն
բնակա րան կր ւիոխէ , երբ Հ"դ մանե
լու
կր գատապարտոլի
մարմինը; Այս ամբոդ.
չական
բնակափոխութիւնն
է ոբ , կատաբ~
ուելոՎ առանց
միչ)։ոբգի, կբ կոչենք
ա -
ԼաՍդէլ՛
երբ Հոգին կըլքէ մարմինր, կբ
ճամբորգէ
Լ*)
միշոցին
մէշ,
ի
վերշոյ
կ րնտրէ իր նոբ բնակարանր;
Բայց
Հոգին
կր կատարէ
բնա կավա խ ռ լ^թիլն
մբ եւս,
այ,, անգամ
մասնակի եւ ի կենգանռլ ֊
թեան
ւԲարմնոյն,
անձէ անձ՝
Համաձայն
կրօնական ա րա ր ո գո ւթ ե ան ց
Ոգե կտն
անցքի այս ,լ ագա վւա րբ
հ՜անօթ
է խո րՀ րգանչանական
, հիսական
եւա
յլ
կար
ւլի ա ր ա ր ռգո
ւթ ի ւ՛էն ե ր ո վ , որոնց
Հե "՚–
քե ր շ կամ վկա
յութիւ^ւնե
րբ կր մնան
Հ ին
լեւլունեբոլ
մէշ,
ինչսլէս
օրինակ
Համ -
բո
յր բառր
, մեր
լե ւլո լին
մ էշ
, արգա -
րեւ
, սկգրնաբար
սեռային
իմաստ
չունէր
Համ բո յրր , ա յլ ա բա բոգութիւն
մ րն էր ,
որ
չունչով
մասնիկ
մը Հոգիէն -- կր
չագուէր
անձեբր,
կ՝ ա սա իճանա
ւո րէ բ ; Եւ
վերշապէս թնչ կր նչանակէ
«յանձն սա -
նուլ» ,
արգի րանւսպաչտ
իր
իմաւււոէն
անկախ՝
սասլգաբանօրէն
կը նչանակէ
« ընգունիլ
իբ անձին
մէշ»,
ինչպէս
օրի -
նակ
ոգին՝ որ,մեկնելով
անձէ մը, կ՝րն–
գռւն ուի ա յլ անձի
մը մէշ ;
Համաձայն
փիլիսոփայական
Հին տե -
սութեանց
, Հոգին կամ ոգին Լտեգը չէ
բացատրելու
այս երկու
բաոերուն
տար -
բեր
ութի
ւնր
) իլ, մասնաւո բ
րնա
կարանն
ունէ բ
մ արգկա
յին
մ
արմ1ւո
յն
մ էշ , —ո-
մանք
լեաբգին
մէշ կբ դնէին
Հոգին,
իսկ
ուրիչներ՝
սբտին
մէշ Լկւսբելի է րաղմւս–
թիւ
վկա
յ ո ւ թ իւննեբ
բերել
մեր Ժողովր -
գական
երդերէն)
, եւ գեռ կան որ աբեաս
մէշ կր դնեն
(արիւն
իսմելոլ
աւանղու -
թիւններբ,
վեբլուհումի
անսպառ
նիւթ),
Վերշապէս կբ ղնեն
երիկամներուն
մէշ ,
աչքեբուն
մէշ (**), ստոհանիին
մէշ \ Հո–
մերոս)
, նոյնիսկ
մաւլեբուն
մէշ (Աա,ք .
սոն)
;
հ ը թողում չաա Հեաաքրքրական
ա յՍ
նիւթբ,
ինչպէս եւ Հոգիին
ձեւարանոլ -
թիւնբ ,մանաւանգ.
ինքնատեսութեանԼ՛***)
երեւոյթը
, ոբ կր կոչուի
հ է օ թ Օ ս ք ո փ ի :
Մեր նպատակն է ներկայացնել
Հոգիին
անցքր
անձէ անձ՝
ինչպէս կր
Հաւատային
Հինեբր, ու մասնալորաբար
Հոգիին անց -
քր՝
ձեո^ւագրութեամբ
:
Ըսա
Ասաուահաչոլնչ
Ա ատեանի մեկ ՚
նիգերուն՝
ձեռն աղբ ութ իւնր
հիսական
ղոբհողութիւն
մըն է, որով
ինիսիէ
մարգ
մր
կրնայ.
1 •
Ւր նկա րագիրր
փոխանցե
լ
ուբիչ
մարգու
մը կամ որեւէ
անասունի
, այլ
խօսքով
անձնափո
խութիւն
կաաարել ,
"I յսինքն
իր բարո յական
անձնաւո
բո
ւթիւ
նբ փոխագբե
լ ապրող ա յլ էակի
մր մէշ •
Այս
ձեւով , ձեռքր
ղսՀին
դլխուն
վրայ
գնողբ
անասունին կր փոխանցէ
իր
րսլոբ
մեղքեբր
՚ «Պ՚իցէ
գձեոն
իւբ ի վերայ
ղըէ–
խոյ
բնհա յին՝
յ լ ն ղ ո ւնե լութիւն նմա առ
ի քաւելս
յ վասն
անձին
իւրո յ»
(Ղեւսւ •
Ա– 4) :
Նմանօբէն
, Ւսրայե լաց ինեբբ նո -
խաղ
մը կ՝աոնէին
, որու
դլխուն
վ ր * * ՚ յ
դնելով
ձեռքեբբ
քաՀանայապետր
կր թր–
ւէր իբ ժողովուրդին
դորհահ
րոլչոր անօ–
րէնոլթիւններր
, այսպէսով
գ.որհուահ
Բ"լո բ այդ մ եղքերբ կբ նետուէին
նոխա -
գին
վրայ,
ղոր կր Հալահէին
մինչեւ ա -
նապատ՝
՛ուր կր լքէի՚ն , ոքպէսղի
սատկէր
ա յնտեղ
Ւ ս բ ա յե լա ց ին ե բ ո էն
մեւլքեբուն
Հեա
(Ղեւա. ԺԶ– 21) :
2 •
Ւր ղօրութիւնբ
փոխանցել
"ւբէչ
անՀ ատի
մ բ , այլ խօսքով
անձն ափս խու -
թիւն կւէէտաբե
լ , ա յսինքն իր
րսւցառիկ
կա բոէլո ւթիւնբ տալ ուբիչ
մ էկուն ; Այ"
ձեւով,
ձեոքր
րնտբեւսլին
վրայ
դնէէէլր
այս
վերշինին կր փոխանցէ
ի ն ի ս ի ա ս ] ա ն ի
իր կարոէլութիւնբ
, «Առ դու քեղ
ղՏեսու,
ել ւլփցես
ղձեււ ս քռ ի Վերայ
նորա»
((9*111– •
Իէ– 18) =
Այս վե րքին
վկայութիւնբ
չատ Հետա -
քրքբական
է թա բդմ անո ւթեան
րւսգդա ֊
տութեան
աեսակէաով
;
Հակասոլթեամր
մ՛ր , որյատուկ է Հբէից այս վկա
յւս րան -
նեբուն
, Ասաուահ
կը մատնանչէ
Տեսուն ,
«
՚Լ"՚յՐ
յորում
էլոյ Հոգի»
, աբգէն
ի ն ի -
ս ի է ,
Աէէվսէսի
Հրամէսյելով
ձեէւնէսդբու -
թիւն կէստաբել
Տեսոլի
տալու
Համ
աբ
ինչ որ տուահ է իրեն
իբրեւ
ի ն ի ս ի ա ս ի ո ն •
« Աոից ի Հոգւոյղ որի քեւլ է»
:
ԵԼ այս -
պէս , Մ՛ովսէս , փոիսանոբղ կամ
յ՚՚՚ք/՚ՐԴ
կարգելու
Համար
Յեսուն
, ձեռքեբբ
կր
գնէ
գլխուն
վբայ եւ կբ փոխանցէիր կա -
ՕԲՈՒԱՆ
ԳՒՐԲԵՐԸ
" Ջ է Ն ՔԻ ՏԱԿ>
(Հեղինակ՝
Արամայիս Արապեան)
•
Աեր գրականութեան
նախասիրահ
նիւ -
թերէն
տարրեր
նիւթ մր մչակահ է Արա -
մ
էս
յիս Ա բասլեան
, ա յգ պատճառ՛՛ով
ալ
« Զէնքի տակ» իարսէէէբով
իր գիրքր
թար
մութիւն կբ բերէ ;
Աբամ ա յիս Ա ր ապե ան կր պաւոմ է վե բ -
շին
Հ ամ աչխաբՀա
յին պատե րագմ ի ժամ ա–
նակ իր տեսահն ու ասլբահր՝
որպէս Ւ-
տալիո
յ բանակին
կռուէ
/էլներէն
մ էկբ ՝•
Բագմէէէթիլ
են եւրոպացի
Հեղինակներր ,
որոնք
կ՚ուսումնասիրեն
ել Հոգե
բանօրէն
կը
վերլուհեն
, Հ ի թ լե բա կան
սերունդնե -
բուն ապրահ, ոգիսականբ
ել ուլբերղու -
թիւնր;
Աակայն
քիչ է թիւը
անոնց որ
կ*անգրադառնան
թէ որքան
աւելի
դաժան
եղահ է պատե րաղմբ
ֆա չական
սերունդ -
ներուն
Համար : Ասոն^
ցնհուն
յաղթա -
նակնեբուն
փառքր եւ քաշալերանքը
չու -
նեցան , բա յց
պաաեբաղմ ական
Բ՚^Ր՚Բ
գաւէն ո ւթիւննեբբ
եւ գժո ւա րո ւթիւննե
րբ
ճաչակեցին : Պայքարեցան
եւ գոՀուեցան
,
սակայն
արՀամ
ւս
րՀանքի
ե լ
հաւլբի
միայն
արժանացան
: Այս աեսակէտէն
չաա Հե -
տաքրքրա
կտն
վկա յութ
ի էնւնե ր կք
բերէ
Արամայիս Ա րապեանի
«Զէնքի
տակ»
գիրքր ՝•
Այս
պատմութեան
երիաասարգ
Հայ
Հ ե–
րոսբ , Վիչենցոն
, նոբ աւարտահ է բժչ -
կութիւնր եւ կր փորձէ քաղաքի
մը մէշ
Հաստատուիլ,
եբր կբ կանչոլի
դէնքի
տտկ։
Պատերազմի
չորս
տարիներուն
կր
կռուի տնգադար ; կ՝անցնի մէկ
երկրէն
միւսը, մէկ ճակատէն
միւսր,
չփմտն
մէշ
կը մտնէ
ամէն տեսակի
թչնամիներու
եւ.
էլէ նքե
ր է է
լ Հեա \ Այ,լպէսէւվ
մենք կբ հ ան
բան էււնք ֆսէչակէսն
բանէոկի
ւլինոլոբրն
ել էլեկէսվաբիԱ
, էսսոնց
Հ ււ ւլե բան
էէ
ւթե ան (
Հա յրենա սիրս ւթե ան ,
Համ
ողումնե րոէն ,
նաեւ
ւլ ժ ւլ էէՀւսն քին եւ բնդ վղո ւմն երուն
յ
Կը հանօթ ան անք
մ անաււէւնդ
ւէւ
յն դժնգ ակ
պայմաններուն,
որոնց տակ
կււուահ ե՛
անոնք, անբալաբէէէբ
զէնքերով,
մ թե ր ՝
քով,
ղւլե
էւ
տա ւո բէէ ւմ՚ռվ : կռոլւոհ են ոչ
միայն
մաբգկային
այլեւ
բնակէոն
թչնա -
միներու գէմ
Հատէէբ
մը1ձ է այս ասլրուահ
վկայու -
թիւններով
,նպաաակր գատել կամ
է
լ ա
աա.
պւսրտել չէ , այլ լւէւսաբսէնել եւ ւգարէլա -
պէս
սլատմել։
Հե տաքրքրա
կսէնն այն է ոբ
այս
իտալական
էլօրաբէսնակի
կեւււնքին
մ էշ
, այս Համ աչխաբՀա
յին կո ւււադ ւս չտե–
բուն
մ էշ
, յանձին մեբ Հայ
մ արտիկին
ներկայ է նաեւ
Հայոց
աէլւլր իբ լգատմա -
կան փառքով
, Հե բոսական
մ ա րտն
չումնե–
րով, ղեռ չաւաբտահ
գատով եւ մանա -
ւանգ մչակոյթոէթէ ու բանաստեւլհութիւ
-
նով;
Ասոնք
բոլորբ
գնէլէսպետ
րմիչկ
Վ,ի՜
չենցո
յին
Հ ոէէիին եւ մ աքին
մ էշ
նսաահ
են ; Այս Հարցեբու
մասին կբ խօսի
լ ^ -
կե րնե րուն , չնկե րոլՀ ինե բուն
նաեւ գե -
դեցիկ
լեռնե բուն
ու
ինքն
իրեն Հեա ; Կր
խօս ի
Ոէլ
ե ւո բութե ամբ եւ
Համ
Ոէլում ով ,
սլտ չտ ա մ
էէ
ւն քո վ եւ Հաւատաւոբ
Հիացու
մով։
ՎՀատոլթեան
, տխրութեան
, Հիաս.
թափ
յոռետես
ութեան կամ
կաս կահ ա -
մաո
ւթե
էէէն՛
ոչ մէկ ստուեր :
Գրականութեան
սիրաՀսէր
մ լն է արգէն
մեբ
Հերոսբ ; Առիթ
մր չի փախցներ
յի-
չելու
Համւսր
Հիւկօն
, Լամառթինբ
, Շս՛ ՜
թօէղրիանբ
, Պայրբնբ,
Տ՝Անունցիոն
, Մո -
րէւսսր, ԱփոԱինեբր
եւայն,
ո լ
ասոնց
Հա–
ւասւսր,
նոյն
Հիացումով
եւ առաւել
ուլե–
ւոբութեամբ՝
Գուբեանբ,
Ա եհաբենցբ ,
Ալիչանբ եւ ուրիչներ : Եթէ նոյնիսկ
Հողե–
(*) Ըստ հայկակաւն
ա ս ս ն ւ լ Յ ւ ւ թ - հ ա ն ց
,
մսւհէն ետք՛
հ ո գ ի ն
կյւ
թ ո ի
դ է պ ի
Եբու– -
սաղէլք, ուր կը հս1նղչի 40 օը, յետոյ կը
ներկայանայ Աստոնծոյ
դ 1 ա տ ա ս տ ա ն ի ն
:
( * * )
Ս ՚ ա ս ն ա ս ւ ր ա բ ա ր
բիբերու–ն
ւքէ^ ,
"^Ր կը 3 " 1 ՚ " յ «փ՚^^ՐհԿ
մ ա ր դ
ւքը» , այս
պատճսսւով՛ րիբը կոչո.ւած է մանկիկ
(պէսլէք)
,
կարդ մը ժողովուրդներոՆ մօտ
(պարսիկ յ արաբ, թ֊ուբք) ;
( * * * ) Այս երեսւյթիԹ ծ>սնօթ էր Աբիս–
տոտէլ , բայց մանաւանդ Փասքալ : Գրա -
կանոՆթեան մէջ՛ այս ւքասին
նիւթեր
կուտան Կէօթէ , Մօփասան ,
ՀոՓմա& ,
Տոսթոյեւսքի :
րոգութիւնբ
(ինիսիասիոն) ;
ԵԼ
Հիմ ա թաբգմ
անո
լ թ
ի ւն ր
Աեր
աչխարՀարար
Աատեանբ կք գրէ՛
« ԵԼ ԻՐ ձեռքեբբ
անսր
վբայ
ղնելով^\
անոր սլաաուէբ
տուաւ
, ինչպէս ոբ Տէրր
Մ ովսէսին
ձ հ ո ք ո վ ը ի յ օ ս ե բ
է բ »
(Թու–
ի է -
23) :
Պարբերութեան
պոչը,
ձ ե ո ք ո վ ի ) Օ ս ի լ .
գաահ եմնաեւ
այլ աեղ մբ՛ «Միթէ Տէ
բր
մ իա յն
Մ ո
էի
ս է ս ին ձեռքո՞ վբ խօսեցաւ
•
չէ՞ որ մեր ձեռքովն ալ խօսեցաւ»
(Թւււ -
ԺՐ– 2) :
Գրա րաբ
ր . «Եւ եգ ւլձեռս
իւբ ի վեր՚ււ
յ
նոբա , եւ արար ւ^ւս յանձն՝
որսլէս պաա–
ուիրեաց Տէր Մ"վսէսի»
:
Օաար թարէլմանէէլթեանց
, ինչ՚ղէս
ղր -
րաբարի
մէշ՝
շՆշահ
են
ձ ե ս ք ո վ | ս Օ ս ի լ
բտցատրութիւնբ
, ո՛վ դիտէ ,
թերեւս
իսոբՀելով որ ունի
միայն
մ ի ջ ո ց ա լ
ն
չւս -
նակութիւնբ։
Վոկիլ,
եբրայերէնին
աւե -
լի Հաբաղատ
, կբ ղրէ • «Փառ
լօռկան ար
Մոյի՚թ
է
Մխալ է մերժել որ
Մովսէսի ձեւէքով
իօսիլր
կամ
փաս լ՚օոկան աը Մոյից^
ձ ե ոն աէլբո
ւթ են էն տաբբեբ
իմ աստ
մր ու
նենայ ; Ուչագբութեան
արժանի
"՚7՚/՚ձ
կէ՛ո մբն ալ կայ: Հոն ուր մեբ
ղբաբ՚սբր
կր ՛լնէ <ձարար ւրէւս յանձն»
, ֆրան էէեբ էն
- կարդ, մ բ թարղմ ան ութ իւննե
ր կր գրեն
իլ
^լ՚ էնսթա լլ ա , իլ լ՚էնսթբիւյիդի
կ.սմ
լիլի
տոնա սէ դ՚էնսթբիւքսիոն :
Այստե,լ եւս
պէաք է խոբՀիլ
ձեռնագբութեամր
աբր -
ուահ
ինիսիասիոն^1>
մասին,
պաաուէրե
Հարց
չկայ այստեգ,
այլ միայն Հաստա -
տում
մր թէ ձեէէնագբեալր
լեցուահ
էր
այն
ուլեկան
ուժով,
անձնափո իսութեամ
բ ,
որ միակ նպատակն է ձեռնաւլրութեան
:
Զեռնադրութեան
ա յս
նչտնա կութ
իւնր
բացատրելէ
ետք, յաշորգով՝
կարւլ. մբ
հանօ թութի
ւննե բ եւս ձեռքին
մասին ,
« անւլիտաց
անւդէտ»
, ինչպէս
1լ րսէ Ա -
միբտովլաթ,
կաաարելու
Համար
վերՐա.
կան
լուսա բանո ւթիւնբ
«ղգո
րհս
ձեոս՚ց
մեբոց»
աղօթքին :
Ն.
ՆԱՐԳՈՒՆԻ
ՊԱՏՄՈՒԹԵԱՆ
ՀԱՄԱՐ
ՇԱԻԱՐՇ 0՝ԻՍԱ՝ԻԵ1յ.ՆԻ
3 Ո հ Շ է Ր Ը
•
ՏԵՐԵՒ՚ՍԵՐ ԴԷՂէ՚ԱԾ ՅՈԻՇԱՏԵՏՐԷ ՄԸ
Տս՚շսղեբ
էինք
ղտնել
ուլբացեալ
Հր՚սչի
(Հ–
ԹիրեաքեաՍ)
թէէԼէլթ
-եբբ,
Հասաաէիոբ
կապոց
մբ, ուր կր էլտնուէր
նաեւ իր ինք–
նակենսւսէլբութիլնր
: Ուրիչ
ւոեէլ մը ՛լը -,
աանք
այլս՚սլէս
չաՀեկան
վէէսստաթոլղ
- ,|
թեր :
.
;
ինչ որ սլասէմակւսն
ւսրժէք
էէւնէր , փո
խադրեցինք
օւոաք
Հէէէսաատու
թիւն մբ ,
յետո
ք աբաաէէաՀմ
ան
, յնացեալբ
վւճացու–
ցինք ;
Այս
աոթիւ , յաճախ կբ յիչէի
Աուչի
Գեէլտմին
ւքէկ իւօսքր •
Անղամ
մլւ Մ առին
ւլբկահ
էի
իրեն
,
կարւլ մր Հաբցոււքնեբ
նչանւսկելով
եւ պա–
տասխանլ
խնւլ րելով
ց ր ա ւ ո ր ,
որպէսղի
նամակարեբն
ալ չիմանայ
յ
Ողբ՛" ցեա
լ երես՚իո
խւսնբ
մ ե րժահ
էր ,
մ օ տ
՚էէ Լէէ
ր ա սլէ ս Հետեւեալ
րացատբոէ
թ
իլ ֊
նբ տալով .
^– Արկահր մէկ անգամ կը պաաաՀի
Ես
30
ւոարի
քւէւրաո1ւլար
եւլւէէհ եմ
Մչոյ
Առս՚շնո
րգա քանին , եւ գանէսւլան
յե՚լա -
փոխւսկան
գորհեր
կատաբահ
եմ ,
բայց
կարելի
եգահին
չա՚ի
զգուչացահ
եմգի -
րէ,
թուղթէ. Եթէ Շը կր
Համաձայնի,
քեգփ կբ յա յտնեմ
Հարցումնե
բուն պա -
աասխանբ
, ՛լնա պաամէ
յ
(ծ՝
էէէ
քււ,
ո
էէ
ց է,, Հեէւանալէ
քիչ
ւԱէւաշ
, թեբ–
" ւ դէմ խօսքեր
փոխանակուեցան
յուչա -
տետլւր տանե լւււ
չտանելէււ
մասին , եր -
կու - երեք
րնկե րնե
բու Հետ ,
որոնք
մնաք բարովի
եկեր
էին; Ա,գեցի
սեէլանին
վրայ , փսէփաքելով
որ Մ առի
բերէ եւ
Վլւստիմիրին
յանձհենք ;
•
Եւ
էսՀա
Վլւստիմիրին
Հեա քով քովվ՛ ,
մասնաւոր տա ն մը մէշ, ուր մամաւլիր ե–
.լեր
էինք
(1010
Մարտ
16,
ժամը
3 ֊ 4 ) ։
Մի՚՚՚յն
ք՚ոնի
մր կիներ
կային
յ
Ծերու -
կլ ,
էլէէ
ր էսռւսշին տնգամ կր տեսնէի , ան–
ցաւլիրբ
ցո յց տուաւ եւ ոլրաիս -
ւլուա^թ
Կրկնեց
Հւուաստիքնեբ
բ •
Հոէէ մի բնէք, ես իմ ձեո քովս
պիտի
ւսանի։1՛
, ւլէէէլկիս
"լէ"
սլիաի
նայիմ
(թուրքերէն)
:
Մ առին
բեբահ
էլւ յսւչ՚ուոետբբ
, թուգ–
՚
թի
մր մէշ փաթթուահ;
՚Բիչ
մբ վարա -
^^1է յեաոյ,
յանձնեց
ինք
Վլատիմիբի
, ոբ
Աէէւալ
ե լ
կուբհքին
մէք տեղաւորեց մեհ
՛ւ "՚-Ր՚ւ
"ւբանքոէի
Կէս ժամխօսս՚կցելէ
յետո
յ , Հ րաժե չտ
առինք
րսլորէն; Նախ Վ^լաւոիմիր
վ՚սր ի ֊
քաւ
սանղոլէլէն եւ էլուռր բանալով , աչք
մը
նեէոեց
վւողլլցբ,
յետոյ
իսնէլրեց
Ոբ
ես
՛սլ իքնեմ :
ԵԼ
ճամբայ
ինկանք
, ւսն՝ իր պուլկւս -
րւսկոէն
Հ աւլ ուստ կապոլսաով
, իսկ ես՝
իր րերահ
«փափախը»
ւլլխուս եւ վեբար–
կէււն կէւնէսկս
•, Ակնոցս ալ Հւսնահ :
Բանկալթիի
կէւգմնակի
փուլոցէն
անցահ
ատեն , փափաք
մը ունեցա յ
Աամ ուէ
լին
Հանղիպե
լու , բայց
աունր
ձէ՛՛
՛լիտեր
Երբ Հո՛սանք
Թ՛ոքս
իմ ի Ֆ բ "՛ն ս "՚ կս՚ն
Հի
ւանդանոցին
առշեւ,
Վլատիմիբ պաՀ մր
քէէվէս
բաժն
էէ
լեց աւ
, ^իչ անւլին
կեցէոհ
մէկբ
տեսնելու
Համ ար ; Եկաւ
յա յանե ց
թէ իր աւլան է, դիտմամբ
Հոն գրահ էր ,
Հսկէւէէութեան
Համար. • • (Շաա ուչ իմա
ցանք որ աւլան ալ ղաւլանի
ղորհակալ
էր)
=
ճամբան
քանի մբ տոււի
ւլլանիկ
առինք,
եւ խօսա կցելով
՚ ւ է " / ի ՚Լալտթիա
կ՝իշնէ -
ինք, երր Վլւստիմիբ
Հարցուց թէ կ՝ու -
ղե՞ մ էիոխել քովս
եղահ ոսկեդրամը , որ -
ոլէ" ՛լի չ՛ւ լ՛ ա ւեն ;
(Օրէնքով
արւլիլուահ
էր Հինւլ
Հնչուն
ոսկիէն
աւելի
փոիսագրել
) •
Պա
յմ անէսւսբուտձ
յւս ան ոսկիէն
Հ ինղ ր
վճա
բահ էի "՛րգ էն , էքնացեա
լ
15^^՛
տասր
առնե լսվ
, ինհի տուաւ պուլկաբական
թղ -
թաղբամ
, իսկ Հինւլբ մնաց քովս :
Մ իե ւնէէյն ւստեն
սլս՛ յմ ւէէն ւս ւո րո ւահ է ՜
ինք ոբ անցաւլրի
ւլո բհոէլո
լթ իւնւնե բ ր կա -
աարե լէ յետո
յ , ինքբ
սլիւոի
երթւսբ
ււլա -
յուսակս
բերելու ; (Երկու
ւս՚լշիկներ
պի
աի
ձղէին
մօտիկ
աեւլ մբ, ուրկէ
ւէլիաի
առնէ ր) :
Այւլ
նոյն
աղշիկներր
պիւոի
ղային քա
րափ
, ՝Լլսէտիմիբէն
ստռււլելու
չուլենալ
մ տնե
լս ;
Վել՚շ՚սպէս
Հէսսանք
՚Լալաթիոյ
Աալօնը •
Իր բսահին
սլէս,
մարէլ. .
մարւլասանք
չկար;
Անցաղբի
կիչէն
գացինք;
Վլաաի -
միր
նեբկայացուց
,լիս իբբեւ
իր եւլրօր -
"Բ՚էին •• Պաչտօնեան
Հարցուց
, ղրեց
եւ
վեբշտցուց
:
Վլոէսէիմիր
անցաւլիրբ
ւլբսլանբ
դնելով,
անկիւն
մ ր քաչեց եւ սկսաւ
խօսիլ ճամ -
բորղութեան
մասին։
«Վաղ առտու
կր
Հասնիեք» ; Ցետսյ
սլաաուիրեց
Հինւլ. վայր
կեան
սպասել
, որպէսղի
երթա
յ պա
յու ՜
սակր բերէ ել քիչ մբն ալ ւււաելիք
առնէէէ^
Մինչ
ղէպի քարաւի
տանսւլ
ղուււ ը Կր\
յսւռաշանայի
, չուլենւսւը
փնտռելու
Հա –\
մար,
մէկր կանչեց ետեւէս :
-
էֆէնաի, կբ Հաճի՞ք
քիչ մբ
ներս
՛լալ ;
Ժամանակ
չունեցայ
աւելի
յաէւաշս՚նա -
լու
,ղէ՚գի հով ...
Պ՚սչտօնեան
("իվիլ)
թեւէս
բէւնեւուի
սէէւաշկւէւ րղեց
դէ"ւի՛
Աալօնին
յ"՚բո՚Կ1՚Ձ
սենեակբ
, ւլէէւռր էիակեց եւ Հարցուց •
Ոսկեէէրամ
ունի՞ք : Գի՚ոէք որ ար–
գիլուահ է Հինւլ ոսիկէն
ւսւելի
տանիլ ;
Հանեցի
քովս
մնացահ
Հինւլ
ոսկին ,
մինչ
էէլս՛չտօնեան կր փսվւսար •
- ՚ք^էլէփչէի կէթԻրին
(ձեռնակապբ
բե-
րէք)
՚
ԵԼ
կս՚՚՚ւելով
թեւերս
, Հաբցուց
.
^
Անունդ
ի՛՛նչ է :
՝
Նիքոլա
Տիմիթբել
;
(Շար.
10)
Fonds A.R.A.M
