Ա 1 Ւ Ա Զ >
">1Լ խղճի
խայթին
առշեւ.։ ի՛բ եւ իբ նա.
փւաՀայբեբուն
Հանրածանօթ
անունն է որ
կբ մթաղնի... իր լ^աանեկան
^ղօբ շա֊
ոալիւյն է որկ՚ո^էանայ
:
Այժմ
ի՞նչ
բռնի կբ ծառայէ լալ կա–
Հաւորուած
իր յարկարաժինբ
որ
այն՛
.քա՛՛ն սիրուած էր : Երկ"՛–
ծերունիներուն
պիտի
բաւէին
միայն
քանի մր
փ"Ք1՚է՚Կ
աոաբկաներ
մինչեւ
իրենց
մաՀր՛՛՛։ Ո–
րո՞լ պիտի
մնան այս իււլտներկ պատկե
ր.
նեբր , մանրակրկիտ
կերպով
կազմ ուած
Հալաքածոներր
, եւ սա Հինաւուրց
բնա–
կավտյբր։
Է՜Հ,
միթէ
ամէն բան վերլացա՞ւ։ Այգ
ծեբռւնիներուն
մաՀանալէն
առաշ,
սբտէն
մէշ պաՀուած
աէէբոլթէւնբ
ու էռլճէ
է՚այ.
թր՝
պէ՞աք է ոբ ամէն էնչ մեռցնէ։ Այս
մեծ ցալակր
ոբ ապրեցաւ
երշանէկ
կեան
քով մր, մտնելով
մ ա րտէ րոսութեան
գրռ–
նէն ներս, էսկապէս
էրենց
սբտէն բան մբ
չի"
էսօսէր
Օրէնակէ
Համ աբ , ա յս
պառաւներու
սբտէն
մէշ պիտի
չւսբթնցնէ" սա
էւբոգու–
՛թէւնբ թէ է այժմ պէտք է Հոգալ
ոլբի^ե՛
բու
Հ ո դե Հատո րնե բր , քանէ որ էբենւյ
Հա.
,^ագաաբ անՀեաացած
է :
Աբդէւնաբեբութենէ
գագրած
գրամր
Հետեւանքն
է ՚/ "՚րշելի
եսասիրութեան
:
Պէաք է նկատի
առնել թէ որքան
մարգիկ
• անսուա՜գ
, ցբտաՀա՜բ
, անգո՜րծ եւ անձ֊
կոլթեամբ
կբ տառապին։
Մէթէ
չկա՞ն
գաոն վէչաերով
եւ ցաւերով
չարչբկուող–
ներ , որոնց սէբտերր
կ ր գաչունաՀար -
. ուին •
Երկու
ծերունէներբ
չատ լաւ
կ՝րմբռնեն
ու կր Հասկնան ա յս բոչոբբ :
Մինչգե ռ անգին
Հսկա
յ
ճօճանակալոր
մ-ամացո յցր կր Հնչէ տբտմտգէն
սաՀող
ժամեբր։
Առայլ ու վչաալէց
կեանքր
լռե
ցուցած է ղանոնք,
ինչսլէս
նաեւ
բոլոր
չու բշիննեբր;
Լռած է նաեւ
մ արգկա յին
• Հա գարաւոր
ունա քնո ւթեանց
լէւմ աբացոլ.
ցէչ
մէսորբ։
ո՛չ
՚՛ պէաք չէ ոբ խորասոլգուէնք
մեր
անձնական
վէչտե րուն
ե ւ ւլաւե բուն
մ էշ :
Այժմ
մ ենք պէտք է նոր ութէ ւնն եր
մ աա–
.ծենք : Տակաւին
կրնանք վերանոբոգել
մեր
կեանքը
. . . :
Ա ակա
յն այս ե րկու
պառաւներուն
Հա
մար
նոբոլթիւն
մ բն է այս դէպքը
•> ան–
սպասելէ
էրենց այս տարէքէն
մէշ–. Անոնք
գգուչութեամր
կբ գէտեն
իբար եւ չեն
Համ արձակիր
իրարու
վստաՀիլ
, ապագա
յի խորՀրգալո
ր ղագտնիքները,
որ կսւր–
ծես կը սարսափեցնէ
իրենց
սառուցեալ
սիրտբ :
Անոնք
երկու
ծերեր
են , երկու
էսեգճ
ծերեբ
, Հակառակ
անոր ոբ չաա
Հարուստ
ձն։
Թարգմ.
ՆՈՒՊԱՐ
ԱՀԱՄԱԼԵԱՆ
ՏՈՄԱԵՐ
ՈՐԻԵԻԱՅՐԻ ԱԶԳԸ
Օաար
Հայրենէքնեբու
մէշ, երբ կէնմը
էր
ամուսէնը
կորսնցնէ,
կ՝ ԱԱՈ՛ յ
այրէ։
Մեր
արտին
մէշ, սակայն
, երբ
Հայու–
՝՝I՛ 1Լ էւ՛ ումուսինէն
ղրկուի
, գուռ , գրա–՛
ցէ դինքը կը կոչեն
որբեւայրի
:
Կարծ եմ , մեր
րաց ա արութիւնը
աւե
լէ
պերճաէսօս է եւ աւելի
Հաըաղաաօրէն
կը
նեըկայտցնէ
սգաւոր
1լնոշ ՚Ա՚^ակը
:
Աբգաըեւ,
Հայ կին մը, առանց էր ա–
մուսնոյն
, ե՛լ որբ է, ե՛լ այրէ,
որովՀե -
տեւ
Հայ տմուսէնր
ո՛չ միայն
կեանքի
՛ընկերն է իր սիրած
կէսին
,
այլեւ
անոր
սլաՀապան
Հրեչտակը
. ի Հարկէ ,
խօսքը
շնորՀքովնեբուն
մասին է , ոչթէ
անոնց
մասին,
որոնք
միայն
Հացն ու
պանիրը
աուն կը տանին ու մնացեալներով
չեն
•լբ՚ողիր
:
քաղաքական
կեանքի
մէշ ալ կան այրէ
աղղ ե ր ե I որ բեւա
յր է աղղ ե բ :
Փա՜ռք
Տիրոշր
մեր աղղր որբեւայրէ
է՛.
Այսէնքն
երկու
անղամ
գմ-բախա ,
երկու
անէլամ սգաւոր ;
Մ ազերուն
վրա
յ էշեբ է երեք
Հազար
տարուան
ձէւնը : Հալեր,
մտչեբ է ու ե–
րեսը նա քող չկայ : Իրա՛ւ է , երբեմն
, էրեն
պատառ
մը Հաց տուողներ
գանուեր
են ,
բ՚ււյց ոչ մէկուն
մտքէն
անցեր է որ այս
որրեւա
քբիին վերտգաբձնեն
անոր
տունն
ու տեղը.՛՛
Հտնգոլցեալին
յուղարկաւո–
րութենէն եաք ;
Հանզուցեալր
, այս պարագային
, Հայ
մոգովոլրգին
Իրտլոլնքն է
1
իրաւունք
մը ,
որուն
թազման
ա րա րողութիւն
բ կատար,
ոլեցալ
ասկէ
եբեսունբվեց
տարի
առաշ։
.քիչէ՛՛Ք
՚ 1922/՛*՛ .
՛՛է՛բ
Մուսթաֆա
•Բեմալ
անունով
մարգ մր Վոսփոբի
ափե
րէն
գուբս
քչեց մեր յյնացորգացր
յ*"՚Լ՜
թակտ՜ն
բանակներուն
եաեւէն
,
միայն
՚^^Կ \ ե րկու Ա՛ղգ ե ր իլ՚ւ՚նց
դուռնեբբ բա -
ցին ել վեՀանձնաբա՜բ
ըսին մեը տարա -
՛էէր րաղմ ո ւթեանց .
Եկէ՛ք , մ ենք
ձեզէ աուն-տեղ
կու -
տանք
, պա յմանաւ որ մ եզէ
Համ ար աչ–
էսատէք . . .
ք՚աբեգործութէ՛^ւն
:
Ո՛չ • Տնտեսական
Հաշէւ •
Պատեբագմբ
նոր վերշացած
էբ ; Աշխատող
ձեռքերոլ
պէտք
ունէ էն ; Հայուն
ձեռքէն
աւելխ
աշ–
խաառսէր
ձե՞ռք կայ -
Գտնուեցան
ե րկէ րնե ր ալ , որոնք
պէնղ
վւակեցէն
իրենց
գուռներր ու աասբ
Հայ
ալ
ներս չաո ին :
ի րենց
Համ ար
արիւն
թափած
էէնք : Մ ոռցան : Ո՜զշ
ԸԱ"՚ն
՝•
՛Բանէ մր օրէ է վեր Ամերէկա եւ
ուբէչ
երկիրնե
ր կ քւ փո խագրուին
Հանգար տա~
րագիրներբ : Շատ
մ ր աղգեր
գրկաբաց
կ^բնգունին
ղանոնք ; Արտանց կբ
շնորՀա–
լոքենք
ղէրենք
իրենց ա յս
եղրա յրասէ.
րական ու մարգասէբական
ղգացումնե -
բուն
Համաբ : Հբէչ
մր , Հէւսիսէն
, մտեր
է Հոլնգարիտ
, բա զմ ո ւթ ի էննե ր բ
րնաշինշ
ընելու
Համաբ։ Ագատ
եըկիրները
ինչպէ՜ս
կրնային
անոր ճանկէն
չազատել
գոնէ քա
նի մը Հագար
Հոգի։
Մ եր պաբագա
յէ՛ն , սակա յն ,
մարգասի–
ր ութի
ւնր ա յսքան
սրաաբուխ ու Հաբտ -
ղա չա րՀք-% չեղաւ :
ՈրովՀեաեւ,
մենք ագքաաիկ
որբեւայրի
մ րն ենք՝
ճմռթկուած
միսերով
, կորա -
քամակ ու Հէււանգ : Ո՛չ քաբէ՚՚ղ
ունէնք,
ոչ ալՀանքածուխ
: Ո՛չ ոսկէ , ոչալ զէնքէ
Ո՛չ թէւ, ոչ է՛ոկ ցորենէ արտ մբ։
Ո՜վ
է՚ելքբ
թռցուցեր էր ոբ մեր
եբեսբ
նայէր : Որրեւայբէւ ագգ.ըսածգ ալ , սանկ
,
քէչ մր երեսբ
նա ք ուե լէք բանմ ր
բլլալու
է ե՛լ քէ՛չ մբն ալ կորկոտ
ունենալու է՝
այս նէւթապաշտ
տշխաբՀին
մէշ,
որպէս–
զի գուռին
ետեւր
չւէնայ
յ
Մենք
մնացինք։
ԵՒՐՈՊԱՑԻ
՛ՍՈՐԷՆ ԱՆԿՈՒՄԷ Ա՚ՍԿՈԷ՚Մ
ԵՐՈՒԱԱՀԷՄ 2Տ Գեկտ.
(Յաււաջ)
Ջոբեքչաբթէ
,
ճ՚է)
գեկտ՛
երեկոյեան,
Ե -
րուսաղէմ է կառավարէ
չ^
վանք
գալով
մ էաբանութեան
կը յայտնէ թէ
Եղիչէ
արք. Տէք՚աէբեան
կ՝ա։լէ վանք
վերաղառ–
նալ եւ իբ յտբկարաժէնը
բնակէլ :
Տէրան
արք • յանուն
մէաբանս
ւթե ան կը պատաս.
խանէ թէ էրենք
աււաբկութիւն
չունին
,
պայմանաւ ոբ բնակի
իրեն
Համար
նշա -
նակուած
սենեակբ եւ ոչ թէ իր նախկին
յաբկաբամինը
:
Մ է՛եւնո
յն ատեն կը բա -
ցաաբէ թէ ժ-ողովուրդը
գրդռուած է , կրբ–
նան
ծայրա
յե զո ւթի էննե ր
պատաՀիլ
:
Ա էնչ այգ՝
բաղմութէւն
մը կբ Հաւաքուէէ
սլատ բ իա բքտ րանէւն
առշեւ :
կառավարիչը
վանքէն
մեէլնած
պաՀուն ականատես
կ^ԲԷ–
լայ
մ-ողովբղային
ցասումին
Ե՚լիչէի դէմ
է
Տաշորգ
օրը իր քո՚է կը ^բաւիրէ աղ -
գային
երեւելէւներ եւ անոնց
1լաղղյսրարէ՝
քէչ
մբ սպտոնալէց • Վանքր
Ե՚լէչէ
արք՛
Տէրաէրեանէ
տունն է ել ոեւէ
մէկլ, էւբա–
ւունք
չունէ
արգիլելու որ Հոն
բնակի ;
Երոէ-ս՚ողէմի
Հա յութեան
կոգմէ Պ • Յով -
Հաննէս
%ազաբէթեան՝
Հայոց
մոլխթարը
կ լ, բտցատրէ
.
Ժողովուրղբ
այլեւս չէ
կբնաբ
Հանգուրմել
Եղիչէէ
ներկայու -
թեան։ %ախ՝ Ա,^ երրեք
կոչում
չունէ,
վկայ՝ էբ\
սկսած էբ
Ռասփռլթէնբ\
՝ԲԱՐԻՒ%Ի արուեսաական
կգգէ մր բը -
ռրնկեցալ
Պարսէց
1քոցէն
մէշ։
՚Բսան
բանուորներ
մեռան : Նէւթտկան
վնասր
կը Հաչոլոլէ
1,500,000
տոլար֊,
Հտստա -
տութէւնը կբ պատկանէ
ր Շէլ րնկե բու -
թեան ել կբ ծառայէր
քարէււլի
գամ ան :
ԽՐՈԻօՉԵՒ ԿԸ ՍՊԱՌ՚եԱՅ–––
•
1Ա . Միսւթեան
Կեգր. կոմէաէէն
ընդՀ ՚
քարաուղաբը
, քւք րուշչեւ
,
տեսակցութեան
մբ առթէւ
յայտարարեց
թէ
Արեւմտեան
պեաոլթեանց
^ո տնձւլո ւթ է ւննե բ լլթ
, է -
ղէսլտոսէ թէ Հունգտրէոյ
մէշ ,
բոլորո
վէն
վիժեցան
. բայց պաՀ մբ Համաչ -
խաբՀա
յին պատեբւսգմի մը վտանգ
ըս–
տեգծեցին
:
Ցեաոյ
շտրունակեց
^ինչո՞ւ
ձաէսս–
ղեցան
աչխարՀակա^եբու
դաւեր
ը ,
նա էս՝ ոըովՀետեւ
խա ւլա ղութեան
կողմ •
նտկից
ուժեր ք, բաւականա
չափ
ղօրաւոր
են այժմ՝
անոնց
մեքենայսլթիւննեչւբ
չէ՜
ղոքացնելու
Համաբ ; Անոնք որմեր սաՀ–
մ անն
եր էն ներս
ՀակաՀամ ա յնավա րա կան
շարժումներ
կ^ոլղեն
ստեզծել՝
պիտի
Հ»ս–
տանան
իրենց
արժանի
դասբ՝^։
Յայտնեց
նտե լ թէ ա յս
սլա րաղ ան կրնա
յ
Համ աշ -
խարՀա
քին
պատեբտզմի
մը պատճառ
գառնալ
:
իքրուշչել
^իւմա7ւիթէ»ի
թղթակցին
Հեա
ալ
խօսեցաւ
Գերմ անիո
յ
վերազինմ
ան
մ ասին : ՀձՄ ե բ ե րկու
երկիրնե
բու
ժ՜ողՈ -
վարղներբ
րաբեկամական
սերտ կապե -
բո՛ւ միացած են իրարու ; Անոնք
վերշին
երկու
աշխարՀ ամ արտերուն
բնթացքին
՛գ՛" քքարեցան
մէեւնո
յն
թչ^ւամ էին գէ մ :
Ա,քււօբ, երբ գերման
ռաղմապա
շտնե բ ր կը
սկսին
դարձեալ
բարձրացնել
էւրենց գ բ ֊
լուէսները
, րանակ
կազմել եւ
աշէւաբՀր
ղ է պէ նո բ արկածա
խնղրութ
էլննեբոլ ա.
ռաշնո րգե
լ , Ո՛" ւս ՛ս ս ա անն ու
Օքր՚սնսան
ձեռք
ձեռքէ տուած պէաք է
սլաչասլանեն
աշխարՀ
էւ
խաղաղութիւնն
ու Եւրո՚ղա
քէ՛
ա պա Հ ո վո ւթէ
ւն ը :
ԱՆԳԼԻՈՅ
թղթատարական
վաբչու -
թեան
սլաչտօնեաներէն
10
տարեկան աղ-
շէկ
մր ղնելով
Հաւաքիչի
մր կբ
ծախէր
չծակուած
նամակագրոշմնեբ
,
որոնքայժմ
կարժեն
2 ,000
սթերլին : Գնողբ խոսաո -
վտնեցաւ թէ միայն
40
սթերլին
վճարած
էր աղշկտն
;
եկեղեցականի
կենցաղը որ
գերազանցել
•
գէ՚չեբնեբ
կը լուսցնէ
բաէստախաղէ
ել
է՚մէչքէ
սեղանէն
չուըշ։
Իր
բաբեկամնե–
րը բարոյականով
կտսկածելէ
անձեբ
են ։
Տեաո
յ կը յիչէ կարդ
մը օըէնազանցու -
թիւնւներ
որոնց տեղեակ է
էչխանոււթիւ–
նբ։ Կ^ խօսին
նաեւ ՊՊ՛ Մելքոն
Պապիկ,
եան , ՅովՀաննէս
ք^ապուրեան
,
Նուպար
Աբսէնեան եւ Բիւզանդ
՚Բէշիշետն՝
Հաղոր–
ղելով
ուբիչ անպատշաճ
իրողութիւննեբ
:
Մէկ
շաբթուան
մէշ եբկբորգ
անգամն է
որ
Ե՚լիչէ աբք՛ կ^ փորձէ վանք
մտնել եւ
կբ ձաէսողի : յ՚ռղովուբգբ
նոյն
գԻրՔԸ
բռնած է Հայրիկ
եպէսկ
.է
Հանգէպ՝։
ինչպէս
գրած էի, ՇաՀԷ
՚էրդ •
Ամման
բերած էր ութ կասկածե լէ Հա յեր , որոնց
վեցբ աքսորուեցան
: Ջոբեքչաբթէ
էըէ ՜
կուն վարզապետը
Ամմ անէւ ոստէկանա -
տունը
կանչուելով
կը Հարցաքննուի
: ի
միշյ,
այլոց կ^ յայաաբաբէ
թէ ինք Կի -
լիկէ՚ոյ
միաբանութեան
անդամ է եւ Եղի՜
չէ արք .ի անձնական
քաբտուղաբբ
•
Վերշին
պաՀուն
կ*էմանամ թէ կրցած
է երեք օր յետաձգել
արտաքսման որո -
չումը ;
Եղիչէ տրք.էէ վարկը
ՀետղՀեաէ կը տը.
կաըանալ
յաչս կաո ավաբութեան
ել
ժողո–
վուրգին : Հյո՚ՀԷԷ եւ վեց կասկածելփնե -
բու աբաաքսմ
ան պարագան
ծանր Հար -
ուած
մ բ եղաւ
իրեն
Հ ամ տբ : իրենց րէւա–
կս.ծ պանդոկէն
մէշ ապրող ականատես -
ներ
այլապէս
տխուր
բաներ կբ պաամեն
էրենց
կենցաղի
մ ասին :
«ՅԱյհԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(232)
(^ԱՏՄԱԿՄՆ ՎԷՊ, 364 - 400)
գ. ԳԻՐ՚Բ
3—
ԶՈԻԻԹԱՅ
•
Վերշին
խօսքեբէէ
միշոցին
նա
նայեց
Պարսէց
կարէն
ղօրասլեաէ
եբեսէն
, որ
.էոՀաճութեամբ
լսում էր :
֊ – հւրեմն
դուք շատ խոր չթափանցե ՚
գի" ք լեռնայէն
կողմեբում
, Հարցրեց Ա ա–
մոՎչյբ՛.
ԵԼ գժուաբ էր թափանցել
: Ես չկ"՛ —
,մեցայ
Արքայէց
Արքայէ
ղօբքեբը ի գուբ
յկոսաոբել տալ : ինձ Համաբ թանգ է իւբա–
,քանչիլր
պարսիկ
գփնուորի
մի
Կ՚՚՚^Իէ
արիւնը : Հա յերը
լեռնե ր ից
կռւում էին
•մեգ Հետ ոչ միայն
զէնքերով,
այլ ել քա–
յյեբով ուփայտերով։
Այս
վեբշփննեբի
յլատաղոլթէւն ^ աւե լէ շփոթեցնում
էր
մեզ
1
Այդ պաաճաո աւ ես բաւականա
ցա
յ
^ւելի
գա շաա
յէն եբկիրնեբով,
ել աչիա–
աում էէ մ է չտ
էւոյս տալ
լեռներէց։
Այժ՜մ գԱսաւորապէս
ո՛՛ր
լեռներում
աերացած
են փաէսստական
բնակիչները։
Մերոլժտնէն
էսէսա Հաճելէ էր իւր Քրոշ
ոբգու
Հետաքրքրւււթէւնը
, որէ ՚ ք է շ նկա —
տում էբ նրա առանձէն
^ամակրութիէնր
եւ ուրաէսանում էր՛ Նա սկսեց մէ աո մէ
աեղ եկութէւն աալ եբկրէ
դրութեան
մտ–
ոէն , թէ ոբտեղ
էնշ էր կատաբոլել
, կամ
որ
կողմեբում
ղլիւաւորապէս
կԼգրոնա -
ցած էէն Հայոց
ուժերը։ Նրա
խօսքերէց
երեւաց
^ Որ Պ՚սրսէւրւեբբ
մէ քանէ տեգե– ^
րում սասաէկ
պարտոլթէւն
էէւն կրել, ել\
շատ
տեգերում
եւս մուտք անգամ
՚
կարոգացել
գործել
•
^
Մենք մեծ յաշոգոլթիւն
գտանք Արա–
րատեան
գաւտռում
, ել առՀասա բակ ա յն
կողմերում
,
որ արքունական
կալուածք -
ներ էին, ասաց նա :
Հ<ՈրովՀետել
մնացել
էին
անտէր՛.՛
որովՀեաեւ
ոչ թագաւորբ կար եւ ոչ թա.
գուՀէն»
,էւբ մտքում ասաց յքամուէվբ
, եւ
տպա
ծէծազելով
նկաաեց •
Եւ
ո՚յրեցի՜ք
անւգաչապան
քաղաք -
նեբբ
՛՛՛է
^ Պէաք էր այբեյ
, սիրելի
Աամուէլ
, մի
ուրիշ անգամ ես կը բացատրեմ
քեղ թէ ^
ինչո՛ւ
Համար պէտք էբ այրել.
. . :
Հասւկանում
եմ - . . ասաց
Աամուէլը
ել նրա ձայնր
ՂՂ՛"ԼԻ կերպով
գողաց
։
Այո՛ , մենք յետո
ք կբ էւօսենք այգ մա -
սէն...:
ՎաՀան
Մ ամէկոնեանէն
չաա
Հաճելփ
չէր
թւ՚՚ւմ
Մ երուժանի
ա յս
աստիճան
մտերմական
խօսակցութէւեը
էւր
որդու
Հեա, ել եթէ Հնար
լէնէր,
մի կերպով
կը
գդուշացնէր
նրան : Բայց
է՜նչպէս կաս -
կածաւոր
ցոյց տալ էւր ոբգուն
, որի մա՛
սէւն էնքն եւս Հաստատ
՚՛չփնչ
չգէ՚"էը
ւ
եւ
աակաւէն
էսաբխափայմ էրմթէն
անստու–
գութէւննեբի
մէշ մէայն
։
խօստկցութէւնը
է^նքնըսաէ^\քե ան ընգ~.
Հատուեցաւ
, երբ սպասաւոբներբ
ներս
մտան , սկսեցէն
ճա չէ սեղանը պատըաս -
տել։
Պարսիկ
ղօրապետը չէբ զրկում
իրան
իւբ սովորական
բաւականու\թէւննե
ր է ել
ոչ մէկից
մէնչեւ
անգյսմ էւր գինուոբա -
կան
կեանքում
։ Նա էւր բացօթեա
լ բա -
նակում գէտէ
չրշապատեյ
էրան աքն բո
լոր
յէայելչութէւՕնեբով
, որպէս
սովոր
է ապրել էւր տան մէշ;
Ժուժկալութիւնը
ել ռազմական
խստակեսւ
ցոլթէւնբ ան
ծանօթ են նբան : Մ ե բուժանը էւր կրթոլ–.
թեամբ
թէ ել ճշմաբիա
զինուոր ել սակա
ւապետ
զօրավաբ էր , րայց
Հետեւե լով
Պ՚սբսից
սովոբոլթէէններէն
, նբանց ՛կե -
ցութեան
մ էեւնո
յն ձեւերբ,
մէեւնո
յն ե -
ղանակն էր ընգոէնեչ
։ Եւ այլ կերպ վար–
՚ " ել կարող
չէր , որովՀետեւ
նբանց Հեա
յաբաբեբութէւններ
ունէր :
Մ անկաՀասակ
սպասաւորներէ
մի
ստուա
բ էսում ր չքե ՛լ կե րպով
Հագնուած
^
ոտ՛քի վրայ
ծաււայսւմ
էէն։ Աեղանէ
բոլոր
անօթ^ւեբը
ոսկուց էէն նլ ւսրՆւսէժից :
Ո՝ բքս՚ն
Հիւբե բի ախորժակին
բա ւա կա -
ն ութ իլ ն է ին ու ալի ս ան ոլչա Հ ամ կեբա -
կուբնեբը,
այնքան
աւելի
նրանց
գեզտսէբ
ճաչակին
րալականոււթիւն
էէն տալէս
սԼ~
օանէ
՛է՛՛ս յ լ(՚ , նբա վւաոալոր
Հանդերձտն–
քր : Բոլոր
սչարաւլ տնե բէ մէշ
նչմարլում
էր
նրբութէւն
եւ չա վէտ գան ցութեան
Հաս~
.յրած
չռայլութիւն
ւ
Հի՛ րե րի իւրաքանչիւր
էէ մ օտ
կանգնած
էր
մ է—մէ ծաղկապսակ
պատանէ եւ, ւէ ի
ձեռքով
բռնած գ էնոլ արծաթեա յ խառ -
նարանր , իսկ միէս
ձեոքով՝
աբծաթեայ
թասր , մաաո ուակսւմ
էէն
անոլչաՀոտ
բմպելին : Մ ի խում բ երաժիշտներ
, վրա
նի առշեւում
կանզնած
, ածում
էին գա
նաղան
նուագաբանների
վրայ եւ աքնոե -
լի ձայնով
երգում
էին։
Fonds A.R.A.M
