€6
ԱՕ-Ա*»
Դ Ո հ Ր Ե Ա Ն Պ Ա Տ Ր Ի Ա Ր Ք
*
1օՍ ՝Ի– «ՀայլւեՍիք» եեսւհւեալ |սմբսւ^
գււակաՍը նսւիլւած է Եղիշէ արք– ՚Իոսււ–
էանիյ անպւ մահսւա(ւ 26յւդ ասւ(յւե,դւս/|ւծին
^""ւթի՛–։ Ուրիշ յօդսւսւծ ւքը եւս՝ յաջսր–
դով
.–^
՚ ՚ ՚ Հ / ՚ Հ ^
՚1՝ւււ.քւԼան , էբրԼւ. ւչրսւզՀա , բա–
նասաԼւլհ– , բանասէր
սլ, Հռեաոր
, բացա–
"-ԷԿ ան՝,աաականոէ–թէւ.ն
մլն է Հայ
մաքի
"լ. Լ կե ։լԼ ց է է
,
՝>այ
մ չակս յքժէ
սչաամ
ու
թեան
մէ^Հ իր Լբիաասաբղոլթեան
Օրե -
րէն սկսած
, անիկա կբղաասւէր
իբ շր^ա–
պաաէ
՛Ա իլ, մաքի
թ ^ ի չ ք ՚ ՚ վ
" ՛ ֊
Հալեկան
աէ^ւոլականութհամբ
, Հակաոակ
իրԼԿւ ւլա–
"՚^հէ".) "՛յլ մեծ
՚լէմքեբւււ.
ներկայութեան
,
ա չիւո։ր֊,ււէկան թէ ե կե ւլե ւյ ա կան ;
I՛ր իւօսքր մեծ նչանսւկութիւն
մբ– ունէր
լեէքուական
ւ-ք. մատենագրական
,
ւլրական
ու
բանաս իրսւկսւն եւ ե կե ւլե ւյ ա կան ու
՛էա ր ւլա սլետ ական
իւնղի րնե
բու
մէ^ , շնոր–
Հէէ֊ իր րնահ ին էմ աստութե
ան , լա
յն
Հ էմ.–
տութեան
ել
մաքի անկախութեան
, է՛նէ–
սլէս նաեւ իր անձէն
րխած
ղաբմանալէ
Հմայքէն
%
Տաբգժլած
էր էր
ղասակէւյներուն
մէԼ
եւ
ւլուրսբ , Հա
յ ու օատ
ր րտբձր
մ տալո–
րական
Լրբանա կնե րէն ; Լուռ
աշէսաաանքի
ու բոլոանուէր
սլրսլաումի
բնդունակ
տն^
մբ,
որ խոնարՀ
ւլործերու
մէ^ ի"կ
՚/էաէր
մեծութիւն
գնել։
իրրեւ
բարո յական
անձնաւորութիւն
,
էբ
մաքոլր
կենցագուէ
,
անշաՀախնգրու–
թե՚ոմբ
, ինչսլէս
նաեւ
Հ"էյ Եկեգեւյւոյ
ո–
գէին
" լ ա։ անգութեանց
Հանգէպ
իր Հա–
լատարմութետմր
, աէրական
գէմքուԼ կբ
ներկայանայ
ան, գագափաբական
ու ա–
զաաաէւո\
:
Գեբաղանւլ
,
ւիայլուն
ոլսուցէէ
մ՚րն էր ,
նաեւ , որ
ւլ սլբոցէ
գսլրոց
վւողեց
ւ1 ի չա ,
ոԼսոււ/անելու
Համար
, այսինքն՝
վաբգա–
սլետելու
Համար
հ Գաոական
էմասաուէ
ու–
սոււյանոգ
մ բ՝
ինՀպէ ո էբա պաՀ
ո վարար
,
Աոկրաաը
• ինչպէս
Տէւսուոի
աչտկեր՚ոնե–
րբ , է՚նչպէս կրպատկերանան
մեղէ
մեր
մեծ
Աւսոլցէ
չնե րբ՝
քքաՀակն ու քքեսբէ՛–
•սլր , անոնց
Հմա
յքովն
ու ^մ տութե ամ բ եւ
ա՚ևւ՚նց
յատուկ
նուէրոլմովն
ու գաւլաւէա–
բա կան ու թեամ
բ •
Անոնք որ Հանգիպած–
են իրեն
,
գպբոց–
ներէն
նեբս կամ գուրսբ
,
անոնք որ
լոած
են էբ էւօսքէ ՝ եկեգեցէնե
րու
րեմերէն
,
չեն մոռցած
ւլայն եւ մէասէն
բան մբ տա
րած
են , անպաաճաո
, անչօչավւելէ բան
մբ,
չուՖչ
մբ , գագափարական
՛քը,
յարգանքի
զգացում
մր ,
մեծարանք
մր՝
՛քաքի
կեանքին
Հանգէպ
, առՀասա -
Ր"՚կ : Աերունզներ
գասաիարակած՝ է , ե -
կեղեցակտն
ու աչխարՀական.
Արմաչի
գպբեվ
անքէն
սկսած
մին չեւ
Պ՚՝լսոյ
աղ–
գային
վարժաբաններր,
մինչեւ
Երուսա–
գէմի ^առանգաւորացը
:
ԲագմաչնորՀ
էր, իր խառնոլած-քովն
ու
Հմտութեամրր
\
իբբեւ րանտստեգծ–
,
Եղէչէ
Գուրեան
է–
ւեն
I ա տ III
կ տեղն
ունէ մեր
դրականու
թեան
պաամութետն
մէի մէա՛յն
իրեն
յատուկ տեղմր; Ոչ ոք այնքան
չոլ1ւչով
ու իմաստութեամբ
, ՚ է ՚ " յ լ " վ ու ՚ղեբճու
-
թեամր
Աստուածաշունչէ
էգերէն
՚չէպէ
Հա
յ
մ աքէ ու՚Լբէ տնղասաանբ
փոխա -
դրած է այնքան
սրտառուչ
՚լրուագներ
ու
՚է^՚քքեբ
, որքան
Գուրեան
Ե՚լէչէն
% իր
քերթուաՆներբ
,^Հովուական
Ա բէւնւլ՛)^
Հա–
աւ՛րէն
մ էջ ամ փոփուած
, կրօնական
յու–
գում ով ուՀաւատքով
, տ
յլ սակա
յն
Հա՛
մամարղկային
գրոշմով
ներչնչումնեբ
են %
Արու ե ստագէ աէ մ ր •>ոզէէն զաաուած–
րե–
կորներ,
որոնց
ներսբ կբ բաբախեն
եկե
ղե ցա կան է
մ լ
Հ աւատաւո
ր սէբտբ , գա–
ւլավւարասլաչտ
մաբւլու
մբ մաքէ
ու Հո -
գէէ տագնապնեբբ
, սրտէ ու սիրոյ պատ
կե բաւոբ
զդացոլմներբ
;
Իբբեւ
բանասէր
, արուեսաադէաին
նբ~
սլաստովն ալաբժեւորոլած–
, սուր են իբ
գիտոգութիւններր
, խորաթափանց
ու
վսաա՜էելէ
:
Հարուստ
, բագմաչնորՀ
, էմացական
ու
՚լ՚լացական
գաբմանալիւ
խաոնուահ^քով
մբ
կբ Կւերկայանայ
Գուրեան
, որուն
մէջ
քով
քովէ
քլապլւին
բանաստեւլՆն
ու բանասէ–
րր , եկեղեցականն
ու աչէոաբՀականը
, Հբ–
մուտն ու աբոլե ստագէտբ
,
ներդաչնա–
կոլթեամր
է ել , նաեւ , ագգայէնն ու
մարղկայինբ
, րնգՀանուբ
յուգականոլ
-
թեան
մբ մէջ րնգելուղուած
էբարու,
Հա–
մագրոլած
էրարմով,
էնչսլէս
ոբ եղած՜ են
գասական
մեծ
տիպարներրւ
Գուրեան
քրիստոնեա
յ
մ ըն
էբ , ան–
չ՚" չ՚ո , ^"՚յ ու ալանգասլաչտ
եկեդեցա–
կան
՛ք բ ք որ սակայն
Աւետարանի
էջերէն
չէբ առած՜
միտյն
իր րաբոյականբ
, այլ
Համամ արգկա
յին
իմ ա ս տ ո ւթ ի ւննե րէն ալ ,
•այսինքն
աւելէւ
լայնարձակ
Հորիղոննե–
բէ
է
Աբարչոլթեան
ներչնչումնեբէն
֊
Աքս Հարուստ
ու բաց՚Առէկ
խա՚ւնոլած՜–
քբ սակա
յն , չտուաւ
էնք՚լէնք
,
ամրոգջու–
թեամր
. չունեցաւ
մամանակն
ու Հնաբա–
ւորութիլնր
- իբ գործ՜երբ
, քերթուած՜
,
՚ուսոլյքնասիրութիլն
, պատմութիւն ք^է
մատենագրութիւն
, արժէք՚սլոր
անչուշտ
,
բայց
չեն բացատրեր
իր Հարստոլթէւնբ
՚
կբ գգս՚ցնեն
միայն։ իր
աչակերտնեբէն
չատեր , կրօնական
թէ աչխարՀական
, դ՛"–
սա բ սւնն ե ր ո լ
մ էջ առնուած՜
նո թե
րէն
ի"կ
Հատորներ
կազմեցին
ու անուն եւ
Համբաւ
չաՀեւյս՚ն
, սակա
լն Գուրեան
մնաց ան -
տա
ր րե ր : Աոլասեց , աւելէ
ամ րոգջու -
թեամր
տալու
Համար
(՚նքգէնքբ,
աւելէ
լիակատար ուաբմ-անավա
յե լ ւք–առանք.ոլ~
թեամր
մբ. յամեցալ
ու, թերեւս,
վ/սրա–
նեցաւ
ալ, էրդործր
վերջնական
դարձնե
լու մասէն մտածելով,
երբ յանկարծ
Հա–
սալ
իր վաիւճտնր
I Կբ պատմուէ
թէ , էր
մաՀուան
անկալինին
մէջ էսկ,
քէչ ՛քր ոէ–
՚֊եքի ժտմանակ
, գոնէ
տ՚ոսնամեա^կ մբ
պագաատծ– է ան Նախտխնամութենէն
, որ
սակայն
մնաց անողոք , էսոբտակելով իր
մարղկային
ղեգեցկագոյն
անօթներէն
մէ
կբ , որ Գուբեանն
էր– Հինաւուրց տաճա
րի մբ պատկերով
այն անձը, որ
յանկարծ՜
կբ կործ^անէր , անՀուն
՚էէշ՚ո
ու
յուսախա
բութիւն
սփռե/ով էբ չուրջր :
Տ՝ամանակէն Հետ էրԳուրեան
, Հէն ու
•
*^–,երջե րս Եգ֊իսլտաց
էնե Բբ էուր աարտ -
ծեցին թէ Աէւնայէ
կռէւներուն
լ^թացքին
իսրա յէլեան
ուժերբ
ւէնասնեբ
Հասցուցահ
են
1000
աարոլան Ա • կատարէնէ
վանքէն
,
որ կբ դանուէ
թերակգզէէն
Հաբաւա
յէն
մասին
մէջ։
Ի"բ՚"
յէչցիներբ
, իրենց
Հեր
թէն
յա յտնեց
էն թէ
բնդՀտկառտկն՝
Հ բ էական
բանտ կնե ր ր վանքր կրպա չտ -
պանեն , բայց կբ վախնան
որ եթէ
ՄԱԿԷ
ուժերուն
Հասնելէն
առաջ քաչուէն
թերա–
կդգէ էն , Հալանակ
ան է որ ա ւա բէ։ տ ր ո
ւէ
վանքր
եւ մեղքր
ձգուի
իսրա
յէ լացէներո
ւն
վ ր ՚ " յ ••
Ս . կատարէՆէի
վանքր
քբէստռնէու–
թեան
ամենաՀէն
քուշաբձանն է; Ունէ բն–
գտբձակ եւ ճոխ մատենադարան
մր, որ
կտգմուտծ է աւելէ
քան երկու
միլիոն
ձե–
ռագիր
էջերէ : ԱմենաՀէն
ձեռադէբներբ
օրդ
դարէն
մնացած՜ են , յաճախ
անկատար
կամ
թերի : Տրգ ՛լարէն
ասդէն
մնացած՜
ձեռագէ
րնե
բու
Հտլաքածոն
բոլո
բովէն
ամբողջական է ;
Մատենադարանի
ամէնէն
կ։սբելոր
գանձր կբ կազմեն
Ջոբս
Աւետարաններու
բնագէր
ձեռագէրներր
:
Բարեբախտաբար
, թոլոր
ձեռագիրներ^
ալ
միքրոֆիլմօ^
նկարուած– են
1950/5՛ :
Այգ պատճէններէն
մ էկ—մ էկ
օբէնակ
ա
բր
ուած՜ է աչի՚արՀԷ
մեծ՜ագոյն
մ ատենա -
գաբաննեբուն
յ
Վանքը
կը ւլտնուէ
Աինայէ
րարձբա -
լանդակէն
վրայ , որ չրջապատռւած՜ է ա–
ւելի
բարձը
լեռներով։
Այս լեռնեբէն
մէ–
կբ
Մ ովսէսէ
էե՚ւն է , որուն
վբա
յ ստա -
ցաւ Աստուծոյ
աասւչ պատուի րաննե
բ բ :
Առաջէն
քրէաոնեանեբը,
որոնք
220"/ -
կան
թուականներուն
կբ
Հա
լած՜ուէին
Հռոմ ա լեց ինե
րո
լ կոգմէ,
այդտեգ ա -
սլաստան գտան.
80
տարի վերջբ,
քրիս ֊
տոնեայ
վարղս՚ոլե՚ոնեբը
, որոնք
կ՝,,լ ,
՚էէէն
այղ վայրէն
վբայ Հասաատել
էբենց
մ ենա բանը , պա՚ոդամ
ա լոր
ութ
իւն մը
՚էըր–
կեցէն
Մեծն
Կոոտանդէն
կայսեր
մօը ^
Ա
. Հե ՛լէնէ է
մ օտ , որ
Հրամա
յեց վ,,–քր
բերդաքաղաք
մը չէնել
եկեղեցէէ մը
չուրջ։
Ցեաաղայէն չատ աւելի
բարձրա -
ցաւ վանականներուն
ե՛լ ուխտաւորնե -
բոէն
թիւձբ՛
վանքը
լւնղարձակուեցա
.
օ4։2է՚ն : Այսօբուան
չէնութէւններբ
542^^
մնացոբւլնեբն
են ;
Երբ Ա • կաատբէէնէէ։
աճիլնր
ղանուե -
ցաւ Աէնայէ
թեբակգգէէն
մէջ,
վւոխա -
գրուեցաւ
այդ վանքը, ոբ այգ օրէն ի
վեր կր կոչուէ էր անունով։
Վանական -
ները
յո յն օբթոտոքս
են : ^տմ անսւկ
մը
էբենց
թէ՚ւբ կբ Հասնէր քանէ մր Հարէլ -
բէ , ր՛" քց այժմ
;>0/»
ւ^ո՚նցնէր ; Վանական
-
նե բբ
կ՝ապրէն
աչէսաբՀէն
րո լո
բովէն
կտրուած– • գուբս
չեն եԱեր
վանքէն ել
կ՚՚էւնգունէն
մէւայն
"՛յն
"՚յցելուները
,
ո ըոնք
1լ ուզեն
ո ւս ո ւմնա
ս է բե լ
թան -
կ՚որժէք
ձեէւա՚էէբներր
:
՚ՍԱԽԱԳԱՀ ՈԻԻԼՍԸ՚Սւ»
Ծ՚ե1,Դ–ԵԱ1; ՀԱՐԻԻՐԱՄԵԱԿԸ
Ասկէ ճէչտ
Հաէւբ տարի առաջ
էր , ոբ
Վէբճինէա
նաՀանգին
Աթաունթլ^
քաղա–
քէ՛ն մէջ ծ^նալ ք^ոմաս Ուուարօ
Ուէլսըե։
Օրուան Հրատապ
^արցերու
թոՀոլրո -
Հէն
մէջ, չատ քէչ
Հալանականութէէն
կա
յ , ռր ա յս տարեգարձր
սլա չտօն ա կան
"՚էեկ"չ՚քան
մը սաՀմտններէն
անգին անց
նի : Բայց
ել այնպէս
, որքան ալմեծ՜ րլ–
լա
յ չատե բու
ս կե սլտ ի կո ւթ ի ւն բ
Հան -
դէպ
վՊ՚"ամութեան
տուած՜
դասեբուն՜ծ
,
անո լրանա
լի
ճչմ արաութիւն է , որ
Ուէ
լ–
սըեի
յ է չատ ակն
ու օրէնակը
կրնա
յ
գուռ
նոր
ժամանակնեբուն
Հետ , էրմաքով
ու
\ ալ է։ ով , սակա
յն
էու՚լեց վագե
լ
ժամ տնա
կին
֊.եա , ղծ-ելու կամբանաձեւելու
Հա
մար էբ էմ ացական
ու զգաց ական
նեբաչ–
խարՀ
ը , որ կ՝.լ^ւ ղն չմ ա ր ո լէ
միա
յն , չվ"՚~
թութ եան մատնելով
յաճաէւ
Հ եռուէ ն ՛էէ–
տուլեերբ
• կաբճատեսնե՛բբ
մանալանգ
:
Գուբեանէ
անձնալււրութէ։ւն.բ
աւելի
մեծ՜
է
է
քան իր ձգած– գործ՜ը • մ անա
լան գ
իր
բարո յական
կերպարանքով
, որ
սլիաի
մ եծնա
յ աւե
լի ,
ժամ անակէ
րնթացքէն
,
երբ
ներկա յացսւի
ան իբ ամբո
ւ լ ^ ւթ ե ա՝Կ քւ
ու պա յծառութ
եան ր
մէջ՛
Կ ր լլալէ
/իշել
Պ ո լի ս էն եաք , իր պատ–
բիարքական
չբջ՚՚՚նր
Ե րուսաղէմ
ի
մէջ ,
չո՚-լ՚ջ
ատսնեակ
մ ր, որ յե ղաչբջեց
Հ էնա–
ւուրց
վանքէն
կեանքն
ու մթն
ո լո ր տր , (յ–
րուսաղէմ
ը գարձնելով
Հա ք կեանքէ ու
մ-՚ակոյ^է
կեգրոն
Հ Իր Հմայքով
ու բուրո–
յական
Հեղէնակոլէժեամր
կաբգ
ու
կանոն
Հաստաաեց
Հոն , սլատկտոանք
ներչնչելով
Հայ
ու օտաբ շբջանտկնե
րո ւն ;
Մեր
օբերուն
, է^նչ ուլբերղ
ոլթէւնւ
, չա
տե բ , եպիսկոպոս
կամ ա,րքեպիկոոլոս
,
պաա բիարքական
աթոռին կր վազեն , իր
բեւ
յո՚ջ՚ւ՛՛բ՛է
Գուրեանի
, դէմք
մը , ար-
ժէք
մը ։լ աոնալոլ
Համար
.
վւառաւորուե–
ԼՈ՛՛ ՚– –էամտր
սլատրիտրքական
մականով
ու չուրջառով
;
Ո՜ւր էբթէ գիտէին,
յ ի չ է ի ՜ ն
Գուրեա–
նէ,
որ իր անձով
ու մեծոլէժեամբ
, իր բա
րոյական
Հմայքով
ւգատմական
Աթոռը
վ։ առա
ւո րե ց , գա րձնե լով
ւլա յն
Հո։ յաս -
ա֊սւն1^ււյց
Եկեւլեցւոյ
չքե
ղաւլոյն
Աթոռը,
բարձրացնելով
Հայ եկեւլեցւոյ
վաբ1լև
ու
ա՚էւունը :
Եկեղեցական
մեծանուն
Հայբապեանե–
բու
կարւըլ, պիտի
մնայ
ան , էբբեւ
նոր
գարերու
ՇնորՀալէն
, բանաստեղծ– Պատ–
բիաբքը,
Որ դէտցալ
Հ՚"յ Մէաքն
ու Եկե
ղե ցէն
Հոէմաղրել
ու գաչնաւոբել
իբ ա—
ռաքելատէպ
անձէն
մէջ,
խոբՀրղանչան
դառնալով
էմացական
ու
բարոյական
մ եծ՜ ութ եան , խոնտրՀութեան
բաբձր ԱԼբ–
սակովՀ
Տարղա՜նք
էւր "իրելէ
ու լուսաւոր
յէչ՛"–
տա
կին
;
(ԱԱ՚սԱ՚օՑ ք-ԱՂԱք-Ը)
(ԱՐԵԻԵԼԵԱ՚ե ԱՌԱՍՊԵԼ)
Ասէսաբագէց
ղէպի
արեւելք
գնացող
եր–
կաթուղագծ՜է
առաջէն
կայարան^
՛կը կոչ
ուի՝
Աննաու։
Այնտեւլ
, մօտէկ,
կտնդնած
են
նոյն անունով
Հէն, մեռած,
ալեբակ
Աննաու քադաքէ
Հետքերը։ Այգ ՚քէ՛
մեծ^
քագաք
էր , երեք Հազար
տնից բագկա —
ցած–, չլւջա սլա տուած
ամուր
ւգարիսպնե -
բով
:
Աննաուն՝
Ախտ լ-ք^է
քէւն սկէ
ովասիսէ
նախկին
մայրաքաղա^^
էր : Հ^աւմ կր
կոչուէր
կրզբլ-ք^աչ
Լկարմրապատ)
, քանի
՚քբ բոլոր
չէնքեբը
՚կառուցուած
էին կար -
՚ ^ Ւ Ր Ք՚"՝Բ^բ1՚Ց ՚՝
^ ՚ "
Հարուստ էբել գեգա՛
ւոեսէլ :
ԿբՂյԼ1^^՚"ԱԼ
ունէր ստորերկբեայ
ջրՀոր
,
"Ր ջուբ է բ
մ ատակարաբում
թէ՛ քագա -
քին
եւ թէ չբջակայ
եօթբ
գիւգերին։
Եէլան
Ո՚ուսե՜րը
ել տիբեցին
կբկէն : Այն
ժամանակ
գոռող
ք^եքինցէները
, երգոլյւ -
ցին,
չտալ
քիուսեբէն
ոչ Հոգ եւ ոչ ջուբ.
. .
Նրանք քարեբով
լցրէն
ջբՀորյ՛,
որ կոչ -
լում է ^Իչան՝»
(^կրօնական աիտգոս
մը) ^
է,լ. ապա բարձրացան
<Տ.ԳԷօգ–^եվէէէքք լեռ–
նեբը,
այնաեղէւց
կռուելու
քիուսեբէ
գէմ։
Ո՚ուսերր
յաղթեցէն
, բայց
նորից
եբկի–
բբ
թողէն
նրանց , ոբսլէս
սեվւականոլ -
թ ի լ ն ։ Աակայն
, տեղացէներու
երգումը
՚Ուաց
որսքէս
եբդում-սբբոլթէւն
:
(^ե՜քէնցինեբբ
Աննաու
քաղաքէց
Հեռա -
ցան,
գաւլթեցէն
ղէպէ գանաղան
կողմեր
,
բայց
^իչան՝»
նբ^"բ1՛
է^"՚՜1՚Բ
էԲ՚"Ց1՚ն՛
՝Բ՚"–
ւլաքբ
ամայացալ
, պարաէղնեբբ
չորա -
ցան
, չէնքե
բ լլ ք^անգուեցէն եւ
նաէւկին
II եղեցիկ
մ այրա քադաքէ ց մնաց
մ իա խ
դեղեց
էկ
անուն , էւր ալտնգ ական
Հէք -
1ւաթ-լեղ ենգայով
, որ գարեր
շարունակ
կը պատմուէ, թէ էնչո՚^ւ
ԿրգբիԹաչբ
փո–
էւարկուե ց 1Լննւ"ու անուտն
: Այգ աւանգա–
կան
ՀէքԼաթբ
, էրժտմանակէն
, գ.եղեցէկ
կերպով կբ պատմուէր
Ասէսաբագէ
, Պալ–
•տ՚սւէայէւ
վ ՚ ՚ ՚ գ ո ց ի
վ ր ո ՚ յ գանուող
թէյատան
անօրէն
կադէւբ—Բեբաի
իլվայեմէ
կողմէց ՚.
Ն՛ո կէ՛ սէաամէր
այսսլէս :
Ատենօք
, առաջ
, շատ առաջ
,
Կբզըլ-Թալ
քաւլաքոլմ
, կայէն շաա գեղուՀէնր,
րայց
Վէէմէնէց
Գ^գեցիկբ
ԻբրաՀիմ
Մ
ամէգի
գուսաբեբն
էին , երկու
քոյրեր
:
ԻբբաՀէւմ
Մ•ւ""քէգ , յ՛"յտնէ
վարպե՜տ
էր
երկրում
, նէւգակ
ել ւլ տնակ
չէնելու
մէջ :
Մեծ՜ ագ^քկը կբ կոչուէր
Տէ/աբա , որ ար–
՚էէն
17
տարեկան էբել նրա ձեռքր
էսբնգ–
ր՚՚՚լ ^է՚էէէ^ներէ
թէւը
մէ կ
տասնեակով
չէբ
սաՀմանափակլում
, թէ
Կըղբչ՜ք^՚ոչէւց
ել թէ չյ՚ջակայ
քագաքներէց
ել
ւլ իւ։լե -
բից
՚ Բայց
ծ՜երունի
ԻբրաՀիմ
Մամէդբ
,
չափազանց
տարօրինակ
էր : Նա
ամէն
•ս-նգամ կըՀարցնէր
Զար՛" յէն՝
Կ՝"՚–՚էէ՛^Բ
գնալ
կնութեան
, էւր ձեռքը
է ^ գ բ ՚ ՚ ՚ է ա յս
կամ
այն ջփգէթք՚ն
, այն ժամանակ
Զ"՛ -
բան, փոխտբէն
ոլատասխտնէ
, կր ՚/րքքէբ
Հօրբ եւ կ՝ասէր
՚
«
Հ՚"յբ1՚Կ^
մէթէ՞՝
գու
էնձանէւց
ձանձրացար
, որ կ^ոլզես
չուտ
աղաաուել
էնձանէց : Բ՝
՛՛յլ
"՛ուր,
ապրելու
քեզ մօա
որպէս
եբջանէկ
, Հարաղաա
զաւակ
, է ՚ " կ
որեւէ
մէ կէ
կինյլ գւսռնտ
լո լ գեռ ժամ ա -
նակ չաա
կայ»։
ԻրրաՀէմ
Մ ՚ո^էգբ
աղջկան
խելացի
ւղատասխանբ
լսելուց
,
անմիջասլէս
կը \
մերժէր
խնգբող
փեսացոլէն
: Բա յց մեծ
ա– ՚
ցաւ
նաեւ
երկրորւէ
՚ " ՚ / ^ ՚ կ բ է
Գէ օ։լալ– ՝.
Գ՛Է՛ԼԷ ԼԳե՚լեցէւկ
՚էարգ)
անունով։
Արդէն՛
35
տարեկան
էր : ՚Բագաքում
՚"յ՛է
երկու
՚էեգուՀ էներից
ո՞ բն էր աւելէ գ եգե -
ցիքլ , գժուաբ էբ ասել:
Ամէնքէը,
իբրա -
Հէմ
Մամէգին
երանէ
է՛էն աալիս
ուսելով
>
^Աւելի
լաւ է ունենալ
այղպիսէ
ոիրուն
ագջէւկներ
, քան թէ ջիղիթ—ագանեբ
: Գոլ
կբ վերցնես
նրանց
Համա՛ր
ա յնպէս է մեծ՝
«կալիմ»
Լվճաբ) , ոբ քո ծերութէւնբ
կ՝ա–
սլաՀոէէէ ու կ՝ապրես
անՀոդ»
:
ԻբրաՀիմ
Մամէգլլ
միայն կրժսլտտբ , չոյելով
մօ -
բոլսը :
՚Րագյ՚էքում շատ կայէն քաջ
ջխդէթներ,
սակայն
, ամենաքա^ւ ու եր իտասա
րգը,
գեղեցկտդէմ
ձէլաը՜ւ^մէնն
էր՛՛ Նա
Հռչս՚կ–
ուել էբ բոլոր
ա ր շսււանքներ
ո ւմ եւ ՚"յն -
քան էր Հ՚որսաս՚ցել
, որնոյնէսկ
Աէէւալ֊
Թ՚եքէի
էւէսնր
խնգալով
կ՝ասէր
էրեն
դէ—
մուգերէն՛
Հճաէաը-կմէնը
էնձանէւց Հա -
բուստ է , գնացէք
նրա մօա՜» :
Եւ իր*>ք, ով քլեբթար
նրա մօտ, ղա -
աարկտձեււն ^բ վերագաոնար
% Նրա աս–
սլատակութէւննեբէ
յաջոգու
թէւններր՝
բերէն
անչափ
Հարստութիւն
, մեծ՜ Հրռ -
չակ
եւ անթիւ
բարեկտմներ
ու ըէ/կերներ
։
Երբ նա կը մատգբէր
ելլելու
տրշս՛ -
լո՛նքի , այն
ժամ ունակ իր նէղակբ
կր
է՚ք–
բէր
դեաինբ , էր էոուն բո՚քրէ "րպէս
Հբ"՛ -
ւէբ
արշաւանքէն
մասնակցալ
կ՚ամաւոր -
ներէն : Սվսսլէսով,
15,000
մարղ
Հաւաք ՜
"ւեց
նրա
չ՚՚պ՚ջյլ
> մէւ խօսքով
քաղաքի
բո
լոր աղամ "՚րգէկ
, ցանկութէւն
յա յտնեց
էն
նրա Հետ մեկնելու
աբչաւանքի—ասպատա
-
կութե ՜աս :
ՌուսհրեՐէէ թարգւք.
ԱՏԵՄԲԵԼ,
(1 էար–)
՚
Fonds A.R.A.M
