€ 6 ԱՌ ԱԶ »
ԳԻՐ-^Ը ԵՐԷԿ ԵԻ (յ.ՅՍ0Ր
Գրասիլւոլթէէնքլ
Հիմա՞
աւելյ, չաա աա–
բահուահ է , թէ մեղմէ
100-150
աարի ա–
ռա^,
^•Բիթասլճի
Մ՚"չւղ.ա.ր»ի
օրերւււն,
4ճք
^"՚ՐՑ^Ա՚՚՚՚Ք
^^1՛ ՚Ս՚Սէյէն
խմբագրակա–
Նով,
Եքեւոյթնեչհչւ
^ " յ ց կուաան
, թէ Հիմա՛
աւելի չաա աալւաձ՜ոլահ է , բայց
իբաէլա–
նութիւնբ
կբնայ
Հա/լառակ
եղրակացոլ -
թեան
Հասցնել
մեղ;
Այսպէս
,
օրինակ,
^՚Բիթապճիֆն
քսան
գեղին
ոսկի կբ չաՀէր
ամ իսբ
(մեր
օբե
բու.
ղբամով
չ՚՚՚֊րշ
150
եղ I ոսկի)
յ
միայն
քերական
,
Հեգարան
եւ. ^Աղշիկ-մանուկ»
ծախելով;
Ասիկա տե
րեւոյթ»
չէ , Հ(ի րական
ութ
իլն» է ։
կրնայ
աոարկոլիլ թէ թէ
Հ<՝Բիթապճի»ն
միակ,
ղբեթէ
միակ
Հայ գրավաճառն էր
բովանգակ
Թուրքիս
յ մէ^ • Հեաեւարար
,
զարմանալի
չէ , ոբ ամիսր
150
եգ •
ոսկիի
ղոլա չաՀ մր կ՝ապաՀովէր :
ճիչղ է այս
առարկութիւնը
. բայց
^իչ՚է է նաեւ
ալն
իրողութիւնը
, ոբ մեզմէ
100—150
աաոի ա
ռա^ ղբաճանաչ
, ուսաի
նաեւ գիրք կար
դալ
ուզող կամ կաբղալ
կրցող
՜
Հայերու
Համեմաաութիւնը
Հազիւ
միայն
8—10
առ
Հարիլրի կըՀասնէբ
-, Հիմա՛^... րա քց Հի
մա մեբ
մ էշ անգրաճանա
չ մարգ
գրեթէ
չկա
յ • Գրե թէ
չկայ
նաեւ Հայ մը, որ
Հուզէ կամ չկարենա
յ գիրք
գնեւ ու կար–
գալ։
Ամրոգշ
Եղիպաոսի
մէշ մէկ կամ երկու
գրավաճառնե
ր միայն
կան
. ոչ թէ ամի -
սբ,
այլ
տարիքլ 150
ոսկի ԿԸ ՇԱՀԻԴ։
ո՛չ
թէ
ամիսբ,
այլ
աԱ1րին 150
ոսկիի
գ1ւրք
ԿԸ աւսԵԴ : Զենք գիաեբ : Զենք կարծեր :
Բայց մեղ անմիշօրէն
չաՀագբգոոզ
Հար–
ՑէԼ գէբքերոլ
առուհախը
չէ ,
շաՀուած
կամ չշաՀուած
գումարներ
ր չեն»
ո՛չ։
Աեղ
կր Հեաաքբքրէ
առաւելապէս
այն
իրողու
թիւնը, թէ մեր
ղիրքերր
կբ կարգաց -
ուի՞ն , կարգալու սէր ունի՞նք
, Հսիսաե -
մաաիկ»
յ^թեբցումի
պաՀանշ
կը
ղւլա՚^նք։
Գրեցինք
աբգէն,
թէ « ՝Բիթապճի »
Աարղարլ,
յաճախորղեերր
մասնալէւրա -
բաբ
ամիրաներն
էին, այն աաենուան
մեբ
մեծաաուննեբբ
:
Ի՞նչ
կ՛՚ընեն
Հիմակուան
^Ամիբա»նեբր–
կ-ը նմանի՞ն
, կը
Հեաեւի՞ն
իրենց
Հայրերուն
եւ նաիւաՀա
յրե բուն :
Ո՛չ, մեբ օրերու
մեծաաունները
գիբք չ^ն
կաըգար
, մ անալանգ
Հա յերէն
դիր թ չեն
կար գաբ :
Աակայն
այս ցալը
միայն
մեղի
յաաուկ
Ֆրանսացի
մեծանուն
բանասաեղծ–
մը
Փօլ
՚Ցլոաէլ, որ յեաագային
նաեւ
դես
պանի պաշաօն վարեց ,իր
քերթուածներու
առաշին
Հաաորէն
չկրցաւ
ծ՜աիւել
կամ
հախել աալ ֊ – նոյնիսկ
ՄԷԿ ՕՐԻՆԱԿ։
Գառնացած– ու Հիասթափ՝
՚Բլոաէլ
յայ–
աարարեց
Հրապարակով,
թերթերու
մի՛
շոցալ, թէ սլաարասա է իր գիրքէն
ՋՐԻ
գրկել
փափաքոզներուն
(առաքման
հաիւ–
քը իր՝ Հեգինակին
վբայ..) :
•Բառասոլներեք
միլիոն
Ֆրանսացինե
- ^
րուն մէշ միայն
քսաէւլւհիՕգ
Հոգի
վւավւաք
յայտնեցին
՚իլոաէլի
՚ւէւ՚քը
սաաԱ՚լ,..
ՋՐԻ
֊.
Մենք
4։–>
միլիոն
չենք, եւ մեր բանաս–
աեզծ՜նեըը
առանց
նաել.
. .
գեսպան
կամ պետական
դէմք
(լլլալոլ
25^5՛ " ՚ ՜
ւելի , չա՝տ
աւելի
ինթերցող
ունին , բո
լոբն ալ
վճսւրովի։
Ասիկա
անչուչա
ւք|սիր՚ալա(.թ–իլԸ
մըն է
մեղի Համար,
բայց
փրկւււթ֊իւն
մբ չէ :
Ֆբանսերէն
«Առ»
Հանգէսբ
վեր
շերս
Հարցարան
մը ուղղեց
տպագրիչ-Հրաաա~
ակիչէյերուն
,
մօտաւոտպէւ
սա
ոււ, ղելու
Համար, թէ ի՛նչ վիճակի
մէշ կը գտնուի
ֆրանսերէն
դիրքը
Ֆրանսայի
եւ
աչխարՀի
մ է շ ։
Ռընէ
ժիւլիառ.
ասլաղրիչ-Հրատարա
-
Լ՚իչ , պատասիւանելով
ա յս
Հարցումին
,
յայտարարեց
, թէ ամէն
օր մօտ տասը
գիք՚ք կբ Հրատարակէ
, ուրե
մն
միշին
Հ աչ–
"ւով
ատբին
3500
դիբք
^ քիչ մը
աւելի
կամ պակաս ;
Գարձեալ
Համաձայն
Ռընէ
Ժէւքի՚"ոէ
վկա
յութեան
,
43
միլիոն
Ֆրանսա
զ ինե բէն
միա
յն մէկ մ իլի"նբ
որեւէ
գբատու՚ւ կը
Հանգիսլի եւ գիրք կր
զն է
(չենք
ոոեր
կը կարդայ ,
այլ՝
կը դնէ) :
Այս կը նչա
նակէ, որ
43
Ֆրանսացիի
վրայ
միայն
մէկ
Ֆրս՚նսացի
գիբք կր դնէ
, անչուչա Հա–
մաձայն
իր նախասիրութեան
:
Ո՚բնէ
Ժիւլիառ
կը Հաստատէ
, թէ տպա–
գրած ելՀրատարակած–
գիրքերէն
20
առ
Հաըիւրը կըչաՀի, իսկ
70
առ
Հաբիլբր
կը վնասէ
. Այս
Հաչիլէն
կարելի է Հե–
տեւցնել
, ոբ ֆրանսերէն
դիրքը
ան կո ւմ
ի
մէշ է, իբբեւ
աււեւ-տրական,
ձեռն աբկ
, ա–
՚-^Լէ չ""" կբ կորսնցնէ , քան կբ չաՀի :
Եթէ
իբբեւ
Հիմ առնենք
Տ՚իւլիառի
ներ
կա լացուցած–
թիւերր
, կրնանք
եզրակա -
ցնե
լ , թէ Հա յկական
ԱրտասաՀմ
անի
մէկ
միլիոն
Հայերէն
միայն
23-250 ^ " ՚ / / ՛
Գէ1՚Ք
կր զնեն կամ պէաք է գնեն : Եթէ ասիկա
իրակաՐաՆթիւՕ
է եւ ոչ թէ
երեւոյթդ,
ա պ ա
ոլբեմն
վսաաՀօրէն
կրնանք
ըսել
, թէ Հայ
ղ1՚ՐՔ1^
՚ ՚
•
փբկ՚՚ւած֊
է :
Մենք
տյււ թիւին
կէսը շուրին
կուաանք,՝
միւս
կէսն
ալ. • • Հովյէն
. մեղի կբ
մնայ
գեռ
5810
^"գի
է
"Բ դէրք Կր դնէ : Գար
ձեալ
կ*րսենք. — Եթէ ^իչգ է ՚ " յ " Հ՚" •
շիլը
1
Կ՚՚՚բեէի է փրկուա^ծ՝
Համարե
Լ Հա լ
գիրքՐ
ւլ֊երութեան
իր ճակատագրէն
•
Ր"՚յՅ
Գ ՞ Լ ՚ ւ է ^ ՚ " ժ ՚ ^ ր –
՚ ^ ^ բ ^էէ
ղԷրք
գնողներուն
թիլը կր Հասնի"
5810/՛ :
Կր
խոստովանինք,
որ չենք գիտեր , որով Հե–
տեւ
բաւական
ղօրաւոր
չենք
մաթե
մաթիկի
մ է շ ։ Աակայն
ամէն պատասխա
՚
նատոլոլթիւն
մեբ վրայ
առնելով
, պիաի
յայտարարենք
կբ յայտարարեն
ռ ահա
ւասիկ
թէ կը ղոՀանանք
ա յս
թիլին
(5810)...
կէսովն
ալ, նոյնիսկ
կէսին
կէսովը:
.Ա .ակայն , դիրք
դնել չի նշանակեբ
մի
այն
հայերէն
գիրք
դնել,
թերեւս
5810
Հա
յեր
գիբք կբ գնեն
, բա
յց ոչ անպատ
ճառ
Հայերէն
գիրք
, "՛յէ
մ իա
քն
դիբք
աչխարՀի
Բ"լ"բ լեգուներով,
քանի որ
։;ՔՐՒՍՏՈՍ քԱնՒ° ՍՆԳւււք ԾէԱՒ
5
ա րինե բ առաշ
, աբՀեստ
սորվե լու
Հ ա–
մար,
Հայոլ
մաքով
էլաշխատէի,
ինչպէս
ուբիչ
քանի
մը Հուլիներ •
Գեկտ • 2օի նախօրեակին
կ՚ըսէինք .
Վարպետ
, վաղը
^նունգ է ,
խանոլ֊
թր
պիտի
գոցե՚^նք :
Ջէ
ճաՍըլք,
մեր \քնունգը
Տունուար
&ին է՛ նստեցէք,
աչխաաեցէք.
բայց
որ
պէ
սղի
մեղի
Հբեայ
շնկատեն
,
ի։անութը
կը
ղոցենք եւ ներսը
կ՜՚աշխատինք
:
Տունուար
^ ի
նախօրեակին.
Վարպետ
, վաւլբ
Հքնունղ. է ,
խանոլ–
թր
սլիտի
ղոցե՞նք։
0|է
ախպար , ՛քրիստոս
քանի՛"
անղամ
ծնաւ • նստեցէք
, աշխատեցէք
;
Այս
մարղւը
միւսներէն
ոչ նոլազ ""Լ՛
գասէբ էբ ել ոչ ալ նուագ
եկեղեցասէր
(ատեն
մը բանկալր
պաշտօն
վարեց) :
Ոաւց
աւելի առեւտրական
քան թէ
՚լաղա–
վւարական
րքլալով
, այս Հակասական
վի
ճակը կր չաՀագոբծ՜էր
յօգուտ
իրեն :
Երբ
մենք
կ՚ապրէինք
իսլամական ով–
կէանոսին
մէշ ,
քր
իս տոնէ ութ
իւն
բ
ղոլա
ա
յկական
կրօնք
Կ՛Ո
նե.
՚ է ի ն ք ։
Մենք մեր ^նռւնգը եւ Զատիկը
ունէինք
,
ի՛նչ
փոյթ
մեղի
Համար թէ՝
միւյները
ե՛ բբ
կը կատարէին ա յգ
տօները :
Անցան
տարիներ
,
Հա յութեան
ճակա–
աագիբբ
վերիվայր
շբշուեցաւ
• բնակա -
վա
յր փսխեցինք
եւ ա յսօր
Հա
քՈլթեան
կա րեւո
ր մէկ մ աս\ը կը բնակի
Ե՚–ր"պա
եւ.
Ամերիկա
, իսկ մնացեալ
մ՚ասը
խառնուած
է ուրիշ քրիստոնեայ
ազգերու
Հեա • Տր՛"–
մ ա բանա կա՞ն էբ , ղ ոնէ այս տեսակէտով
,
անշաա
Հաւաքական
ութ իւն մը կազմ
ել
միլսներէն•
Անշուշտ
, ա յս պտրագան
նկատլւ առ–
Հայութիւնբ
իրապէս
ՀաշխաբՀացրիլ՝^ է
Հիմա, եթէ «Հողմացբիլ»
չէ ՚ • •
Ասկէ զատ՝
իրողութիւնն
այն է , որ ՚>ի–
մա
ւք|ւայն
գիրք
չեն կարդար
մարգիկ
,
այլ կը կարդան
մ անա
լան գ
թերթ
, չա–
բաթաթե
բթ
,
Հ անգէս , գո յնւլգ
ո յն
ւ1ակ^Ա–
գլւնյ<ճՀ/՛
ամէն լեգուով;կը
յաճախեն
շաբ–
ժանկարի
սրաՀներ
, կամ կր լսեն
ձայնա
սփիւռի
^ռատիօՀաղոբգումնեբ»բ
; Անա -
ցածր
. . . մեղ չի Հետաքրքրեր
:
Ըսեն ք նաեւ •
Հաստավա
ր դիբքեբր
,
խրթին եւ «ծ՜ա ղկան կա բ» լեղուով
գրուած՜
գէրքերբ
Հիմտ
գրեթէ
չեն կաբղացոլիր
:
Կ՛իրք ըսածդ
«
Բ՚"ր1՛
լ ո յ " »/՛ ոլէս
կարճ
պէաք է ըլլայ : Ա՛յս է , գբեթէ
այս է նոր
օրերու
սլաՀանշը : կա՛մ
կ՛ենթարկուինք
այս
պաՀանշին
, եւ կամ կբ
գագրինք
գիբք Հրատարակելէ ; Տխուր
եզրակացու–
թ ի լ ն մըն է ի վերշոյ
:
Մենք այն կարծ-իքը
ունինք
, ոը
գիբք
ծայսելը
կաղմ ակե բպո
ւթե
ան գործ՜ է, բուն
մչակոՀթբ
գիրք
ապելն
է ։ Գիրք
ապել^
նելով է որ րսուեցաւ թէ խնզիրը
ւղիտի
լուծուէր
Լպիսկոսլոսական
Կողովի մը
մէշ,
նախագաՀութեամ
բ Ամենայն
Հայոց
կաթսղիկսսին
: Ժողսվը
գումարուեցաւ
ԳաՀիրէի
մէշ, բայց
խնզիրը
մնաց առ
կախ :
Բ՛ուսական
յե ղափո խո ւթ ենէն
ետքը
,
էշմիածին
լ^ւղոէնեց
Գրիղորեան
տոմարը
,
որով
միւս
՚ լ լ 1 " " " – " Ր
1ւօներբ կբ տօնենք
բոլոբին
Հեա։
Ամէն
Հայ զոՀ է այս վի
ճակէն։
Կը մնայ
է^՚եունղի
տօնբ։
ք՝այց
ինչո՛ւ
այս անշատումը : Այս մա
սին չաա բան չեմ գիտեր , բայց
լալ կը
յիչեմ որ Օր մը, դասի աաեն,
ուսուցիչ
իաւ
իթ
Խաչկոնց
, որ մասնագէտ
մ լն էր
եկեղեցական
սլատմութեան
եւ Հեղինակ
,
սասլէււ մեկնեց
այս պարաղան
•
-— ԸնգՀանուր
քրիստէնէութեան
,
ինչ–
պէս
նաեւ Հայ. Եկեղեցիին
Համար
^ննգ–
եան տօնր գեկտ
.
2օին է : Եւ
որովՀեաեւ
Ասաուածայայտնութեան
տօնը Ոըկու -
գա
յ Տունուար
^ին մեր եկեղեցիին
տս/ -
մար
նոյնքան
կաբեւոր
տօն
՚^Ը)՛
ք
էնչպէս
\քնունգբ, ելերկու մեծ տօնեբու
այսքան
կարճ
ժամ
անա կամ իշ՛՛ ցին
մ էշ
կատաբոլ–
մ բ իվւ անպատեՀութէւնները
ունէ
(մեծա
ծ՛ախս
արարոզութէւններ
,
Հաւատացեալ–
նեբուն
Համար
գործէ գագաբ
,
("նշոյք
եւայ^)
, այս անպատեՀոլթեան
առաշքը
առնելու
Համար , \քնունգէ
տօնը տար -
ուած՝ է Տ՚՚՚նուար
^էն եւ
Աստուած-այայտ–
նոլթեան
տօնէն Հետ մէասէն
կը տօնենք :
Ուրեմն
Հարցը
խնայոգութեան
խնգէբ
մ րն է եւ վա րգապետական
արգելք
չկա
յ
ա յս երկու տօնե րը իրտրմ է բաժնելու եւ
յարմարելու
ներկայ
պաՀան^երոլն
:
կաթողիկէ
դաւանանքը
յամ
առօբէն
կառչած է Հէւն աւանգութէւններուն
, յա
ճախ
ճկուն
կ՚երեւա
յ ,
օրինակի
Համ
ար
ծննդաբերութեան
խնդրին
մէշ. Աստուած՛
Առամո
եւ^ Եւան
դբախտէն
վռնտած; ա–
այս
կը նչանակէ
գիրք գրել,
սաեզծադոր–
ծ՜ե՚լ :
Գիբք
՚ւ֊բել՝
այս կը նչանակէ
մ շա -
կո յթ ստեգծ՜ելւ
Մեր ուղտծ-բ այս
վերշին^՛
է անկասկահ
,
մշակոյթ
ստեղհելը։
/»ա
յց այսքանը
բաւակա՛նն է ,
այսինքն
սլէ՞՛ ա ք է գոՀանտնք
մէա
յն մշակո
յթ
ըս՛՝
–^եզծելոփ՛
Ո՛ չ, – պէտէ
ըսենք
մեն^
՜ձՍաեգծ–ել»է ետք պէտք է նաեւ Վաաբա
ծ՜ել» : Եթէ չտարած-ենք
, մէեւնոյնն
է թէ
. ^եւբմը
ցանենք
, բա յց
ցորենը
չՀնձենք.
Հացը պատրաստենք
, բայց
. . .
չկարենանք
ուտել։
Հէն Տոյներր,
էնչպէս
Հռոմայեցէ–
նեբն
ալ ,
մ չակո
յթ կըստեգծ՜էէն
, ա յո՛
,
բա
յց նաեւ
զա
յն կը տարտծէէն
խագագ
թափանցումով
կամ սուրէ ծայբով
- Մեծն
Աղեքսանգրէ
բանակներր
, օրէնակէ Հա
մար , մէնչեւ
Հնդկասաան
տարէն
Հելլե -
նական
մչակոյթր։
Այս
խորՀրդած-ութէւննեբր
կրնան շաա
Հ եո ուներբ
տանիլ
մ եզ :
(Խւքբագրական «Յուււաբեր»ի)
(1.՚Ս\ւ11.«1Ի
ՄԵՌԱԾ
՚ Ի Ա ՚ Լ Ա Ք
(ԿԱՆԱ՚նՑ ՔԱՂԱ՚ք՚Ը)
*
կամաւորներր
կ՚րնարեն
նրան
էրենց ա–
ււաշնորղբ
, կոչելով «Աաբգար» : Այդ մի
շաեսնուահ
գէպք էբ, երբ
25
աարեկան ե–
րիտասարգը
բնտրւում էբ որպէս
առաշ -
նորդ. Հրամանատար : ճէչալ-էմինը
երեք
անգամ
Հ բ աժար ուեց
տւյգ
պ աա
ո ւէ՚ց
,
րայց
Հնար չեգալ
, նա ոտէպուած–
դէ^եց
եւ
յանձն աոտւ։
«է*"
ձեղ չեմ
աււա^որղէ
՚^Կ,ԲԳԲք–Ոաշի» մօտ (այգ Հեղնական կո -
չումն էր Պասիկնեբէն
՚ կարմէր
գլուվս)
,
նման վախկոտներէն՝՛
եբախաներն
անդամ։
կրնան
ծեհել։
Մենք,
այժմ
կ՚երթանք
ղէ–^
"քի
Խի՚էա : Մեր բոլոր
գբացէներէց
նրանք
՝աւմենաուժեղն
ենեւ /աղթել
այգպէւսէնե–
բէն
, փառք եւ պատէլ կր լիւնէւ . . . Բացէ
Ղրանէց
, նրանց Հետ մենք
ունԼնք Հէն Հա–
չէէձնեբ
. . . իմ Հայրս
, էմէն
Մ՚սմէգը
, թոզ
Ասսւուած՝
նրա Հոգուն
ողորմի
, էբ դլոլ -
խը
տ՛ուեց խիվայում
։ Եւ ես կ՝ուգեմ
Հե -
ա՚եւիլ
Հօրս, կամ ղոՀուիլ, կամ վյՎԺ -
խնդիր
լինել նբա Համս^բ : Մէնչեւ
որ
խռւրչին»–
լեցնեմ
Խէվացէներէ
գլուխնե -
բուէ ՚. Ո՛վ քաշ սիրտ
ունի ել վաէսկոա
չէ ,
թոգ
Հետեւէ
էնձ . . .» :
Այգ
՚^էեւնո
յն
ժամ անակ , Պարսկասաա–
նում կ՛որ քաշ Մ է րղա-Խ ոս բովյը ; Նա Հըռ–
չաձլուել էբ շատ մարգերէ
՚ ք է շ , է"կ
այժմ
կը
ձղաէր
աւելէւ մեհ փառքէ,
ուստի
որո
շեց
մ աբտնչել
անյաւլթ
Թեքէնցինե
րի
Հեա : Զօր՚սՀաւաք
կազմեց ,
Հաւաքելով
80 յՕՕՕ
ղէնուորներ
ել գնաց գէսլէ Ախաէ–
Թէքէ , սփ՚ւելով
ճանապաբՀէն
աւեր ու
կոտ՛որած
. . • :
Մէկ
չաբաթ էր անցել
թէքէնցէներէ
ս։րտշւանքէ
մեկնելու
օրէց
, երբ Մէրզա–
Խոսրովը
Հասա
լ կըգըլ—ք^ա
շխն եւ փորձեց
՚քէկ
յարձակումով
վերցնել
քաղաքը։
Բայց
Կրգբլ^Թաշի
րնակիչները,
դլխաւո–
րապէ ս կանտյք
, զինուեցին.
ինչով
կարոզ
էէն
, անգամ
՚կացէննեբով
,
մանգաղով
եւ բրէ^եբով
, ելան քաղաքէ
կաւէ պա–
առերէ վբայ եւ յարձակում լլ կանդնեցբէն
:
Այդ
առա
շխն
ան Հաւասար
կո ուէ մէշ
I ոՀուեցէն
աւելի
կանայք քան թէ տդա–
մաբգիկ։
Այն
ժամ անակ , Մ իրգա—էտ ոս բո
վը պաշարեց
քաղաքը եւ պայռգամալոր -
ներ
ուղարկեց
քաղաքի
խանէն
ասելու .
Տանձնուէր
• • • : Ես կը թա^ւեմ
ամէն
մէկիդ մէկ կին,
՚քէկ զաւակդ
մ է կական
կով
, ձի եւ ուղտ եւ ազատ ՛կը թուլնեմ ա–
նապատում
, իոկ ^Ք""լ՚"ՔԲ
կ^ոչնչացնեմ։
^ կ ր
չաըունակէք
դէ՛^ագրել
,
կ՚ոչնչանաք
բոԼոբդ. էէ՛ • •
1
Ես գէտեմ որ
ձե
ր տզամ արգ էկբ
՚էնացէն ասպաաակոլ -
թեան
Իյիվա
. .
.ն բանք
երեք
շաբաթից
շուա չեն դառնար
. . . : Տալիս եմ
երկու
(•ր ժամանակ,
յետոյ
կը ռմբակոծեմ
քա—
ղտքը։
Մենք թուով
աւելի չաա ենք ք.լ
ա յստեգից
չեմ Հեռանա
յ , մինչեւ որ վեր–
ցրնեմ
ք ՚ ո ՚ լ ա ք ը ։ Այն ատեն
փրկոճթիւն
մի ^
յուսաք
. . .» :
|
Ատանալով
քՍանը նման սլատղ.ամ
, Հա– |
ւաքեց
խոբՀրգէ
Բ"լ"Բ
հեբունէնեբէն
, |
մօլլանեբին
, դագինեբէն
: Ամէնքն
էլ ւրոան
I
որ
դբոլթէւնը
չավէագս^ց
լուբշ է եւ ւէ ը -
աանգաւոբ
, եւ յուսոյ ոչ մէ երաշվսէք ՝
չկայ։
Նրանց փբկել կաբոգ
էէն ասպտաա–
կոլթեան
գնացող
տղամարգէկ
, բայց
ո՛՛՛վ
կարող էրնբանց տեղեկացնել
այգ մասին,
քանի ոբ քագաքբ
պաշարուտհ
էր չ"Ր"
կոգմից : Այգ գինուորական
խորՀբդա -
ժողովում ոչ ոք կարողացաւ
քքյանին
ասել
մխիթարական
ոբելէ
խօսք։
Վերշապէս
բարձրացաւ
աեղից մէ հե -
բունէ
, որ այժմ կաշուէ ոտնամաննեբ կա՛
բոզ
էբ , իբ ժամանակ^ւ
^^^^^գի^՜
Ր՚՚^^^ք՜
բօ–ճ՚"նար
անունով
: Ն՛" ՚էլ՚՚՚֊է"
տուեց
իքանին ելխոբՀրգէ
տնգամնեբէ^
եւ ա -
..է"ց •
.-
Հնումբ
, մենք գուշակում
էէնք աս -
ււլա տակութէււն
էւց առաշ եւ ԱքքաՀր սէբե -
վով իբ ժողովյադէն
, բաց կ՚անէր
գյսզանէ–
քբ ապագայէ
, րնտրեալէն
աո.շեւ։
Այժմ
,
մենք ոչ մէւ կերպ
չենք ՚կալւոգ
աղտտուհլ,
բաքէե-Տէբոշ
կամքէ
մէշոցով։
Ջ՚սնանք է–
ման/Աէլ նբա կամքբ :
հՄ
ենք
ունենք շատ լաւ դուշակող
՛ք է կ
գեր1ք, ռսւս իվանը : Ն"՛ գուշակում է
^ ՚ / ՛
՚լրայ ել երբեք չէ սխալլում
:
Գէմենք
նբան
, քանէ ոբ մ ենք ոչ մէ բան
չենք
կարողանում
մտահեը»
:
Ասելով այգ, նա նորէց
էւոնարՀեց գր -
լուխր եւ նստեց : Թէպէա
արեխագորհր
անղ.րագէտ էր եւ ոչ Հեռատես,
բայց
այս
անգամ
ամէնբ գտան ոբ նա խելօք
բան
առա շարկեց
յ
Վճռեցէն
նբ
ան
ո ւղ աբկ
ել
քւքանի ոբդոլ
^Լա , որ քաղաքէ պաշապա -
նութեան
Հրամանա՛տ՛արն
էր , նոյն գու - •
շակողի մօտ, իմանալու
գալիք
աոլա
–1
գան
:
\
(2 - Շաբ.)
I
Fonds A.R.A.M
