4 քք Ա 1Ւ ԱՋ
>
հ ՚ Ն Ջ Պ է Ս Դ Ս Ս ԿՈՒ^ՏԱՐ
Ս Ր Բ Ա Զ Ա Ն Ը
•
Ն Մ Ի — Սռւ-րէքւ քսւհւսնւսյ ք^աբալսեան,
սբ Գռւլւեան պատբիաբքի աշսւկեբսւն ե.
ւլ)աւծ է, ճեսւեՆեալ ձեսւվ կբ նկա-բսւգբէ
ւսէսւբ հսւյհբէքփ դաւսբ
գէրիրու. մասէ՛ն սլէաէ
էւօսէմ
ձեղի , կ՝1Լ՚՚է
1
եւ. Ք"՚ԼԷ
ղ֊րատախաակէն
Վ1՚"՚յ
«Ա– Բ– գ •» ղրերու– ւէսխարէն
«Բ ՚
Գ • ՛Ւ •» գրերԸ
1լւԼ
77՛է
է ՞*–
կր չս՚ւ՚ս՚նակէ
•
ասււնք են , IIր 1չը 1լագմեն մեր
լեւլւււէ
բանա
ւէն
,
ոււլէղ 1լարգալ
եւ.
"՚֊ղէ՚լ
գրելու.
Համար;
Ա է՛ մոռնաք,
մէաքերնէգ
սլաՀե–
" ՛ յ ս երեք
՚ւէրերր։
Ասոնք
մեր լեղ •
ու.էն ՚քէշավ
Հնէէւեներն
են . ունէնք
գեռ
անոնց
նուրբ
ւ։լ թաւ
ձայներբ
«"լ • բ՛
փ–). (կ– ՛ւ– ք–)^
՛է՛
թ–)–՛–
Տեաո
յ , ասորերէն
, արարերէն
ել
մա
նաւանգ
յունարէն
այբ111–բեն
գրեբոլն
Հետ
մէ1լէ1լ մէ1լէ1լ բաւլգատելուէ^
աննման
"էր՛ ՛է մ։բ կը րացատրէ
եւ
կ^ամրող^ացկէ
մեր
բոլոր
գէրերոլն
մ ե 1լնո ւթ է լն ը . . .
•Իր առածէն
գասէն
«/՝
• Գ ՚ Ղ՝ •» սսլէաավ
աառեբը
սեւ գրատախտակէն
՚Լրա յ
մ է էա
անաղարտ
կը մնան մաքէս
մէշ . • • :
Երկրորգ
գտսը
Հա յոց
մ աաենագրու. -
թէւնն
է ։
Ոսկեգարսւն
ներածութէւն
մր
1լ լ^ւէ :
՝Լւայուահ-քր
մ է շս՛ էբ տեսէլքէն
՚ կբ
սա~
ւառնի տէրարաբ
հ Ոսկեղաբուն
երկնքէն
•
տակն
ու մթնոլորտէն
մէշ ոչ մէկ
մթու
-
թէււն , ոչ մէկ արգելք
արհ՜ուեբէբ
էր մրտ՛
քէն
առշեւ
: Ինք անոր տէրն
է
եւ
անոբ
գե բ էն : Կը սաւառնէ
Հ ոգեգմ
ա՛՛յլ
• • • յ
Ի՜նչ
Հոգ թէ մենք թեւեր
չունէնք
էրեն
Հեաեւելոլ
, եւ ափ
է բերան
կը մնանք
էր–
մէ
չատ
Հեռու
> ան տմբողշուէէն
քափրշ—
աակուաքէ
Ոսկեգաբոլ
տեսէլքէն
, կը սա
ւառնէ՜
• • • : Իր փեբասլաց
նայոլտհ՜քոէէ՝
կր թուէ
թէ Արբաղտնը
կր խօսէ
Աուբբ
Ա՝եսրոսլէն
Հեա
եւ Աստձ՜ուն
. . . :
Եւ– սակայն
Հայոց
մատենագրութեան
անզուգա
կան
մոգ
մ^էբրեւ՝
ան
գիտէր
մէ չա կա րեւո
ր եւ
յէ Լա ա ա կե լէ
րան մբ
յանձնել
մեգփ
յ
ք\ւ– կը Հնչէ
տ ակա
ւէն
մ եր
Արտերուն
մէշ
Հնամենէ
մեր վանքերու
էսորախոր–
Հոլրգ
գօղան^երուն
՛գէս
էր
էմասաուն
վճէռը՛
որ աՀա՛
.
Ագաթանղ
եղոսէն
մ էն չեւ
Եղնէկն
ու
Եղէ չէն
եւ
մէն
չեւ Նարե կագէն
ու. Շնոր ֊
Հալէն
մեբ բո լոր մ ագաղաթնեբն
ու
մ՚"ա–
եաննեբը
ոսկէ կբ Հնչեն • ••
Օհ-նեցիին
ոճը վսեմ
է ու հ-ագկեալէ
Նաբեկտցէն
տնՀասանելէ
թոէչքով
մը ու
• րարձր
ո ւթե ամ բ
մ բ
մ աբգկռւթեան
խէ՚Լ–
ճբ կ՝եբգէ , եւ
ՇնորՀաչէէն
ոսկեՀոլնչ
քնարբ
երկնքէն
գռները
կը բանա
յ . • • :
Բայց , մեղէ
նոր մագէստրոսնեբ
անՀրա
ժեչտ
են է
Մեր
Արտերը,
Որ այժմ
արէւն
կր Հո–
սէն , պէաք
չոլնէն
ոսկէ
լարերու
, մեր
աբէլնն
ու վէչաը
եւ
մ եր
յո յսը
երգելու
Համ ար
մ ենք
նոր լարերու պէտք
ունէնք
մեր
սբտէն
ու աղէներէն
քաչուտծ
լա -
րերու պէտք
ունէնք
. • • :
Այս
րա ց ա տ ր ո ւթ ե ա մբ , Ա րբաղանր
կը
չեշաէր
տ շէւար՝,աբար
լե ղո ւէն
կալւե ւո -
բու թէւնբ ;
Ե ՐՐ" րգ գասը
ղո լւլ բնթ ա ցա րա ր
Հա
յ՛՛ց
սլ՚սամութեան
եւ
Հա րսստանէ
աշէւար–
Հսւղրս։ թեան
ւլաս՚ւ, էր :
Ա էշ՛" մէեւնո
լ1ւ վեՀութեամ
բ ու պ՛" չ -
տումով
կր սկսէ Արբաղան
ուսուցէչր
• • •
՛Բէչ մը տեղեկութէւննեբ
տուէ
ձե՚լէ
Հս՚յ
ղրերուն
եւ մեր Ոսկեգաբոլ
մա՚ոե
-
նագրոէթե
ան
մ ասին
,
ա յժմ
էլ ոլգեմ
քէչ
մր
հանօթութէէն
"՛լ "՛ալ
ձեղի մեբ
Հայ
րենիքի
մասին :
\
Հայրենէքէն
ղասր
աւանղելուն
Համար՛՛
յյրբաղանր
կբ թողու
էր աթոռբ
,
որուն
՝
վ/ւո՛ յ նսաած
կր մ^՚ար
մ է չտ , կը վեբւլնէ
յ
էբ
սքեմէն
ու տարէքէն
րոլոր
հ՜տնբոլ
–\
թէւն
լ– եւ էր պարթեւ
Հասակով
կբ
կանղ–,
նէ պԱէաէն
կա էս ուած
Հա յասաանէ
քաբ–՛
ոՎսին
առշեւր ;
՛Լք ուէ բ՛" կան
Հ ուր
մ ր կր վառի
իր ա չ -
քեբուն
մ էշ եւ ճերմ ակ
շուշանէ
մբ նմ ա–
նակ
էբ Ա. Աշբ կբկէն
ու կբկէն
կը
ղծէ
Հայրենէքէն
սաՀմանները
քարտէսին
վր՜՜
լ՛՛ոյ , վարակիչ
ներչնչումով
մը կը
բա
ցատրէ , կր չակէ ոմանց
կաբծիքներր
եւ
ՀետղՀեաէ
չաացոգ
եւ էսորունկ
յուգսւմով
մը,
որով
էր անբէծ
՚էէմքր
կ՝բլլայ
վար–
գավաո
, էբ ա9 բաղուկով
կր գրկէ
Եփ–
բատէ , Ար ած անիի
եւ Երասխի
Հովէտնե–
Րը ու մեղէ
ցոյց տալով
կ՝ըսէ •
ԱՀա՛ ,
մեր
նաի։աՀայրեր՚։ւնւ
Հա քրենիքը , որ
կը
վւռուի , Վասպուրականէն
մ ինչեւ
կարին
ու Տարօն
: Այս վեբշինն
է մանաւանգ
մեր
գբեբուն
բնագաւառր
ել Հոն պէտք է փլւն–
առե
լ ՜՛այ տառերուն
Հարագատ
Հնչէւն
-
նեիբ :
Աշս՚կե րտա կան
ղ րաս եղանէս
առշեւէն
Հիացումով
եւ երկիւ՚լ՚ոծութեամբ
մը կը
գէտէէ
^Հայրենիքբ-ձ
Ա րրագանին
գրկէն
մէշ,
եւ էնձ կը թուէր
թէ՝
իրաւունքն
ու
Աբ՚լ արութէւնը
րո ցեղէն
Զայրո
յթէ
մը
նման
բողոք
կբ բարձրացնէին
անոբ
չբր՜
թոլնքներուն
մէշէն,
երբ ան Հաւատքի
մը
ոլէս կաԿւգուն
կը Հաստատէր
վԱՀա՛
մեբ
Հայրենիքր–»
. . ,
Հ^ե՚ոգՀետէ
աւե
լի կր խռովէր
,
յոլգու–
մ էն շառագոյն
կ.ր մօտենար
սեղանին
եւ
անո ր առշեւ
շեղակի
կանգնած
եւ
միչա
ե րկէնրով
տարուած
առաքեա
լի
մ ը
նման
եւ
նա էուածքր
Հա յասաանի
քարտէսէն
^
վրայ
բեւեռած
եւ ցոււյամատովը
ղա
յն
մատնանչելով
ուժգէն
կերպով
կր
կբկ^էբ
Հեղ մքն ալ
^Ա՚յս
է մեբ Հա յրեն էքը՛^ . . .
Ալ
կ՝աւելցնէր
.-֊^ ^^է
չմոռնաք
,
այս
առթէւ
կ՛՛ո լզեմ
ձեր
ուշաղրութեանր
յանձնել
Հոմերոսէն
մէկ պաագամը
, որ
գարեր Հագած
անՀերքելի
ճշմարաութիւն
մըն
է • եւ էբ
Հղօր Հաւատքովը
բառ
առ
բառ
կ^աբւոասանէր
•
֊ – Մի եւեթ հւքայք են քաջ
— Մարաիւ պաշապան կալ հայրենեաց • • •
կռէւով
Հա յ րեն
իքը պաչտպանելու
Հո
մերական
այս պտտդամովր
Ղ"Ր Կր ^"՚՜
նար քանգակել
մեբ Արտերուն
մէշ
վեբ–
շտցուց
ան էբ գասր • • •
Ս՚ԷԿ աՏԻԿ ԶԱՒԱԿԸ
Երկու
էսեղճ ծերունէներ
էէ՛ն,
թէեւ
չատ
՝,արուսա :
Ա իասին
1լ ապրէինք
էրենց
աանբ
Հյ1ւ–
ւլարձ՚սկ
սբաՀէն
՚քէշ֊.
Ջ ՚ ՚ ւ ն է է ն
վառարան
կամ կբակարան
, տեսնելու
Համ աբ
ճար
ճատող
բոցերր
, բա
յց մէա
յն տնկէւն
մբ
զետեղուած
կը մնար
կեղրսնական
շե—
ռուցման
մեաաւլեայ
շերմաբաշխր–,
Բոլորովէն
մէայնակ,
տխուր
ու
մելա–
մաղձոտ
կ՝ապբէին
այգ
րնգարձակ
սրա
Հէւն մէշ , Հեռու
փողոցի
Ժխորէն
,
կա–
կոլղ
բազկաթոռներու
մէշ ընկողմանած
,
մ էկբ
մ իլսին
ետեւ , ամ ուսինը
յոգնած
՚ " յ լ ե ւ ս թերթ
կտրգալէն
, իսկ
կէնը բո -
լորովին
ձանձրացած
էր ձեռագործէն
•
Ա րաՀին
առաբկաներն
ալ
Համ աաար
ած
տխբութեամբ
կբ շբշապաաէինք
զիրենք։
Երկու
ամիսէ
ի վեր
իրենց գտւակը
մե
ռած
էր պատերազմ
ի
գաշտին
վբ՛"
յ •
՚Բսանեւինը
տարու
բարձրա Հասակ
ել
ղ.ե–
գեցէկ
երիտասաբգ
մր, էրենց
ՀոգեՀա
֊
աորր
զոր ամէն րոպէ
ա չքէ
առշեւ
ու -
նէէն։
Ատեն
մը III լգ եբէտասարգը
կ՝ է չէոէբ
տան
ամբողշ տարածութեան
՚էբայ ,
թէեւ
տխուր
եւ տնմխէթտբ
, որովՀետեւ
չու
նէր
ո՛չ եղբալբ
մը եւ ոչ ալ
խարտէչաՀեր
եւ ծալէ աչքեբով
փոքրէկ
քոյր
մր֊
Երկու
ծերեբր
անողորմ արար
չուզեց
էն
ունենա
լ ուրէշ գաւակ
, որպէսղէ
ա՛ լ աւե
լի սէբէէն
զա
յն • • • : Համ ողոլած
էին
ոբ
տն շա՜ տ Հարուստ
պէւաէւ ըլլար , ել սլէտէ
փնտռուէ
ր լբշամ էտ
բարձր գասակա
րգէն
կողմէ
եւ այս կերպով
գերերշանէւկ
"ւէ՜
աէ
ՐԱայէն
մեծաշուք
ամուսնութէւն
մր
քլնքելով
. . . -
Ա ակա
յն երբեք
չխորՀեց՚սն
պաաեբագ–
մէ մասէն;
Ո՛չ, անկարելի
էր որ այգ
ա–
նէծեա
լ եւ անաքտնգ պաաե րագմը
պա
յ.
թէ
բ
քս անե ր ո ր գ գարոլ
փա
յլուն
եւ
է -
մասաուն
քաղաքակրթութեան
մէշ...։
Ո՞բ
՚^բէչբ
պէ՚ոէ
յանգգնէր
պատերա՚լմ
յա յտարարե
լ Եւրոպա
յէ
սբտէն
վբա
յ ,
զարՀուրելէ
եւ աՀաւոր
սսլանգով
:
Պտբթեւ՚սՀասակ
՛ո յգ
զաւակը
, թէ՛
էր
եւ թէ բաբե կամնեբու
ամբողշ
տունը
կը
թնգտցնէ
ր իր աննկաբագրե
Աւ խանգավա–
ռոլթեամր
; Իրեն կբ սլատկանէբ
սա
շքեղ
սենեակ՛ը , ուր կարծես
բ"լ"բ առաբկա
-
նեբր ղա յն կր կանչէ ին • • • : Ա ա կառ^^ւ ալ
անորն
էր , որ այժմ
կը քնանա
յ կաո
ու -
տան
մէշ ... :
Անորն
է ը նաեւ
Հ ին ղէն ու
զա րգե
բու
Հալաքածոն
, էնչպէս
նաեւ
սա
չունր , որ
կարծէք
ամ էն րոպէ
աէբոշր
ոտնաձայնը
կր ւ"էր
՝Բաշառողշ
ու Հուժկու
՛Այս
երէաասար–
գը
էր
ծնողքէն
Ք՚ոգՑԲէԿ
ծերութեան
մը
յ ո յ " ը եւ ապաւէնն
էր , որուն
Համար
Հանգարտօբէն
կ՚երագէին
եւ
կը Հպար
տանա
լին անոր
չուքէն տակ։
Անոնք
պիտի
մեկնէին
այս աչխարՀէն
գէպէ
յալէւտե
-
նականութէլն
եւ էւրենց սէրական
ղաւկին
րարեպաչտիկ
մատնեբբ
պիտի գոցէ ին է–
բենց
ա չքե
ր ր • • • ;
երէկ
էբ I իոկ այսօ՞բ
• • .
հյեէլճ կէնը կը տեսնէր
եւ մտէկ
կ՝բնէբ
ս րտէն
ա յն
յանգէմ անո ւթէւնբ
որ
կբ
կարծէր
թէ եբկար
աաեն է էւ վե ր խեգ–
գոլած
է • • • X Ա ակա
յն անողոք
է
խղճէ
ձա յն՛բ , ան կը
յա յտնէ
ամ էնէն սոսկա
լէ
ճչմ ա րտութէւններ
ը , եւ իր առշեւ
կար
ծես
ո ւր ո ւա կան ի
մ ը
նմ ան
1լե բեւա
լ
էր
մեղքր : Այո՛ , էր առշեւն
է կանգնած
այս
մեղքբ , է՛ր մեզքբ,
ու Հէմա
է ոբ կր
գգայ
անոբ
ծանբութէւնը։
Եերունէ
մարգն
ալ
կբ տեսնէ
եւ սեղմ ուած
կը ՚լգա
յ էր
սէ՚ր–
Գասարանէն
մ էշ Ա բբտզանր
պարզապէս
կբ պաաարագէր
, եւ իբբեւ
Հաղորգութիւն
ան
մե՚լի
կը բաչխէր
Լռյսը
Հայոց Ա՛չա -
կոյթին...
Ա
. Աեսբոպէւ
գբերն
ու Հայոց
Ա՚ատե–
նտգրութէւնւը
եւ Հայոց
պատմութիւնն
ու
Հա յրենէքր
անգէմ ագբելի
ս ր բութի
ւնն եբ
է ին Ա րբաղան
ին
Համ ար , եւ
գիւթական
աես
ի լք . • .
՚Բառասռլն
աարի
վերշ , այսՕբ
,
աւելէ
քան
երբեք
զմ ա յլա
գէն
կր գէւտեմ
Ա րբա–
գտնր , ոբ թողոլց
Պոլսոյ
Պատբիարքա
-
կան փառաւոբ
գաՀը
ի խնգէբ
Ա
. Աես–
րոպէ
գրե բուն
խորՀուրգն
ու
լո յսը
՚" ՚"՜
րածելոլ
ՀաI Արտերուն
մէշ...
Պատրէաբքական
գաՀէն
աւելէ
ան նախ–
րնարեց
ուսուցչ՚ոկան
աթոռը.
էր մեծա–
գո քն փառքն
էր
ո ւս ո ւց չա կան
պա
յուսա–
կբ , ղոբ թեւէն
տակ
առած
կ՚այցելէր
թաղէ
թաղ եւ գպբոցէ
ղպբոց
. . .
Այսօր,
աւելի
քան երբեք
կը լեցնէ
ան
մեր
Արտերը
ու կը բարձրացնէ
մեր
Հոգի
ներ
բ՝
իբբեւ
անզուգական
Պատբէաբք
մբ
Կ՚էրէ ու Գէրքէ
եւ Կրօնքէ ու Եկեղեցիի
. . .
Ե րուսաղէմ
ի
Ա • Աթոռին
Պատրիարք
եղած աաեն, <^Արբաղանը
ի՞նչ
կ՝ընէ^> մեր
Հարցումին
, այցեչունեըը
կբ պաատսխա
նէ ին.
զԱրբաղա՜նը
ղաս կուտայ
, ել մա
նաւանգ
կը կաբգա^»
• • • :
Այսօր,
ել մանաւանգ
այս օրերուն,
երբ
ալէաաքին
ու ներքին
նենգ ու գաժան
Հար–
ուածներ
կ*իշնեն
մեր մչակոյթին
ու եկե–
՚լեցէէ՚ն
վբա
յ , այսօր , Ա րբաղան
ը , աւե
լի
քան
երբեք
լո ւս ա չո ղ կր կանղնի
մեր
ե–
կեղեց
ի էն
III
մ չակո յթէ
տաճարներուն
մէշ,
լուսաւորելու
Համար
խալարտմ
էտ
նե բն ու նենգամէտնեբր
• • • տ
Ել վերշապէս
, IIIյսօր , Ա ր րազանը , մ
եր
մ եծ
Ա ուր
բեր ուն՝
Ա
. ԱաՀտկ
Պարթեւ
Հայրապետէն
եւ Ա
. Ա՝ ես րոպին
Հետ
մ իա
սին
էրրեւ
ներ^չումէ
անսպառ
ազբիւբ
եւ
իբբեւ
լուսատու
տնշէշ փարոսներ
կը
Հ բաւէ
րեն
զմեզ խոնա
բՀե
լու էբենց
վեՀա–
փառ
ու ստեզծագոբծ
Տեսէլքէն
առշեւ • • ՚
յՍ ոնարՀ էնք
նաեւ
անոնց
նուէ րական
աճէւնէն
առշեւ • • • :
ԱՈԻՐԷՆ ՝ԲԱՀԱՆԱՏ
ԲԱԲԱԽԵԱՆ
ԱՆ՚հԱՈԻ
Մ Ե Ռ Ա Ծ
՚ Ի Ա ՚ Լ Ա ֊ ւ ^
*
էյբանք
գ1ւացէն
գե ր է ռուս
իվանի
մօտ
եւ սաբգարը
յայտնեց
խանի
խորՀրգի
էսնգիրը
ել ասաց
.
Եթէ
՛ւ "՚– մեզ ասես թէ ինչպէս
փըր–
կենք մեր քաղաքը,
՛այն
ժամանակ
քո
Հայրենիքյլ
Օբէնբուրգ
կ*ուգարկենք
ել
քք զ աղոտելո
ց բացէ,
քեբ կբ վարձտ
-
արենք տասբ
՚կօկան
Հմէւ չափ^
ոսկէով
եւ
՚բնաիբ
նժոյգով
%
քհուս իվանը
վեբցբեց
՛մէ դոյլ
շուր
եւ
գցեց
մէշը մէկ բուռ աղ, մէկ բուռ
մոխէւր
ել մէկ բուռ աւաղ.,.; ՝Բէչ
յեաոյ
շուբը
դոյչխ մէշ եռաց , փրփրեց
եւ յետոյ
Հան -
գւարտոլեց
:
Հ՚Բաղաքբ
փրկե^լ կարող
են մէայն
երկու
Հաբաղտտ
քոյրեր,
կոյս
աղշիկներ։
Ա ֊
նոնք գիչեբոՎ
՚կլլ ճեղքեն
քաղաքէց
դուրս
նժոյւ^երով
կբ
*ասոպ\են
տեղեկութիւն
Հ,ասցնել
մեր էդիթնեբին
, որոնք
գնացել
են աբչաւանքի
յ
Ա իայն
նրանցով
դուք
կրնաք
աղատուիլ
: Բայց չասէք
ոչ ոքի ,
քանի
որ այդ
քոյբեբէց
մէկբ պիտի
ղոՀ–
ուէ
,
այւլսլէս
է ճասկատաղիրը»
:
Աարդարը
եւ տրեխագործը
վերադար
-
ձան
եւ պատմեցին
էւորՀրգին
ււուս
իվ՚ո–
նի
գուչակութիւնը,
մէայն
դաղանէք
պաՀեցէն
մէկ քրոշ
ղոՀուէլը։
Հետեւեալ
օրբ, թմբկաՀարը
յայտարա
րեց
քաղաքում
, թէ ով ՛ւր ունէ
երկու
դեռաՀտս
, երկու
կամ
երեք աւլ2վւկ,
Ս։
տարեկան
ել աւելէ , պէտք
է ոբ ներկա
-
յանայ
խանէ պալատը •
Այդպէսով
Հաւաքուեցէն
մէ քանի
Հա -
բէւր
տ.լջիկներ։
Խանը յայտարարեց
ռուսի
դուչակու
՜
թէ՚-նբ
ել ասաց •
կուաամ
չսւա լալ ւէարձաարոլթէլ^ւ
,
ով փորձի
՚էբկել
քաղաքբ :
Բոլորը
մնաց ին չուարած
, լու՛՛֊ կանգ -
նած : Միայն
երկու
քոյրեր,
ԻբրաՀիմ
–•Մամ էգի
ագ2փ1լ1ւե րը
, միմեանց
նա յեցին
,
ելան
ել գլուէս
էսոնաբՀեցրէն
Խանէն
ւ
Մենք
կը վէորձենք
փբկել
քտղաքբ,
ասաց
նրան
Ջարան
, է՛ոկ
վւոքր
քոյրը
,
Գէօզալ
Գէւլը
ւ
ՂԼ"՚–/"Ր.
է՚ոնաբՀեցբեց
քէ^անի առաշ եւ քրոքբ գբկ^ց
։
Մնացած
բոլոբ
աղշէկնեբէն
արձակեցէն
անեբբ
,
իս՛կ ԻբրաՀէմ
Մամէդփ
եբկոլ
աղ^կանց
պաՀեցէՆ
պսէլսւ ա ո ւմ եւ
մ արդ ուգարկե
-
ցէն
ծնու^երէն
կանչելու
։
Երր նբանք եկան
եւ իմացան
ղ ոբծին
՛էութիւնը,
մա՛յրը^ Ա"3
եղաւ,
էսկ
Հայրն
ասաց
.
•— Ես բախաաւո
ր եմ , որ ունէմ
ա յղ. -
պէսէ աղշէկնեբ
: քւ՚ող Աստուծոյ
օրՀնու
-
թէւնը–լէնէ
ձեզ վյր՚ոյ։
Գնացէք,
Հէնց
այս
ղէչեր • • • • ^տմանակ
կորցնել
չի կարե -
լի...։
Հրաժեչա
աուեց , գրկելով
աղշիկնե
բին
եւ յետ տարաւ
աուն՝
սրտաճմլիկ
լացող
մ օրը Հ
Եբեկո յեան
, քո յրե
րը Հագան տղամարդ
-
կանց զգեսանեը
եւ դբէ՚ն
Գէի՚աբկ
։Ջէնքէւց
Հբտժարուեցէն
, ՚էե՚րցրէն
իրենց
Հետ
մէայն
գանակ-դտչոյն
, եփած դառան
միս
ել
էսմ ոբեղէն
, գյխու^է
ամ աննե բով
շուր
ել գրասանե րէ
Հ՚սմ տբ
մէւ
շաբսՀթուան
՛լարէ
։ Այգ
բոլորը
բարձեցէն
ձիեբին. ։
Երր
մութն
րնկաւ,
նրանց
ցոյց
տուին
փայլուն
աստղը,
որ պիաի
շինէ ր
նբանց
ուղեցոյցբ։
\քերունէնեբր
զնացէն
Հակա .
ոակ
կողմէց
, պաբիսսլնեբէց
անցք բանա
լու
եւ մեծ
աղմուկ
աոաշացրէն
, Պար
-
սիկնեբի
ուչաղր
ութէւնբ
գրաւելու
Հա -
մար։
Տառաշացալ
մեծ
շփոթութէւն։
(յդաուհլով
այդ
շփոթութէլնէց
,
երկու
քոյբերը
Խանէ ունեցած
լաւադոյն
նժոյգ.–
նեբով
սլացան
մթութեան
միշէց
դուրս
^
եւ անյայտացան
էսալարի
եւ անՀուն
դաշ–
տավա
յրի
մ էշ : ՛Լքբանք
սվսւցան
յաշող
ել
անվտանգ
: Եք՚բ լուսացաւ
, նրանք
գան
-
դաղեցբին
ձէերէ վագ^բ
եւ
Հտնգէստ
առէն
։
Վերշապէս
կրտսեր
քոյրը
դառնալով
մեծ
քրոշն ասաց.
-—• ՚Բոյր
էմ, մեբ Հետեւէւց
անպատճառ
.պէւտէ կատարեն
փնառտուքեեր
• • . ; Այս -
՛սե՛ւ
՚էետինը
չոր է եւ պինդ։
Մեը
Հեա֊
քեբը
Համարեայ
թէ անյայա
են :
Մեր
ձիեբի
ոտքերլլ
փաթաթենք
թա՛ղիքով,
ինչպէս
մ՛եզ սովոբեցրին
, եւ
բաժտնուենք
միմեանցէց։
Եթէ
Հասնեն
մեղնից
մէկին,
միւսը
1լ աղա՚ոոլի
;
ԱՀա
քեզ իմ մատա
-
նին,
թանկագին
քարով,
նռլէր
Հայրի
-
կին որ բերել
է
Ալլալքանից
(ասպաաակու–
թիւնից^
: Եթէ դու չուա
կբ Հասնես
Ջէլալ
Իմինին
, տուր
նրան է՛մ մաաանէն
եւ ա —
սա. ^Գէօգալ
Գէւլը
քեզ այնքան
սիբեց,
ոբ քեղ աեսնե
լու
՛Համ աբ
յանձն
առաւ.
՛ս յս դժուաբէն
ճամբռր գութ իւնբ
է
(3 Շաբ.)
Fonds A.R.A.M
