Ց Ա Ռ Ա ^
ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԶԱ ՏԻԿ
ԽՍ՝ր
0|. ժ ա ն Պալաւլ
վք՚աիէ
աիա.
Սի՚–տվ\
վերջին՛ 323րդ ր ի ՚ ^ ի ն ւքէջ
կր
հրատարակէ իր ապաւորւււ-թիւնները Ե -
գիպտոս, էիրանան եւ Աուրիա կաաարած
իր
քւաւքբորդութ֊ենէն ,
^՛Նամակ
Ալւեւել
-
քէն՛»
յսորագրին աա1լ: Աոային մասին ւքէփ
կը խօսի Եգիպտոսի շոնրջ , իսկ երկրորդ
լքասր աւքրողջովին նուիրած է հ ա յ կեան
քին,
«Հայկ ա կ ան Զա տիկ » խոշւագրու| :
Կր քաղենք հիլքնական լքասերը • —
Ա.
Ղ՚ա
՚է
էբէ
Հ լւ սւ
լ ի
բ ուահ՛
է Է^Ք
՚ ՛ " ՚
յկ՚"Կ
՝"՛^
գաւԼութէն
կուէմէ
, աօնելու
Համար
Հա
-
յ՛՛ց
"՚Ղ'1. ՚ " յ է ՛ ^ րանաստեղհր՝
^ / ՚ / ՚ ՚ Հ " / ՛
Ն՛"—
բԼկացին
, որուն
քեբթողադիրքկն
Լիւք
-
Ան՛՛՛ր է Մ ՚ " Ր * * է լ
նե րկա
յացուցահ
էր
ա ւս
սչարբեբագրին
մէշ
(1950-1951^^)
քանի
մ
ր անմ ոռանա
լի
թարւլմ
ան ութ՝իւններ
:
*Իիաենք
,ռր
Հա յերր
կբ
յ ՚ " ր զ – ե ն
ա յս
մեհ
գէ՚^քբէ
ԷԲՔ^՛–
աեսանալ
մբ
կամ
"Ուբբ
I
Հագսւաւլիւա
երեւոյթ
մ
ր գրականու
—
թեան
մ էջ
. այս
քե րթո՚լր
կենդանի
փա՚ւ–
^է
մբ անցահ
ա ււա
ս
սլելա կան
մեհ
մեռել—
նե բէն
նե րչ^ւէեալ
ջերմ եռանդութեան
մը,^
/լր
շարունակէ
ր//ալ
լուսաՀե՚Լ
սլաշաա
—
մ ունքի
մ
ր առարկան
բոլոր
անոնց
Հա
-
մաբ,
որոնք
բամնուահ
կր
մնան
բանաս
-
աեղհէն՝
իր
լեւլուին
սլաաճառոփ;
Հայերբ
կբ նկաաեն
9՛*
Նաբեկանցին
^ ՚ ե ր չ ^ չ ե օ ՚ լ
մ ո դ մբ , ՚լրեթէ
բաբե
խո
Հ
եւ
Հ րաշակե
բւո
անձնաւոր
ութիւնբ
իրենց
Ասկի
Աւանղա
-
վէպին։
Այսպէս
ան
կ ապրի
անոնց
մտահումին
մէջ,
Վէր՚լ1՚Լ1"՚"է
նման,
"ր,
Աի^՚աղա
-
բին
,
իբ ժոդոփուրդ
ին կոդմէ
պե
րճախսս
սուրբ
մբ կբ Համարուէր
: ք՚այց
նաեւ
Հայ
ժուլուԼուրդբ
Նաբեկացիի
անուան
շսւ
ջ
Հ իւսահ
է
սբաերոլ
Համ
ա յնութիւնբ
,
I
ինշ որ Հաղուադիւտ
առանձնաշնորՀ
մ լ ^ ՚ է
Հա յաստանի
մ էջ : ^
Ա՝ենք
, ուրեմն
Հրաւիրուահ
էին
«Հա
-
մ աղգա
յին»
Աշակոլթային
Ընկերակցոլ
-
թեան
եւ ԳաՀի
րէի
մ էջ
լո
յս տեսնոդ
մեհ
օ
ր ա թե
ր
թ
ին՝
է
^Տուսաբեր^ի
կողմ է
ար՛ք՜՛"–
նալոբապէս
աօնելոլ
մեհ րանասաեղհբ
ե՚–
իրմուէ
ապրելու
անյողդողդ
կամքբ
ա քս
մողոփուրղին
, որ աասանորդուահ
է կ՛ս—
նանաւոբ
կեբպո՚Լ
: Պէաք
է
մանաւանդ.
Հասկնալ
թէ
Ի՛^՛ է
ԿւԼ
նշանակէբ
այսօրինակ
բանասաեղհի
մբ վեբապբսւ
-
ւ/՝Հւ •
եւ
մ ի ե ւ ն ՚ ւ յ ն աաեն
ղիաակցիլ
ա
յԿ
առաքինութ
իւններ
ուն եւ պարաականոլ
-
թեանց
, որոնք
կբ
յայանուէին
անոր
այս
վերասլբսւմին
^ոբՀիւ։
կ լ
Հայերո
,
ւլրկուահ
իրենց
միակ
ղաբաւոբ
Հայբենե–
քէն
, կ^ոլղէին
ա
յս առիթով
ղա
յն
սաՀմ
ա–
նել,
մարմԿւացնել
ՀաւատքոէԼ
եւ խօսքով
ւ
Ոչ
մէկբ
եւ
ոչ
միլսր
պակսեցան
,
ի
փառս
իրենց
, եւ թերեւս
իրենց
գմբախ
-
աութեան
Համար,
Հայերբ
խօսելու
^իրք
ունին
, կբ
փալելեն
ւլա
յն
ինչպէս
Հբաչա–
դորհ
բնհայ
մբ,
եւ անոր,
իր աւամ
բ ,
Հոդիներոլ
փրայ
աղղող
կախաբդակ
՛՛՛ն
ղօր
ութի՛ն
մր կբ վեբադ
բեն : Ա
յս
աեսա
կէա
ոփ
անոն^
մ եղի
չաա
կր
նմ անին
.՚-ւ
այս
ի՛՛կ սլաաճառսփ
՚^՚ե՚է
՚"յնքան
կբ
"ե-
բեն։
Ուրեմն
չբջանն
րրինք
մեր
Համակրու
-
թեանց
եւ աեսանք
, որ բաղմաթիւ
էին
անոնք։
Բարոյական
,լե ան
ի
վր՚ս
յ՝
՚ ղ է ՚ ո ք
կ
Համոզուիլ,
ոբ
այս
՚ ^ ՚ ՚ ղ ո փ ո ւ բ ՚ լ բ
սուղ
ղինոփ
ձեռք
բերուաձ
կացութեան
մբ
՚ոէրն
կ • Ան պաՀահ
է իր
Հանղիաութիւնր
նախնականներու
կերպարին
Հեա
,
մ ա֊–
քուբ
,
աննենղ
՚ կարիճ
եւ
առողջ։
ԳաՀիբկի
մէջ
Հանղիպեցանք
^ո
.(/•
Տիւմեզիլի
, մեհ
Հանղիպեցանք
,
որուն
եր կաս
ի բութ
իւննե բ ր րաղդաաական
դի —
ց ա բանութեան
՚Լ
Լ
""
յ՝
Արեւմ
ուաքի
յա
յա–
նաբերահ
են գաւլափաբներոլ
եւ
՚լիցափկ–
սլե բու
մս՚ռանզ
ութիւն
ր , ՛լոր
ան
սաա
ցահ՜
է արիական
ժողոփուբ՚լնեբէն
: (իորժ
Տի՛–՜
մ եզիլ
իբ
լեզուա
բանա
կան
լա
յն
խուղար–
• կութեանց
մէջ
աեղ
տուահ
է նաեւ
Հա —՚
յասաանի
եւ
ա
յն
լոլսա
բանութիւննե
րբ ,
զոբս
քաղահ
է անկկ
, ել չփումնեբբ
ղո
<Ա
ոլնեցահ
է անոր
անցեալին
եւ ներկա
լքն
Հեա,
՚ւինքբ
մեհս՚սլկս
իբաւլեկ
ւլարձու
-
ցահ
են : Ան
կ^(Լ՛՛էւ՛
մեր
ներկայութեանդ
թէ
Հ՛"
յ մողո փուր ղին
զ իբքբ
ան
իմ
անալի
կ եւ զարմանք
կբ պաաճառէ
բոլոր
անոնց
որ
կրցահ
են դնաՀատել
բարոյական
քւր
մեհ
աբմանիքր
, մչակոյթի
եւ
մարդկայ–
նութեան
մ էջ
իր
մ
եհ
աստիճանբ
• Ա՛
իւս
ա՚լղ երու^
ուրացում
բ
անոր
Հանզ
էպ
տրամեցուցիչ
բան
մբ
ունի
մաբգկային
խղճմաանքին
Համար
, եւ
ան
կ^աւելցնէ
,
թէ
ոչ մէկ
մողովուրղ
կբ
թուէր
ԸԼլ"՛
Լ
աւելի
արմանի՝
ղասուելու
լաւաւլոյ
ննե
-
բուն
մէջ։
Կբ
մտահէի
, լսելոփ
՚ւինքշ
,
որ
եթէ
պաամութենէն
նպասաաւոբեալ
ոեւէ
մո—
ղոփոլբգ
կրէր
մէկ
Հաբիւրերոբդ
մասբ
Հայերուն
կրահ
անիրաւութեանց
,
անոնց
մասին՝
որոնք
րախտի
բեբումոփ
մողո
-
փբրգական
զղաց
ումի
"ակար
անին
մ էջ \
սիրոյ
զնաՀատ"ւմր
ունին,
կբ մաահկ՜ի
՚
մեր
մասին՝
3)ր"՚նսս՚ցինեբուս
,
Տոյնե
- ւ
րուն
,
Հոլանտացինեբուն
,
ղորս
եր
սիրեմ,
ամբողջ
աչխաբՀր
ոտքի
սլիաի
^
կանղնկր
զայն
իր արւլո՚ր
իրաւուն՛քին
մէջ
Հասաաաելու
Համար
;
Արա՚՚՚նց
կր
խոր՝էիմ
, որ –ա՚լքատ
եւ
ղմրախս՛
աղգա
կան ո ւՀ իի իր
ղգացում
^^՚
փ բկա՚լս՚աուահ
՛Հա յաստան
մբ,
*եթէ
Հրաւիրենք
բաղմ
ելու
մ չակութա
յին
Հա
-
մաղումաբնեբոլ
մկջ,
ուր
բաբեկամ՚՚ւ
-
թեան
եւ գոբհակցութեան
ոգին
կր աիբէ ,
առահ
պիտի
ՐԱ"՚^Ք
առաջին
քայլր
դէ-սի
աբգաբոլթիւն
եւ Հանղաբտեց
ուցահ
մեր
մ՜ամանակին
խղճմտանքբ
:
Ջաակի
օրուան
խոՀեր։
Ոբ՚՚՚իՀեա^ւ
Գա֊ւիբկի
մկջ
կինք,
դարնան
տօնական
՛ե
ղանակին
, ուր
յոյսբ
անտեոանելիօբկն
կբ
բարձրանայ
գ է պ ի
սբտին
ոլղէշնեբբ,
ա—
մ
էն էն Հին եւ եռան
դուն
դա գ ո
ւթ
ին
մ կջ ,
որուն
բարգաւաճումբ
լայնօրէն
նպաս
-
ա ա
ւո բ ո ւահ Եգիպաոս
ի կողմէ՝
ղ րաւա
-
կան
մբն է ամէնքին
Համար
:
է/անգափառ.
Հրաշունչ
մարգիկ
, որոնց
մէջ չափաՀ
սս
աարիքբ
չէ ցամքեզուցահ
աւիւնր,
այլ
,
լւնգՀակառակն
, ամրապնգահ
է Հաւտա
-
֊լԱ ՐՊ Ե Տ
մԸ
Մեր
՚ ք չ ՚ " կ ո յ թ ի
սլաամութեէսն
մէջ
/
"
՚ յ ^
աեղ
ո ւն
ի
ճա բ տա
ր ւս պե ա
ութ
ի ւնբ ։ Ը ն ղ ա
,
է–
ձակ
ուսումնէսսիբութ
իւննե բ կան,
նոյն
-
իսկ
օտաբ
Հ եղինակնե
բու
կողմկ
Հա լկա
-
կան
ճա բտա
րա պե աական
ոճի
մասին,
ո—
րոնց
Հետքերուն
կբ
Հանգիպինք
նոր
մ ա –
մանակներոլ
մէջ
Մեր
Հին եկեղեցիներու
եւ
փանքերու
սիլնաղարղ.
ղաւիթնեբբ
եւ
տաճարներու
ղմ
րկ
թներ
բ ,Զուարթնոցի
մր մնաց
որդն
Լ–
Րբ
ուՀայոց
աշի՚արՀի
ամէնմկկ
անկիւնբ
,
մ ինչեւ
Կիէիկի"
յ թաղ աւո րական
մ ա
յբա–
քսւղաքի
աւեբակներբ,
շօշափւելի
աւղա
—
ցո
յցնեբ
են
մ եր
ժողոփուբղ
ի ճարաարա
-
պե՚ոական
տաղանղին
Հին Հին օբեբկն
:
Մ օտաւոբ
անցեա
լփ
Ս ին ա
ն
ն ե ր
ն
ո ւ
Պ
"1
լե
՚ ս ն ն ե ր բ , մեր
օրերու
Թ ՛՛ր՛ոմ անե
աԿ.–
ներբ
ցոյց
կուաան
ոբ քա՚լաքակիբթ
ս՛
՛լ–
դ ե բու
ճ աբտա
բ ա պետական
ա րուե
սաին
մէջ,
մեբիններն
ալ պատւոյ
տեղ
մբ գբա–
ւահ
են
միչ՚"
;
Եթկ
անցեալի
մեր փառքերբ
յիշուահ՜
են պ՛ատմ ութեան
մ էջ , արղաբ
է որ
այս–
օ ր ո Լան
ար՚լ ի ա 1լան ճ ա
ր տ ա
ր ա սլե տ ո ւթ ե ան
փառքերն
ալ
աբձանաւլբուին
անՀբամե
*տ
կե րսլոփ։
Օր
մ բ կրնան
անոնք
ալ
անցնիլ
պա՚ոմութեան
եւ ղա բղա բե
լ մեր ճարտա
-
րա պետ
ական
ստեղհս՚՚լո
րհութեան
էջերբ
:
Ջեմ
կաբհե
ր
ոբ
անոնցմ
կ Գկոբդ
Ար
~
ո էնե անի
անունբ
անհանօթ
լ՛ էէ՛"
յ
շո՚՚ոե–
բուն
: Եբկկ
Միջերկբականի
արեւափայլ
եզերքներր
ղարգար՚ւղ
,
ա յ ՚ ՚ օ բ
Փաբիզի
Պուլօնեի
անտառին
շբջակայ
ամկնկն
ղ ե–
դեցիկ
չկնքել՛
կն
մ էկ բ կառուցանող
ճար–
աաբապետր,
միջաղղային
անուն
մբն
է
արղկն:
Աո
ի
թ
ունեցահ՜
կի ասկկ
տարիներ
ս / – ^
ոաջ,
Հիանալոլ
Միջերկրականի
կասլոլ
—
տին
մկջ
ցոլացող
կարապի
սոլիտակու
—
թեամբ
իր չէնքեբուն
փբայ
: Հիացահ
էի
նո յնպէս
աան
մբ
ներքին
ղա բղա
բում
ին
մ էջ տեսնելոփ
անբա՚լդ
աաելի
ճաչակ
մբ ,
բոլոր
ոփին
նոր
յդացում
մր , որ
իրական
աբուեստաղկտբ
կբ
յատկանչկբ
:
ի,,կ
փ"Ք1՚ԷԿ
իչխանասլեաո,
թեան
Մ՚՚նաքոլե^
իր
նոբ
«Փալկ
՚Լիքթորիա»ն
ճարտաբա
-
պետական
յաղթանակ
մր
ձ 7 ճ
" ՚ Հ " ՛
1""Ի
աբուես՚ոի
՚ լ ո ր հ ՚>րն կ :
Այ՛լ
ս լ ա լ ՚ ս ՚ ՚ ՚ բ
՚ ո ե ՚ ՚ ն ե լ կ
քիչ աոաջ
աե
֊.
սահ
կի
Մաբսկյլի
մկջ
Հը
–ք^օրպոլղիէի
այնքան
ա՚լմուկ
Հանահ
Հսկայական
չկն~
քբ։
Որ՚ղԿ"
բացա՛ւ
իկ
իրականացում
մբ
Մ "՛ր՛՛կ
յլ
"՚ յ Յ ^ Լ " ՚ 1 ) ՚ ^ ՚ 1 " "
՚ * " " ^
՚"Ր տեսար
-
ման
վ՚ոյր
՛քբ
՚ լ ՚ " ր ձ ա հ
կր
այդ
չկնքր
,
ուր
բարեկամ
մր ա ռ ա ^ ո ր ղ ե ց
մեղ։
Տ ր–
պաւռբիշ
կբ
իր""՚քկ"
,
ման
աւանդ
Հ(ոտքե–
րբ»
որուն
վ յ ՚ " ՚ յ
բարձրացած
կբ
"՛յ՛է
Հսկւոն
, բտյց
ՀՀդե
՚լեցիկ»
չէր : ճիղ
պկտք
էբ
լ՛նել
Հասկնալու
Համար
՚ " յ ն
բացառիկ
կարեւ՚՚րութիւնբ
որ կբ տրուէր
անոր
։Ան–
շուշտ
ճա րտար՚սպե
աական
աբժկքն
էւա
ղլխաւ
որ
Հի՛^ր
,
լ>եքնիկ
պատճաոնեբ
թե–.
լ՚եւս
, որոնք
Հասկնալի
չկ ին
մեղի
նման
Հեթանոսներու
Համար
;
Տեսայ
ու անցալ
, կանւլ
առնելու.
Հա
-
մաբ
Արոկնեանի
ճեբմակ
սլալատին
առ
-
ջեւ
: Պէ՚ոք
էկ"՚1՛
՚" յցելե
լու
իր յարկա
-
բաժ
ինբ
Հաստատելու
Համար
զարղա
-
նկաբելու
իբ բացառիկ
ճաչակբ։
Շ՚կնքքւն
մուտքբ
արդէն
րաւական
էբ
որ
մաահես
« ա
Հ ա
նոբ
պալատն
եր ո ւ
ղաւիթ
՛ք բ
ք
իբ
մաբմաբէ
սիւնա՚լարգ
բաժիննեբոփ
,
՛՛ւբ
ա յնքան
ճաբտարութեամբ
իրարու
խ սան ուահ
են Հխնլ՛
իլ՛ տպաւորիչ
մեհոլ–
թեամր
եւ
Ն ՚ ՚ ր բ իր
Հւ"նղ ստաւէտ
արղիա–
կանութե
ամբ
: Պալատ
մբ չէ սակայն
, այլ
ժողոփ
ուրղին
բնակութեան
Համ
աբ
ք** -
րինուահ
«տուն»
մր,
եթէ
կարելի
է
այգ~
՛ղէ"
անուանել
135
յարկաբաժիններու
"՛յգ
ներղաչնակ
ամբողջոլթիլնբ
:
Այս
Բ"լ՚՚րբ
էլաբաայայտեն
Հայ
ճար
-
էսաբասլետին
անվիճելի
տաղանղր
,
ո ւ
կ*արձ"ւղանգէ
մ ինչեւ
Ա՚իրիկէի
եղեբք
-
նեբբ,
Պելժիական
՚Բօնկօ
եւ այլուր,
ուր
կէ օաաբներ
կուգան,
կբ գտնեն
մեր
Հա^–
բենակիցբ
, արգաբ
ղնաՀատութեամբ
մբ
իր
Հայու
ստեղհագոբհ
կաբոգոլթեան
%
Տ-Ե.
ՄԻԱԱ՝ԲԵԱՆ
քր,
Հաղոբգական
գաբձուցահ
կին
մեղի\
"՛յ՛՛
բացառիկ
կեանքբ
, որուն
մ ասին
Ֆր—Հ
բանսացի
մբ չի կրնաբ
գաղափար
ո լե ե -
նալ,
քանի
որ ան կ՚ապրի
կայուն
աչփւար—
Հի
մբ ՚քկջ,
ուր բարոյական
ոբոչ
Հան
-
՛լ բստաւկտութիւն
մբ
յավւ բաց
՚ ւ ւ ց ահ
կ
՚լի^ՔԲ
՛գ՛՛՛՛ոմութենկ
ն նուիբագոբհեալ
իր
՛է իմ աղ հկն
. եւ երբ
ձա խ ո ր գ ո
ւթ
ի ւննե ր կ ե
կր սթավւի
, չվւացահ
աղու
իբ
ո՚լբեբգու
-
թենկն
էի
բ կե
լո
լ
Համ
աբ
ի^ք՚/ի^քբ
Կ՝"՛ ՜՜
ղաբտկ
ղ առնու ՛ղկ ս :
Երբեք
չմ
աղթենք
մենք
մեղի
աքսորական
այս
մարդող
հան—
րաղին
առաքինոլթեանց
վարւք
ութիւնն
րնել
իրենց
կրահ
չա բ չաբ անքեե
ր
ու
ւլի —
նով։
Երբ
մարդ
կբ
մտահկ
Հայկական
մ արտիբոսութեան
վրտ
յ
ւ
ղ եռ
եբէկուան
անճիտում ին
վրա
յ ա
յն
րնտանիքնե
բուն
,
որոնց
վ ե ր ա
ոլ
ր ո ւլԿւե բ բ
տրամ ութեա
ք բ
ցոյց
կուտան
իրենց
ճիւզադրութիւնբ
գբ—
բեթէ
բոլորովին
զրկոււոհ
իր
ոստերէե
,
մաբղ
իր
՚ " է ք ե լ ՚ բ կր գոցկ
ագօթելով
էյա–
իւախնամութեան
, որ
Հեռու
սլաՀկ
մեր
^ւ՚ԿՒւ՚Ը.
" ՛ յ "
՚ոեսակ
փորձութենէ
մր
|
Բայց
մի կարհէք,
որ այս
գժբախտու՛
թիւններբ
բնկճահ
են
ղիբենք
:
Անոնք^
Հաւաքահ
են
^գԿ^էէ
՛Լ " ՚ ՚ լ յ թ ՚ ո կ ա ն
- ^
ներու
խլեակնեբբ
• մէկ
ժվւլիոն
կ^էւեր
եւ \
այբեբ
ջարղ
ուահ
Տկր
Զ^բի
անապատին
մկջ–. Համախմ
բուահ
են ղարձեալ,
՚Լ^Ր—
սկսահ
իրենց
ճիգբ,
Հարիւր
անղամ
չա
-
բունակուահ
իրենց
սլաամութեան
մկջ,
եւ
բուռն
իղձր
յաւերժ
անա
լու՝
յա՚լթահ
է
յուսաՀտաոլթեան
:
Բայց
։լ.եո. աւելին
կայ՛
անոնք
Հիմա
ի–
րենց
չուրջբ
կբ վեբստեղհեն
ճոխութիւն
ել
կե՚ոնք
միաբան
աչխատասիրու
-
թեամբ
: Անոբոչ
ապագա
յի
մբ Համաբ
կը
չինեն
• բայց
անխորտակելի
վստաՀոլ
—
թիլն
մր զիրենք
կր
մ
ղէ
լաւա՚լ
ո լնին
Հա–
ւատալո՜լ
ԺԱՆ
ՊԱԼԱՌ
ՕՏԱՐ
կՋԵՐ
ՁԿՆՈՐՍԸ ԵԻ ԻՐ 2 ՈԳԻՆ
ԵԼ
Հոգին
լւ1ւաւ
չգա
գ բ ե ց ա ւ ղ էպի
ղ էչ
արաքներու
Հ ամ ալ՛
փւորձել
; Բա
յց
բ ն
, լ
։ ւ
ան
կարեւորութիւն
չկ բ տար
,
ոբովՀետեւ
"էբԲ
՚" յնքան
բուռն
կ բ իբ
մ կջ ;
Երբ
աարի
մբ եւս անցաւ,,
Հալին
սկսաւ
խորՀիլ
•
•
յ՛մ տկբս
՚էկպի
ձ " ՚ 1 ՚ բ փ"
լ ՚ ^ ե ց
ի , բ ա
յց
իր
սկրբ
աւելի
ղօրաւոր
էբ
քան
ես , ^/՚~
մա
սլիաի
վւորձեմ
՚էէպի
Է՚"՚–1Լ
"՚–
թերեւս
՛ւ՛ս
յ ինհի
Հետ։
ԵԼ
ան ե ր ի ա ա ս ա բ դ
ձ1լնոբսին
այսպէս
իւօսեցտւ
•
Այս
"՚շի՚աբՀի
բոլո
ր
զուարճութիւն–
նեբբ
բացատրեցի
քեւլի,
բ ՚ " յ ց
բնաւ ՛կա—
բեւոբութիւն
չտուիր
ինհի
: Արւլ ,
փէ՚ք՚էԼ
իբ ականին
մ էջ
ա չխարՀի
տէրն
է եւ
՛՛չ
մկկ
անՀաա
կրնայ
խուսափի
լ " ՛ յ ս
ղա1ւ—
^էն:
Շատեր
Հագուստ,
ի"կ
չ ա ա ե ր
ալ
Հաց
չսւնւին
: Կան
ոբբեւայլ՚իներ
որ
հի–
բանե
ւլ ո յն
Հաղուսանե
ր կբ
Հաղնին
,
իսկ
շատեբ
ալ՝
ցնցոտիներ
:
Բոբ ոտներ
կբ
թավաառին
գ ա չ ա ե բ ո ւ
մկջ
եւ
իրարու՛
Հանգկսլ
չ՛"՛"
անի՚ի՚լճ
են : Մ ուր՛՛՛ց
իկնե
ր
մեհ
սլողոասւներբ
կբ վազեն
եւ
գրպաննիե
դ ատարկ
կ
յ
՝Բադաքին
փողոցներուն
ժկջ
սովբ
կբ
չրջագայի
եւ ժանտախտբ
գոնեբուն
առ
-
ջեւ
նստահ
է ։ Օն,
ուրեմն
եկուր
ճամբէ.յ
ելլենք
եւ
ա
յս
բոլորբ
կեբսլաբանավէո
-
խենք
, անգամ
մբն ալ չպաաաՀելու
Հա —
մաբ։
ինչո՛՛ւ
Հոս
կենաս՛
ու
չաբունակես
կանչել
սիբուՀիգ
որ
քու քովգ
չի ՛լար :
Այղ– "էրը
է^՚է "ք
է՝
այնքան
բուռն
կա
-
պահ
է քեղ :
Բայց
երիաասաբգ
ձկնորսբ
րնաւ չպա—
աասխանեց
, վասնղի
"էրր
այնքան
ղօրա
ւոր
էր իր մէջ : Ան
ամէն
առաւօտ
հովա~
նուչին
կբ
ձայնէր
,կէսօրին
կրկին
կր
կան–
չէր,
երեկոյեան
անոլնովբ
կր
ձայնէր
,
բայց
ան բնաւ
հովուն
խորերէն
չէր
բար
ձրանար
՛լալ
տեսնելու
Համ
աբ
ձկնորսբ
,
ան
հովուն
ոչ մէկ
՚ ի " ՚ յ ր ի ն
մէջ
կրցաւ
գտնել
, ան փնտռեց
նաեւ
հով ուն
գեաե–
բուն
մկջ.
Հովիտներուն
մէջ
որոնք
կբ
ղտնուին
հովուն
կոՀակեբոլն
մէջ,
ալն
հովուն
որ երեկոներր
հիրանեղոյն
,
ի"կ
ա՚ւաւօտւն
ղորշաղոլն
ե ր ա ն գ մր կր
սասւ–
նայ
:
Երբ
երկրորղ
տարին
վերջացաւ
^ երե
-
կո
յ
մ բ ձ1լնորսբ
առանձին
նաոահ
է բ իր
եգկ՚էկ
Հիւ՚լակին
մէջ , Հոգին
րոալ
անոր
•
-
ԱՀ աւասիկ
գ է պ ի էաւբ
եւ գ է պ ի
գկր,
փորձեցի
, բ ա
յց
սկ ր գ
ինձմ է աւելի
ղօբա–
՚-՚՚Ր
Հ՜ »
ասկէ
յեաոյ
քեղ
բնաւ
սլիտի
չփոբձեմ
: կբ խնդբեմ
քեզմէ,
թ՚՚յլ
՚ոուր
որ
կրկին
մտնեմ
սրաիգ
մէջ
ու
ապրինք
միասին
ինչպէս
որ կ՚ապրէինք
Հ
Աիրով
կր թոյլատրեմ
որ ղաս
ինհի,
վասնղի
այն ատեննեբբ
որ
ե^րկրին
՚^Կջ
"ոեցայ
առանց
սրտ
՚լեցայ
:
—-
Աւա՛ւ
,
բացա՛ւ
անչեց
Հոգին
,
սրտիղ
մկջ
"էրբ
այնքան
տարահուեր
է որ
չկրր֊
ցայ
տեղ
մբ զանել
մտնելու
Համար։
ԵԼ սակայն
պիտի
բա՚լձայի
որ քե ի
կարենամ
օգնել,
բսաւ
եբիտասարգ
ձրկ–
չրթներր
սառահ
էին եւ սակայն
ան
Համ–
րոլբեց
: Իր մաղերուն
՚^^ՂԷ՚Ր
""Լ1՚ ԷՐ •
Համբուրեց
՚լ՚՚ց
մ
ութ
արաե Լան ոլնքեե
ր բ ^
ու լ՛կէ
դառնութեան
արց ան՛քեե
րբ
կախ
-
ուահ
էին :
նոբսբ
.
Ա^^ խոսաովանեցաւ
անէոլնչ
հովանոլ
-
ԵԼ
մինչ
ան
այսպէս
կբ խօսէր,
հովէն
^^^^ դառնութեան
թանձր
ղինին
հո–
մեհ
աաոապանքի
ճիչ
մբ
րաբձրացաւ,
^^^^^
^^^յ^^^
տկանջին։
Անոր
փոքրիկ
ձեռ
-
երբ
ա
յն
կողմի
բնա/լիչնե
ր բ ա
յս բ ա ց ա
-
գանչութիլնբ
լսեն
, կբ
Հասկնան
թկ
հո–
վ՛՛ւ
ժոգովուրղկն
մին պիտի
մեռնի
: Ե -
բ ի ա ա ս ա բ դ
ձկնորսբ
մէկ
ոստումով
ցատ—
կեց
տե
՛լէն , դուրս
ելա ւ ե ՛չկ ՛լէ Հի ւ՛լա
-
կէն
, վազեց
մինչեւ
հովեզր
:
Ա
ել
կոՀակնեբ
վւ ութով
կբ
մ օտենա
յին
գ է պ ի
հովախորշր
,
Կր^՚է"՚1. բեո. ՛քբ,
ոՐ
աբհաթկն
աւե
լխ ,
վւբփուրնե
րէն
աւե
լի
սպիաակ
էբ
։Ան կաբհեց
"ր
հադյւկ
մ
բն
էր
որ
կբ
հ՚ի՚՚՚ր
ջուրեր"ւն
վրայ։
յԼն կբ
սաՀկ
բ
ւի բ փ
ր ո տ կոՀակնե
րկն
եւ քիչ
յե–
տոյ
վեբջապկս
հովափ
մօտեցաւ։
Եբի՚ոս՚սս՚ր՚լ
ձկնորսբ
իբ ոտեբուն
աակ
նչմաբեց
փոքրիբ
հովանուշին
ղիտկբ
: Ան
՚ւոլ1ւ
աա1
թ
աա
աս՚ոա
—
մեռահ
կր եւ
ձկնորսին
ոտքել
աաբս՚հուեր
էր :
Ան կուլաբ
նման
անոր
որ վիչո՚ով
Հար–
ոսսհ-ուաՆ
ԱԱ^Ր
՚՛
Ան Համբուրեց
բուստէ
ցուրտ
չրթներր
,
^ոյեց
ոաթկ
խոնաւ
մաղերր
: Լալով
հո
-
վանսւշին
քով
նետեց
ինքղինքբ
աւաղին
վրա
ք , մկ կու
մբ ՛՛լկ"
որ կր ղ ողաբ
ուրա––
խւււթենկն
եէ, իբ արեւակկւլ
բաէլսւկնԼբուն
ւքէջ ա ռ ա ւ
ու սեղմեց
կոլբհ-քին
վրայ։
Իր
քերբ
իւ՛ փզին
չուրջ
" ՚ ն ՚ ր ՚ ւ ց ,
մաաներոփր
չոյեց
անոր
գիւրաբեկ
՚ Լ է ղ բ ։
Լեղի,
էե՚քք՛
էր
ան
II
ր
ո
լ
ր ա խ ո ։ թ իլնբ
; Անոր
ո ւրա
-
խռւթիւնբ
վիչտն
կր :
Մթտ՚՚՚ոուեր
հո՚էբ
կբ մօտենար
րորո-ոի
՛քբ
նման,
կոլլ
աալաի
սոլիտակ
ւիրւիուր
-
ներբ
: Ծովու
թագաւորին
սլալսւակ
ն
ոէն–
էլ ամ
մ բն
ալ
վիչ՚ոի
աղա
ղ տկր
բարձբ
ւււ
-
ցաւ
եւ հովու
անջբ պե էոն ե ր կ ն Տ
լ՚իաոննք։–֊
բու
խռպոտ
՚իոզաՀա
ր
ում ին
ձայնբ
կբ
լսուկբ
:
Փախիր
, բսաւ
Հողին
, ւխսսնզի
հոփբ
կբ
մ օտենա
յ , եթէ
ուչւսնաս
քեւլի վտանգ
՝
մբ
կրնա
յ սլատաՀիլ
, Հեռաւլիր
, որովՀ
հ– \
աել
քու
բուոն
սիրոյդ
պատճաոսււ
սիբէէւգ
՚
վւակ
բլլա
լուն
կբ
վ ախնամ
; Արդ.
,
պիտի
չոււլես
ոբ
աո
"՚նց
սրուի
" ՚ - ր Ի ձ
""^7
Շ
՚լրկես
զիս։
Բա
յց
ե ր իտաոէ
րղ.
ձկնոբէէբ
մ ՚ոիկ
չրր"՛ ՝•
իր
Հ ող իին : Ե՛–
՚իոքրիկ
հով ան ու չին ձա
յ -
նեւ
ց ու բսաւ
-
ՕԱԿԱՐ
ՈՒԱ&ԼՏ
(17)
Fonds A.R.A.M
