Յ Ա Ռ Ա Ջ »
(ՄԱՀՈՒԱՆ
օ ա Մ Ե Ա Կ Ւ Ն
ԱՌԹԻՒ)
( Գ–
հւ վհլւյին Ա՚սա )
ԹԱՏԵՐԳՈՒԹԻՒՆԸ
2,
Տայտնի
բեմազէր
Ա սւ աՆ է ս լա
ւ֊ս կ ին , իր
մաՀիւյ
(1938
թ •)
ասաշ,
յամառօրկն
կրկնում
էր, որ <(.Ջեիւովր մեր
թաարոնի
ՀՄ ոսկուա
յի
ւլե ւլա
ր ո ւե ս ա ա կան թաարո
-
նի)
մչանջԼնական
Հեղինակն
Րոլչե -
լիկներր
, սակա
յն , Զեիովի
սաեղծաղ
որ–
հութիւնների
Հեա սերաօրէն
կապուած՝
թաարոնր
կւ՚չեցին
Մ • Գորկի
որովՀե
-
աձւ
Կ՛որկին
իրենց
մարղն
է ր : Բայց
Հ ի
ւի ո ի ո ւե լ
*իե ղա
ր ո ւե ս ա ա կան
թաարոնի
նաիւկին
վարաղոյրր
եւ նրա ՚ է ր ՚ " յ ի
՚ " " – ՚ " ^ —
խո րՀ Ր զ ՛ ՛ ՛ ն իչր՝
դ է պի վհր սաւաււնոզ
հ ա յը :
Այս ի ո ր Հ լ ՚ ՚ լ ս ՚ ն ի չ ր
ծաղել
է
Զեիւո–
վի
Համանուն
պիկսից՝
ճայ^»^ :
Այ՛լ
թւս–
աերակր
առածին
անղամ
ներկայացուեց
Պեաերբուրղում
(1896
թ ) եւ ոչ մէկ յա
ջողութիւն
չղաաւ
, թէեւ
՛լերակաաաբԿէե–
րի
մ էջ էր Հռչակաւոր
կոմ իսա րմեւսկա
-
յան
։քքրկու
աարի
յեասյ
երր
ճայ^ւ
րեմա–
՚էրեց
Ղ՛ե ՛լա
ր ոլե սաա 1լան թաարոնր,
ուր -
մ՜անացալ
արուեստասէր
Հասարակոլ
-
թես՚ն
Հիացմ
ոլո՛քին ; Պա՚ոճառն
ա յն էր
որ
Մ ոսկուայի
թաարոնր
կարուլացաւ
րմրոնել
եւ տալ Ջեխուէի
թ ա ա ե ր ա կ ա ն
՛լր–
րական
մէսսնա յաակութիւննե
ր ր , որոնք
,
նորութիւ՚ւ՚ներ
էին այն
ժամանակուայ
Համար;
ճ ա յ
թատերակլլ
թէ իր անունովդ
եւ թէ
րովանւլակութեամր.
յիչեցնսւմ
է ռուսա -
կ՚սն
իւիսա
տարահուահ՜
երւլր այն
ՀՀրաչք
ա ղ ջ կ ա մ ա ս ի ն
, որ ապրում
էր
Հանղիսա
ու
խաղաղ
կեանքով
լճի վե
ր ր
ղանուող
• բարձս
ւնքոլմ
, բա
յց
անհ-սւնօթ
մի մաբգ
գրաւում
էր նրա սիրար եւ ապ՚ս խորտա -
կում
ւլա
յն ^իչգ " ՚ յ ^ ՚ դ է ո
է
Ի՚^Լ՚ՎԷ՛*
" ՚
" Ր —
սորգր,
ոբ կատակելով
ու իւաւլ
անելով
սսլաննում
է լճի վրայ
՚ չ է ՚ ղ ի երկինք սլա ֊
ցող
ճայր եւ առանց
նոյնիսկ
նայելու
իր
ղոՀին
, ան֊էետանոէ
մ է լեռներոլմ
:
Զեխովի
թատերակի
մէջ ճա
յր
երաղ -
կռտ
երիտասարգոլՀի
Նինա
Զարեչնայան
էէ
որին
սիրաՀարահ՝
է սկսնակ
՛լ ր՛՛՛լ
Տ
լ՛–
բեպլեւր
, որ սակա
յն րախաո
չունի ոչ ար–
ուեսաի
եւ ոչ ալ սիրոյ
մէջէէԶ՚"րեչնա
-
յային
ղայթակղեցնոլմ
է
Տրի՚լորինր
,
յայանի
ղլ՚՚՚ղ^
որ մեձ–
յաջողութիւն
ունի
կանանց
մօտ։
է լ Տրեպլեւի
մօր
սիրականն
է
:
Տրի՚լորինի
այս յաջողութիւններբ
երե–
ւոլթական
են : Ներքնապէս
նա եւս բա -
ւարարուահ–
չէ , ոբովՀետեւ
ղղում է , որ
նոր
խօսք
ասել
գրականութեան
մէջ քի
կարո՚լ։
Միւս
կո՚լմից
շփացած
կանան
-
>
կարողանում
ղնաՀաաել
,
ինչպէս
որ պէտքն
է , նրանց
սէբբ
:
Զաբե^այան
Հ ողեկան
մեծ
տա՚ւա
-
սլանքների
ու ցնցումների
է
ենթարկլում
Տրիղորինի
սլատճառոէէ
եւ , ի վերջոյ
,
Հ իա ս թավ։
ուելո
վ
նրանից
, խզում
է նրա
Հետ իր կասլբ,
թէեւ
չարո՚ձ՚ակում
է սի–
քել
նրան, նա ղնում է ղաւառ
եւ
անձնա
տուր
լինում
բեմին։
Գաւառական
ղերա -
սանուՀին
յամառ
եւ տոկուն
աչխատան
-
Ք"վ
յառաջղ
իմ ում է , չ^յորՀիւ
ղլխաւռ
-
րապէս
այն րանի
, որ
կարողանում
է
ստեալծել
իր մէջ, խանգավա՚ւութիւն
գէ
պի
արուեստբ
:
« է ս յսազուԱ՛ եւք հ ա Տ ո յ–
քով, հիացմուքւքով, աըբենոււք եւք բ ե մի
վ ր այ եւ զդւււմ ե մ ինձ գ եղեցիկ » ,
խոս -
տովանոլմ
է նա անկեղծօրէն
Տրեոլլեւին
Հ
ՇնորՀիւ
այղ. խորախոբՀուրղ
ոյմին,
նա
ողեւորում
կ իր խազով
Հ ա ս ա ր ա կո ւթ
իւն
բ
ե ւ այսպկս
ծաււայում է մարդկանց :
« Ծ՛առայել
մարգկութեանր՝»
Ջեխովի
փ ՛ " յ փ ՚ ՚ ՚ յ " ՛ ^ ե ւ քարոզած
ամենաղլխալոր
ղաղաւիարն
կ : Նրա կարծիքով
"կրր մի -
այն
բաւական
չկ իմաստաւորելոլ
Համար
մարղոլ
կեանքր։
Սկրր լաւ կ այն ղէպ -
քում
, երր ներգաչնակուած
կ
Հանրօգուտ
աչխատանքի
Հետ :
Տրիղորինի
Համար
այս
վերջինր
երկրորղական
տեղ կ բրռ -
նում,
տյստեղից
կլ նրա
անբաւականու -
ր-իԼ-նբ
կետնքից
, իսկ Տրեպլեւր,
որ ձա–
է ՚ " ղ ե լ կ սաեղծս՚ղո
րծ աչխատան
քում եւ
ապրում
է մ իա
յն
Նինս՛
յի
Հ անղկսլ
ուեե -
ցած իր խորտակուած
"Իւ՚"՚ի
1
կ ք ՚ ՚ ւ ՛ ^ է
կեանքի
հ ւսնրութեահ
աա կ եւ ինրնււա
-
սլանութիւն
է ղործում
:
Ա • Ջեխովի
րոլոր
թատերակների
մէջ
ամէնից
չաա
չեյսովեան է «Երեք ք ո յր ե բ »
գրաման
: Նա ղրուած
է
թ՚՚՚՚ոեր։լ
ութեան
էէասին
Ջեիւուէի
ունեցած
բմբռնումների
Համ
աձսք
յն : կ՛րամ ա յի մկջ ամ ենասովո
-
րական
մարզիկ
, ^ղալիս
են, ղնում
, ճա–
չում
, խօսում
եղանակի
մաոինք^,
բա/ց
նրանց ա յ՛լ առօրեա
յ կեանքի
բեմ
աղբու -
թիլնբ
մե՚լ ականատես
ու Հաղորղակից
է
ղաբձնում
մի ի՚որ
գրամայի,
որ
ապրում
են
՚" յ " մաբգիկ
եւ ոբ Հանղիսանում
է
ոգբեբ՚լութիւնբ
Հձախորգ
ժամ
անա կնե -
բում՜^աոլրած
ո ուո մարզոց
։ ն \ ^ հ ^
քոյրեր/«
մ էջ
բա ց ա կա
յ է գբեթէ
ղ ո րծո՚լ՚ււթիւե
ր |
՚չկան
նաեւ
Հերոսական
տիսլաբներ
ու
ց՚^ց՚՚՚Լ
տեսաբաններ։
կ՚ործող
անձինք մեծ
մասամբ,
աւլնիւ. եւ լաւ մարգիկ
են,
բայց
կամագոլբկ
, անօգնական
,
անբնգունակ
պայքարելու
այն լ ՚ " ւ ապա՚լայի
Համար
,
"բի
՛ք "՛սին
խօսում
են չար՚՚ւնակ
ու երա–՛
ղում :
Մ ոսկուա
լի ղ պաչտօն ով նա Հ անղ
ական
քա՛լաք
կ վւոխաղ
րւում
այրիացած
ղօբա–՛
վար
Պրողորովբ
: Տտսբ
աարի
՚ " ^ ՚ Տ ^՚"
մեռնում
է : Առաջին
գ ո բ ծ "՛լո ւթ ե ան էք/"՛՜
րաղ
ոյրբ
րս՛՛ււում
է նրա մա Հից ՚^կկ տա
րի
յեաոյ։
Բեմի
վրայ են զօրավարի
երեք
"՚ղ2^իկ^՚երր՝
Օլ՚լան
, Մաչան
, իրինան
եւ
աղան՝
Անտբէյր։
Աաչան
ամուսնացած
է
տեղական
ղիմնաղիոնի
ուսուցչին
Հետ ;
Հիասթափուած
է ամուսնուց
, ոբ մի
նչա
նաւոր
ասլուչ է՝ մի իսկական
Վոտեվիլ
-
եան : Օլ՚լան
սիրաղեգ
սիրտ
ունի
,
բ՚՚՚յք/
անտրտունջ
ենթարկւում
է քմաՀա1էոյք
-
ներին իբ ե՚լրօր
կնոջ՝
Նատաչայի
, եսա–
մոլ
,ղ.աասւրկաղլուխ
քաղքենի
, ոբ
ձանձ–
րո յթից
եւ պա
ր ա պ ո ւթ
ի ւն ի ց
տարուած
ղալաճանում
կ իր ամուսնուն
:
ի բ
ինան
20
տարեկան
մի ա՚լջնակ
, որ ապրում
է
միայն
մէկ երազով՝
վերագառնալ
Մ"" -
կուա :
Օլ՚լ՚՚՚յի
երազն է նոյնպէս՝
Ղ^՜՚՚Լ
չուտով
Մ"սկուա
: Նրանց
թւում
կ , ՚)ր ^
իրենց
եղբայրբ
պէտք է ղառնայ
պրոֆէ
սոբ
Մ ոսկուա
յի
Համ
ալսարանում
, ի"կ
Մ աչան
է լ ա՚քկն
ամառ
կուղայ
Մ
ոսկուա
ել
1լ երջանկանա
յ իրենց
Հետ
մ
իասին
Մ ոսկուա
յում
ասլրե
լով
;
Պրո՚լ՚՚րովների
մօաիկ
հանօթներբ
քա–
ղաքում
Հաստատուած
զօրամասի
սսլա -
նեբն են, որոնցից
Վերշինինբ
ա մ ա սնա -
ցած է , ունի
երկու
աղջիկներ
,
Ր " ՚ յ ց
ղժբախտ
է իբ այղ երկրորգ
ամուսնոլ
-
թեան
մէջ։ Նրա սիբաՀարոլմ
է
երեք
քոյրերից
Մ՚ոչ՚ո^^
" / ՚ »
1՚^է՚Ղ^՛՛
՚ " " " ՚ ; լ ի ն ք ^
ամուսնացած
կ : Ապաներից
է նաեւ
Տ ՚ ՚ ւ –
ղէնբոխբ,
որ սիբաՀաբած
է Ի բինտ
յ ի ն եւ
ա յգ
Հողի վր՛" ք րա խում կ
ունենում
մ ի
՚ ՚ ւ ր ի չ
"՛ղա
յի Հեա եւ
սպան
ւում
իրենց
պս ա կա գ բ ո ւթ ե ՚սԿ՛ օր ուա
յ
նախօբե
ակին :
Ն"
յն
սւ յգ օրր ղօբ՚սմ
ասբ
փոխաղբւում
է
ԼեՀաստան
եւ մեկնում
կ, բնականարար
,
նաեւ
Վերչինի7ւբ
: Երեք
ք ո յ լ ՚ ե ր ի
կեանքբ
վեբստանում
կ իր նախկին
փ^է^՚՚՚ԿԱ
մ՛
թերելս
աւելի
անմխիթար
կա ց ո լթ ի ւ ն է
ստե՚լծւում
նրանց
՝,ամաբ,
ււրովՀետեւ
նախ՝
խո բտակւում
է
Մ ոսկուա
ղնա
լյււ
եբազր
(Անգրկյբ
թ գ թ ա խ ա գ ի մկջ կոր ֊
սլ^ցնելով,
ղրաւ է գնում
՜ւՕբից
ժառան
գութիւն
մնացած
տունբ եւ ին^ւ է լ
խբր՜
ւում է լ^գմիչա
ւլաւառական
ւլռեՀիկ
կեանքի
ճախճախուտին
մ էջ) եւ աոլա՝
1 լ
աւելի է գատարկւում
նրանց
կեանքբ
ւլօ—
րամասի
եւ ծանօթ
ագաների
մեկնումի
Հեաեւանքով
;
Զ եխ ովեեան
Հերոսի
տ ի պա
ր ր
կենզանի
կերսլով
վեբաբտաղ
րուած
է Ա^ղրկյի
Հե —
տեւեալ
խօսքերի
մէջ՛
ինչո՛՛ւ
մ ենք գ ե ռ նոր սկսանք
մ
ել՛
կեանքբ
, գառնում
ենք
ձանձրանա/ի
,
ղ ո լ ՚ չ , անՀետաքրքրական
, ծոյլ,
անտար
բեր
, անօգսւ՚ո
, ղ ժբախտ • • ՚ (Աե ր քաղա՝~
քում)
միայն
ուաում
են , խմում
, քնում
^
ապա
մեռնում
• • . է^նլում
են ուր
ի չնե բ եւ
նրանք
է լ ուաում
են , խմ
ում
, քնոլմ
եւ ,
ոբպկ
Ա
՛լի չբթանան
ձանձբոյթից
) ղանա -
՚չանութիւն
են մացնում
իրենց
կեանքի մէջ
ղղսւելի
բամբ.ասւսնքնեբով
,օւլիաի
,
թրղ—
թախաղով
, ղատավէճերով
, եւ
կանայք
խ ա բում են իրենց
այրեբին
, եւ
՚ "
յրերը
ստում
են , այնսլկ ս են ցո լւլ
աալիս
, որ
իբր թէ ոչինչ չեն
տեսնամ
, ոչինչ չեն
լսում
, եւ անողոք
գռեՀկութիւնբ
ճնչու՚ք՛
է ե ր ե խանե
րին եւ Աստուածա
յին
Կա
յծբ
Հանզ
չում
նրանց մէջ, եւ նրանք կլ ղաո. -
նում են ա լնպիսի
ողորմ
ե լի ,
մ իմ ի անց
նման
, մեռեա^եբ
^ ինչսլկս
իրենց
Հ ա
ք —
բերն ու մ ա յրերր • • ՚ :
Անկարող
փոխել ա յս վիճակր
,
Ջեխովի
Հ երոսնեբբ
անձնաաոլբ
են լինում
եբա -
ղանքի եւ մխիթարում
են իրենց
նրանով,
որ
«200
կամ
300
տարի
յետոյ
կեանքբ այս
աչխարՀոլմ
կբ լ ի ն ի
անեբեւակայելիօրկն
7 ^ 7 % / ՛ ՛ / ՛
Ղ ՚ ^ ՚ ՚ ՚ տ Փ ւ Ի –
Մ"՚րգ"ւ՛՛,
փիլիսո–
փա
յում է Վ^եբ չինինբ
, ա յղսլիսի
կե "՛նք է
պէաք ,իսկ եթէ այգպիսին
առայժմ
չկայ
,
նա պէտք ալն նախղզայ,
սպասի
, եբա -
Ղ է – ՛
Բայց ա յղ.
ա՚՚լաղ ա յ կեանքր
"՞^ կը
զ աբձնի
ղ մ " ՚ յ է ե լ ի , Հարցնում
է իրաւա
-
՚Տիօրկն
Մ– Գորկին,
եթէ մենք
Վերչինին–
ների Հետ միասին
՚ ՚ չ ի ն չ չենք անի եւ մի
այն կւչ սսլասենք
եւ կ՝երազենք
•
Իր մա^ուանից
մի քանի
ամիս առաջ
•
Զեխով
՚լբեց իր վել՚ջփն
թատեբակբ
Րա–
լենու այ գ ին ;
Բ ո վան
ղա կութ
իլեր
ե րկու
խօսքով
Հե -
տեւեալն
կ : Գարնտնբ
Փտրիղից
իր կալ -
ուածն
է վե րագառնում
ա յ ր ի Տ իկին Ա՛ա–
նէվսկայան
: Ն՛" գեռեւս
պառաւ
չէ : Փա~
րիղում
վա բում կբ զուարճալի
կեանք
յ
Ունկր
սիրական։
Ո՚՚՚՚նկվսկայի
Հետ կ նրա
երիաասաբղ
""Լջիկբ
Անեան
եւ
ե՚լբայրբ՝
կաեւր։
Այ՛՛
փեււջինբ
տիպար
ոոլս
աղա
կ
( բաբին
) , վարժ ուած
անաչխտտ
կե ան–
քի եւ տնաեսութիւնից
ոչինչ
չՀասկացո
ք
յ
անղո րծնական
մ ի սլսրտարոլծ
արարած
է
կալուած
ում կ գան ւում
չփացած
եւ ծկ
.լ^
ծէքուն
ագախինբ,
Փ ՚ ՚ ՚ ր ի ղ ի
"՛ժան
Հա -
ճոյքներբ
վայելած
Ես՚շկա
ծառան
եւ
ղժբախա
սւ ծիծա՚լելի
ղաստիաբակուՀի
Շտբլոաբ
:
Գոբծո՚լ
տնձանց
թւում
է
նաեւ
«յա
լ ի
տ ենա կան ուսանող՜»
Տրոֆի
-
մովբ, նոր զարղացս՚լ
կապիաալիգմ^
նեբ~
կ ՚ ՚ ՚ յ տ ց ո ւ ց ի չ
Լապոլխինլ,
եւ ծերացած
Հա–
ւատարիմ
ծառան՝
Տէերսբ :
Ո՚անէվսկւ՚՚յս՚յի
կալուածբ
յայտնի
է իր
Հնամենի
բալենու
" ՚ յ ՚ ւ ի " վ ^ "Ր
գարնան
այ՛լ,
օրեբին
վերին
աստիճանի
ղեգեցիկ
է։
կալուածբ
ւլբաւ է գրուած
,
տերէրր
սլաբտքե
րի մկջ թ ա գ ո ւ ա ծ են, բա լղ "՚
ք՛է
մ ասին ոչ ոք Հոգ չկ
տանում ;
Նրանք
զբաղւում
են Հանգկսներ
եւ զանազան
տե
սակի
<Տ.քկյֆեբ՝»
կա՛լմ ակե
բսլե լով։ ի վե ,՚– ՝•
ջո
լ ղ ոբծր
լանղ ում կ այնտեղ
, որ ստիպ–
ուած են լինում
վաճառել
այգ կալուածբ
^
իբ
ւլեղեցիկ
բալենու
ա լղու Հետ
միասին։
Գնում կ, ի Հարկէ,
Լոսլոլխինր
, մտա -
ղբելով
կտրել
բա լենու
ծառե
բ բ եւ ա լն -
տեզ
գործ՚սրան
կառուցանել
: *Լեբջէ։ն
աե–
սա րանբ
նչանակալից
եւ յ ո ւ զ ի չ է : Կառ–
քերր
սպասում
են կալուածի
գրտն
առջեւ. •
Մ ՚ ՚ ՚ ր գ ի կ
աե՚լաւորւում
են նրանց
մէջ,
ի՛՛կ
բեմի
յետեւից
լուծում է կացինի
Հար–
ուածների
ձա
յնբ՝
կտրում
են
բալենու
ծառեբր
: Շ՚ոասլելոլց
մոոսւնում
են առ
նել
իրենց
Հե տ
ծերուկ
ծառա
քին՝
Ֆիր–
սին :
քիանէվսկայան
վերագառնում
է
Փարիղ,
իր
նախկին
կեանքբ
չաբուՏւակելու
,
բայց
Անեան
, Տր՚՚ֆիմովի
քաբու^եբի
աղղեցու~–
թեան
տակ
, որոչում
է նոբ կեանք
սկսել
նբա
Հեա միասին : Նոբ
կեանքբ
նրանց
^ամար
ուսման
եւ ղիտելիքնեբ
ձեռք րե -
րելու
՚քէջ էէ ոբ անՀբաժեչտ
է
Հանբային
օ՚լտակար
ծառայութեան
ու
աչխատանքի
Համաբ
%
՚
ԻալենոՆ ա յ գ ս ւ
Հիմնական
ղաղափարր
նոյնն է, ինչ ոբ
Մօ ր ե ղբ ա յր Վանեա/ք
մէջ.
Ջեխովր
գա տա պ ա բ տ ո ւմ է
մեռն՚ւղ
աղնուականութիւնբ
, թէեւ
^բարի
խօսք
չունի
նաեւ
Լոպախիննեբի
Համ
ար : Մ
իւս
Կ"ղ՚քից
նա տուել է նաեւ
Անեայի
ու Տ
բ–
րոֆիմովի
տիպաբներր,
որոնք
ձգտում
են նոր կեանքի
,
ինչսլէս
Տոլզէնբաի՚բ
Երեք ք ռ յ ր ե ր ^
մէջ..
Ա–
ԽՈՆԳԿԱՐԵԱՆ–
ՕՏԱՐ
ԷՋԵՐ
ՁԿՆՈՐՍԸ ԵԻ ԻՐ 2 ՈԳԻՆ
Երբ
տ յս
խօսքե
րբ
իմ ացաւ
,
սարսռաց
եւ
Հալիին
բսալ.
//Հ ,
ոչ, չատ
ղէ
չ բրիբ
, ինծի
մոռ
ցնել
աուիբ
սկրս
, ինծի
վարձոլթիւն
թե —
լ՛ո՛ւ ւ՚եցիբ
,
՚ԼԻ" ժ ՚ ե ղ ք ի
ձա
յ ն ի ն
մ էջ ու -
ղարկեցիր
:
Հող ին բսաւ
•
—-
Մոռցա՚՚բ
որ ՛լի" երբ ուբիղ
երկիր -
նեբ
՚Լրկեցիր
է
ինծի բան մբ չտուիր : Ե–
կ"ւր
երթանք
ուրիչ
քաղաք մբ ել
է/ք^ճ//–
նիկ
աւղրինք
, որովՀեաեւ
գրամապաԿւա
-
կին մկջ ինբ ոսկի
ունինք։
Բայց
ե բ ի տ ա ս ա ր գ
ձկնորսբ
առնելով
՚է՚նբ Հաա ոսկին
ղե տին նետեց եւ ոտքե -
ւ՚՚՚՚ԼէԼ
^ ՚ Լ ՚ ^ ե ց
զանոնք։
Երբեք
, երբեք
, պ ո ո ա ց ան ,
բնաւ
ք ե ՚ լ ի Հեա մ իասին չեմ ու ղեր որ
մնամ
,
այս
վա յբկեանկո
ի՛՛կ չեմ ոււլեր որ քե ղ
Հեա
ճամբոբ գեմ , ա յսպիսով
ա յ ժ մ կն իսկ
Հեոացած
եմ , կբ բաղձամ
Հիմա
քեզ
ղ բ Ր –
կել
, վասնղի
ինծի
բնաւ
բարիք
չբրիր
։
կռնակբ
ղարձոլց
լուսնին
եւ իր
պզտիկ
կանաչ
իժի մորթկ
կոթով
ղանակբ
Հանեց
ու
"ւչխսւաեցալ
կարել իր ոաքերուն
միջէւ
ղանուած
մարմնին
չուքբ
որ
մարմնին
Հողին էր
յ
Հողին բնաւ չչաբժեցսաւ, նոյն վիճակին
մկջ կբ մնար,
բայց
րսաւ
անոր՛
կախաբդուՀ
ին որ
՚սյն
ղիլթանքբ
սորւէեցոլցած
էր , այսուՀետեւ
ի
ղ օ բ ՚ ՚ ւ
չկ , որովՀեաեւ
տլ քեզմէ
պիտի
չրաժ
—
նոլիմ
, ՛՛չ մէկ ատեն
պիտի
կարենաս
՛լի"
վտաբել։
Մ՚՚՚բ՚լ
կեանքին
մէջ մկկ
անղամ
կրնայ
բաժնուիլ
իր Հուլիէն
, բայց
կրկին
վ ե ր ա գառն ա լ , պարտաւոր
է
յաւիտեան
պաՀել եւ ասիկա իր ոլատիժն
ու
վաբձա–
տբոլթիւբ
կ՝ բլլա
յ :
Երիաասաբգ
ձէլնորսբ
ղունատեցաւ
, եւ
իբ
բռունցքներ
բ սեղմելով
ղոչեց՛
կախարգուՀին
որ ասիկա
ինձմէ
պա–
Հեց
, զի" խաբած
եղաւ ;
*
//Հ ,
պատասխանեց
Հոգին,
անիկա
I
Հաւատարիմ
է անոր որ կբ պաչտէ ել ա~
նոր
միչա
ծառան
կ՝բլլայ
;
Երբ ե բ ի տ ա ս ա ր գ
ձկնորսբ
զգաց թէ "լ1ւ–
"՝ I՛ չկարողանա
յ ալ Հող իէն
բաժնուի
լ ,
Հասկցաւ
թէ իր չար Հողիին
Հետ
միասին
սլիաի
մնա լ , յուսաՀատութենկն
գետին
ինկաւ ու գառնօրկն
սկսաւ լալ ;
X
Երր
արչալոյսր
ծաղեցաւ
,
երիաասաքւգ
ձկնորսբ
ելաւ եւ Հոգիին
րսաւ՛
Զեոքերս
պիտի
կապեմ
ոբպկսւլի
չՀնազանւլիմ
Հ բամ աններ
ոււլ ,
չրթնեբս
՚ լ ո ց պիտի
մնան
ոբսլկսղի
խօսքերգ
չկրկնեմ
: Եւ պիաի
վ ե ր ա գ ա ո ն ա մ
Հոն
ու՛՛
ոիրուՀի
մբ ունիմ ;
Պի՚"ի
վերաղառնամ
մինչեւ
վաքրիկ
ծովափբ
ուր ան սովո -
րութիան
ունէր
երգեչու
, պիտի
կանչեմ
զայն,
եւ բրածներս
իրեն
պիտի
րսեմ
,
ինչսլէս
նաեւ
ինծի
բրած
չո՚րիքնեբ՚լ
:
Հոգին
Համոզելով
բսալ.
է "իրուՀիգ
որուն
Համար
պէաք
է որ վ ե ր ա գ ա ռ ն ա ս : ԱչխարՀի
մէջ
չատ
՜ աւելի
ղեղեցիկներ
կբ զանուին
: կան Ա ա–
մարացիներ
որ ամէն տեսակ
թռչուններու
ել անասուններու
նման կբ պաբեն,
անոնց
ոտքերսւն
մաաներբ
Հինայով
ներկուած
են եւ ձեռքե բու մէջ պղինձկ
ղանղակնհլ՛
ունին : Բոլոր
սլարի
միջոցին
կբ խնգան
,
անոնց
ծիծագբ
աւելի
վճիտ կ քան ՛իա
յ -
լո՛^
ջ"՚՚1՚Ի
բ "՛ԿԸ
՚
Եկուր
ինծի Հետ ,
Կս
քեղի
ցոյց
սլիտի տամ :
Ա՚լկք
միտքս
ինկաւ,
ի՚^՚եչ
նչանակոլ.
-
թիլն
ունի
չւիոթութիլնղ
մեղք
բանեբու
Համ
աբ –.Այն ոբ Հաճե
լի կ ուտելու
, մ իթէ՛^
ո լա ալին
Համ
ար չէ չին ուած : Ա յն որ ա–
նուչ է խմ
ելու
Համ
աբ , մ իթէ
թո
յն
քի՛"
պարունակեբ
: Բնաւ մի նե՚լուիր
, Հոս մ.։—
աբ
պղաիկ
քաղաք մր կ՛"
յ ուր կանաչե
նի
մ ր կր զանուի ; Ա յս Հաճո
յս՛ լի
ոլաբտէզին
մէջ կան սպիաակ
սիրամարղներ
եւ կա ~
պոյտ
՚ 1 ի ՚ է " վ
սի ր՛՛՛մ ա րւլնե
ր % Անոնք
իրենյ
սլոչերբ
երբ աբեւին
տակ
տարածեն
, նբ—
ման են փղոսկրէ
եւ ոսկիէ
սկուտեզինե
-
բու : իսկ անոնք որ կբ կերակբեն
,
անոնց
ւլուա րճութեան
Համ
ար կբ պաբեն
,ե
րբե՚մ^ւ
անոնց
ձեոքերուն
վրա
ք,
երբեմն
ալ
ղետի–
^ ր ։ Անոնց
աչքեբբ
չտտ
կենգանի
գ ո
լն
՚յ–
րով
ծ ՚ ս ր ի բ ո ւ ՚ ՚ ՚ ծ են , ռունգեբնին
ծիծեռ–
նակներու
թեւերուն
կերսլարանքբ
անի :
Մ ի տխբիր
, եկուր
ինծի Հեա ե րթս՚նք ղկ
պի այն ղ ի ւ ղ բ ։
Բայց
երիտասաբւլ
ձկնորսբ
բնաւ
^ ՚ ղ ՛ " -
աաոխանեց
: Ա^ւիբ չրթ^երր
կնքեց
լռու
թեան
կնիքով
,չուանով
մր սեզմօրկն
կււ.–
"լեց
ձե ՛լքեր
բ եւ ուղղուեցաւ
ա յն
կողմ
բ
յ
ուբկկ
որ եկած կր , այն պղաիկ
ծովափբ
ուր
սիրուՀին
սովորութիւն
ունկբ
եբ՚լե—
լ ՛ ՛ ւ
։Ա"՚կայն
Հալին
անղաղաբ
ւիոբձեց
Համողել,
բայց
բնաւ
պատասխան
չստւ.ւ–
ց
՚ ս ւ
, ոբովՀետեւ
սկրբ իր մկջ չաա
աւե–՛
լի
ղօրաւոր
կ ր :
Երր
ծովեզր
Հասաւ,
քակԼց իր
ձեոքե–
ՐՐ , Հ անեց իր չբթներկն
լռութեան
կնիքբ
ել
վ ՚ ՚ ՚ ք ր ի կ
ծովանուչբ
կանչեց :
Թկ՚՚լկտեւ
մինչեւ
երեկոյ
ձայնեց
անոր ու պաղատե
ցաւ ,սակայն
ոեւկ
սլատասխան
չստացաւ
:
Ել՚իտասս՚բւլ
ձկնորսբ
ժա լռի մբ խո -
ռոչին մկջ եւլկղկ
Հիւղակ
մբ չինեց եւ Հոն
ամբողջ
տարի մբ մնաց։
Ան ամէն
առա–
ւօէո
ծով՚ոնուչբ
կր
կտնչէբ
,
կէսօրին
կրկին
կբ ձայնկր
եւ երեկոյեան
անոր
անունբ
կուաաբ : Բայց ան ոչ մէկ
ատեն
ջուրերուն
մէջկն
ղոլրս
եկաւ, եւ
ծովուն
ոչ մկկ կո՚լմէն
կրցաւ
ղանել։
Ան
վւնտռնց
տեւլս՚՚ոսւ՚՚ւթենէ
մնացած
ջրակո
քտեբուն
մէջ,
փնտռեց
նաեւ
խո ր ութի
լննե
բու յա–
ւոակբ
ւլտնուող
Հորերուն
մէջ։
ՕԱԿԱՐ
Ո Ւ Ա Ց Լ Տ
(Շաբ. )
16
Fonds A.R.A.M
