սւանէր
Զղօն
է րենց
II ց նսւխէրր
մ
օւոակսւյ
սւնէոառր
, երր օղր պարղ
րԱար : Ն
" ՚ / " 1
՚ 1 ՚ 1 Լ
անաաոի
մշաագալար
ծառերու,
կա՚^՚էէ
հ
շ"^էէ
^ մաղաաքէէ,
եղեւնէւէ
^1
"–ղեր11
^՚՜
ւ։ւե րեէնե
ր ր կր ճարակէր
: Երրեմ՛ն
Դ՛ա -
յիանէ եւս կ՝րնկերանար
Պ՚սչային։
Կ՝օգ–
նէին
իրարու,
նորածին
Հորթեր
երր ըէ -
լային,
ճայմրան
կր չա
լկկ ին ,
է շ
/ ՚ ՚ - Կ Ի ^
4
.1""յի
՚ ^ ^ ^
սչարկին
մէշ կր ղնէին եւ
աուն
կր
րերէին
է Յաճախ
երկուքր
միասին
մէկ
իչ՛"–
՚էր"՛
յ նսաած
կր
ւէե ր ա գ ա ռ ն ա
յ ի ն
^
գարնան
իրիկուններլչւ
Շ՛
<ւււ ւաա
Պ՚սլա եւ Գայիանէ
իրարու
մաերիմ
գար
ձած
էին;
Միասին
կԳրգէին,
կր խաղա -
յ ի ն ,
կ՝ուաէին
եւ կ՝աչխաաէին
:
Տ ասնութ
աարեկան
աւլ^իկ
կ ր Գա
յիա
նէ
••Գի՚-՚լի
կս՚րգ
մր ծնալներ
ուզած
էին ի–
բենց
՚ոզոց
առնելզինքր
^իբ՚>օրլւ
Հարսաու–
"՛՛Ս՛Ա
Ա՛ռնել
ւլինքլլ,
իր Հօրը
Հարսաոլ
-
թեան
Համար
Հ
Սակայն
ղգուչացած
էին
միչա ալ, խորՀելով
թէ՝ Հայրր կր
մերժէ
՚/իբենք
Հասկնալով
անոնց
գիաաւորու.
-
թիւնները
ես կամ թէ Գայիանէ
կ՝իմանայ
եւ կը փախցնէ
զիրենք
քարկոծելով
եւ
ՀայՀոյելով
իրենց
Հօրր եւ մօրր։
ինչսլէս
.անզամ
մը, Եզիսենց
Մարզրիա
Հօրքու -
ւ՛ււ , այրի
կին մը իր ացուն՝
Բ՚ոմասին
^ամ ար գացած
էր Գա յիանէ
ին ձեռքր ու–
ղելու
իր ծնողքէն։
Հասկցած
էր
Գայիանէ
եւ
սանգուխէն
վար
զլորած
ա յգ
ԿԻ^՚Բ
՚
Երր
ղԻ^ՔԲ
ամուսնացնելու
խօսք
/ ՚ ^ ՚ է ի ^
իրեն
, կը ցաակէր
, ոաքի
կ՝ելլէր
, կը
սկսէր
պոռսլռալ,
կանչել,
թեւերը
շսւր–
ժել եւ Հանղիպո՚լին
երեսին
աալ,
ա–՛
նամօթներ,
չամչցածներ
ըսելով
,•—-
կբ՚"կ
թափի
ձեր
զլխուն
, այգ ի՛ ն չ
մեղաւոր
^բաներ
կը խօսիք
, գժոխաց
բաժին
Րէէ՚"ք
դուք։
Մ՛ո
յրբ
Դ՚չխ"
յ
խաթուն
,
ծանր,
սու՚լնոց
սնգուսէ
ե ւ թա ւ ի չէ
կարմ
իր ,
կանանչ
չրշազգեսաներ
, պալ՚եգօ՚ոներ
շի–
նած էբ , իր մէկ Հա՚ոիկ
աղշկան
Համաբ
Հ
Կիրակի եւ տօնական
օրերուն
չատ
զ ե ՚ լ ե –
ցիկ կբ Հագուէբ
ան ; Նոր
Հարսի
նման կբ
զարգարուէր
: Կարմիր
չբշազզ
եսաին վբ–
րայէն
կ՝առնէր
մ ան
ի չակաւլս
յն կաբճ
լօ–
գիկ
մ բ ։ Կբ կասլէր
զլխուն
լ ՛ ո յ ն ու կար–
միբ
ժապաւէն
մբ կամ մետաքսէ
երիզ
մրէ
Մ ՛Ա՛չեր ը^բաժն
ուած
կ՝ԱԱային
աասնեակ
մ բ
Հիւսքերու
որոն
ծամ
ու1լեեբ
ով
՚էար : Հքամռւկնեբբ
գործուած
էին
սբճա–
զ ո յն
մ ազէ եւ վրան
անցուած
կ ասլա
որակ
ուլունքներ
հ
Գա յիանէ չաա կբ "իրէր
՚/ ե–
ւլեցիկ
Հագուիլբ։
Ոաքին
կ՝անցրնէր
կար–
միբ
եւքէնի -
մուճակ : թաւլէ
աԺէն
մէկ
Հարսնիքին
, պսակին
ներկա
յ պիտի
բ լ -
լար
:
ՄԻՍԱք՛
ՍԻՍԵՌԵԱՆ
(Ս՚նացեալը յա ջ որդ ո վ )
ՀԱՅՐԸ
Շ՚՚՚րժ
անկարի
ա՞՚սազ
րր–
նաւ
երրեք
, ես չեմկրնար
Հանգուրժել
որ
իմ
անունս
վւա կցուի
փոզ՚ւց
ի
սլաաեբոէն՛
վրայ :
Ա՚ԼՋԻԿԸ–
Հ"՚յբԻԿ–>
աարբեր
անունով
կբ խաղամ ;
ՀԱՅՐԸ—
Այղպէ՞"—
ուրեմն
յաշո -
ւլութեան
մբ ՚զաբազային՝
" ՞ ՛ Լ
՚ գ ի ՚ ո ի
զիտնայ
որ գուն
իմ աղջիկս ես •-•
էյՐԳԻԾԱԿԱՆ
I
Ս Ս ձ Ս Կ Ք Ը Ջ Ե Ա Ն Ի
|
« եԹԵ Ր Ա Կ ԱՆ» Ր Ա 1ւ Ա Ս Տ ե 1 Ծ ՈհԹ1 ՝հԱ ե ՐԸ \
*
(Այս
գրայսօսականին մէ ջ յիշ ռ ւ ֊ ա ծ հ ե – յ
ղինակը եւ. իր դ ործը երեՆակայական են) : \
ԿԵՆԱԱԳՐԱԿԱՆ
ԳԻԾԵՐ
•
Ա • ՚^Աչեան
մեր ա ր տ ա ս ա \ մ ա ն ե ա ն լա — \
ւագոյն
բանա
ս ա ե ւլծնե ր էն է : Ծ ա գ ո ւ մ ո վ )
վասպուրականցի
, իր ծննգավայրին
նա— ;
խակրթարանբ
աւարաելէն
ետք, աարի
մբ .,
ճեմարանի
աչակերա
եղած է :
՝^
Առա
շին աչխարՀամ
արտին՝
երկու ա - :
միս
Երեւան՝
եւ վեց ամիս
Թիֆլիս
ապ - ,
րած
է ։ ԱյնուՀետեւ՝
մինչեւ
այսօրս
ան՝
կբ խօսի ու կբ զրէ արեւելաՀայ
բա
ր բա– \
ռով
I
\
իբ
ոճին
Հետեւելով^
սաոբեւ
կբ շանանք
^
ա մ փ ո փ կերպով
1^թերցող
Հասաբակոլ
— |
թեան
ներկայացնել
՚Բբչեանին
վերշին
|
գլուխ
գործոցբ
,
«Եթ-երական»
կ ո չո
լած
;
լայնածաւալ
՚ւիբքր •
՚
X
I
յ՛մ լաւ բնկեր եւ բանասաեղծ
ԱաՀակ
^
՚Բբչեան
իր
«1յթերակա(ւ»
րանասաեզծսւ
–՜\
թիւնների
Հաաորից
մի օբինաէլ
նուէր
Էհ
ուղարկել
ինձ "բի Համար
յայանում
եմ
^
չ^էՈրՀակալութիւնս
Հբասլարակաւ
; Հ"՛ ~ ՝.
տորր
նորերս է
լո
յս
աեսել
ո ս ա ոն ո ւմ ,
յ
պարունակում
է մօա
300 — 301
պոէմներ
որոնք
ա մ վ ա փ ո ւ ա ծ են
784
էշերում
՚Գրքի
՚
կո՚լքում
ամենեւին
բան չկայ,
Ի^է որ՝.
խորՀրգաւոր,
յատկանշական
է եւ ինչ որ\
բո
լո բովին
Համ ապատսախանում
է վեր ~ \
նաւլբին
եւ նբա արթիսթիք
ոգուն
;
5
Ալս
աննմ
ան
պոէմ
ան երի
մ ասին
իմ ա– \
"ելիք
ք ն ն ա գ ա ա ա կ ա ն
խօսքերը
պիտի
լ ի – •
եեն
անկեղծ
եւ անկողմնակալ
•
՚Բիչեր
պիաի
Հաս կան
ան
ԱաՀակ
՚ Բ բ չ -
եանին
բանաս ա եղծ
ութ
ի ւննե
բ ի իմասաբ 1\
Ա ա
ինքնին
անՀ ե րքե
լի մի ապացո
յց է որ \
"Բբչեան
յ ՚ ո ջ ո ղ ե լ է տալ Հայ
բնթերցողիե^
գրական
մի բարձր
վայելք : Ես ինքս էլՀ
սկղրում
չՀասկացա
յ էս պռէմ
աներ
ը
եւ, ՝.
ստիպուեցի
գիմել
Հեղինակին
ոբ նա ինձ\
ւզաւոասրւասԾց
որ րսք
5՜Հ
գժ՜ուարաւ
^
յէ՛՜՛
չում թէ ին՛՛՛չ է ոււլել
ասել։
քչնսլէս ասած՝
հ
՚Բըչեան
իբ րանասաեզծ՚՚ւթիւնբ
Հասցրել–;
է
մ ա՚էւո
լած
ա սլաա
էնսլիսի
մի ապ՚ւթէ
" ՛ լ ի
որով ոչ ընթերցողբ
եւ ոչ է լ
Հեւլինակբւ
կարող են պարզօրէն
Հասկանալ
էգ քեր
—1
թուածների
իմաստն
" լ էութիւնը։
էս
-1
պիսի
պա
յմ աններ
ում
քննագատի
գերլ^
\
չատ
աւելի,
գժուարանում
է, որով
ես–
սաի լզուած էի առաշնո
րզ
ուե
լ մի
մեծ՝^
գրագէտ
^քննւսգատի
զ ուզմ ունքներով
յ1
Տեսնենք
թէ նա ի՛՛նչ է ասում
բանասաեզ–
|
ծ՚ււթեան
մ ասին
, զանց
առնե
լով գրակա–
\
նութեան
միւս
^ ի ՚ ֊ ղ ե բ բ :
էգ մեծ վարպետ
^^նագատբ
լ^գունումՀ
է , որ իսկական
պոէզիան
պէտք է լ ի ն ի իրՀ
խորքով
եւ էութեամր
չաաերի
Համար
՜
անՀսւսկանալի
, իսկ ձեւով՝
սլէաք է լի^ի\
ՀԻՒԱՆԳԱՆԱՑ
Պարաէզին մէ ջ նո ո ւ ողիւնն է թոչու-ննե–
րոէ.
•
Հո գ ե վ ա ՞րքի մ է ջ է ն արդեօք պիտի լըսեն
՛Սոյն հիւանդներ՝ որոնք ա՛լ ի ո ն ջ են ե–
րագէն
կ ե ա նքի։ Արեւն իր ոսկի լ ո յ ս ը կը հեղու.։
Պւստսւհանները դ ե ո գոց են , առաւ-օաու֊ն ,
Ես ապակին նանանչավաււ կր պսպըղայ •
օ է նքին նակատը կը հսկէ խաչ
մը հսկայ
Խորաքանդակ՝ մըււայլ սրտին մէ ջ քա -
րերոՆն;
Հո՛ն քրնացաւ յ ե տ ին իյաղաղ ե ւ սոսըր
նինջով
Մէ կ ը ՝ որ շա՜ա է ր սիրելի, մ է կ ը ՝ ոը ղիս
Օ՚եո. կը կ անչ է կարօտներուն իր սիրա -
թ-ով :
ձոն օր մը ե՛ս ալ ղ ո ւ ց է ԿԵԱ՚ե՚քվ՛ ող -
ջ ո ւնեմ
Իր ամէնէն բ ի ւ ր ե ղ ցոլքին մէ ջ , լըո-օրէն,
Յ ա ւ ե րժո ւթ ե ա ն դ արձնելո վ ետ միտքս ո ւ
հսդիս :
ԱՐԱԷՆ
ԵՐԿԱԹ
" իթմա
յին եւ երաժշտական
; Եթէ
՛ղ՛՛է՜
ղիան չի ղրուած
էսսլէս
, ինչպէս
մենք
վերեւում
սւսացի՝1ւք, նա գառնսւմ
է մի
անպէտ
բօշբօ|ՆասՈւը–իւն :
Բայց եւ այն -
՛՛լէ" ի նկատի
ունենալով
պոէզիայի
էս–
քժէթիք
աիալէքթիքան
, ես կարծռւմ
եմ
"Ր մեծ քննագաաբ
բնկնսւմ
է ծայրայե
-
զութեան
մէշ իր այս Հեղյւնակաւոր
կար—
ծ ի ք ՚ ՚ ւ մ X
Միթէ՞
կարելի
է
«բօշբօխասութ-իւն »
Համարել
մի սիրաՀարի
պաթէթիք
եւ մ ե–
լանխոլիկ
զգացումների
արաայայաոլ
—
թիւնր
Հանզէպ
իր սիրոլՀու1ւ
:
ԸնգՀ ակա–
ռակն
, ՜ սա մի
Հո յակասլ
մ ոմ էնա է , երբ
մի
սքանչելի
մ ա յիսեան
գի
չե
լ՛ ի ւիալու -
ս ինբ
իբ ա ր ծ ա թ ե ա
լ չողե
րն է ցօղում աչ
խարՀի վր՛" լ եւ սիրաՀար
ե ր ի ա ա ս ա ր գ բ
մի
Հ ա մ բ ՚ ՚ յ ր է ուզում
իր "իրուՀուց
եւ
սաանսւմ
է կոպիա
մերժում
: Միթէ՛՛՛ ա -
նորմալ
եւ ա գ ե գ երեւոյթ
չի , երբ «.րօչ––
Ս ՜ ե Ր 1 Ե Ր Ո Ս Ն Ե Ր Ո Ւ Ն
Ի ՛ ՛ ն չ
Հողն էր իրենց որ ձզ է ին
տուն ,
աեղ ու ղործ եւ երթային
ու իյնային
այն
ճամրուն
վրայ
ոլ՛ փչոտ էր եւ
մաՀացոլ՛–
Անոնք
գիտէին
որ իրենց
կեանքն
այն -
քան
սոււլ
չէ լ՛ որքան
կեանքբ
անոնց ՝ որ
՛չ"՝՛ կ՝ե
լ՛ թ ա յին
Թուրքերու
վա
յ լ։ աղու -
թեանց
• • •
Անոնք
ազզին
" ի բ "վբ
լե ց" ւն ու
ցաւին
խոցը
ի րենց
սի րտե
րու1ւ ,
ո ւղե ցին
որ
Հայն ալ ր/Ր"յ
ա՚լատ
, տէր իր պատիւին
,
1 բ լ լ " ՚ յ
^՛Ա՛՛՛Այ
1
" ՚ յ լ " 3
՚է^բէ •
Տեղին
ձ՚ս
յնն
է ր "բ կ՝ ա ր ձ ա գ ա ն գ է ր
Հե–
ռոլէն
Հեռու ոլ սիրտէ
սիրտ,
օղնութեան
Հասնելու
Համար
վտանզուած
Հայոլ
—
թեան
:
Անոնք
ղ ացին
, մ եր
Հ ե րոսնե րն
Հ ին ու
պաշտելի
, որ ազաաեն
իրենց
ե՚լբայր^երն
ու
քԱյբ^ՐԸ
է որոնք
ցրուած
էին
թշնա ֊
միին
ճանկերուն
տակ. Հալածական
, թ ա –
վւառական
, սրաերնին
գ"ղ • • •
՛Բաշեր
էին եւ անձնուրաց
ե ւ անձնա -
զո՝՛ , որ՚ւնք
զացին ու վազեցին
Հոն ուր
իրենց
բազուկին
ուժբ պէաք էր,
սլաաժե–
լու
՚>ամար
անոնք՝ որ Հա
յ ո ւ ն
Հանզիսաբ
կբ խռովէին
:
Զէյթքնի
, Աասունի
, Վանայ,
իք անա ֊
"որի
ու Կիէիկի"
յ կոաորածնե
րէն վե րշ ,
191ս/
անոլա տժ՛ ե լվւ
եզեոնր
իր Հերոսա
–~
պատումներով
անշնշելի
էշեր ենմեր "1 ՛լ—
գի
պատմութեան
մէշ՛
. .
Անոնք
ւլ ացին
իրենց
յ ո յսբ
՛լբ ած
մ
եզ
ողշերուս
վբ՛" ք 1
" Բ
՚ ղ է " ՚ ւ Ի
շարուն՛ակենք
իրենց
սուրբ
զործբ որ Հ՛Ա յր միշտ Հայ
մնա
յ :
Առաշ
կարմիր
շարղն էր մեզ
կոտորոզ^
այժմ
ճերմակ
շարղն է մեզ ՜ւսւլածող
;
Ուրեմն
Հո" ալ Հերոսներ
սլէաք
են մեզ,
նոր
Հերոսներ
ու քաշեր
, աա բ րե ր
ղէնքե–
բով,
նոր զրաՀնեբով
, վւրկելու
\ամար
մնացորգբ
• • - նոր
Գոլրզէն
, ՎաՀան
, Հբ–
րայր - Գժոխք,
Գէորգ
Զավուչ,
Աղբիւր
Աերոր
ու Անգրանիկներ
սլէաք ենմեզ
որսլէսզի
շ՛" լ՛ ունակէն
անոնց
ղործր
չեն–
թարկուելու
Համար
նոր կորսւսաներու
:
ՄԷՆ - Աէ
հի
էս՚գիս
ի
ն ո լ ր րա ո ւա յտանքներն
ու րբ–
նական
սլաՀանշբ,
որոնք
երեւան
են րե—
րում
իր աալիզյւ
լարերի
վիպրացիան
:
՜Բբչեանի
բանաստեւլծ
ուիւննե
բ ի տա -
զա չա փ " ւթ
ի ւ ն բ մեր Հայկական
ռիթմ
ին
չի
Համապաաասխանում
: իսկ ղալով ո —
ճին
, պէաք է արգար
լինել
ասելով որ մեր
արձակ
գրականութեան
ձեւերից
բո
լորո–
՛էին տարբեր
է գուբս
գալիս :
ք-բչեանի
քերթ
ուածներից
մ
ասնաւռբա^
սլէս
նբանք են լաշոգ
որոնք
լիր
իք ենթէ
ձե
ւով եւ թէ ռիթմ
ով։
Տանք նրա լարե -
րից
մի
ն մ ո յ չ
.
Հ ո վ ե ՜ ր ...
Կովե՜ր ..-
Ծ ո վ ե ՜ր ...
կայս կոկոններ :
Պէտք է աս ել որ ամերիկաՀա
յութիւնբ
Հասունազել
է բմբոնելու
եւ
գնաՀաաելու
գրական
ամենաբնաէւր
զ ործերէւ
ներքին
էս
ո ր ոլթէււն
բ : Այ՛լ աեսակէաից
չաա
նչա—
նակսւլից
եննաեւ
՚Բըչեանի
մի կաբգ րո -
մանթէւք
կաորեերբ
որոնց
մէշ
նչանաւոր
րսւնասւոեզծ
ր աալիս է
մ եզ
մ ի սքան*ե
լի
Հաւաքածոյ
, չ՛՛ րքոաան
ինե
ր ի , որոնց
Հո
գեբանական
ասլբումներբ
յաճախ չաա ա–
ւելի
յուզումնալից
են եւ է ՚ ՚ ո ր , քան լւն -
թ ե ր ւյ " ւլն ե ր էէն
մ եծամ
ասն
ութե անբ :
Յիրաւի
, ԱաՀակ
՝Բբչեան իր
«Եթերա–
կանչով
կազմում
է արգի
Հայ
գրականոլ—
թեան
ե ր1^ակամ
արի
Համ
ա ս տ ե զ ո ւթ ե ան
ամ ենա
շոզշողռւն
ասաեզէն
մ էւն :
(Պոսթ-ըԱ)
ԵՆՈՎ՚Բ
ԼԱԶԻՆԵԱՆ
«ՅԱՌԱՋԷԻ
ԹԵՐԹՕՆԸ
(լՅ)
պարագան
Հիմա
ը ՚ շ օ լ ՚ է ն վախ կբ
Հ Ս . Ր Ա Զ 1 յ . 8
Ո Ր Դ Ի
Հալանեցայ
-. Այսօբ էակ կէսօրէն
յետոյ
մէւասին
պիտի
զանք
Հոս,
ձեր
րժշկական
կնճիոբ
առնելու–
Բայց
մէւասին
՛լուլէ Ա՛
ոաշ,
Հարկ էր որ ես առանձին
ղայի ,
վասնզի
. . .
Կ ե ց ա լ
;
Բժէւ շկր է՛ ր էս՛՛ ր ա թ
"ւ վւ ա ն ւլ
ւո չ -
քերովբ
կը է^ւնէբ
Հոգե կան տ ա ռ ա պ ա ն ք ի
չարչարռւած
ա յւլ. գէմքր • ա լգ ցաւե
րուն
՚էարձառսւթիէնբ
ունէր
. ա յգ կէ ս -
մ"ւթ
վ՚Աքր
սենեակէւն
մէշ.
Ա՛յ՛լ
մէւեւնոյն
աթ"–
ո էւն վրա
լ նստող
զժրաէստնեբա
,
րերնէն
նո լնանման
էսոսաովանութէււններ
լսած
բլլալով շատ անզամներ
ք
Շ՚որունակեցէք
, բսաւ
զ որով
ալի
ձա
լնուէ մբ :
Վասնզէւ ես իմ առաչ^ութեանս
մա—
"էւն
րո
լո ր"վ էւն կասկածոտ
հմ , րսաւ Բե–
նէւսւմին, ու ՚ ս յ " բանր չէի ուղեր որ բբ -
՚ ^ ւ ՚ ւ հ է ՚^՛Բ հ՚՚՚է՚^է
հաստատուէ
ր կնոշս
ներ
կա/ութեան
, աւելորգ
է
րացաարել
թէ
է ւ ն չ ո ՚ լ . . – ։
Զ^՚ւէ"
1 եւ էսենզուէսե
լաո
ե ր է՛–
ա՛ս""՛
բ՛լ
"՛թ է՛՛ն ՛կ՛ ունեցած
եմ ,ւոօքթօր
,
շար
ու նա կեց ա էս բութ
եամ
բ մբ որ էսոբա–
պէս
ազգեց
բժիշկին
վրայ,
վաբակուեցայ
կարւլ մր սւզաոա
Հ իւսւնզ
ութիւննե րով ^
որոնք կբ կ՚ործէի
թէ Հետք չեն
թողած
մարմնոյս
՚ է ր ՚ " յ ֊
կ
^ ՚ " 1 ՚ ՛
ամ
լո,
թեան
ներ -
շյչ՚՛
չէ
էւնծի թէ ա ր գ ե օ ք ա յգ
Հիւանգոլ
-
թ ե "՛նց չար սլա ո ււլն ե՛՛ ր ը վա
յելե
լու
՚էբա
յ
եմ : Անգամ
մը կը քննէ՞ք
ղէ՛" , տօքթօր ,
վե
րշ՛"
ցուց
Բենիամէւն
Բալաեգեան
, ճա -
կ ա ա էն վա զա ծ քր աինքբ
ս բր ելո վ ;
Շ՚ստ
լաւ , բսաւ Տքթ -
Ո՚լ՚՚րեան
,
•֊, անուե
ց էք ;
քԼմրոզ
V՛
կէս յամ բժէ՚չկբ
մ ան րա
կրկիտ
ե լ
էււ"
ր ո ւ ն կ
քնն
ու թե ան
մ բ բովէն
ան -
ւյ ո լ ւլ
/• /. ն էւ ամ
էւ ն Բ ա ր « ե զե ա
ն էւ
մ ա ր մ էւ ն բ ,
որ
կ ր վւռւււէ ր
Հ ոն բազմոց
էւն վրա յ , ա -
ո ոզշ երեւո
քթ՛՛՛է
մ ր , լեցուն եւ ոսկր ոլա :
Ա, քս քննութեան
ր^ւկերացաւ
երկար
Հար—
ցււէվէոբձ
մը այն զանազան
սեռակսւն
՝• էւ —
ւանւլ "է-թեա1ւց
մասէւ՚է։,
սրռնցմւդվ
վարա
—
կուած էր Բարսե
զեան
ժամ
անակին
:
Հ՚ս՚լուեցէք
, բսաւ
վերշասլէ
ս
բ</է՛շ–
կբ
1 արամա
լի շեշաուէ
մր ;
իսկոյն
, անոնք
նորէն
զ էմ ւլէւմաց նս -
աած
էէ՛ն,
թախծալէւց
երեւոյթով
;
Ի՚^նչ
զտաք,
տօքթօր,
Հարցուց
Բե -
նէւամէւն , նուազած
ձա լնով
մբ
Կբ ցաւիմ որ աո ւսքժմ^ վճռական
րտն
մր
սլէււոէւ շկա ր1։՝1ւամ
բսել, պա աա
ս էս ա՚հե
ւլ
Ո՛ւ
" րե ան , "՛րկ է ս ր
մ ա՚1ւ
ր ա ւլ
իաաքրււն
զննու
թէւ՛ն մբ կատարեմ
, Հասկնալու
Հա–
մ ար թէ ա
յն
Հէււթր
որ
որգեծնու
թե ան
շաւլաէսն է , կբ պաՀԷ՛՛՝
րնական
կենզանա
-
բաբ
քա ակութ
էէ ւննե րբ , թէ ոչ ձե ր ու նե–
ւլած
այսքան
աէււաերու
չ՛՛՛ր
ա՚լզե
դ ո ւթե ան
աւսկ
սւնՀե տացած
են անոնք : Ա յգ
մաս
էւն
կատարելիք
քննութենէս
եաքն է որ ձեր
^Օ՚՚՚^Բ
^եա կրնաք
Հոս ՛Լա
լ–,
^^՝յԳ
^՚՚եութեան
արգիւնքբ
վս՚ղբ կբ՜
նա՞՛ք
Հաւլորգել
, Հարցուց
Բենիամին
:
Անչոլչտ
-
Բենիամին
ոտքէւ
ելաւ
, անձկալից
, եւ
Հ րաժե
չտ ա ռ ա ւ
բժի
չկէն :
Յ՜ոյսի
՚ ե չ ո յ լ մը կա՛՛՛ր
տակաւին
՚ կա -
տարուելէք
ք1ւնութիւնբ
չէ՛՛՛ր
կրնար
նբ —
պաս՚ոալոր
ա րգիւնք
մբ աալ
-.
Յե
բեկին
տու1ւ
էզ^՚՚՚՚զ
1
ի^է՚ղէ"
խո ս տա
ց ած էր ; /•—
րիկոլան
ուչ Ա՛տեն
տուն
ղնաց :
Կր ներես
Մ"՚լվին
, բսաւ
,
սաստիկ
յուլնութիէն
մբ կեւլծելով,
այսօր անա —
կրնկալ
ղործ մբ ծագեցաւ,
չկրցայ
՛լալ,
ե լրոպացի
զ ործա րանատէ
ր
մ բ ե կած էր
"րոլն Հեա վաւլն
՛ԱԷ "՚ոիսլուահ
եմ ՚լրա —՜
զիլ։
Հեաեւաբար
միւս
օրուան
կր
մ^ւայ
մեր
ա
յ ց ե լո
ւթ ի ւ ն բ
բժփ
չկին ;
Մալվինէ
անՀ ամ
բե ր ութե ան ե։. սրանե—
ւլութեան
չա րժ ում
մ բ բրաւ
:
Լ^եաեւե
ալ
"/՚/՛
՚ է ՚ ր ի կ ՚ ՚ ւ ՚ Ա ն ,
Բենիամ
էէն
սիրտբ
գալով
լեցուն,
ւլնաց
Տօքթ
• Ո՚Լ՚՚րեանէւն
: Բժիշ -
կէ՚ն
՛էէ մքբ նպաստաւոր
ա ր աա քու լա ո լ —
իյ էէւն
մ ր չունէր
;
^•Բ՚լԻ"
՚-^՚ՔՐ.
^ ^՚"Բ
՚1"՚՜՚յ
Բենիամին
:
—՜
ԱբԴէ՚՚-^ՔՐ՚ւ
՛Ր՛""՛–
՚ոօքթօրր
քիչ ՛քբ
։էուբա^ւելով
, կբ ցաւիմ
բսելու
որ
անիկա
նպաստաւոր
չէ ձեւլի
Համար
, կրկնակ օռ–
քիթներբ՝
ղոր ունեցած
էք ,
Հիմնովին
չ դ ա
րմ ա^ւուե
լով
, բոլորովին
փճացուցած
են ^եր մէշորեւէ
ծնուցի
<
յ ՚ " " ՚ Կ ՚ " – ^ Ի ՛ – ՛ ^ ՚
Մ ե էւ ե լա կան աժգո
ւ ն ութ
իւն
մը
սլատեց
խեզճ
Բենիամ
ինին
գէմքր.
մէկէն ի մէկ
ՔՐ
՚" Է՛՛՛՛Ք է՛ կ II՛թէ՛լնե ր ծ" րե ցան ք՛" ՛՛՛քե
րէն
եւ
այէոերը
թքւշԼզին
;
քԼնզարմ
անե
լի" է , Հարց ուց յոէ.սա -
Հատօրէն
նա լե լով
ւլ էաւու թե
1էւն ա քղ անո–
՛լոք
ներկայացուցիչին
:
Անգարմանելի,
ԷՀ , ղուցէ,
զրեթէ
անւլ սւբմանելի
, րսաւ
րժէ՚շկբ :
Բա
լ։լ Բա ր ս I, ւլե
ան
էւն
էէ՚ա՚էացու
էսնձկ
"ւ–
/Ժեէսնբ
առշեւ՝
անղամ մբձեռքբ
ճակաին
վրա
յ է ն
անցնելով
—7–
Աակայն
, աւելցուց
,
ր1ւութ
էււնբ
ե ք՛–
բեմն
անանկ
թաքուն
ուժե
ր
ունի
, ասնանկ
^ւաէսէստեսուած
ւլարտոււլ ա թիւններ
, ոբ
զ ի տ
ութ էէ ւ ն ն էակ
կրնա
լ
ք ան կա
րծ ա
կ է՛
ի
զալ եւ էսոստոէէէէէնի
լ^իր
տ էլա րութ
էւ էնբ
էժւաէաւնզ
ե լու
ր^ւա թեան
զ ազանէւքն/ւ
լւ " ւ ն ;
՛Լ էււ էէ նւլ է, – ե լ ասիկա
ձ ե ղ ի "լար ա սլ
յ ՛ ՛ յ "
մ ր ա ա լու
Հսւէք ա
ր չէ որ /լ՝ բսեմ
թէեւ
Հազա
ազէպ
, աե "նուած
են
նո լնանմ
ան
սլա
քէ աւլ անե ր ո ր
Հ էէւանւլ ր կատա րե լւազէ ս
բուժոլէէւծ
է աո անւլ
զ եւլէէ
զ արմանէւ
, ւոա–
րէւներու
րն թաղ
քին
մէշ , եւ վե
րսէոէսէքսւծ
ծննզ ա /լան յաէո/քաթէււ
ննե
լ։ր
3
ո ք՛՛է՛ կ՛"
յծ/. ր շո զո։
զ էէն
ք՚/,նէւամ
էւն
էւ րէ՛–
րերան
՚քէշ,
եէ. սփովւանքէ,
ր՚՚քն
շ՚՚՚նշ
մր
աո աւ
ԵՐՈԻԱ՚ՆԴ՝ ՍՐՄԱք>էօԽԱ՚1,ԷԵԱՆ
( Շ ա ր.)
Fonds A.R.A.M
