ՑԻՐՈՒՑԱՆ ձԱՅեՐ
ՅՈԻՆՍՍՏԱՆԻ ՍԷՋ
(**•• ե ւ վերջին մաս)
•ԲԻՈԱ
. ֊ Այս էլղզի՛^
^^՚Ա^զ,
" ՚ Է ա Ի Ի
չ1՚1՚"գ1^թ՛
մէշ ու շոգենաւով
չորս
ժամ
Հեռու է Միաիլլիէն,
ներկայիս
իր
մէշ կր Համրէ, ս
Հ ^ յ րնաանիքներ,
46
անձ : Քիոսի
Հայերր
Միաիլլիի
իրենց ագ–
գակիցներուն
նիլթսյ1լ^–,,
կս^ց^ւթեան
մէշ
են։
Բայց
, մաաի
վրս,յ
Համրուող
նոր սե~
րոլնգր,
գ ժ ր ա խ ա ա ր ա ր
մոոցած
է իր
մայրենի
լեգուն
ու գիրը։
Աղգային
ղգա–
ցո՚-մր
աակաւին
կայ իրենց
Հողլոյն
մէշ,
Ր ՚ " յ Ց 3՚"՚֊"՚1է է 1Լ"ել որ ժամանակր
սլիաի
կաաարէ
իր ախուր
գերր, եթէ
Հրաշքի
Համազօր
բան մր չոլաաաՀի
;
ք-ԵՐ-ԲԻՐԱ
Այս գեգեցիկ
կզզփն որ կլլ
գանուի
Տունասաանի
Հիւսիս ֊
արեւմա՛–
եան
կողմր,
գրեթէ
մօաեբր
Ալսչանիոյ
,
իր
լլնական
գեղեցիկ
տեսարաններով
^
մչաագալար
լեռներով
ել
կանաչազարգ
Հովիտներով,
շաաոնց
է որ գրաւած՜
է
Եւրոպացիներու
ուշագրոլթիւնր
•
Բոլոր
եղանակներուն
ալ Հոն կր տեսնէք
զանա
զան
ազգերոլ
ներկայացուցիչներ
,
որոնք
Կ * ՚ " յ ք յ ե լ ե ն
Հոն՝
վայելելոլ
Համար
անոր
Հրաշալի
րնական
գեղեցկութիւններր
։
Փոքրիկ
այս ք ա գ ա ք ր իր գարաւոր
կեան
քին
մէշ, եւ մանաւանգ
այս վերշին պա -
տերազմին
, աեսած
է սարսափելի
օրեր ,
ծովային
եւ օ գ ա ն ա ւ ա
յին
ռմբակոծում
-
ներ : Այսօր
քաղաքին
գրեթէ մէկ
երրորգբ
տակաւին
կբ գտնուի
քանգոլած
վիճակի
ժ ՚ է շ ։
Հազիւ
ցամաք ոտք կոիւած
, կ՝ունե -
նաք
ապա
լոր
ութ
իւնբ
աարբեր
աշիւարՀի
մ բ, որ չի Համ ա սլա՜ա ասիւ աներ Տ ունաս -
աանի
մէշ ձեր աեսածնե
ր ո ւ ն
Նեգլիկ փո–
ղ ՚ ՚ ^ ^ ե ր , այնքան
նեղ որ Հազիւ
երկու
անձեր
կրնան քով քովի
անցնիլ
, եւ բազ-
մ աթիլ
պատուՀ
աննե րով
բարձր
տուն
եր
որոնք
տակաւին
կբ կրեն
ռմբակոծումնե–
բու
Հետքերբ,
բայց եւ այնպէս
այգ վի -
ճակին
մէշ անգամ
շ^ւորՀալի
բան մր ու -
ղո վո
ւր
գին
զոՀա բե ր ութիւն
բ եւ թ ա փ ա ծ
արիւնբ
գա^ւակից
ուժերու
կողքին
,
՚ ՝ " ՛ յ ~
կական եւ արեւե՜լեան
լեգէոններու
կազ -
մ ութիւն
բ , նկարագրեց
Ա ոլսա
Տաղի
Հայոց
մղած
սլայքարբ
եւ աւլատոլթիւնբ
,
եւ սաւո վ վերյիշեց
Կիլիկեան
վերշին
ոզ
րեր գութ
իւնբ ;
Տեաոյ
Աերովբէ
^ . Վ
. եւ Պ •
էաուար
կռիօ
կնքեցին
եկեղեցւոյ
վէմ քարին կա -
փարիչր
1 Այս յի չաաակե
լի
ա րա րողոլ -
թիւնբ
վերշացաւ
^Հայր
մեր»ով
ու կաթ՛
պատուիրակին
աղօթքով
:
Շրշանի
ազգ՛
մ ի ութ
իւննե
րէն կամ
կրօ
նական
լ ն կե ր ակց
ութի
ւնն ե րէ^ւ
ներկա
յ է–
ին պաաուիրակներ
Տէսինէն,
Աէնթ
էթի֊
էնէն
, Փոն աբ էէրիսիէ
: Եկած
էին
նաեւ
բազմաթիւ
այցելուներ
:
Այսպէս
Լիոնբ
ապրեցաւ
իր լաւագոյն
օրերէն
մին : Կբ
մաղթենք
որ չուտով
բարձրանայ
իրենց
աղգային
բո
յն բ
֊.
Գ՛
ՊՕՑԱՃԵԱՆ
ԿԷԱ
ՄԻԼԻՈՆ
ՖՐ ՚
ՆՈԻկՐ
ԼԻՈՆ
Որշաններէն
Հրաւիրեալ
Հայ -
րենակիցներու
Համար կէս օրուան
Հա -
լա քական
ճաշ մբ ար ուե ցաւ եկեզեցա
շէն
յանձնախումբի
կողմէ
Նէօվէլ
Լի"^՛
տ՝Օրի
սրաՀներուն
մէշ–. ՆախազաՀբ,
Պ֊
ձնկարեան
բացումբ
կատարեց
բս՚րի
գա
լուստ
մաղթելով
Հիւրերուն
:
ճաշը
սկսաւ
Աերովբէ
Ծ ֊ ՚Լրգ-է
^ ՚ " ՜
շակեսցուքֆով
, սեզանապետութեամբ
Պ •
Ա, •Բաբեանի
: ԸնգՀանուր
խանգավառու–
թեան
մէշ
նուէրներէ
գոյացաւ
մօա կէս
միլիոն
ֆրանք։
Գլխաւորաբար
նուիրա
-
տուներն
էին,–
Պ– Պ՛ Թովմասեան,
^ա–
ռու կետն,
Աոզոմոնեան,
թորոսեան
(քհօ֊
ան),
Ասլանեան
(ժբնեւ)
, Տոքթ–
Թբռ -
նամեան,
կրբնոպլի
Աղզ–
Միո՚-թի՚^բ
Աուճեան
(Աէն Շամոն),
Տոքթ–
Սարաֆ
եան (Աէն թկթիէ՚ե)
, Աանճեան,
Ո-ո՚֊մա -
նացի մբ ժրնեւէն,
Վ՛ Ֆրէ՛ն՛կեան,
Ա ե լ –
քոնեան,
Ջրբաշեան
(Աարսէյլ),
Տիկին
Աարայտարեան
, Աաղաթել
Փափազեան
:
Շրշաններէն
ալ շաա մր խոստումներ
ե -
զան
, ինչ որ Հպա
բ՛ո ութե
ամ բ եւ երախ -
էոագիաութեամբ
կբ լեցնէ մեր
սիրար։
Ա եզանա
կիցներէն
շատեբ
խօսք
աոին
, ի-
րենց
զոՀունակութիւնբ
յայանելով
եւ
մաղթելով
ոբ իրագործուի
Պ– կ՚^Ի՚՚յԻ
"՛Ր֊
ուած
խոստում
բ–
Մէկ
՚"ա
րիէն
վերշա^
ցնել
շինութիւնր
:
Նոյն
շաբաթ
զիչերբ
՚ոեգի
ունեց՚ու
նաեւ
Երիաաս՚սրղ՚՚՚Յ
Միո՚-թեան
պարա -
Հանգէսբ
, ուր Հայերէն
եւ
ֆրանսերէն
երգեցին
Օր– Իրէ" Պիկ՚զիկեան
եւ ու -
բիչն՚եր։
Այո առթի՛^
վիճակաՀանութիլն
.քրն ալ կատարուեցաւ
եւ արգիւնքբ
գ ո -
Հաւլու
ցիչ կր Համարուի
։
3՛ Պ՛ Վ–
ՊԱՏԻՒՍ ԱՐԺԱՆԱՒՈՐԱՑ
ԱԼՖՈՐ՚ԼԻԼ,
27
Յունիս
կիրակի
ե ֊
րեկոյ
Հրաւիրեալներու
բազմութեան
մբ
առշեւ
, ուրներկա
յ էին նաեւ
Հ ՚ 3 • Գ ՚
Ա. Մինասեան
ենթակոմիտէն
եւ քանի
մբ
Հայրենակիցներ
,
Հանգիսաւո
րասլէ
ս
<ձԶին ոլոր ական
շքանշանդ
յանձնուեցաւ
Ալֆոբվիլի
ք ա ղ ա ք ա պ ե տ
Ո՚աուլ
Պլէօզի :
ՆախագաՀական
աթոոը
գ ր ա ւ ա ծ
ԷՐ՛
մեր
"էրելի
բարեկամը
, է ա •
Տ է ՚ ի ՚ ՚ - է ^ •
՚Բաղաքիս
ֆրանսացի
լ^կերվարականնե
-
բուն
քարաուղարբ
, լիւկեր
Ֆրան
չե
սքին
պա չտօնապէս
բացում բ կատարեց
այս
Հանգէսին
, գրոլատելով
մեր սիրելի
քա–
զաքա պետին
թանկագին
ծառա
յութիւնբ
191-4 -
1.Տին , իբրեւ
Համեսա
գինոլորբ
Հայրենիքին
, մինչեւ
երկրորգ
աչխաբՀա–
մարտբ
, ինչպէս
եւ գբաւման
չրշանին
Գիմ
ա գրական
ճակատին
մ էշ
կատա
բած
գերբ
, եւ վերշապէս
իբրեւ
ք ա ղ ա ք ա պ ե տ :
Րնկե ր Պ լ է օ ւ լ
մ ասնա կցած է չորս ճակա -
աամարտներու
եւ ծանրապէս
վի րաւոր -
ուած
: Այս առթիւ
արժանացած
է Պա ՜՜
տե բազմ ական
Խաչի եւ Ասպետ
Պ՚ս՚ոուո
յ
Լե՚լ
էոնի
տիտղոսին
: Իսկ ա
յ՚՚օբ
՝
ԱգԳ ՚
պա չտպանութեան
նա խ ա րա
րութեան
մայիս վեց թուակիր
Հրամանագրով
կբ
սաանա
լ զինուորական
չքանչանբ
; Պա -
աիլս
աբժանալորաց
• - •» :
Յեաոյ
խօսք
տբուեցալ
Հ • 3 • Գ • Ա ՚
Մ ինասեան
ենթա
կոմ իաէի
ներկա
յացուց–
չին
բնկեր
Վաբգգէս
Գոստիկեանի
որ գե–
՚լեցիկ
ուղերձով
մբթարւլմանը
կր Հան —
գիսանար
Աէֆ՚՚րվէէի
Հալ գաղութին
եւ իր
յնկերներոա^ւ
X հՊ • ք ա ղ ա ք ա պ ե տ եւ
սիրե
լի բնկեր
, պատիլբ
որ պիտի
բնծայուի
ձեզի
քիչ
յետոյ մերրնկերոշ՝
էտ • Տէփ~–
ռէոյի
ձեռամբ
, արգար
Հատուցում
մբն է
միա յն , ձեր րարոյական
ա րժ է քն ե ր ո ւ ն ,
ձեր
Հայրենասիրական
զգացումնե՜րուն
եւ
ձեր
քաշագործութեանց
: ՚Լստա՝։
եղէք
%
"իրելի
բնկեր,
որ մենք
այսպիսի
պաչտօ–
նական
ա ր ա ր ո գ ո ւթ ե ան
մ բ սլէաք
էէ
Է՚^Ք
զգացած
ճանչնալու
, յարզելու
եւ
սիրելու
՛էամ ար
ձեզ ։ Մ ենք եւս կը փափաքէ
ինք ,
Պ ՚ ք ա զ ա ք ա պ ե ա , ձեր
կուրծքը
ւլարգա
րե
լ.
նշանով
մբ , երախտազիտութեան
չքա -
նչանով
, յանուն
Ալֆոբվիլվւ
ամբոզ^ Հա -
յութեան
• ՚ ՚ Հանգիսաւոր
այս
պաՀուն
ձեր
Հայ բնկերնե՜րբ
կբ շնոր՝,աւորեն
ձեզ,
Պ • ք ա ղ ա ք ա պ ե տ
, իրենց
նե րկա
յութեամ
բ
լա յտնելով
բարեկամ
ական եւ երախտա
-
գիտական
ա
յն խոր
ղգացումնե
րբ
՛Լ՛՛Ր
ներշնչած
էք միշտ
իրենց
Յաշորգաբաբ
Հրաւիրուեցան
քաղաքա–
պեաին
պաշտօնակիցներն
ու
շրշաններէն
եկած
ներկա
յացուց
ի չներ բ , որոնք գնա -
Հատելով
իր գոբծո
լնէ՜ ութիւնբ
արժանի
կբ
զ տնէին
ա յ ս
մեծարանքին
:
Յետո
յ
բեմ
բարձրացաւ
մեր "իրելի
բարեկամբ
^
Պ • է ա . Տէփռէօ
, իր
պերճախօսութեամբ
Հմ ա յե
լով
ն ե ր կան ե րը ;
* Անակնկալի
մը առշեւ
գտնուեցայ
երբ
առաշարկուեցաւ
ինձ կատարել
մե -
ծարանքի
այս արարոգութիւնբ
, քանի որ
Համանման
չքանշանակիր
մը չեմեւ ոչ ալ
Նափոլէոն։
Հետեւաբար
սաՀմանագրա
-
կան
կարգուսարքը
չխանգարելու
Համար
պիաի
խնգրէի
նոյնաստիճան
չքանչանա
-
կիրներէն
առնել
աուփբ եւ չօչ՚սփել
այս
թանկագին
իրբ ի նշանՀ աւան
ութ
եան
;(ծէ
աուփբ կբ յանձնէ
շքանշանակի
րնե
բուն)
,
ներբողական
մբ խօսելու
պէտք
չեմ
զգար,
արգէն
ամէն
ինչ կատարեալ
է :
Հա
յե ր բ
իրաւունք
ունին,
ինչպէս
քիչ
ս՚ռաշ
լսե -
՛յ իք
ե ր ա խ ա ա զ ի տ ա կան
ւլզ
ացոլմներ
յայանելոլ
Պլէօզի
, քանի որ անոնք
չեն
նին
իրենց
վրա
յ , եւ ա յցելուն
կրնա
յ եբ–
շանիկ
ղ ՚ լ ա լ
Է^Քէէ^ՔՐ՛
Ժ՚ոգովուրգին
վարք ու բարքբ
օրինակելի
է , եւ Հաղ -
ուագիւա
է որ պաաաՀին
կռիւներ
կամ
անկանոնութիւնն
եր ;
Այս
ղե՚էեցիկ
եւ պատմական
կ՚Լզիին
՚ ^ է ^
ուր
ներկա
յիս
կ՝ապրի
29
լ^՚աանի^ւե
բէ
եւ
104
անձեբէ
բագկազեալ
հայութիւն
մբ,
անցեալ
տաբիներոէնւ
ասպրած են
3—4
Հաղար
Հայեր
, ինչպէս
նաեւ
Հ՚՚յէ ^բ ^Ր~
Հ
տաւորականնեբ
, որոնք
ՀետզՀետէ
մեկ -^
նած
են զանազան
երկիրներ
, տե՚Լւոյն
ան–^
ձուկ
վիէ^ակին
սլատճառով
:
ինչպէս
ամէն աեգ. Հոս ալ մանաւանգ
,
՚ւ՚եբ
ազգակիցներբ
շաա քարգուած
եւ
սիր–
ուած են քազաքական
- կրօնական
իչ —
խանութիլններէն
եւ ժողովոլրգէն
,
իրենց
էէբինակելի
կենցաղին
պատճառով–
Շբր —
շաններոլ
մէշ միակն է ,որ
ունի լաւ
կա՚լ–
մակերպուած
խ՛աղային
մարմին
ճ/՚հ1
եւ
Հ> Բէ Ըէ Միութեան
մասնաճիւ՚լ
մբ, ո -
րոնք կատարեալ
Համե րա շէււոլթեամ
բ կր
շանան վառ պաՀել
ա զղա
քին ալին եւ
ներ–
գա
շնա կո ւթ
ի ւ ն բ ժողովուրգին
՚ ք է շ : Իսկ
ամէնէն
ուրախալին
ալն է որ, ինչպէս բ–
ո ի նախապէս
, Հոս կան քո անի
* " " / ՚
վ՚Ո ք–
րիկներ,
որոնց
ազզա
քին գասաիարակո։
—
թեան
Համար,
աեգւոյն
Հ. /՝ .
ԼԼ ՚
Միու
թեան
մ ասնաճիւղ
ի աչխատանքով
, եէ.
Աթէնքի
կեգր • մասնաժողովի
նիւթական
օզնոլթեամբ
, մօտ ատենէն
կարե՜լի
պիտի
Րլլա
յ Հաստատուն
Հիմ եր ու
վրա
յ
գնել
կրթական
՚լործը
;
Վերշին
ա յցելութեանս
միշոցին
,
սո
յն
մ արմիննե
բու Հետ խորՀրղ
ա կցելէ
յետո յ ,
կազմ ուեցաւ
Հինգ
գիտակից
տիկիններէ
եւ
օրիորզնե՜րէ
մարմին
մբ ,
Հկրթասիրաց
Օժանգակ
յանձնախումբ»
որուն
գործբ
սլիտի
րլլա
ք մզում տալ կրթաէլան
՛Լ՛՛Ր —
ծին,
թէ փոքրերու
եւ թէ մեծերոլ
• / ՚ ք ^ I |
Հոս
տեւլին է կարծեմ
լիչաաակել
կարս
—^
եան
բնաանիքբ,
որ ՝Բերքիլ"սյի
•էսւյու -
թեան
Համար
օրՀնոլթիլն
մբ եղած
է
է
՛Բ
(՛քի Ր "՚ յի ՛Լ՛" յե ր բ ՛քեծ
մասով
նիւթա
—
սլէս
բարեկեցիկ
են , բ՛ոցի մէկ երկու
բն–
տանիքեերէ
, որոնք
օ՚լնութեա^ւ
կր կա -
րօտին ;
ԱՐղՈՍԹՈԼԻ
–Բեֆալինիա
կ ղ ՚ լ ի ի
ալս
գլխաւոր
քագաքին
մէշ
ունինք ՚Լե^
բնաանիք
23
Հա լեր , որոնք
վերշին
երկ–
րա չա
րժ
ին
ամէն բան կորսնցուցած
ե՜ւ
պաա
սպա
րուած
են Հիւղա1^երու
մ էշ ՚,
Անոնք կբ սպասեն
որ Հրաչք
մ ր պատա -
Հի՛.
Ա ՚ լ ՚ լ ՛ " լին մարմիններու
վրայ պար -
աականոլթիւն
կբ ծանրա^ւայ
, փրկել
" ՛ յ ս
արկածեալ^ւե՜րբ
, որքան
կարելի
է չուտ
Հ
վա
յե լած
այն
բարիքներբ,
՛լոր կբ ստա -
նան
այսօր : Անոնք
ասկից
առաշ
կա
չ —
կանգուած
էին եւ իրաւաւլրկուած
Է1՚^
մեր
Հակառա
կոր գնել՛
էն , ինչպէս
որ կաշ–
կանգուած
է իրենց
֊, ա յ ր ^ ^ ՚ ի ք ր
ւ
նո
յն
ա
յգ
իրաւակարգին
կուսակիցներէն
: Ես ալ
Ֆրանչեսքի
Հեա կը յայտարար
եմ « Պա
տիւս
արժւսնաւորաց՝»
: Եւ քա ՛լա քա սլե տ
ին
լանշքին
՛Լր՛" յ կր զետեղէ
^^ինուո
րա
կան
չքանչանբ,
մինչ
ղԱ ա րսէ
յե է՛լ» բ կբ թն-
գար
՜֊ Տու՚լիչ
էր տեսարանը
երբ քագա -
քապեաբ
բեմ բարձրացաւ
յայանելու
Հա
մար իրշնորՀակալութիւնբ
այս մեծա -
րանքին
աո.թիւ : ^Բոլոր
՚ ս յ "
խօսուածնե–՜
Րբ կբ գանեմ
չ ա փ
ա՛լ անց ե ալ : Եի^է
բրս՚հ–
եմ բան մ բ, կատարած
եմ իբրեւ
մ արգ ^
յանուն
մարգկային
բարօրութեան
»ւ Աբ՛^
՚ոով կբ մաղթեմ
որ զուք
բոլորգ
արժա -
նանաք
ն ո յ ն պատիւին
;
Ներկաներր
լեաոյ
մեծարուեցան
բն -
՚ոիր
գինիներով
եւ անուշեղէններով
։
Պ՛
ՊԵՏՐՈԻՆԻ
ԱՄԱՎԵՐՋԻ
ՀԱՆԳԷՍ
Աեւռի
Մ ուրատեան
վարժարանի
տա -
րե կան
մ րց ան ա կա բա
շխ ութե
ան
Հանգէ
ս
ը
տեւլի
ունեցաւ
Յունիս ՚2. ^ ին , կիրակի
կէս
օրէ
վել՚շ
, գպրոցին
\անգիսասրաՀինմէշ
:
(խնողներ
եւ կր թասէ
ր
Հասարակութիւն
ժը եկած
էին , մօտէն
գիտելու
իրենց
զա—
ւա1լնեբուն
ուսմ՚սնց
մէշ ունեցած
յաշո -
՛լո
ւթ ի ւնն ե րբ %
Ներկայ
էին
Հայ եւ օտար
բարձբասաի
ճան
Հիւրեր : Ա . ՚Լաղարի
եւ
Երուսազէմի
ասպետ
Պրիսաքի
Գ՚"~Ք"Ր
1
իր չքախում
—
բով,
իտալական
վախ
— Հիւպատոսը
^
վարժարանին
ակազեմ
ական
անօրէնբ
զօր • Փռեվօ
, Անուշաւան
աբեղա
յ , Մ ի՛ի՜՜
թարեան
Հայրեր,
ուսուցչական
կաղմբ
յ
մ ամ ո լ լ ի ներկա
յացուցի
^ ե ր , եւն • :
Հանգէսին
բացումբ
կատարուեցաւ.
«Մարսէ
յեէզ»ով
ել ղսլրոց
ին
Ք՚"յէեր՚1"վ
՛լոր
երւլեզին
վար<քարանին
աչա1լերանե
—
րէն
կազմ ուած
երզ չա խում բբ
, զե կավա -
րութեամ
բ Պ՛ Գայիչեանի
;
Մէշ բնգ մէշ աչակերտներբ
կ աաաոե
—
ցին
զեղեցիկ
ա րաասանոլթիլննե
ր Հա -
յերէն,
ֆրանսերէն
եւ իտալերէն
լեղու -
նեբով։
Ջերմապէս
զնաՀաաուեցան
Օր •
Շ ՚ Պէնկեանի
երգերր
, ինչպէս
նաեւ ու -
սանող
Տէաէճեանի
ձեռնաւլաշնակով
նբ —
ւագած
կտոլրնեբբ
:
Վարժարանին
ոլսոլմնասլեա
Հ •
Խոբէն
Տիլիզեան
աարեչրշանի
ամփովւ
ւլեկուցու–
մբ տալով
, րաժնեցՀ
ա յերէն ել ֆրանսե
-
րէն
գիրքեր
ի՛ ր՚սքան
չիւր
զ ասա
բանի
մ
էշ
Ա. բ. եւ Գ– Հանգիսացող
աչակեբտնե
—
րուն :
Յետո
ք խօսեզան
եւ քաշալերական
խօս–
քեր
ուղ՚լեցին
՚լպրոցին
ակաւլ
եմ
ական
տնօրէնբ
, Մի՚իթարեան
նախկին
սաներու
կոզմէ Պ– Պ՚որկիրճեան
, եւ
Պբիս՚ոքի
.գուքսբ
, որ միաժամանակ
սաանձնած
էր
աքս
Հանզէսին
նա խազ
աՀ ո ւթ
ի լն բ :
Աչա1լե րանե
բուն
քանի մր
րաղմաձսւյՍ
երգեբով
վերշացաւ
այս օրինակելի
Հան -
՚չէսբ
:
Ա՛
«ՅԱՌԱԶ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(115)
ԿԱՆԱՉԵՆՑ ՀԱՐՍԸ
ՀԻ՚-ԳԵՐՈՐԳ
ԳԼՕԻԻք
\քե՜րերբ
, կիներն ու պգաի1լեերբ
տաս -
նեակ մբ կռուոզնե
բու
պա չասլան
ութ
եան
աակ՝
Հեռացան
գիւգէն
,
բարձրացան
՚Բերծայ
սարբ, իսկ ռաղմի1րւերբ
կաբգա–
պաՀութեամր,
սլաաերագմբ
շարունակե
—
լով,
կամաց
, կամաց
աեզի
՚ոուին
, Հե -
տեւեց
ան
ժ ուլովուրւլ
ին՝
թշնամ
ի ի
ռոււ1
—
բերու
ե. զնգակներու
աարափներու
աակ ,
լերան
ստորոտբ,
մեզ Հ ե տ ա պ ն գ ո գ
թրշ —
նամիի եւ մեր միշել
չ՚լթա
լազերծուեցաւ.
աննկա
րազրե
լի
կռիւ մբ, բայց՝
մենք
՚իչրեցինք
թ շԿւամ իի
յանզզն
ո ւթ
ի ան բ , ա
յս
կռուին
մէշ՝
Արեզնազբ
\ե՚ոս էր ,
միասին
կբ
կոուէինք,
թշնամին
վւա
իւց ո լց ինք
մ ինչեւ
՚լիւ՚լբ
) ասլա
եա վե րազ արձանք
,
–•ե՜աեւելոլ
Համար
նաՀանշոգ
ժոգովոլր
—
գին
. . . :
« Եաքբ
փնտռեցի
Արեզնազբ
,
՛ոն՝
չկար • • . կո
րս ուած էր • . աղաք
,
պոռա
—
զի
֊ ո՛^ւր է կանաչենց
Հարսբ
. • . • , բ -
սին՝
չկայ։
ինչպէ՛՛ս
ձղէի
՚ւայն, ոչ, ան
կարելի
էր , ՚1"՚՚է
ինծի
Համար
անկարելի
էր
, ես չէի կրնար
լքել
կանաչենց
Հար -
"Ր ,
՚՚ւէ՚՚՚ք
էր ՚ինառել
ու ւլանել, ես որո—
շե՚յի
՛ււ՚՚-՚ւ
՚լսւռնալ,
քալե՜ցի
անմիշասլէս
,
ինծի
Հեաե՜ւեցան
Մեսրոոլն
ու Գէորզբ ,
մեր
գիրքին
՚սմէ նէ ն լաւ
ռազմիկներբ
,՜
մաանք
՚ ք ի ՚ ֊ ղ բ
՚լ՚լուշո
ւթե ամ բ եւ պատ
—
բաստ, գ ե ռ նոր Հասեր
էինք
գիւղի
առա–
շին տան՝ երբ ղոռաց
Ջ,էնով
ՕՀ՚՚՚նբ
, մէկ
Հաա էր շատերու
գէմ , բայց
՚" ր ի
" ՛ ֊
՚ Լ ^ ~
ռական
, թնգանօթաձիգբ
կանաչենց
Հար–
սրն
է ր • • • : կռիւին
ծ՚ոնր
՚քէ՜կ
սլաՀ ուն ,
ւժր
էր
՚^՚՚՚՚ճ՛
՚Լ՚"Ղ^՚ր
էր ՚ ւ Հ ՚ գ է
Ղէ՚՚-սւ՝՛ ^–
լեր
է ր Արութ
ենց տանիքր
, եւ կբ
ռմ
բա–
կոծէր
թ շնամ
ին • • • , ան չէր "ւ՚լած
Լքել
իր
Տիւլրանի
ղերեզմանբ,
վւավւաքեր
էր
նա
•» ատակ
ուի
լ ե ւ մնալ
՚լի՚-՚լին
ւ1՚է շ , իր
Տ ի՛ւ բանին
մօտիկ • •» :
« կանաչենց
Հարսին կո ուի
անվեՀե -
րութեան
մէշէն կբ խօսէին
՜՛՛՛՛յ բնաանե
—
1լսւն սէրր,
՜՜՛այ
կնոշ
բարո
լական
ր եւ
Հու լրենասիրա
թիւնր
, աաո ասլանյէի
մէշ
՛ք եծ ցած
՜՛՛ս յ կի^՚Ր՝
Արեգնազով
կր
ւ)
ան է ր
մեր
նոր պատմութեան
մէշ,
իբրեւ
գերա—
զ ո լն
֊, րա շաէլ ո րհ ու թիէն
. . • ; Արազի
լնե–
րր պաո լա
կուաային
՛ լ ի ւ ՛ լ ի
Հորիզոնին
վրայ, մեր թնգանօթր
կբ
՛լ ոռար
. . ՚ : Ա–
ւ՛՛՛՛՛լ
/՚/^՛՛՛ Րր
՝՝ 1"^՛ ՚" կ բ թոին մեր
նախկին
զ իր
քին
՛ւ ր՛" յ
ջ ՛Լ՛" յնացած
ու խո ով ա լից :
Կբ վազէինք
, ես, Գէորզն
ու
Մեսբոպբ
,
կր վազէինք
Հեւ ի Հեւ եւ կրակելով
, երբ
Աբութենւլ
տանիքր
ե լանք
, ՝,եղ
մրն ալ
ւլ ո ո ա զ Զէնով
ՕՀս՚նբ եւ լռեց
. . .» :
« Մ էկ ոստում
ով
ցաակե՜ցի
, զրկեցի
,
կանաչենց
Հարսր
, արիւնի
մէ9 էբ • • •
թշնամ
իի
՚քն՚լ
՚սկլ՛
՛բլ ե աներ
է ր
՛լա
յն
այն
պ ա ՛է ո ւ ն երբ Զէնով
ՕՀանբ իր
վերշին
գնգակը
կ՝արձակէր
• • • : Մեծ վէրք
՚քը
րացուած
էր երկու
ստինքներու
աբանքբ ,
կ ո ա ր ե ր էր լանշախաչին
մէկ թեւր : կա -
նաչենց
Հարսբ
մեռաւ
գրկիս
մէշ • ՚ ՚ : Ա–
րազիլներբ
վար իշան
Արութենց
տանիքր
,
քանի
մը անզ ամ պատեցան
Արիգնազի
չուրշբ,
ե՜րեք ՝էԱւտ Արազիլներ
կտցեցին
Զէնով
ՕՀ՚սնր եւ Արեզնազէ
արիւնոտ
Հա–
զուսաը,
ես՝ շալկեցի
՚լիակբ,
վար ի -
շանք
տանիքէն
, կ աան
չենց
Հարս
բ
թաղե
ցինք
Տիզրո՚նի
կուշտբ...՛. Երբ
գի՚^ղէ^
ձե՛ւացանք
բաւ ական մբ ,ետ
գարձանք
նայեցանք,
ճշզեցինք
այն
կէ՚որ՝
" է ք յ
թագուեր
էին
Տ ի ՚ լ ր ո ՚ ն ն ու
Արեզնազբ
ք
տեսանք
որ Արաւլի
լյ1ւեր բ կբ պ՚ոաէին
ա -
նոնց
•էոզակոյտին
բոլորտիքը
•••՝»:
X
Արաաշէսբ
վերշացուցած
էր իր պատ -
մա
թիւնր : Գազ րած էր շ աՀ ա զնա
ց ո լ թ
իւ
նբ : ՚Բա՚լաքր
ինկած
էք՛ երազնեբոլ
՚էէշ -
Ուշ էր , մենք
լքեցինք
ծովափբ,
վերա -
II արձանք
մե ր թիթեզաչէն
Հիլւլակներբ՝
բեոնաւո
ր ուած
մ ե ք։ պաամութեա^ւ
ցաւո -
Ա քն
ւլ իշե րր , ե ս ինծի
Համ ար
աւելի
մաթ
զիշեր
մր շինեցի,
զրկեցի
Հ ՚ ո յ ո ց
որսամ
ու թ քւ էն ր եւ. ոզրերզ
ութիւնր
մեր
աիւար
ճակատազրին,
մատք
քունիս
մէշ։
Գիչ/՚Րր
երազիս
մէշ,
տեսայ
կանաչենց
Հարսը եւ անոր
շուք՚շ
՛զ ատ
ույ երեք
ա ր ա–
զիլներբ
յ
(Հեւ1(0)
ԱՕՍ-ՎԱՆԻ
Fonds A.R.A.M
