« 3 ԱՌ
ԱԶ
քէն
մկ1 չփոթոլթէլններ
կշ ձաղէէն
։Գիս~
րաւ. կ/ւ "պրդկլւ
անուսին
միաքը
թէ Հայ ֊
րենիքի
ու Հոլսւաակութեան
փոփոխու
-
թիւնը
Հեալլ
ԿԱ
բերէր
հ-էսի ու.
նոլիբասլե–
ւոական Հպատակութեան
փոփոխութիւն
:
Արգ
, վեբոյիշեալ
սաՀմանագրոլթիւնբ
լուսաբանութիւննեբ
կր բերէ
այս
մասին,
Հիմնուած
միշա Կաթողիկէ
եկեղեցւոյ
օ -
րէնսղրոլթեան
փյ՚այ
Հ
Վասնզի
կը
յս՛յ
-
տաբարէ
, ոչ թէ
միայն
Հայերուս
կամ
Ուկրայնացիներուն
, այլ Փարիղէ
արեւե–
լածէս
բոլոբ
կաթողիկէ
Համա յնքեե
բուն
եկեղեցիները
իբրեւ
էեողոփրդապեաական
եկեղեցի
, փարիչ փարգապետներբ
իբբեւ
ժողովբղասլեա
, ամէն կերպով
ՀամաՀա
-
ւասար
լաաին
մ՜ողովբղապեանեբուձւ
;
իրաւական
գետնի
վյւս՛յ
, ուշագրաւ
է
այս
կա րգա գրութեան
նշանակութիւնը
:
Զի
"՛յո՝
Համաղօր
է արեւելահ՜էս
Հաւա
-
աացեա^երբ
անշա ա ո ւահ՜
յա
յաարաբելու
լաաին
ժողովրգապեանե
բու
իրաւասու
-
թենէն
, ենթաբկուահ՜
պաՀելու
Համաբ
ղանոնք բացառապէս
իր սեփական
եկեղե–
ցիին
ու Համ ահ՜էս մ՚՚ղովրղապեաին
իրա
ւասութեան
: Լաաինած՜էս
Հաւաաացեալբ՝
ինչսլէս
ոբ ենթակայ
է իր լաաին
մ՜ողովբ—
գապեաին
, արեւելահէս
Հաւատացեալն
ալ ենթակայ
պէտք
է մնայ
միայն
իբ սե՛
փական
ժողովբղասլետին
:
Ուշաղրալ
տաբբե րութեամ
բ մբ սակա
յն
,մ ինչ
լտսժն
ժողովբղապետին
իրաւասութիւէ՚բ
թրեն
նշանակուահ՜
թաղէն
սաՀմաններէն
անգին
չանցնիր
, արեւելահ՜էս
ժոգովրգապետին
իրաւասութիւն
ր կբ տաբահ՜ուի
իր
բոլոբ
Հաւաաացեա^երոէն
վրայ առանց թաղա
-
^ ն
սաՀմանումնեբու
: ԱՀա
բուն
նոբու
-
թիւնբ.
ինչ որ եկեղեցական
կանոնագի
-
տութիւնր
նիսային
- անձնական
իրաւա
-
սութիւն
կլ, կոչէ,
բնգգէ՚ք
Հողային
իրա
ւասու թեան
չավւանիշին
:
Գոբհնականի
մէ^ Հաւասար
է բսելո֊ւ
.
Արեւելահէս
կաթողիկէ
Հաւատացեա
-
լբ
.. Հայ,
Յոյն,
Ա լաւ
, եւն.
պէաք
է
*արունակէ
մնալ կասլուահ
իր
արեւելեան
սեվւական
եկեղեցիին
, հէսին
ու
աւանգու–
թեանց
: ինչպէս
արեւելեան
աշխարՀներու
մէք
ի ղօրու
եղահ– է միշտ
այս կանոնբ
,
ի ղօրու
է նաեւ արեւմտեան
աչխարՀնեբոլ
մէշ,
ուր որ կան նկատելի
թիլով
արեւել
եան թափանցումներ
։
Ակ՚լբռւնքր
շատ
Հին է; Արեւելքի
մէ^
կանուխէն
գորհագրուեցաւ
, երբ
իսլա
-
մին , Աոնկոլին
ու Թուրքին
սուբին
սար
սափէն
աե՚լաչարմ–
եղան
Հսկայականղան–
գուահներ
քբիստոնեայ
այլահ՜էս
Հաւ՚ո
—
տացեալնեբու
, թեմեր
ու եկեղեցիներ
ի —
բարու
խառնուելով։
Արեւմուտք
այս
ե -
բեւոյթբ
չէր ճանչցահ՜ , բացի սակաւ
աշ–
խարՀտմասերէ
% Ամեբիկա
սկսաւ
ճանչետլ
անցես՚լ
գարու
վեբշե՜րբ,նախ
Ա լաւ
քբիս–
տոնես՚նեբոլ
, ապա
Հայ ու արաբ
քբիս
-
տոնեաներոլ
խույ-ումով։
Ֆբանսա
այս
Հարցբ
այժմ՜էական
ղարձտւ
վերտին
աչ —
խարՀամարտէն
ետք
%
Եկեղեցական
իշխտնութիէններ
ր
էէ
ին
^լբնտբ
անտեսել
այս Հարցբ,
ու իրաւա
—
կան
միջոցներով
չասլաՀովել
արեւելեան
ԱՄԷՆ ՕՐ
է Ջ
ԵՒ ՈՒՐԻՇ ձՈԳԵՐ
ինչպէս գլւսւծ էինք, Սռւրիսյ կաււավա–
րութիւնը նռր օրէնք մը հասաատսւծ է, ռ–
րու֊ն համաձայն րռլոր օրաթերթ՜երը վեց
է յ պիտի ըլլան, 1954 Յունուար 1էն սկս
եալ : Այս սւռթիւ «Հալէպ»ի մեբ պաշ
տօնակիցը.
Արեւելք,
հեսէեւեալ իորհր -
դածռւթիւնները կ՚ընէ Դեկտ– 28ի խմբա
գրականով —
Ա՛ամուլի
նոբ
օրէնքբ
, ոբ
Հրատարակ
ուեցաւ
վերտերս
, Հիմնական
ձգտումբ
.ունի բստ
բո վան գա կութեան
ճոխացնե
լու
-
սուբիական
թերթՆբ
,
որովՀետեւ
պարզ
է, որ մամուլէ
բաբեկարգութիւնբ
"՚-՚
ԼԻԳ
գհ՜ով պիտի անգբագաոնայ
նաեւ
ժողռ —
վբգային
լայն գանգուահնեբու
լնկերային
եւ լ^գՀանուբ
զարգացումին,
պիտի գար–
ձբնէ
զանոնք
պետութեան
թիկունք
, օր
ուան
իշխանութիւննեբու
կոզքին
:
Նոբ
օրէնքը
մանրամասն
բացատրու
-
թիւննեբ
կուտայ
այն
բարեկարգութեանց
մասին,
որոնք
սլիտի
ի բ ա գ ո րհ՜ո լին , կարգ
մը անՀբաժեշտ
եւ ստիպողական
առտշա—
գրութեանց
գորհ՜ի վեբահ՜ումով,
Հա
-
մաձայն
այգ
օրէնքի
տրամագրութեանց
,
սուբիական
բոլոբ
թերթերու.
կարգին
,
նաեւ
մեղի Համաբ
կբ հտգի
ստիպողու
-
թի՚^Բ
են թա ր կո ւե լո
լ
մ ասնա ւոբա
բաբ
Հետեւեալ
կէտերուն
,
Ա •
19օ4
Յունուարի
մ էկէն
սկսեալ
,
թեբթբ
վեբահել
վեց
Է1Ի :
Բ
՚
Ունենալ
երեք մնա յուն
խմբագիր։
Գ •
ԱպաՀովել
Հեռագրական
ղռրհ-ա
-
կալութիւններոլ
ամենօբեա
յ
տեղեկա
-
աուութիւննեբբ
•
7" •
Երկու
Հազար
սուբիական
ոսկիի
կանխիկ
ղումաբ
մը ,գաՀ
գնել
Մամլոյ
Տնօրէնութեան
մօտ
:
Թուեցինք
մէկ
քանին
միայն
այն ստի
պողական
պաՀան^եերէն
, ՚՚Րոնց
գոբհէ
եկեղեցիներու
այս
բեկորներուն
գոյու
-
թիւնբ,
իրենց
ինքնուրոյն
գիմագիհ
՜՚յվ,
ղերհ՜՝ լատինացումէ
: կաթողիկէ
եկեղե–
քյին գարերէ
ի վեր
ունէր
այո
փոբձառու–
թիւնը.
լտաինացումնեբու
աիսուբ Հետե
-
ւանքնեբբ.
եւ շանացահ՜
էբ անցեալին
մէ^
լուհել
կնճիռներբ.
Փարիղի
Արքեպիսկո
-
պո սար անին ձեռնաբկբ
շարունակութիւնն
է վարչական
միեւնոյն
ուղեգիհին
;
Տարակո
յս չկա
յ թէ չորոլցամ
աք
օրէնք
մը չի բաւեր;
Հարէլ է ասլրիլ
տալ
"՛յգ օ՛
րէնքին
ոգիով
Համակ
ղանգուահնեբ։
Հոս
է բուն
գժուաբութիւնր
ձեոնարկին
; Հարկ
է ոբ անՀատ
Հաւատացեալը
ունենայ
իր
պաբտտկանութիւննեբուն
գի աա
կ ց ո ւթ
ի
լ -
նբ
, ե
նՀւ
լ
ապրուււ բ , առտսց աս՚^տտապաշ
—
տութենէ
,կամ
ստո րագաս ութեան
ոգիէն
տարուելու։
Ատնւսւանգ
մեբ
Հայերուս
պա րազ ա յին
, քանի
որ Հոհ՜ բաղմ
ութ իւն
մբն
է ոբ ունինք
այո ափերուն
վբայ
:
Արեւելահ՜էս
անՀատ
Հաւատացեալին
կբ
վերահ՜ումխն
Հտմաբ նախապատբաստա
-
կան աշխատանքնեբոլ
ձեոնարկահ՜
ենք
աբգէն
; Անկեղհ
պիտի
ԲԼէանք աբձանա
-
գրելու
Համար
մեբ այն մտահ՜ումր,
ոբ՝՛
^այ
թերթի
մը Համաբ
. աւելորգ
«պեր–
ճտնք»
է վեց
է^բ,
այս քաղաքին
մէշ
ու
այս
երկբին
, ուր գժբախտաբար
նիլթա
-
կան
Հնաբաւորոլթիլններն
ու
խմբագբա–
կտն աչխատանքի
տարրական
տուեաբնե
-
րբ կբ պակսին
մեզի;
Այս ուՀնա գե
բձ , մեր
կարելի
զոՀո գութ իւննե բով , պիտի
փոր
-
ձենք
ներգտշնակուիլ
լնգՀանուբ
ճիգին ,
ու ԱՐԵՒԵԼ՚Բբ
ճոխացնել՝
ԿԱՐԵԼԻ
նոբ
աշէսատակիցնեբու
ապաՀովումով
;
(էմբռնելի
է , ոբ
մե՚լէ
Համար
գբեթէ
անկարելի
ղոՀողութեանց
Հարկ հ՜ագահ՜ է.
Նոր աշխատակիցներ
, լուրերու
եւ
յօգ—
ուահներու
ճոխացում
, նոբ տառեր
եւ
յաւելեալ
աշխատաւորներ
, թուզթ
, տպա–
բանական
անՀբաժեշտ
պիտոյքներ
եւլն • :
Եւ սակայն,
ինչպէս
բսինք,
մեր կարե—
լին պիտի
փորձենք
Հասնելու
Համար
ա–
մենօրեայ
այս պաՀանշներուն
: Անոնք,
որ
գաղափար
ունին
օրաթերթերու
խմբա
-
գրական
եւ վարչական
աչխատանքներոլ
տարողութեան
մասին, գիտեն
թէ
սպառիչ
ու
Հեւ ի Հեւ ճիգերու
կբ կարօտին
ա
-
նոնք , եւ Հաբկաղրուահ՜
են կուբհ՜ք
տալ
հ՜տնօթ
թէ
աննախատեսելի
բաղմտթիւ
գժուաբութեանց
:
ասնաւո րա րա ր ապա–
գրական
ա բ գի ա կան
միշոցներէ
զուրկ
թերթերու
Համար
, օրական
տասնեւութ–
ժամեայ
լարուահ՛ աշխատանք
անՀբաժեշտ
է, ոբպէս
զի անոնք
1լարենան
գոՀացում
տաք
գէթ
միշին
պաՀանշնեբու
;
• • ՚ Յաճախ
առիթ
ունեցահ՜
ենք ընգ —
ղհ՜ելու
, թէ , տուեալ
պայմաններու
մէշ,
Հայ
թերթ
Հրատարակել
Համազօր
է նա —
Հաաակութեան
; Րա
յց մենք,
բովանգակ
Մ ամ ուլը
սւաարասա
են.
՛յգ
մարտիրոսութեան
,որովՀետեւ
մեր կետն—
քին
մէշ միայն
այգ
ղնով
կարելի
է ապ
-
բիլ
ու գեր կաաաբել;
Մեր միակ
պաՀան–
շբն
այն է, որ մեբ
լնթեբցո՚լնեբր
Համա–
մնայ, խելաՀաս
ժ ողովուրղնե
ր ու սեփա —
կսւն գիտա1լցութեամր
, Հետեւիլ
ուլ^ամիա
ոլգեգիհ-ին
որ վերէն
գհ՜ուահ՜ է իր առշեւ
:
Եթէ չպակսի
այսքան
Հասունութիւն
, մ ի՛–
շավտյրր,
խաոն
հ՜էսի սլսակներբ,
մ չտ —
կութային
,լնկերային
, տնտեսական
ան
-
խուսափելի
եւ անՀրաժեչտ
յաբաբեբու
-
թիւններբ
չուրշի
Հսկա յական
գանգուա–
հ՜ին Հետ , կրնան
եւ պիտի
ձեւափոխեն
ան շուշտ
մեբ ժոզուի ո ւբղին
մ՚աա
յնութիւնն
ալ, բարքերն
ալ,
բ՛"յց
պիտի
չյաչողյին
,
լայն
Համ եմ ա տութ իւ^ւնե բով
, տաշել
.ու
նուազեցնել
արեւելահ՜էս
սեվւական
եկե
-
զեցիի
մբ զաւակները
- Ընաանիքի
Հայ
-
բեբուն
ու մայրերուն
ձեռ^^և է չաա
բան;
Րա
յց անշուշտ
ոչ առտնց
եկեղեցւո
յ ա՛ -
ռաշնորգնե՜րոլն
խոՀական
եւ
Հեռատես
ղեկավար
ութեան
; Մեր անցեալ պատմ
ու–
թիւնը
իմաստութեան
բաղմտթիւ
գլուխ
-
ներ
ունի
ա յո մասին
. երանի
եթէ
ամէն
ոք անաչառութեամբ
քսնէր
ղանոնք
;
ձ՚սյն
բյյան
մեղի,
թեբթին
գինը
ք"տն
գաՀեկանի
բտրձրացնելու
, նկատելով
մա
նաւանգ
ոբ Լիրանանի
մեբ պաչաօնակից
-
ները եբկար ատենէ
ի վեր
Հաբկագրուաձ–
են այգ
ղինով վաճառելու
իրենց
առօբեայ
թիւեբբ։
Աւելորգ
չբյլայ
թերեւս
յիչեցբ–
նել , թէ
1948
Յունիսէն
ի վեր , երբ &ագե–
ցաւ քոբէական
պաաեբաղմբ
,
թուզթեբու
՛լին բ քառապատկուեցաւ
եւ ոակայն,
մ ի–
այն
այս
թերթն
էբ որ անփոփոխ
պաՀեց
իր
՚ լ ի ն բ , միչտ
սկզբունք
Հռչակելով
ԾԱ—
ՌԱՅԵԼ,
եւ ոչ՝
չաՀիլ
: Այսօր
,եբբ
ան
-
խուսափելի
Հաբկագրանքին
տակ
ենք
՚^ինգ գաՀեկանի
յաւելում
մը կատաբե
-
լու , կը Հաւատանք
որ բնղունելի
եւ տբա–
բանական
կը նկատուի
մեր որոչումբ,
ու
այս
թերթին
Համակիրներ
ոչ միայն
կբ
վճաբեն
այգ
յաւելեալ
գումաբբ,
այլեւ
կ՚աշակցին
մեւլփ , տարտհ՜ելու
Համար
Ա–
ՐԵՒԵԼԲբ։
Այս ապաՀովութեամ
բ կբ պատրաստ
բ -
լինք ներգաշնակուելոլ
Մամլոյ
նոբ
օրէն
քին
Հետ,
եւ կ՝առաշաղ.բենք
մեբ
կարելին
փորձել
, ճոխացնելու
Համար
բովտնղա
-
կութիլնբ
մեր
թեբթին
:
«՝ԲԱՐԻՒ%Ի
ա%ԱԲԸ
»
Ո՚ուբէն
Զուտլարեան
ոբ քանի
մբ տարի
առաշ
մ եկնահ՜ է բ Մ • ՆաՀանղներբ
իբրեւ
տա բա՛ւի ր , տբղէն
լոյս
րնհ՜այեց
անգլե
-
րէն
՛լիրք մը «՚Բաբիւղի
՚Բազաքբ»
: Գբ՚ս
-
գատնեբ
1լ բսեն
թէ խոբապէս
ուսումնա
-
սիբաՆ
է կովկասի
անցեալ
եւ
ներկայ
կեանքբ
, նախ ցարական
Րազուն
,
ա՚զա
խորՀբգային
Րսււլուն
; Աիրային
պատմու
թիւն
մբն է, Ա. աշխտրՀւսմտրտի
յաշոբ–^
գող
շրշանին
երբ
կաբմիբնեբբ
գբտւեցիՆՀ
երկիրբ։
Հեզինակբ
աշխւատահ՜ է տալ
ք՚ա–\
գոլի
բազմակուլմանի
կեանքբ,
աշխատա–
լորին
ինչպէս
եւ աւ^ոլականին
կեանքբ
ք
կրօնքի
եւ բարոյականի
բախումը
նոր
կեանքին
Հետ;
Այս բոլորին
մէշէն
կբ
Հո–
սի քաբիւզբ,
օ՚լին
մէշ, ոտքին
տակ
, Հո
ղին
տակ
եւայլէ՛ :
Գիբքբ
ձօնուահ՜
է ճորճ
Մարտիկեանի
եւ
ՀՕՄի , որոնք
այնքան
օ՚լտակաբ
եզան
այս նոբ տարաղիրնեբու
տեղափոխու
—
թեւսն
եւ տեղաւորման
գոբհ^էն
մէշ ^,է,,^.,^..^
ԳԱՂՈԻԹԷ ԳԱՂՈԻԹ
ԳԱՀՏՆԻ
ՈԱՏԻԿԱՆ
Գրիզոր
Արմ ենակ
եդիպաաց
ի քսան
Հազար
ոստիկաններուն
մ էշ
մ իակ
Հա
յն է , ոբ նկատուահ՜
է Ե -
՚ւիոլաոսի
Շէրլոք
Հոլմսը,
կը գրէ
« Լը
Փրոկրէ
կժիվւսիէնը»
1
Գրիգոր
Աբմենակի
սխբագորհ՜ութիւննեբբ
1լ
արձանագրուին
երկու տարիէ
ի վեր
ամրոզշ
Եգիպաոսի
մէշ՝. Ան բազմաթիւ
լեզուներ
կբ խօսի
՚
Գիպուահ՜ով
ոստիկան
եզահ
է , նախապէս
պատբաստուահ՜
ԲԱ՚"է"փ^ գաոնալոլ
նկա
-
քէէ
՝• ^ՐԲ
իրեն
կը թելաղրեն
գազանի
ոս–
տիէլան
բլլալ
, կբ սլատասխանէ
թէ
^Կբ,
նախբնտբեմ
կախտ՚լան
բարձբտնալ
,
քան
թէ
չրշ՚՚ւն
վաճառականներ
տուղանքի
են–
թարկել՝»;
Աակայն
բարեսիրտ
մարգը
բազմաթիւ
աւսւզա1լներ
կբ կալանաւորէ
է
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(90)
Յայտնապէս
կ՚ռւզէբ
չաբչբկել
այս
ե -
ըիտասարգբ։
չ^անկի
Հտրուահ՜
մբ Հոս ,
ակռայով
խահ-ուահ-ք
մը Հոն :
ճշմաբիա
•գժոխքի
մբ վեբահ՜ահ՜
էբ գժբտխտ
երի
-
•տաս՛սր՚լին
կեանքբ
;
Փ՚՚ւարօ
յանկարհ՜ կանգ առաւ
եւ երի
-
•տասաբղ
Րէյթբբի
ուղղեց
խօսքը
Հոգա
-
հ՜ու եւ մտերմւսկան
շեշտով
մը՛
Եբիաասաբղ
բարեկամս
, թող
ասիկա
գաս
մը բլլայ
ձեղի;
Այր մբն էք , ել
այբ
մարգու
մը պէս
վարուեցէք։
Այլ՛
մարգու
բնութեան
Հակառակ
է ղետնամահ՜
խո
-
նաբՀիլ
; կէնբ
եւ բնութիւնը
զրեթէ
նո
յն
անգրագտբձումներբ
ունին : Աւելի
լաւ
է ^
պնակ
մը նետել
կնոշ մը ղլէւուն
քան
"/՚–՚
գի մը պէս
սողալ
էբ առշեւ
երբ կբ
զէշա—Լ
նի ձեր վրայ
յառել
իբ
նայուահ՜քբ։
Յետոյ
մէկղի
գնելով
իր
Հայրական
Հեշաը
, վերսկսաւ
իբբեւ գասախօս
:
՝Բաբլ
Րէ յթէբ
ա յնքան
չա ր չր կո ւա"՛ հ՜
էր , որպէսզի
ուզէբ
վրէժ
լուհել
ոճիրով
մ բ ։ Տառապանքբ
եբբեմն օտաբոտէ
ազ
-
գեցութիւն
մբ կը ղոբհէ
մարգու
մբ վբ
-
բայ;
Այս մասին
չէի կրնար
որեւէ
վճռտ–
՚Տլան բան
բսել
;
«
Այ՚^մ
կաբղը
Ուիլեբմ
՝Բոլմէնին
է ։
Իր վարմունքր
կասկահելէ
չեբեւաբ
,
բ"տ
Օր–
Րէյլիի
• Եթէ
մաբգասպանն
է, ու -
բեմն
իր շէնշող կերպարանքբ
գիմակ
մլն
է Ուիլեբմ
Պոսնբբը
Նահկելոլ
Համար։
Զեմ
կտրհեբ
թէ
Ուիլեբմ
–Բոլմէն
,
եթէ
ինքն
է, ոճրագոբհ՜ի
մբ խառնուահ՜քր
ու —
նի՛՛ Կրնայ
ուրիշ
թերութիւննեբ
ունե^չալ
եւ թերեւս
Օր՝
Լիթբրէն
կրնայ
մեզի
տե—
զեկոլթիլննեբ
տալ
այգ մասիե :
Ի՛՛նչսլէս
կրցաւ
մ աքէս
անցահ՜ր
Հաս
-
կլչեալ,
թէեւ վստաՀ
էի որ գէմքս
չէ Բ
մատներ
զգացումներս
;
ՕՀ
,
ատիկա
ոչ մէկ
եզրակացութեան
կբ տանի , բսի վարանումով;
Աակայն
ե —
թէ
ամբոզշ
ճչմարտութիւնբ
պէտք
է բ -
սել , օր մը իմ առշեւս
պարհեցաւ
թէ
կրնար
որեւէ փաստաթուղթ
կեզհ՜ել
ար—
Հեստով
կեղհ-արաբի
մբ պէս
,
Հրտչալի
, ըսաւ Փուարօ
; Ուրիշ
խօս
քով,
եթէ
այգ անստորագիր
նամակնե
—
րէն
մէկբ գտնէր,
պիաի
կրնար
շատ
լաւ
կեղհել
գիրբ :
0
,
ինհի
նայեցէք
, բացագանչեց
Պ •
՚Բոլմէն
, այս անգամ չափբ
կ՝անցբնէք
Պ–
Փուարօ
:
Ոստիկանը
չարունակեց
առանց չփոթե
-
լու
:
Շատ
գժուաբ
է ստուգել
թէ իրտ
-
պէս
Ուիլեբմ
Պոսնբ՞րն
է թէ ոչ ;
–Բոլմէն
մեզի խօսեցաւ
իւնամակալի
մբ եւ ոչ
թէ
Հօր
մբ մասին;
Ուրեմն
, կրնանք
Ուիէեբմ
Պոսնըրբ
Համարել
զինքբ։
ինչ
գբ ա խօս ո ւթ ի ւն
յ
Ջեմ գիտեր
թէ
ինչո՛՛՛ւ Համաբ
այո քան երկար
մտիկ
բբ
ին
այս
շատախօսը։
Երեք
ե ր իտասա րղնե
րէն
կր մնայ
Պ՛
կմմբթբ։
Ան ալ կրնայ
Ուիլեբմ
Պոսնբրն
բլլալ՛–
է՚թէ անձնական
պատճաոներ
ունէր
Տիկին
Լէյանբբբ
մէշտեգէն
վերցնելու
,
սկիզբէն
իսկ
հասկցայ
թէ
սլիտի
չկրնամ
որեւէ
բան իմանա
լ իրմէ ; Անվբգով
սլա —
ղաբիւն
մը ունէր
եւ ե՜րբեք առիթ
չտուաւ
ինհ՜ի
զինքր
ԳԲԳ"–ելու
կամ
որեւէ
Հնարքի
մը
շնոբՀիւ
ինքզէնքր
մ ատնելու
; Ար շա
-
ւախումբին
բոլոբ
անգամնեբէն
միսւյն
Պ •
կմմբթը
բոլորովին
անկողմնակալ
կար
—
հ՜իք մբ յայտնեց
Տիկին
Լէյտնբրի
մասին։
Զայն
կբ գնաՀաաէր
իր բուն
արժէքով,
Բ՚"յՅ
Բէ
^էԿԻ^ււ
Իէ
՚ոզգեցութիլն
ղոր
-
հ՜ահ՜ էր իր վրայ
Լ
^Րց՚՚՚յ
երեւան
Հա —
նել : Կ՝երեւակայեմ
թէ իր պաղ
վա
բմ
ուն–
քով
, Հակակրելի
գարձտհ՜
է բ
Տ իկին
Լէյտնբրի
յ
ինհի
այնպէս
կը թուի
թէ
ձեր մէշէն
,
իր խառնուահքով
եւ Հնարաւորութիւն
-
ներով,
Պ. էմմբթ
ամէնէն
աւելի
բնգու
-
նակ
է ոճիր
մբ գորհ՜ելու
վարպետի
ձեռ–
քով
:
Առաշին
անգամ
բլր՚՚լով
Պ • էմմբթ
իր
նա յուահ՜քբ
վեր
բարձրացուց
Կ**ւ.ՒԿէ^
հայրէն;
Հյատ ^որՀակալ
ԵՍ
, բսաւ
;
Թեթեւ
Հեգնութիւն
մը կար
իր
շեշտին
մէ1 ; Ցանկին
վերԸն
երկու
անուններն
են
եմ
Րիչբբա
՚Բտրէյ
եւ Հայր
Լավինյի
-
Ըստ
Օր՛
Լիթբրէնի
եւ միւսներու վկա–
յութեան
Պ– Բարէյ
եւ Տիկին
Լէյտնբր
ի–
բար
կ՚ատէին
իրենց
տմբալշ
սրտով
եւ
բարեկիրթ
կ՚երեւային
իրարու
Հանգէպ;
Ուրիշ
մէկը.
Օր–
Րէյլի,
ինհի
պարղեց
բոլոբուիին
տարբեր պատկեր
մը ;
Շաա
չանցահ
Հաւատացի
թէ
Օր - Րէյլի
Իր՛" ~
ւունք
ունէր : Այգ
եզրակացութեան
եկայ
դբղռելով
Պ ՚ Բաբէյը
որ խօսի
առանց
կասկահամտոլթեան
;Շատ
պարղ
էր ,
ան–
միշապէս
Հասկցա
յ , ա յն
...
ա յն շղա
յին
ուժասպառութիւնբ
որուն մէշ կը
զտնուէբ
եւ կբ զնտուի
մինչեւ
այսօբ։
Երբ
մէկբ
Հասահ
է տառապանքի
հայբաղոյն
աստի
ճանին , չի կրնար պաչտպանել
ինքզինքբ
:
Շաա
չանցահ
չկրցաւ
ղիմագբել
եւ
ինհի
խոստովանեցաւ
անկեղհօրէն
թէ
կ՚ատէր
Տիկին
Լէյտնբբբ
: Այո , կ՚ատէր
,
բայց
ինչո՞ւ
;
Բիչ
առաշ
բառ
մը արատսանեցի
չա
-
րաղէա
կիներու
մասին
, բայց կարգ
մը
այրեր
ալ ունին
այգ մոգական
ուժբ
եւ,
որեւէ ճիգով
իրենց
կը քաշեն
կիներբ
••Այս
յատկոլթիլնբ
մեր օրերուն
կբ կոչուի
սե–
ռային
Հրապոյբ;
Պ– Բարէյ
ունէր
զայն
աբտակարգ
չափով
; Անձնուէր՝
իր րարե–
կամին
եւ վարպետին
, անտաբբեր
կ՚երե–
I
ար Տիկին
Լէյտնբրի
Հրապո յրներ
Ոէն
առշեւ
:
ՀՇաո.)
Fonds A.R.A.M
