« Յ Ա Ռ Ա Ջ »
Ը Ն Կ Ե ( ^ Տ. Փ Ս . Շ Ա Լ Ե Ա Ն
Ամերի1լայէ
մեր
էլւսղմակե
րսլութեւսՆ
մէշ
ուԼազրսււ
ղէմք
մըն էր
ըն1լ.
Տէւ՚ա՚ն
Փաշալեան
, որ ծանր
ու. ւոաոաոլսւլից
Հ է–
է-ոէնգութԼնէ
մը Լաք,
ընդմիչա
րաժնուԼ–
ցաւ. մեղմէ : Ա Օա մէ/չոլկէս
աարի
ւսււ ա 9
Պոսթրն
էր ան : Անցեաչ աարուան
ամառը
մե1լնեցաւ.
Տ1՚թր"յ1՚թ՜^
ուր շաաոնց
Հաս —
աաաուահ
էր ընաանեօք
Հ
Հազիւ, քանի
մ ր
ամիս անց , լսեցինք
որ 1լաթոլահ՝ սաա -
ցաձ՜ էր
եւ. փոխագրոլյլւհ
Հիւանգանոց
տ
Բժիշ1լները
ոշ մէկ
յոյս
աուին
ապաքինու.–
մի : Ալ ղէերաիւա
Տիրանր
,
անյուսօրէն
գամ ուահ
անկուինի
մ էշ , ղանգաղ
Հիւհ -
ուեցաւ,
սսչառեցաւ,
մինչեւ
որ
ամսոյս
Հինւլին
յաւիաենաւղէս
էիա1լեց իր
աշքերր։
Տ իրան
մ էէ^ էր ներկա
յա ց ո ւց ի ^ ե ր
էն
սե րունղի
մը, որ իր նուիրումով
ու ամ -
րակուռ
Հաւաաքով,
կենդանի
ու անսա —
սան ոլաՀեց
Ղ՛աչնակցոլթիւնը
այս ափե —
րուն
վրայ։
Այս երկիրը
եկահ
էր մօա
45
աարի առաշ։
ք՚ւսէուի
Հաւաւ
գիււչէն
մէշ,
որ
Համիաեան
րռնակաէութեան
օրերուն
իսկ
մ աա
Լոր
ական
կեդրոն
մը ճան էց
ուահ
էր , ստացահ
էր իր գաէԼափարական
շա -
ղաիէը։ կարճ ժւսմանակ
մը Հոն եղահ
էր
ուսուցիչ։
Աւսման
բուռն
աենշբ
դինքր
մգահ
էր գուբս
զաէու
իր Հայրենի
գիււէի
նեղ
սահմաններէն։
ճանապար~։ին
սակայն
ձե
բ րա կա լուահ է, բանաարկուահ
: Աա՝է -
մանադրութեան
օրերուն
եղահ է Պոչիո :
Այնաեղ
րաիւաը
ունեցահ է շփուեքու
մար–
գոց
Հետ,
որոնք իւոբասչէս
տոչաւորահ
են
զինքբ
եւ ղրահ
իր ոիրան
ու Հողին Հաս՛–
աաաուն
կաղաոչտրնեբու
մէշ։
Տիբան
երբ
Ամեբիկա կբ •էուսնի , արզէն
սլատրասա
աւոտղձ
մլն էբ եւ ուժ՜ մբ
օգտակարաւղէս
հառայելոլ
բ՛անակցութեան
:
Ա՚աաւոբականի
մը իւառնուահքով
եւ
միշտ մաաւոբական
Հակումներով
մարզ,
մը եղահ է Տիրան
Փաշալեան
: ք՛ա յց
նաեւ
ըմբոսա
էլք^ ՚
ՂԻ
բոնակալութիւ^ւբ
եւ բռ -
նակալ կա^։գեբբ
: Այն օրերուն
երբ
Թ՝ուր~
քիոյ
մէշ ղիլղէ
՛լիւղ կամ ւլաւաո է
ղաւառ
ճամբորդելԿւ
իսկ ՚լւք-ուար էբ. Տիբ՛սն
միա–
ՔԲ կը դնէ միս - մինակը,
առանց
անցա–
գրի
է Պոլիս
անցնիլ.
Հոն՝
բարձրազոյն
ոլսման
իր սլասլակը
յաւէեցնելու
ա1լԱկտ–
լութեամ
բ :
Ա,րկահաիւնզրութեան
" / Հ՜ "
^բան
մլ^ էբ ասիկա , կամ
ուսէէէ^մ տէեռք բե —
րե լու– Համ ա ր՝ Բ՛ոց ա էքով վտանւլի
յանձ—
նառութիւն
մբ։ ճանասլարՀին
ձեռք կու
ուա
ք ան
օձիքբ
ոսաիկաննեբուն
,
որոնք
երբ
ւղայուսակր
եւ գրսչաննեբբ կբ իւու —
ղարկեն
, կր ւլտնեն • • • աւորճանակ
մ
ր
եւ
ֆրանսացի
հանօթ
Հե՚լինա
կ
Պէբնարաէն
տբ
Աէն
Փիէրի
«Փօլ
Հ Վիրմինի»ին
, որ
քք՚ամանաէլին
վնառոււսհ
ու
•ք՜ուլսվրգական
վկ
Աք
մ բն է ր : Հեռաւոր
Թ՜ուրքի"
յ մէկ
իէուլ անկիւնբ , ուր ա
յ1
։քան
գմ-ուաբոլ
—
թեամբ
կբ թավւտնցէր
լ՛՛յ՛՛բ , ուր
ին^ւա–
կրթութեան
նուիրուահ
սեւէ անՀաաի
Հա
մար դմուար
էբ
՚լիրքբ
ձեռք րեբելբ,
Տի
բան
այնքան կբ սորվի
ֆրանսերէն
, որ
գիւբութեամբ
կր սկսի կարդալ
Պ՚սլղ՚սք
^
Աոփասան
եւ "՛յլ Հեղինա1^եր
: «Հայբե -
նիք»ի
Հին
Հ.
,նե,
մէշ
ան
գրաբարի
հանրութիւնը
, ինչ ոբ կբ գըժ–
ուարացնէբ
անոբ գրութեանց
քնթեբցու -
մբ : Հին բառեբ
, դաբձուահքնեբ
,
ղբա–
բաբի
Հոլովական
ձեւեր , որոնց
օզնու -
թեան
այլեւս
սլէտքը
չունի
մեր աշխար -
Հաբաբը
։լ ե ւլե ց կանա
լու
Համ ար , Տ իրանի
լեղուին
մէշ սովորական
էին :
Ա՛աքուբ
աշիւաբՀաբար
կը խօսէր
ան • բայց երբ
գրել կբ սկսէր,
չէր կրնար ազատիլ
ղբա–
բարի
֊.մայքէն
եւ , կ^իյնաբ
անոր ազգե -
ցութեան
նեբքեւ։
Անկաիւ
սակայն
դէւղի
գրաբարը
ունեցահ
իր
՛է ա կ՚ւ ւմն ե ր էն ,
սլաչտամունքի
Հասնող
սէբբ
Դ՜Է՚ՂԻ
մեր
լեզուն
, զայն
դարձուցահ
էր նաեւ
Հսւյ
րառիս
լա յնագո
յն
իմ ասաով
:
Հա
յ է ր ան
ոչ
միայն
իր սրաով
ու
զղացումնեբով
,
ա յլեւ
Հա
յ էր իր ուղեղով
; Եթէ
լնտիր
կամ
լնաբետլ
ցեղեր
կա
յին
աչխա
բՀ
իս
վրայ,
անսքայման
անոն՛ցմէ
մ է 1^ ալ,
բստ
Տ իրանի , ՛էա յ ցեւլն էր ;
Օտորաղրահ է թաբգմանութիւննեբ
ֆբ - .
բանսացի
Հեղինակներէ
Ամեբիկա
յի
մէշ\
սորվեցաւ
Աէյնի
Համալսարանին
մէշ. ա– •
ւելի
ուչ՝
Հետեւեցաւ
իրաւաբանութեան
,
Ս՝իչիկր^ի
Համալսարանին
մէշ։
Լ
Արուեստով,
ուրեմն,
Տիրան փաստա
-^;
բան
մլն էր։ Բայց այս սլատմ ուճանբ
չէր -
վայեքեր
անոր։
Տ՚սբազներ
կան,
որոնք
I
չեն
յարմարիբ
որոչ մարդոց
ոբքան
ալ -
ճիգ
լնեն
անոնք։
իրաւաբանութեան
Հե
-1
տեւելով
, Տիրան
աւելխ
բնգլայնեց
իր ^
մաքի
Հորիզոնբ,
աւելէ խորացաւ
ու
Հմ—ղ
տացաւ. Հին ու նոր օրէնքներու
ուսումը\
անոբ
միտքը
աւելի
սրեց, ղարձաւ
աւելի\
ճշգբաարան
, աւելի
տրամաբանող։
Բայց-յ
իրաւաբանութիւն
սոբվահ
Տիրանը
չեղաւՀ
փաստաբան
Հ
իր Հայբենի
գիւղին
մէշ ան՛,
ուսուցիչ
եղահ
էբ։ Եթէմեր
քա՚լաքականւ
կեանքի
սլայմաններբ
մեզ օգնէին
, ունե–՛–
նայինք ազատ
Հայրենիք
մբ, Տիրան
Իր ֊
ստացահ
բաբձրադոյն
կրթոլթեամբ
առ
-1
նուաւլն
մի^ակաբղ.
վարւք-արանի
մը մէշ՛^
յարգուահ
ու փնտռուահ
ուսուցիչ
մը "քի––՛;
աի բԱար : Եւ իր բնական
տարերքին
մէշ֊–
մտահ
, ան պիտի կրնար
մեզի տալ չատ՜^
աւելին :
ԱիրաՀար
մլն էր Հայոց
լեղուին։
Իր՝,
լնտիր
Հայերէնը,
որուն տիրացահ
էբ ան,։
արդիւնքն
էբ իր սիրոյն
գէպի իր լեՀ
ղռւն : Զարմանալէ
սէր ու
գուրգուրանք^
ունէր
նաեւ գէպի գրաբտրր
: Եւ ՀետզՀե–^
էոէ Տիբանի
լեզուն
եթէ կբ
գեղեցկանար,
գրաբարի
շուքովը
, ան կը ստանար
նաեւ։.
երե սուս
աա
՛րի
1923 - 24
թ՛ին
, ամերիկաՀայ
ւլա՚լութը
հանբ տագ–
նապ
մը անց ուց : Օբէկոնի
Փորթլէնտ
քա—
՚Լաքի
Շրշանային
Ղ՚ատաբանը
Թտգէոս
Բարթուլեանի
մը խնղիբբ
՝էբապարակ
գք^
բաւ։ Այգ օրերուն
Ամերիկեան
ղատարան
մը
լուրշ
ճիգ մբ ի զորհ գրաւ
Հ՚"յ^ՐՐ
Հռչակելու
ոչ—արիակոն
ցեզ ւքբ : Եւ եթէ
գատաբանը
յաշոզէբ
, ամբող^
ւ1 ե բ զա —
զութբ
, գուցէ
մ եր
ամբոզշ
ժողովուբգը
,
պիտի ստանար
հանք։ Հարուահ
մբ : Տաւլ
—
նասքր
ւլ իմ աղրաւե
լու
Համաբ , կսււլմուե —
ցաւ
մեհ յանձնախոււքբ
մբ;
Վ^աբձ՚՚ւեցան
ականաւոր
վ։ ա ս ա ա բանն
եր : Վկս։
յութեան
կո չուե
ցան
, Ե ւբ ո ւզա
յէն
ու Ամ եբիկա
յէն ,
մ իշաղզ ա յին
Համբաւի տէր
դէմ
քեբ
Տոքթ
• Րորպախ
, վւրոֆ նեբ Պուսս , Տիք -
սլն,
Տ՚՚քթ՛
Պս՚րթք^՛
եւ ուբինեբ
,
որւնք
տուին
ւլիտսւկան
ու մասնաղիտական
վբ^
կայութիւննեբ
մեր մասին
։Ամբողշ ղատա–
վարութիլնբ,
որ տեւահ է շաբաթնեբ,
ե—
ղահ է փտռտբտնութիւնը
մեր ժուլովուբ
—
գին,
անոբ փառաւոր
անցեալին,
անոր
ո–
ւլոր ումնե րուն , յանուն
քր
ի ս տ ոնէ ս ւթե
ան
ու քա
ւլա քա կր թ ութեան
անոբ անՀուն
ւլո -
Հաբե բոէ.թեան : Բոլոբ
վկանե
բ ը
եկան
միաբերան
Հաստատելու,
ոբ
Հայր կբ
պատկանի
Եւրոպա
լի քւնտկչութեան
Ալպ–
եան արմաաին
. ան խտռնուբգն է ւ1երշի -
նիս
եւ Եւրոպա
յէն Ասիա անցահ
ւիռիւգ -
եան
ցեղին ..
Այգ
օրերուն
Տիր՚սնի
գէմքբ
պայհառա—
ցահ
էբ՛ անոր
Հոզվւն ոզոգուահ
էբ ազզա—
յին
Հսլաոտութեէսն
ղւքտցումով
մբ։
Օրեր
ու
։լիշերնելւ
աշխատեցաւ
ան եւ
«Հայբե–
նիք» Ամսագրին
Համար
թարզէքանեց
մեբ
մասին
տրուահ
ք1"լոր
՚իկայութիւննեբբ
Հ
ինչ
լաւ պիտի
բլլալ։ , եթէ Տ իրանի կատա–
բահ
՚քնայուն
արմէքով
այս թարզմանու -
թիւնբ,
տ ռ ս է ՚ 1 ւ ձ ի ն Հ։ստոբով
մբն ալ
Լ" ք
տեսնէք։ : Որեւէ ատեն
ան սլիտի
բլք
՚Աք՛
քն–
թերցանութեան
Համար չատ
օգտակար
գիրք մբ :
իք։ բնգՀանուբ
պատրաստութեամբ
, իր
Համոզումնեբով
,
նկ։սրագբոէէ
,
Տիբ"՚ն
գէմք
մբն էբ Ամեբիկա
յի մեր կաղմ ա կեր–
սլութեան
մէշ : Կր խօսէր Հանդաբա
:
Իր
խօսքին
մէշ յաճախ
կլ։ զգացուէ
ք։
նուրբ
Հեզն ութեան
գիհբ : Վերշին
տ։սր
ինե
բուն
զգա լապէս խախտահ
րէէ՚՚՚է"փ
Իր
առոզ^ու–
թիւնք։ , գարձահ
էբ շափազանց
ղւլայուն
,
նոյնիսկ
գիւրագր՚քիռ :
Տ իրան
ունէր
խորունկ
Հաւատք
մբ դէպ՜
ի *)՚ասէնակցութիւնբ,
որուն կապուահ
էր
անսաՀման
սիրով
մր , Հասաատ
Համոզ —
ուահ
Րէէ՚՚՚էով
որ , այս վերշինն է Հայու -
թեան
միակ
ամուր
կռուանբԱկնահանք
ունէր
ն։սեւ իբար
յ՚՚՚շ՚՚րդող
րոլոր Կ • Կո–
միտէներու
Հանդէպ
: Կբ սպասէ
բ որ ա
յս
վերշիննեբր
իրեն
Հբամալեն
եւ ինք զառ—
նայ
անոնց կամքբ կաաարոզը :
Բայց ան նաեւ խիստ
էր քւ
անողոք
Պատւլմ
. ժողովնեբու
մէշ որեւէ Կ՛ կոմի–
՚ոէի Հանգէպ
, որ պաաաՀաբաբ
կամ ակա–
մայ
գհուահ
օրէնքներուն կամ
տրուահ
որոշումներուն
Հակառտկ
, շեղում
մբ ու
նեցահ
է ր : Օրէնքներ
, ոբոշումնեք։
ու ա -
ւոնզութ
իւննեբ
նուիրական
էին
իրեն
Հաւքաբ : Եւ ան կ՛ուղէ
ր որ ամէնքս ալ
լլ՜աոնտնք
օրէնքներու
անշեղ կտտարոզբ
է
Հաւաւի
մ էշ իբ րնկերնհրն
ու
ղ աստ -
կիցներբ
զինքբ
Հայր
ԱբբաՀամ կբ կոչեն
եղեր : Աղուոր
ու պատուարեր
անւ։ւանա
—
կոչում
: Եւ իր**Ք է անոր
դէմքին
վրայ
միշտ ալ կը թեւահէր
Հայրական
շուք
մբ,
իսկ
խօսքին
մէշ անմեբթ
յոբգոբ
էր ^
մեբթ
։ւ։սստ , կամսէր ու գուբդուբւսնք :
Հայր ԱբրաՀամեան
՚քիհ
մ բ՝
Հաւաւէն
մինչեւ
Պոսթբն
ու
Տիթրոյիթ
Ա՝օ։ոէն
ճտնչցոզ
րնկերները
ղեռ
եբկաբ
պի։ոի
յիչեն
սիրելի
Տիրան
Փաշալեանը
^
ոբ էսւիսոս , շուտ Հեռացաւ
մեզմէ %
Մ–
ՕԶԱՆԵԱՆ
ԳԵՐԱՍԱՆ ֊ ք Ի Ն
Պիտի նախլշնտբէի
«՚լերասան
Պբասէօբ»
անուանել
այս թաաերախաղը
՛լոր Աառա -
Պեբնառի
թատրոնը
կը ներկայացնէ
աւելի
քան
երկւ։ւ
ամիս է եւ ղեռ պիտի
շարու -
նակէ
երկալ։
ամիսնեբ
: Երեք
արաբներբ
ամ բուլշաէին
արժե
լոր ուահ են
շնոբՀիւ
այն բացառիկ
դերասանին
որ
կը
կոչուի
Փիէո– Պբասէոբ
: իրապէս
«Փիէ՚ւ
Պբասէոբ
փառաաօնֆ
մբն է :
Տիւմ ա յի
( ^ ) ա յս թատե բդութիւն ը
Տ«#–
ւասնաբաբ
Հինցահ
պիտի բքքաբ այսօբ, ե–
թէ Ա աբթրի
նմ ան գրագէտ
մբ
նորոգահ
չրլլար
ղայն,
այսինքն
եթէ թատեբ՚սխա -
՛լին տրուահ
չըքլ՚սբ աեսակ
մը
Պոկոմօլե–
ցի
շէճոլկ :
Այսօբուան
մեբ տեսահ
«Ղ՚երասան
Բի–
ն»բ
Աարթբի
մէկ թատերախաւլն
է ,
՚ լ բ բ –
ուահ
Պբասէորի
Համ ար եւ կբ թուի թէ
Լրմեթր
իսկ եթէ
այսօբ
ողշ
ՐԱ՚*՚Ր ել
տեսնէր
ֆբանսւսցի
մեծ ա բուե ստազէ տին
նշանաւոր
մարզանքբ.
Հեղինակի
մբ պիտի
ապսպրէր
ոչ թէ «Գեբասան
Բին» մբ, այլ
« Ղ՚եբասան
Պբասէոբ»
մբ։
Բիչ վերՀաբցական
դրինք
Տէ՚-մայի ա–
նունին
քով,
իբբեւ
Հեղէնակ՛
ճիչգ է ոբ
չէ Հասաատուահ
թէ
ի՚^նքն է
իսկական
Հեզինակբ
"՛յ՛լ–
՚քորհին
որ ա։ղււսքբւ։ւահ
էր
Պ. աբ Բուռսիի
մբ՝ դերասան
Յէ՛
Լրմեթ–
բի կողմէ : Այս վեբշինբ
եբբ Վ>արի,լի մէշ
կբ տեսնկբ
Բինի
խա՚լարկութիւնր
, կբ
մաահէր
«ԱշխաբՀի
վրայ
երկու դե -
րասան
կ՚սյ , Բին եւ ես» ; Եք՚բ
առաշինբ
մեռաւ,
Լբմեթբ
կը մտահէր
•
«Աշխար -
՚ Լ Ր " ՚ Տ
՚^էհ դերասան
կայ
ծ"» :
Այս
ի"կ սլա աճառով
էր որ ան
կ՚ու։լէր
թատերախաւլ
մր Բինի վրայ,
իրեն վերա–
պաՀ ե լով
անղ լի՛"՛յիդե բս՛" անին
՛էե բ բ ,
ձեւով
մբ նոյնանալու
Համար
անոր
Հետ։
Թէ
ի՚^նչ
գոբհ
ունի Տիւմա
այ
՛լ
խնգրին
մէշ,
անոբոչ էէ Ա՛իայն
ղիտենք
որ գբ–
րամ սաւսցահ է եւ թատեբաի՚ա՚Լը
ստո -
րազբահ :
Ի՛՛նչ բբահ է Աարթբ
այս
ւքոբհին
մէշ :
Ղ՚ժրաի՚տաբաբ
ձեռքի տակ չուեիմ
աւան
—
գական
«Գեբասան
Բին»ի
զրուահքը , ոչ
ալ
նե րկա
յ ի " խաղաց ուահ
ր
( ո՛ յս
։էեբշինբ
Հրատարպկուահ
ալ չէ տակ։սւին) : Ուբե–
մքէն դժուար է դգալ այն բոլոր
փոփոխու—
թիւններքւ
ւլոբւ։ 1քւստարահ է
Յէբանսացի
գրագէտւԼՀ
^էեւ
մասեր
կան ուր կր
զւրսնք
թէ
միա
յն Աարթբն է ոբկը խօսի : Բտ
յց
վ ե բշաւո
ր ։։ւթեսէն
Համար
1քբ կարծ՜եմ
ոբ
չատ
աւելի
նախբնարելի էբ
վտրագոյբը
իշեցնել
խենւլութեան
տեսաբանին
՚էրայ :
Այն ատեն չտտ աւելի
խոր պիտի
էէէէ՚՚՚Ր
տպաւո րութիւնբ
; Հտ^կ
՚ բեմբ չաա է ներ
կա յացուցահ
՛ս յս թատե րա իւաւլբ ; Կ բ
յ ի –
չեմ
ՀքԱէՀխաթոէնին
, անմոռանալի Բին
մբ,
եւ վեք՚շին
տեսարանր
երբ Բին կը
խենդենա
յ , Համ լէ թ խազացած՜ ատեն
եւ
իբ Հաւատա
ր իմ յուչաբաբբ
եւ բա րե կտ -
մը՝
Աալոմոն
կ՚ըսէ
ժո՚լովուբդին
•
^ Ան՚քքիո
յ արեւբ
մ արբ
մ տաւ
, գե բաստն
Բին
խենզեցալ»։
Այս վւսխճանը,
որ
շատ
ուժեւլ
եւ խոր տպաւորութիւն
կբ ձդէ , ա–
է-եքէ մօա է իբակնութեան
, քանի
որ
Բին,՝
իբական
կե,սնքին
մէշ մեռահ է
Օթէլլօ
խաղալու
ժամանակ։
Աւելի
ընդունուահ
եւ ներկայացուահ
վախճանը
, ղոր ՍչաՀահ
է նաեւ Աարթր
, եւ ոբ աւելի
կս։տա1քեբ -
գութեան
մը վախճանն է, կը
տկարացնէ
խազին
ամքւոզշոլթիւնը :
Ամբողշ
ղեբտսանին
աշխաբՀբ
եւ անոբ
ներքին աաղնապբ
նկաբագր՚ւղ
՛ս յս
շաՀե
կան թատեբախադը շատ լաւ ալ
բեմագբր–
ուահ է նոյն Պբասէորի
կուլմէ։
Կաբեքի է
ըսել թէ բացառիկ
ներկա
յաց
ում
մ բն է
մինչեւ
բ. ։սբաբին
վերշբ
((կ՛՛լ
"քատկեր)
եւ
ունի
9՛ •
՚սրար
մբ, յաշուլ
բայց
աւելի
սովորական,
զուրկ
այն րտցւէւււիկ
։քերա -
կւոտաքւոլթենէն
ղոր Պբասէոբ
զորհագրահ
է մինչեւ
Հոգ։ Եւ Հասարակութիւնը,
որ
անսովոր
•էիացում
մբ ունի
մինչեւ
խեն —
գութեան
տեսարանր, կբՀանգաբտի
վեր—
՜ շէն արաբին
;
Գժոլա
ր է մ եհ դերասանի
մ բ
կողքին
չուքի
մէշ չմնալ
բեմին
վրայ,
բայց թէ
կոմսուՀին
ԼԲլոտ
ժ
՚սնսաք)
, թէ
կալքէսի
րչխանբ
(Ո՚ոժէ
Փիկօ) , թէ
Ա։սլոմոնբ
ԼԻլլինկ) շատ յաշող
են ։ Տկտր է
Աննա
Տանպին
(Մառի
Օլլիվէէ)
, պարկեշտ
բայց
սովորական
գեբասս/եուՀի
մ ր զոբ տարի–
ներէ ի վեր կբ տեսնենք
Աարթբի թատ -
բերգութիլններուն
մէշ,նոյն
տժ՚լոյն խա–
ղարկոլթեամբ
;
Հա լան ա բա
ր շատ եբկաբ տեւէ տակա
ւին
այս թատեբգութեան
յաշո՚լութ
իւն ը ,
եթէ Պ • Պբ՚սսէոր
, որուն
ձույնը
աբգէն
շատ
յալնահ է , կարենայ
ֆիղիքտպէս տո
կալ ա յգ
սսլա՚ւիչ
գերին :
ԱՐՓԻԿ
ՄԻԱԱԲԵԱՆ
ԱԱՆՈՒԿՆեՐՈՒ
ՕՐԸ
ԿՐԸՆՈՊԼԻ Ս՚ԷՏ
• ֊
ԲԱՎԱԲԱՊԵՏԸ
ԿԸ
ՀՈՎԱՆԱԻՈՐԷ
ԵՒ ԿԸ ԽՕԱԻ
ԿՐԸՆՈՊԼԸ,
IV
Յո՛ւնուար,
(Յաո-աջ) —
Այսօր
օրն է մեր Մանուկներուն
եւ մայ ^
բեբուն
:
ժամբ
չորսին
, Տիկին
Աիսլեան
, անխոնշ
ուսուցչուՀին
, նուիրուահ
ՀայոլՀին
, չբ^
շապաաուահ
իր
45
պղտիկներով
բեմ
կու
գայ
եւ կը սկսի իր երկու
խօսքբ
. -
« Աիրելի
հնո՚լներ,
սիրելի
Հայբենա -
կիցներ,
՛քուք վստաՀեցաք
ձեր
ղտւա1^ե^
րբ կապոյտ
Խաչէն
,
որպէս՚լի
սոր։լե -
ցնենք
մեր անուչ
լեզուն,
սորվեցնենք
թէ
Հայ
ենք ե ի՞նչ է մեր պատմ ութիւնբ,
ոբ
պէսղփ ՛լիանան
թէ
ո
՞ւր
է մեր
Հայրենիքը
եւ
սիբեն
՛լ՛ոյն, կաբճ խօսքով,
՚իբկենք
կորուստէ եւ Հ՚սյ
պաՀենք : Տեսէք,
աՀա
չուբշս
են մեր վա՚լուան
յ՚՚յ՚՚Ր–
Ասոնք
վառ
պիտի պաՀեն
մեր բոյնբ։
կը
տեսնէք
ձեր
չո՚-րշ)՛
աչխ՚սաող
այս
երիտասարգ
տիկինները,
աէլ
^էկներբ
եւ մանչերբ, ո ֊
րոնք Հայկական
չունչով
եւ խօսքով
լե -
ցոլցահ
են սրաՀբ, ասոնք, առանց
բացա
ռութեան կապ ՚ քՏաչի սան - ս։սնուՀ
ինե րն՜
են : Հա յկակտն
ա յս կանացի
կազմ ակե
բ -
ւզութիէ^ւը
լհուահ է մէկ Հայ աւելի
ւիբկե–
լու
հանբ,
բայց
քազցր
պս՚րտականոլ ֊
թեան
է Ոչ յո՚քնութիւնբ
, ոչ ալ ՚լոՀուլու -
թիւնբ
կրնան
յաւլթել
մեւլի,
ւէիայն ձեր
վստաՀութիւնբ
եւ օւլ1ւութիլնը
կը խնգ -
բենք։
Ջենք մոռնար
նաեւ մեբ
Հիւտնգնե–
բՐ , մեր
հե րե բ բ եւ մեր գժբախտնեբ
ը ,
բա յց ա յսօր
խօսինք
մ եբ
մ անւ։ւ1^ե
բու
մասին;
Միշ՚սնկեալ
այս կանանցի
Միու -
թիւ1ւբ
հանօթ է նաեւ
3>
ք
՛՛՛՛ն" ա ց ինե
բ
ու
մէշ;
Օրինակ
մբ ; Այ" տարի. Ի՛քէ
ք
՛ի
նա–
Հանղի
քաւարանին կբ տօնէր
Կրրն՚՚պւէ
քաղաքասքետ
, Տոքթ՛
Մ արթէնի
՚ք^քէ)ամ եա–
կբ , ուր Հբաւիրուահ
էր նաեւ կապ
•
քԱա–
չԲ^ միակ Հայկական
եւ օտար
կա՚լմակեր–
պութիւնը;
Այնտեղ
ք։սղաքապետբ
մեղ
նեբկայացւ։ւց
եւ մեհ դովես։ոուէ
խօսեցաւ
մեր
աւլղա
յին
յա ակութ իւննե
բ՚ււ
մասին :
ԱէՐ^՚մ՛
Հ՚սյրենակիցներ
, Կրբնո,ղլի դա -
ղութէն
քիչերն
եՂւ քւացակայ
՚ ս յ " ՚ ք ե հ սբ–
րւ4ւ^է.ն : Լք"յ^՚Ի՚՚Կ
՛Լ՛"ւաղանին
1քրթն։սհ
հե–
րուՍի մբ տեսայ
եւ
։քամի1քներ,
որոնք
Հաղիւ
կբ քալէին
թոոնիկնեբու
օւլնու —
թեամբ;
Այս ց՚՚յէքՐ.^
" ՛ յ " վստա՚էութիւնբ
,
ևբ
յ"՚–՚լէ
մեէլ , կր քաշալերէ
; Մենք
աւելի
սիրով
ու
եռանդով
պիտի
աշխատինք :
Այսօբ
Հաւաքուս։հ
էք լսելու
ձեր ՚լաւակ -
՛հերու
ճռուո՚լիւնբ,
^"ր^քբ,
նաեւ
զնա -
Հաաելու
մեբ աշխատանքը; Եթէ արժանի
եղանք
ձեր էԼստաՀութեան
, օ՚լնեցէք
մեզ
ե. բոլորս
միաոին աշխաաէ^ւք
մՀկ սրաով,
մէկ
Հալիով,
մէկ բնտանիքի
պէս։
(թյււ–
ռըն
հ՚սւիեր) ;
•* ՜՛ -
քցումբբ
կ՚եբգէ
երկու
երդ ;
կ՝ առս՚շա
ր կո լի
Հինգ
Հոդինոց
յանձնա–
խում
բի մբ
ղնաՀատել
յաշո՚լ
աշակերտ
ներ
; Ու կբ սկ։՚ի եբկար
շարքր
մեր
Աքբղ–
տիկնեքւուն
; Ո՛^ր
մէկը
յիչեմ սա ամօթ -
խահ
չոր" տարեկան
մա՞նչբ, սա ^բեչ -
տակի պէս անմեղ
տգշի՞կր
, ս։ս
կռուազան
երե՞ ՔԲ որոնց
նաբինշ կբ բաժ՜նուին եւ
կբ
հեհկ՚՚ւին
, սա սատանաներու
խո՞ւմ -
բբ, "Բ «բերնէ
բԼրան,
կ՝ըչլ"՚յ
՚քեբան » ,
սուտ
պատէքութիւններ
կբ շինէ , սա "ի -
բուն
՚սզշի"կբ
, որ
հնողնեբուն
կ՚ուղղէ
Նոր
Տ՛՛՛րուան
մաղթանքներ
, սա կտւլանդ
պասլային
անՀամբեր
սպասուլ
տ՚լու^՛ ա -
՛չաչանքի՞ն
; Բոլոբը
, րռլռբն
իրենց
անուչ
խօսքերով
լեցուցին
մեբ սբտերբ
;
ի՞նչ
աշէւատանք
եւ Համբերութիւն
:
Ու-^ուցչուՀին
կը Հրաւիրէ
սրաՀի
բոլոբ
մանուէքներբ
բեմի
վբայ; կբ տեսնենք ե–
րեք
տարեկանէն
մինչեւ
14
՚ոարեկան
,մօտ
եօթանասուն
Հողի,
մօր մբ պէս իբ
երկու
թեւերով
սլաշտպանուահ
; Յ՚՚ւ՚լ՚՚ւահ
եր -
կու
խօսք
կ՚ուէլղէ
ժողովրգին
«Ա ի ք՛ե -
լէներ , աՀա Կբբնոպլի
Հա յութեան
յոյսը^
աշխատինք
՚իրկել
ասոնք»
Ամէն
բան
ըս–
ուահ
էր :
Այգ պաՀուն
սրաՀր
կր մտնէ
կրքնոպքի
քաղաքաէղետբ,
Տոքթ. Աաբթէն
:
Պաբզ^
Համեստ
այս մեհ հերունին
եկահ էբ Հո–
վանաւորեք
եւ յարղել
մեբ Հտնղէսբ;
ժո–
գովուրգբ
յոտնկայս
եւ հափեբով
կբ
դի–
մաւորէ
ՏՕամետյ
հերունին;
Բեմէն
տզա–
քը
«Մ ար"էյեէզ»ը
կ՚երգեն
; Ընկեր
Ա իս -
լեանբ,
ֆրանսերէն,
րարի գալուստ կը
մագթէ
եւ Հայ ղաղութի
յաբղանքն
ու.
շեբմ
զզացումները
կը
յայտնէ
եւ
յանոէն
մեր
զտււսկնեբոլն
, Կրբնաղլի
Հայ
գազու–
Fonds A.R.A.M
