ՀՑ
ԱՌԱՋ
Ո ՛Լ ՋՈ 8 Ն
Զա՜յնգ
. . .
Զւսյնգ
կչլ լսե՛՛մ սւրգէՆ \
Այսքան
մօ՞տ,
սւրեմն
։ Ական^ կլլ գշ–
Նեմ՝ շունչս
բռնտձ՜
, տչքերս
լա
յն բացած՜
,
մինչ սիրտս
ԿԸ
բարաիւէ
ու.
կլլթափաՀաբէ
թռչնիկի
մլլ պէս։ Աիտքս
կ՝իյնտյ
՛Բու. -
չտկի
տաղլլ .
Ան աւՆաւօտուն |ուսուն ձայ նըն գայ գար
նան ճագերուն,
Ա՜յ իմ փռքրիկ ծագեր, ձայն
անռւշ է
քանց ամէնուն
Ձայ նիկն ակն&ովս ընկաւ, չի դագրիր ա -
չերս ի լալու :
Ով գուն որ կլլ ճռոլողես
ծիծեռնակի
պէս ,
ո՛՛վ գուն որ գարուն կր բերես
,
Բ"յն կր
չինես եւ երգիք կր ծաղկագաբգես
ամե -
նուրեք
,
֊ աՀա եկայ եւ գաայ
քեղ։ Վ^ա -
բագոյբէն
եաեւր
կանգնած
ՀբճուագիՆ
,
կր
խմե՛՛մ
, կր խմե՛՛մ
, ձա՜յնգ կր խմեմ,
բայց
անօրինակ
Գ"Գ
^ր
^ " ՚ Բ ~
գիլէ
ինձ վերցնել
վտրագոյրր
,
բանալ պատուՀան
ր եւ ող^ունել
քեգ։
Ուս
տի , կ՝րսեմ
, ինձ
Զօրացի՛ր
, ղօրացի՚բ
,
մենտւոբ
ճպուռ,
" ՚ վ գուն որ
երգեցիբ
կարօտն
արե
լին
, գիչերաՀտմ
լռութ
էւ֊նր
գաչտերուն
, ամառնանա՛լր
մարգոց եւ
իրերուն
, պաՀիկ
մրն ալ Համ բե
րութիւն
որպէսղխ
խառնուիս
, միախաոնուիս
Հա -
րաղատ տարբիգ
Հետ։
Հերիք
յանգիմա
—
նեցիր
էնք՚լինքգ
, թէ տամԼլացաբ ու սբսր—
փացիր
Հիւսիսի
մչուչին
մէ^ , թէ գալկա–
ցար ու թօշնեցար
արեւմ ուտքի
գիւաՀար
ստուերներուն
մէ^։ ԱՀաւասիկ
այն զ"Բ
կորսնցոլցեր
էիր, գոր կլլ վւնառէիր, գոր
կարօտցեր
էիր , աՀա , վերչասլէ^ս
, աՀա
քու
Հարաղատգ։
Զօրացի՛ր
, սիրտ իմ , զօրացի՛ր
:
Վարաղռյրր
կր պտղի
էոյսին
մէշ, կր
գառնայ
լԼղակաղոյն
, յետոյ
եգրեւանիի
Գ"յն
, յետոյ
վարգի
գոյն :
Բու
ձա՛՛յնգ է գարձեալ
, Լլարծես չա -
րական
, կարծես
մեզեգի : հ1ռ՚՚ւն1լ որ կր
փրփրի
կրակին
վյւայ,
արե՜լ, որ կլլ Հա~
լի չու րե րուն վրա
յ :
ինծի կր թուի թէ փոզոցն ի վեր , ան -
տառ մլն է որ կր խօսի , Հեռաւոր
անտառ
մր
ուր Լլ ասլրին ասաուածնեբն
Հայկա -
զանց։
Ինծի կր թ ո ՚ - ի , նաեւ, թէ
քյ՚վէմ
մրն է որ Լլր չառաչէ
, չրվէմ՜ մը ուր Հա–
ւերժ-աՀարսերուն
Է2քր , կայթելով
եւ ոս
տոստելով,
սնգուսէ պաստառ մր կր ձե–
՚֊ացնէ
միացնելու
Համար,
ինչպէս
էր
երբեմն
, երկնանուշներու
բնակավայրր
Արարաաեան
աչխարՀին
յ
Ու
կ՝րսեմ
խօսէ՛, խօսէ՛, ո՞վ
գուն
աչխտրՀի
սիրելարման
էակներուն
ամէ -
նէն
սիրելին,
ազգական
Աստուծոյ
, փեսայ
յա լի տ են ա կան ո ւթ եան
յ
Տետոյ
վարագոյրին
ծայրր կր
վերցնեմ
երկիլղածութեամբ
: Յոլղումս
Լլր րար -
ձրանայ
, գողս կը սաստկանայ
,
Հիմա
Լ Վ 1
ՄԱՀՈԻԱՆ
ԲԱՌԱՍՈԻՆԲԻՆ
ԱՌԹԻԻ
բ.
Նախորգ
յօգուածովս
սկսած
իր գիմ ա—
նկարր
ամբող^յո
ցնե լու Համար,
քանի մր
գիծեր եւս, յետոյ
անցնելու
Համար Վ^ա -
րանգեանի
կենսագրութեան
;
Շատ
տարիներ
առաչ կարգացած
էի Փօլ
Պռւրմ-էի
գեգեցկաՀիւս
վէպերէն
«Փիլի -
սոփային
Աչակերտր»
Հոգ
նկարագրուած
իմաստասէրին
կենգանի
տիսլարր,
կեան—
քի
մ էչ գտած էի Վարանգեանին
վրա
յ :
Ու ինչ Հակագրութիւն
: ինք որ իր ար -
ուեստագէտի
խաոնուածքովր
եկած
է բ
աչխարՀ
, կաղմաւորուած
, թրծուած
իբ
րեւ խաղաղութեան
առաքեալ
մր ,
եգաւ
մեր
ամէնէն
գործօն
, մարտնչող
կազմա -
կե րպութեան՝
Հ . Ա •
Դաշնակցութեան
տեսաբանն
ու կեղրոնական
գէմքերէն
մին։
Փոլ
Պ ռւբժէն երբ կր ներկա յացնէ իր
փիլիսոփան
, կուտայ
ճչդապաՀ
ութիւն
ր
իր տիպարին, ոբ ամէն օր, նոյն
ժամուն,
կ՝անցնի
որոչ փողոցի
մր մ է չէն ւՎա
ր ան
ղ–
եան, ա2օէն
մինչեւ
20,
կ՝ապրէր
Աէն
Մ ի չէ լի թաղը,
յետոյ
երթալ Հաստատ
—
ուե
լու Համաբ Փասի՝
իր սլաչտած ԱՀա —
բոնեանին
րնականր
:
Ուրեմն Ա էն
Մ էչէ
էի պողոտա
յէն
ամ
էն
օր,
նոյն
մամուն,
նոյն Հաղուստով,
ղա—
ւազասնր ձեռքէն
, եւ անութէն տակ ալ տր–
ցտկ
մր թեբթերով
անցնէ լր կր
տեսնէէ
Վ^արանգեանէն :
•
սլէտէ
տեսնեմ
քեզ , պիտի
ռղ^աղուրեմ
քեղ,
պիտի
Համբուրեմ
քեզ :
Ալ Հոգիս կր լեցուի
յոբղաոաա
թբթ՜էո–—
ներով։
կարծես
թէ կր թրթռան
Հայկա
-
զանց
լեղուէն
բոլոր
ստեղնաչարեբր
Հող -
լ ո յ ս մէչ :
Օ՛՛
Գերազո
յն պաՀ ;
Շրթներս
կր բացուէն
, շրթնեբս
կր
շարժէն
, ու լեզուովր
, զոր ղուն կր իսօ - ՚
սէս
, ո^վ յաւեբժանուշ
, աՀա կ՝ազաղա
-
կեմ
քեզի :
՚Բեղէ ոբ կր շաապես
առտուան
բարէ
-,
լոյսէն
մէչ, քեզէ՝
ռր կՂրթաս
զպրոց,
քեղփ
որ կր մտնես
շուԼլսւյ,
քեզէ՝
որԼլր
վազես
գործարան
, քեղէ
ծովերու
վբայ
թէ
ցամ
աքի
վրա
յ , քեղի՝
տաղնապի
մ
էչ
թէ երանութեան
մէչ, քեղփ՛ որ
1լազօ -
թես
, քեզի որ կ՝աչիւատիս
, քեզի ռր կ^եբ–
գ ե ս , քեղի որ կր Հաւատաս
տակաւին
, ա–
՛էա 1լտղաղա1լեմ
քե՜ղի–
- Կր սիբե^մ
քեզ, ո^վ հայերէն
իւօսող
բազմ
ութիւն
սուրբ
Հտ յութիւնս
իմ , կր
սիրե^մ
քեզ , ժողովուբղ
Հայոց
,
ո զ չ ո ՜ յ ն
մ ական
ուան ե լո յ ղ ՛
Հայկազանց
, ու
թ ՜ " յ Լ
տուր
ինձ, Աստուծոյ
լոյսին
մէչ որ կր
բացուի
աՀա , երղնուլ
եւ , ձեռքս
ղրած
գարերու
մեր ուխտին
վրայ
, րսել թէ Հա–
ւատաբիմ
պիտի
մնամ
քԼ,՜զի
րնղմիչտ
:
ՇԱԻԱՐՇ
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
Պէյրութ–, 28 Դեկտ– 1953
Պարղ է, քանի որ Հայկական
Լլեանքին
ամ էնէն
Հեզինակաւոր
եւ
Հանրածանօթ
ղէմքերէն
էր, ու մանաւանգ
կապերր
ու
ժեղ էին միչազզային
անուանէ
պետական
առաչնորղներուն
Հետ , տարակուսանք
չէր
վերցներ թէ , Վաբանղեան
պէտէ
ասլրէր
կեգրոնական
պանգոկնեբէն
, կամ
կեղրո–
նական բնակաբանէ
մր մէչ : Այգպէս
կար–
ծոզներէն
մէն ալ ես էէ : Բայց
ասլչեցայ՝
եբբ
երեկոյ
մր պէտք
եղաւ
էրեն ներկա -
յանա լ :
հասցէն
ձեռքս, նախ փնտռեց
է մեծ փո–
գոցներուն
մէչ էբ ոլանգռկր։
Անցոբղներ
մատնանչեցէն
երկրռրգական
, ու
վել՚չ^
ալ երրոբգական
ծուռ ու մուռ
փողոցներ
կեգրոն Աէն Մ էչէ
լէն բաւականէն
Հեռու,
, որուն չատ Համեստ մէկ պանգոկէն
նոյն
քան ալ Համեստ
սենեակէն
մէչ գտայ Վա–
րանղեանր;
Երբ ներս մտայ,
գլուխր Հա–
կած կր գրէր :
Գբքերոլ
գէզեր
կայէն
աթոոնեբուն
,
անկումէն ու գրասեղանէն
վրայ, էսկ քէձ
անղէն
ուրէչ պղտէկ
սեղանէ
մր վրան ալ
սամավաբն
ու քովէկր Հաց ու պանէր :
Նախ
չՀամ ա րձա կեց ա յ
մ տնե
լ
նեբս ՚.
Մնացէ
կանղնած
դրան առչեւ : Տեղ չկար :
Գետինր թափած էէնանՀամար
թուղթեր
:
Երբ նեբս մտայ,
թեւովր
Հրեց էչ մրնալ
գետին ; ինչպէս որ պտղատու
ծաոր
թօթ–
ուած
պաՀուղ
բերքր կր թափի
դետինր
,
այդպէս ալ Վարանդեանին
գրած
, աբ -
տազրած
պաՀուն
, թուղթերու
էչերր Հա
տիկ Հատիկ
քլ իչեցնէինտախտակամածին
է
Ու վե՜րչասլէս երբ տեզաւոբուեցայ
, րսաւ՛
- Ապասէ քիչ մր, նաիս Հաւաքեմ
«Կայ
ծերէս :
Այգ օրուան աբտաղրած
մտքէ
բերքն էբ :
Մ ատէտռվ
դրուած
35—40
ձեոազէբ
յ
Այդ
պաՀուն
թավւանց ե ց է գաղտն
է քին ,
թէ Վաբանղեան
ինչսլէս
Լչբցած էր, էր
կեանքէ
Համ եմատա բաբ կարճ աեւռղու -
թեանր - մեռաւ
62
տարեկանէն
աբ -
տադբել
այդքան
լեռնակուտակ
դործ :
Արգաբեւ
, էր տպաղէբ
աշխաաութեանց
թիւր կր Հասնէ մօտաւորապէս
քսան է , ա–
ռանց
Հաշուելու
պա
ր բե բ ա թե
ր թե
ր ո լ եւ
օբաթեր
թերու մէչ քէռուած
երկարաչունչ
զրոլթէւններր
, զորս եթէ խնամոտ
ձեռք
մր Հաւաքէ , նուաղագոյն
վեց—եօթր Հա -
տորներ
կրնան
ձեւացնել :
Վերչէն
անդամ
ղփնքր տեսայ Փասէ, Ա–
Հաբոնեանէ մօտ ւ Կր տառապէր
շնչաբգե -
լութենէ,
ու մանաւանդ
արեւէն
սլակա -
սէն։
Կ՝ըսէր.
Զեմ տաքնար , էնծէ պէտք է մեր
^Լ՚հսԻ^
կենսատու
աբեւր
, որպէսղի վե -
րագանեմ
քայքայուած
առոդ2ութիւնս
:
Նոյն աարուան
ձմեոբ
իչաւ
Մարսէյլ
ու
չվերաղարձաւ
այլեւս :
Աիքս՚յէէ
Վարանդեան
, իր բուն
անու -
նովր ՏովՀաննէսեան
, ծնած էր
՚Լաբաբսւ–
ղի Վաբանդա
գաւառի
՚Բեաթուկ
ղիէ-ղը ,
ւՏ՜շին : «Վարանգեան^ր
կեդծ
անուն մրն
էր
, յարմարցուած՝
էբ ծննդավայր
«Վա–
բանգա»էն
:
Իր նախնական ելերկբոբդական
կրթու–
թէւնր ստացած էբ
ծննդավայրէն
մէչ ,
ւտոլ -
էսկ
բարձրադոյնը՝
Եւբոպա : Նախ
ժրնել,
ուր Հետեւեցաւ
րնկեբայէն
գէաութեանց
,
նոյն նստարաններուն
վրայ
էրեն
դասրն–
կեր ունենալով
մեղէ ծանօթ
գէմքերէն Գ,
հաժակն ու պրոֆ. Տոառմեանցր
:
ԶգոՀանալով
Զով՚ցեբէոյ
Համալսարա
նէն քաղածովը,
կ՝անցնէ Գերմանէա
ել
գարձեալ կր Հետեւէ
նոյն
րնկեբայէն
զէ^
տութեանց
, սկէզբներր
տարուած
մաբքս֊
եան վարղապետութեամր։
Հող
Համա -
լսարանական
մէչավայրէն
կր սկսէ աչ -
խատակցէլ
րնկերվարական
անուանէ տե -
սաբան
կարլ Կաուցկէէ
թերթէն,
դերմա -
ներէն, ստորագրելով
կուռ
նէլթեր
նոր
ղաբթնող
րԿւկերվարութեան
չուբչ :
ինք խառնուածքով
մօտէկ աո աւե լապէս
լատէն
մչակոյթէն
, Գերմանէայէն
կուդայ
Փաբէղ, ու երրորդ
անղամ
ըլլալով , նո
բէն կը նստէ Համալսարանական
նստա -
բաննեբուն
վբայ, այս անդամ
Առռպոն ,
ուր
մէչա կր Հետեւէ
րնկեբայէն
դի
թեանց ։
աՕէն
1911
նչանակելի
չրչան
մրն է
Հայ քաղաքական
մաքին կատարած
աչ -
խատա նքներր
քննելու տեսակէտէն
:
Եւրո֊
պտԼլան մայրաքադաքն/^րու
մէ՜չ ցանցառ է
մեր մտաւռբականռւթեան
թիւր,
Հաղէւ
տասնեակ
մր։ Զկաբ
նոյնպէս
Հայկական
ղաղութ
, բայց Բբէսա
. Մէքայէլեան
, Ա^
Հարոնեաններէն
մէնչեւ
Վաբանդեաննեբ
այս օտար աւէերուն
վրայ,
վւոէւանակ օ -
ւՈէսրանալու
լնդՀակտռա1լ1ւ
Հա
յացոլցէն
էրենց չրչապատր ; ՚Բլէմանսոյէն
մէնչեւ
Ա
. Ֆրանս , ժոռէսէն
մէնչեւ
Լոնկէներ
,
ՀայկականԳատէ
Համար բարձրացած Հա–
մ ակրական աբտա
յա յտութեանց
ղլիսաւռր
իսթանը Հանգէսացան
մեր այզ.
քնտբեալ
մ տաւռբաԼլաննեբ
չլ ;
Եթէ չեմ սխալէր
, ւաէն
էր որ
ժոռէս
$իմնեց
«իւմանէթէ^ն
, այժմ
Համա յնա ֊
վաբներոլ
պաչտօնաթեբթը
;
Վարանդեան
եղաւ
անոր առաչին
ա շիւաաակիցնե
րէն
մին : Հող եւս ղբած է չէնչող
յօդուածներ
ընկերվարութեան
մասին։
Հ ֊ 3՛ Գաշնակցռլթեան
Հիմնադրման
թուականն
է
1890Հ« :
Վարանդեան
կոլ -
սակցութեան
չաբքեբր
մտաւ
քանի
մր
աարի վերչ
,
1893^^ :
Ուրեմն
առաչէն ան
գամներէն
էր։ Մէնչեւ
մաՀր
մնաց Գաչ -
^Ա" կցական
։
իսկ
1900/.Տ»
ամուսնացաւ
ժրնեւէ
մէչ
Օր. Խանդամէբեան
անուն
դազափաբա–
պաչա
ուսանողուՀԷԷ
մր Հետ : Ունեցած է
երկու տդչիկ
զաւակ,
մին նեբկա
յէս
բժ
չ–
կոլՀԷ :
Իր կեանքէ
ընկերր
մեռաւ թոքախտէ ,
նաիսորդ
ընդՀ
. պատերազմէ
վաղռրգայ–
նէն : իր մայրն ալ վախճանեցաւ
յէմարա–
նոցէ մր մէչ
1925
թուականներուն
- Ու -
բեմն էր րնտանեկան
սէլնր իսոբտակուած
,
այլեւս
Հաճոյք ու Հանղ էստ չէր մնացած
,
ու կր տանէր
երեբուն
կեանք մր այն օրե ֊
բուն՝ երբ Հանգէպումնեբ
կ՝ոլնենայէ
:
ԲեղԿւաւոր
եղած է նոյնպէս
Վաբանդ -
եանէն
Հանրայէն
կեանքը։
Աաչորդով՝
այս
մասէն։
ՀՐ՛
ԲԱԼՈԻԵԱՆ
ՄԱՐԳԱՐԻ ՄԱ1Ը
(ՀԱՏՈՒԱԾ
ՄԸ «ԱՊԻՏԱԿ
ՋԻԱՒՈՐ»ԷՆ)
Մարգաբ
կ՝ուղէր էր մօր մասէն
խօսէլ՛՛
Առման չէր /լրնար Հաւատալ.
էնչքա՞ն
քնքուչութէւն
կար ա յ դ
խէսա ու
լուռ
մաբգուն
մէչ՛ կարծես
այղ պաՀուն մէ —
ա յն Հասկցաւ, որ Մ տբղաբ
բոլռբ
ւէ ար -
ղերու պէս ունեցած էր Հայր, ու լաչակր
դլխին
կարմիր
գոգնոցով
մայր մր։
֊ – Մայրս
տունը կըմնար, իսկ ես փո–
ՔՐՐ
եզբօրս Հեա դաչտ
կ՝էչնայէ
, - չա -
բունակեց
Մարգաբ •–– մէնչ Առման էր<
գլուէ՛ր
անոր
ծունկերուն
՛իրա յ
գրած
մտէԼլ
կ^րնէր
է
Առմ ան ա յղ պաՀուն
էնք՚լէնքբ
ա յնպէս
Ղ Ղ ՚ " Բ
՚
Ի^էՊ-է" նաշվսուն
վւետռլրնեբով
փասէան
մր, ուժե՜ղ տարափէ
մր յեաոյ ,
էր
թեւերր
արեւէն ու տաք քարէն
վրայ
պիտի բանար
յ
ի Հարկէ
,Առման չէր ղէ~
տեր, թէ Մարգաբ էբ այդ բաբէ
տրամա–
գրութեան
մէչ նման էր այն մաբգուն
, որ
տան
անգամներուն
Հետ վերչէն
անղամ
չատ
սէրալէր
^է^ԲԼլս՚յ
,
պատուՀանէն
գուբս կր նայէ,
1լուզէ ղրացէէն
Հետ խօ
սէլ ու րսել, որ անձրեւ պէտէ գայ,
րեննեբր
չբելոլ
պէտք սլէտէ
Չըլլայ
է
3" -
Ցե–
- - — ֊
«- ք
ււ լ ԼւԼւԼ—,/ • " ՚ ՛ —
տոյ
եկեղե ցէէն
ճամրան
կԴքնէ, բարե -
կամներու կր Հ անդէպէ , նոյնէսկ կր խօ -
սէ , ոբ այս տարէ չորս
բղող
գէնի
պիաի
լեցնէ։
Երբ երեկոյ
կ՝րԱայ, տան ան -
դա՚Ռւեբու
ձղած
չէւանէն
լուրր կր տա -
րած
ուէ
, որ այն մարդր ախոռէ առաստա
ղէն էնքղփնքր
կաիսած է :
Խօսած
պաՀուն
Մարղաբէ
ձայնը Հետ -
զՀեաէ կր թու^աբ՛
կարծես
խոչոբ սէլ -
ներով
չէնք մրն էր, որ առանց
աղմուկէ
^
կը փլէր անոր մէչ ; Ա ռմ ան անոր
ձա յնէն
՝
մէչ
զ՚լ՚սց "՛յգ փլուզումդ, եւ աչքերր վեբ
առաւ
նաշփ՚ուն
փասէանէն
պէս էբ
թեւե
րր Հաւաքելով
;
Մար՚չաբէ
շր թներր կշ դոդայէն : Աչքե
րուն մէչ արցունքէ
թաց
ութ
էւն մր կեցած
էբ։ Կր խօսէր
այնսլէս , կարծես
այլեւս է–
բաբ պէտէ չտեսնա
յէն : Մ աբդարէ
մէչ
ուբիչ
վտանղաւոր
բան մր կր կատար -
ուէր : •
-
Ի՞նչ
ունէս , է՞նչ
եղաւ
քեղի , Մ ար
գար ,– ^ ՚ " Բ Յ " ՚ – 3 Աոման
անՀամբեր
անձ
կութեամ
բ :
Առմայի այգ խօսքեբուն
վբայ, Մաբ -
գար
լոեց եւ ոտքի
ելաւ : իր
լեռնականէ
կեանքէն մէչ արցունքը
է՞նչ է՝ չէբ գէ -
աեր , կր զգար որ աչքերր կր թացնայէն
,
եւ սակա
յն կ*ուղէր
ծածկել
Առմա յէն
,
կ^ուղէր
Հեռանալ, ռր Առման
չաեսնէր էր
արցռւնքր :
էս տեղէն
էչէր
, Առմա, կամաց է -
չիր : Պղկան
քարերուն
մօտ էնձ
այլեւս
չսպաոե՜ս : Մենք էրաբու Հեա այլեւս պէ
աէ չտեսնուէնք
, - ըսաւ
Մ արղաբ , ՚է՚**1՛
ծռեցաւ,
բանչարէ
ծբարր
Առմա
յէն ար -
լաւ եւ գլու֊խր
կաիս՝ ղատե՜ց էբ ճամբան
է
Առման
, ծբարր
ձեռքէն մէչ թ ո յ լ բո -
նած,
աչքերռւ բաց ղարմ անքով
նա
յեցաւ
անոր ետեւէն : Այո , ա յո , ա յս անղամ ա–
նոր
մ եղմ կերպով
րսուած
բառեբուն
մէչ
աւելի վճռական
րան մր կար ;
Մ արգար
քարերէն վար է^ելութ
՚սյն
ամայութեան
կողմր
անցաւ ու
այլեւս
չնա յեցաւ էր ետեւ ;
Բանչարէ
ծբարր
ձեռքէն՝
նչենէէ
մ ր
պէս
փոթ/ւբէկէն
կոտրուած
, Առման
Հե -
ռացաւ
Հտրեք Ծ^^ռեբէն :
Աոման , երբ վրաններուն
մօտեցաւ ,
տեսաւ
էրաբանցում
մը այնպէս
,
էնչպէս
ուժեղ Հով մր ցորենէ
խուրձերուն
մէչ
պէտի
մ անէբ ; Գի ւղա
ց ին ե ր ր
ւիր աննե ր էն
ղուբս
կուդային
֊ Մէ քանէ
աղամաբդէկ
ղէպէ
Ազուրնկայ
քարեր
ր կր
վազէէն
ւ
Զալօն այգ շխոթէն
մէչ ձայն ձգած էր :
Առման երբ աւելխ մօտեցաւ,
տեսաւ որ
՛լիրքերու
կողմ է , ապառաժնե
բու
վրա
յ ,
ֆետայէներու
փոթոբկոա
շարժում
մը
•կար։ ՊաՀ մը վերչ սկսաւ
Հբացանաձգոլ–
թէւն :
Թշնամ էն յարձակողականէ
սկսած էր :
Վաբդան
անցքէ
գէրքեբու
սլաշտպա -
նութէւնր
աւելէ
զօրացուցած
էբ : Հոն
տե՜ղաւորոլած
է ր
Մ աբդարէ
խումբր Աա
քոյէ
դլթաւոբռւթեամբ
• Հեռուէն թ^ա ֊
մէէն մէկ թեւր դէպէ
անցքէն
կողմր
Լլը
յառաչանար
: Զօրքերու
մէչ կայէն
նաեւ֊
սլաշըպօզոլքներ
, որոնք
լերան
փէշերու
ապառաժներու
մէչէն
կ՝ աշխատէ էն
վեր
բարձրանալ։
Ցեաոյ
ձէերու
խրխէնչ
ու
փողերու
ձայն :
Վուբանէ ու ԱլլաՀԷ
ժիսորէն
Վարղան
Հասկցաւ
, որ պա շրպօղուքնե
ր ր
Թուրքեր
են , Հետեւաբար
լեռներու
կռռւէն մէչ
ա յնքան վտանգաւոր
չեն , ոբքան
Բէլր -
տերր :
Երկու
կողմէն ալ սկսուած էբ կանոնա
ւոր
Հրացանաձղոլթէւն
, երբ
լսուեցաւ
թնդանօթէ
ձայն։
Ռումբը
լերան
մէչքէն
փչբուած
էր՛. Խէչօն էր խում բով
աւելէ
վարէ
գիբքերր
րռնած էր, թնդանօթր
ո–
րոչ
Հեռաւորութեան
մր վբայ
պաՀելու
Համաբ :
ինչպէս
խոչռբ աաբափն ու
փայլակը
ղաչտէ
աբչաոներու
մէչ չփոթ կր ձ՚լէ ,
թնդանօթէն
ձայնը
գէւղաց
էներուն
մէչ
այգ
չ՚էոթր
ձղեց :
Եկան
, եկան , կաչադաԼլէ
սլէս նո
րէն
աղմ
ուկ ձգած էբ Փրոտ
Մէնասր :
Արչ
Աաքօն չկար
։ Այս անղամ
Նաւօն
եւ
զէւղի
տարեցները
,
ղէւղաց էներ
ուն
մէչ էնկած. Հանդարտեցնող
խօսքերր
կ՝ը;–
նէէն :
Այ , քսէ^ - պապէ ղանակ , է՛՞նչ է կէնէ
" ( " ՚ յ 1 " ՚ " – ճ ՛ դէ" ձայնդ
ձգեր ես, կր պո
ռային, կը բարկանային
Փրոտ
Մէնաս էն
է
(9)
Fonds A.R.A.M
