ՈՐՍՈՐԳԻ
ՊԱՏՄՈՒԱԵ-ՐՆԵՐ
ՄԱՅՐ ԱՅ\քԵԱՄԸ
ս
՛ի անգամ ես եւ իմ ըն1չեչէ Գալոն
վէճի
.րռնուեցինք : Ես սլնգում էէ
,
որորքան է լ
ձագր
մեհանայ՝
1լարոլէ
մօրէց ,
մայրր
չէ մոո-անում
նքան
յ
Եւ նրան այսպէսէ մէ
գէ"չք պաամ եց է ;
Մենք մէ վով ունէէնք
Մարալ
անունով.
Մօրս խօսքով
ասահ՝
չէղեարով
կով
էր
է
Նրա Հորթէն
մօտենալ չէր էլարելէ :
^ է " " յ էր Հասնում
սպառնագէն
վւնչա -
.ցնում , ու երբեմն էր Հորթէն
ձեռք
աուո–
գէն
Հարուահում
էր եղ^է ւբնե բ ով։
Հոր–
թր
մեճացալ էր նմսձ. կով գաբձաւ
, էսկ
ի ն ք ն ուբէչ
Հորթեր
ունեցաւ։
Բայց էլէ
երբ ճէպոտով
խփում էէ ւքեր Մարալէ այգ
Կ"վ
գաբձած
ձագէն
, մայրն
,սպւ^ռնտգէն
փագում էր գէպէ
էնձ , կարծ՛ես
ուղում էբ
ասել
«Ջեռքերգ
Հեռու
նրանէց • . .» :
Գալոն
է լ էր փաստերն էբ բերում
, էմ
բերած՜էն
Հակառակ :
Մնասունբ
Հէնց ոբ ծ^նոլմ , նոբ ձագ
է ոլնենում
, էր նախոբգ
ձագէն
օաաբ%ւ -•
նում է ,
սլնգում էրնա
է
(
—-
Հէնց գրանոփ^ է լ նա անասուն
է՛՛՛
Բա
յց նա չատ աա ր էներ յետո
յ
է լ ճանա -
չում է էբ եբբեմնէ
վ՚ոքրէկէն : Զէ աբտա–
յտյաում
, բայց
ճանաչում
է,
—
—
առաբկե—
յ / ՛
ես
-.
Այգ
Հարցում
այնպէս
է լ ես եւ էմ
բնկեր
՛Գալոն
մնացէնք
տարաէլարծէք
, մէնչեւ
որ
.մէ գ է պ ք վեր2 տուեց
մեր վէճ
էն :
Մէ աարէ, երբ մեգ մօա գեռ եւս չէր
արգէլուած՜
այծ՜եամէ
սբսբ » ես ու Գալոն
որսէ գնաց
էնք ;
Մէ ձորակով
անցնելէս
,
թփուանեբէց
յդուրս
ցատկեցէն
եր/լու
այծեամ եւ սր-
րլնթաղ
փաղեցէն
լերան լան^է կաՆանոփ ,
էսկ
նրանց
յետեւէց՝
մէ սէբոլնէկ
, գոզ -
՚աբէկ
ուլիկ;
Այծ-եամներէց
մէկբ
խոչոր
էր
1
" ՚ - Ժ
մայրն է .Այգ եբեւաց
մանա -
ւ.անգ նրանէց
, ոբնա սաեսլ ֊ ստեպ
կանգ
էր
առնոլՀ
ու ետ նայում
, սսլասում էր ,
որ
ուլր Հասնէ
էրեն։
Մէւս
այծ՜եամր
նբ–
րանէց քէչ փ՛ոքբ էր, մօա մէկուկէս
տա
րեկան,
բայղ աբգէն
մայր գառնալու
•>ա––
.մար Հասունցած՜
։ Մենք արագ նչան
բռնե–
ղէնք նրանց փրայ, րայց ես
անմէշասլէս
ւղգուչացրէ
րն1լերոշս
.
. Մ օր բ չսսլաննես
- • -
. .
Ուլէն
է լ չէ կտրելէ ու չէ կտրելէ
. . •
Մնում է մէւսր։ Նաանցեալ
աարուայ
.ուլն է, բայց գեռ ձագ չունէ,
նբան կա -
^բելփէ...
Եւ ձգանը քաչեց ;
Գնգակէց
շան
թա
Հ ա ր ո լած
ա յծ
՜ես1մ
ը
"Լեր
ց-աակեց եւ խփուեց
գետնէն։ ԱյԳ
.պաՀէն
մայր ածեամր
կանգ առաւ,
եա
• նա լեց եւ աեսնելոփ էր ձագէն
արէւնա -
ւթաթախ
գալարուելէս
, վագեց
գէ՛՛լէ
նա՛՛
Մայր
այհ^եամր պտաւում էր սսլանուա–
ծ//
շուլ՛եր,
Հոտոտում եւ մոլորուած՜
մնա–
յ ո ւ մ ։ իսկ ուլր
Հեռւում
կանղնած^,
սրել
էբ
ակսնջներր եւ չէր Հասկանում
, թէ
.ինչո՛՛ւ էբ մայրը
մէնակ
թո՚լեց
էրեն եւ
էնչո՛՛ւ
չ ի փաէ^չում
Հեռանում այգ փր -
աանգաւոբ ու աբէւնոտ
փայրէց •••
Մէնչ էմլնկեր
Գալոն որոորգէ
աԼնգով
բոնկուած^
նչան էր բռնել
մայր
այծ^եա -
մին, ես ձեռքս
ԳՅեցէ նրա Հրացանէ փո–
ւլփն
, ետ
քաշեցէ
՚յնգարտ
աոաղէ ։;
է, ոբ Հեռու չէ թռչում
,
մաած՜ե^է ես,
ձէուղ ցաակեցէ
, տռաշ գնացէ , "բ
թըռ–
չունէն
բռնեմ
, նա նորէց
թռաւ
, ր՛ս
յց
մ է
քանէ
քայլ
էնձնէց
Հեռու
նորէց է^աւ :
« Զէ , ճուտ չէ , խոչոր է : Բայց
էնչո՛՛ւ
չէ փտխչում
, Հեռանում
էնձանէց : Երեւէ
թելը շաբգուած՜ է՛ ՚ • Աա էմ ձեռքէղ
չէ
պբծնէ»
,
մաածեցէ ես եւ
ՂԳ"՚՜Լ՛"– ՜
թեամբ
մօաեցայ ; Նա նորէց
թռաւ եւ է–
շալ մէ քանէ
քայլ
Հեռու։
Այ՚է՚^է"
թռչե–
լսփ ու էշնելոփ նա էնձ Հեռացնում
էր
ձէուց : Բայց
աեսնում
եմ , որ թեւերը ա -
ռոգ2 են, թոէչքի
թ՚ս՚իիղ
ՂԳ՛"–՛^ ՚ "Ր
տռոգ2
թռչուն է , Հապա
ինչո՞ւ
Հեռու չէ
թռչում
, ո՞ւր է տսնում
ինձ ;
՝
Այգ
պաՀին
լսեցի
ձիու
անՀանգէսա
^
փւռռոցր։ Ատ նա յեցի, տեսա
լ ձիս փոխա—
նակ ա բած՜ե լու գլուխբ
տմ րամ բա
ցնե
լոփ
Բ^կել է ինչ որ բանե բէ յետեւէց : Ես գնա
ցէ գէպէ նա : Այգ պաՀէն
իմ յետեւէց
լսե–
ցէ լորէ թոլրտոցն ու ծւլբտոցբ, ոբը ^ե–
ռոլէց կաբճ թռէչքնեբոփ
Հետեւում՜
էր
էնձ : Հասկցա
յ , երեւէ ա յստե
ղ ձաղ եր
ու
նի ; Մօտեցայ
ձիուն : Ո՛ւկ նա
ուչագիբ
նայում է առա2բ , ՚լլ՚՚ւխբ
անհանգիստ
տմբամրացնում
ու .իռռացնում : Ե"
նո
յ ն
պէս
նայեցէ
ձիու
Հայեացքի
ուղղու -
թեամբ եւ խոտերի
մէ2 նկաաեցէ
մանր ,
լնկո
յղի չափ ՚է-ոբչ ու կլորէկ ա րա րած՜ —
ներ : Նրանց
կողքէն
, գետնէն փաբտծ՜
՛՛՛
էսբ է՚ոաերսփ
փւաւէկացրած
բէ՚ու՚ք թափ» -
ուած^ էէն բծաւոր
ձուեբէ
կճեպնեբբ
, ու
բեմն
ճուտերր
նոբ են ձուէց
գուրս
եկել։
Կռացայ
Հաւաքեց
ի —- լցբի
գլխարկէս
մէշ՝ աասներկուսն
էէն։
«Ա՜յ,
Հէմէ
կ՝ու–
բաէ՚անայ
աշէկս Հա՜ », մտած^եցէ ես :
Այգ պաՀէն
թեւերէ
ձայն լսեղէ ել մայր
լորէ ագեկաուր
ծղբտոցբ :
Լոբէկները
է՚ղճուկ ու անպաշտոլան
ծ^ւծ՜ւաց էն
" ՚–
խլրտացէն
ղլխարկէս
մէշ : Ա այր
լորր.
կանղնել էբ րաբձր, մոլախոտէ
լայն աե -
բեւէն ու տագնապէ
մէշ ճչում էր ա—
գերսա՞նք էբ գա , թէ" սպտռնալէք
էմ
Հասցէին՝
չՀասկաղայ։
Աէ^սյն
այն ՛լ՛լա —
ցէ , որ էէ ուտե
բէն
տուն տանելով՝
ծ՜անբ–
վէ չա եմպատճառում
մէ վ ՚ ՚ ՚ ր ր է կ
մօր, եւ.
որ տյգ մեՆ
՛ԼԷ չա ր նա տանել չի
կարող։
Ես չտապով
գլիւարկիս
պար ունակու
—
թիւնր գատտրկեցի
խոտերի
ւքէ2 եւ ձին
Հեծնելով
Հեռացայ այգ վայրից : Հարկա—
ւոր էբ չուտ Հանգստացնե
լ
տ լե կոծ
ոլոգ
մ օր սիրտր :
Եբեկո յեան , եբբ աուն
եկայ , պատմ
եցէ
թէ էնչքան
լորէ ճուտերէ պատաՀեցէ ես
բացատ
ում :
-- Ենչէ" էրերէբ՛՝՛
- Նաիսատէնքով
ու.
լացակում աց
Հա րղ րեց երախտս
:
Նրանց
մայրր
էթոգեց
,
սլւոտս՛" -
խանեց է ես ;
Եսկ
նրանց
մայբբ
այնտե՛՛ղ
էբ՛։
- Այո, այնտեգ էբ եւէր
թռ^տյէն
ձա յնով
աղա
չում էբ՝ ձեռք չտալ էբ ձսւ՛–
գեբէն
...
Որ ճուտերէն
բերէէբ
էրենղ
մա
յլ՛ր–
լու՛՛ղ կբ լէնէբ :
Այո
Ր՚ոլէկս
, - "լատասխանեցէ
ես ::
Գէ լալ ես աբել, ոբչես բերել • • •
Եսկո
յն Համ աձա
լնեց եբաէւաս
ե՛ւ
նբ
։ւէ–
ւս րց՚ււնքոա
"՚ էրե
լ։ բ շոգտցէն
բաւակւսնոքւ^
թէւնէց
։
ՎԱԽԹԱՆԳ
ԱՆԱՆԵԱՆ
ՍԱՅՐԵՐՈՒ ՕՐԸ
*
Ա ս^՚/րերոլ
օրի ե՜րկու աարիէ իվեր նր–
ւիրա՚լոբծ՜ուեցաւ
Փարիզի
մէ2։
ԱնՀրա -
մե
շ՛ո է աւելի քան ե րբե ք
աւանղական
աօն
մր գարձնե
լ այգ <^րր։ Այն
մայրիկբ
որ աւելի
գուրղուրանք
եէ, նուիրում
ղոյղ
"""Լ
՛՛՛Լ
՚
էր ղաււսկներոլն
փրկութեամբ
օգնած՜ է ցեղփն յարատեւութեան
;
Օաաբնեբ
մասնաւոր
Լսնամքոփ կբ գ ո ֊
փարանեն
մայրր
, անոր ս՛րբաղան պարտա.–
կանութեան
աւելի գէտակէղ
գարձնելու ,
մայրութեան
գէտակցութէւնբ
բաբձբա -
ցնելու
Համ տբ :
Անտրէ
Մ որուա կր գէէ
«Գռլք որ
մ այր էք , գաւակներ
մեծ^ցնել
, րնտանե -
կան
Հոգերբ,
տնտեսական եւ
կրթական
/լեանքր կաղմակերպոգ^
կռուազան ա ֊
մ ուսէնէն
եւ
զաւակներուն
սանձելու
գաղանէքր
ձեր ձեռքն է, ուրեմն պէտք է
կրթել
ձեբ ղաւակներր ոբբաբէ
քաղաքա–
ցիներ գաոնան : ԱշխարՀԷ
խաղա
գութեան
ազգակր
ձեր ձեռյն է , Հէն գարերուն
Հ ր–
ռոմ ա յեղէ
մ
III
յրեբր կբ սլա արա
ստէ
էն
Հե–
րոսներ » ;
ի՞նշպէս
էյէշել
ոգբաղեալ
րնկ
. Ա– . Տէր
Մէնասեանէ
մայբէկէն
այն խօսքր՝՛
«Ընկե
րնե բ գ ոբ մեռան
, գուն
էնչո՞ւ ոՎշ
փերագարձար
, անոնք ալ մայրեր
ունէն»։
Հա յ , անուչէկ
մ ա յբէկէն
էնքնաղաբգա–
ղումր պէտք է կատարուէ
Հոգած՜ու -
թեամբ եւ գո
ւր գո
ւբ ան քո փ : Այն
մ ա յրէկ՜՜
ներր
չէէ՞ն որ ծնան
եւ
պատբաստեցէն
Ան՚լրանէկներբ
,
Աերոբներբ
,
Համա.–
ղասպներր
, իյէէօներբ : Անոնք
չէէ՛՛ն
որ
1915 - 18
՚ ո յ գ աՀաւոր
օրերուն
կաթէ աեգ
էրենց
աբէւնբ
քամեցէն
ղաւակներր
՛էլ՛—
.կելու
, անապատէն
մԷ2 , անօթէ
, ծ՜արաւ
,
մերկ , ամէն
զրկանք
մոռղտն
,
մայրենէ
լեզուն
օորփեցուցէն
անտէր
ո ր բեբուն ,
ցեղէն
գո յութէւնր
պաՀելու
Համաբ :
Ոփ հայ մայրէկ
, է խորոց սբտէ
խօսք
ունիմ
քեղէ : Այս օտարութեան
մէշ
բաղ–
մտպտտկէ
ճէգեբգւ
Զէ օտարութեան
մա—
Հաց ու թ^ամէն
գարանակալ
կր սսլասէ ,
^զտւակներգ
խլելու տաքուկ
գէրկէգ
:
Բու պտչտած՜
մ ո գո փո լբ գէ գ ծ՜առա
յելու
մէակ
մէշոցր քու էնքԿազա րգաց
ում գ է ,
անոր
մէշոցաւ
սլէաէ կրնաս
պայքաբէլ
այլասերման
ճակատէն
փբայ։
ինքղէնքգ
զարղացնելոլ
Համար փնտռէ
այն 1լնոշա -
կան
կազմ ա կե բպութէւննե
ր ր ոբոնք ազ -,
.գայէն զգացումներով
են տոգորուած
, «-
րոնք
Հայութէւնր.
վւրկելու,
Հայկակա -
նութէւնբ
արմե ւորելու
Հաւատամքէն
կբ
•Հետեւէն
:
Պ՚սՀս՚նշէ
զեկավարներէ
,
մ տաւո րա —
.կաննեբէ որսատարեն քու մտա
յէն
ղար —
գացոլմէգ
բաբձրացման
: Բու տուած՜ կա
թէ
՛շ– եւիսնամքէգ
վւո խաբ
էն պաՀանշէ ոբ
չթերանան
էբենց
աղգայէն
պարտակա
—
նութեան
մէ2։ ինչպէս մեծ ազգերու
բա բ–
•ձբր
մ տաւո բական
ութ
է ւնր ա չխաբՀԷ
Լսա–
.զազութէւնբ
մայրերու
գաբգաղման
մէշ
կբ գանեն
, մենք ալ մեբ աւլգայէն ղար —
գացման
, Համ ե րա շվսոլթեան եւ աղատու–
թեան
ոաՀվէբան
մեր
մ ա յրէ1^եբուն
խո -
րտիսորՀուրգ
Հոգիներուն
մէշ կր
գտնենք։
Հայ
մայբիկ
, անուշէկ
մայրիկ
, քու
ղո–
բովագոլթ
սէբր
ամէն
րանի կր յաղթէ
,.
գաբերու
մեր սլատմութիւՍր
վկայ,
ք՛՛ւ
Յէշո՞ւմ եո , Գալօ , մեր
վէճր
Ու
աւե լտց բէ >
Կրակել
՚՚լէ՚ոք չփ՛" Աբ՚էէն
մէկէն
հ՚՚ՐՏրեց
. ՚ ՚ թող ապրէ էբ փոքբէկէ Հա-
մ՛որ • • •
ԼՈՐՒԿՍՐԸ
Երբ ^՚ւ ձէն Հեծայ անտառ
ղնալու,
ա՛լ–
շէկս յետեւէց՛՛
կանչեց •
Հս՚յրէկ
, Լ՛նձ Համար
՚էոքբէկ
ծ՜Լւաէկ
կբ բերե՛՛ս
. . .
Կ Ր րերեմ , բ՚ոլէկ
շ՛՛՛ն , որ կաբոզա–
նամ
բռնել կբ բերեմ
,
պատասիսանե -
ցէ ես ուՃանապարՀ
լնկայ ;
^նում եմտնտաոոփ ու մտածում
. ինչ
լաւ կբ լինի ,
"Ր
մի թռչունի
րոյն
զանեմ ,
մի ճուտ տանիմ տուն,
երե իսա յիս
ուբա -
Լստցնեմ :
Զի"
թե՜քեցի
ճանապաբՀիղ
, մտայ մէ
բացատ
,սրէ շր2ասլաաում
թփուտներ կա
յէն։ Այ" թ՚էու՚ոներում
մանր
թո
շունն
ե֊
րբն ու մոշաՀաւերր
րոյն
են ղնում , սպա
սէր՝ մէ խուզարկեմ :
Մւոահ^ո՚-մ էէ ձէուց
էշնել ,
յանկարծ՜
՜ձէս աոանց էմՀրամանէ
կանւլ
առաւ :
• Նրա ւս՚ւաշէց
ագմուկոփ մէ լոր թռաւ ու
••>նմէ2՚սպէս ԱԱ՛^ ւ՚է""^՝ Ա"՛ երեւէ
ճուտ
«ՅԱՈ–ԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(86).
Կ ԱՆԱԶԵՆՑ ՀԱՐՍԸ
*
ԵՐԿՐՈՐԳ
ԳԼՈՒԽ
Տէ՚էրան
^ կր կաբծ^ձս թէ ՚էսւտծ՜ ես
անմաՀ ական
խնձո"
րբ , կամ
Հ բաշտւլ ոբծ՜
ճպո՚՚տբ,
՚էակառակ
չեմ,
թ " ՚ լ այս
կերպն
ալ փորձուէ ;
Տէ՛լ բ՛ոնէ
մ էշ
Հա յե ւքէ ւրա
եւլբա յրակ -
ցութեան
Հաբցբ տէրական
էր, ան՝ կր
շանար
քիւրտ Հասաբակ
մ-ոգոփուբգէ մէ
շոցաւ ել անոր Հեա՝
Հասնէլ էբ նւղտաա -
կին
, ու էր նա էւնա կան
փւորձեր բ կատա -
լ՛եց էրենց
քէւրտ
Հով էլէն
ւէբ՚ս
յ , բարե -
կամացալ
անոր,
ե՚լբօր
՛՛լէս
վարուեցաւ
անոր Հեա : քէաշէտր
ղ է ւ ՚ լ է ն
Հո՚Լի՚ւն էբ
,1
բա
յղ կանաչենց տան Հետ ամէնէն
աւելիդ
էտտ
կապուած՜ էբ սիրով ու լարղանքով
։^
Ո՚աչի՚ո տաս բ տ՛ս ր ինե րէ իվեր նտխրա -
1
պանութիւն
1լ՝լ^ւէր
զիււլփն
մէշ, ղսՀ էր ,
ամէնքբ կր սիրէին
դինքր։
Գիւղացին կա–՛
նոնաւոբաբար
եւ նոյն իսկ աւելիոփր կբ
փ ճարէր
,չաբաթ
օրերբ ,
սաք որու
թետն
Համաձայն՝
տունէ
տուն պտտելոփ
նախ–
րաՀացր կր մոգվէ ր. Հայ մամէ1լ1ւերր ա -
նռր կուտա
յէն
իրենց ունեցած՜
ամէն աե —
"IIIէ
՛ւ Հացէն ու թացանէն
, կորկոտէն
ու
ձաւարէն
, մէբդէն,
պտուգէն ոկ
էէրէն–
Ռա շէտն ու ւլէ ւգա ցէն՝ եգբա յբացե բ է—
էն էրաբու
, ու Ա՛աշէար չէբ կրնար
ուրա
նալ
գէւզէն
բաբէքր,
էւօսակցութեան
մէ -
շոցէն՝
ՀՀմեբ ղեզբ–»,
«մեր
Ո՚էսր՝» , « մեր
աէբաէբբ»
, ւ^մեբէններր» եւ ասոնց
նման
բառեբ կրլսուէէն էր բերնէն
:
Ո՚աչէտ
անվախ էր , այգ
չր2աննեբուն
մէշ էկար
ուբէչ
նախրոբգ
մը. Հայ կամ
քիւրտ ,որ Հտմաբձակէբ
էբ նաԼսէրր
քշել
այն
աեղերբ՝
ուր էնքբ
1լեբթար
, Ո՚՚սշէ -
տի ւսբօաավայբերն
էէն Բերհ՜այ
սարր,
Աէսեռկայ
Գեալլէի
կոզմերր եւ
Նզաբի
լանշե
բր,
վտանզաւոր
տեղեր,
մէնշ
ճա՚ք–
բոբգնեբբ
այս տեղերէն
անղած՜
ժամանակ
վաէւէն
էրենց
թուքը կր շոբնաբ
,
սէբաբ
կբ բաբախէր
, Ոաշէւոր
Հանգարտ
, կեն֊
գանէներուն
Հետ էւօսելով կամ
երղելով
կ՚անցնէր
անՀոգ :
Ո՚աշէտ կբ ճանշնա ր բոլոբ
ղէլւլացէնե -
լ՛բ, մեե ու սլզւոէկ,
ղէտէր թէ՝ ամէն
մէկ
տան
մէշ քունէ Հոգէ կ՝ապբէ , ւ/էտէբ
ւս–
նոնց անուններբ, ով որո՞ւ
ուղղական
, ո —
րուն աղ2էկբ
որու
տոլ7ւ
Հ ՛՛ւ
"սնութեան
ՆԱՄԱԿ
՛ՆԵՐ
Գ Ե Ր Մ Ա ՚
Ն
Ի Ա ՅԷՆ
Ս՜ԱՅՐԵՐՈՒ ՕՐԸ
•
ՊԵՐԼԻՆ,
19
Մայէս
Գե՚լեցէկ
սովս -
րութէւն է այստեգ
տարուան
մէշ
«Օր »
մրն
՛սլ մայրէէլէն
յատէլտցնել :
Փոքր
նոլէր
մբ , Նա՚լէէլ
մբ , նոբՀաւո–
՚
րաէլան
իսօսք
մ բ
մա յրէ
կէն
Համաբ
սվւո–
վւանք եւ եր2անկութէւն
էլբ
նշանաէլեն
ս ոռո
նել
ամէն
(սունշէնք։ Այգ օր ր
մ ա յ - ,
բերբ
է բաւունք
ունէն
ձեռնած-՚ս
լ նստե լու
,
այ՛է օբր պէտք է Հանգէստ
լնեն եւ տնե -
ցէնեբյլ
պէաէ
«ծ՜առայեն»
մայր էկէն ;
Փոքր տգաք գպրոցէն կր վաբժուէն
գծա–
նկարներ
նուէ րէէ լու
էրենց
մօր կամ ձօն մր
արտասանելու
:
Մ՚սյէս
9/՛
կէրաէլէն
, զեզեցէկ օր մբն
էր այս աեսաէլէտով ա/, որովՀետեւ
ղա -
րունր
Հոս
նոր էլբ սէլսէ եւմարգիկ ղեռ
մաաՀոգ
են երեք ցուրտ
օրերուն
Համար ,
Մ
՛Ա
յէս
11, 13– 13,
ծ^անօթ էբրեւ
՚"
յ՚Ր՜
^ ՚ " յ է է ՚ և է ^
" ՚ յ
" 1
՚ ^ ք ն ՝
–«Յրաէց
սրբոԱ» ո–
րոնք
էլո չուած՛
են քրէստոնէտկան
օբա —
ղոյցէ
երեք
սուրբեբւււ1ւ
յէշաաաէլէն ,
ՀՀՄ
"՛մե
րտո
ս ,
Պ՚՚՚նէլրատէոս
, Աերվտ -
տէոս՝) : Այբերր
կ^րսեն թէ՝ այս
օրերուն
պտզատու
ծ՜առե բուն
նոբտփթէթ
հաղէկ–՜
ներր էլր սառէն
, մայրեր
ր թէ վաքրերբ ա–
ռանղ
վեբաբէլոլի
էլր մսին՛՛,։
Աւելորգ է
գիտա էլանօ րէն բացատ
բե լ իբէէնց թէ մտ -•
յիսի երրորգ
Հնգամեաէլին
Հիւսիսէն Հա -
բաւ եւ կտբսլաթեան
լեո^ւերէն
ասգին ղէպ
ի Գերմ անիա օգեբե
լութ
արան ական
շաբ–
մումնեբ
տեզփւ էլսւնենան
,ոբոնց Հետե -
Լան
քով
«ցրտից
ս րբոց
»ին
անւլամ
մ րն
ալ
եւ վեբ2ինր
բլլս՚լով
ցուրտ Հով մբ կբ տի
բէ Գերմանիոյ
մէշ :
ինչ
խօսք որ մայրերու
անսաՀման
Հո -
ւլած՜ութետն
վւո խաբէն գրուած– այ" մէկ
«Օր՜Ֆբ, ոչ մէէլ կերպով
բաւտէլան
կրնտ^
Համարուիլ,
որովՀետեւ
ինչ կտյ
աւելէ
բնաէլան
, էւորունէլ եւ անքննելէ քան սէբր
մա լրւսէլան
. . . եւ մենք պէտէ
ուզէ էնք
մ բ–
նալ մեր Հէն սէրով եւ ե րա իսաագէտու -
թեամբ
Հայ մօր Հանգէսլ
տարէն
տտսներ–
էլու ամէս կամ
364
օր , վրան ալ մէկ օր ա–
ւելին
տօնել - էրր
քաղաքաէլրթութեան
նչան
«Մայբէէբու
0րՖբ
է
՛ւ բսել անոր.
Յարգանք
քեզ , ով Հայ մայր , որ
մէշ՛ո
րարձբ ես ամէն բանէ : Բու փաո քէգ
մէշ է Հա յ բնտանիքի
գո
յութեան
ուժր :
Զբլլս՚յ ոբ թուլնաս
օտ՛արութեան
փւոբձու–
թիւննեբէն
գորո ագաքղ. իսէլ տունէն
նեբս
էլր
րէ
.՜բեն : Յիշէ գուն ալքու
մայբգ։
Եւ ձեռք կբ Համբուրենք
բոլոր
մալրե -
բուն :
« Մ՚սյրերուն
Օր–»ն է այսօր :
Պ
՛ՖՐՈՒՆՃԵԱՆ
առս
՚քինոլթէ՛
ւսմբգ պաՀած ես ՚սդգբ
աւելէ
քան երեք Հտղաբ տարէ , ա րթուն
Հսէլէ ,
որսլէսղէ
յալէտէէՈւն
ապրէ այս Հրաչք
ժո–
զոփուբգշ,
Հրպչք
մայրէկ :
3՛
ՀԻԱԱՅԵԱՆ
ՊՈՒԼԿԱՐԻԱ ԵՒ ՅՈՒՆԱԱՏԱՆ
Համա -
ձա յնութէլն
մբ էլնքեց ին , վե րաՀաստա -
տելոլ
Համ՛ար
գի ւան ագի տաէլան
յարաբե—
բութիւններբ
:
գացեր է , ով Հարուստ
, ով աղքատ էր :
քհաչիտր
բաւաէլան
սաՀուն
էլը Լսօսէր Հա
յերէն
, «Հա
յբ
մ երր»
անս իսա լ
էլ արաա -
ստնէր , «Աուբբ,
սուրբր»
էլերգէր
յաշոգ ,
միայն թէ անսր մէշ կր գնէր
քրտական
երգերու
շեշար : Ծանօթ էբ նաեւ
Հայ ե -
կեզե
ցիի
մ եծ՛ տօնե բուն , ամ էնէն
աւելի
շատ
սիբած՜ էր Ծնոլնգն ու Զատիկր , ո–
րովՀետեւ
տ յգ
օրերուն՝
Հա յերբ
աւելի
առատաձեռն
ու ոգոբմ ած՜
էլ՝ րլլա
յին , ղին–
ՔՐ
իրենց
տուներբ կբ Հրաւիրէին
, գա -
թա
յ ու փոխինգ
էլուտա
յին ,
Հաւէլիթ ,
րաղա
Բ
2 , շարող ու մ րգեղէն : Ա՛ա շիտ
Ա/—
մէն անգամ որ քիւրտ
Հոփիւներու. Հեա կբ
Լսօսէր , ու ե՜րր կբ ս՚ոիպուէր
անգբտգառ~
նալ
Հւս լէէբուն
, բէ, րն ին
շուբե ր ր
փա՚լղնե–
լոփ էլր ՚լոփէր
ղանոնք .
. Պապամ - էլբսէր - Հայեբբ
մարգ
են ,
մարգու տգայ, աշխատիլ ալ գիտեն
, ապ–
րէլ
"՛լ ՚լիտեն
, մեր Բիւրտերբ
անոնղմէ
շտտ փար կբ մնան,
Հւււլերբ իրար կրսի -
սեն , ազգասէր , կրօնասէր
, Հիւրտմե -
ծւսքէ են ,
/ալ
էլ՛՛ու.աեն , մաքուբ կր Հագ -
ուին , իրենղ
ծառսներբ
աունի տգու տեզ
էլբ
ղնեն , մինչ
մ ենք՝
ան րան ենք , իբար
ուտել , իրս՛ րու
է/
է ՛ք կոուէէւ
ո է՚տենք
Fonds A.R.A.M
