Հ
8
ԱքՒ Այէ ,
Ու
–1ւոէ
–ցչ1ւ
տւսգնսւպչլ
,
ոք"
յճաքո
անդրաղուրձէսծ
ենք մենք
ալ
ուլւիշնեքու.
կ ա ք գ է ն , գմբքսքսէոսւբաք
դ ե ռ «
օրսւվարգէ
Հուլււլ » էէ գալւձած
:
Ա յ գ տագնապով
դլւեթէ
չեն
Հ ե տ ա ք ր ք ր –
ուիր
իշիւանութիւններր
։
Զեն
Հետաքրքրուիր
հնուլներր
֊.
Ջի
Հետաքրքրուիր
այսպէ-ս
մ տ ա ւ ո ր ա
-
կան
գո՚ոչլ
•
՝
Ջի
Հետաքրքրուիր
մինչեւ.
իոկ Հայ ու -
– " ՚ ^ ց է է ւ ւ
է՛՛՛ք ՝•
Երբ
ի՚օոք
Բ՚ոէլուի
այս մասին,
ազգային
իշխանութ
իւննե
րր
1լ րսեն
կամ
րսել
կ՝ու.–
զեն.
«Մենք
կ՚րնենք
մեր կարելին
ուսու. -
ցի
է
ո լ ա տ ր ա ս տ ե
լու
Համ
ար ;
Մ
ասնաւոր
վ ա ր կ տլ տ ր ա մ ագրահ–
ենք ա յ ս նպատա
-
կով։
Աակայն
մեր րոլոր
կոչերը
կբ
մնան
անՀետեւանք։
ՈԼԱՈւցչււ1–թ1ոս&
թեկնսւ -
ծուներ չկաճ » :
^նոզները
իրենց
կարգին
կ՚ըսեն
կամ ը–
սել
կ՝ուզեն.
«Աղզը
թոզ մտահէ
ա յ գ մա
սին» : կարհես
իրենք
ազգին
մաս չեն
կազ
մեր
եւ ոչ իրաւունք,
ոչ ալ պարտակա
-
նութիւն
ունին
« ա յ գ
մասին»
մտահելու
։
Մեր
մտաւո
բականներր
կը
մտահեն
,
բայց
չեն գորհեբ
Հ
Կը կարհեն
Հ ա ւ ա ն ա -
բ ա բ ,
թէ
իրենց
գ ե ր բ եւ կոչումն
է մբ -
տահել
միայն,
բ ո ՚ յ ց ոչ
նաեւ
գորհել
:
իսկ
թնչ կ^րնէ
^ ո ւ յ
ուսուցիչբ։
Պ ա ր զ ա
պ է ս իր պաչտօնբ
կբ
կատարէ
,
գաս
կուտայ
ե լսերունգ
կը կրթէ
՚. Զէ՛նք
փ ո –
խարինոզ
, իր գորհը
չ ա ր ո ւ ն ա կ ո գ
նոբեր
պ ա տ ր ա ս տ ե լ ո ւ
Հոգբ
չունի
:
Ալ
այսսլէս
բոլորս
ալ իրարու
՛էրայ
կը
նետենք
տ ա գ ն ա պ ի ն
պ ա ա ա ս խ ա ն ա տ ո ւ ո լ
-
թ է ւ ւ ն ը ։
իշ էսանութ
իւննե
րը
ազգէն
կը
ս պ ա ս ե ն
ամէն
բան , ՚ոզգը
ի
շ ի ։ ան ո ւթ
ի
ւն–
ներէն
՝-:
Մենք
այսպէս
չենք
մտահեր
։ կը կ ա ր –
հ՛ենք
^ թէ
մեզմէ
ամէն
մէկր,
իշվսանու–
թիւն
, հնոզ
, մ ա ա ւ ո ր ա կ ա ն
, ուսուցիչ
,
պատ
ա ս էսան ա ա ո ւ ո
ւթե
ան իբ բաժ
ինր
ու —
՛ե էւ թէ ա ր գ է ն
սաեգհուահ
ե լ թէ մանա
-
ւ ա ն գ ասկէ
ե ա ք ստեղհուելիք
տ ա գ ն ա պ ի ն
՚^էք՛
Ուս՚ոի՝
պ ա ր տ ա ւ ո ր ենք
մէւասնարար
մտահել
եւ
մ իասնաբար
գորհել
ՀեազՀեաէ
խ
որ ա ց ո գ ա քս տ ա գ ն ա պ ի ն
աոա
քքը
ա ո -
նե
լու,
գոնէ
զայն
աւելի
չիւորացնելու
Համար
;
Աակայն
մէկբ
պէտք
է
նախաձեռնարկ
Բ լ լ ո ՚ յ
« օ ր ա կ ա ր գ ի
Հարց
» գ արձնելոլ
ա
յ ս
թնղիր
բ ,
Համ
ա յ ն ք ի ն
բանիմ
ա ց
տարրերը
Ք՛՛՛է
Ք՛՛՛էէ՛
բերելու
եւ Հ ա ւ ա ք ա բ ա ր
լուհ՜
-
ման
մբ մասին
մտահելու
;
Ո՛՛ւէ
պէւտէւ
րլլայ
այս «մէկ»ը.
ա ն կ ա ս ֊
կահ՜
Հա
յ ուսուց
ի
չը ինք :
Շ ա տ ե ր ,
մենք
ալ ա յ գ շ ա տ ե ր ո ւ
կ ա ր –
գէն
,
ուր
էշ
մ տ ա Հ
ո գ ո
ւթէււն
մ բն
ալ
ունէն
, թերեւս
շ ա տ աւելէ
սուր,
շ ա տ ա -
՚-ելվ՛
հանր
, քան
ուսուցչի
աաւկւապէն
բս–
աեզհահ
մ տ ա Հ ո գ
ութէււ^ւբ
;
Մեր
էսօսքբ,
ներկայ
պ ա ր ա գ ա յ է ն
, ա–
չ ա կ ե ր տ է տ ա զ ն ա պէւն
մ ասէն
է :
Այսօր
ուսուցիչ
չունէւնք
, ՚էագը
կրնանք
նաեւ
ա չ ա կ ե բ տ
չունենալ
:
Նա էսա կբթա
րանի
առաքին
կ ա ր գ ը
՚քէքէն
Հաշուուէ
կը կաղմուի
7 0 - 8 0
ա շ ա կ ե ր տ
-
ներով։
Աէն
շեւ
Հէւնղերորգ
կ ա ր գ ՝
այս
թ է ՚ ֊ ը
կՎ՚քնէ
քսանէ
կամ
քսանըՀէնգէ
,
էսկ
մէնչեւ
ութերորգ՝
Տէ կամ 10Է :
Ո" ւր
կ՚երթան
մնացահ
6 0 - 7 0
ա չ ա
կերաներբ։
Գսրհէւ՛^ , ոչ։
Ապա
ուրեմն
ո՛՛ւր : Պարզ
է ,
կ՚երթան
օ տ ա ր
վ ա ր ժ ա
բան
: Ամէն
տ ա ր ի
ազգին
զաւակներէն
4 0 »
օ Օ
յ 6 0
՚^ոգէ
կբ մտնեն
օ տ ա ր
վ ա ր ժ ա ր ա ն
,
ոչ թէ ա զ գ ա յէւն
նա խ ա կ ր թութէէւն
բ
ա ւ ա ր –
աելէ
ե տ ք ^ այլ ա ւ ա ր տ ե լ է
առաք
:
Մ եր Հաշուով^
ա ռ նուագն
ք ա ռ ա ս ո ւ ն
ա շ ա կ ե ր տ
պէտք
է ունենա
ր մեր բաբձրա–
ւ
՛լո
յ ն
ն ա խ ա կբթա
րանէն՝
Գ ա
լո ւս ա ե ան
վա րժա
բանէ
ութե
րո ր գ
կարղր
; Ո՛նէ
մէ
այն
ութը
կամ տ ա ս ը ա չ ա կ ե բ տ
;
Ա ն ա ց ա հ
երեսունը
կոբԱՈւած
է
մեր
լեղուէն
, գ ր ա կ ա ն ո ւ թ ե ա ն , տրուես
-
աէն,
լկգՀանուր
բ ա ռ ո վ
մլչ
մչակոյթին
Համար
:
Այս
«կորսուահ»ն
էր , որ
մեզի
պ է տ ի
տար
մեր ուսուց
է կւե
ր ր , մեբ խմբաղէբ
-
ները,
մեր
Հանրայէն
գոբհէչները,
մեբ
գրողները,
մեր ա ր ո ւ ե ս տ ա գ է տ ն ե ր բ
, մեր
ե կեզե
ցականնե
րը : Վ ե ր ք ա պ է ս ա յ գ «կոր
-
սուահ»էն
մենք
կը յուսայէնք
կազմել
մեբ
մ տ ա ւ ո ր ա կ ա ն
գ ա ս ը :
Եւ
Հրաչք
է, որ քանէ
մը վերքամնաց
-
ներ,
էրենց
լեգուն
եւ մչակո
յ թ ը
սիբոզ
Հայորզէներ
այս կամ այն ձեւով
կը մտ -
ԹԱՏԵՐԱԿԱՆ
ԳհՄ՚ՐԵՐ
գրազ աեան
ու
թե,
նեզ
նեն
Հա
յ գ է ր է ու
գուռնէն
ներս
:
Մ ուաՀողէւչ
պ ա ր ա ղ ա
յ մլկ է մեր ա ռ ք ե
-—
ուսուց
չէ
տառնասւ
սլէն
գբուած՜ր
,
ա շ ա կ ե ր տ է
տագնապ
Գալուստետն
վարժարանէւ
վերի
երկու
կ ա ր գ ե ր ր
իննե
ր ո բ գ եւ տ ա ս ն ե ր ս բ գ ՝
քըն -
քուեցան
քանի
մը տ ա ր ի առաք
:
Ո ւսուց
ի չ փնտռեցին
ե լ չ գ տ ա ն
Հ
1
Ա չ ա կ ե բ տ
վւնտռեցին
ե լ գ ա ր ձ ե ա լ չ գ բ ՜
ա ա ն
:
Կբ
մնար
ուրեմն
փակել
մ տ ա ւ ո ր ա կ ա ն
-
ներ
պաա
բ ա ս տելու
սաՀմ
անուահ
ա
յգ
բարձր
կարղերբ
: Եւ փ ա կ ո ւ ե ց ա ն
:
Ե թ է
չունենայինք
քանի
մբ երկրորղա
-
կան
վարժարաններ
Հոս ու Հոն ,
Պէյ ~
րոէթ
, Հալէպ
, կիպրոս
, Անթիլիաս
, Ա -
րոլսաղէմ
, -— մեր մչակոյթբ
սլիաի
նմա
նէր
որբեւայրի
կնոք։
Հոն, ա յ գ
ւէարժա–
բաննե
բուն
մէք մէւայն
ղէ
չ ազէկ
կր ս լ ա ա –
րաստուին
զինուո
բ ե ա
լ պ ա Հ ա կ ն ե ր էւ ս պ ա ս
ե լ ի պաշտպանութիւն
Հա
յ կ
. մշակո
յ թ է ւ :
Աենք
յոռետես
չենք.
ի ր ա տ ե ս ենք ^ ա^ —
ւելի
մեհ բ ա ռ ո փ մբ
Հ ե ռ ա տ ե ս :
Ե թ է
չ ա
ր ո ւ ն ա կո լ է ւ ն
ներկայ
սլայման
—
նե
ւ՛ռ
Կ ա ս ո
լաւ
Ե թ է
սերունգ
մ բ
երկու
եւս
մնանք
Հա
յ ր են
ի քէն .
Ե թէ
ձեւբ
չգտնենք
բարձրացնելու
մ
եր
կրթական
մ ա կ ա ր գ ա կ բ
.
Ե թ է
յտմառէւնք
մնալ
Հոն , ուր որ ենք
ա
յսօր
Ապա
ուրեմն
փաղը
ստիսլուահ
պիտի
ը լ –
ՊԵՏՐՈՍ Օ՚Ա՚ԼԱ-յ^ԵԱՆ
Երբ
ակնարկ
մը կը նետենք
Ա ր ե ւ մ տ ա -
Հայ
թ ա տ ե ր ա կ ա ն
շարժման
եւ անոր
ղոր–
հունէութեան
վրայ,
կբ տեսնենք
որ ա յ գ
շարժումբ
կը բաժնուի
վ ե ց գլխաւոր
կաղ–
1^
ակեբպութիւններու
•
Արեւելեան
Թ ա տ ր ո ն
(1859 - 62) ,
Վ ա ր գ ո վ ե ա ն
Թատ
րոն
(1867
78),
Մ ա ղ ա ք ե ա ն
Թ ա տ ր ո ն
(1872 - 73) ,
Պէնկլեան
Թատրոն
(1877֊
87) ,
Ֆասուլիաճեան
Թ ա տ ր ո ն
(1880
85)։
Մնակեան
թատրոն
(1885 - 1908),
ինչպէս
կբ
տեսնուի
,
ԱրեւմտաՀայ
թատրոնի
այս վ ե ց ղլէսաւոր
կաւլմակեր
-
պոլթիւններէն
միայն
Ա ա ղ ա ք ե ա ն Թաա
-
րոնն
է որ ամ
էնէն
կարճ
կեանքն
է
ունե
ցահ
, բոլորելով
միայն
մէկ տ ա ր ի : Աա -
կայն
ա յ գ մէկ տարին
եղահ
է
հաղկումի
ու
բ ա ր գ ա ւ ա ճ մ ան
՛լե
զե ց էւ կ շբքան
մբ , ՛ւ—
ր
III.
լնթացքին
տրուահ
են էսիստ
յ՚՚՚^՚՚Գ
ներկա
յացումներ
:
Մ ա ղ ա ք ե ա ն
Թատրոնի
ա ր գ ա ր
Համրա
-
լ ի ն
ղլխալո
բ ւ գ ա ա ճ ա ո ն ա յ ն էբ որ ներ -
կա
յացումներ
բ բ ա ց ա ր ձ ա կ ա պ է ս
Հայեբէն
էէ՛ն
ե լ երկրորգ՝
խ ա գա ց ան կբ եւ գ ե ր ա -
ս ա ն ա կ ա ն
կազմ բ լկտիր
էր։ Պ ե տ ր ո ս Ա ա – \
ղ՚սքեան
սկիզբէն
ի վ ե բ էսոր
յ ա ր գ ա ն ք եւ
սէր
կը տ ա հ է ր գէպէ
էր մայրենէ
լեզուն
ե լ այս պատճառով
է որ էւր անունբ
տես -
նուահ
է մէայն
Հայեբէն
նեբ
կայացումնե–
բու
ազգեբուն
՛էրայ։
Վ ա ր գ ո վ ե ա ն
երբեք
Հաշտ
չէ ե գ ա հ
Մ ա զ ա ք ե ա ն է
Հետ,
որ
ղինք
ն կ ա տ ա հ է
Հայկական
թ ա տ ր ո ն է
գոյութեան
թ կ ա մէ մբ ;
Երբ
Մ է ք ա գ է ւ զ է մէք Պ ե տ ր ո ս
Ա ա ղ տ ք -
եան
կր Հէմնէ
էր թաարոնբ,
մեհ
էսանաղ–
փ ա ռ ո ւ թ ե ա մ ր
կ՚աչէւաաէ
անոր
հազկոլ
֊
մ է ն ։ Մէկ
կոզմէ
Հ ո գ կը տանէ
բեմական
զանազան
մանըամասնութեանց
կատտբե
-
լութեան,
մէւս
կոզմէ
ք ա քալեր
կը
Հ ՚ ս ն -
գ է ս ա ն ա յ նոր թատե
ր ա էսազե
բու
բ ե մ ա -
գրութեան
: Ա յ գ շրքանէն
էբեն
անմէքա
-
կան
գորհակէց
կ՚ունենայ
Ա ր ա պ է ո ն
Թգլեանն
ու Թոփմաս
Թէրղեանբ,
ոբոնք
կր
Հեգէ՛ն
ակէ էն ու կբ
թաբգմանէէն
նոր
գորհեբ։
աւէն
ա ր գ է ն Ա էքտղէւզէ
մէք
զսյոլթէւն
ունէր
թատրոն
սակայն
ներ -
կայացումները
տ ե ղ է
կ՚ունենայէւն
չատ
ա ն ն պ ա ս տ
պայմաններու
մէք։
Եկեզեցւոյ
բակը,
թ՛ոզ՛
էսորՀուբգէ
սրաՀ
էն մէք
չէն֊
ոլահ
-էբ
առժամեայ
բեմ մը, որուն
՚ է յ ՚ ա յ
տեգէ
1լ ունենայ է ն
ներկայացումներբ
;
Գէ*եբ մր, ներկայացումէն
վերք,
Յա -
կոր
Պէ յ Պալեան
որ ա յգ
շրք՚սնէւ
թատե
-
րասէր
եւ յ ա ռ ա ք գ է մ ա ս է ր
անձե
բու
ղ լու -
էսր
կր կանգնէր
, Մէքագէււգէւ
Թատ
. Ր ա -
ր ե ո է ր ա ց
լկկե
րութեան
անգամներէն
մէկ
քանէն
էր
ներկա
յութեան
բնգունելով
կ ՛ ա ւ ե տ է
անոնց
թէ պատրաստ
է
էր
անձ
նական
հաէսքով
թատրոն
մբ շէնելսլ
ե լ
ղ*քկ
նուէբելու
էրենց։
Եւ
էբօք
,
ն ո յ ն
տ տ բ է ն
, շի՛նել
կուաայ
Մ է ք ա գ է ւ զ է
՚էոք
-
ՐԻԿ
՚ " յ Լ շ ա տ
ս է բուն
ռ լ
գ ե զ ա կ ե ր տ
թատ–
ր՛՛նբ,
գոբհ՜
ճ ա ր ա ա ր ա ս լ ե տ
Նեմցէ
Պետ
-
բոս
աղայէ
; Շէնքէն
Համար
Յակոբ
պէյ
Պ՚սլեան
1500
Հնչուն
ոսկէ
կբ հախսէ
, էսկ
նեբքէն
զաբղարանքէն
ու բ ե մ ա կ ա ն
յար–
գ ա բ ա ն ք է ն
ամ րող
քութիւնբ՝
մ օ տ ա ւ ո ր ա
-
ոլէս
500
ոսկի՝
Ընկերութէւնը
կը Հոգայ
ւ
Ա յ գ
փ՚՚ՔՐԻԿ
ոակտյն
գ ե զ ա կ ե ր տ
չէնքէն
մկք
է
Որ
Մ ա ղ ա ք ե ա ն
Հէմը
կը
գնէ
էր
թատրոնէն
եւ Հ ո գ
է
որ կը սկսէ
ո գ է
ի
բռին
նուիրուիլ
զուտ
Հայկական
թատրոնի
մբ
աճման
ու բ ա ր գ ա ւ ա ճ մ ա ն
գորհին
:
Ա յ գ
փոքբիկ
չէնքին
մէք
է
որ
Մ ա զ ա ք ե ա ն
կբ
Հասցնէ
ճչմարիտ
տ տ զ ա ն գ ն ե ր
,
որոնք
յետոյ
մեր թ ա տ ե ր ա կ ա ն
պ ա տ մ ո ւ թ ե ա ն
մէք
լուսաշող
անուններ
պիտի
Հ ա ն գ ի ս ա -
նային
: Ա յ գ փ,ոքրիկ
շէնքէն
մէք
է
որ Ա ա–
լանք
փնտռելու
մեր այսօրբ
:
Ասէկա
կ՛ բսենք
Համ
սղում
ոփ եւ ոչ թէ
լոկ
մակահութեամր
, որոշ
էբողութէւն
—
ներէ
որոշ
Հետեւութէւններ
Հանելոփ
:
Ա՛եբ
խօսքչ
Ա փ է ւ ռ ք է
մասէն
է : Ու կր
տեսնենք
ա ր գ է ն , թէ էնչ կբ նեբկա
յացնէ
Ա փւէւռքբ
էբրել
Հա յագրոշմ
Հ ա ւ ա ք ա կ ա -
նութ
էւն
:
Ջենք
ուրտնար
, որ մեր է մ ա ց ա կ ա ն մա—
կարգակբ
աւելէ։
բարձր
է Հէմա,
քան ա —
ռ ա ք ;
Ա ե բ ամէնէն
փայլուն
շրքաններուն
էսկ
Համ
ալսաբանականներ
գ բ ե թ է
չունէ
-
է՛նք։
Ամէնէն
տ ա զ ա ն գ ա ւ ո ր
գ ր ո գ ր
Հաղէւ
երկբորղական
վա
րժա
րան
մբ
աւաբտահ–
էր : Շ ա տ ե ր
Հեռացահ՜
էէն
ն ա է ս ա կ բ թ ա ր ա –
նէ
Հէւնգերւ՚բգ
գ ա ս ա
բ ան էն :
Հիմ ա
ունէւնք
Հէնգ
Հարէւր
Համ
ալսա
-
բանականներ
մէայն
Հէււսէսայէն
Ամերէ
—
կայէ
մէք։
Զենք
Հաչուեբ
Հ ա բ ա ւ ա
յ է ն Ա -
մեբէկան
, Ե՚-րոպան
, Միքին
Արեւելքբ
,
տշխարՀ
է
մ էւս
մասերր
:
Հա
յկական
Ավւիւռքը
Հ ա ւ ա ն ա ր ա ր
երկու
Հաղարէ
մօա
Համալսարանականներ
կը
Հաշուէ
Հէմա
էր մէք :
Ոչ , չենք
ուրանար
այս
յառաքգէմոլ
-
թէւնբ,
որ սակայն
չէ բարձրացուցահ
եւ
չէէ կբնար
րտբձբացնել
մեզ էւբբեւ
Հայա
-
ւլբոշս
Հ ա ւ ա ք ա կանո
ւթ էէն
յ
իսկ
մեր ոււլէսհբ
, մեբ էէնտռահը
այս
^Հայէքէէլրոշմ»ն
է ։
Ֆրանսերէն
ւլէտնալով
կամ
գրելով
Հայ
գ բ ա կանո
ւթէււն
րբած
չենք
ըլլար
:
Անգլեբէն
էլէւտնալով
կամ
գրելով
ն ո յ ն -
պ է ս Հայ գրէէէկէքւնոլթէէն
մշակահ
թ ՚ ն ք
րյլաբ
:
Ֆբանսաղէր
, ա ն գ լ է ա գ է ր ,
ռոլսաղէր
Հա
յ
ւլբողնե
ր ը կապ
չունէն
Հա
յ ղ ր ա կ ա -
նութ
եան
ե լ
Հ ՚ ս յ
մ շակո
յթէ՛
Հետ :
Հայ
վւրոֆէսէօրը^
ոբ կլ, գ ա ս ա է է օ ս է օ–
տար
Համ
էէէ
լսարաններս
լ
մէք. Հայ
աբ -
ուեսաաղէէոր,
ոբ օ տ ա բ
ահունեբ
կբ
մշա
կէ. Հայ ւլէէոնականբ,
ոբ օ տ ա ր
մշակոյ
-
թին
կր հառայէ
, կորսուաՆ
էոարր
են է -
րենց
ժոզոէէուրգէն
Համար
;
(Խմբագբական ՅՈԻՍԱք^ԵՐի)
11^ՈԻթքւ111յ
Ր ա ն տ ա պ ա Հ բ
ա ղ ա տ
անցք
կ ո ւ տ ա
յ : Ա–
քարբ
կրակ
կտրահ
կբ
ն եւո ուէ մէկ
կ ա լ ա
նաւորէն
մէւսբ
: կ՛ուզէ
փրկել
է՛բ Հարս
-
տութէւնը
: Վ ա ղ ը պէտէ
տանէն
ղանոնք
:
Հ է յ , կ՛ուզէ
րանտբ
կրակէ
ս՛ալ
:
Կ՛ուզէ
փրկել...։
Ախ,
վաղր
պէտէ
տանէն,
փա–
ղր • • •
«
Ագամամութէւն
^ ^էձ՚է
" " ՚ "լատոլ
-
Հանէն
քով,
ամէնքգ
պատրաստ
սուլփչէս
՝՚Ղ1՛
<ւնէնէ
-
Ոչ, Մկբտէչ,
մէ փորձեր
մեղ ա ղ ա
տել։
Մեր
կէներն
ո՛–
մանու1կերր
...
Զ գ է , թերեւս
ճէւաղը
մեբ արեամբր
կչ -
տ ա ն ա յ
ե լ խնայէ
անոնց
կեանքերուն
:
֊
Աէ՛,
Հայր
Աուրբ,
գոնէ
գուն
Համո
զէ,
որ էսումբովս
գ ա մ ձեղ ՛էք կելու
:
Ոչ,
զաւակս,
ժողովուրղը,
նախ եւ
առաք
ժողովուրղր
էսորՀելու
է :
Հերոսը
կր մեկնէ
բանտէն
: –Կ՚սսէագոլ
-
թենէն
ատամնեբը
կը կափկափ.են
.>• • :
Վ ա բ ձ ք գ կատար
^ Աուրբ.
Մկրաէչ,
մէ
վ ր գ ո վ է բ
ա յ գ պ է ս ^ մէ
՚իրփբիբ։
ԱյՏ^Լ"^՜
թէւնղ
ղուբ
չէբ • Գուն
աղատելու
Հնաբա–
ւոըութէլնը
մատոլցանելոփ,
ա ղ ա տ մեռ -
նելու
լուսապսակը
գ բ է ր
անոնց
Գլթին
*
Վազն
առաւօտ,
գ է պ ի
Շէյթան
Տ է ր է , " ՚ -
նոնք
պէտէ
երթան
Ա՛աՀ
իմացեալին
: Պէ–
տէ
երթան
անմտՀութեան
:
X
«Է^աժա1կե
ր ը վեր , խմ
ողաց
անուշ
;
Հա,
Հէ
Հա
, Հէ
Մ աՀւք ո ւ ա
Նետ
էմէ ա պ ա ր ա ն ք է ն
մէք
բարոյական
սնանկութէւնբ
Համ
աշխար
-
աՀյէն
մրցանէւշբ
կոաբելու
վրայ
է :
« Բ ա ժ ա 1 կ ե ր բ վեբ , Զ՚^Հբապ
էֆէն
-
տէ
, խմենք
ձեր
«պէյլիկին»
կենացբ
:
Հա
, Հա , Հա , Հա , էրմէնիստանէւ
կենացբ։
Հա
, Հա , Հա , Հա
. . . : Օն , ոտքէւ
,
սանկ
փայլուն
ճառերէղ
մին ըսէ որ,
լսեն
: էբ–
մէնիստանի
կենէսցբ,
Հա ^ Հա , Հա , Հա • • :
Լուռ
է
Տրէ՚բունը
: Ո չ , էսօսք
չունի
ան
այս
ցահ գ ա ս ա կ ա ր գ ի
խ ե զ կ ա տ ա կութե
ան
գիմաց
• Լուռ
է ՚ • • ։ Ի ր գ ր ա գ է տ ի
Հոգին
կատագի
կիկլոն
մ
լկ է ղարձեր
յ
Այփտնին
ւլիմաց
, շատրուանն
ալ
լ ՚ գ ի բ շ
պորաապաբոէէ
մր կը քրքքայ
• • •
« Կարւլը
ձերն
է, Վաբգգէս
էֆէնտի
I
Գոնէ
գ ո ւ ք բան մբ բսէք։
Օն ^ ձեր Հ ի ւ –՜
բիէթէն
կենացբ
։ Հա , Հա , Հա , Հա
. . . ւ »
֊
Վերքին
խ ն գ ա ց ո գ բ լալ կբ
խնղայ
» ,
կբ
մ
էէն չէ
յանկտրծ֊
բոցաղէս
առիւհբ
:
Այսքան
միայն։
կր նստի
: Աւելին
չէր
աբժեր
:
էՀ , թնչ ես գուն,
ՄաՀմուտ
Նէտիմ
ք
լ ե ռ ն ա կ ո ւ տ ա կ
Հ ա ր ս ա ո ւ թ ե ա ն գ մէք,
ի ՞ ն չ
ես
գուն,
եթէ ոչ
ռզորմելի
մուկ
մը ռր
այս
չ՚լթայակապ
առիւհներոէն
աւսեբւաէն
վրայ
խ ե ղ կ ա տ ա կ
ոստումներ
էլ լկէ : Գի -
լային
ճա՞չ,
սպտնղանոց
ա
ռւս
քնռ ր գ ո ւ ռ
էլ–
ներո՞ւն
... : ՚Րեղի
չաւի
Ա ա Հ մ ռ ւ ա Նե -
աիմ
, քեղի
չ ա փ խեղճուկրակ
բլլալռւ
էր
կարենալ
սարքելու
Համար
այս էսաւլբ,
ս ա ,
լկաբանինեբուն
ղլէսին
:
,
^
Ազատութիւն,
էրմէնիստան
,ինչ հաղ– ^
բանքէւ
բաներ
ի ս կ ա պ է ս
՚ . ՚ : Հ ի ՚ ^ ր ի է թ ն ու–
I
փ ա թ ա ն բ
թոլրանին
է վայել
միայն,
է - ՚
ֆէնտի
... :
I
էՀ ,
էսեղճռւկ
ՄաՀմուտ,
կարենայիր
միայն
պաՀիկ
մը ետ
նայիլ
ժամանակին
ընղմ
է քէն : ՊաՀիկ
մը
միա
յ ն
կարենայիր
հ ն ն ղա ւէա յրիգ
Հնամհա
յ եկե
ղեց
էւնե
բուն
սրտին
նիզակներու
պ է ս խրահ
ս ա Ա
ինա–
բէներր
ղէն շպբտել
, ոբպէսզի
բաղմ
ա Հ ա –
րիւր
ղանղաէկերը
մէկէն
ք ա ղ ա ք ա կ ր թ ո ւ
թեան
ոսկի
փոշին
սփւռէին
թագոլՀէւ
Եգե–
սիոյ
վբայ։
ՊաՀիկ
մը, միայն
պաՀիկ
մը,
թշուառ
Ա ա Հ մ ո ւ տ
^ Հաս1կալոլ
Համար
թէ
Օսմանցիին
փ ս ե մ ա փ ւ ա ռ
Հ1Ո–Բ|ւյէ1>Ը
ինչ -
սլէս
ա ս տ գ ե ր ը
հոլխի
մէք է
հրաբեբ
. . . :
ՊաՀիկ
մր միայն,
ՄաՀմուտ
Նետիմ
, ո բ–
պէսզի
խնգալռւ
աեգ
կարենայիր
լալ ա
յ ս
գիչեր
յ
«Վերքէն
խ ն գ ա ց ո գ բ լալ կը խ ն գ ա յ »
Հ
Գէ
փեբք
տուր
լպիրչ
քբքիքներուգ
:
Վ ե ր ք
I
տուր,
ճիւաղ,
քանի
մը ժամ
ունին
մէւայն
անոնք
ապրելու
: Հայոց
աբհ՜իւը
կ ա ո ւ ր ի գ
թ ա ո ա հ կր սպասէ
որ զանոնք
ճիբաններէգ
թռցնէ
է
Վ ե բ ք տուր,
վեբք.
Մկրտիչն
ան–
Համբերութենէն
փրփուր
է կտրեր
: Վ ե ր ք
տուր
այլեւս։
Ա ի վ ա խ ն ա ր , անոնք
պ ի տ ի
չՀետեւին
իրեն
: Աչ , պիտի
չռւղեն
փրկր–
՚-ԻԼ
1՝
մողոփուբգին
փրկութեան
սիրոյն
:
Ջ ՚ լ է որ բարձրանան
: Շէյթան
Տէրէսէն
Հողեփտրքէ
Հոնղ
էւննե
բուէ
կր
էժնղայ
:
Եբկո՛–
օր առաք
խողխռղուահ
երկու
Հա–
ր
էււր
լկարանինեբբ
ա յգ
անիհեալ
ձոբ
էն
մէք
կբ տ ա պ լ տ կ ի ն
տ ա կ ա ւ ի ն :
Ջղ
է
որ
բարձրանան
այս երկուքն
ալ,
ճիչգ
անոնց
պէս,,
կեանքի
բ ա ց ղուռբ
մերժելով,
սըր–
բ ա կ ա ս ո ւ ր ր
Ա կրտիչին
ձեոքով
Ա րբու
-
թեան
լուսա
պ ս ա կ ն
րնգո
ւնե
լու
Հա -
մար
I
Զզէ
,
^գէ
1
վ ա ՛ կ
ա ռ ա ւ օ տ , ն ո յ ն ա–
նէւհեալ
ձորին
մէք, անոնք
ալ պիտի
տա–
պըլակին։
Զզէ այլեւս.
Հերիք
քրքքաս
,
ողորմելի
Հ տ պ ի տ ;
Ե ր կ բ պ է ո գ է
Հ ՚ ս յ ՚ ՚ Յ
սուբբեբուն
ա ո ք ե ւ :
« Վերքէն
խնղացողբ
լաւ կբ
խնգայ»։
Եւ
գո՚-ք
անպատճառ
պէտէ
տ ե ս ն է ք
ա յ գ :
Ջգէ։
X
Շէյթան
տ
է րէս
իէն
մէք
օրերով
Հ ո գ ե -
վէ"ԲՔի
Հոնղէւններբ
երկէնքբ
կբ բզքտեն
:
՚՛՝
Հ է յ ,
^էյթ՚սն
է
գետնէն
եօթներորգ
յատակէն
գուբս
ելէբ
նա քէւնք • Այս
կ՛ս
լ –
ոլահր
ղրաւուահ
է
այլեւս
քու
ձեռքէղՀ
Գուբս
ելէր,
ես
« Հ Ա Ց
Ս Ո Ի Ր Բ Ե Ր Ո Ւ Ն
ԶՈՐԸ
Ֆ կը մկրտեմ
գայն։
ՊԱՐԳԵԻՈՒՀԻ
Օ Ր Ֆ Ա
(Չ)
(Եաբ.)
Fonds A.R.A.M
