Յ Ա Ռ Ա Ջ *
Ջե Ր Ա.ՍՏ11ԻԱԾԸ
Զ–
ՀԷԿ՚Ը
պաՀսԼԱւՆեէու
սւ
յ ղ
անողորմ
կամ–
քր
մ ա ր ա ա Հ ր ա ւ է ր
մ լ ն
Հ/՛»
անչու.շա
,
սչս՚յքարԼլու.
Համար
մամանակին
եւ. մ ի
-
չս՚վայրին
ղէմ
֊. Բայց
կարելի՞
է
միթէ
\
անվափոիյ
սլաՀել
բան
մբ՛––
Աղամէն
ի •
Վեր։
\ոյնիսկ
Ասաուծոյ
ղ ա ղ ա փ ա բ բ ։
Ա
-
4«ւ
թէ
ինչո՛
Լ
լնղվղումՆեր
ս լ ա ա ա Հ ե ց ա ն ,
գմղոՀութիւներ
,
դասալքութիւննե
ր
,
Աք ղղավւո
իսութիւննե
ր
:
Հ,րեան
սկսալ
Հեռանալ
Արուսաղէմ
էն ,
ուր
խ ի ս ա
էր
Օրէնքր
:
ԵԼ
երեւան
եկան
երկու
ա ե ս ա կ
Հրեա
-
ներ
-
1 •
՜ Երուսաղեմ՛Ացի
Հրեաներ
,
որոնք
խսաիլ՚՚կբ
պաՀսլանէին
Օրէնքր
կամ
ա ւ ա ն
դութիւնբ
;
՛Հ •
Ասիացի
Հրեաներ
, որոնք
բ ա ր ե
-
խառնութիւն
մբ
կբ
մաանէին
իրենց
ա
-
ւանղռւթեանց
սլաՀ
սլան
ութ
եան
մ է ^ ։
Այս
վեբջիններբ
սկսեր
էին
արղէն
ա
-
մուսնանալ
օաարներոլ
Հեա
, ղանց
առնել
թլփաաոլթիւնբ
ե լ Ա ովսիսական
՚ ՚ ՚ - ր է չ
ս ռ ւթէբութիւենե
բ
:
Զ " ՛ ՛ ՚ ֊ ր
էբ
այլեւս
յայաաբարել
թէ
Հա
՜՜
կառակ
է
Օրէնքին՝
Հաղորղակցիլ
օ ա ա ր
-
ներու
Հեա
(Գործքյ ժ – 28)։
Զ
" ՜ ՚ – Ր
ԷՐ
այլեւս
Աաւուալնեբ
ղբկել,
յանուն
Եբս՛–
~
սաղէմի,
ղաաելու
եւ
Հալածելու
Համար
օբինաղանց
ղրսեցինե
ր բ
;
Նոբ
կտակարբյնբ
այս
ղբսեցիներոլն
կուաայ
«Հեթա՜նոսներռւ
մէ^
ասլրող
Հր
ե ա ն ե ր »
(Գռյւծք, ԻԱ. 21)
անունբ
կամ
սլաբղառլէս
կբ
կոՀէ
Ա " ի ա ց ի
Հրեաներ
՝•
Գրսեցի
Հրեան,
ուրեմն,
կր
ներկայա
-
նայ
իրրեւ
նոր ա ա ր բ
մբ
իսբայելացւոց
սլաամութեան
մէ^ւ
Ո՚-սաի
սլէաք
չէ
ղար–
մ անալ
, երբ
ա ղ ա ա ա ղ բ ո ւ թ ե ա ն
ա խ ո
յեան–
ներ
կուղանՀրէասաանի
երբեմն
Հարաւէն
,
երբեմն
Հ իլս
իսէն
; ԸնղՀակառակն
այղ
ի–
բո
ղութեան
մէ^
սլէաք
է
ւ ի ն ա ռ
ե լ
այն
փասաբ
թէ
Ե
բուսաղէմ
կբ
Համակե
րոլէբ
օ ա ա ր ա ի ր ա պ ե ա ո ւ թ ե ա ն
, կբ
բաւէր
ոբ
սլաՀսլանէբ
իր
Օրէնքին
անձեռնմիսելիու
-
թիւնբ,
իսկ
Ղ՜Ր"^ՅԻ^
ԿԸ
.
ջ ա ն ա ր աղաաա
-
գրել
Երուսաղէմբ
օ ա ա ր ա ի ր ա պ ե ա ո լ թ ե
-
նէն
:
՚Կօղռս
ուչիմութիւնն
ունեցաւ
կանոլ
֊
էսէն
ղնաՀաաելռլ
թէ
ի՛նչ
մեծ
գ ե ր
սլիաի
կ ա ա ա ր է ր
գրսեցի
Հրեան
, ա
յ ն
Որ
սկսեր
էբ
կաղմել
Ափիւոքբ
( ա ի ա ս փ ո լ ւ ս ւ )
:
ինք
եւս
ղրսեցի
Հրեայ,
Աաւուղ,
յեաոյ
Աօ
-
ղ՛՝",
ի
՚ է ե ւ ՚ ջ ՚ ւ յ
Պօղոս,
որ երկար
ա ա ե ն
դ ռ րծե
ր է ր Երուսադք^
մ էւ ք ա Հ ա ն ա յասլեա
-
ներուն
Հաչլո
յ ն ՝
Հալածելու
Համ
ար
ա–
նոնք
, որ
բարեէսառնութիւն
մբ
ցո
յ ց
կռւ
աային
Հրէական
ա ւանդո
ւթ ե ան ց
ռլա-^սլա—
նութեան
մէջ
, աււանց
Հեաաքրքրուելու
ք ա ղ ա ք ա կ ա ն
աղաւոադրութեան
ե ր ա ւ ^ ե —
բս՛է,
յանկարծ
կբ
փոխէբԼ**)
վ ա ր դ ա ս լ ե –
ւռւււթէււն
ե լ քաղս՛ք ա կ ա ն
ութ
ի ւ ն , Հ ե ա ա
—
քրքրռւե
լու
Համ
ա բ
միա
յ ն
կրօնական
ա
-
ղ ա ա ա դ ր ութե
՛սն
դա
ւլա փա
րնե
բուէ
:
ԱյսիԿւքն
ի ւր ա ցն ե լո
ւի Հալածուած
կ՛՛ղ
՜՜
մին
մ իսթիսիւլմբ
, որ
Հալածոդբ
սլիտի
դարձնէր
Հալածեալ
;
( Հ ե տ ա ք ր ք ր ա կ ա ն
է ուսումնասիրել
Պօ
ղոսի
Հոգեփոէսութիւնբ
,
կբ
թողում
,
ոբովՀետեւ
չ ա ա
1լ եր կարի
յօդուածբ
,
բայց
կբ
թելադրեմ
կ ա ր դ ա լ
Ա
.
3)բանսի
«թա
յ է ՚ ս ^ ր ՝
էսորՀրդածելոլ
Համ
աբ
«ա
-
աածբ
սիրե
լու»
Հողե
բ ա ն ա կ՚սն
իրռղու
-
թ ե ա ն
վրայ)
յ
ԵԼ
ա Հ ա
Պօղոս
կբ
Համ
ա ձ ա
յ ն ի
Պեւորռ–
սէւ
Հ ե տ ,
ղոբծելռլ
Համար
գրսեցի
Հրեա
-
նեբռւն
մէջ։
Այսպէս
է ոբ
ինքղինք
կբ
կո
չէ
«Հեթանոսաց
առաքեա
լ
»
( Հւնււլլւք -
ԺԱ
- 13)
I
կամ
առաքելութիւն
կուաայ
ինքն
իր
անձին
«էւ Հեթանոսս
աւետաբա
-
նեթ
(Եփես, Գ՛– 8 ) ։
թերեւս
ոմանք
կ ա ր
ծեն
թէ
Պօղոս
, «Հեթանոսաց
առաքեա
լ
»
կո չե լով
ինքղինք
, անջաաուս՚ծ
էր
այլեւս
Հրեաներէն
:
Ո՛չ
: ՚Բարողչական
իր
ճամ
-
բո ր գ ո ւ թ ե ա ն ց
լնթացքին
, ա յցելե
լով
ա
-
(*) ԱՆաէելւււթ-իւնը լռեսիլքի մը կը
կա
պէ այդ սւ(ււվււնսւդա|ւձը: ՚Աման տէւփլք -
նեըը դասական կաըելի է համարիլ՝ այդ
դարն-րա-ն: Օգոսաինոսի անկիւնադաըծա֊
յին տեսիլքը , դոր ինքն իսկ կը պատմէ իբ.
հոստռվսնռւթեանց
մէջ, կը մնայ «վաւե–^
րականութիւնը կասկածելի»՝ ըստ Ալֆա –^
րիքի սքանչելի եւ հագսւ–ադիւտ ոՆսու֊մ -
նասիրոՆթեան: Այդ տեսիլք
ն ե ր ո Ն ն
վեբջին
նմոյշը կոՆտայ ՄոՆեամմէտի աւանդու -
թիւնր :
մէն
ք ա ղ ա ք ՝
ո ՚ ^ բ Հ ա ս տ ա ա ո ւ ա ծ
էբ
Հրէա
կան
ղաղութ
մր,
սովո
բութիւն
բրահ
էբ
նախ
մանել
Հրէիտ
մողովարանբ..
Այսպէս
նախ
ժողովարան
կբ
մանէ՝
եբբ
կբ
հաւ,
-
ն ի
Իկռնիռն
(Գոբծք, ԺԴ– 1)
Թեսաղոնի–
կէ
(Գոոծք ,
ժէ–
II 1
Կորնթռս
, ուր
Հրէա
կան
մեծ
ղաղութ
մբ
կար
(Գործք ,ԺԸ
.4) ,
Ե փ ե ս ռ ս
(Գսրծ՜ք, ԺԸ– 11)) :
Եւ
ամէն
ան
ղամ
ռր
Հբեաներբ
կբ
Հակառակին
իրեն՝
կբ
սպաոնայ
թէ
պ ի ա ի
երթայ
քաբողել
դ.
ւոարներուն,
(ռաղմաիսաղ
մբ,
դոբ
պիտի
բ ա ց ա ա բ ե մ
ետքբ)
:
Պօղոսի
«ունկնդիբ
Հա՚^աբակռւթիւնբ»
,
շփոթութիւն
սլատճառելու
ձեւով
մբ,
կբ
կոչուի
երբեմն
«թլփաաուահներ»
ե լ
«ան
թ լ փ ա տ ն ե ր »
, երբեմն
Հրեաներ
ե լ Յ ո յ -
նեբ,
երբեմն
Հեթանոսներ
եւ
Ասիացի
Հրեաներ։
Մեկնիչնեբբ
կբ
կարծեն
թէ
« թ լ փ ա ա ո լ ա ծ ն ե բ
»
բ ա ց ա ա ր ռ ւ թ ե ա մ բ
պ է ա ք
է
Հասկնալ
Հրեայ,
«անթլփատ՝,^
բ ա ց ա տ ր ո ւ թ ե ա մ բ ՝
Հեթանոս,
ե լ «Հեթա
֊
ն՛՛ս»
բ ա ց ա տ ր ո ւ թ ե ա մ բ ՝
Յ ո յ ն
կամ
օտա
-
բաղդի։
ԱնՀբամեչա
կբ
Համա
բիմ
ճչդոլմ
մբ
կաաարե
լ
այս՚ոեղ
,
« թ լ փ ա ա ո ւ ա ծ
-
ներուն
» մէջ
կային
նաեւ
ոչ
. Հրեաներ
,
օրինակէ
Տէ՚աոս
որ
Յ ՚ ՚ յ ն
էլ՛՝
թլ՚էւատուած
էբ։
Եւ– «անթլվւաանեբուն»
մէջ
կային
օ
-
տ ա ր ա ծ ի ն
Հրեաներ
, օրինակ՝
Տի՚՚^ոթէոս
,
որուն
Հայբբ
Ց՚՚.յն
էբ ,իսկ
մայրբ՝
Հրեայ,
Լ^ԻչԳ
է թէ
թլվ՚աաուեցաւ
ետքէն)
:
Ու
՚էերջասլէս
Յ ո յ ն
կոչուահներբ
ա պ ա Հ ո վ ա ֊
բ ա բ
յունաէսօս
Հրեաներ
էին,
այլապէս
տ ր ա մ ա բ ա ն ա կ ա ՞ ն
կբ
դ ա ն է ք ^ ռի
իկոնիոյ
մողովարանին
մէջ,
«Հրեաներ
ե լ
Յոյներ»
Հ ա ւ ա տ ա ն
ա ւ ե տ ա ր ա ն ի ն ՝
լսելէ
ե տ ք
Պօ
-
ղռսի
խօսքբ
(Գործք , ԺԴ • 1) ,
կամ
կո
֊
րնթոսի
մողովարանէն
մէջ՝
Պօղոս
խօսի
ամէն
չ ա բ ա թ
յ ա ջ ռ ր դ ա բ ա բ
,
Համռղելով
«
Հբեաներբ
եւ
Յոյնեբբ
» (Գործք , ԺԸ •
4),
ե լ մամանակ
մբ
ետք,
երբ
կբ
Հակա–.
ոակին
իրեն,
սպաոնայ
թէ
«այսուՀեաեւ
պիտի
երթայ
խօսիլ
Հեթանոսներուն»
(Տ՚ործք, ԺԸ– 0 :
Ի ՞ ն չ բան
ունէն
Յոյնե
րը.
ՀրէԻց
մ ո դ ո վ ա բանին
մէջ,
մ ա ն ա ւ ա ն դ
Շ ա բ ա թ
օբեբբ
երբ,
աղօթքներէն
ե տ ք բ
,
սովռրռւթիւն
էր կ ա ր դ ա լ
Ա ո վ ս է ս ի
օրէնք–
նեբբ
եւ
մ ա ր դ ա ր է ութեանց
գիբքերբ
(Գործք, ԺԵ– 21)։
Պ է ա ք
է
րնդռւնիլ
, ուրեմն
, թէ
Պօղոս
"ԿԻղբներբ
կբ
ղռրծէբ
միայն
«Ասիացի
Հրեաներուն»
մէջ
(Գործք, ԺԱ– 10
եւ.
ԺԳ–
46)
:
Այլապէս.
Հբ ե աներբ
ինչո՞ւ
՛ղի–
աի
Հալածէին
ղինքբ
եթէ
կբ
քարողէ
ր
Հեթանռ
սնե
բուն
մէջ
։՛
ճ ի չ գ
է թէ
յետադային
Պօղոս
սկսաւ
քարողե
լ նաեւ
օ տ ա բ
ժողովո
ւ ր ՚ լ ն ե բո ւ
մէջ
ա ռ ա ն ց
իսարւ^լթեան
։ Ղ՛ռրծելոէ.
ոււլւլու
—
թեան
III
յ ս
վա
ւիո
իսո
ւթե
ան
սլատճառն
էր
Երուսաղէմի
Հ ա լ ա ա ա ր
իմ
Հբեանեբուն
բնդդիմ
ռւթիւնբ
, ա յլապէս
ա ղ դ այնական
ողէւն
յ ան կերղէւ
վե րահռւահ
էր. էւր
ք ա
-
րուպերուն
մէջ,
«նաէս
Հբէի
ե լ ապա
Հե
-
թ ա ն ո ս ա ց »
(Հոովմ– Ա. 16)։
Յետռյ,
սա
կա
յ ն , լնղդիմութիւնբ
իսռրաակելոլ
Հա
-
մար,
ռրսլէսղի
«ամբողջ
իսրայէլբ
փբբ
-
կուի»
(Հոովմ. ԺԱ– 26),
կ՝աչիսատի
« դ Ր ֊
հո-ել Հրեաներուն
նախանձր »
ի՛նքզէնք
յայա՛սբ ա բ ելով
« ա ռ ա ք ե ա լ
Հեթանռ
սնե
-
բուն»
(Հոովմ– ԺԱ– 13),
«՚իրկոլթեան»
յ ո յոբ
էսո ս ա ա ն ա
լով
մ իա
յ ն
օտարներուն
Հ
Ռաղմ
ավաբական
ա
յ ս
բո
լոր
էսաղե
րէն
ե տ ք բ , որոնց նպատա1^
էր
ելք
մբ
գտնել
կամ
յաջողութեան
ուղի
մբ^
^ՐԲ
Կը
տես
նէ
իբ
առաջին
նուաճումներլ,
օտարներու
՚ ^ է ^ է ՚էեբջ
եր
գնէ
ա յ լ ե ւ ս խ ա ր խ ա փ ո ւ մ
-
ներուն
, կբ
ճեղքէ
ճակատբ
եւ
կբ
յ ա ռ ա
-
ջանայ
օ՚ոաբնեբուն
մէջէն
•.
Այլեւս
մոռցած
է ա ղ դ ա յ է ն
Հ ա ն դ ա ն ա –
կբ
։ Ակւլբնական
ա ղ դ ա յնական
ոդէն
,
ի
վ ն ա ս աղաաա
ղ րութեան
թթ էսմ
որին
,
կբ
թ ա թ խ է
միսթիսիզմի
մէջ
։ Հոդ
չէ
թէ
• Տիաոսներբ
յաւլթանակեն
: իր
ն պ ա տ ա կ ն
է ՚ " յ լ ե ւ ս
տիբել
ոչ
թէ
« ա ս տ ո ւ ա ծ լ ն տ ի ր »
ժողովուրդի
մբ,
այլ
բոլոբ
ժողռվուբդ
-
ներուն։
Ա Հ ա
թէ
ինչո՛ւ
Հարկ
կբ
Համարի
նետել
Հ ի ն կտակարանբ
եւ աեղբ
դնել
Նոր
Կտակարանբ
;
Եւ
ան
կի
ւնա
դարձային
Հարցումբ
, ո
-
րով
պէւաի
էսաէստէբ
Հրէոլթեան
Հիմբ
եւ
Ե Հ ո վ ա
յ ի
ղաչինքբ
«սիրեցեալ»
եւ
«սուրբ»
ժռղովուրդի
մբ
Հետ,
«ի
ւէեբ
քան
ղամե
-
ՕՐՈԻԱն սԱՐԺՈՒՄԻ՚Ն Հ է Տ
ՀԱ ՑԻ Տ ԱԳՆԱՊԸ
ՌՈԻՄԱՆԻՈՅ
Օ՚ԷՋ
<1էալքանեան գսրծելաւ մասնադէտ
մը
հետեւեալ լուսաբանութիւններր կը հրա
տարակէ
Ռռւմանիոյ
հողագոբծական
սւագնապի մասին, տեղական թերթի մը
մէջ
-
Ե ր կ բ ա դ ո ր ծ ա կ ա ն
ա ր տ ա դ ր ո ւ թ ե ա ն
մէջ
լառաջդիմութեան
տեդ,
կբ
նչմարռւի
յե–
տ ա դ ի մ ութիւն
մբ ;
Բ ա ն ջ ա րեղէննե
ր բ
,
կաիժբ
եւ
միսբ
Հտղուադիւա
են ,
չ ա ք ա ր բ
ղբեթէ
ա ն Հ ե ա ա ց ա ծ
է
իսանռւթներէն
։
Ժ ո դ ո վ ո ւ բ դ բ
350
կրամ
վարնոց
Հաց
կբ
ս ա ա ն ա յ , իսկ
դիլղացիներբ
ղրկուելով
իրենց
պաՀեստնեբէն
, իրենց
Հացբ
եւ
ե–
դիսչտացոբենբ
կբ
ճարեն
քաղաքներէն
,
պակսեցնելով
քաղաքացիներու
յ ա տ կ ա ց
֊
" ւ ա ծ
ք՚սնակբ
:
1952
Նոյեմբեր
30//
իր
ճառին
մէշ
վաբ
չապետբ,
Պ
։
Կէորկիոլ
-
Գեժ
կբ
չ ե չ ա է բ
թէ
ոլէաք
է բ ա ւ ա ր ա ր
ուտելիք
տբուի
ա չ –
խատաւորներուն
, ինչ
որ
կ՚ապացուցանէ
թէ
այս
պայմտնբ
Ռռւմանիոյ
մէջ
, կա
֊
րեւոր
խնդիբ
մբն
է
կ ա ռ ա վ ա ր ո ւ թ ե ա ն
Համար։
Միեւնոյն
ա ա ե ն
ան
չ ծ ա ծ կ ե ց
թէ
բանջարեղէնի
ե լ ամէն
ա ե ս ա կ
պտռլղնե
-
րռւ
Հայթայթռւմբ
չատ
թերի
էբ
յ
1952
Ղ՚եկտեմ
բերին
որոչեց
ճ ա ր տ ա ր ա ր ո ւ ե ս
-
տական
չրջաններուն
մէջ
մչակել
ա ա լ
բանջարեղէններ
ե լ պտուղներ
,
դ ա ր մ ա ն ե
լու
Համար
ասոնց
պակասբ,
սակայն
ց ա ր դ
ա
յ ս
ո րռ
չումբ չատ
անկատար
կ ե ր պ ո վ
դ ռ ր ծ ա դ ր ռ ւ ե ց ա ւ
եւ պ է ա ք եղած
արղիլնքբ
չ տ ո ւ ա ւ
; Պ ա չ տ օ ն ա պ է ս
իբբեւ
յառաջղի–
մութիւն
ցռյց
կուտան
թէ
1952/՛^
ք ա ղ ա
֊
քաբնակ
ժոդովուբդբ
ս պ ա ռ ե ց
11 ՛Յ
ա ռ
Հաբիւր
աւելէւ
Հաց,
12-6
ա ռ
Հարիւր
ա
-
ւելի
ձէթ
եւ
83-2
ա ռ
Հաբիւր
աւելի
կա
-
բ ա դ
քան
նախորդ
տարին,
սակայն
ասի
-
կա
միայն
քանի
մբ
սննդական
արտա
-
դրոլթեանց
մասին
է , ե լ սլէտք
չէ
մ
ոռնալ
թէ
մէկ
կողմէ
ճաբտա
ր ա ր ո ւ ե ս տ ա ց մ ա ն
Հ ե տ ե ւ ա ն ք ո վ
քաղաքներու
ժռդովուրդբ
ղղալապէս
կ՝ւսճի
տ ա ր ո ւ է
տ ա ր ի
եւ
միւս
կոդմէ
դիւղացին
կբ
ղնէ
ք՚սղաքի
Հացբ
եւ
ճ ա ր պ ե դ է ն բ
, ոբոնք
կբ
պակսին
իրեն
,
իբրեւ
Հետեւանք
պետական
ծայրայեղ
մթերումին։
Բաղմաթիւ
են ե բ կ ր ա դ ռ բ ծ ա կ ա ն
աբտա
-
դբութեանց
ա ն բ ա ւ ա ր ա ր ռ ւ թ ե ա ն
սլատ
-
ճառներր,
թէ
Հ ռ դ ե բ ա ն ա կ ա ն
ե լ ք ա ղ ա ք ա
կան,
եւ
թէ
տ ն տ ե ս ա կ ա ն
կամ
ա ր Հ ե ս տ ա
-
դ ի ա ա կ ա ն
: ԱՀաւասիկ
պաաաՀական
իբո
֊
ղռւթիւն
մբ
ռր
մեհ
կարեւորութիւն
ունի։
Անցեալ
տ ա ր ի
միջին
եւ
վարի
Գանուբէ
ղաչտերբ
նեղուեցան
ե ր ա չ տ է
մբ
որ
պաբ–
բ ե ր ա բ ա ր
կբ
Հարուածէ
այս
չրջաններու
մչակում
բ : Ա ակա
յ ն
ներկա
յ
դ ժ ո ւ ա բու
-
թեանց
դլխաւռր
պ ա տ ա ս խ ա ն ա տ ո ւ ն
կա
-
ռ ա վ ա բ ո ւ թ ե ա ն
տ ն ա ե ս ա կ ա ն
ք ա ղ ա ք ա կ ա
-
նռւթիւնն
է :
1945/^
եւ
1949/՛
ե ր կ ր ա դ ռ ր
-
ծ ա կ ա ն
բարենորոգումնեբբ
այնպիսի
պայմաններու
մէջ
տեղի
ունեցան
որ
թ և ա –
կ ա ն ա բ ա ր
յ ա ռ ա ջ
սլիտի
բերէին
ղգ՚"վէ
պակաս
մբ ե բ կ ր ա դ ռ բ ծ ա կ ա ն
ա բ տ ա դ ր ո լ
-
թեան
մէջ–.
Անոնք
աւելցուցին
փոքր
կալ–
ո ւ ա հ ա տ է ր ե ր ո ւ
թիւբ
։
19^Տին
4312000
ղիլղացի
կբ
Հաչուէին
որոնք
երեք
Հեկ
-
տ ա ր է ն
աւելի
պակաս
Հող
ունէին։
Շ ա
-
ա ե ր բ
չունէին
ոչ
կենդանի,
ոչ
ալ
պ է ա ք
ե ղ ա ծ
ղոր
ծիքներբ
, օդտաղոբհելու
Հա
-
մար
իրենց
Հողբ։
Միւս
կողմէ,
Համայ
֊
նացումբ
որ
այսօր
24
ա ռ
Հարիւր
Հա
-
մեմատութեամբ
է ւ ր ա կ ա ն ա ց ա ծ
է եւ
որ
Հ ն գ ա մ ե ա
յ ծրագրին
աւարտելէն
ե ա ք
՚ ղ ի –
տի
կ ր կ ն ա պ ա տ կ ո ւ ի
•
չատ
աբագ
տեղի
ունեցաւ
1952^
"ԿԻԳՐՐ՛
թուականէն
ի
վեր
կոլէսռղներու
թ Ի ՚ ՜ Բ
բ ա ր ձ ր ա ց ա ւ
աէն
1966^,
մինչդեռ
միեւնոյն
չբջանին
երկ ր ա դ ո ր ծ ա կան
մ եքենաներու
թիւբ
30
Հ ա տ
մ իա
յ ն
աւելցաւ
: Ասկէ
ղ ա տ
, Հ ա կ ա –
ռ ա կ
բարձրագոյն
մարմէններռւ
/անձնա
—
րարութեանց
եւ
բոլչեւիկեան
քարոդոլ
—
թեանց՝
Համաւնացման
ի ն պ ա ս տ
աբչաւբ
լնդդիմադիր
գիլդացիին
Հանգէսլ
,
տեղի
էլ ունենայ
ճնչումռվ
եւ վ ա ր չ ա կ ա ն
կա
չ —
Յ Ե Տ Ա Գ Ի Մ Ա Կ Ա Ն
ՇԱՐԺՈԻՄԸ
ԹՈԻՐ-ԲԻՈՅ
ՄԷՋ
Կ ՚ ՈԻԶԷԻՆ ԻՕԱԱՄԱՑՆԵԼ
ԹՈհՐՔԻՈՅ ՐՈԼՈՐ ՐՆԱԿՒԱեՐԸ
Խ Մ Բ ֊
Թուրք թերթերր կը շարունա–
կեն շււնդալից տեղեկութիւններ հաղորդել
յետադիմական շարժման մասին, որ
կը
թուի թ է շատ խոր արմատնեբ ունի:
Վա–
թան)ւ
իմբագրին դէԱ՛ սարքուած մահա .
փորձին դաաավարութետն ատեն ալ կաբգ
մը ծալքեր բացուեցան։
ՀետեՍւալ յօդուածը որոշ գաղափար
կուտայ այդ մասին
(Մարմարա)
33
ամբաստանեալներ
Հաչիւ
կ ո ւ ա ա ն
արգա
րութեան
ա ռ ջ ե ւ
ոչ
միայն
իբբհւ
կ ա դ մ ա կ ե ր պ ի չ
արիւն
ուո
մաՀափորձի
մբ,
՚ ո յ լ ե ւ
լնկերային
ամ բողշական
դ ա ւ ա ղ
-
րութեան
մբ,
ոբռվ
գ ա ղ տ ն ի
միութիւն
կ ա գ մ ա ծ
էին
ե լ ցանց
Հիւսած
կ դ ե ր ա պ ե
-
տութիւն
Հ ա ս տ ա տ ե լ ո ւ ,
Հ ա ն բ ա պ ե տ ա կ ա ն
վարչաձեւին
դէմ
գործելու,
մոլեռանդա
-
կան
բմքւռնումնեբով
ժռղովուրդբ
վ ա ր ե
-
լու
Համար
:
Ամբասաանեալներբ
կբ
դործէին
մաս
-
նաւոր
Հաչիլով
,•
ինչպէս
կբ
^չղէ
լ^Գ^
՚
դ ա տ ա ի ս ա ղ ո ւ թ ե ա ն
պ ա Հ ա ն ջ ա գ ի ր բ ,
աչ—
խ ա ր Հ ա կ ա ն
կ ա բ գ ո ւ ս ա բ ք բ
քանդել
ջ ա ն ա
-
լով,
չ ա Հ ա գ ո ր ծ ե լ ո վ
ժռդովուրդին
կբօ
—
նական
ոգացումնեբ
բ ե լ ղանոնք
ք ա ղ ա ք ա
կանութեան
գործիք
լնելով
պ ե տ ո ւ թ ե ա ն
Հիմ՚երբ
ցնցելու
ե լ
պատեՀ
վայրկեանին
իրենց
է ս ա ւ ա ր ա մ ի տ
դ ա ղ ա փ ա ր ն ե ր բ
իրա–
գորհելռւ
Համար
:
Գէսլքին
մէջ
կայ
կանխամտածութե՚սմբ
ոճիր
,
ուրիչնեբբ
մարդաս՚՚լանռւթեան
մ ղ ե լ եւ ոճբա
յ ի ն
ծ բադիրբ
գ ո բ ծ ա դ ր ե լ
,
պ ե տ ո ւ թ ե ա ն
Հի՚քնական
օրէն^երբ
ք ՚ ս ն
-
դել
եւ
անոնց
վ՚ռիսաբէն
կղերական
ղան–
գ ռ ւ ա հ
մբ
երեւան
բերել
եւ
երկիրբ
՛թ՛ել
անոր
տ
ի ր ա պե
տ ո լ թ ե ան
տակ
:
Այս
ցանցբ
չատ
մբ
կռուաններ
ե լ ճ ի լ —
ղաւոբումներ
ունէր
, ինչսլէս
«
Պիւյէ՚ւք
Տօղռլ»
« Պ ի ւ յ ի ՚ - ք
ճ ի Հ ա ա »
, «Աէր՚ոէնկէչ
-
թէւ»
եւ
անոնց
Հ ր ա տ ա ր ա կ ի չ
դռրհիչները-ւ
֊ ֊ Նէճիպ
Ֆ ՚ ո ՚ լ ր լ
Գսաքիւրէք,
ճէվաա
Րիֆ՚^թ
ԱթբլՀան,
Ա ռ ւ ս թ ա ֆ ա
Պաղբչլա–
յրճբ,
Օսմ՚սն
Եիւքսէլ
, եւն.։
Անոնք
գ1^^
չով
ալ
քարռղութեան
լհուահ
էին
, աշ
-
էսարՀականոլթեան
եւ
յե՚լաչբջական
բս
-
նայն
ա ղ գ ս
(Բ
.
Օր–
ԻԶ–
19)
=
Ա ր դ ա ր ե ւ
, Պօ՚լռս
կբ
Հարցնէ
.
« Ի ՞ լ
իւիք
ա ռ ա ւ ե լ
իցեմք»
(Հււովմ ,
9–. 9 ) ։
Այս
ինքն
Հրեանեբբ
ինչո՞վ
գ ե ր ա զ ա ն ց
են օ տ ա ր
ժողովուր
դնե
րէն
:
Պօղոսի
յարձակողականբ
ե լ
տարիներ
ե տ ք բ ՝
Տ իաոսէւ
յարձակողականբ
ազեբս
ունէն
իբենց
Հ ետեւանք1ւերով
:
Տ ի տ ո ս
կբ
մտնէր
Եբուսաղէմ
, իսկ
Պօ
ղոս
կբ
մանէր
Հռովմ
:
Հ ի ն կտակարանբ
կբ
պ ա ր ա ո ւ է ր
,
Նոբ
կտակարանբ
կբ
յաղթէր
:
Հ ի ն
կ տ ա կ ա ր ա ն ի ն
ք ա Հ ա ն ա
յ ա պ ե տ բ
կ՚իյնար
Երուսաղէմի
մէջ,
ու
կբ
բարձ
-
բ ա ն ա ր
Նոր
կ տ ա կ ա ր ա ն ի ն
ք ա Հ ա ն ա յ ա պ ե
-
ւոբ
ի Հռովմ
։
Շ–
ՆԱՐԳՈՒՆԻ
կանդումով։
Պ–
Կէորկիւ
-
Գեժի
թե
-
լաղրւսծ
Համբերութեան
եւ
մեղմութեան
մ իջոցներբ,
անցեալ
մաք
իսին՝
էԿՐՑ՛"՝^
Համոզել
դիլղացին
ոբ
իբ
Հողերէն
Հրա
-
ժաբի
եւ
կ ա մ ա ւ ո ո
սլաչտօնեայ
դ ա ռ ն ա յ
Հաւ."ւքական
ա գ ա ր ա կ ի
մբ մէջ
Հ
Հ ա ղ ո ւ ա գ է պ
բացառութիւննեբէ
ղ ա տ
,
ա ր ե
ւելեան
Ե ւր ո պայի
փոքր
կ ա լ ո ւ ա ծ ա
-
ա է րերու
յաբռւմբ
կոլխռ
զ ի ն
առասպե
լ
մբն
է
։ Միւս
կողմէ
ճնչումի
միջոցներբ
դժդոՀութիւն
եւ վաիս
յ ա ռ ա ջ
կբ
բերեն
գիւ՚լացիին
մէջ
եւ
կբ
էսանդարեն
գ ո ր
-
ծակցութիւնբ
ա ր տ ա դ ր ո ղ է ն
եւ կառավա
-
րութեան
ւՒիջեւ
: Զգալով
որ
իբ
դլիւաւոր
չաՀուն
կբ
ս պ ա ռ ն ա ն
, դիւղացին
որ
կ՝օդ–
տսէդործէ
տ ա կ ա ւ ի ն
Հողին
երեք
չորբոր
-
դբ
, կբ
դէ՛մէ
կրաւորական
բնդդիմ
ու
-
թեան
, է՛նչպէս
թ ր ք ա կ ա ն
գրաւմ
ան
չբր
-
ջանէն
:
Նեբկա
յ
գ ժ ո լար
ութեանց
պատճառնե
—
ր էն
մէկն
ալ
ճ ա բտա
բ ա բ ո ւ ե ս տ ա ց մ ա ն
քա
ղաքականութիւնն
է,
որ
կբ
ղրկէ
գի՚-ղր
իր
աչվսատալլր
ձեռքե
բէն
:
կո
լէսռզնեբռւ
վ արի
չնե
ր ր
չուն
էն
անՀ բաժ– ե չ տ
՚ լ է ՚ ա ե լ է ւ
-
քբ
, վարելու
Համար
կոլէսողներբ
,
աւ՚կէ
ղ ա տ
կ ա ո
ավա
բութ
էււն բ դ է պ ի
մ է՛ւս
ւ •՛վե
տական
էսմ բակէն
երկիբներբ
կ ՝ ա բ տ ա հ
է
մեհ
քանակութեամր
ե ր կ ր ա գ ո ր ծ ա կ ա ն
ա ր ա ա ղ
րոլթիւն
:
Պուքրէ
շէւ կառավարական
չրջանակներբ
կբ
Հռ՚ւասաեն
թէ
այս
տ ա բ ի
Հունձ
^։ը –ս -
՚ ֊ ե լ ի լաւ.
է • սակա
յ ն
մ իեւնո
յ ն
բանբ
յա
ք–
լ՚ւարարած
էէ՛ն
1951/՚5՛
«ամէնէն
առա՛ւ/
ՀոլնձքԸ
"Ր
Ռումանէւա
երբեք
ճանչւ^
ա՚1–
ԲԱ՚ո
ք երկար
ատենէ
ի վ ե բ » , ա ռ ա ն ց
զ ղ
ա–
լ ի բաբելալում
յ ա ռ ա ջ
.բերելու
ժողով
ռւր–
դի
ա պ ր ո ւ ս տ
ի ն
մէջ։
ինչ
որ
ամէնէն
հ
ան–
րակչիռն
է վար չաձե
ւէնՀ
ամաբ , ա քն է
թէ
ճարտաբա
րուե
ստա
ցմ ան
ք ա ղ ա ք ա կ ա ն ո ւ
-
թիէ^ւբ
կախում
ունի
ե րկ բ ա գ ո րծռւէժ
եան
ա ր տ ա ղ րութեան
յաւելում
էն,
ե լ Հա/
ւլ; -
ն՛ս կան
չէ
որ
արեւելեան
Ե՚֊րոպա
լե
կա
-
ռ ա վ ա ր ո լ թ ե ա ն ց
ձեռք
առած
միջոցնեբր
,
որեւէ
արդիւնք
տ ա յ
, բարելաւելու
Հա
-
մար
զ ի ւղացիներու
կեանքբ
;
Ւ–
Ա՛
թ–
Fonds A.R.A.M
