« 3
Ա Ռ
Ա Ջ
>
։եք՛
Ե–
ՇլւքէսՆ
մ չ լ , որ
Կ՝ընդղրվէ
Բրի՚՚՚ոոսէ
• • ։ -
ո ա ք
եւ. եէոր,
աւելի
ե ա ք
քան
առաք,
՚ չ ր ^ ~
թկ
մէ1լ
գար,
երր
Հրէից
պ ա ա մ ո ւ թ
իւնր
կր
նմանի
հնձանի
մր , ուր
թ ա փ ո ւ ա հ
խա–
ղ ւ ՚ ղ ի
արիւեր
կր
պղպջայ,
կ՝եվւի
,
կր
բարձրանայ։
Ի"րայկլի
ա պ ա ա ա դ ր ո ւ թ ի լ
-
նբ
այն
միակ
աենչն
է,
ա յ գ
օրերուն
,
որ
կբ վառէ
կանանչ
մ որենիներր
է ր ո ւ ս ա
-
ղէմի
բլուրներուն
՚ է ր ՚ " յ ,
Ե հ ո վ ա
կ՝ո
-
ր ո ա ա յ ,
շանթեր
կ՝արձակէ
եւ
կր
Ասլա
ււ–
նայ
Հոովմէական
լեգէոններուն
,
որոնք,
սակայն,
անխնայ
կբ
ղսսլեն
ԱրրաՀամի
գոռող
թոռներուն
ասլսաամրութիւնբ
,
ա ր ե ա ն
մէ9
կբ
խ ե գ գ ե ն
Գաւիթի
փ ա ռ ք ո վ
գինոփցահ
երիաասարգութիւնր
ւ
Հրէական
աղգայնականութիւնբ
գէմ
յանգիմ
ան
Հռովմէական
ա շխա
ր Հ ա կ ա
լու
թեան
:
Յռւգայի
առիւհ
՜բ
կբ
մռնչէ
Հռոմի
գ ա յ
լերուն
գ է մ :
Ա ակա
բ ա
յեց
ինե
բու
ա զ ա տ ա ղ ր ա կ ա ն
չ ա
րմ
ումն
է
որ
կբ
կրկնուի
, կր խ ա ն գ ա
-
վառէ
, կբ
պանհացնէ
, կ ՝ ա ս ա ո ւ ա հ ա ց ն է
եւ
երիաասարգութիւնր
կբ
տանի
գէսլի
յա
-
ւերմռլթիւն
:
Տ ա ր ր ե րութիւն
մր,
Ա ակա
բ ա
յեցի
-
նե
րու
շարժում
բ
բ ա ր ձ ր ա գ ո
յ ն
գասակար–
ղերու
գորհ–
է , այս
ե րկրո
ր գ բ
ս ա ո
րին
գ ա ս ա կ ա ր գ ե ր ռ լ
գործ–
է,
որուն
կբ
միանան
յաճախ
ւււստւՈՇ
ներ :
Ա ղ ա ա ա ղ ր ա կ ա ն
նոբ
ու
խիղախ
՚ " ձ Գ
շարժումներուն
սլաամութիւնբ
կր
ղանէք
3"
վսե
սլո
ս ի
մ էք
րնղարձակ
ե լ
մանրա
-
մասն
,
ա փ ս ո ՜ ս
որ
անկարելի
է
"՚եգ
տ ա լ
ա յ գ
սլատմութեան՝
" ՛ յ ս յ օ գ ո ւ ա ե ա
-
շարքին
մ է ^ ։ %որ
կ տ ա կ ա ր ա ն ի ն
մէք
եւս
կբ
ղանէք
յիշատա
կութիւնբ
(Գործ՜ք , Ե *
3՚6)
՚– Պ՚"Հ
մբ
նոյնիսկ
Պօղ"ս
կր
կարհ՜ուի
թէ
մին
է այն
ասլստամբներէն
,
որոնք՜՛
փւո րձեցին
ագատագրել
Ի ՚ ՚ Ր " ՚ յ է լ Բ
Հռռվ
-
մէական
լռւհէն
(Գպււծք , ԻԱ • 38)։
Երու
ս ա գ է մ ի
երկինքին
մէք
կբ
Նփար
ա ր ե ա ն
Հոտ
մբ,
-—
ԵՀովայի
սիբեցեալ
ժ՜ողո
—
վուրգին
սլատարաղին
ր ՚ ՚ յ Բ ր –
Յիսռւս
քէնալ
ա յ գ
բսւրմունքին
մէք
:
Երռւսաղէմ
կր
սսլասէբ
իր
Փրկիչին
,
իր
ա զ ա տ ա ր ա ր ի ն
, որ
սլիտի
վ ե ր ա Հ ա ս տ ա տ է ր
Գաւիթի
գ ա Հ բ : Բայց
ե ր կ ա ր ատենէ
ի
վեր
, իսրա
յ է
լ ի
եր աւլր
ս ա ա ց ե ր է ր
ա ր ե ա ն
կարմիր
ղ ո յ ն ,
ա ղ ա ա ա զ ր ո ւ թ ե ա ն
ղո
յ
-
նբ
, որ
կա
րմ
իր
է
բոլոր
ժռզովուրզնե
րուն
Համար
երբ
կբ
բորբոքին
ա զ գ ա յ ն ա կ ա ն
տենչով
մբ
:
էտէօո տտշ ՏՅոջստշ
(Եբբ–
Թ–
22) :
Ա ղ ա տ աղբ
ութիւնբ
արիւն
կբ
սլա
Հանքէ
ժո
ւլո վո ւրգնե
րէն
: Երբ
ժ ո գ ո վ ո ւ ր գ
մբ ,
կբ
գ ր է
Հ"լցնէր,
գ ա ր ե ր ո վ
կ՝ասլրի
ստրկռլ
—
թ ե ա ն
մէք
կ ՚ " մ օ տ ա ր
աի րասլե
աութեան
տակ,
կր
սկսի
երաւլել,
ինչսլէս
բ ա ն տ ա ր կ –
եալբ
իր
խուցին
մէք։
Ա յ գ
երազբ,
ա զ ա
տ ո ւ թ ե ա ն
ա յ գ
ե ր ա գ բ ա բ ե ա ն
գոյն
ունի
միչտ
:
Ա Հ ա
թ է
ինչո
՛ւ
Յի"ուս
եւս,
նման
կ*"բ—
միր
կլիմայի
մբ
տակ
հնահ՜,
աղատաւլբու
թեան
ներչնչումով,
խբահ
էր
ա ղ գ ա յ ն ա
-
կանութեան
մէք,
բայց,
կ՝ալելցնէ
ժիլոոն
(Ասսաւծոյ քաղաքին կհլւպարանավալսռւ.
թիւնը,
էք
15),
Հմլաչխաաէր
գուբս
ե լ լ ե
լ
նսբայէլբ
իսրայէլսվ
իսբայէլի
մէք
փրբ–
կելոլ
»
հբագրէն
, որ
կբ
Հ ա կ ա ս է ր
ա ւ ե
-
տարւսնական
ուխաին
: Գեզեցիկ
է
տարա–
զբ,
իսրայէլբ
իսրայէլսվ
իսբայէլի
մէք
վւբկելոլ
հր՚"գբէն
Հ ե ռ ա ն ա ք
էբ
որ ,
յեաագային
, մեգի
տ ո ւ ա ւ
քրիստռնէռւ
-
թիւն
մ բ ։ Ի ր կարգին,
թիւբմէլ.
Հեղինակ
Պատմութիւն դաւանական վաըդապետու–
թեանց
գորհին
(7
Հատոր)
, կբ
վկայէ
թէ
«
Յիսուս
ա զ գ ա յ ն ա կ ա ն
գորհիչ
մր
եղալ
»
(Ա.
Հ ա տ ո ր ,
էք
307)
,
քժէ
Յիսուս
« բ ա
-
ցարձակօրէն
ա զ գ ա յ ն ա կ ա ն
հրագիր
մբ
ու
նէր»
(է–
Հ ա ա ո բ
, էշ
17)։
Զարմանալի
չէ ,
ուրեմն
, երբ
էմ
մ ա լուսի
ճամ
բՈրգներբ
կ՝բսեն.
« կբ
յուսայինք
թէ
ան
էր
(Յի
-
սուս)
, որ
սլիտի
ա ղ ա տ է ր
Ի " Ր ՚ " յ է լ Բ
^
(Ղուկ. ԻԴ.. 21) :
Ա թրազսլոլրկի
գսլրոց
ր եւս
,
Ա.
Բօս
(իսրայէլ ել մարդկութեան տեսիլքը)
Հ ա – •
կասութիւն
մբ
կր
տեսնէ
Հրէական
"կղ
-
բնական
աղգայնականութեան
ե լ կրօնա
-
կան
գաղավւաբներոլ
միշեւ
:
Ա զ գ ա յ ն ա կ ա ն
"՛յգ
չաբժումբ,
սակայն
,
եթէ
ոչ
ա զ ա տ ա գ ր ո ւ թ ե ա ն
տանելու
, ՛լէ
թ
բիւրեղացնելու
բնգունակ
չէին
Յիսուսի
ա չ ա կ ե ր տ ն ե ր բ ,
ոչ
իսկ
Պօղոս
: ՚Հքման
յա
-
շողութեան
մբ
Համաբ՝
անՀրաժեչտ
էր
ա–
րիութիւն
կամ
մ տ ա ւ ո ր ա կ ա ն
սլատրաս
ւաւթիւն
:
Արիութխւն,–—
ունէին
այնքան
միայն՝
որքան
սլէ՚ոք
էբ
կ ա ր ե
լու
Համար
Ա
ազքո–
սին
ականշբ
(Յովհ– ԺԸ. 10)։
Ա ա ա ւ ո ր ա կ ա ն
սլաարաստութի՛^ւն
,
«տգէտ
եւ ա ո ա ն ց
ուսման
մարգիկ
էին
&
Պ ե ա ր ո ս
եւ
րնկեբներր
(Գործք , Դ– 13) :
ճ ի չ գ
է թէ
պ ա տ մ ո ւ թ ե ա ն
անհանօթ
չէ
սովորութիւն
մբ
ա գ ի տ ո ւ թ ե ա մ բ
պարհե
-
նալու,
միտքով
ա ղ ք ա տ
եւ
անուսում
ե —
բեւնալու
, (քրիստոնեայ
մաաենագիբներբ
շ ա տ
մաշեցուցին
Համե
ստունակ
սլաբհեն
—
քոտոլթեան
ա յ գ տարագրէ
, այն
ս լ տ ա ճ ա –
ռաբանութեամբ
թէ
« Ա ս տ ո ւ ա հ
ա շ խ ա ր
-
Հիս
յիմտբներբ
լ^տբահ
է,
ամշթով
ձղե
լու
Համար
իմաստուննեբբ»
(Ա
.
կորնթ • Ա՛
27)
,
կամ
թէ
Ասուահ
կբ
նախբնարէ
իր
գ ի ա
ութ
իւնբ
յա
յանե
լ ե բ ա խ ա ն ե բուն
քան
իմասաուննեբուն
(Մատթ– ԺԱ - 25)։
Գալով
Պօղոսի
, որ
կբ
խ ո ս տ ո վ ա ն ի
թէ
կբ
սիրէ
պարհենալ
մ իա
յ ն
իր
«տկարու
-
թիւններով»
(Բ
.
կորնթ– ԺԻ– 5),
Փ ե ս ա ո –
սի
բերանբ
գրուահ
խօսքի
մբ
Համաձայն
պ է ՞ տ ք
է
րնգունիլ
թէ
«շատ
կ ա բ գ ա ց ո ղ
3>
էր
• • . խելաղարելու
ա ս տ ի ճ ա ն
. «Կբ
խ ե
-
լազարիս
, Պօղռս
, չատ
կ ա ր գ ա ց ո գ ո լ թ ի ւ –
^Ը.Գ
ԿւԼ
յիմարացնէ
քեզ»
(Գործք ,
ԻԶ •
21)
:
Կր
տարակուսիմ
, որովՀեաեւ
ոչ
մէկ
ապացո
յ ց
գ ա ա
յ Պօզոսի
«շաա
կ ա ր գ ա ց ո
-՝՛
ղքլթենէն»
: Պ ե տ ր ո ս
«գժուարիմաց
խբս
-
ք ե ր »
կր գ ա ն է
Պօղոսի
թուգթեբուն
մէշ
(Բ.
Պետր– գ. 16),
իսկ
Պօղոս
կբ
պար–
հենայ
թէ
շ ա ա
բսելիքներ
ունի
,
«ղժուա–
ր ա պ ա տ ռ ւ մ
ի մեկնել»
( է՚ԲՐ •
Ե– 11),
նո
յնիսկ
կբ
յանգգնի
իմ ա ս տ ո ւ թ
ի ւ ն
հա
-
խել
Աթէնքի
փիլիսոփւաներուն
կաճառին
մէշ,
էէւր
խօսահ
ճ ա ո ր
(Գործք, Ժէ • ) )
դարձեալ,
փայլուն
վկայութիւն
մբ
՚ չ ի
տար
մ ա ա ւ ո բ ա կ ա ն
իր
արժէքին
մ ասին
:
Ոչ
ալ
՚ԻԻւփ"ո±՚^ձուջչւն
որոճա
սւ
« Հ ա ւ ա ա ք » ի
մասին
( է բ ր –
ԺԱ
•) •
(Ռրնա–
ն ի
հանբ
աչխատոլթիւնբ
մէկ
կոգմ
, վ ե բ –
շերս
՛ք եհարժէք
ուսո
ւմնա
սիրո
ւթիւննե
ր
լ ո յ ս տ ե ս ա ն
Պօգռսի
մասին
, օրինակ
րս
-
քանչելի
է
Հոլցնէրի
ղիրքր
թէեւ
չ ա ՜ տ
Հիացախաոն
, բայց
պիտի
չկարենամ
վբ–
կա
յութիւննե
բ քաղել
Ու
բերել
ձեգի
• • •
այս
այգիներէն
, ուր
ժիժինեբբ
«Ո^վ
ք ա դ ց ր
հուլութիւն»
կ՚եբգեն
ինձ)
:
եւ
սակայն,
պ է ա ք
է խոստովանիլ
թէ
Նոբ
կ տ ա կ ա ր ա ն ի ն
գլխաւոր,
եթէ
ոչ
միակ
ա փ ռ լ ո Ժ ի Ս թ Հ ւ
կբ
ւՐնայ
Պօղոս
Տ"՚ր"ոնցի
:
Իրմով
կբ
զօրանա
յ Նոր
կտակարանբ
,
կր
չեչտուի
Յիոուսի
Հ եղինակո
ւթիւնբ
իբ
-
րեւ
Բբիստռս,
կբ
տարահոլի
քրիստո
—
նէո
ւթիւն
բ
իբրել
տիեզերական
կրօնք
,
այնքան
որ
Ակիւսթ
Բոնթ
1լ լ^դուեի
թէ
քր իստռնէութեան
Հ իմն
ա
դի
րն
է • • • ՚ Պօ
-
գ ո ս
:
ի՛՛նչ
բրալ
Պ օ գ ո ս
:
Ա զ ա տ ա գ բ ա կ ա ն
աենչբ
, որ
կ^աճի
,
կ՛ու—
ռի
,կր
բարձ,րանայ
Հ ի ն
կ տ ա կ ա ր ա ն ի ն
ե՜աՀվէական
շ ա տ ա գ ո վ ո ւ թ ե ա մ բ ՝
երրա -
յ ա կ ա ն ե ս ի ն
տ ա լ ո վ
չտեսնուահ
ք ո մ փ լ է ք ս
տը
ս ի ւ փ է ր ի ո ր ի թ է
մր
, ի
՚էերքոյ
ե լ
րնգ
միչտ
կբ
շաբդոլի
, կբ
փշրուի,
աւտղի
կբ
վերահուի
Տ ի ա ո ս ի յ ա գ թ ա ն ա կ ո փ
: Պատ
-
մութեան
ամ
էնէն
ա ն գ ո ւ թ
դ ա ս ն
է ա տ ի
-
կա
,
կաբքեդոնէն
ե տ ք ր
: Ա բ գ ա ր ե ւ
, կտբ–
ք ե գ ո ն
եւ
Երուսաղէմ
կռուեցան
բոլոբո
-
վին
նմա^
այն
Հերոսներուն
, որոնք
կբ
շա
րունակեն
կռիւբ
մինչեւ
անձնասսլանու
-
թիւն,
երբ
չեն
կբնար
յագթել,
կբ
մեր–
ժեն
նաՀանշել
եւ
յեաին
զինուռրին
նաՀա–
աա
կութ
ենէն
եւ
յետին
գիրքին
քանղռլ
-
մէն
ե տ ք ՝
վերշին
գ ն գ ա կ բ
կբ
պարսլեն
ի–
բենց
քռւնքին
ու
կ՚իյնան
նաՀատակուահ՜
լ^կերներոլ
կողքին
, Հերոսական
գիրքե
-
բու
փլատակներուն
մէշ
: Այղպէս
ինկաւ
Կ ա բ ք ե դ ո ն
, ա յ դ պ է ս
ինկաւ
նաեւ
Ե ր ո ւ ս ա
ղէմ
, ճիշգ
ինչպէս
փշուր
-
փչուր
կ՝րյլայ
ա պ ա ռ ա ժ ի
կտոր
մր,
եւ
յեաին
ժամուն
ՀրդեՀն
ալ
լ ա փ ե ց
մնացահբ
:
Տ ի ա ո ս
,
Հռովմ
ա յեցի
ե ր ի տ ա ս ա ր դ
ղօրականբ
,
յաղթական
, կբ
խ ո ս տ ո վ ա ն ի
թէ
անառիկ
էին
իսրայելացւոց
գիրքեբր
ու
կբ
զար
-
մ անայ
սլա շ ա պ ա ն ո ւ ^ ե ր ո ւ ն
պ ա ր
ա ռ
ւթեան
վբայ։
Ա ր դ ,
մինչեւ
վերշին
պաՀուն
,
Ե–
բռլսաղէմի
պ ա չ տ պ ա ն ն ե բ բ
կբ
կռուէին.՛՛
պառակտահ
: Բաժնուահ՜
էին
գիրքերը
ցեղերու
միշեւ...
կրօնական
տարակար
-
հութիւնեբով,
ու
կռիւբ
կբ
շարունակ
-
ուէր–,
^իշդ
է
թէ
ա ռ ա ն ց
ղինուորական
յաբաբեբոլթիւններբ
խզելռլ
դիրքէ
գիրք
կամ
Համակարգութիւնբ
խ ա ն գ ա ր ե լ ո ւ
Հ ր– .
ր ամ ան ա ս՛ա
րո
ւթենէ
Հ բ ա մ ա ն ա տ ա ր ո լ
-
թի՛ն,
բայց
միշտ
քէնոտ
,
իւրաքանչիւր
ցեղ
իր
Հաչւոյն
, իր
միշոցներով
:
Ո՞ ւբ
էբ
ց"*լբ
՛֊
Յռղնահ
էր
ղ ե ւ տ ա կ ա ն
ցեղբ
•
թերեւս
ցս՚մքահ
էր
աւիչբ
դ ա ր է
գ ա ր
երկտբ
Հո–
Ա Յ Գ Ի
Ա^ւցեալ
տ ա ր ի ,
երբ
Ռենսի
կբ
գտնուէի
^
կ ա ն ա ն չ ա գ ե ղ
այդ
Հիւ՚լԱ
վ՚աբիղեան
ար
-
ուարձանին
, ինհի
Համաբ
սբտայոյ,լ
ո լ
-
բախութիւն
մբ
եղաւ
Հանգիպիլ
դ պ ր ո ց ա
կան
բնկերոշ
մբ՝
որուն
Հետքր
կորսնցու
ցահ
էի
աւելի
քան
երեսուն
տարիներէ
ի
վ ե ր
:
Ո՚լեկոչեցինք
միասին
անցեալբ՝
որ
մեր
երկուքին
Համաբ
ալ
լեցուն
էր
քաղցր
յ ո լ –
շեբով։
ինհի
կբ
թուէր
թէ
ա ա կ ա ւ ի ն
երէկ
բաժնուահ
էինք
գ պ ր ո ց ա կ ա ն
գ բ ա ս ե ղ ա ն
-
նեբէն,
եւ
գ ե ռ
նոր
մտահ
կեանքի
աշ
-
խարՀբ։
Ընկերս
քս
ներկայութեան՝
աչքիս
առշեւ
կուգային
լնտանեկ՛
տ ե ս ա ր ա ն ն ե ր ՝
որոնց
մէշ
իր
մասնաւոր
տեգբ
կբ
գ ր ա ւ է ր
անիկա՝
մեր
տ ա ն
ամէնէն
սիրելի
բ ա բ ե
-
կամն
րլլալով։
Վերին
Ե՚լիսլաոսի
մէշ
Հայ
մ եհաՀա
բուստ
կա լոլահատէ
րի
մբ
մ
օ տ
կարեւոր
պ ա չ ա օ ն
մբ
կբ
վ ա ր է ր
ան
ե լ
ա–
ռիթբ
չէբ
փախցներ
ամէն
եղանակի
մեր
տունբ
գրկելու
կող՛՛՛ի
մբ
մեզբաՀամ
թռւղ
կամ
լորամարգիներով
լեցուն
սակառ
մբ
:
Բ ա բ ե Հ ա մ
բո
յ ր
եւ
ս ր ա ա գ ի ն
զգաց
ումն
եր
ու
տ է ր
մէկն
էր
այդ
ե բ ի տ ա ս ա բ գ բ
ռրուն
Հեա
իմ
Հանդիպում
ս
յարուցեալ
կեանքի
մբ
խորունկ
Հրապռյրնեբովբ
կբ
լեցնէր
Հոգիս
:
Այն
մէկ
քանի
շաբաթներբ
գ ո բ ս
անցու
ցի
Ո՚ենսիի
մէշ,
ե լ ռբռնց
՚ ի յ ՚ ա յ
մաահելով
սրտի
ճմլում
մբ
կբ
ղդամ
այսօր,
ե ր ա զ ա –
յ ի ն
մթնոլորտով
մբ
կարհես
շ ր շ ա պ ա տ
-
ուահ
կր
թուին
ինհի
: Բայց
ինչ
որ
լուսա–
Հեղ
իրականութեան
մ ր ս լ ա ա կ ե ր
Ա
գ բ ո
չ
-
մ ահ
է
յէւշռզռ
ւթեան
ս
մ էք , ա պ ր ո ւ ա հ
օր–
ա.ան
ր ք ճշմարիտ
կ ե ա ն ք ո վ
սարսռուն
մ իակ
օբւ՜ւան
մր
տրեւն
է
:
Գ պ ր ո ց ա կ ա ն
բնկերս
, էՍորէնբ
,
կանյիի
մէք
՛ի՛՛քբ
իկ
այգի
մբ
ունէր
: կանյի
կբ
գտնուի
Ռենսիէն
ո տ ք ո վ
կէս
ժամ
Հեռու
:
Հոն
Հրաւիրեց
զիս
օր
մ բ ։ Կէսօրէն
՚Լերք
գ ա ց ի
այգին։
Ե ս
որ
գ ր ե թ է
ամբոզ^
ման
կութիւնս
անցուցահ՜
եմ
Ամ ասիո
յ ա
յգի
-
ներուն
մ էշ
, կ ա խ ա ր դ ա կ ա ն
տ պ տ ւ ռ ք ո ւ
-
թիւն
մր
կբեպի
ս լ ա գ ա տ ռ ւ
հառերով
հահ՜
կուահ
ա յ դ կտոր
մբ
Հողին
վրայ։
Գեղձի
,
խնձորի,
սալորի
" ՛ յ ՛ լ մ ր դ ա գ ա ր գ
Հանգր
-
սու
թի
ւ ն ր գ ր ա ւ ե ց
ամբո
գշ
Հ ռ գի ս՝
,
էէ
^ր
բիւբս՚աեսիչ
գեզեցկութեամբ
մր
կբ պաա–
.
կերա7ւար
ուրիշ
այգի
մբ,
Արտաշատի\
մէք
երր
տարիներ
ա ռ ա շ
(191:5)
Հայաս
-1
։ոան
գ ա ց տ հ
էի՛–
Կբ
յիշեմ
ոբ
Հոն,
առա—Հ
ւ օ տ ե ա ն չ ա գ բ վրան
ո գ կ ո յ գ
մբ
խ ա գ ո ղ բ ,
չկբցտ
• ճաչակել
ամրող^ովին
: Ոչ
թէ
ո
– ՚ 1
րովՀեաեւ
"դկոյղր
ա ր տ ա ս ո վ ո ր
հանրո.^
- \
թիւն
մբ
ունէր,
այլ
ինքզինքս
կբ
դտնէի
նուիրական
ս ։ ղանի
մբ
առշեւ,
ա ս տ ո ւ ռ
-
հ ա
յ ի ն
լ^ւհա
յ ի
մբ ա բ ժ ա ն ա ց ա հ
: Ե՛–
Լու
-
ս եղէն
ամէն
Հատիկ
ռր
կբ
ճմլուէր
բերնիս
մ^ք
1
կ/՛
՛Լե բ ա փ ո խ
1^
լէ ր
ան պաա
ում
գ՛լ
Լ
-
խանքի
մբ .:
Ոչ
նուաղ
խորունկ
ե լ սրաայռյղ
ղ ՚ լ ա
-
ցռւմոփ
մբ
Համակուահ
էի
մանելով
" ՛ յ ՛ լ
Վ
՚ոքրիկ
ա յ գ ե ս տ ա ն բ ։
Ջերմաղին
եւ
քաղ–
ցըբ
մանկութիւնս
վ ե ր ա գ տ ա հ
էի
կարհե։
արեւաչող
հառերւն
մէշ
քԼմենարաբձր
ոստերուն
վրայ
կբ
տեսնուէր
տ գ ա յ
մբ
որ
մայլերբ
Հովին
տ
բ–
ւահ
կ՝օրօրոլէր
ա ն վ ա խ
: կբ
նետուէր
մէկ
ճիւղէն
միւսբ.
Հրեղէն
նետի
մբ
պ է ք
:
Կբ
աեսնէի
ա յ գ
աղան
որ
Ա^ասիոյ
ա յ գ ի
ներէն
եկահ
էր ա ն ա պ ա տ ի ն
եղերքբ
,
եւ
ւոարինեբով
կարօտն
էր
քաշահ^
իր
Հ ե ռ ա
-
ւոր
.հննգավայրին։
իսկ
Հիմա
բան
մբ
դը~
աահ
էր
վերշաոլէս
, ցնորքի
նման
աղռւոր
խնկաբոյր
բան
մբ
որուն
Հետ
կբ
նոյնա~
նար
եւ
կբ
մերժէբ
Հ ա ւ ա տ ա լ
թէ
այս
Հբա–
"I"յՐԱ
վաղանցուկ
էր
այնքան
:
-
ծւ՜՛^ ,
եթէ
միշոցներս
ներէին
եւ
այս
այգիին
մէկ
անկիւնբ
տ ն ա կ
մբ
չինել
սէա..
յ ի , եւ
իմս
րյչար
այգին
իբ
հ ա ռ ե ր ո վ
:
Ջես
կրնար
գիտնալ
թէ
ինչ
ց ա ւ ա գ ի ն
կա
ր օ տ
է ա ս ի կ ա ,
ամբոզ^
օրերուս
եւ
գի
-
չերնեբուս
աչխարՀբ
մրրկոգ
երազ
մբ՝
ո–
բուն
յաճախանքէն
պիտի
չփրկուիմ
մին
-
չեւ
մաՀս
, կ՚բոէի
հքռբէնին
:
Ան
կբ
ժսլաէբ
եւ
կբ
յուսադրէր
ղիս
;
Ե թ է
Օբ
մբ
որռչես
Ֆ ր ա ն ս ա
գ ա լ ,
այս
այգիէն
աւելի
ազուորբ
կրնաս
ունենալ
:
Ի ՚ ^ չ
լ^եմ
Ֆրանսայի
այգինեբբ,
սի
րելի
Խորէն
: իմ
կարօտներուս
աչխարՀբ
Հայրենիքն
է ։ Երբ
Հիմա
Հոս
կբ
տ ե ս ն ե ս
ղիս
, Հոգիով
ես
ուրիչ
տեղ
եմ ,
Հեռաւոր
երկնքի
մը տ ա կ ։
էքաղկաձորի
մէք,
օրի
-
նակի
Համար,
կ ա մ
Ա ր տ ա շ ա ա ի
այն
լու–
սավառ
այդինեբուն
մէշ՝
որոնց
մէկ
ող
-
կոյզն
իսկ
էկրց՛"յ
" ՚ – ՚ " ե լ
ամբող^ասլէս
,
այնքան
որ
զգլխիչ
էբ
ոսկեՀուռ
եւ
խ ն կ ա –
ւ է ա
:
Բայց
ի ՞ ՛ ն չ
լ^ենք
, ինչսլէ՞ս
փրկուինք
այս
տ ան քան
քէն
, ոբ
մեղմէ
ամէն
մէկուն
ոզրերգութիւնն
է : Ցիրուցան
եղանք
;
Արիւնոտ
փոթոր
իկբ
աշնան
տ ե ր
ե ւնե
բու
պ է ս
տ ա ր տ ղ ն ե ց
՛ամէնքս
: Բայց
ունեցանք
նոր
Հայրենիք
մբ
ռրուն
անունն
է
Ափքիլռք
: Ո՛՛ւր
կբ
սկսին
սաՀմանները
>
ո՞՛ւր
կբ
վերշանան
: ԱշխարՀի
մէկ
հ ա գ է ն
միւսը
կը
Հասնի
մեր
աղաղակը
ռրուն
՚ / ֊ է մ մարդկութեա՚ե
խիղ^ը
ք ա ր
է կտբահ.
.
^Ո՛–
ես
էլըսէի
անոր.
Պիաի
չ գ ա դ ր ի ն ք
երբեք
աղաղակելէ
է
կուգայ
օր
մը
ոբ
մեր
ձայնը
կբ
Հասնի
վ ե ր ք ա պ է ս
ա ր գ ա ր ո ւ թ ե ա ն
Ասաուհո
յ
ա
-
կանքբ։
իսկ
մինչեւ
այն
ա տ ե ն
պիտի
սլո
-
ոանք,
պիտի
մռնչենք։
Ա ե ր
եղունղնե
-
րով,
մեր
ա կ ռ ա ն ե բ ո վ
իսկ
պիտի
քանդենք
ամ
էն
խո ^ւլռտ
:
Ե ր կ ա ր
ժամերով,
մփնէել
որ
իրիկուան
ՀրդեՀը
իբ
մարմրուն
ճաճանչնեբով
հա
-
ռերուն
կատարները
ոսկեղօհեց
,
այսսլէս
խ օ ս ա կ ց ե ց ա ն ք
խնձորենիի
մը
չուքին
մէք
նստահ
։3ետոյ
կարհես
իբենց
ցաւին
մէք
ներամփոփւ
մեր
Հողիները
տ ա բ ո ւ ե ց ա ն
լռութեան
անմրմունշ
աղբիլրին
, եւ
մենք
անխօս
քալեցինք
մինչեւ
ղ ի ւ ղ ի ն
կ ա յ ա
-
ր ՚ ՚ ւ ն բ
:
—
Ուրեմն
չե"
ս
ուզեր
որ
քեղի
Համար
պաՀեմ
փոքբիկ
ա յ գ ե ս տ ա ն բ
%
Զէ
, սիրելի
Խոբէն
, ս չ ա ա ա ս խ ա ն ե ց ի
:
Հոս
Բլլայ^կամ
ուրիչ
աեղ
մբ,
Ֆ ր ա ն ս ա
թէ
Ե գ ի պ տ ռ ս
, Ափիլռքի
դ ժ բ ա խ ա
զաւակ.
Ներն
ենք
ամէնքս
ալ։
Գոնէ
մեղի
Համար
"՛մէն
յ ո յ ս կտբուահ
է ։ 0՝ող
բ ա խ տ ա ւ ռ ո
^Ը.ււ"՚ն
մեր
ղաւակներր։
Ա ե բ
աբեւբ
Հտ
-
սեր
է
քաբին։
Ե թ է
վաղբ
չարթննանք,
պիտի
ղանռլի"
ա ր դ ե օ ք բ ա ր ե ս ի ր տ
մէկ
. որ
ավ,
մբ
Հոգ
նետէ
մեր
դեբեզմանին
՚ չ ր ՜ ՚ ս յ ,
ավ
մբ
Հող՝
որուն
մէշ
սաստկօրէն
ր ա ր ա –
իտէ
ցեղին
վիրաւոր
բայց
անմաՀ
սեբտբ
ւ
ԱՐԱԷՆ
ԵՐԿԱԹ
ՇԱՐԺԱՆԿԱՐԻ
Հերոսներէն
կբռլ
Ֆլին
առշի
Օ.Ր
իտալացի
աստղիկի
մբ
Հետ
պա–
բահ
ա տ ե ն
, յանկարհ
տ կ ա ր ա ն ա լ ո վ
Հ ի
-
լանգանոց
վ՛ո խ ա գ բ ո ւ ե ց ա լ
-
Բննութիլնը
Հաստս՚աեց
թէ
սրունքները
անգամալուհ–
ուահ
են
:
սում
ով
: Բայց
այս
ցեզն
էբ
, որ ,
իրրեւ
աստ
ուահ
րնաիր
ցեղ
Ե Հ ո վ ա
յ ի
սիբեցեալ
աղգին
մէշ,
ք ա Հ ա ն ա յ ա պ ե ա ա կ ա ն
կ՚"ՐԴ
Հ ա ս ա ա ա ա հ ՜
էր
, տեսակ
մը կրօնական
աւր–
նոլապետոլթիէն
, իր
մականին
տտկ
պա
Հելով
բոլոր
իսրայելացիները
:
Այ"
ց ե ՛ ^
էբ
, որ
Ա ո վ ս է ս ի
պ ա տ ո ւ ի ր ա ն ք ր
\. Բ • Օր ՚
Լ Ա ՛
24),
իբրեւ
սբբաղան
ս լ ա տ գ ա մ
,
տա–
ոացի
անյեղլի
, կը
գ ո ր հ ա գ ր է ր
Գ"՚րերէ
ի
վ ե ր ,
ամենայն
խ ս տ ո ւ թ ե ա մ ր
,
այնքան
որ
բմ բոսաութիւննե
բ
հ ա գ
եցան
նո
յնիսկ
Ա ովսէսի
օրով
, որ
ամէն
անՀնազանղու
-
թիւն
կը
խ ե ղ գ է բ
ա բ ե ա ն
մէշ
: Այս
ցեղն
էր
, որ
երբեք
չյեղաշբշոէ
ե ց ա ւ , բնզՀա
-
կ ա ռ ա կ ն
ե բ ր ա յական
Օրէնքբ
Համարեց
քիլոկրամ
, անվւոփոխ
: <(.Զ.եղի սլաաուի
-
բահ
խօսքիս
ւէրայ
բան
մը
չաւելցնէք
,
եւ
անկէ
բան
մբ
չ պ ա կ ս ե ց ն է ք »
(Բ
. Օր՛
Գ՛
2)։
Յետոյ
ս ա ր ս ա փ ե լ փ
անէհքնեբ՝
ամէն
անոնց
գ է մ , ոբ
«այս
դիբքէ՚ն
մէշ
դրուահ֊
օրէնքներուն
ամէն
մէկ
էսօսքբ
չեն
կատա–
բեր
ղդուչութեամբ»
(ԻԸ •
58)։
Վ ե բ շ ա պ է ս
այս
ցեղն
էր,
որ
ա ւ ա ն գ ո ւ
-
թեան
տ ո ւ ա ւ ժ ա ռ ա ն գ ո ւ թ ե ա ն իմաստ՝
եբ
րայական
նշտնակռլթեամը
յ
Վ ե բ ա հ ե ց
՛ լ ՛ ո յ ն կտակի։
Եւ
իր
՚ոիրապետռլթիլնը
պաՀելու
Համար,
Հ ա մ ա կ ե ր պ ե ց ա ւ
օ տ ա ր
գերիշխանութեան
պայմանով
որ , կբօ
-
նական
ճամբով
, ուժն
ունենար
Կտակը
կ ա տ ա ր ե լ ո ւ
, Օրէնքը
դռրհագրելոլ
,
իր
ս ե փ ա կ ա ն դատարանով
եւ՝՝
ատեանով
(Գործք. ԻԴ , 6) ,
այնպէս
ինչպէս
աւան
-
դ ե ր
էր
Ա ովսէս
կամ
Աինայի
լերան
Աստ
-
ոլահ՜ը
:
Աինակոկները
ունէին
նկուղներ՝
բանտի
վերահուահ
, ուր
կր
նետէին
անոնք
որ
կը
դ ա ւ ա ճ ա ն է ի ն
Հրէական
աւանդութիւննե
-
րուն,
Ա ս վ ս ի ս ա կ ա ն
օրէնքներուն
,
ա
-
նոնց
պատիժն
էր՝
անխնայ
էսարազանել
, •
՚ ռ ր է ՚ ւ ն
ցայտեցնելու
աստէւճան
խ ա ր ա զ ա
-
ն ե լ ։
Այղ տեսակէտով
նչանաւոբ
էբ
^ Ա ղ ա –
տ ա ց ե լ ո ց »
սինակոկր,
ղոր
Հիմներ
էին
Պոմպէոսի
դէմ
՚ լ է ն ք բարձրացուցահ
մար–
տիկներբ։
ԳԼբի
տ ա
րուահ
Հռռմ
եւ
յ ե
-
տոյ
ա ղ ա տ
արձակուահ
:
Շ–
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
Fonds A.R.A.M
