3
Ա Ռ
Ա Ջ
>
ՑԵՐ ԱՍՏՈԻԱԾԸ
գ.
Այսպէս
/չը գ ր է
Եղբայր
Ասւսիս
«
Հէ՛ն
կսէււէկսւրանը
աղղէւ
մը
(Հբէէց)
պաամոէ-թիւնր
էէ նկաաուէւբ
սււսկ,
"՛յէ
պաամութէււնր
Հ ի ն չրքանի
մր ,
որ
կ ը
՜պասւրՍԼստէ
նոր
չրշանր»
:
Այս
սքանչելի
դ ի ա լ ե կ տ ի կ ա յ է ն
այնպէս
կբ
Հասկցուի
թէ
Նսր
Կ տակարանր
պէւտի
գ ո յ ո ւ թ ի ւ ն
չունենար՝
եթէ
Հ ի ն կտակա
-
րանր
գբոլահ՜
չ բ Ա ա բ
ն ա է ս ա պ է ս
: Այսին
-
քրն
, Յիսուս
կրնար
լ ^ ^ ի լ
ե թ է
գրուահ՝
չբլլար
Հ ի ն կ տ ա կ ա ր ա ն ր
, «ուր
կր
Գբա
-
նուին
՛Բրիսառսի
Հա
յոգ
մ ա բ գ ա
ր է ո ւթի
ւն–
ներր»
:
՚Լաոնղէւ
« ա յ գ
մարգարէութիւն
-
ներն
են որ
պ ա ս ւ ր ա ս Մ ւ ե ց ի ն
Բրիստոսի
գա–
լուստր»
,
ա պ ա Հ ո է է ա ր ա ր
Հ ա ս ա ա ա ե լ ո ւ
Համար
առահր
որ
կ՚րսէ՛
«Ապաււումն
է
որ
մեսիա
կր
սաեղհէ»
:
՚Բրիստոսագիաութեան
մասին
ա
յսքան
Հմտութի՛՛ւն
• • •
ասլչութիւն
կր պատճա
-
ոէ
ի ն ձ ։ Ա ա ր գ կ ա յ ի ն
ուղեղի
մր
մէ^
ան
-
կարելէւ
է
ամբարել
այսքան
• • •
("ելքէ
կուա
:
« կ ա ր ե
լ ի
չէ
րմբռնել
Նոր
կ ա ա կ ա ր ա ն ը
ա ո ա ն ց
Հ ի ն կ ա ա կ ա ր ա ն ի ն »
, կր
պ ա ա ղ ա մ է
մ եր
աննմ
ան
գիտոսիկլԼ
միչա
Եղբա
յ ր
Ա ասիս
: Բայց
որո՚^էնն
է
մ ե ղ ք լ լ
ե թ է
ինք
, Աչրաֆէւկ
ի ա ս տ ռ ւ ա հ ա բ ա ն ր
, ի էէէւ
-
ճակի
շէ
րմբոնելու
Ն՛՛բ
Կ աակա
րանր
,
Տէ՚սռւսէ՛
ա ռ ա կ ն ե ր ր
, Հրաշքներբ
, ա
յլա
-
կերպռւթիւնբ
, յարութէււնր՝
աււանց
ի
ձեոին
ունենալու
Հ ի ն կտակարանր՛.
Ա
—
աոր
Համար
փ ա ՛ ՛ ռ ք տ ա ն ք ա ր գ ե օ ք
Հրէից
է
էսոսաոփանելոփ
Թէ
մե^հ
պիտի
րլլար
ա
~–
գէ տ ր ՝
եթէ
ԱբրաՀամէւ
թոոներր
փւրկտհ
չրլլա
յ ի ն
թ՛ամ
արին
սլսէամ
ութիւնր
, ո ա
-
քերուն
կողմէն
ղիշերոփ
ա գ գ ա կ ա ն ի ն
ան—
կռղէւնր
մտնող
Հռութէւն
ճ ա բ սչիկո
ւթեան
փկայութիւնր
կամ
հ՜երոլկ
՚իալթէւն
ան
-
կ ՚ ՚ գ ի ն ր
մտնող
կոյսերուն
Համրանքր
:
Կը
յայտնուի
թէ
կրօնքի
պ ա ա մ ո ւ թ ե ա ն
^
Հէ՛ն
ու
Ն՛՛ր
կ տ ա կ ա ր ա ն ն ե ր ո ւ
բ ո փ ա ն գ ա
—
կութեան
կամ
քրիսաոնէսւ
թեան
հագմ
ան
մասէն
այնքան
բան
՚լէ՚աէ
Ե ՚ լ բ ^ ՚ յ ր
Ա ա ս ի ս ,
որքան
մեհ
-
մամիկս,
ճ,մւ
աութիւն
մրն
է,
սակայն
, որ
սլատիւ
կբ^։
բերէ...
մեհ
-
մամիկիս։
Աւրեմն
,
Աչրա–^
ֆէ՚էէ՛
բարձու^ւքէն
ճաււելր
պայման
չէ
բարձ
րաթռի
չ ա ս տ ո լահ
ա բան
կարհ՜ելու
Համար
ինքղինք
,
րարձրէն
կբ
թ՚ւէ՛
թր–
ռուցէէ1լն
աւ
ե լ ամէն
բան
ոբ
թեթեւ
է,
՛է թի"՜
"*–
թի"
՝
՚ ՚
^ ՚ 1 ւ Բ ՚ " յ Ր
^ասէւս
բս՛
ր ձր աթէւռ
:
Տեղը
չէ՛բ
գիտել
աալու
մեր
ա.1յԼ11լ1ւԺիԱ–
՝Բ՜»ին
, որ
կբ
Հասկնայ
Աստռւհոյ
գ է մ
լու–
աանքներս
բայց
չէւ Հասկնար
Նռր
կտա
—
կար
ււնց
Հէւն
կ տ ա կ ա ր ա ն ի ն
,
թէ
չ ա ր ա չ ա ր
կր
մեղանչէ
ու.լղավ,աո
քրիս
-
աոնէութեան
գէմ
, երբ
կլ։
կարհկ
թէ
բանէւ
մր
սլիտի
չհ՜առայկր
Բբիստոսի
գա–
լուստր՝
եթէ
էէ ձԼռին
չունենայինք
Հ ի ն
կտակա
րան
բ
:
ճ է՛ չ՛է
է թէ
Ն՛՛ր կտակա
րանր
չատ
բան
գուլցահ
է
Հէ՛ն
կ տ ա կ ա ր ա ն է ն
: ԼԱմանք
կբ՝
պնգեն
թէ
մէէսթիք
փիպերգութիւն
մրն
է
առաշէւնբ,
Հիւսուահ՝
երկրռլէգին
շարք
մը
ասացուահ,^ւերուն
թ ե լ ա գ ր ա ն ք ո փ )
:
Ա ե ր
կարհէւքը
կր
տ ա ր բ ե ր ի
Հիմնուէէւն
։
Երբեք
խնգրո
յ առարկա
յ պիտի
չ՛լար
-
ձնեմ
անձերու
, գ է պ ք ե ր ո ւ
ե լ նոյնիսկ
մա–
Աէենաւլրական
Հ ի ն ւէկայութեանց
ւէաւերռւ–
կանութիւնը
, (Հասկցողը
Հասկցաւ
թէ
ո՛ ր •
փ է ճ ե բուն
կ՝ ա
1լնա
ր կե
մ )
:
Պիաի
առնեմ
\
ասնձերբ,
գ է պ ք ե բ բ
եւ
գիրքեբր
այնպէսւ
իէւչպէս կ՚աԼաքւդոՆին :
Ալ
պիտի
ցռյց
տամ՝^
՚ւյոյւ կտակարաքւիքւ պայքարը Հին Կտակա.
րանին դէւք՝
ամէն
ա պ ա ց ո յ ց
եւ
փկա
յ ո ւ
-
թէււն
աոնելոփ
Հէ՛ն
ու
Նռր
Կտակաբաննե—
րէն
, եւ
թող
ասլչի՜
իկը
-
վիկը
,
պարապ
աիկը
, բարձրաէսօսիկ
գիտոսիկբ,
որ
ան
-
ուանէէ
Եղբայր
Ա ա ս ի ս ՝
քարողիչ
չգիտոլ—
թեան։
Անմիլապէս
աւելցնեմ
թէ
նորոՆ -
թիւն է ինչ որ պիաի ներկայացնես՛ , -
երբ
նորութիւն
կ՝բսեմ
,
Եղբայր
Ա
ասիս
կրնայ
գ ա ր ձ ե ա լ
լարել
իր
լսւթեռնան՛
յայտարարելու
Համար
թէ
պարհենալու
եւ
ինքգէէնքս
գուէելոլ
պ ա տ ր ո ւ ա կ
կբ
ստեղ
-
հեմ,
(կր
նաէսրնտբեմ
սլտրհենալ
տոպ
րակս
լեցուն
, քան
թէ
Համեստանալ
տոպրակս
պարապ)
, մինչ
իմ բ ա ր ե կ ա մ
-
ներս
աո
իթ
կ^ ունենան
Հաստաաե
լու
թէ
ճւլնութեան
ե լ ւ է ե ր ա գ ն ա Հ ա ա ո ւ թ ե ա ն
գե
-
լ ը ,
որ կ՝աշէսատի
մէ^ս,
շա՚՚տ
ու չ ա ՜ տ
է
չ ա ր չ ա ր ե ր
ղիս
ա ռ ա ^ ռ ր ղ ե լ ո ւ
Համար
այս
եղբակացռւթեանց
, ե ր ի տ ա ս ա ր գ
տ ա բ ի ն ե –
րռւս
ւլո Հողս
ւթե
ան
գնոփ
:
Եւ
է
յանուն
Ասաուհոյ՝
իմ
քցորենացիիս
սրբութիւնն
ուրացողբ
, յանուն
էսա
չո
ւահ
Բրիստոսի
ս ա
իմ
էսաչոլահ
մողոյէոլր
-
՛լի"
յեղավէոէսութիւնն
աղարաողը
,
յանուն
օսւար
մարտիրսսներու՝
իմ
արիլնաթա
-
ԿԼաէս
ֆետայիներռւս
յիչատակն
ե լ ի ա է ա –
լ ր անարգողը
ի վեբշոյ
թող
Հասկնա՜յ
թէ
Հ ա ւ ա տ ա ց ե ա լ
ժողովուրւէէւ
մը
ա ո ^ ե ւ
կրկնաբանութեամբ
եւ
թ ո ւթ
ա կա բանո
լ
-
թեամբ
սոնքացուլնեբէն
տ ա ր բ ե ր
են
այն
մտալորականներբ
, որոնք,
գմրախտոլ
-
թեան
մբ
առ9ել
ընգփղելով
եթէ
պ է ա ք
աեսնեն
ՀայՀոյելոլ
Աստռւհոյ
կամ
ոեւէ
մոմակալ
սուրբի
,
նաէս
Լլ աշխաաին
աւելի
լաւ
ճանչնալ
Ա ս տ ո ւ ա հ
ր
կամ
մ ոմաԼլալբ
,
քան
անոնք
ռր
աղօթք
մբ միայկյ
ղիտեն
«Հանապաղօրեայ
Հացը»
խնգրելոլ
Հա
-
մար,
սոսԼլ
այղքանով
եւ ա տ ո ՛ ր
Համար
սքէէայն աստուահապաշտ
:
Ա ր ջ ա ՜ ս պ , ա ր ք ա ՜ ս պ
, ա
յ ո ,
ա ր ք ա ՜
ս պ
կբ
թավւեմ
այսսլէս
, երբ
մէկբ
այնքան
կբ
յիմարանայ
, որ օտտբ
սուրբերբ
պաշտ —
պանե
լու
Համ ա բ
կը
յա
բձակի
Հա յ ո ւ
-
թեան
սուրբերուն
վ ր ա
լ
;
Զմ
եռահ՝
պիտէ։ կրնա՛՛
մ Հասկցնե
լ
թէ
պա
յ մ ան
մ բ կա
յ իրար
յարգելու
,
Որ
ա
յ ն
քան
նուիրական
Լ՜ որքան
սուրբ
մբ
պ ա շ
-
տե
լ բ : Պիտի
կրնա՛՛մ
Հասկցնե
լ թէ
պայ
-
ման
՛քը կայ
մ տ ա ւ ո ր ա կ ա ն
յարգելու
,
որ
այնքան
սբրաղան
է ,
որքան
Ա ս ա ո ւ ա հ
պաշտելր,
-—- մաաւորակտ՚նն
է
Որ
ձեղի
Ա ս ա ո ւ ա հ
կուտայ
ե լ կբ
ճանչցնէ
, ե լ
ոչ
թէ
մամէէ/լս։
կրօնական
ղաղավւա
րնե
բո
ւ
ղ ա ր գ ա ց մ ա ն
ա ե ս ա կ է տ ո ւ թ
Ի ^ ն չ
արժէք
կբ
նեբկայացնէ
Հ ա ւ ա տ ա ց ե ա լ
մեհ
-
մ ամ
ի
-
կէ՛ս
ասաուահ՜պաչտութիւնբ
,
երրել
-
իցէ
էսոբՀա՚Բհ՜
է ք ա յ գ
մասին։
Ա ն ա ր գ ե ց է ք
մաալորա1լանբ
, էւնչպէս
Լլ՚բնէ
^.սւր^իքւ )
եւ
Ա ս տ ո ւ ա հ
պէւտէւ
Հ ե ռ ա ն ա
յ
աղւլէւն
մ էքէն
,
(Աստուահ
չարչի - պաշի
չէ
ի վ ե բ
քո
յ)
:
Ա Հ ա
թէ
ինչո՛ւ
կր
ւգաՀտնքեմ
յ ա ր ։ լ
ա՜նք
Հ ա ն գ է պ
մ
տաւո
րականին
, եթէ
նոյնիսկ..՛
էէարգ
մ լ ն
է պաչտահ՜բ
իբրեւ
Ա ս ա ո ւ ա հ
:
Յ ա ր գ ա ՜ ն ք
եայ
Ժ տաւորականէւն
,
օ ա ա ր
սուրբեբ
սլա շտ
ելէ
առաք
: Պօղոս
կբ
կրկնէ
շարունակ
, «նաէս
Հ բ է է ՚ ն , ապա
օտաբէւն»
:
ՀեէոԼաւեցէք
Պօղոէէին
յանկերգէւն,
րս1։լու
Համ
ար՝
«նախ
Հայուն
,
յետո
յ օ ա ա ր
ին»
:
Յարղեցէք
Հայբ
, վասնղի
«
իւրաքանչիւր
Հայ
բեկոր
մ լ ^ ւ
է Հայրենէւքէն»
, նշխար
մբ
մ
ե՜ր
պ ա ա մ ութենէն
,
ի ն չւգէս
կ՝ բսէբ
մե
-
հ ա պ ա
յհառ
իմ ա ց ա կան
ռ
ւթ
ի լ ն մբ,
Ա ղ ա
-
ճանեան
կաթողիկոս
: Ա յ գ
էսօսքբ
, որ
ա
-
լ ե տ ա ր ա ն
մը
Լլարժէ
, գ ր ե ց է ք
ձեր
ե կ ե
-
՚լեցինեբուն
մէք,
ձեր
գսլրոցներուն
մէ^
,
ձԼքբ տուներուն
մ էք ,
սլաամ աԼլան ան -
քնքելի
էսօսք
մբ)ւ
է
ատիԼլա
: Գրեցէք
նաեւ
Ե՚լբայբ
Աասիսի
ճակաաբ
(Բ ՚ Օր– Զ ՛Տ՝) •
Բայց
երբ,
մէկբ՝
չարչի ,
միւսը՝
ա
-
ղտնւլամ
ո լ , երկու
գասա
կարւլ.
Լլբ
միանան
անարղելու
Համար
մաաւորականը
, Հըռ
-
Լակելւ՝ւէ
էլայն
աոաքինին
բաոուէ
մսլ —
ր ա ց կան
,
ե
րկր"
ր ՛ լ ի ն
րէոոուէ՝
անկրօն
Լէամ
սւնաստ։։ւահ
, կրնան
վստաՀ
ը լ լ ա լ թէ
Հ ա յ
մ աաւո րական
ր շաս՜
տ
է
ւիւէ
էս ուած՝
Եւրո
-
պա
գալէն
է։
փեր
, այլեւս
նախկին
գիւղա—
Լ Ո Ի I՛ Ե Ր
ՀԻՆ Խէ1Րք^ԵՐ1
( Հ Ա Մ Ա Տ Ա Ր Ա Ծ
ԱՒԵՐԱԿ)
վ ա ր
.պ
եաբ
չէ՜ ,
էասյաաճամուկ
ա–
հ-ականներու
նչաւակ
, ու
կրնայ
, իր
կ ա ր –
ւլէ։ն
, է՛նք
ալ խ ա յ տ ա ռ ա կ ե լ
չՀՌյւ^ն
ե լ ա
-
ղանէլտմէէլբ,
այսինքն՝
մաքսաւորն
ալ,
փարիսեցին
ալ.
Նոր
կ տ ա կ ա ր ա ն ի ն
բ ա
-
ռե բուէ
:
Ա Հ ա
թէ
ինչո՛ւ
այս
փիլիպպականը
:
Եղբայր
Ա ա ս ի ս բ
սլաբւլապէս
ղ՚՚Հ
մ լ ^ է
ձեռքիս
մէք։
Ե թ է
՚ ս մ ւ ։ ւ ր
բռնեբ
եմ
օձի
-
քէն
ու
կբ
ցնցեմ
, նպատակս
է
ըսել
մօ
-
աաւո
ր ի ն
ե լ Հեռաւորին
, Բրիստոսի
փ ե
-
սալէ
բին
եւ
գե րասլա
յհաււներու
ւիւ՚քբա
-
լորին
, ա Հ ա ս
մոնթին
ե լ
աբեղային
.
Յիմարներ
մի՛
կարհէք
մեգ,
գաղափարա
կան
յեղա
չր քում
ի
պա
յքար
մ բն
է ո բ
կը
մղենք,
ու
ղօբաւո՜
ր
ենք,
ղօրաւռր
տ ա
-
սլալելոլ
Համար
Հ ա կ ա ռ ա կ ո ր գ ը
,
եսլիսկո–
պ ո ս
ը լ լ ա յ
թէ
քռբեպիսկռպոս
,
փ ո խ ե ր է ց
ը լ լ ա յ
թէ
սլեբետուտ
՚,
Ա ե բ
սլա
յքա
րին
ձեւն
է
նախ
ճանչնալ
Հա կառա
կոր
ղ ի ն
՚ լ է ն ք ը
եւ
աւելի
լաւ
ւլոբհահել
ա յ գ
ղէնքը
նոր
ղէնքեր
գոբհահելէ
ա ռ ա ք ։
Այս
էէճււականռւթեամբ
կբ ճ ա կ ա տ ի մ
ա–
նոր
ղէմ՝
որ
Հ ի ն ու
Ն՛՛ր
Կ տ ա կ ա ր ա ն ն ե ր
ցոյց
կուտայ,
իքորենացիի
ա ւ ե տ ա ր ա ն ա ր ՛ –
ժան
սուրբ
մատեանին
փոխաբէն
,
յայաա–
բաբելոլ
Համար
մեղի.
«ԱՀա
էիրկութեան
ա ւ ե տ ա ր ա ն բ »
: Պ ա տ ա ս խ ա ն ե լ է
աււաք
թէ
հւոբենացի՚ն
է մեր
առածին
, մեր
ն ա խ ա
-
պ ա տ ի լ .աւետա
րան
բ , վճռեցի
Հ ա ս տ ա տ ե լ
թէ
Հ ի ն ու
Նոբ
Կտակաբաններուն
քատա
-
գովը
Հ ա ս ա ր ա կ տ գ է ա
մրն
է,
որ
բան
չ ի
գ ի տ ե ր
ա յ գ
գիրքերուն
բ ո վ տ ն գ ա կ ո ւ թ ե
֊
նէն
է
Հարկ
էբ
, ուրեմն,
Հ ե տ ա պ ն գ ե լ
զէնք
մինչեւ
իր
աղբիւբներբ
Ա ր դ ,
բ ա ց է ք
Ափոլոժէթիք/,
որեւէ
գիրք,
ուր,
ինչպէս
մեր
քսփիսթ
Հ ա կ ա ճ ա ռ ո ղ բ
գ ր ե ց
իբ ք ա ա ա գ ո վ ա կ ա ն ի ն
մէ^,
կբ
յ ա յ -
Ամերիկարնակ
Հայրենակից
Տիկէ՛ն
թ ա –
դուՀի
Նուրիկեան
էւր
։լաւկին
Հես։
Խ ա բ
-
բ ե բ գ գ ա ց ա հ
ըԱ՚"լ"վ
՛էե բաւլարձին
Լիոն
ՀՀանգիպե
ցաւ
, ա
յցե
լելու
իբ
աղղ
ա կ ա ն
ներուն
Պ–
Գ–
Նուրիկեանի
ե,
Պ ՛
Աստ
֊
տոլը
Ա՚արկոսեանէ։
։Այս
աոթիւ
հանօթներ
եկահ
էին
լուրեր
քաղելու
թէ
Ամերիկայի
եւ
թէ
Խաբբերդի
աղզականներու
մասին
:
Ութ
օր
շարունակ
հանօթներ
այցի
կու
-
գային։
Տիկին
թագուՀին
մաքուր
Հայե՜
-
րէնռվ
շաՀեէլան
տեղեկութիւններ
տ ո ւ ա ւ :
Խարբերդի
մէք
թուրք
ղինուռբի
մբ
ե լ
ք ա
։լա ք ա պե
ա էէն առա^ո
ր գ ո ւթեամ
ր
սլտբ–
ա ա հ
են
ամէն
կողմ
: Ա իասին
տ ա ր ա հ
են
լուսանկարի
եւ շարժանկարի
մեքենայ
մը,
նկարելու
Համաբ
բոլոբ
պ ա տ մ ա կ ա ն
վայ
-
բերն
ու սրբատեղիներբ,
րայց
ոչինչ
մնա
ցահ
է անցեալէն
: Բերդի
ճամբուն
վ ր ՚ " յ
ֆրանէյական
գպրոցն
ու
ոբբանոցբ
ժ ա մ ա
նակին
կ ա ռ ք ե ր ո վ
կ՜՚երթեւեկէին
:
Այժմ
ք ա ն գ ո ւ ա հ
ե լ աւեբաԼ^եբռլ
տակ
ւքնացահ
է ա յ դ
սլողոաան
: Բ ե ր դ բ
Հասնելու
Համար
կբ
ստէւէւլուին
ճ ա ն կ ռ տ ե
լով
յառաք անա լ ;
Ա այրբ
կը պ ա տ ռ ւ ի բ է
տ ւլո ւն՝ Զաւէն
,
նկա–
բել
Խարբեբւլի
լնւլՀանուբ
տ ե ս ա ր ա ն բ
:
Տղան
ինքն
ալ
սքանչանալով
կր
սկսի
նբ–
կտրել
: Թուրք
պ ա չ ա օ ն ե ա ն ե բ բ
գի՚ոել
կու
տ ա ն
թ է
արւլիլուահ
է
,
բ ա
յ ց
Զաւէն
թուրքերէն
չղիանալով
կբ
շարունակէ
իր
գորհբ
:
Տ իկէ՚նբ
Թուր
քերուն
կ՝աո.աքար1լէ
՚Է"*Ր
էւքահ
ա տ ե ն
այցելել
Հայոց
Ա
. Ա ս տ ո լ ա
-
հահին
եԼլեգեցին
: Այս
առթիւ
Կ՚ըսէ
թ է
բ ա ն ա
լէէն
աւ։ահ
է ք ա Հ ա ն ա
յ է ն
: Բ՚ուրքե
բբ
ղիներբ
կ՝առաջնորդեն
ե1լեգեցին
:
Տէ՚կէ՚նը
բանստլփն
կ ո ւ ա ա
յ ոբ
գուռը
բանան
:
Գեռ
չբաւքահ
աղաւնիներ
բ
կբ
սկսին
էսուճա
-
սլա Հար
ւիա էս չիլ քաբդոլփշռլր
սլա տու
-
՝> սւններէն
: Տիկինը
ե լ տ գ ա ն
կ^ոււլեն
յա
ռ ա ք սնալ
մքէնչել
տ ա ճ ա ր ը ,
ստկայն
ան
-
կտրելի
էր ,
աա
րինեբու
լ^թացքին
աղալ–
նինԼ.
բու
կ ո ւ տ ա կահ
հիրտէն
չեն
կբնաբ
յառաիսնալ
: կ՚անցնէւն
ԱսորԷ։ն1ւբուն
թ ա
-
ղր
որ
րերգին
տ ա կ ն
էր։
Հոն
ալ
աւերակ։
Ամէն
կողմ
աւերակ։
Խ ա բ բ ե ր դ բ
ամբող
-
քովէւ^՛
ք ա ն գ ո ւ ա հ
Լ՛ւ ամայի
: կբ
մե1^էէն
չ^արՀս՚կտլութիւն
յայտնելուէ
թուրք
պաչ–
տօնեանեբուն
ե լ բսելուէ
թ է
Աէղրէ
պ ի ա ի
երթ
։՚ն : Կէս
ճամբան
Աուլթանիէ
կոչ
-
ռւահ
ւլինո
ւորական
գ պ ր ո ցին
ք ո վ
Լլանգ
կ՝տււնեն,
այն
տեղէն
՚ է ՚ ո ^ ր ի կ
ճամբով
մբ
կ՚երթան
Հիւսենիկ
, իրենց
հ ն ն
գավայ—
է՚ԼԼ–
Բ ա ո ո բ գ
ժամէն
գէււղաքաղաքբ
Հասահ՜
Լ՛ն
: Ա ւ ւ ա ^ ո ր դ ո ղ
թուրքը
սիբայօժաբ
՛ււ -
մէն
կողմ
1չը
պ ա ա ց ն է
, սակայն
՚լէ՚՚՜՚ԼՐ.
անճանաչելի
գ ա ր ձ ա հ
էր : Վեր^ասլէս
ա ի –
կինբ
կբ գ տ ն է
իբ
Հայրենի
սեմբ
ե լ
յ ո ւ ւ լ
-
ուելով
կուլայ
: ՛Բանի
մը
թրքուՀինեբ
ի .
բենց
սեւ
քուլերուն
աակ
հահկուահ
կբմօ–
տենան
ե լ կը
էսօսին։
Ամէն
տեղ
չրքելէ
, լ
թ,։ւրքեր
կ " ՚ – ՚ լ " ՚ ն
նկարուելու
իրենց
\ոգեր՚՚վ>
" ^ – ^ ^
ա.ւանձին,
ոմանք
.սիկ
-
Ն
Հեա
միասին։
Այդ
լուսանկարները
մենք ալ տԼսանք։
Ամէն
կողմ
ամայո.
-
թիւն
ե՛. աւերակներ
: Բանի
մը
ն մ ո յ շ
նը.
Լլաբնեբ
ալ
Հայրենիքի
քուրի
սա.ի..բով
:
կ՝ա,ցելեն
եԼլեղեցին։
Այղ
Հսկայ
ք ա
֊
բա^էն
տ ա ճ ա ր ն
ալ
ա ւ եբակնե
բու
կոյտ
մբն՛է
: Ան՚լնաս
մնացահ՛
միայն
ալաղանր
:
Հայոց
գեբեէլմս՚նատունէն
Հ ե տ ք
չէ
մբ–
նՏց.սհ
: Խարաչոբցէ՚ներուն
թաղին
մէջ
որ .
ղերե,լմանատան
մ օ ՚ ս ն
էր
եւ
ամբոէլքսվին
Հայաբնակ
ոչ
մէկ
՚ ո ո ւ ն
կան.լուն
մնացած
էէ
Լեռնէն
Հոսահ
քա-րն
ու աւաղբ
Հալա
-
սարեցուցահ
են
Հողէ՛ն
:
Զ""^էնբ
ամէն
կողմ
նկարահ
է ։ Շինռւթիւննե րէն
,լատ
,
Հետք
չէ
մնացահ
Հայոց
երբեմնի
այգի
.
նեբէն
, անաաււէն
եւ
ղաչաին
չ ա բ ա ն
շա
-
բան
թթենիներէն
որոնց
շնորՀիւ
կը
հաղ–
Լլէր
մետաքսի
վաճառականութիւնը
:
Ա յ գ
կասլուտակ
գաշէսր
անապատ
է գ ա ր ձ ե ր
:
կանգուն
մնացահ
է
միայն
Տավտտամ
-
սուն
իր կամարոէէ
եւ
դոյդ
Հոսահ՜
քուբով։
Անկուշտ
խմեցինք
ա յ ։ լ
քո։րէն
ու
ափ
մը
Հող
եւ
քանի
մը էսճեղ
պայուսակիս
մէք
ղետեղեցի
ԱմեբիԼլա
տանելու
:
Զ ա ւ ա կ ս ,
ըսէ՛,
կը տ ե ս ն ե ս
ս ա
դիմացի
պարապ
բը.
լուրներն
ու
լեռները,
աււաք
բոլորն
ալ
հ՜ահկուահ
էին
ա յղիներով
1տլ
պ ա ր ա է ւ ^ ե ֊
բուէ
: Ջոկբերր
կր
՚ լ լ դ լ ա յ ի ն ,
սոէսաԼ^երր
կ՝եբգէէէն
էմեբ
աղքիկներն
ու
մանչեբբ
ի–
րենց
անուչ
ձայներով
էսանղա
վ ա ռ ո
ւթիւն
կբ
ստԼէղհէին
այդ
ա յ ւ լ ի ն ե ր ո ւ ն
ել պար
- ՚
տէւլնեբուն
մէք
• . •
Աեբասաիայէն
մինչեւ
Խ ա ր բ ե բ գ
այս
է
պ ա տ կ ե բ բ ։
կրնաք
երեւա1լայել
մնացեալբ,
մինչեւ
կարին
, Աուշ
, Վ ա ն
եւն
. ,
ԱեԼլնելէ աոաք
ւլաւաթ
մբ
քուր
եւս
էսմեցինք
Հայրենի
աղբիւրէն
:
կ ա ո ա պ ա ն ր
պատրաստ
էր
եւ
ճամբայ
ելանք
Աեղրէ
եր
վժա լ ո ւ ։
Թուրք
մանուկներ
մեղ
տ ե ս ն ե
լով
Լլաղաչէին
որ
«բան
մբ
տ ա ն ք
ի
սէր
Ա.։ւտուհռյ»
: կէս
ժամէն
Հասանք
Մեղրէ
:
Հրապարակին
վբայ
ոչ
մէկ
բառ
Հայերէն,
Բ՚"յՅ
բ ա ւ ա կ ա ն
թիւով
Հայեր
կան
քաղա
քին
մէք,
բնդՀանրասլէս
, կաբնեցի
,
Բղե–
ցի,
Զ ա բ ս տ ն ճ ա գ ց ի
, Բալուցի։
Թուրքի
մբ
Հարցուցինք
թէ
Լ լ բ ն ա ՚ ՚ յ
Հայ
մբ
ցուցնել
մեղի։
Զմերժեց
եւ
ա ռ ա ջ ն ո ր գ ե ց
Լլօչկա
֊
կ՛որ
Հայոլ
մբ
խանութը։
Կառքէն
,էար
ի–
քանք
եւ
մեղ
Հիւրասիրեցին։
Հիլրբնկալ
-
1ե^բ
Զարստնճա.լցի
են , Տ ՚ Աելքոնեան
,
^ԳԲ՚"յՐՐ
Փարաւոն։
Անէսցինք
ե ւ ճաշե
֊
ցինք։
Յ ա ք ո ր գ
օրբ
Փ ա ր ա ւ ո ն
մեղ
տ ա ր ա ւ
ոլատցուց
տմէն
կոէլմ
: Տ ե ս ա ն ք
ուրիշ
Հա
յեր
ալ
որոնք
գարմանքուէ
կր
մօտենային
մեղի։
Տարեցներբ
ընդՀանրաւղէս
Հայա
-
խօս
են,
չեն
մոռցահ
մայրենի
/եղոլն
,
իսկ
նո՚է
սեբունղբ
թուրքերէն
կբ
էսօսի
.
Ե ր ե ք
օր
ալ
Մեղրէ
ք ա ղ ա ք բ
մնացինք
:
Ո չ դ պ ր ո ց
ունին,
ոչ
եկեղեցի,
ոչ
ալ
քա
Հանայ։
Միայն
գիտեն
որ
Հայ
են : Աեղ
-
րէն
բ,սւական
յառա1գիմահ
տեսայ։
Ո֊նե
ե,ե1լաբականոլթիլն,
սակայն
լոլսերբ
այնքան
ղօրաւոր
չեն։
կօշկակարին
տունը
մնացինք
իրիկունը
: Ելեկտբաէլան
լ ո յ ս ը
այնքան
անղօր
էր
որ
երկու
Հ ա տ
ալ
ք տ 1
աարա
բուի
թէ
« Հ ի ն կ տ ա կ ա ր ա ն ը
պատ
֊
րաստած է(*)
Ն
որ
կ ա ա կ ա ր ա ն բ »
,
կամ
«մ ե ս ի ա յական
մ ա բղա
բէո
ւթ
իւննե
ր ը
կա
-
րեւոր
, նոյնիսկ
գլխաւո
ր տ ա ր բ
մբ
կը
կաղմեն
ա ւ ե տ ա ր ա ն ն ե ր ո ւ
սրԱտրաԱտՈՆ -
թեան
մէք»
: կբ
տ ե ս ն է ք
որ տ ա ր բ ե ր
բան
չէ
ըսահ
մեր
Եղյրայր
Ա ասիսբ,
այլ
պ ա ր ֊
ղ ա պ է ս , գ պ ր ո ց ա կ ա ն
ա չ ա կ ե ր տ ի
"լէ"
է
րաէւացէէ
բնդօրէւնակահ
է
ն ո յ ն
թութակա—
բանութիւնր
: Պիտի
Հ ա ս տ ա տ ե մ
, սաԼլայն
,
թէ
սէսալ
է
Ափոլոժէթիք^
՚ " յ Գ
աեսսւթիւ
նբ
,
էէն չսլէս
եւ
Եղբայր
Ա ասիսի
։լիտցա
—
հբ,
Ոբ
կբ
մնայ
Հ ա ս ա ր ա կ
ք ո է ի ի
;
Ե ս
ոչ վարգապեա
եմ , ոչ
ալ , կր
կրկ–
(*) ինծի կը թուփ, թ է այս
պաարաս
-
տութիւն
բաւնը , որ տարաց մըն է 1ստա
-
ցնելոլ ճամար ամբողջ վաբդապետոՆթիւն
մը՝ ՚լյՈքԱ կտակարանով Հին կտակարանը
դաշնակից պահելու, — այդ վաբդապե .
տութեան կեղծիքը երեւան պիտի հանեմ
ետքը ,— թելադրուած է Պօղոսի մէկ բա–
ցատըութիւնէն : Արդարեւ, Տաբսոնցի ա–
ոաքեալլւ կ՚րսէ թ է «Օրէնքր (Հին կտա
-
կարան) մեր դաստիարակր եղաւ՝
մեց
Քրիստոսին բերելու, որ մենք հաւսւտք ով
արդաբանանք»
(Գագ. գ.
24)։ Պէտք
է
կարդալ, սակայն, յաջորդ հատուածն ալ.
«ք^այց երբ հաւատքբ (՚Նսբ Կտակարան)ե–
կալ, այլեւս պէտք չմնաց դաստիաւրակի
(Հին կտակարան) հետեւելու»։ Այււ մա -
սին, աւելի յսաակ, յաջորդաբաբ :
նեմ
,
Հ ա ւ ա տ ա ց ո ղ
՛՛՛Ը թէ
քբիոաոնէոլթիւ–
նբ,
երէկ
ուղեկից՝
յ ա ռ ա ք ա պ ա Հ
ժողո
֊
վուբղներու
, /լբնայ
այսօր
ալ
էսաղալ
ն ո յ ն
գե՜րբ։
Բայց
եթէ
չ ա ա
ղբաղահ
եմ
քբիո–
աոնէութեան
սւատմութեամբ
եւ
իբ
մա
-
տենտւլ
րութեան
ո ւսո
ւ ւքնաս
է։ բութեամ
ր
,
պ ա տ ճ ա ւ ւ ն
ա
յ ն
է որ
ւլիտեմ
թէ
իմ
ժողո
վուրդիս
պ ա ա մ ութեան
եւ
մ ա տեն
աւլր
ու
թեան
մէշ
քրիս։ոոնէութիէնբ
թողտհ
է
ժ ա ռ ա ն գ
մբ
այլապէս
չաՀեկան
: ինչպէս
^
եւ
քրիստռն
է ութ
եան
վ ա բ գ ա ս լ ե տ ա ղ ս ւ ՛ ՛
ղարւլացման
մէք
իմ
ժողուէուբղս
ալ
ձգահ
է իբ
աղղային
նպաստը
նոյնքան
Հ ե տ ա
-
քրքրակտն
: Ա Հ ա
թէ
ի ն չո՛
ւ
ե բ կ ա ր ա տ ե ւ
ուսո
ւմնաս
էէ բո
լ թիւննե
բու
ե լ
պբպտումնե–
րու
ա ռ ա ր կ ա յ
գարձուցահ
եմ
Հէ՛ն
ու
Նոր
կ տ ա կ ա ր ա ն ն ե ր ը ,
այսւղէա
նօթեր
ա ո ե ր
եմ
, էէ 1լայութէւլններ
քաէլեր
,
անճշտոլ
-
թէէ ւնե ր
ա րձանա
դրեր
,
ր ա
ղղա
տական
Հանգէւաւէւթեան
Հատռւահնե
բ
րնդօր
էէնա—
կեր
ու պ ա Հ ե բ
։Այդ
նօթերն
են
որ քովս
են
Հ իմա
, ե լ
Լլօալ տ ա գ ո րհեմ
Վ**քլիւ՚լի
նա
-
Հանէլ
ի ն ա յգեստաններուն
մէք,
ա ր ձ ա
-
կոլբգէ։
այս
օրերուն
:
Այլապէս
սլէ։աէէ
չկարենայի
չտկել
Եղբայր
Ա ասիսի
հու–
ռբ
այս
տեղէն
, Հեռու
մ ա տ ե ն ա դ ա ր ա ն է ս
եւ
իմ ^առատ
գ ի բ ք ե ր է ս »
, որոնցմէ
կ՝առ–
նեմ
էէնչ
որ կ ո ւ տ ա մ
, է՛նչպէս
կր
,լրէ
Պէյ–
բութցի
տղեկ
մբ,
մեհաչռինգ
գ ի ւ տ
մը
ը.
նոէչի
պ է ս
կամ
գ ա գ ա ն ի ք
մը
երեւան
Հա
-
նոդի
վ ր է ժ խ ն դ ր ա կ ա ն
ուբաէսութեամբ
:
&•
ՆԱՐԳՈՒՆԻ
I
Fonds A.R.A.M
