« Տ Ա Ռ Ա Ջ »
ատ
1ւ1՛
ւ յ ւ > ւ ^ ւ ւ | ւ ւ – - - ք ^ ^ ^ ^ ^
• • •
ՊաաաՀաբար
մեր ձեռքն
անցաւ.
՚ / 1 ' Ր Ք
մբ, որ ապուահ է Ամսաերաամ
,
1711/5»,
աս
քլէ
212
աարի
առաք
( ^ո ոօ - հՕ Շ Շ ճ ւ , –/^քքո^ռօրսա - ^^^ԼX )
*^1՚ՐՔՇ
ոչաականի
մեղ անհ անօ
թ
ԳԲւէ մչ՛՝ Շ • Շրէոգերի
եւ կր կրէ
Հեաեւ
եալ խորագիրբ՝
«Արալքեան
լեզռւին
գանձ» :
Գիրքին
մէք «իյօսակցութիւն^ներ
կան
երկու
անձերու
մ իքեւ , որոնցմ է ՝ մէկր կբ
կոշուի
Ֆրանշիսկօ
(րսա երեւո
յթին՝
Հոլանաացի)
, իոկ միւսբ՝ Աաֆաբ
\ պաբս–
կաՀայ
) :
«Եբկր՚՚բդ
խօսակցո
ւթիւն
յաղաղ ս կեն
ցաղավարութեան
Հայոց»
,
այս
խորա
գրով
գլուխ
էն մէ^ Հեաեւեալ
ուշաղ
րալ
խօսակցութիւնբ
աեղի կ՝ ուն ենա
յ Ֆրան -
չիոկոյի
ել Աաֆաբի
մէքեւ •
«ՖՐԱՆԶԻԱԿՕ
Ի"նշ խաբար
ունիս
ձեր
աշէսարՀէն :
«ԱԱՖԱՐ
Փառք
Ասաուհոյ
, ամա ֊
նութ էււն ե լ
իւ ա ղա գո
լ թ
ի ւն :
«ՖՐԱՆՋԻԱԿՕ
Կռուէ
իսկի
էսաբար
ունի^ս
« ԱԱՖԱՐ
Մեր ինշ պէաք այ թագա–
ւորաց
կոուէւ
վերայ
էսօսէլ. ասացի
մեր
երկիրն էսագ աղութիւն
այ»
(էք
332) =
Ա յսոլէ ս անկիւն
մ՛ե ր աշէսարՀ
ի վբա յ ,
<(,փաոք Ասաուհոյ»
, շկայ
այլեւս
• • .
Ամէնքր,
ամէն աեղ եւ ամէն
մամու,
կր
խօսին
այոօր ^թագաւոբաց»
ել «ոշ թա —
դաւո բաց
կռուի վեբա
յ» , կրէսօ զին Աղու–.
թեան
, աաղնաւթյե
րոլ
եւ նեբքէն
ո ւ
աբ -
աաքէւն
խո ով ութեանց
մասէւն
• • ՚
Շուրք
երկու
ղար առաք
կոյս
աշխարՀի
մր մէք կ՝ապբէինք
• ոշ երկաթուղի
ունէ
ինք
, ոշ Հեռաղրաթե
լ , ո շ էւնքնաշաբմ
, ոշ
օգանաւ,
ոշ ո աւո է։ ոյականնե
ր եւ ոՀ ալ. • •
Հիւլէական
ռումբ :
•
Մեհն
Նաւիսլէոնր
1812/5»
Փարիղէն
ղէպ
ի
Մ ոսկուա
1լարշալէր՝
իր աբամագրոլ -
թեան աակ , էւրրեւ Հաղորդակցութեան
ա–
րագ
մէւքոց , ունենալով
միայն
• • • ձիա
ւոր
սուրՀանղակբ :
Այսօբ
մենք
4-30
մամէն
Լոնաոնէն Գա
Հիրէ ճամբորդ կբ փոէսագրենք
,
անգամ
կր հրադրենք
Աուէղի
դօաիէն
թաղագրու–
թեան
Համաբ
Անղլէւա աարած
ղօրամ ա • -
սերբ քանի
մր ժամէն,
Հարկ
եղահ պա -
րագա
լին , օդէւ ճամբոփ
Անդլէւա
յէն
վե բս–
աէւն Աուէղ
վյոէսագրել
...
...
Ամէն քանա
կ
,բ լ լ այ
ժամ անակի , աա —
բահոլթեան
ել կամորեւէ
գօրոյթի
ձեւին
աակ
, յաղ
թ
աՀա րուահ է բնութեան աբ-
քու յին
Մ ա րգուն
կողմ է՝
մ եր
դ րաէսա
աշխարՀր
քաոսի
եւ դժոիւքէւ
վերահելով։
Այն
Հ էւն
ո ւ
բարի
օր եր ուն , երբ
հո վե
բր
առագաոտանաւե
րոփ կբ կարէ ինք , էոկ
ցամաքներր՝
ոաքով կամ ձիով՝ Աաֆար —
ներր դոՀ ու Հանգիսա
կր յայաաբաբէին
,
«մեր
ինշ ոլէսք այ թաղաւորաց
կռուի
վերայ
իսօսիլ. մեր երկիրն
խաղաղո
ւթ էււն ,
աժանութ
էււն ա յ » • • •
կա՞յ
մէկր մեր մէք, որ մեղի կարոդա -
նար այսօր
այս լեղուով
խօսիլ
...
« Ամ ենա
յն
Հայոց
րանասաեղհ
ր »՝
ՑովՀ.
թ՚ումանեան
կր գրէր.
իերանն ալւնոա մարդակերը էն անրան,
Հազար դ ա րո ւմ հազիւ դ արձաւ մարդաս
պան .
Զեռքերն արնռտ գնում՛ է ճա դեռ կամ -
կս^ր ,
Ու հե ռ ո ւ է մին չ ե ւ Մարդը իր ճամբան :
Աեբ
ռբոնահբ
այս
գլխադիր
Աարղր
չէ , այլ փոքրագիբբ,
այն միւսր,
որ
«մարդակեր» էբերէկ
եւ
«մաբգաօպան»
ղա բձահ է այսօր
• • •
Գարձահ է «մարղասսլան»
ոշ թէ
դէպի
եա երթալով,
այլ յառաքանալով
ու յա -
ռաքղիմելռվ,
Հաղա,բամ եա
1լնե
բ
շարու -
նակ քաղաքակբթուե
լուէ ու մարղկա
յնա -
նա լոփ
• • •
Մեր
խօսքր աՀա այս
փ՛ոքրադիր
« մարդասպան
»նեբու
մասէւն է,
որոնք
մեր
շքնագ
աշխարՀր
,ամէն
բարիքներով
լի մեբ մոլոբակբ,
ճշմաբիտ
դժոխքի մր
վե.րահահ
են այսօր :
Աաֆարնեբու
շրքանին
կ՚ապրէր
նաեւ
մեր
աննման
Աայաթ - Նովան
• իբ երգե -
րէն
մէկուն
մէք անգուգական
աշուգր
1լ՝
ա–
լագէր
.•
^Խալիսին
սոլտր շատացել ա» . .
Այս
«սուտ»ր,
մեր րարի ու
միամիտ
եր՚լ շի օրե բուն
Հաղէււ ապաղրա
կան ձեւ
կ՝տոնէ բ , ապադբուելոլ
սլա բագա
յին՝
տսլաքանակր
Հադիլ
քանի
մր Հարիւբ
օ -
րէւնակի
կր Հասնէր
, իր այս
ձեւին
մէք՝
«սուա»բ
տունէ
աուն
եւ թաղէ
թաղ ոտ -
քով կբ պտբտէր
, էակ ձիով
՝ Հաղիւ
քանէւ
մր
մ երձեկա
յ քաղաքներու
մ էք կարճ շր–
քան մր կ՝րնէր
• . .
Այս
փոքրագիր
, փւոքբաքանակ
ու
ւիււյ>–
րահաւալ « սուտ »ին գէմէ , Հետիոտն
եւ
կամ
ձիաւոր , որ այնքան
գաոնօրէն կ՝ա ~
ԼԱէղէ ր
մե բ աշոլգլչ
, դա
յն
ա յ՛լ
«Աուա»ր
խա լիսին մէք շատցահ
գտնելով
• •
ք՚ոկ
IIIյսօ՛^բ
• • •
Փոքրագիր « սուտ »ր դաբձահ է գլէսա–
դիր
• րնտբելագոյն
մեքենաներով
ել ան -
Համար քանակով
քանէւ մր ժամուան
մէք
այո « սուտ »ր տսլադրտկան
ձեւ
կ՚առնէ
եւ կր Հեղեղէ
աշէսարՀր
. կր տեղաւո
բուի
ոաաէակա
յաննե
բու
մ էք եւ Հոնկէ
Հեո
աս–
փաււելով՝
քանի մր վայրկեանի
մէք Ժի -
լէւոնաւո բներու
սեփականութիւնր
կր
գաոնա
յ . է՛ոկ եթէ « սուտ»բ
«մեհ
սու
77
տ»երէն
՛է , ապա Հեոագրաթելերոլ
, Հե -
ռաէսօսնեբու
, ռատիոկայաններու
եւ մա—
մուլի
րիւր
" Լ անՀամար
օրդաններու
մի - ՝
քոցո՚է՝
քտնի
մր ժամ ուան մէք "ղք
մարդ
կութեան
, մեր բովանդակ
աշ ԷսարՀէւ սե -
փ՚ականաութիւնր
կրղ՚ոռէւայ
• • •
Պ իաի
ղարՀոլրէր
մեբ
մ՛ իամ իտ ա շուղր
,
եթէ
Հրաշքով
մբ իր դերեգմանէն
աշխարՀ
դ ալով՝
էսա լէս ին
այսօր ուա յ
«Ա ուտ»ր
տեսնէր,
ւէեՀօրէն
բտղմահ
էւր ղաՀին
վբ—
բոէ I եւ
յա ւլթա կանօրէն
իր թեւերր
հաւա
լահ
բեւեռէ
բեւեռ
....
ԱՀաւո րագո
յն երկունք
մր կ՚ապրի
մեբ
դարաշրքանր
. • .
ճշմ՚սրտութիւնր
անթեւ է , Աուտր՝
թե
ւաւոր
• • •
Բաբին
Հետիոտն է , Զարր
արագասլաց
Հ ԱՃԱՌԵԱՆ
•
Ամ էն անգամ ոբ Հա յաստանր
վերապ -
բահ
ել անոր մտաւոբական
ուժե րր
՚էե ր —
յիշահ
եմ , րարերաէստութիւն
Համարահեմ
շարք մր
հայ
գիտնականնեբու
Հայաս -
տանէ։
մ էք սլաանէ շէւ վրա
յ ամ ուր
կեցահ
ՐԱալր
:
Այգ գիտնականնե
բէն
Հ • Աձառ -
եան
եւս
մ եռալ
ա յս տարի
Ա րեւանի
մ էք :
Հտնղոլցեալր
Հայաստանի
խոբՀրգա
յ -
նա ցում
էն վերք թալր
իղէն Արեւան
Հ բա -
ւիբուեցաւ
իբրեւ
Համալսարանէէ
գասա -
խօս
Լ ֊ Շանթի
ել Ն • Աղբալեանի Հետ :
Վերքիննե
րր քա ղաքա կան պաաճա
՛ւն ե.րոփ
մերժեցին , Աճառեան
րնդունեց
Հբաւէ
րր
ել գոՀունակութեամբ
դասախօսեց
Հա -
մ ա լսա բանին
մէք իր անսպառ
սլա շա րոփ ;
Աճառեան
բառին
իսկական
առում
ով
լեղուաղէտ
, չարքաշ
մշակ
մրն էբ ,
ղին
քր մօտիկէն
ճանշցողնեբր կր
Հէւանային
իր Հմտութեան
եւ անսպառ
եռանդին
Հա
մար ; իբ ամբողք
օրր յատկացոլցտհ
էբ
Հա յոց
լեղուի
ու սումնասի
րութե ան %
Հայոց
լեղուի
բով անդակ
բառերր
Հատիկ–
Հատիկ անգամ աՀատ
ու թեան
ենթար կահ ,
ղննահ
ել անոնց կենսագրականր
շէւնս՚հ ,
ղլուէսներոլ
բաժնահ
Հատորներ էբ կագ —
մահ : Ամէն օր նոր բան մր աւելցնելու
մ ի–
տում ով
մ շտա կան
ոլրսլտո ւմնե բու
մ էք ,
էր : Իր յարատեւ
եւ տրագրնթաց
աշիսա - \
աունակութեան
բերումով
գրելու
ել ար
— I
տաղրելու
աՀադին
աշխաաանքնեբ
ունէր \
օրուան
ամէն
ժամերուն,
որ Հաճոյքով
կր \
կատարէր
: իր սլատրաստի
խնամեալ
ձե -
ռագիրներոլ
մէկ
էքէ՚ն վրայ
երբ նոբ բառ
մր սլէւաէւ աւելցնէր
, նոյն վայրկեան էւն է՛սկ
ամ րողք Է9ր • կ՝ արտագրէ
բ գռ Հուն ակո
լ -
թեամբ
: Իր պաա րաստահ
Հատո
րնե բուն ,
ա րտաղ բումնե
բուն , պրպտումներուն
, լթ–
թե րցումնե
բուն եւ վե բհ ան ումնե րունւ
պի
տի
չբաւէին
օրուան
24
ժամեբր
, եթէ
«ա յս վա /րկե անին
ղ որհր
մ իւս վտ քբկեա–
նին
մ էւ յեաաձգեր»էւ
սկղբունքր
է։ րեն
Հա
մաո
ստեղհոլահ
չսեպեր
։ իր մօտիւթե -
ու
մեքեն՚սգէն
. . •
Արգարութիւնր
գլէսա աուահ է , է"կ Ա–
նարգարութիւնր
ւլա բձահ է ե օ թն
ւլ.լէս ան ի
՚ԷԻէմւսլ
մր, միշա պատրաստ
րոլոբ
՚ար"–՜
դա բներն
ու տկարնեբր
փր երաէսէւն մէք
էսեղգե
լու ...
Բա գաքա կիրթ
«մ աբգաոպանր»
նորա -
նոր
ղ է։ ւա ե ր
յօր ինե լուէ իւրատիպ
«մ տբ -
գակե բ»
մ բ կրգաոնա
յ
Հարէււր
Հ,~ւգար -
ներով
կին ու երեխայ
բոցերու
մէք
մոէս–
բել՚ւվ
• • •
կաբհես
կր ճշմարտանայ
խօսքր
աքն բն–
կերաբաններու
,որոնք
մ՚սրգկայէւն
քաղա–
քակ բթութիւն
ր կր նմ անցնէ
ին էսեցղ եաի–
նի , ոբ ոչ միայն
յառա քանա
լ գիւտէ
,այքեւ
գիտէ քաճախապէս
ղէպի ետ - ետ գաո
—
•յլ ...
Արդեօք
ո^լր
կ՝երթանք
ՑՈԻԱԱԲԵՐ
բուն
կր յանՀնէորարեր
ամէն
օր բա՛,, ^
կարդալ
եւ բան մբ գրել,
//՚/՛/"–
յարատեւ
աշէսատանքի
աբգիւնք
ցոյց
կուաար
ղրասեղանին
՛էրայ
ղիղուահ
բաբձրակոլ–
տակ
ձե՚ւաղրերր
;
Համալսաբս՚նի
սլատմա - ղրական
բաժ
նին
մէք ուր
Հայոց
թ
՚ 1 ո ւ ի
աե -
սութիւն
կր դասաիւօսէր
ձեռնարկբ ապա–
ղրոլթեան
Համար պատրասա
գորհ
մ րե
էր , իւր՚սք՚սնշիւբ
դասախօսութեան
քանի
մր պրակնե բով կրներկայանար
էսնամ եալ
րնելու
Համար իր գասա էսօսութ իւն
ր :
իր դասախօսութեան
պաՀեբբ
Հաճոյքի
պաՀեր
եղան
միշտ։ Անիր դասախօսու -
թիւններր
սրամտութես՚մր
Համեմելու կա–
.բողոլթիւնն ալ ունէր :
իր ղաոաէսօսութիւններբ
աչքի
ղարկին
Համալսար՚ոնի
մէք։ Պատմաղբտկան
Հա -
մալսարանի
միւս դասախօսներ ր Ա . Ա -
բեգեան
(աաղ՚սչափութիւն
եւ միք. դրա
կանութիւն) Ա՛ Լիսիցեան
(ասպետական
գրական–)
, Ց՛ Մանանգեան
(Հայոց
ոլաա–
մութիւն)
, Ա– Տէրաէրեան
(նորագոյն
գրականութիւն
) , Ա • Տ ի՚լրանեան
(Հայոց
իրալո-ւնքէւ
պատմութիւն)
,
Վափանցեան
(գրաբար) եւ ուրիշներ
էւրենց
պարապ
ժամերուն
մաիկ
կ՝րնէին
Աճաոեանի
Հե ֊
տաքբքբական
գասախօսոլթիլննեբր
:
Աեր
լեղուի
րաղկացուցիշ
մասերր ,
բառերուն
հադումր,
ղարգացումր,
րա -
բեփւոէոռւթիւննեբր
, կրահ
աղդ.եցոլթիլն–
ներր , փա էսաոեա
I րառերուն
էու թ էււնն ու
անոնց քանակր
տքնո՚ւթեամր
մ անրակր -
կէ՛ա քննութեան
ենթարկահ
, ղտահ
, ղա -
սաւորահ
, սիստեմ
ի վերահտհ
ել Հատոր
ներ
կաղմահ
էր :
Աճառ եանէւ Համար
Հայերէն
բառերր
այն
չեն, ինչ որ են Հայ
Հրտսլա
բաղրին
կամ րանաստեգհին
Համար \ Ան՛որ Համար .
իւրաքանչէււր
Հա (երէն րառ
ուոումնասի—
րութեան
արժանի
շնչաէ^ւբ էակներ
են
,
՛Հ
անոնցմէ
իւրաքանչէււր
բ իր մասնաւոբ ՝,
պտտմոլթէււնբ
ունէւ , ուր հնահ է ,
/^է ՝՛
փւոփո էսոլթ եան
եւ աղւլե ցութեան
ենթտբ— ՚
կուահ է , ո՚^ւր ապբահ է , ե՚^րբ մեոահ է ,
ե՚^րբ
յաբսւթէււէւ
առահ է կամ կրկին
երբ
մեռահ է եւա
յ թ ւ Այո գեանի
փբայ
անոր
Հաւաքահ
օրէւնակներոլ
ճոէսութէււնն ու
բադմաղանոլթիէնր
իր Հմտութեան
ապա–
Ց"յՑ
^^Ր1Լ Կռ
կագմէին :
Լեղուական
էսնդիրներուն
մէք
կարհուա–
հէն
աւելէւ էսսաապո՚Հանք էբ , անկատար
եւ անորոշ գաղափար
լսել շէր ոււլեբ
լեղ
ուական
Հարցերու
մէք : Արբ
իրեն
րսէիք
թէ Խորենացէւն
, Փաւսաոսր կամ
Եդիշէն
մ օտաւորասլէս ա քսքան
անղ ամ դորհա -
հահ
են այնինշ
բառերր
, բնաւ շէր
ուղեր
լոել : Անոր փնտռահ եւ ուղահ
^Ի
՚՜^ՐՐ
ճշգրիա
թիլեր
էին։
ԳբելՅ֊է, մօտաւոբա–
պէս
/.է հաւանաբար
բառերուն
կաաաղի
Հակառակորդ
մբն էբ։ Զանաղան
առիթ -
ներով
քանիցս
ղառնութեամբ
բողոքահ է
այս
րառերուն
գէմ : Անոբ կարհիքով
այդ
բառերր
աեղ պէտք
շէր ունենա
լէւն Հա -
յոց
լեղուի
մէք։
Հայ
լեդուադիտութեան
մէք անվա իսա ր ինե
լի աշէոատանքներ
կա -
տարահ
է ։ Օրինակ՝
մեր
լեղուի
յունա -
ՕՏԱՐ
ԷՋնՐ\
ԿՈՐՆԹՈՍԻ ՊԱՇԱՐՈԻՄԸ
(Պոլսոյ գրաւման ՏՕՕամեակին ս ա ր ֊ ի ւ )
Բագկեբակր
անշարժ է , իր յետին
շուն
շր չէ լսուահ. ոչ մէկ էսօսք, ոչ մ՛էկ
քղաձդական
Հեհք
հանո
յց կեանքէն
ղէպի
մաՀ իր փոխումր
: Նախ քան
իր
Հոգին
ժամ անակ
ունենար
աղօթե
լու
,
մ արմ
ինր
անյուսօրէն
լքեց
եբեթային
թողութեան
՚
ղբուժան
մ եռալ
ան :
Ալ՛իի
թթամ
ինե րունւ
վաթասոէնւր կր
խաոնուի
իր ղփնուոբնեբու
ճիչին • ասոնք
կատաղութեան
ադադակնեբ
կ՝արձակեն
,
իսկ
առաքիններր՝
յաղթութեան
:
կռիւր
կր վերսկսի
, սոլբերն
ու նիղակներր
իրար
կր խաչաձեւեն
, ու ռագմ իթերր կբ դէո–
րին
փոթին
մէք։
Ա ինոթթի
Հեբոսաբաբ
կր պաշարէ
իւբաքանշիւբ
թիզ Հող , զոր
բռնադատուահ
է թողուլ
իր Հբամ անատա–
րութեան
փստաՀուահ
քաղաքին
մէք։
Անձ
նուէր
զօբ ագո
ւնդին
բեկորներր
իբենց
քանքերր կր միացնեն
իրենին։
Տակաւին
կաբեթ է ամ բանալ
եկեդեցիին
մէք,
ուր
կէ
մ եԼթահ էր ա յն դնգակր
,՝ որկէս մր
պարտեա
թեր
ուն
ւէրնժր
լուհահ էր գբու–
մանին
մաՀուամբ։
Մինոթթի
ու
իրեններր
Հոն կապասաանին,
իրեն
ետին
թոգէոփ
սւրեան վտակ
մր֊ Զեն դադրէր
, ետ քաշ–
ուահ
պաՀուն
, ղէմ
՛թել
թթամիին
, ու
կ՚երթան պաՀ մր շուն՛չ
աոնել
սբրավայ–
րին Հասա
սիւներուն
եաին :
Աւաղ , ինչքան
կարճ եղաւ այդ սլա՝^բ :
Մ իւս
լիմ աննե բ ր
1լր
տեսնեն
էւրենց Համ -
բանքէւն եւյանդգնութեան
աճումր
. ա -
նոնք Բբիստոնեանեբուն
՛էրայ կր էսոյա -
նան
այնպիսի
1լատադութեամ
ր
եւ էսէւղա -
խո ւթեամր
, որով
նո յնիսկ
իրենց
մեհ
բաղմ
ութ իւնր
մաՀառիթ կր գառնա յ ա–
մէնէն
յանգուզներոլն
: կոբնթոոի
սլա շա–
պաններոլն
՚էեբքփն
սլատնէշբ
տանող
ւիո–
ղոցր
այնքան
նեզ էր, որղէպի
սիւներր
յառաքացող
Թուբքերր ի զուր
Լլր
վար ֊
ձէին ետ դառնալ,
ու
կ իյնային
առանց
կարենալ
խոյս տալու; Աակայն,
նաէս քան
իրենց
աշքերր
փակելր
, վրէժէսնդի
րնե բ կր \
ցցուէին
իրենց շո ւն չբ փչող
մաբմիններուն՝^
վբայ։ Ալ աւելի
աՀարկու
ղինուորներ կր\
փոխարինէին
անոնք որ ոչ եւս
էէւն , ու
կոտոբահր
շէր
յա քողեր
նոսբացնել
իբենց
շաբքեբր
X
Բբիստոնեանե
բուն խորանր
ղարգա
րող
լո յսերր
թն կրնար
իբենց
պլպլուն
պա
յ–
հառութեամբ
թափանցել
Հրացանաձղոլ -
թենէն
գո րացահ
ամպեբուն
:
Օսմանցիները
դրան
առքեւն
են .ան կր դիմադրէ
իբ ա–
րոյբէ
հխնիներոփ։
Ու ամէն մէկ ելքէն,
բոլոբ խոբտակուահ
ապակիներուն
մէքէն,
մաՀացու
նետերու
կար կուտ
մ բ կր աե -
ղայ։ Անդաստակր
խաբխալահ կր
ցնցուի
իբ
Հիմեբուն
՛էրայ , եբկաթր
տեղի
կու–.^
տայ,
հխնիներր կր ճռնշեն
ու կր
՚իլ՚թին,
գուռր կր տապալի
; Բանր րանէն
անցահ
էր– կոբնթոս
կորսուահ՝
աւեթ
պիտի
չկրնար
գիմագբել։
Խորանին
սանգփսամաաին
վբայ
կանգ
նահ
Մ ինոթթի
դրեթէ
միակ
վեբասլբողն
է այն
քաքերուն
, որոնք թին կրցահ
փրկել
կորնթոսր
: Ան չէ ղագրահ
թնքր
Հեաասթդող
Թուբքե
բուն սպաոնալէ
։Ա ա–
ասնի
մր նկարր
գհագբուահ
է իբ
գլխին
փեբեւ
. երթաձիբ
՛խրթի՛նի
մր գորհն է :
Այս պաակերր
կաբհես
գրուահ է
խորանին
վրայ, մարգս
րաբձրացնելոլ
Համար
երկ
նային
իրերուն
: Աստուահորգիին
սիրուն
մայրր
հունկի
վրայ
բռնահ
իր որդին,
էլբ
ժպտէր պաղաաող
մեռեաթերու
աղօթքին
,
որպէս թէ խոստանար
ինթ իսկ
իրենց
բարեպաշտ
աղերոնեբբ
տանիլ
Ցաւիաե -
նական
ԳաՀուն
: Տաճարն
արիւնող
նաիս–
ճիբներուն
միքեւ,
Կոյսր կր ժպաի աա -
կալին
. Մ ինոթթի
դէպի
իրեն կր
բարձ–
րացնէ
աշքերը
, Հառա շագին
ողքո յնի
նր–
չանր կ՝ոլգգէ
եւ խորանին
վրայէն
վառող
քաՀ մր կը խլէ...։
Բոցն ու
Աիւոլիման–
ներուն
սուրբ
կը շրքապատեն
ղինքր
ամէն
կոգմէ.
Մ ողայիքէ
քարերուն
նեբքեւ
փորուած
ղամբանատուննեբր
կր պարփակէին
անց
եալ գարերու
մեռեաթեբր.
անոնց
անո
ւն
ներ
ր քանդակուահ
էին իրենց
տապաննե
րուն
փբայ , բայց
արիւնր
արգելք կր
Հանդիսանար
բնթերցման
:
Բանգակուահ
ղինան շաննե ր ր , մ արմ արիոնի
րաղմ
աթիւ
երաթերուն
լթհա յուահ
ա յլանղակ
գո
յ–
ներր
, ա յլեւս
շէ ին ղան աղան ո ւե ր սուբե -
բու եւ սադաւարտնե բու
բեկո
բնե
բուն
տակ։
Տաճարին
մարմարին
՛էրայ
ռաղ.է՚իկ–
ները
անկենդան
էին։ իսկ
կամարներուն
ներքել
, ուրիշ գէւակնեբ կր Հանգշէին
էւ—
՛բենց
ճաղերուն
մ էք , որոնց
մ ռա
յլ շար -
քեբր
կարեթ էբ լթղնշմ արել նեգ բաց .-
ոււեհքէ
մ ր : Բա
յց պւ
ւտւ,
րա
րաղս
ը
մ.
գոբհ ահ էբ այս խաւարաչին
դամբանա -
աուններէն
ներս. Հոն դիզահ
իր
քանդիշ
վառօգր,
այս րաղմաթիւ
գագաթերոլ
եր
կայնքին
: Այնտեղ է ոբ պաշարման
միթ–
ցին Բր իսաոնեանե
րբ Հաստատահ
էին ի—
րենց
գլիւաւոր
մթերանոցր
• վառօդի աո–
գան
մր Հոնկէ
կ՝անցնէբ։
Աինոթթիի
վեբ–\
քին
, բա յց ամ էնէն
աՀաւո
ր ապաւէնն
Էբ1
այդ , րնգղէմ
յադթա կաննե բուն :
՚։
Թուբքերր
կբ խոյանան
եկեղեցիէն
ներս :
Բրիսաոնեաներու
փոքրաթիւ
դունգր ա–
պարղիլյն
քաքութիւն
մր կրցուցնէ : Զկա–
րենա լոփ իրենց
փրէժէսնգ բութեանհա
րաւր
յագեցնել
թթամ
է։ աւելի
մ եհ
Համ
րանքէւ
մր ւէբայ , բարբաբոսնեբր
կր կտրտեն
մեռ—
եաթեբուն
մ ա բմ իննե ր ր ու կ՝ անք աաեն
գլդւխնեբր այգ անկենդան
բուներէն
:
(10)
,–,ս՝.
ԼՈՐՏ Պ ԱնՐԸՆ
Թաբգմ. ԱՐԱՄ ՊԵՏՐՈՍԵԱ՚Կ
Fonds A.R.A.M
