Հայերէն
խօսեցէք
• Այս էր
յորդորԱ
աաքխն
մէկ քանի
սւնգամ , Մէքին Արեւեչ–^՛.
քէ մէք
լ ՛ ՛ յ " աեսնոգ
Հայերէն
թերթե՛րու. ^
Որոնք
ալ ձանձրացեր
էին շաաերու֊
թրքա-Վ
խօսութեան
աիսաէն :
՜՛
Ու մարգիկ կր շարունակէին
թրքերէ՛ն)^
խօ"իլ՛ Եւ որովՀեաեէ.
թրքերէնր
եգաէէ^
էր նաեւ, չ ա ա մր րնաանիքներոլ
լեգուն
,՛
ոերունգ-մր
՚"՚^րոգք
մայրենի
լեգոլին
Հ՚եկյք
ճակաաագրուեցալ
գործածել
նաեւ
ղայն
ւ՛^
ՇնորՀիւ. գպրոցական
ցանցի
մր, ու՝,
թափուած
յամառ
աչխաաան^երու
, այ –ւ
"^ր
քլււ՚"ձ
^ ՞ ՚ - ք / ՞ ^ ՛
ււււ
"՚յ
ԼիրանանիՀ
՚ ^ է ն է
երիաասարգոլթիլնր
կր իսօսի իր.
մայրենի
լեզուն :
՜
Այմմ երբ էլրսենք
Հայերէն
խօսեցէք
.\
մեր
աէթարկութիւնր
չերթար
թրքախօս
-տ
ներոլ,
որոնք
Ափիւռքի
մէք ամէն
աե^զ
/ - 1
րենց առեւտրական
գործերր
կարգագրե
լու Համար
մզուեցան
քանի
մր իսօսք
խօ~\
" ի լ
իրենց
գտնուած
երկրին
լեղուէն
, 5
րա
յց րնաւ
Հա յե րէն ;
՚
Հիներու չէ մեր ակնարկր
ուրեմն,
երբ՛
էլ՛րսենք - Հա յերէն
իսօսեցէք ;
^
Ան կր վերաբերի
նորերուն
,
Որոնցմէ
I
չատեր
աններելի
ո ովո րամ ո լութեամր մր \
կր
խօսին
ա յ լ լեզուներ
, րայց ոչ իրենց՝,
մայրենի
բարբառր
;
•
Ախտաւոր
եր՛ե՛ւոյթ
մրն է
ասիկա : ;
Ղ՚ի՚ոելի է, ոբ Հայերէն
չեն խօսիր Հալա–
՚;
քո յթներոլ
եւ լթկերական
իրենց
յարա - ;
բե բութեան
մէք Հայ տզաք եւ
ազքի1լնե
ր ,
1
որոնք
""քգ՛"յէ՛ե
վարմարան
մրն են
ա - ^
լարտեր
, ու կրնան
գիւրութեամբ
խօսիլ \
իրենց
մայրենի
թղուե :
Ա ովո բութ էււննե ր ր երբ կր
խո րանան՝ ^;
կր գառնան
մոլութիւն :
Ամէն
լեզու , իմացական
նպաստ
մլթ է \
խօսոգին
Համար; Երր կ՝Ր"ենք
Հայերէն \
խօսեցէք , չենք րսեր
բնաւ օտաբ
լեզու - \
ներ
մի խօսիք ։
;
ԸնգՀակառակն
կ՝ուգենք
, որ ամէն
Հայ ^
երէւաասարգ
, գիտնայ
իր մայրենի
լեզու֊
Հ
էն գաա
ուրիչ
մէկ երկու
լեզուներ ալ :
Լեղուներու
ուսումր՝ կր նպասաէ
մաքի )
լթգՀանուր
զարգացման : Անմւց որ
մեր \
աղգային
կեանքր կր մղէ մեղ Հետամուտ ՝.
րլլալու
ել սորվելու
մէկէ ալեթ
լեղուներ
: ,ւ
Այգ
մասին ոչ մէկ վէճ
:
յ
Վէճ
ունինք
ոակայն ու գանգատ
անոնց ՞
գէմ,
որոնք գիտեն
իրենց
մայրենի
լեղուն
ք
ու չեն գործածե\ր
զ ա յ ն
;
Հ
Զ" րլ– Ամերիկեաններր
եւ Ֆրանսա
այն ՚՝ձ
վայրերն
են ուր Հասակ նեաոգ
Հայ
նոր |
սերունգր
կորսնցնե
լու մօա է իր ոոկեզի– \
նիկ բարբառր
:
յ
Այս
երեւոյթր
Ոէնի իր րացատրեթ
յ
պատճառներր՛.
\
%ախ կայ միքավայրի
ագգեցութիւնր
: Լ
Ապրելոէէ
ու չփման
մէք մանելով
Հտսա– ,
կակից օաարագգի
վւոքրիկներոլ
Հետ եւ |
կամ յաճախելով
իրենց ապրած
մ իքա ւէա յ – |
բեբուն տեգական
գսլրոցներր,
մեր
՚էոք - \
րիկներր
պիտի
իւրացնէին ու գործածէին
I
չրքապաաի
քեզուն %
Երկրորգ՝
տնտեսական
պայմաններր կր
մղեն յաճաէս
մեղ ոոբէէելոլ
այն լեղուն ,
որ էէլիէոի գառնայ
առեւտրական
մեբ յա -
րարերոլթեանց
միքոցր :
Աւելցուցէք
ասոնց
ւէրայ
Հոգեբանական
այլ էգաւոճառներ
եւս, ու կր
բացատրուի
ամէն
րան
Բ"՚յՑ
՚ " յ " բոլորին գէմ չենք
մենք
1
Թէոլէա
այս
րո լորով
կր
բացատրենք
մայրենի
լեղուին
զոլղաՀեռ
օաար
լե՛գու
մբ սորվելու
պատճառներր
Հայ փոքրիկ -
ներուն :
Իրենց գտնուած
երկիրներուն
լեզուն
սորված
են մեղի պէս բոլոբ օտարական -
ներն ալ ;
Աւելէւ մեծ ազգերոլ
գաւակներն
անգամ
ե^րբ կր գտնուին
իրենց
Հայրենիքէն
Հե -
ռու
, կր սորվին
իրենց գտնուած
երկրին
լեգուն
: Աա տա ր բե րո ւթեամ բ
սակայն ,
որ անոնք
չեն մոռնար կամ ուրանար ի -
րենց
մայրենի
բարբառն ալ Հ
ինչ որ կ՛՛թեն
անոնք , կրնան
(թել
նա
եւ Հայ
էիոքրի1թե
,ր
, որոնք պէտք է Էէ10 -
սին
իրենց
լթաանիքին
մ էք , եւ Հասակա
կիցներու Հետ ունեցած
Հանգիպոււմնե^բու
լթթացքին
, Հա քերէն :
Հայե՚րէնախօսութիւնր
պէաք է "կր ~
սիլ տունէն : Ընտանէէքի
մէք մեծերր
սլէաք
է
մ ղեն
փոքրէէկներր
Հա յերէն
խօսելու
;
Հետաղա
յին անոնք ա յգ
վա րժութէէւն
ր
պիտի
չարունակեն
գպրոցին
մէք , ուր
նոյնւգէս
չեն էսօսիր չատեր
Հայերէն
, ո -
րովՀետե՛ւ
վարժ ութ էէւն չունին :
Հայերէն
խօսեցէք
%
,
Ա անաւանգ
գուք
, եբիաասարղներ
:
Հա լե բէն
խօսեցէք, երբ գիտէք որ ձեզ
չրքա էղա տոզ
՚իոքրեր
ր լսե լուէ օտար
լեգու
մ ր ձեր էսոոիլր՝
ին^թաբերտբա
բ
սլիտի
մզուին
լթգօբինակելու
ձեզ ;
Ղ՛ուք պարտիք
սիրել
մեբ լեգուն
: Պար–
՛ոէ՛ք էղաչտպանր
գաոնալ
անոր ու
չթողուլ
որ կամէսց կաէքաց ղագբէւ
թրթռալէ
ան
չրթներուն
վրայ
անոնց , որ եբբեմն
Հր -
պարէոացած
էէ՛ն Հայ ծնած
րյյալոէէ :
Տեղային
մեր մեծազոթ
Հարստութիւն՛ն
է ան, մանաւանգ
Ա՚իիւռքի
մէք, ուր
մեր
գո յոլթիւնր
էսարսէէէռլտծ է
առաւելաբար
Հա ք լեգուին
վրա
յ ՚,
Եւ ո՞վ աւեթ
քան գուք, որակուած
է
իւրացնելու
մեր մեծասքանչր
ու գործա -
ծելու
՛լայն
ամէն տեղ ու աաիկա
Հպար–
տութե՚սմբ
ու ճակատաբաց ;
Ա տորակայութե\ան
ոչ մէկ ղղացում ,
եբբ Հարցր կր վերաբերի
մեր լեղուին
,Հր–
մ " ՚ յ ի չ "՚– գեղեցիկ :
Ղ՛ուք
, երիտասարգներ
, ե^րկու
սերունգ–
ներ
կամբքող
ոսկի
օզակն էք մեր ժոգո -
վուրգին եւ գուք է որ պիտի
գաււնաք
սլաՀէսկր անոր անգին
այս Հարստութեան
է
Զա քն ձեռքէ
Հանել, Հաւասար է էւնքնա–
կամ
ւքաՀոլան :
Վասնղի
Աւիիւոքի
մէք առանց
Հայ լե
զուի
չկայ
Հայութիւն
՚. Այն օրր որ կոր-
սուած է մեր
լեղուն , կորսուած
ենք եւ
մենք :
Արթուն
ուրեմն :
ԱՐՄԵՆԻԱ
« Ե Կ Ե՚ԼեՑԱ Կ ԱՆ
ՊԱ8ՄՈՒԹԻԻՆ ՀԱՅՈՑ
Շատոնց
՚լղալի էր
Հայ՛
Եկեղեցւոյ
պատմութեան
ւլիբք մր, ոբուէՀետեւ նա -
խապատե րաղմեան
Հրատա րակութիւննե -
րր
, լթղ որս եւ Գէորղ
Աեսրոսլի
ղրած
պաամութիւնր
սպառած
են կամ սպառե
լու
մօտ։
Օրմանեան
աբք՛ի
գէբ<^ "՛Լ
րուն
Հայ . Ե.կե զեցւո
յ պատմ ութիւնր
չէ ,
բառին
բուն
իմ ասաով
, ա յլ՝ անոր նկա -
բագրութիւնր
: Որով
Ժողովուրղին
ձեռքր
չկաբ
Հայ.
Եկեզեցւոյ
պատմութեան
գիրք
մ ր
մ ատ թ լի
լեզոլո ւէ էլ րուած :
Հայ.
Եկեղեցւոյ
Համեստ մէկ պաչտօն–
եան, Ագղէ
քՀնյ
. Փայլակեան
, իբ այս
Գ1՚ՐՔ"՚Լ
ԿԸ
Լ Բ " ՚ 9 ^ Է "՛յգ պակասր :
Բայց
ո՞վ է այգ պաշտօնեան
, ո"րքան
ուսում ,
ղարղացում
եւ փո բձառութիւն
ունի :
Ո՚^.ր աստիճան ի վփճակի է
ձեոնւՀասօբէն
գլուխ
Հանե լու այսպիսի
ձեոնարկ
մր :
Ա յս Հարցուէքնե
րուն պաաաս էսանր գա -
գափար
մ ր պիտի տար Հեգէւնակի
մ ասին ;
Հոս կր
կր1թենք
ինշ որ րսած
ենք
ուրիշ
առթիլ
մեբ
Հ՚ե՚զինաթեբու
մասին : Մեր
Հեզինակներբ
լալ կ՝լթեն
, եթէ իրենց
եր–
կասիրութեանց
կցեն
իրենց
նկարն ու
կենսագրութիւնր
: Ատիկա թէ
լթթեբցոգ–
ներոլ
գործր կր գիլրացնէ եւ թէ գրա -
կանութեան
էւլատմագիրներուն
:
Որքան
ճիգ
ել աշէսատանք
խնայուած
պիտի
րլ -
լար եթէ, օրինակ՝
Հոմեբոս , Գոլոմպոս
,
Շէյքսփ՚իր ել ուրիշ շատ մր
Հեղէէնաթեր
իրենց
Հակիրճ
կենսագրութէււնր
կցած
բլ
լա յէ՛ն իրենց
երկերուն : Ո րք՛՛՛ն
թուղթ
ել
մելան սպառած է ճշղելու
Ա՛ուէսէս
Խոբե–
նացիի
կեկսնքն
ու ժամանակր : Որքան,
կա
ցութիւնր
տարրեր
պիտի
րլլար , եթէ
Աս տ ո ւածա
շո ւն շէւ շաա մ ր գիրքե րուն
Հե–
ղինա1թերր
իրենց
մ ասին
տեղեկութիւն
տուած
Բէէ՛"
էէ՛^ քանի
մր տողով •
Բա յց
զ աոնանք
Աղղէ քաՀանա յի ւ
կարգալով
իբ գէ՚բքր–,
այն եղրակացոլ -
թեան
եկանք թէ անխոնք եւ յաւքառ
աշ
խատող
մ րէ։ է ,
ոլսոււքն՚սոէւրութիւններ
կատարելու
լթղունակ : Ունէէ պարղ
եւ
գէ՚ւրաՀասկնալէէ
լեգու,
ինչ որ
առաւեէլու–
թիւն
մ լթ է իրեն
Համ ար ել
գիւրոլթիւն
մր՝
Ժոգովուրգին
Համար
֊, իր ոճր պարզ
է , ան ս ե թե ւե թ : Հատո
րբ կրնա
յ գործած
ուիլ
քժէ
է։ րրե
լ
գաոագիբք եւ թէ
իրրեւ
լթ թեր ցան ութե ան գիրք :
Հեզէ։նակր
գիրքր չէ բաժնած
մասերու
եւ մասերն տլ շրքաններու,
այլ
83
Գէո՚-խ՜
նե>րու :
^
Իր պատմ ութէ։ւնր
սկսած է Հա յ . Եկե -
զեցւո
յ նա էսա լո ւսա
ւո ր շա կան
չրքանէն եւ
կր Հասցնէ
Ա՛Թ • գարու
՚էերքերր
: Զատ
զատ
գլուէսներոլ
մէք տուած է Հայ. Եկե
ղեցւոյ
գալանոլթիւնր,
ներուլամտու
—
թեան
ոգին , իւորՀուրղթերր
,
տօնե ր ր ,
գրականութիւնր
եւն • :
Յեաո յ անքատ
զլուխնեբ
յատկացու -
ցած է Հայ. Եկեզեցւոյ
մատենէուլրու
—
թեան՝
սկսելով
Ոսկեղաբեան
մ ատենա -
գիրներէն
մ էէն չեւ Տ՛Բ՛
ղար։ Անկէ
անցած
է ժամանակակից
եկե,լեցական
մատենա
գրութեան՝
յիչելով
Խրիմեանր,
Օրմ,սն -
ե՛անր,
Գոլրեանր,
Խապայեէէէնր,
կիլլէ -
սէրեանր եւ Գուշ՚սկեանր
:
Հետաքրքրական
են Հեղինակին
տեսու -
թիւններր
Հայ.
Եկե՚լեցւոյ
բարեկարգու
թեան
մասին։ Ան կր քատէողովէ
կուսա֊
կրօն
եկեզեցականնե
բու
ազատութիւն
(ուզողր
կրնայ
ամուրի
մնալ) : Հոէէուա -
կան
այցելութիւներր
լթտտնիքներուն
, Ա .
Գրոց
րնթերցումր ,
պաշտամ
ունքներոլ
եւ
արարողութիւններու
կրճատումր ,
ղրաբարի
ւիոէսաբինումր
աշէսարՀարա ֊
րոէէ , կոչումի
տէր
եկեղեցականներու
րնտրութիւնր
, անոնց
պտտշաճ
փար -
ձաարռլթիւնր,
եւն. եւն.։ Ագգէ քաՀա -
նա լ Հայ . Եկեղեցլո յ
բարեկարգութեան
Հարցր կր նկաաէ
կղերի
րարեՎլարղոլ -
թեան
Հարց մր, ղոր պէաք
է–
նաէսապէս
լուծել։
Բոլոր սրտով կր ձայնակցինք
այս
կարեւոր
Հ ՛որ ցեր ուն
մ էք :
ԱՀաւասիկ
Հայ
. եկեղեցլոյ
ա յս Հա -
մեսա պաշտօնեա յէ՛ն կատարած
կարեւոբ
ղ ո րծր , որոլատրասաուած
է ժողոէէռլր -
գին ել ոչ թէ էՐասնաղէտներուն
Հտմար •
Երանի թէ գիրքին կցած
րլլար կաթոգի -
կոսներու եւ ոլատրիարքներոլ
ցանկ
մր ել
ժամանակագրութիւն
մր ագգա
լին ելե -
կեգեցական
կարեւոր
գէպքերու՝
սկիղբէն
մինշեւ
մեր օրերր •
ք^՚-րէ՚է
^ " ՚ Բ Յ մր
^ւ
՚ՐՔ
մբ
՚լ-րելր
բան
մ րն է
1
ղայն
սսլառելր
ուրիշ
բան, մա ֊
նաւանդ
մեր մէք։ Հետաքրքրական
է գիա–
նո
՛ւ
քանի
օրինակ
սոլառած է ա լո դիր -
^ 1
ք՚ո՚եէ՞
Հոգի
լուր
ունի
այս Հրաաա -
րակութենէն
Հ
կ*աբժէ որ այո դիրքր
աարածոլի
մեր
ժոգովուրգին
մէք ել դրուի
մեր ղպրոց -
ներուն
գրասեդաններուն
վրայ։
Կ՝իմանամ թէ Հեդինակր
ունի
ձեռա -
գիր Ա՚լգ՛
պատմութիւն
մր Լա յժմ
Կիլի -
կիոյ կտթոդիկոսարանր
- Անթիլիաս) ռբ
մեկենասի կր սպասէ ;
Տ ՛ Տ ՛
ԱԱՐԳԻԱԵԱՆ
ԱՐՇԱԿ
ԶՕՊԱՆԵԱՆԻ
գրական ելՀան -
րային
գործունէութեան
%^)էսմեայ
յորել -
եանր
շուքոէէ տօնուած է ԳաՀիրէի
մէք ,
Հովանաւո
րութեա
էքր երեք
յա րանո
ւան
ու~
թեանց
պետե^րռւն
; կարգագիր
յանձնա -
խումբր
յոբելեարէւն
նուիրած է
ինթաՀոս
ոսկի
գրիչ
մբ եԿ– մատիտ
մ բ ։ Արշակ
Չօ–
սլանեանի
գիրքերու
Հրատարակութեան
Համար առաքփն
աոթիւ
նուէրնեբէ
գոյա
ցած է
258
եդ. ոսկի :
ԶԻՆՈԻՈՐԸ
Աա զօրավարին
Հար–
ցուր թէ՝ պաաերաղմր
ե՛՛՛րր պիտի
Լրա -
նայ :
ԶՕՐԱՎԱՐԻՆ
ՒԻԿՆԱՊԱՀԸ
՚ ֊
Զօրա -
վարր դեռ ա յոօր խօսեցաւ ա յդ
մ ասին է
ԶԻՆՈՒՈՐԸ
Ի՞նշ
րոաւ.
ԲԱՐԱՊԱՆԸ
Ըոաւ. <Ֆ՞բբ պիաի վեր–
քանա
յ սա անիծեալ
պատեբագմր
• • •՝» ՚,
ՕՏԱՐ
ԷՋԵՐ
ԿՈՐՆԹհՍԻ ՊԱՇԱՐՈԻՄԸ
(Պոլսռյ գյւաւմսւն 500ամեսւկի(ւ աո-թիւ)
^ Ի
ՂԳ"՚Բ
բնաւ
Հա յրենասիրական
այն
րոցաւէառ
կրակր,
այն յափշտակուած
քա–
քութիւնր
զոր երքանիկ
քաղաքացիին
կր
՚^երթշէ
արիւնր
շռայլելու
ել կուրծք տա–
ԼՈԼ
բո լո ր վտանգնե
բուն
Հա յրենի երկ -
բին
Համար։
Արէ՛ թնեալ
դրուժան
մլձւ է
միայն
րնգգէմ
իր Հայրենիքին : Աինակ
իր
ղօբագունգին
միքեւ , ան ոշ սիրտ , ոշ ալ
բազուկ
մր ունի , որուն
կարենայ
վստա–
^ է լ • Անոր կր Հ՛եաեւին
, որովՀետել քաք
է ել կրՀարստացնէ
իր ղինուորներր
պար
աեալ
աւարներով։
Կր սողան
իբ
առքեւ,
վասնղի
ծանօթ է պարզունակ
Հոգիներր
նուաճելոլ
արուեստին
, բայց իբքրիս -
աոնեայ
ծաղումր
աակաւին շէ նեբուած՛.
V աբգկա
յին
նախանձր կր Հասնի
մինշեւ
միւսիլման
անունի տակ քբիստոնեա
յի
մր
շաՀած
փառքին
: Աոռցոլած
շէր որ այս
դա բՀուրելի
պետր
երիաաս արգո
ւթե
ան
Մ ուՀամմէտի
ամենամեծ
թթամիներէն
մէկնէր։
Այգ
բարբարոսնեբր
կ՝անդիաանային
է՛նշ որ կրնայ
րնել
մ եծամ ա ո ւթ իէն բ , երբ
ան գիտցած է է՚եզգել
բոլոր
միւս
զգա–
ցումներրւ
կ՝անգիտանային
թէ ատելու -
թիւնր
որքան կր փոխէ եւ կր
կարծրացնէ
ամ ենագո ղտ ր ի կ սրտեբր
, ու ինշ աստի -
ճանի կր Հասնի
մո լեռանդութիւնր
անոնց ,
որոնց
էէյւէժխնդրութեան
պաՀանքր նորա—
Հաւատ
գա րձուցած է : Կր Հնագանգին
սա
կա թ
. վա յբադ
մ աբգիկր
կառաւէա
բելր
դիւրին է, երր գիտենք
անոնցմէ
աւեթ
խիգախ
ՐԱալ է Այսպէս է
իշխանութիւնր
առիւծին՝
թագա
յլին
ւէրայ։
Շնագայլր
երեւան կր Հանէ
որսին
Հեաքր, կր բերէ
առիւծին
ճանկբ, ոբ զայն
կր
մեռցնէ՛
կ՚ուտէ
, ու իրեն կր թողու
սպաննուած
տնա
ս ո ւն ին
մնացո րգր %
Ալփին
գլուէսր
կ՝այբէ
, սրաին բաբա -
էսումր
մկանաձդտական
դարձած
էր : Ւ
զուր
կ՝որոնէ
քունի
յարմաբ
գիբք մր,
Հանգիստր
խոյ"
կուաայ
իրմէ։ Եւկամ,
երբ կր մբափէ պաՀ մր ,
մ էկէն
լթդոստ
կ՚արթննայ
ճնշուած
սբտով
մ ր ։
Փաթթոցր
կսկծագին կր սեգմէ
իր ճակատր
, ու վեբ–
տաղբաՀ ր կապարի պէս կր ծան բանա յ
կրծքին : ԱյսուՀանդեբձ,
քունր
յաճախ
փակած էր իր կոպեբր
, թէել
այսօբուան
պէս
ղինուած՝
առանց
բարձի ու վրանի ,
մէւնշեւ իսկ աւելի
կարծր
Հուլի ւէբա յ ել
նուաղ
պա յծառ
երկնքի
մ բ նեբքեւ պառ
կած
ՐԱար : ի զուր կր կանշէ
քունր
. չի
կրնար
լուսածագին
սպասել
էէբանին
մ էք
ու իր քայլերր
կ՝ոլգգէ
դէպի ծովափին ա–
ւաթեբր
,ոլբ Հագարաւոր
զինուոբներ
ան–
քոյթ
կը նիբՀէին : Արդեօք
աւելի՛^
մեգկօ–
րէն պառկած
էին։
Ինչո՞ւ
Համար Ալփ չի
վայե
լեր
այս
զինուորնեբէ
յետինին
թոր–
Հուած
քունր։
Անոնց
սաՀմանուած
վր -
տանգներբ
իրենց պեաե բէն
աւեթ չաա են ,
անոնց աշփսատան,թերր
աւեթ
գժուա ր ի ն ,
սակայն
խագաղօրէն
իրենց
խոստացուած
աւաբր
կ՝երաղեն : քքւ մինակ
այս
գժբաէստ–
ներուն
միքեւ
,
որոնք
թերեւս
վերքին ;
անգամ կր չթանան
,
-
Ալփ իր
անողոք–,
մտաՀոդութիւնր
կր պտացնէ եւ կբ նա– ՝.
խանձի
իր Հայեացքին
առքեւ
պարզուած
\
բոլորին
ճակատագրին
;
\
Գի թ րտյին գովո ւթենէն
քիշ
մ ր սէիո
-1
փուած
գղաց իր Հոգին
։ Հակառակ
անդոբ–\
բութեան
, օգր մեղմ էբ ,ու անապակ
ցօղ
մր բալասան կր Հեղուր
իր ճակտին : Ան
ցած է դօրակայանր
• • առքին կր նկատէ
ծովագոգր եւ Լեբանթէ։
ծոցին
աններդաշ–
նակ
էսո բ շե րր : Գելփեան
լեռներոլ
կա -
տարէւն կր փայթ
տմաոնէբն
յաբւլուած
ձիւն մբ։Գարեր
պիտի
չոթչացնէին
էլայն ,
ինչպէս
էլոթչացնեն
մարգկային
ցեղբՀ
Բոնակաթերն
ու ստրութեբր
կ՝անՀեաին
արեւին ճառագա
յթնեբուն
տակ
,աւելի
գէււրաբե կ քանա յս
թեթեւ
ոպէւաակ
քօ -
ղր , ոբ յաւիտենապէս
կր ծածկէ
լեոնե–
բունւ բարձունքնեբբ,
ու կր վերասլրէ։ ծա–
ռերէն եւ փառատենչ
աչտարակներէն
։
Այս
անմ աՀ
ձիւնր կր թուի
մ եռե
լական
սաւան
մր, դոր աղատութիլնր
փռած
է
իբ սիբասուն
Հողին
՛էրայ, նախ քան
անկէ
վտարուի
լր ։ Աբտամ
որմ ոք մե՚կնելով ա յս
էէա յրե
րէն , ուր իր մարղարէական
Հան -
ճարր
Հերոսնե
բու փառքի
տողեբր կբ ներ
թչէբ
,ան լալագին կր Հեո անայ ել կր
դանւլազեցնէ
քայլերր
, ամէն
անւլէոմ որ
կ՛՛անցնի
անմշակ
գաշտեբէն ու կործանած
բաւլիններկն
: Պաարասա է ան
կանշելու
Տունաստ՚՚էնի
գաւաթերբ
, ցոյց տալով
ի–
բենց
Հայրերուն
յազթակո
թողնե ր ր : Ա—
ւաղ, տկար է իբ ձայնբ. գեո պիէոի
չ՚էե–
բագաոնա
յ յէսլէտ
յի շատակե
լի օրր , որ
լուսաւորեց
Պաբսից
խէէւճապաՀար
էէւա -
էսո ւսա ր , ու ոգեվար Ա պ։ւ։ ր։ոաց ի է։ն ժր -
պէւտր տեսաւ ;
Հակաււակ
է։ր ոճրապարտ
գաւաճանու -
թեան
, Ալփ չէ կորոնցուցած
այգ եբեւե
լի
ժամանակներուն
յիշատակբ։
Աաուէի
բաղգատութեան
կբ դ՛նէ անցեա
թ ու ներ
կան։ Կր էէ։ոբՀԷ։ փառաՀեղ
մաՀուան
վրայ
անոնց,
որոնք
լաւագոյն
գատի
մր
Համար
թավ։ած
է ին իրենց
արիւնր
,
էս
յս
Հողին
՛էրայ
իսկ,
ուր կ՝ուղդէ
իր մոլորեալ
քայ
լերր : Կր ղգայ թէ ինշքան
թո
յլ ել դար–
շեթ
պի՛ոի
բլլայ
յաքռդութիւնր
շաՀուահ
մատնիչէ
մր, որ կր Հրամայէ
ւէէաթթո -
ցաւոբնեբոլ
բանակին,
որուն
յադթտնակ–
նեբր
սրրասլզծոլթիլններ
են :
Այգպէս
չէին
բնաւ
այն Հերոսներբ,
որոնց
նրշ -
խարնեբր կր Հանգչին
իբ շուրք։
Անոնց
փադանդներր
կռուած
էիկ, ,սյս
միեւնոյն
վայրերր
. այն ատեն պատնէթերր
բնաւ
անօգուտ
չէին :
(4)
ԼՈՐՏ ՊԱՅՐԸէւ
Թարգմ. ԱՐԱՄ ՊԵՏՐՈՍԵԱ՛Ն
Fonds A.R.A.M
