Տարակոյս
չկայ, որչենք կրնար
մոռ -
նաք Ապրիլեան
Եղեռնր ;
Անմարգկային
քագաքականութիւնր
,
գագանա
յին
վե րարե րում ր
պեաութեան
մր, որ կագմ ակերպուած
, գիաա կցա կան
ագգասպանութիլն
գործեց : Լարեց իր
պեաական ու գինուորական
բոլոր
մեքե ֊
նաներր՝
բնա
քննելու
Համար
անգէն –՛ւ
անպաչապան
մոգովուրգ
մր ։
Գրգռելով
էբ Է"Կ. մոգովուբգին
ամ բոիսային արա -
մագրութիլննեբր,
րանտերէն
արձակեց
ոճրագործներր
եւ աւագակներուն
Հեա՝
քչեց
զանոնք
Հայ րազմութիւններուն
վբ–
րայ ։
Աւելին գեռ : ԶգոՀացաւ
թալանով
, ա -
ւերածութեամբ
ու գանզուածա
յին քար --
գե րով
յ
Շ գթայազե
բծե լով
բոլոբ անաս -
նական
բնազգներբ
թուրք
ամբոխներուն
,
ան
, պեաութիւնր
, քարգբ
խրախճանքի ,
վայելքի
վեբածեց
, սաաիոաներու,
ի ծնէ
ոճրագործներու
ախաաւոր
ախորմակնե -
րով :
Ջենք կրնար
մոռնալ
, եւ պաամոլթիլ
-
նր, Հայկականն
ու բնգՀանոլբր
, չի կրնար
մ ոռնալ ;
Արձանազբուած
է արիւնով
, գարէ գաբ
՜փոխանցե
լու Համաբ
կա աար
ո լած
՚" յԳ
արաակաբգ
, մարգկային
պաամութ՛ե՛ան
մէք
չաեսնուած
ե զե ռնագո րծու թիւնր :
^ ՚ " / 7 ՚
ւ
՚՚^ւ
"Ր Գրեցթ՚Ք
, արիւնոա վր -
րէմխնգրութեան
մ ր
Համ աբ չէ :
Գրեցինք
իբբեւ
անքնքելի
իրոզութիէն : Պէաի
զբ–
րենք գարերով,
որպէսզի
մեր
Հեաագայ
սե րունգներր
չմոռնան
, յիչեն
միչա
իբենց
Հա յրերուն
ապրած աաո ապանքբ
.
մեկլի
Հանգէպ
գո րծագրուած
անպաամելի ա -
նիբաւութիւնր
\
(^իչեն, ոչթէ սակայն
ամբոիսային
բր–
նսք՚ւնե
բու
անձն ա ա ո լր րլլա լու
Համ աբ :
Հււ– ՛սւն վա
յել
ոլիաի
չր1քար
աա : քէչ թէ
ա՜հասնական
ախոբմակներ
գրգռելու
Հա
մար, օր մբ՛ երբեք։
Հայր,
գագափաբա–
պաչա ու աւթուական
իր խառնուածքով
,
րնգունակ չէ սւոորնանալու
,
թթամ իին
անարգ
ու անմ արգկա
յին
ասաիճաննեբուն
իքնելու :
Վեր է, բարձր այգ բոլոբէն
մեբ մոգո—
վուրգր :
Աակա յն , միամամ անակ ,
աոգորուած
արգա բութեան
զգացումով,
չի
կրնար
Հանգուրժել,
որ անիբաւհւթիւնբ
յաւեր -
մանա
յ . արգաբութիւնբ
ո անա կո խռ լի եւ
ոճիրն ու ոճրագործր
արգարանան
,
այն–
պիսի ժամանակներու
մէք, երբ
յանուն
ժւ։գովուրգնե
րոլ
իրաւունքներուն
ա -
բիւն կր Հոսի գեաեւբոլ
առատոլթեամբ
1
Պաամութեան
, մա րղկա
յնո ւթեան
, խզ
ճի ու խագազութեան
օրէնքներր կր պա -
Հանքեն , ռր անիրաւներր
պաաժուին
, ո–
ճիբն ու ոճրագործնեբբ
գատապա
րտ ո լին •
Արգարութիւնր
վերակաԿսլնի
: Ամէնէն ա–
նիբաւուած
ժոգովուրգբ՝
Հայ
ժոգովուր–
I՛ րն եզած է , եւ այգպէս ալ կր մնայ :
Ա եծւս^ւյթ^ անաբւէա բութ իւնբ գործուած է
այս
վ՚"քրիկ
Ժոգովուրգին
Հանգէպ, որ
սակայն
անՀուն
գոՀեր
տուած է Արգա–
րութեան
յագթանակին
Հտմար :
կա՞յ
արգարոլթեան
զզ ացում •
սուտ
ու
կեզծիք
չե՞ն արգա բութ եան
անունով
եզած
յտյաարարութիւններր,
տրուած
երղումներր,
ստանձնուած
գոՀոգոլթիւն
-
ներբ
, թափուած
արիւն
ու արցուձւքբ ; Աթ
ատեն, Արգարութիւն
պէտք է րլլայ
Հա
յութեան,
գլիւազիր
Արգարութիւն
, այ -
սին,թ՝
ամրոգքական ուիրական
, վերա -
կանգնելով
իր իբաւունքներր
, գաբմանե -
էով իր վէբքերր
, Հաաուցանե
լով
իր ան-
Հուն կոբուստներր
ել գատելով
ու գա -
տապարաե
լով
գո բծուած
ոճիրներն
ու ոճ
րագո բծնե բ ր ;
ճիչգ
այնպէս
, ինչպէս
գաաուեցան
ու
գաաասլա րտռլե
ցան
վերքին պատե բազմ
ի
ոճրագործներր՝
Նիւրբնպէրկի
մէք :
Բագա քակրթ
ութե
ան
իբաւունքե է աս
ու պարաականութիւնբ
• պատմ
ութեան
աբգաբութեան
պաՀանքբ
.
Հա
յութեան
ին չպէո
բոլոր
Հալածական
ժ ո գովո
ւրգնե–
բուն բարո յական
գոՀացում
բ եւ ապագա
յ
սերունգնե բու ապաՀ ովո ւթի
ւնր :
Արգա րութիւնր
սակայն
երբեք առան -
ձին չէ եւ չի կրնար
րլլալ :
Արգարութիւ
նր բմբռնելի է եւ ապաՀով՝
ազատութեան
Հեա,
որմէ գրկուած է Հայր,
վբայ
տալով
իր Հագաբամեայ
Հայրենիքր,
իր ժոգո -
վուրգին
մ էկ եբբոբգր
, իր գաբերու ան -
զին ստե գծագո
րծո
ւթիւննեբր :
Արզ արութեան Հետ պէաք է
վեբա -
կանգնի
Ազաաութիւնր,
որուն
առաքին
գրօչակիրներէն
եզած է ՛՛եւ, նաեւ, առա -
քին
զոՀերէն :
ԱչխաբՀի
մեծերր
այս օրերուն կր պայ
քարին
Ծայր.
Արեւելքէն
մինչել
Աեբձ՛
Արեւելք
, Եւրոպայէն
մ ինչել
Ամերիկա
,
ասլաՀովելու
Համար
Ազաաութիւնր.
Հե -
ռացնելու
Համաբ
սպառնալիքն ու վախր,
իսորտակե՚լու
Համար
բռնութիւնն
ու
րիբա
ուժբ :
Պիաի վերաՀաստատ
ուի՞ նաեւ
Ազա–
տութիւնր
այն վ՚ոքրիկ
երկրին
մէք, որ
ամ ա յի է ա յոօր ուաւերակ
ել որուն
Հա–
րագատ
բն ա կ չո ւթ ի ւն ր տարագիր է ;
Կր Հաւատանք
:
կբ Հաւատանք
,ո րովՀետեւ
Ագատ
ու -
թիւնր
ան րաժան ե լի է , ինչսլէս Աբգտ
րու
թիւնբ : Եթէ աչխարՀ ազատ
սլիտի
Ր1էայ
,
չի կրնար ազատ
չՐԼԼալ Հայ
ժողով^ոլբգր։
Ջի կրնար գե բի ու յափ չաա կուած
մնալ
իր
Հայրենիքր :
ք՝այց , ազատութիւնն
իսկ թորՀ
չի տր–
ուիբ
,եթէ պւսՀանքոզ
չր1լայ
՚– Եթէ
Հայր
չկրկ՛այ
րմրռնել
իրականութիւնբ
, չզի՚ա -
նայ
ոլալքարիլ,
զգաստ
ու արթուն
մնալ,
զիմանալ ու զօրանալ,
մչակելով
իր ո—
գին
, պաՀե քով
ինքզինք ել իբ
նորաՀաս
սեբունգներբ
, տէր կենալով
իր
իրաւունք
ներուն
,իր գատին
, այսինքն՝
իր
Հայրե
րու գարե րու
երաւթերուն :
Պիաի
գիտնա՞նք
Հաւաաարիմ
մնալ ոչ
միայն
մեր Հայրերու
խնկելի
յուչքին ,
այլեւ
անոնց իմացական ու Հոգեկան
Ժա
ռանգութեան
:
(Խմբ.
ՀԱՅՐ ԵՆԻքփ)
ՊԵՏՐՈՍ ԴՈԻՐԵԱՆ
ԻՐ ԺՍՍ՚ՍՆՍԿ Ա ԿԻՑՆԵՐէՆ
1869/
աչնան,
Պոլսէն
մինչել
Հայաս
-՝•
տանի խոբերբ
Կարին, Աուչ,
Վան ,՛
Ուրֆա ու Ազերգ
րնգ-^անուբ
խանգավա–.
ռութիւնր
տուն կուտար երիաասաբգ բա–՛^
նաստ՚եդծներու՝
ոտանաւոբնեբ
ձօնելու
քցբիմեանի
, որ կ .Պոլսոյ Պատբիաբք
լթ -
տբրուած
էբ :
«Ջօ5ւ»
մլթ ալՊետրոս
Գուբ–
եանէն
լոյս տեսած էբ Պոլսոյ
հ֊Օրագիր»ի
մէք
^Պ • Տուրեան»
սաորագբութեամբ
ել
1Տ69
Աեպտ–
27
թուականով
(տես
ՕրԱ1 -
գիր,
կ. Պ.
1869
թ–
21) :
«Օրագիբ»ի
խմբագիր,
Ագսէն
Իքօճա -
սարեան
, իր թերթի
յաքոբգ
թիլերուն
մէք
կր գրէ « Շատեր
այն Օ,օճին
ՈգիիԸ
ու
լէգու֊ին.
վրայ
Հետագրգրութիւն
լթելոմ
մեզ կր Հարցնեն թէ ո՞վ է այս Պ– Պ՛
Գոլբեան
, ուստի
Համառօտիւ
ճանչցնենք
ազգին I Պ • Պ ՚ Գուրեան
ք*ւսկիւտարցի
16–
18
տարեկան
երիտասարգ
մ՝է ,
11ա|Նկիէւ Ա1^
շսւկհրտ Իւսկիւտար Եէնիմահսւլլէի վսւր֊
Ժարանին , 3 —4
տարի առաք վարժ արա -
նէն ելած,
աւնաջին անգալք մի ա յն սարա–
Փի մը քով 9 ամսոյ չափ գրաՀյրութ֊եան
պարապած՝
իսկ տնկից ի վեր իր
աունբ
թատերական
ոգբե րգո ւթի ւններ
Հեղինա -
կելով կբ զրաղի
, որոնցմէ աւարտած
ու
նի
Վ արդ ել օռւ֊շան, Սեւ հողեր. Արաա֊
շէս աշ|սարհակալ
ել
Անկումն Արշակունի
հարստՈԼթ֊եաԹ
անուն
ոգբե րգութիւննե
-
րր եւ մօտերս
ուրիչ
մ*ալ կր Հեզինակէ
1
Առաքինր
միա
յն ներկա յացուած է անցեալ
տարի կէտիկ
Փաշայի
թատրոնր,
էոկ
միւսնեբր
ղեռ իր քովլթ
են :
Հ ա յ ր ր օրական հացը
հարող, Բ^^^ց
պատուաւոր երկաթ-ագործ մ ՛ է ։
Եղբայրր
Ա անւլումէի ել Հիմ ա յ Ա էճմ ուայի
իսմբա–
գիրներէն
Յարութիւն
էֆէնտին է :
Այո պարագաներր
կր նչանակենք
անոր
Համտր
, որ
գիտէ քանի քանի անկիւն գոս
նա((ան
աաղանդներ
ք աջա|երութեան
պ ա կ սութենէն անգ ործ ո ւ վհատեաք կը
կենան, միանյգամայն իրենց աղքատ ծ նո
ղաց րեււ ըլլալու գգացո՚ւմով կը տան-
ջուին :
Այս կ արգ էն է նաեւ Պ– Պ– Դուրեան ,
բայց կր յուսանք թէ գանի տնական ան -
կիւնէն
Հանելով,
Հրապարակի
ծառայու -
թետն
մ տցնելոլ
կարոգ տզգա յինք
իբենց
ձեոնտուոլթիւնր
եւ քաքս։ լե բութիւնր
թն
զլանար : Եթէ կր Հաւատանք թէ
ազղային
վեբակեկւդանութիլ^ւր
մ իտքերոլ
։էերա -
կենզ.անութեա։քբ
սլի։ոի դո յանա
յ՝
ուրեմն
մ իտքե ր
վե րա կեկ։ղանացնե
լո լ
մ ասին
չգանգտզինք
»: (Օրագիր, 1869
թիւ
24) :
Ջօնր տասնական
տուլերավ
եօթր
տունէ
կր բագկանայ :
18(2/
Հ րատա րա կի թե
բ ր
(տ՛ես Տազք եւ Թատրեբղոլթիւնք
, Կ • Պ •
1872,
էք7 - Տ) չեն տուած
սկգրնական
Հարաղտտոլթեամբ
:
1
*բրել
նմոյչ՝ աՀա
վերքին
տունբ
.
Ահա սրանայ մեգ ապա գ այ բռցա գ էս
Մեր
հայրենե աւերակաց տալլ ո յ ս վէս,
«ՀՇՅ–ԲՈՅԺ՚»Ի
ՀՇ^՚ՒԷՕղ
Շաբաթ
երեկոյ,
փառաաօն
մր
դարձաւ
Հանգէսր, գոր կր Հովանաւորէր
Ջ– Ո՛
Միութիւնր
, տրուած
ի պատիւ
^Հայ ֊
Բոյժ»ի,
սովորական
Հանդի սա կատա
ր Ո Լ -
թեանց
ձեւերէն
րոլոբովին
տարբեր ,
ինքնատիսլ
ել տպաւորիչ :
Աալ տր Շիմի
կոչուած
չքեգ
Հանդփոա–
սրաՀր
լեցուած էբ խուոն
րաղմութեամբ
մր :
Տոքթ.
Բօլօլեան
, բացումր
կաաարե -
Լով , պատմեց թէ ինչպէ՛ս
ծանօթացած
է
« Հա ք - ք^ոյժ »ի խմրազրին Հետ ^բր
դեռ ոլսանոգ էբ, եւ այդ
օրերէն
ի վեր
կապուած կր մնայ
բա բ ե կամ ո ւթեամ բ ել
անոբ ապագային
Հանդէպ
Հաւատքով :
Յեաո
յ Տոքթ
՚ Տ ամ լամ եան կա րգաց իր
ճառր, (տես <ձՅառաք» ,
19
Մ այիս) ,
յայտ
նելով
Հայ Բժչկ.
Միութեան
յարգանքր
եւ իր Համակրանքր
:
ԱյնուՀետեւ
ներկայացուեցաւ
Վալորկի
Հա ց ա գ ործը
չարժանկարբ.
,որու
Հերոսն է
Ֆէոնանտէլ,
թեմագիրբ՝
Աչոտ
Աա -
լաքեան
(Անրի
Վէ՚՚նէօյ)
: Պատւոյ
օթեա
կին մէք ներկայ
էին այս
չարժանկաբին
դլփսաւոբ գերակատաբներր
:
Շարժանկարբ
Հագիւ
։էերքացած՝ րեմ
բարձրացաւ
ֆրանսացի
ծանօթ
իսօսնակր,
Տ՚որժ
Պոիքէ , որ կտրղով
բեմ
Հրաւիրեց
ել կարճ գրո յցի մր ձեւով
խօսեցոլց ֆր -
րանսացի
արոււե՚ստադէտներ
ր Ա ատրլէն
Աիլվէն
, Ֆրանսիս
Լինէլ
, Արտիսոն
, Պէր–
վալ,
Ժրնէն,
իվեբքոյ՝
Անրի
Վէրնէօյր ,
որ իր կարգին
բեմ բարձրացուց
ամե րի -
կացի
0՛
Փաթաչու
դերասանր
<^կէնկրս–
թրՐ^Ի էր դերով
նչանաւոր
, ինչպէս
նաեւ
Հռչակաւռ
ր ամ ե բ իկո
ւՀ ին՝
Զ,ազա կաոլոր
,
որ իր իսօսքր վերքացուց
Հայերէն՝
մազ -
թելուէ
^գիթր
բարի»
֊.
Բոմ էաի Ֆբանսէգի
դերասաններէն՝
մ՚որժ
Շամ ա քւա , ստիսլուած
Րէէալոէէ կա
նուխ
մեթիլ
ֆրանսական
ազդ.
թաաբո–
Հարկ չեն մեղի նիգակ եւ սուր ու վաոօդ,
Վեհ իրաւանց սիրոյ՝ լուսոյ ենք կարօտ,
Աղատութեան Հ ա յ ն կը յ ե ն ո ւ ո՛չ թա գ ի ,
Րոնէ ձեոքէն որ շունչ ա ոնէ եւ հո գ ի •
Ե
Լ ալ մոոնայ |սեղ6
Հ ՚ ^ յ ր
իր հին ի ո ր վ է րքն ո ւ վ ա յը ,
Ե
Լ սիրաք ի տրոփ որոտան
— Կեաց միշտ, « Հ ա յ ր ի կ Խրիմեաճ» ;
Պետրոս
Գուրեան կբ մեոնի
1872
Յուն
ուար
21/1» , 20
աա րեկան : Յուզարկաւո
-
րութիւն ր բացառապէս
տեզի
կ՚ունենայ
նու։ո։լ աիոոււքբով
, բանմբ՝ որ այն ատեն
որոչ ւլասակարգի
մբ միայն
յատուկ
էր :
Գագաւլին կբ Հետեւի
4000
Հոգի %Կը խօ–.
սին,
ՅովՀ. արք. Աէթեան
, քլորէն
քաՀա
նայ
ՓԷՀէիվանեան
, Լուսինեան
,
Գելմեան
եւ Մկրաիչ
Պարաիդտկցի
(Օրագիր , 1872
թ.
657։ - Փունջ,
կ. Պ–
1872 ^. 7071 :
Հ
–Ե– ՊՕՎՈԱԵԱՆ
ՕՏԱՐ
ԷՋԵՐ՝
ԿՈՐՆԹՈՍԻ ՊԱՇԱՐՈԻՄԸ
(Պոլսոյ գրաւման 500ամեակին ա ոթիւ )
Անոնք
իրենց
անձկութեան
գոՀերն ե -
գա
ծէին : Բայց չեն կրնար
մեռնիլ.
Աիւքր
կարծե՛ս կր Հեծէ
իրենց
անուներր
, ու
քրերր կր մրմնքեն
իրենց
քաքագործու
-
թիւններր.
անտառնե
բբ
Համակուած են
իրենց փառքով։
Այն կոթողր,
որ իր մե -
նաւոր
գլուխբ կբ րաբձրացնէ
տակաւին
,
կր Հսլարտանայ
իրենց նուիրական
փոչիին
պատ
կան ելուն :
ք՛ րենց
ուր ուա կաններր
կ՚ապրին
լեռնե–
րր
, ղեռ իբենց յիչատակր
կ՝աբտացոլայ
ադբիւբնեբոէն
մէք ; ԱմենաՀամեստ
առ -
ուակր, սէդ գետր,
միացուցին
անոնց
Համբալբ
իրենց
ալիթեբուն
:
Հակառակ
իբ կրած
լուծին,
այս Հոգր միչտ
իրենց
Հայրենիքն
ու փառքր
պիտի
րլչայ • Այն
մարգր որ քլուդէ
ւիառաւոբել
իբ
անունբ
աթիւ
քաքագործութեամբ
մր,
գէպի
Յունաստան
կր գառնայ։
Հպաբտ
իր Հե–
րոսներու
օբինակոէի
, ան կր նկրտի ոտ
նակոխել
բոնաւորներուն
գէուխր^ կր սր֊
լանայ
գէպի
մարտի գաչար ,
մեռնելու
կամ ազատ
ապրելու
Համար :
Ալփ
լո֊ին
1լ երագէր
ծովափին
վյրայ,
օրՀնելով
ցայգա
յին
անուչ
ղովութիւնր
:
Որեւէ
չարճում
չի իոոովեր
կոՀակներր
այս
ծովուն, որ կբՀոսի
յաւերժօրէն
, ա -
ռանց մակրնթացութեան
եւ տեղաաուու -
թեան։
ինչ որալ րԱայ
յուզուած
ալիք -
ներուն
մոլեգնութիւնր.
Հազիւ
քանի մբ
արմկաչափ,
կ՝,սնցնին
ղիրենք
կանգնեցնոզ
սաՀմանր եւ անզօր
լուսինր
իր
ազդեցու–
թհնէն
անոնց ագատագրումր
կր տեսնէ •
Թոդ
օդբ
Հանդարտ
րէէայ
,
կամ
մբրիկբ
որոտայ,
քարաժայռր՝
Հպարտ
իր անսա
ստն խարիսիսին
վրայ, ասսլաբէգ կր կար
դայ
մոնչալ
տլիքներու
դրոՀին
, որ չէ
կրնար
մինչեւ
իրեն
Հասնիլ։
Իր փրփուրի՛^
սպիատկռրակ
Հետքրդաբերէ
ի վեր
նոյ–
նլթ, է . Հազիւ թէ աւագէ կարճ ծովափ
մր
ղինքր կր բաժնէ գետեզբի
ղալաբիքէն ՚
Արի կր գեղեր
ի ծովափին
վբայ ու կր
մ օ։ոենա
յ պաաերուն
, ուրկէ կրնա
յ զար -
՚եուիլ,
բայց նչմարոլած
չէ : Ի՞նչպէս
կր -
նայ
իսուսափիլ
թթամի
գաբապիննեբէն
•
Բ բիսաոնեանեբուն
մէք
ղ ։ս լաճ
աննե՞ր
կան,
իրենց
ձ՛ե՛ռքերր
չորցա՞ծ
են ,
ցուրար
սառեցուցա՞ծ
է իրենց սրաե րր :
Ջղիս> ՜
ցուիր • բայց
պարիսսլներէնւք
եկնած
որեւէ
գնգակ
չեկաւ
սուլել
դրուժանի
դլի՚ին ,
թէել
երկու
քայլ
րլլար
մարտկոցէն
, որ
դրան
կողքին
Լլ իյնար
ծովին
կողմէն,
թէ– .
ել նոյնպէս կբ լսէր սլաՀակախումբին
աղ–\^
մուկր
ե՛լ նոյնիսկ
կ՝որոչէբ
Հապշտապէ
խօսքերր
պաՀնորդներուն
, որոնք Համա –|
չափ
քայլերով
սալայատակին
կր
խփէին։
Պարիսպներուն
տակ կր տե՛սնէ
սովաչչուկ
շուներ,
ոբոնք
Հոս ուՀոն ինկած
գիակ
- յ
ներ կր լափեն
մրմռալէն։
Ջափաղանց
բղ.
բաղած
են որսով
իրենց
Հաչիւններով
,լին–
քր
Հեաա,գն,լելռլ
մասին
խորՀելու Հա -
մար։
Անոնք Թաթարի
մր ղլուխր
քեբհած
էին իր ամրով
միոերէն,
ինշ.ղէս
թզենիին
Հասուն
պտուղէն
մոբթր կր Հ^,նեն : ի
րենց ճերմակ
աաամնեբր
.աղմկելէն
կք ՜\
րաի,էին
աւելի եւս ճերմակ
գանկին, որ\
իբենց բթացած
ցոոլկէն
գուբս կր ,
Հէր, ^ Հազիւ թէ կրնային
վերցնել
ի -
րենց յտդեցած
կլափր -
Ալազին
վրա,
գլորած
փաթթոցներէն
Ալփ ճանշցալ որ
իր ղօբագունգին
ամէնէն
կտրիճներն
էին,
որոնք այսպէս այգ սո,լաՀար
անասուն
ներուն
իբբ կեր կր ծառայէին։
Այ^
ռազ–
միկներոէն
ճակատր
շրքանակող
շաթբր
թկակարմրախաոն
կանաչագոյն
էին, ու
իրենց
ածիլուած
գէխէն
վրայ
միակ մա -
զափնչիկ
մբ կր մնար (*): ծ՛ովափին վր
բայ
անգղ մր իր թելերով կր
Հարուածէր
դայլ մր, որ գիշաաիչ
թռշուններէն
խբ-
լած
էր
ձիու մբ մնացոբգր
, որուն
շունե
րու
ներկայութիւնր
աբւլելք
Հանդիսացած
էր երթալ
յօշոաելու
գիակներր :
Ալփ աշքերր
գարձուց
այս աՀռելի տե
սարանէն։
Պասէե բազմի
վտանգներէն
եր
բեք
ոիրար
շէր սասանած,
րայց
լաւա -
ղոյնո
պիտի տանէր տեսքր
իր արեանճա–
(*) 1,ա1սապաշարեալ Թո ւրք ե րը կր
կարծեն թ է ա յ դ տեղէն է որ Մո ւհամմէ տ
իր ա ր ք ա յո ւթիւնր պիտի փոիւադրէ գի -
րենք :
ոլաղիքներուն
մէք շունշբ
փշոզ
մարտիկի
մր,
հրատոչոր
ծարաւով
տուայտող չա -
րաաանք
Հռղե.լարքին
մէք, քան
գիաէր
այլեւս
բոլոր
ցաւերէն ագատուտծ
գրժ-
բաիստնեբու
դիտկներուն
։քայրա։լ անա -
սուններէն
յօչոտումր
: կ այ
•էսլարտոլ
—
թեան
գւլացում
մր , ղոր մեղի կր
նեբշնչէ
պաաերաղմի
աղգանշանր
• ինչ որ ալ ր//այ
մաՀուան
մեբձեցման
եզանա
կր
,
ւիաոքր
Հոն է Հււչակե՚լու
Համար
ինկողներուն
ա–
նունր
, ու պտտ
իւր
ակնա յառո
յց
սրտի
քաքագործութիւներուն
վրայ :
Աակայն,
երր
ամէն
ինչ .լերքացած է ,
գժբախա
բան է ոտնակոխ
թել մարմիններն
անոնց,
որոնք տակաւին
գեբեզմանի
մբ կր սպա -
սեն։ Վերքապէս
տեսնել
երկբի
ոբդերր,
գիշաաիշ
թռչուններն
ու վայրագ անա -
սուններր
, որոնք
կուգան
իրարու
Հեա \
կռուիլ
մարգուն
դիակին
Համար,
Հրճր –\
լիլ իր մաՀուան
վրայ :
Հոնկէ ոչ չատ Հ՛եոու,
Հնամեայ
մեՀ -
եան մր կր ծածկէր
իր աւերակներուն
գե
տինր։
Երկու կամ երեք
սիւներ
տակաւին
կանգուն
էին , ու դալարիքն եւ
մամուռր
կ՛՚աճէին
մարմարիոնին
ու կրանիթին վր -
րա յ : Այսպէս է անոդոք
ժամ անակր :
Ան պիտի
չյարգէ ապագան
աւելի քան
անցեալր , միչտ
թոդլով
բաւականաչափ
նշխարներ
, մեղ լացնելու
եղածին
ել րլ -
լալիքին
վբայ :
(5)
(4)
ԼՈՐՏ ՊԱՅՐԸՈ,
Թաբգմ. ԱՐԱՄ ՊԵՏՐՈՍԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
