« Տ Ա Ռ Ա Ջ »
Նին
մէ1
գեր
մր ունենալուն
Համար,
նախ
քան
չարմանկարր
բերած
էր արգէն
իր
մասնա1լցոլթիլնր
արաասանութեամր
մր :
Աչոա Աալաքեան
յեաոյ
խօսեցաւ
Հայե
րէն։
\ախ
յայանեց
իր
Համակրանքր
Հանգէսք գրագէա
Նարգունիի,
գոր
կր
ճանչնայ
այն օրէն
ի վեր՝
երր գ ե ռ
մա
նուկ
էր ինք, իբրեւ
իր
բեկամր։
Տեաոյ
րացաարութիւն
աուաւ
թէ ինչո՛
լ
օաար անուն
մր առած
է ,
թէեւ
աաիկա սլաաճառ
չէ
եգածՀայութենէկար–
ռւելուն,
իր գործն
է որ գինք Հեռու
կր
պաՀԷ Հայկական
կեանքէն
ու
չարմումէն,
Բ"՚յՅ
թո րո՛պէս կապուած
կր մնայ
իր ցե
ղէն
ել Հայութեան
փառքէն
:
հանգավառ
ծափերոփ
ոգշունուեցան
այս
իսօսքերր։
Տեաոյ
բեմ
րարձրացաւ
Նարգունէ
, որ չնորՀակալութիւն
յայանեց
կաղմակերպէը,երուն
, խօսողներուն,
եւ
մ ասնաւո րե լոփ էր խօսքր Աչոա Աաչաք
-
եանէ
րսալ
թէ սքանչելէ
ձայն
մր
ունէ
ել աղուոբ
չարական
կ՝երգէ
: Տ՛ամ անակբ
ռւչ
Ր(լ՚"էո՚է^
՚1,ա րգո
ւն է էր խոսքբ վեբա —
սչաՀեց 4տ։3առախէ
:
քՍան գա վա ռո ւթ է ւն բ այնքան
խոր է ր •>
Հայու
Հպարաութէւնբ
այնքան
բարձբա
-
ցած
,ոբ չաաեր , կէս - գէչեբէն
եաքն
ալ ,
աակաւին
կբ չարունա
կէին պատմել
իբենց
տպաւո
բո ւթիւն
բ սլուլվ արնե րու
սրճարան
ներուն
մէ^է Ուրախ
էին մանաւանգ
որ,
եթէ
նոր սերունգբ
կո րուսաներ
ունի
,
չաՀեր
ալ ունի —• աՀաւասիկ
մ էկր
,
որ
թէեւ կ՝աշխաաէ
օտաբնեբու
մէ^ ,
–բայց
երբեք
չէ Հբամաբած
Հայութենէն
,
չէ
ծածկած
իր ինքնոլթիւնր
կամ
աղգութիւ–
նր
, բնդՀակառսւ1լն
Հա յերէն
կբ էւօսեցնէ
,
(Աարսիլիոյ
մէ^, էբ ուսանողութեան
օ -
բերուն
, ֆրանսացէ
էբ բնկերնեբուն
սոր
վեցուցած
էր հայերէն
չարական
երգել,
Հա ք . Ակեղեցէէն
երգեցողութեան
մ աս
-
նակցութեան
տանէլ
ղանոնք
զարմ
անք
•պատճառել
ուի առաշնո բ գ Գա րեգէն
աբքե–
պէսկոսլոսէն,
այմմ պատրիարք)
:
քյւ
ինչ
ոբ աւելփ
յուգիչ
է , աւելի
քան աասբ
ֆր–
բանսացի
արուեստագէտներ
սրաՀ կբ
բե
րէ՝ պատոլե
լու
եւ
մ եծ արե
լու
Համ
աբ
հայ գրագէտ
մ բ ։
Աչոտ
Մ՚սլաքեան
պատիլ
կբ բերէ
հայ
նոր
սերունդին
է
X
Փարիզի
ձայնասփւիւռի
կայանբ
առ^ի
օր Հաղոբգեց
թէ այս
• կէրակի
,
Անրի
Վէռնէօյ
էբ
նոյն գեբասաննեբոփ
Գրոյց
մբ սլէտէ տայ Փարիգի
ձայնասփիւռի
կա
յանէն
:
Այս
մէքոցէս,
Աչոտ
Աալաքեան
կբ
սլատրաստէ
«Աիացեալ
՝1յաՀանգներու
թիլ
3
թ^ամին»
չարմանկաբբ,
որու
բե–
մագրութիւնբ
յանձնուած
էր
Հռչակաւոր
&իւլ
Տէսէնի,
բայց
որովՀետեւ
քագաքա–
կան պատճս՚՚էնեբով՝
այս վերչինբ
չի կր
նար
Ամերիկա
մտնել,
չտրմանկտրին
պատրաստ
ութէւնբ
յանձնուեցաւ
Աչոտ
Աալաքեանի
, որ Տունիսի
սկիզբր
կբ
մեկ
նի Ամերիկա
, նոյն
մապաւէնին
կարգ
մբ
մասեբբ
դարձնելու
Համար
Ամերիկայի
մէշ
,
X «
Հայ - Բոյմ
»ի նուիրու՚սծ
վւառա
-
աօնին
առթիւ,
Հեռադիրներ
ղրկած
էէն
ՇաՀխաթոլնի
ել Վալանսէ
Չոմռւնիք
,
Ագր բէ^ան է թատե րագէբ
ե՛ւ
րանտստե՚լծ
Մէբզա Ֆաթալէ
Ախունղովէ
մաՀուան
եօ–
թանա սո ւնամ եակէն
առթէւ
յօդուածներ
նուէբած
են «Աովեաական
Հայաստան^է
օրաթերթէն
մէչ, գ.
Գեմիրճեան,
Ա՛
Մանուկեան,
Վ. Պարտիզունի
։ Այս վեր
-
շէնբ բազգատութէւնբ
կ՝(նէ
Աբովեանի
ել Ախունգովէ
եւ
Համ
անմ
անոլթէւն
կբ
գտնէ
երկուքէն
տեսակէտներուն
մէշեւ
:
Կ բսէ թէ երկուքէն
Համ ար ալ խորթ
ե–
ղած
են ազգա
յէն
սաՀմ
անափակութէւնն
ու
կրօն ֊ խարականութէւնբ
;
Ախուն
-
ղո՚ի էր «Հաճի
՚Լարա»
գործին
մէշ սսէեգ–՛
ծած
է հայ աչխաաաւոր
մարգուն
դրա —
կան կերպաբնեբբ,
իր եւ
ագրպէշանական
մոգովոլրդէն
շերմ
սէրբ արտայայտած
է
Հայ
մոգո վուրգէն
Հանգէպ
եւ
դրուատած
երկու
մոգովուրգներու
բարեկամտկան
յարաբերութէւններբ։
Աբովեան
իր
« թ-ոլրք
ագշիկբ»
գոբծէն
մէշ, էսկ
Ա -
խունդով
«հւ
արուած
աստղե
բ է»
մ էշ
հայ
ել ա գ ր պէ շան
՛ս կան
մողովուրղնեբու
բա–
րեկամ
ութ
էւն
բ սլատկե
բելով
վարք՛՛՛ի
, ամենայն
ճշգութեամբ
եւ գե
-
րտղանց
յառաշդէմ
ութեամբ» : Երկու
Հե–
զէնաէլեերն
ալ ստեղծեցին
խոբ
գաղափա
րականով
եւ բարձբ արուեստով
գրուած
երկեր,
արծարծելով
էրենց
մամանակի
ամ էնէն Հրատապ
Հարցերբ
, մողո վբղա
-
սէբութէւն
, մողովուրղնեբու
բարեկա
-
մութէւն,
Հայրենաս
է ր ութ էւն : Անոնց ա -
ւանգո
լ թ իւնե րբ
շա ր ո ւնա կո ւե ց ան եւ նոր
ասաէճանէ
Հասան
Նալբանգեանի
, Վե
-
դէրովէ
Թումանեանի
ել
Հախվերգիէվէ
զործերուն
մէշ֊. Անոնց արծարծած
Հար
-
ցերբ
չեն կորսնցուցած
այսօբ
ալ
իրենց
նչանակութէւնբ
;
ւգա չտպաս
կր կանգն է էր « Հա յրենա կիցնե րուն »
Հա յերուն՝
բնգգէմ
պարսիկ
րռնկալնե
«
բուն : Երկու
Հեզինակնեբն
ալ
միեւնոյն
նպատակբ
կբ Հետապնդէին
, կրթել
ել
լուսաւորել
մոգովոլրգբ
եւ գանոնք ագատ
տեսնել
: Գբականութիւնբ
պէտք
է
րէչայ
մոգւ^վբդային
, սլէտք
է
ցո լացնէ
մոգո
-
վուրգի
կե՛՛անքբ, արտայայտէ
տնոր ^բգ
—
տոլմներն
ու չաՀերբ,
գրուած
Րէլայ
անոր
Հասկնալէ
լեղուով
: Աբովեանէ
նման
Ա -
իսունդուին
ալ կ՝բսէր
թէ
մոզռվոլրդէ
մարդբ
սլէտք է Հերոս
դարձնել
էնչպէս
րրաւ ւսղքատ
«Ազասէն»
ել ոչ թէ զօբա
-
վարնեբ
եւն • : Աէաւնգով
ել Աբովեան
ե -
գած
են նաեւ
նո ր մրգով րգավար
մ ան -
կավա
րմո ւթեան
Հ իմնաղփրնե
ր
Անդրկով–
կասի
մէշ : Աբովե՛ան
ուրախ
է որ իր մ օտ
կ՛ուսանին
նաեւ «Վրացէ
եւ թա թա
ր երկ -
րացէնեբր»
։Արովեան
կ՚եբազէր
էսկա
-
կան , Հոգէով
, էութեամբ
ուսուցիչներ
եւ
ինչսլէս
Ախունդուին
էր ոչ թէ Հայեացք
-
նեբով
պաՀսլանողական
բանսարկու
,
՚բէւ–
բոկբատ
ուսուցէ^եբ
: Աիսունդով
էբ պար–
տականութիւնր
կբ կաաարէր
«
գովելի
էսկ
Լէոնէ
Ջոմունէք
երկու
Հազար
ֆր ՚
ղրկած
ել երկու աթոռ վարձած
էէն
իրենց
անունով
խոբՀ րգանիչ
-֊ ներկա
յութէւն
մր ապաՀովե՛լու
Համար
;
Նէւ -
Եոբքէն
Զոմունեաց
նե ր կա յա ց ո լց է <ր եւս,
ի-ար -
ղէն
՝Բէչէչեան
, յուզէչ
նամակ
մբ եւ
չէք
մ ր Հասցուցած
էր վեբշէն
վտ յրկեանէն
;
« Հա յ - Ոո յմ
» ,
էր կարղ
էն , արձանա
-
դրեց
նոր բամ անո բ դա դր ո լթ է ւն ե ր ել նբ–
ւիրատուոլթիւններ
, որոնք պիտէ
Հբա
-
տարակուէն
«Հայ
–Բոյմ»է
յաշոբգ
թէւէն
մէշ։
Այո վւառատօնէն
առթէւ
յատկապէս
Աարսէյլէն
եկած
էի՛ն Տակ՛՛բ
Աալաքեան
(Աշոտ Աալաքեանի
հայբբ)
եւ Կ՛ Փօլատ՛–
եան:
ԱՐԱԶ
ՑԱՑՆԵՐ ԳԱՒԱՌԷՆ
ՎԻԷՆԻ
ԿՕՇԻԿԻ
ԳՈՐԵԱՐԱՆԻՆ
,
ՎԵՐԱԲԱՑՈՒՄԸ
ՎԻԷՆ
, (Յաււաջ)
Տնտեսական տագ–
նաոլբ մեբ գագութին
մէշ ալ անոբո
չու
֊
թէւն
ել որոչ չափով
վհատութե՛ան
վի -
ճակ
մբ ստեղծեց
: Ա ասնաւո րասլէ ս
կօչէ–
կէ գործարանէ
վւակումով
, ապրէլ
2
՚յէն
է
վեր
, ուր մեծ
թիւով
Հայրենակիցներ
կ՚աչխատէէն
, կացութիւնբ
դարձաւ
ան -
տան՛՛ե՛լէ ;
Առ Հասարակ
,ամէն աեսակէ
ղոբծե
-
բուպակաս
բ եւ պետական
նպաստ է
մ ր
չգո յութիւնբ
ստիպեց
արձակուած
գոբ —
ծտլո րներբ
դիմ
ել
Հ րապարակա
յէն
Հան -
դտնակութեան
: ք՛ա րե բա խտա
բա ր
այս
վիճակբ
եբկար
չտեւեց
•
Այս
երկուչաբթէ
օրէն ՜ սկսեալ
, Պ •
Փէ–
լէ անՀատական
նամակնե րով
, գոբծէ
կր
Հ րաւիբէ
էր կոգմէ արձակուած
բանուոր—
նե՛րր, առանց
սլա յմ անի
ել կտմ
ձեւակեր–
պութեանց
: Տոքս
կայ,
որ
մօտաւորապէս
700
ա չխատաւո
բնե
րէն , չատ
քիչեր
գուբս
մնան , եթէ
անչուչտ
, վեբշէն
պաՀուն
,
անաիսորմ
մ իշադէպե
ր ԼպատաՀին
:
Ա– կ. բ.
ՀԱՄԵԱՏ
ԹԱՎԻ
ՄԸ
ՃԻԳԵՐԸ
ՄԱՐԱԷՏԼ.—
Լէ
դՊլիվ
–Մտրթէկօ
թաղերբ
, ե՛՛րկու գպրոց
ունէին
անցեալ
տարի,
ոբոնք
ղմուա
բին
կացութեան
մր
մ ատնուած
էէն ,
թէ
մ ատտկարարմ
ան
եւ թէ ուսմ ան տեսակէտներով
յ
Թաղեցի
ներ
ր մողով
դումարե
լով
որո չեցէն
մէա
-
ցնե լ երկու
դւգրոցնե
բբ
ել ապաՀովե
լ ե -
լելմ ուտքբ : Այս աււթիւ
կաղմ ուեցաւ
նախ
խնամակալ
մարմէն
մբ, որ
թագեցէնե՚՚րէն
ստացաւ
44
Հազար
ֆրանքէ
գում ար
մ բ ;
Եւ ապա
էր շանքե րովբ
տյդ
գումարբ
բարձրացւՕլ
110
Հագարի
, որ միչտ
չաբ
-
մական
է , ի նաիսատևսութիւն
1953-1954
տարեշրշանի
ելեւմուտքին
:
Աեր
Հայբենակիցնեբր
տակաւին
նուէր—
նեբ
լզելու
տրամադիր
1լ երեւին
: քՏնա -
մ ակա
լութիւնբ
ձեռնարկած
ՐԱա լոփ , ա -
մափերշի
Հանդէսի
մբ. Հրապարակ
Հա -
նած
է էիփճակաիսաղի
Հինգ
Հարիլր^ տոմ
~
սեր
:
Երկու
չաբաթէ
է ՚իեր,
խնամակալու
-
թե՛ան
անգամներէն
, քարտուգաբ՝
կ-Տոփ–
Հանէ սեան , գանձապաՀ՝
Տ– Գրտբրեան
,
եւ Մ . Աելտոնեան
, տոմսակ
ծախելու
նր–
ւիրուած
էին , ել ոբոնց
ճէդերբ
լաւա
-
գոյնս
արղփւնաւորուեցան
, գտնելով
քա–
շալերէչ
լնդունելութիւն
:
Վիճակախաղի
առարկաներ
ճարելու
Համար
դիմեցինք
մեր
Հայրենակիցնե՛րուն
որոնք սէբտ յօմաբ
նուէբնեբ
տրամագրե
-
ցէն
,
եւ Հարէլրէ
աւելէ առարկաներ
բս–
տացանք : Գեռ
կբ յուսանք
ուրիշ
նուէբ
նեբ
ալ ստանա
լ ,որովՀետել
Հարիլրէ
ա -
ւելի
թիւեր
պիտի
չաՀին անպատճառ
:
Այս
առթիւ
գտնուեցան
Հայրենակիցներ
,
որոնք Հանգանակութեան
ալ մասնակցե
-
ցան։
իսկ չորս - հէնդ
Հայեր
մերմած
են
բան
մբ տալ,
ինչպէս
որ ուրի^եր
գրմած
են իրենց իսոստոլմնեբր
: էՀ , ինչ րնենք ,
ցորենին
մէշ որոմ ալ կբ գտնուի;
Շնոբ
-
Հիւ
եղած
աշակցութեան
, մեր
Համեստ
թաղին
ղսւբոցր
իր
40/(
Հասնող
աչտկերտ–
ներով
ել աչակերաուՀիներով
պիտի
կր
նայ , ոչ միայն
էբ գոյութէւնբ
պաՀել,
ա
յլ աւելի
զա րգանա
լ ;
ՈւսուցչուՀի
Տիկին
Աելաոնեանի
աչ
-
խատանքներուն
չնոբՀիւ,
աչակերտներր
յառաշիկայ
հանգէսին
մէշ, իրենց
Հայե
րէն
երդերով,
պարերով,
մենախօսոլ
-
թիւններով
եւն . պէտէ
պարէնն
իրենց
յառաշգիմ
ութեան
աստիճանբ
, վստաՀ
եմ
որ
ներկանեբբ
եւ բոլոր
ծնոգքնեբբ
չատ
գոՀ պիտի
մնան :
Հանգէսր
տեգի
պիտի
ունենայ
յառա
-
շիկայ
Տունիս
14/՚1՛ ,
կէրակի
կէսօրէ
ետք,
Պոմոնէ
եկեզեցւոյ
սրաՀէն
մէշ։
ԹՎԹԱԿԻՑ
•
ԼՐԱՏՈՒ
ԱՐՈԻԵԱՏԻ
ԵդէսչտաՀայ
երէտասարգ
շութակաՀար
(իիրտ յբ քանթարճեան
Պոլէս դացած
է
նուագաՀանգէս
մբ տալու
Համար։
Պ՚՚լոոյ
երամչտտսէր
Հ ա սա րա կո ւ թ էւն
ր որ
քանէ
մ բ շաբաթ
առաշ
մ եծասլէ
ս
գնաՀատեց
ՕՀան Տուրեանի
վարած
նսւադաՀանղէս
-
ներբ
, նո/ն իւանգավառհւթեամբ
գիմա—
ւռրած
է Գանթաբճեանբ
%
X
Օր՛ Աօնիա Գաբրէէլեան
մասնակցե
-
լով
Լէօփոլ
Պ ելանէ դաշնակի
մրցումնե
• -
բուն,
առաշին
մրցանակ ստացած
է :
ԵՒԾՄՀ
ՊԱՐԱՆԸ.–
Օրիորգ,
կրնա՞մ
ձեղի
լո–
ղալ
սորվեցնե/
:
ՕՐԻՈՐԳԸ֊
0, ոչ պաբոն,
ես
շուրէն
շատ
կր վախնամ
:
ՊԱՐՈՆԸ
Հոգ
չէ,
չաբմումներր
նախ
կբ սորվինք
աւագին
՚իրտյ
• • ՚ :
*
Ա– ՏԻՄԱՐ
Ահա պարան
մր. պա
֊
տուՀանէն
կաիսուէ
ել փախիր
՚.
բ. ՏԻՄԱՐ
–
Անկարելի
է.
սլաաոլՀա–
նր Հինգ
մեթր
րարձր
է, մէնչ պարանբ
20
մեթբ կուգաք
. • .
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(85)
1
ՃԱՄԲՈՒՆ
ՎՐԱՅ
Զաւկէ
՛էրայ
կբ խօսէք. ՛լացէք
անթաղ
մնացած
ոսկորներուն
փրայ
նայեցէք
. . .
ճչմարէտբ
էլբսեմ
ձեղէ... մօրուքս
Հոգի
եւ փշաէ մէշ ճերմկած
է ••• մտէկ
րրէք
ծերոլնէէն
ձայնէն
, այլեւս
Հայուն
Հա -
մար
յոյս
չէ ՛քնացեր
. ասկէ ետքբ
Հայուն
միակ
մս՚լբ
թիւֆկնկ
մբ պէտք
է
րլլայ
Խոբ մեռելա
յին
լռութիւն
...
յ
Գտցէք
սեւցած
«վէբանէ»ներուն
նա–
յե^էք ...
ծերունին
կբ գողդոշէբ
էր
անհաստատ
սրունքներուն
՚էբ՚՚՚յ
ու էր
տարածուած
բազու1րւե րովր
կա բծես
մ՛եղի կբ
մ ատնա–
նշէբ աւեբաէ^երբ
:
Պահ մբ իր ազօտ տչքերբ
մեղի Հանգէ
—
սլե ցան
, մեգի
թ ուե ցաւ որ
ագե
րս՚սգին
հրաւէր
մր կար
այգ
զարմանալի
ու մր -
ոայլ
բիբերուն
՚1
՚էշ
• • ՚
Ե ր թ ՚ ՚ ՚ ն ք «վէրանէ–»ներբ
տեսնենք.
••
Ա քրերբ ՀետզՀետէ
մե՛՛կնեցան • մէկբ
ու
չա բե րեցաւ
եւ գաւաղանբ
գրաւ
ծերու
-
նէ էն
ձեռքէն
մէշ որբ էր կաբգէն
Հեռա
֊
ցաւ
՚էող՚լ֊ոշ
ք՛սյլե բով : Ւր
տրե իսնե բուն
Համաչափ
, ծանր
ել զանգազ
արմուկր
երկար ատեն
կր լսէինք
դուրսբ
պատշգա
մէն
վրայ
է
Մէշոց
մբ աոանձին
մնացէնք.
նոյն
սլա
Հուն էր որ քովի
սրաՀբ
գիղուած
կիներբ
մ օտէկցան
ու շրշա պատե ցին
մե՛զ
:
Նախ
չէէն
Համ արձակեր
խօսիլ
ու իրենց
բո
լոր
արՀաւրալից
Հոդէն
1լարտայայտէէն
է -
բենց
սեւ , լա յնաբէբ
ու գեգեցիկ
ա չքե
-
բուն
մէշոցտւ
:
Յանկարծ
մազաղուրկ
, վւոէտ
1լնոշա
-
կան
գլուիսբ
ցցուեցաւ
, անձկալի
աչքերբ
դարձան
էնծէ , ու նախ
վարանումով
,
ՀետղՀետէ
վստաՀ
ութ
իւն ով՝
հէք
Կէնր
մօտիկցալ
;
Հողերդ
առնեմ
, մաիկ
բրիք էնծէ...
Զայնր
խեղդուեցալ
Հե՛ծկլտուքներու
մէշ,
ու
մէնչ
ինքն անսաՀմ ան
յուզմ ոէնքէ
գե–
դեւելուէ
սաէսլուեցայ
նստէլ
բաղմոցին
՚Լրայ , ձեռքերուս
վրայ
զգացի
գաղշ
խո—
նա
լ ո ւ թ
իւնբ
էլնոշբ արցունքներուն
:
Եբեսբ
ծածկած
ծունկերուս
^
անէկա
երկաբ ատեն արտասուեց
. էր վաէտ
քա—
մակր
ամէն
մէկ Հեծկլտանքին
կբ բաբձ
-
րանար
ու կ՚էշնար
. ցանցառ
անգոյն
մա
ղերր տա րածուած
էէն դբկէս
մէշ ու
եբ
կու
շգաձգուտծ
նիՀար
ձեռքեբ
կառչած
էին շրչագգե սաիս ծալքեր
ո ւն :
Ց՚սւէ
ու գանգատի
անվերշ
յաշոբգու
-
թիլն
մբն էբ ոբ անոր գոդդոշուն
չՐՐ ~
թունքներբ
կբ թոթովէին
, ու այն աստի
ճանի
ումգնռւթիւն
կ՛որ
արաայայտու
-
թեան
մէշ որ կբ գէտակցէի
թէ այգ
խռ -
նարՀ
բնոշ մէշոցալ
կ^բնդունէէ
անցամա–
քե լէ ու ան յատակ
վէշաով
մ բ վիրաւոր
-
ուտծ
եւ տառապած
ցեգի
մբ կանացիռ
լ
-
թեան
Հաւաքական
տէրտբ
Միւս
կիներբ քարացած
իրենց
ղէքքե
-
բուն
մէշ, ենթարկուած
ցաւէն
Հաղոբ
-
գակցութե՚տն
, նո քնպէս
լռելեա
յն
1լ ա ր
տասո ւէին։
Երբեմն
սրտագին
Հառաչանք
մ ր կբ սլանար
ա յգ
Հեծեծռզ
կուրծքերէն
ու կրկին
յուզումնալի
լռութեան
մ ր
մէշ
միմիայն
ինծի կառչած
կնոշբ բարձբա
-
ձայն
ու բողոքալի
Հ եծկլտանքնե
ր ր
կր
լսուէին
;
Երկաբ , տամանե
լի րոպէներ
կ՚անցնէին
այսպէս
-. Մանուկներ
իբենց
մօրր ՚էակած
,
վաղաՀաս
լբշութեամր
մ բ ա կանատե
սէլ^րլ
լա յէն ցաւէ
ա քս արտա յայտութեան
. է -
րենք ալ ղղրգուած
էին անգիտակից
յու
ղումով.
ճակտտնէն
իւորչոմտծ
էբ է -
րենց տաբիքէն
անՀամ
ե՛մ աա
կերպով
աչքերու
խորէն
անոնք
կբ դիտէ
ին
մեր
օտա րական
ի ե րեւո քթբ
սրամ
տութիւնով
եւ գրեթէ
ատելութեամբ,
էբբ թէ
մեբ
նեբկա յութեան
արգիւնքբ
բլլտր
տ յգ
ե -
րեւան եկած
ցաւբ
;
Ես ու լնկեբուՀիս
իրարու
՛ե՛բես կր
նա
յէինք
ու մէկզմէկու
տժգունութեան
մէշ
մեր
վեբշէն
ուժեբբ
կբ կորսնցնէինք՛
ոչ
մէկ
մխիթարող
բաո.,
ոչ մէկ
էէստաՀու–
թէւն
ներչնչող
վանկ
չէր դ՚սբ
մեր ցամ
-
քած
չրթունքնեբուն
. ամէնէն
տգէտներէն
աւելի անճարակ
ու Համր դարձեր
էինք ,
մ եր մեծ ճիգով պաՀպանած
աո ե րեւո
յ թ
Հանղարտութեան
աակ
մօտալուտ
փոթո
-
րէկ
կար
ու փՀատռւթիւն
, ու արցունք
է
ինչո՛ լ ՛ե՛կեր էինք իրենց
մօտ , ի՞ն > ու -
նէինք
իրենց տալու , ծովածաւալ
թշուա–
ռութէէան
, այդ բարոյական
ել
անստՀման
պաՀ տնշքնե
ր ո ւն փւոիսարէն
. ի՞նչ
ամոքող
ապաՀոփոլթէւն
կրնա յինք
լնծա
յե
լ
ի -
րենց :
Օտարներբ
ժպէոէով
ու երդով
ու
նաեւ
լեցուն
ձեռքերով
կբ մօտենա
յէն աբկած—
եալներուն
, մենք
միմիայն
ա.րցունքուի • • ՚
ու
մ՛եր խոմոռագէմ
ու շգաձգուած
դէմ—
քեբուն
փրայ
ուրիշ .բան չէէն կարոգ տես
նել
այլ միմիայն
իրենց էսկական
ցաւե
-
րուն արտագոլումբ
;
՛Րանէ քանի անգամնե
բ մտադրած
էինք
ապառաժի,
սքէս ամուր
եբեւալ
ցաւագին
ամ բոիսին , յ>ա^աբա
ր խեղգել
մեր
Հոգիին
խոբր
փո թռրկոգ
ցաւեքւն
ու
յո ււլո ւմնե ր բ ,
ետ
գարձնել
մեր աչքե՛րր
այրող
արցունք–
ներր
, ժպտագէմ
ու անդրդուելի
եբեւալ
վշտացածներուն
,որպէսղի
անոնք
մեր
Հանդարտոլթե
ան եւ առե րեւո քթ անտա.ր–
բերութեան
մէշ վսաաՀութիւն
եւ
յո
յս
կարենա
քին
ղտնել
:
Ա յլսակա
յնա
յն օրո չ քաշս գե ցանք
մեբ
այդ
գիտաւո
րութեան
մէշ ու երբեք
աք
պիտի
չքաշոգէինք
:
Կէնբ
մ իշտ
փարած
ծունկե բուս՝
կ՚ար
տասուէր
, ու իբ գալարուած
՚էտիտ
ան -
գամներբ
, իր քգացյխեբուս
կառչած
ձեռ
քերբ,
մանկան,
խելակորոյս
մանկան
ե -
րեւո
յթբ կուտա
յին
իրեն
:
ԶԱՊԷԼ ԵՍԱՅԵԱՆ
•
Fonds A.R.A.M
