« Յ Ա Ռ Ա Ջ »
Լուս էնե աններ լ՝ ոբոնք
Լեւոնէ
մօաէկ
ազ–
ՏՈՄՍԵՐ
գականնեբն
էէն,
եւ. Հայ
թագաւոբնեբէ
՜՜
աէաղոսնեբբ
էբենց
անուան
մէացբէն
1319
թվ. նոյեմ.
11էն Տ
թէոս
աբքեսչէսկոսլոսշ
Հայաստանէ
ան -
ուանական
թագաւոբբ
օհեց
կէսչբոսէ
Լուսէնեան
ՅովՀաննէս
Բ. թագաւորէն
֊.
կէպրոսէ
Լուսէնեանց
գբօչակն էչ էբ մէչ
առաւ
Հայոց գրօչակէ
գո յներբ եւ
եգտլ
սպէտակ, կապոյա
,կարմէբ ել գեղէն :
1885
թ՛ ՚Լէկաոբ
Հէլկոյէն
թազման
Հանղէսէն
, Փարէզէ
Հայ
Ուսանողական
•Ո էութէւնր
ուզենալով
մ՝ ասնակցէչ
Հա յ
աղղայէն
էէբօչակով,
ղէմ
ում է
Ալէչանէն
եւ. Հաբցնում
նրանէց
Հայ ղրօչակէ
ղո յ ֊
ներբ։
Ալէ չանբ
յայանում
է թէ
Հ " ՚ յ ո ց
գրօչակէ
գոյնեբն
են կարմէբ,
կանանչ ,
սպէաակ
: Ուսանողները
՚թրցրէն
" ՚ յ գ
գո յնեբը
, որոնք
յեաո
յ
քնգուեոլեցան
նաեւ
Հնչակեան
Յեղափոխական
կուսակ
ցութեան
կողմէց՝
էբրեւ
ազգայէն պաչ -
տօնական
գրօչակ ;
Ալփչանէց է նաեւ
գոյնեբէ մէ
երկբորգ
գսւսաւոբութէւնը,
ա յն է գեղէն,
կարմէբ
,
կանանչ կամ կապոյա,
կարմէբ
, կանաչ,
ոբ
չնղո
ւնո ւահ՜ էբ Հա յոց
կողմ է ց
էբրեւ
աղղայէն
գբօչակ
վեբչէն
ՀամաչթարՀա՝
—
^էն
պաաեբաղմ
է լ^թացքում
; 1918
թ •
եբբ
բոլչեւէկներր
ղբաւեցին
եոր ֊ ՛Օա -
թ էչե լան բ եւ Հ էն սպանե բին
էբենց բա -
նակն
էին մտցնում
րռնի , Հայ
Ապաների
ղինուորական
Ա՝ էութիւնբ
Հբամ՜արուեց
մանեէ նբանց բանակբ
այն
պաաճառա -
յձանո ւթեամ ր որ էրենք
Լենէնէ
Հբովաբ -
աակէ
Համաձայն
Հայասաան
պէտէ
ղնան
կոուելոլ
Տաճէկներէ
ղէմ ;
Բոլչելիկները
Համ աձա
յնո լեցին եւ Ռուսներից
ղանաղա.
նելու
Համար՝
պաՀանչեցին
թեւէ
վրայ
կրել
Հ ՚ " յ
" 9
Գ"յներբ։
Նոյն
ժամանակ
կովկասում
ընգունուած
հայ
Գրօչակի
գո յներբ,
ղեղին,
կարմիր,
կանաչ
սկսան
կրել
Հայ սպանեբբ
իրենց
թեւի
վբայ
։
Բայց
Ալիչանի
տուած
գո յնեբը կամա -
յական
էին : Առաչին
գասաւոբութէւնբ
ՀՀսչակեաններէ
գբօչակը)
նա վերցրել է
աօնացոյցէց
, ըոտ սրում Աատկի
առաչին
կէբակէն
կոչւում է կարմիր ,
երկրորգը
կանաչ
Հաես 3 • Ի)անազաղղէ
յօղուածր ,
ԼԶէթենէ
ժողդվահոլ
էչ
141) :
իոկ երկ -
յ՚ոբգ
ղասաւոբութէւնը
(կամաւորական
բանակներէ
ղրօչակբ)
վեբցբել
է ծէա -
ծանէ
ղլիաւոբ
ղոյներէց : Ա՛եբ
ղր^չակը
Աստուած
է տուել
, ասում է
" ՝ յ ն օբԻց երբ Ա՛աս էս է գագաթէն,
Նոյէ
կապանի
վյրայ հագել է ծէածանբ
։
Նոր
Հայկական
կառավարութէւնը
ան -
չուչա
տեսնելով թէ չաա անՀէմն են Ալէ–
չանէ
ենթագրութէւննեբը,
մերժել է եր -
կու
ղասաւորութէւններն
է լ, եւ
բնգունել
Ռուբէնեանց
թաղաւորութեան
վեբչէն
չր–
չանէ
ղո յներբ,
այն է ՝ կարմէբ,
կապոյտ.
գեղէն
ՀՐԱՋԵԱՅ ԱՃԱմէ-ԵԱՆ
ԿԱՐԳԱՑկ-Բ ԵՒ ՏԱՐԱՆ՝ԵՑԷ՝Բ «ՅԱՌԱՋ»Ը
• • • ծէ
սակայն
, պատաՀեցալ
ոբ Հայ
•^ամէկէն ու պապէկէն
պաչաած
Արարէ.
Սէ 1ւ"էր
՚^՚եր
աղօթքը։
Այն ԱբարՐչբ, ո–
բուն
Համար
Նտբեկացէներն
ու ՇնորՀա -
լիները
կ՝ըսէէն
ողորմած,
ղթած
,
լոյս,
երկայնամէտ
, անոիակալ,
մաբգասէր
,
ամենաղութ,
գովեալ,
բաբեբանեալ,
քա.
Վ՛է
՚^եղաց,
անեղ
բնութիւն
,
քննող
ղաղաեաց
, կամեցող
րաբեաց
,
իւնամող
արաբածոց
, ազյբիլբ
անմ՛ աՀ ութե ան , ղա–
տաւոր
արղաբ ել անբաւելի ու
անճառելի
բնութիւն
. . .
Ասլբիլի
այղ սեւ
օբերոէձւ ,
երկինքը
փուլ չեկաւ ու արեւը,
նոբէն
, իր Տառա -
գայթները
ցնցուղեց
այն ղաշտերուն
ու
սարերուն
վ յ ՚ ա յ , ուր յոբղառատ
արիւն
կը
՝,ոսէբ
Հայու
արիւն ; Գարնան տյգ ա.
մէսը,
նոբէն
լսուեցաւ
թռչուեներուն
ղայ–
լա յլը : Ծաղէկները
, նոբէն
, էրենց փառ -
քոփ ծածկեց
էն ւէեր Հողերը; Աւ
գէէեբր,
Ասաուծո
յ լապտերը
, նորէն , լուսաւո
բեց
այն
ճամրաներբ,
որոնց
վբայէն
կը
քալէր
րաղմաՀաղաբ
Հայ քրէստոնեայ
ողչակէղ–
ներու
կարաւանը;
ԱբՀալէրքի
ա յգ
տարին , Աստուած
—-
Հայուն
Աստուածը
չէթ մ՛Ը
արցունք
ալ չնետեց
աստղերէն վար, ոբպէսղի ա -
նոբ
տեսքէն
չան թա
Հ ա բ բյլար
վա յբագ
ու
բարբարոս
թ^ամէն
յ
Տէր , րնգէ՜՚բ
թողեր
ղէս , կբ պա -
զատէր
Հայ մա յրէ կը , երբ իր ա
չքերուն
առչեւք
Հբէչր
կը յօչոտէբ
իբ ղաւակը ;
Բայց , Աստուած
չլսեց
այղ աղեբսբ ;
Աստուած
, ա յգ տարէն
, մեր
Հա
յբենէքև
ու մեր Համրանքը
յանձներ էբ արէւնաբ -
յբու գաղանէն
;
Երբ
տ շիւա բՀաստ սան
արէւնաՀեղութիւ–
նբ իր վախճանին
Հասալ
, մեր « բաբե -
կամնները կէս ֊ բեբան
Հաշիւ պաՀանչե -
ցին անզուղական
մ՚արղասպանէն
;
Եւ ճէւաղր պատ ա ս խ անե ց
Թիկունքիս կը սպաււնային
պատժե -
ցի
...
Ու այգ գէւա
յէն
պատասխանով
ալ
գոՀացան
անոնք,
որոնց
յաղթանակին
մէչ
բաժին
ունէինք ; Յետոյ,
մոռցան մեղ;
Գաւաճանեցին
մեղի գէմ ;
Բայց
արցունքը
արցունք
չի սբբեբ : Ու
սրտաճմլիկ
Հառաչան^երով
չէ ոբ պիտէ
կերտէ էնք
մեբ
Հայբենէքէն
ապագան։ Ե ֊
րէցս
Հազա րամ եա
յ աղէէ մբ չի կրնար ար
տասուել ; Այլ ,էբ նաՀատակներռւն
ա ֊
նունով եւ անոնց ծանօթ ու անծանօթ
Հո
գա կո յտերուն
վրա
յ , կ՝եբգնու
.
Պէտէ չմեռնփմ
. . .
ԱՀաւասէկ, այգ եբղումն է որ կ՝աբ -
էոասանենք
այսօր, է լուր
աշիաբՀի
բոչոբ
Հրէշներուն
ու նաեւ
մեր
Հ
<րաբեկամ»նե -
^""^ ՝
ԵՒՐՈՊԱՑԻ
ՀԱՅԱԱՏԱՆԻ ԵՒ ՌՈՒԱԱՍՏԱՆՒ
ՄԻԱ8ՄԱՆ
աԱՄԵԱԿԻ ԱՌԹԻՒ
V
Աարտ
20––21/»)>
Ա՛եղի
ունեցաւ
Երեւա ֊
նէ Պետական
Զեռաղրաաան
Գբղ ՚լէաա -
կան նէստը
, որ նուփբուած
էր Հա յաստա
նէ Ռուսասաանէ
մ էացմ ան
125
ամեակէն
։
Նէսա ը բացաւ Ա ատենաղարանէն
տնօ -
բէնը
՛Լ • քյաէբանաեան
ել խօսեցաւ «Հա -
յաստանէ
մ էացում՛
ը Ռ" ւսա ստանէն ել էբ
պատմական
նշանակութեան
»
նիւթի
չուլ՚չ՜–
Ջեկուցում
տուաւ պատմական
գէ—
տութէւննեբու
թեկնածու
Պ • Աէյրանեան
;
Թէֆլէզէն
եկած
պրոֆ
. Ւ .
Աբոլլաձէ
խօսեցաւ
Հեէէր գրական
յուշարձտննեբ վբ–
րաց եւ Հայոց գրական
յա բա բե ր ութ էւե -
ներու
մասէն
անցեալէն
մէչ»
եիւթէն
չուբչ
I
գոբ կաբղացած
է Հայե րէն ; Բա -
ցատրեց թէ ՜՛այ եւ վրացէ
ժ ո զովս լրգնե բ ը
գ ե ռ
Հեէւաւռբ
անցեալէն
եզրա
յրական
կապերէէւէ կապուած
են էբտրու ֊,ետ , էէւ .
նեցած
են էէրական
սե րտ
յա բարե բութ իլԱ–
նեբ : Հայերէնէ
էԼրացերէն եւ
էիյրացսրէնէ
Հայերէն
թաբէէմանուած
են րաղմ
աթէւ
երկեր ; Ա ասնաւորասլէս
կանգ առաւ
քիէ ՚
գար
է։ լ մէչ վրացերէնէ
Հա յեբ է ն թարէէ -
մանուած
ասաղաբաշխական
եւ
րժշկակէսն
երկու
էէրքեբու
՚իյրայ
Պրոֆ. ԱբբաՀամեան
բաէլմաթէլ
նէւբա–
յայտ
փաստաթոււլթեբւէւէ
ց"ձՅ տուաւ թէ
էն չսլէս է ծանբ
վիճակի մէչ է եւլած
Հ՚սյ
ժոէլովէէւրղբ
պա ր սկա թբքական
բէէնէսկտ —
էութեան աակ ելթէ էնչսլէսէ
^երմ ու -
թեամր
լչեգունուած
է Հա յաստան
ը /իու -
սասաանէն
մ էանա
լու վւաստը
ամբէւզչ
Հայ
ժ էւ ղո վ՚՚ւրգէ
կո ղմ է » ։
Ռուս եւ Անգրկո՚էկասէ
ժողովուբէէնե
բու
բա րեկամ էէւթեան
աբտացոլում
ը
1 ՚ ( Ա 0
1828/՛**
հայ գրականութեան
մէչ
«՚հէւթէ
մ՛ասին
էէեկոլցույէ՛
տւէւաւ Ա
աաենաէլարանէւ
ա չխա տ ա կէ ց Աս • Ա նա ցա կանեան
:
Այգ
նիստ էն մէչ իսօսեցան
պրոֆ
. Գ .
Ա եւակ
«Ա III րւ՛ւ Ա բբե լեանէ
Հայ - էէրաց
բառացանկբ»
ելպաամ ական
ղիսւէէւթեա՚հց
թեւ^ածու
Վ^՛ Ոսկանեան
«Հայ
ժողովուբ.
գէ
սլատմ ական
բա րե կամ ո ւթ էւն բ
ււուէէ
մեծ
ժէէւէովուբղէ
Հետ»
նէւթե
լ՛էէ լ չ՛" չ՛չ ։
Ա՝ ատենագտրանէ
ա չիւա տ ա կէ ց Օ . (յա–
ղար եան
իսօսե ցալ
նոբ
յա յտՆ ա
քւ1.
բ ււ լած
վա ւե բ ա էէբ ի մ բ մ ասին Խաչատուր
Աբ՚՚վ
—
Լ ա՛հ ի ուսէէւցիչ
Ալամ ղար եանի «Տ ետ
բակ
էէՈրծ նական վ՛" րմ ից
թաբղմ
անսւթիւն »
աչխասէէէլթեան
մասէն , ուր
յայսէեապէս
1լե
րեւա
յ ռուս
գբէւ ւլնե բու ելմաածոէլնե -
բու
ազէէե ցութէւնբ
Հեւլէնակէն
՛Լբա յ ։
Աասէենագաբանէ
աչխատակէց
Ա •՝ Ա -
գամ եան
խօսեցաւ
նոբ մէչտ
եղ ելած վա–
ւերաւլէբևեբոլ
մ՛ասէն , ռբոնք
Ա""քք"՚–ց1՚չ
նէւթեբ
կուտան պարսկա - թբքակաե
րռ—
նա կա էէէ լ թ ենէն
Հայերը
ազատագբե
լու
Համար
ււուս
զէնուո
րէն
մղած
^կռէւնեբու
մէչ
ՀէՍ յեբու
ղէէբծօն
մասնակցութեան
մասէն։
ՀԱով– Հայասաան) :
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(74)
ՃԱՄԲՈՒՆ
ՀՐԱՅ
Հակառէսկ
մեր
բուռն
փափաքէն
, կբ
ստէպուէնք
վեբաէէաբձէն
պաՀել այգ
ա
յ–
ցեէէւլթէւլնը ել ուչ չմնալու
Համար ան -
մէչէսսլէս
ճամբայ
կ՝եԱենք ;
Ընղարձակ
ղաչտեբ
, եզերուած
լեռնե–
Ր՛՛ւ
չ՚լթայոէէ
մը, գրեթէ
միչտ կր կագ -
մ են մե բ Հեււանկաբը
իրարու
ետեւէ֊
կանգնած
ղագաթներբ
՝ էրենց
Հեււաւո -
բութեան
ասաէէճանով՝
կը նեբկա
յացնեն
.յ՛" լո ր եբէսնէէները կապուտակ
մանէ՚չակա—
գոյնէն
, Հաճելէօբէն
նեբղա^ակուած
Հա–
րալայէն
եբկէնքէն
չոզչողուն
եւ լուսա -
վառ
կապոյտէն
Հետ ; ճերմակ
ամպեր
նազանքով կըսաւաոնին
լիովերու
վբայ ;
Ժամ՛եր ու մամեբ աեսարանբ
մ
իօրինակ
է՛
եքրեմ՛ ն
միայն
մօաալոր
գէ՛––
•էակ մ՛բ
ՀիւէէակներՈէէ
կազմուած ,
մեր
ո ւշաղբէէւթիւնբ
կբ գրաւէ ,
եգեղնի
•ձոէլեբոէէ
կազմուած ուխոտով
չինուած
այէէ իւրճիթնեբը
հայբայեղ
թչուառու
-
թեան
պատկերներ
են . մաբղ
չեբեւաբ.
Հեռուէն
ամայացած
կբ թուխն՛ կառա ֊
պանին կը Հարցնենք ՚
Աբգեօք
Հայո՞ւ
էսբճիթներ
են ;
ՀեղնանքՈէԼ ու չաբաէլուշէսկ
քԲքէ1"՚Լ
1Լ
կբ խնդայ
մեր մէամաութեան
վքայ՛
յե -
\– ու
աոյ
ճեոքի
չարժումով
մը Հոբէզոնէն
չորս
կուլմը
ցուցնելով
1լ ըսէ ՚
Ոչ մէկ Հայու
՚ է է ՚ - ղ , ոչ մէկ
Հայու
խբ^էթ
չէ մնացած
, բոլորն
էսլ
այրած
են;
ՊաՀ
մ բ կր քչէ սա
յլը
մտրակը
շա չե -
լով եւ ձէեբր
իս րախ ուսե չով ոբ
արագ
երթան
, յեաոյ
յանկարծ
մեղի կր
գաոնայ
կ՝բսէ .
Այս
երկու
կողմէ
ղաչաեբբ
ղէակ -
նեբով ծածկուած
էէն՛.. Հայ
մչաէ^երու
ղիակնեբով
• ՚ ՚ երկաբ
ատեն
բացօթեայ
եւ անթաղ
մնացէն
անոնք ու կամաց կա -
մ՛աց վւտաեցան
արեւէն աակ • . . չուները
ու
երկէնքէ
թռչուննեբբ
բաժնեցէն
անււնց
մաբմէնները
• • • եթէ փնտււես
ղեռ ոս -
կո րնե բ ը կը ղտնաս • . .
Ն՚՚րէն
մ՚ս՚րակբ կբ չաչէ ու
կառասլանը
աւելփ եոանղով
կը սուլէ
. ձէեբր կր չտա–
պեն , ամէնքս մէկ վւախչելու
ձեւ
ունէնք
. . • պաՀ մր ետքբ կաււապանէն
էէէուխբ
նււրէն գէպի
մեզ կըղառնայ
.
Վրանին խաչ մ՛բ Հանող
չգան ուե -
ցաւ
«
Թուրք
գէ՚֊գեր
են ուրեմն
, այլեւս կաս
կած
չկտյ • ու Հակառակ
բոլոբ
Հաւա -
նականոլթէւլննեբուն
, ծանբ
կաղասլաբեայ
ախրութէւն
մ ր կր ճնչէ այղ թչուառու
-
թեան
ւէրայ. ոչ մ՛էկ
ձայն, ոչ մէկ մաբղ.
կա
յէն
երեւոյթ
. մաբղէկ
ծածկուած
են
կարծես
անղարմ անելէ
գժբախաութեան
մր մէչ. • • ու ծուխն էսկ ոբ կբ
բարձրա
նայ,
ասգին
անղին,
իսեղճուկ
երգէքեերէ
,
սգաւոր ու ան սաՀմ անօրէն
տխուբ
բան
մ՛բ ունէ այէէ է՛՛՛էն ու էր
չքաւո բութեան
՚
մէչ
ամ՛՛է ովւ ուած աէէ մ՛բ
մարգկէււթեան
վրայ... քիս՚մեբ ու
մամեբ
կ՚երթանք
գաբձեաէ. իսստաղէմ ու առնական
ղիմ ա -
ղէծ ով ՜էովուու^էէ
մբ բրտութեամ
բ 1լ ա -
ռա^ոբգէ
կէէվեբոլ ու եղերու Հօտ մը • • •
կենղանէներէ
ն չատեր
չեն հնաէէանէլէբ է .
րե՚ե , անբնաել էր սէլուէթէն
ու
էրենց
բաբէ , խոՀուն ու մէամ էտ
նա
յւււածքբ
՚ ՚ ւ ՚ լ ղ ա ծ մեղէ կբ յամառէն
էրենց
չեղոլմ՛ -
ներուն
մէչ։
ՀովէււուՀին
էսթանով կը մւլէ
՚Ժրենք՛
ինքե ալ կը յամառէ ոլ անոնցմէ
ոմանց
եգ^լբնե
րէէէն անցնե լ/էւէ
սլարանը՝
կը քաչէ էր ուղած
ոլղղէււթեան
.
կովերէն
մ էկը կըբաէւաչէ
,
եբկար ,
ցաւաղէն
,
կարծես
Հայրենաբաղձ
ձայնով
մը. այղ
ձայնը կը՚էր՚էէ
մեղ ու մեր աչքերբ
կ՝աբ–
ց ու՜ս քո աէն ;
ինչսլէս
յայտնէ է էւբ
կենղանէ՚մԼրը
րնտանէ
չեն էրենց
տէբուՀէէն
,
կ՝բսենք
իրարու, ու գորովանքով
կբ նա յէնք այղ
ւսնՀնաէլանղ
Հօտէն
վրայ :
Մէնչեւ
էբէկուն
1լ
երթանք
այգպէս
մեբ
ուչաղրութէւնբ
երբեմ՛ն կր
գրաււււի
Հնաղաբեան
բերգէ
մը երեւում՛ով,
ժանե–
կաւոբ պաբէսսլնեբ
, կէսով
քանղուէսծ աչ–
աարակնեբ
, բՈէոր Հետքեբբ
յունսւկան
ել
հայկական
քաղաքակրթութեան
վ,էւխն է
փոիսը
կր– ղբա ւլե ցնեն մեղ ;
Տեզ տեղ ժայռուտ
ու ցցուած
լերան
մը
գագաթբ
բերգբ կբ կանգնէ
, ղեռ կարծես
պաՀած էր սլատմական
Հեւլինակութէւնը.
ԼԵԶՈՒԱԳԷՏԻ ՄԸ ԿԱՐԾԻՔԸ
Ա–
ՍԱՖՐԱԱՏԵԱՆԻ
ԼԵԶՈՒԱԳԻՏՈՒԹԵԱՆ
ՄԱՄԻՆ
•
ԽՄԲ
Մ • ՆտՀանէէնեբու
Փբէնսթըն
^ամալս արան է։
լե ղո ւա գ է տ ո ւթ ե ան
ուսէէլ–
ցէչներէն.
Տոքթ. ճէ՛ Պոնֆանթէ
Հետեւ.
եալ
նամ՛ակը
ուղւլած է Պոսթրնէ
«ՏՀը ^
Արմէնեըն
Միբբբ - Մփէքթէյթըր»
չաբա– ^
թաթեբթէ
խմբագրութեան
ԼԱպբիլ
25 ,
1953
)
։ ~
ոսկում ով
կար գացած եմՊ • Մաֆ -
բաստ եանէ
ղրութէւնբ
ոբ երեւցաւ
ձե ր
յարղելի
թերթին
մէչ;
Նման
ւէբութէւն
մը
կը մատնէ
ամ էնէն ա յլանղակ
անճարա
.
կութիւն
մ բ ։
Մ ՛ Ա ՛ Գալենտէբ
արղէն
բաւական
լալ
պատասէսանած
է նոյն գրութեան
կարգ մ՛ը
պատմական
կէտե բուն ; Լեղէււագիտա
կա՛ն
կէտերոլ
մէչ Պ՛ Աաֆբաստեան
Հաէլէւ թէ
աւելէ ակար կրնար
երեւիլ
: Ան
նոյնիսկ
չի աեսներ
էէ եւէ
աար բեր ութ
էււն
լեղուէ
եւ ցեէէէ
մ իչեւ ; Հեաեւելով
էր աբամ ա -
բանութեան
՝ էէրււվՀետել
Հայէթէէ
խ՚սվ՛–
չիկնեքր կբ խօս էն ֆրանսերէ
ն ՝
էէւրԼմն
Ավ՚րէկէի
սկ՚լբնական
լեղուն պէտք է ե -
՚է՚սծ
ԲԱ՛Ա
յ ֆրանս ե բէնբ ; Ամ՛ է ն մաբղ
՛ է ի ֊
աէ
Լի ՚^արկէ ՝ բացի Պ • Աաֆրասաեանէ
)
որ Խաւէ չէկ
մբ, ճափէէնցէ
մբ, կամ՛ Փէ՛ ֊
լէսլեան
Կգ՚էե ցէ
մ բ կբնա
յ կատաբ ելա սլէս
"Ո
ւ
՛՛էի լ անղլե բէնը ; Ա՝ ենք պէտք է էւրէւ շա
պէս
բամնենք
լեղուն
ցեւլէն , էնչսլէս
որ
ես ըրած եմ էմ առաչէն
էէրութեամ
բ էւր
երեւցաւ
«Արմէնկբն
Գորթբբէէ»ի՚։ւ
մէչ ,
Գ"ր կը ՛էա խնամ՛ թէ Պ •
Մ աֆր
"՛Ատեան
եո յնէսկ
կարէէացած չէ :
Պ • Աաֆբաստեան
նախապէս
,
ուրէչ
աեղ
մբ, գրած էբ թէ «Հռչակաւոր
կ-էա ֊
նականնե ր» (սակա
յն , ոչ մէկ անուն
յի–
չած
էր) սաէէլգած
են էւր Խալաի ֊ Հտյ -
կաէլեան
մոէէսէէուբղբ կբ էսօսէ ր ճիչւչ ա յն
լեէլուն
՛լոր մենք այսօր
կը կարգանք Հա -
յեբէն Ա • Գբքին
մէչ»
։ Րոլոբ
էէւսումնա -
կաննե բը ^ստէււղած՝» են որ էէ չ մ՛էկ
կաււլ
կա
յ
->
"Iյերէնի
ել խալտերէնէ
մ՛էչեւ
Հ ււչ
ալ երամեբէն
, ոոլբաբտերէն
, խոլբվէէա -
կան կամ՛ Աքքաաեան
լեէէունե րէււն) ;
Պ՛ Աաֆբաստեան
այնպէս
կը էսօսէ
Հա
յերէնէ
մ՛ասէն որմարգ կբ տարուէ մտա
ծե Է թէ Հայերէնը
նս րաւլէւա
լեւլու
մ ըե է ,
ել անոր առաչէ՛ն
անղամ
կարւէացէււլր Պ •
Աաֆրասաեանն
եգած
է ։ Հայերէնբ
չաւռ
ծ անօթ
լեղու
մբն է ել ււլսում նսւււիլւուսւ
•)•
չ ա ա
մը
ա1լէսնաւոր
ուսումնակսւ՚ե՚եե
րու
կողմէ -
Հիւբչման,
Մէյեէ,
Փեթեբէէէն,
Աճառեան
, Փիսանի եւքանի
մ՛ը ւււրիչեեբ
:
Ասոնք
, բէյլորն
ալ , Համաձա
յն են որ Հէո–
յեբէնբ
անկաէս
Հնւէ - եւրոպակա՛ն
լեւլու
մլն է (՜աամարիւն՝
յունարէն
, գերմս՚նա
—
կան,
լասէէն , սլաւական
, է բա՚էւա
1լա
՚1ւ եւ
ա
յլ
լեէլունե
բու)
, ոբ յետո
յ ոզւււլւււած է
է րանեան
բաււեբէէլ
մ՛ եծ ւլանգուածուէ
ւ)՛բ ,
մասնաւորապէս
պաբթե ւական
ա է ր ա սլե -
աութեան
սլատճաէւոփ
;
իՀաբկէ՝
կան
քանի
մը բաէւեբ
յոէնարէնէ
, սուր իական ,
վրացական
, Հին ֆրանսական
Հ խաշւ(4 -
կր ութ եանց
մ ամ անէսկէ ն
) ,
է՚եչպէ
ս
նաեւ
ուրէչ
էեգունեքէ
, բայց
ասոնց
թէւն
ու
կա ր ե ւո բ էէ ւթ իլն ը բաւական
՛է՛՛՛քր է ։ Հա -
յե բէնբ
այ՚եքան
ծանօթ
լեզոլ-մըե
է որ —
քան
անէէէերէնն
է , եւ եթէ մէկր
այսօբ
ելլէր ու մէկէն ի մ՛էկ յայտնէբ թէ
՚սեէէ–
լերէնբ
ճավանեբէնի
մէկ բարբառն է՝ էէ չ
ա
լ ե
լէ լա
ւ
եւ
ոչ
աւե
լի ւէա ա
ղի ւ.ա մ ր բ–
րած
սլիաի
բլլար Պ • ԱաֆրաստեաՍի
ը-
րա ծէ ն ;
Պ– Աաֆբաստեան
մէկ վայբկեան
իսկ չԻ
կրնար
լուրչ
նկատա՚ռոլթեան
արմանա -
նալ
էե էէո ւա գիտ
ո ւթե ան մէչ : Գալաէ ինձ
այլեւս
՚՛/• Աաֆրաստեանէ
« Գաւէավւար -
նեբբ» ոչմէկ տեղ պէաէ վերէուծեմ
, ոեւէ
ձեւուէ կամ կեբպէէվ
:
1
)րուէ՝,ետել
,
անոնք
Ա՛յնքան
անաբժէք
են "ր այգսլէսէ բան մր
սլէտէ
ըլլար
պսքր՚լ վատնում՛
թոլւլիժ ի ու
մելանի,
աոանց
յիշեէ՚՚ւ
մամանաէ^
ու
աշիյաաանքբ
ճ–
ՊՈՆՖԱՆԹԷ
^ ՓրինսթըՍ Նիււ՛– ճըր գ ի
ու ակամայ կբ խորհիս
բ ո է ՚ ՚ ր այն պայ -
քարներոլն
, այն անխնայ
Հալածա՚եքնե
—
բուն
էւ լ յուսա-էսւտական
ողորումնե
րուն
որոնց թատերավա յրբ
ղաբձած են էլա -
բեբու
բնթացքին
մէչէն
այս ն՛ւ յն
ղ՚՚՚շ
–ւ
աեբբ , որոնք անէլամ մլն ալ կբ էստւլազա–\
նան
նոր թափուած
արիէննեբու
եւ ղեռ
իրենց
մ էէ սերէն
չմ աքրուած
ոս
քլորներու
վրայ ...
ԶԱՊԷԼ
ԵԱԱՅՕԱՆ
Fonds A.R.A.M
