Ի1յՔաՊ11ՏՏՊ111յՈԻ(^ԻԻԼԸ
(Գ– ե ւ վելւջ
՚լւ1ւ
մսա)
Յաքորղ
առաւօա
, (Ա
՛ՂԲ
է Լ
8) ,
Հ ՚ ^ յ ո ց
Զռբէն
հարիւրաւոր
/չինեչ. . ծեքւԼր ու մ քււ
՛նու կ՛ե
Լ
լ՛ լեցոէ-եցան
ւ1 ե ր գիււլի՚հ մէք ել
ւղաՀականոցի
առքեւ. : Օաիարղ
օրր \Ա՚ղ -
րիչ
ւ)
Հազարաւոր
՜ի՚իւրտեր
չորս
թնդա–
նօթներով
յարձակած
էին Իշխանի
Կ՛ոմ
զիլզին
վրայ, ուրՀամախմբուած
էր Խ ա–
րականւյ
, ՚Բէօշկ - Իյորգոմ
, Անդղ , Աաշ -
աակ,
Բեբծ
, կղլաաշ ել ուրիշ մէկ քանի
ղիւզերու
Հայութիւնր
: Ա՝օսւ Հարիւբ ե -
ր իաա
սա րղնեբ
Հե րոսարայր
մ աքա
ռած է–
ին այս աՀռելի
ումին
ղէմ,
մ ինչեւ
(•րհ~
կուն, եւ վւրկած
ժողովուրղր։
Ա՛եր
զիւզբ
եկոզներր,
կռիւէն եաք, բաժնուած
էին
քաղաք
անցնելու
Համար,
անաեւլ՚յաքլ
այե–
աեղի
վիճակին
եւ ճամբանԼրո։,
ւ/ույոլած
րլյալուե
%
Բիշ
վերք ղարձեալ
ղիւղին
մէք
երեւաց
աղուէս
Զիսչէր
էմեզ խաբելոլ
նոլւ վարձ
մր
լչեելու
Համար ; « Ջեր
երքււ^ա
•ւաքւզնեբո
շաա
սիւալ
րրին շեկան
չյանձնոլեցան
;
Յետոյ
պիտի
ղղքան րսալ
գիւ֊ղի
ճիշիսան ~
ներուն»
:
«.թ՛ող մ՛տիկ
րնեն
ինծի՝
քանի գեռ ուշ
ԼԷ • Այ*՚*>Ր Նորգուզէն
ել Շ՚ոաախէն
մեր
զիւքէին
վբ՚Ոյ"վ
քազաք
սլիսւ1ւ անթիս կտ–
ււռվաբական
մ՛եծ ո մեր
մասՍակցելու
Համար
ասլստամբեերր
պաամե լո–– գոր -
ծո ղո ւթ ե ան ց : կրնա յ րլլալ՝՝ որ ի րենց ա–
պոՀովութեան
Համար
կրուկ
րա1ատ1ւ
օգին
մէք։
ԶրԱայ թէ պատասիսանեն։
Եթէ ոշ
կռիւ պիաի
ծաղի : թող նալրն
Հ " ՚ յ ո ց – Հ
Զորի
մողովուրգին
եւ իսզճա՚քւ իրենց
րն
. \
աանիքնեբոլն
: Երէկ
զուլալի
գէ՚զքեր պա–––
աաՀեցան
Հ,ա յոց - Զորի մէք, որովՀե
տեւ
խազաղ
կերսլով
անցնող այս
ումերր
յ.–սրձա կո ւմ ի ենթարկուեցան
: Գիացէք որ
ես ձեր բարեկամն
եմ : ճէվաէթ
վւաչան ալ
ինծի սլատուիրած
է արղէն եւ ՝,իմ՚ա ալ
Հեռաձա
յնով
յանձնարարեց
•
«Հ10(.
նա
յէ
որ
Հօլւս
գիւզի
Հա յերուն վնա ւ մր շՀաս–
նի » :
Անտարակոյս՝
գաՀիճր
պաաոլիբած
1^ ր
Հակաււակր,
«լաւ
նայէ որ ոչ մէկ Հայ ա–
ղատի»
:
Բիւրաերու
գալու
գոյժր
ծույբայեղ
յ ո ւ –
սաՀաաոլթիւՆ
եւ իաւճապ
ստեւլհեց ժո —
ղովուրգին
մէք։
«Այսօր մեբ սեւ օրն է»,
րսին
կիներ եւ սկսան
լալ ու ողբալ
ղբկա–
իսա ռնո ւելով
իրենց
սրաի
Հ ուաո րնե
րու
Հետ։
Ա^աՀուան
սարսուոր
անցաւ
ր՚՚լորի
Հոգիներէն:
Զինուած
եր իաա
սա րգո
լթիւնր
բաժնր—
լած էր երկու
խում րե րու : ՛յ՛՛ առա
սուն
Հո
գինոց
իսումբ մր կր գտնուէր
գի՚֊ւլի .արե
ւելեան
ծայբր
տան մր մէք,
իւմ րա
սլե աու
թեամբ Ա՝ արտիրոս
կամ իչեա՚նի : Ա
իլս
խումբր,
15
Հոգինոց
, արեւմաեան
ծայ -
րր։
ինձ ւէիճակուած
էր գանուիլ
վերքին
խումբին
մէք։ Մեր բռնած
աուներ՛ր
գիր
քեր
չէին : Աւելի
ճիշգր
թաքսաոցներ՝
ա–
ււանց պատո ւՀան՚եե րո լ , որոեցմէ
թշնամին
տեսնել եւ անոր
շարժումնե
րուն
Հետեւիլ
անկարելի
էր :
Պատուի րե լ/ինք
ժողո վուրգին
Հ ամ ախմ–
՜իուիլ
գիւղին
կեգր-ւնր գանուած
տուներու
մէք,
որպէսզի
կարելի
(ԼԱար
ղէլ՚ենք
պաշտպանել
: Բտ
յց քիչեր
մ\տիկ
րրին :
Աււաւօտ
կանուիսէն
պաՀակա՚Լոցր,
առ~
ք*՚1–ի Հրապարակր
–ււ սրճարա՚հնե
բ լեց -
ուած
Թ ՚ ՚ ՚ ֊ ր ք ե րր ՝ վ–իւրտե
բու գաւ . ւն կր
սպասէին
մ իասին
սկսե լու
Հ ամ սւ ս նախ -
ճիրր :
Կէս
օրուան
ատենհեր ր
Հա յոց - Ջորի
կ՛՛ղմ՛^ ն ծա
յր աուաւ
քր աական
վոՀմակր
,
բաղկացած
1 - 500
Հոգիէ , ձիաւոր ու Հե
տիոտն
, որ զանազան
թեւերու
բաժնուե
—
լով
գրաւեց
ղիւղին
տիրող
՛շարաւային
բլուրներր։
թ՚ուրքերր
միացան
անոնց՝
մեր
«բարեկամ»
Զիսլէբւ՛
եզրօր
ղլիսալո -
րութեամբ
: Բիւրտ
ձիաւորներոլ
մեծ
խում՝ ր մլթ ալ , մեզմէ աննկատ
, ա
յղինե
րու
մէքէն
արգէն պաՀականոց
հւսսած
էր։
Աեբ տկար
ուժերր
անրալական
էին գի—
մաղրալելու
այս ղօրաւոր եւ կաաաւլի
թշ
նամին՝
լթղարձակ
տարածութիւն
ունե–
ցող այս բլուրներուն
վյւայ։
Փ֊բկուելոլ
ոչ
մէկ
յոյս
ունէինք ; Ուսաի՝
մաՀուան զա–
ղափարի Հետ Հա չտուած
, որոշեցինք
րս– •
պասել
մինշեւ որ ՚էի՚֊զր
մտնեն։
Այ՛ն ատեն
մղել յուսաէաաական
, գիրկրնղիսառն
կր~
ռիւ
մր ել մեռնիլ
պատուով։
Տէր
Յուոկան
Որգու
բարձունքներէն
եր
կու թնղանօթներ
սկսան գոռալ եւ
թթա–
մին Համագարկներ
տալով
շարժեցաւ
գէպ
ի գիւղ, յամբաբար
եւ ղղուշաւոր
, ու եր
կու
ժամէն
Հաւլիւ
Համարճակեցալ
ղիւ– -
զին
մ՛օտենալ :
՝,
Գուրս
թռանք
մ՛եր թաքստոցէն
: 1էքումբ.
մր Բիւրտեր կր Հետապնղէ
ին
13
աարե -
կան
աղքնակ
մր որ իր Հօր ու մօր /սող -
խո ղում էն իսելա գարած
, կր ՛ի աիւ շէր լե -
զասլատառ
ճիչեր
արձակելով
եւ
մաղերր
վւ ե տտ ե լո վ : Այս բաբ բալա սնե րէն
երկու
քր ինկան
անչունչ
մեր Համազարկին
տակ :
Աիւսներր
փախան
քովփ
նեզ
փո՚լ՚՚ԱՐ :
Հազիւ
ժամ անակ
ունեցանք
սեմ էն
ներս
քաշել
արիւնաթաթախ
գիակներր
ա յս
լեռնական
^ ՚Լիթ/սաբի
ղաղաննեբուն
, եւ
առնել
անոնց
զէնքերն ու
վւամփուշտներր
որոնց
այնքան պէտք
ունէինք։
յ՛րա րանց ում մր ինկաւ
թթամիին
մ էք :
ԱՀաւլին
իսումբ մր անմիքապէս
խուժեց
գէպի
մեր թաքստոցր
, րա յց մենք
արղէն
անցած
էինք
քով
ի բաց աւերակր,
ուրկէ
սկսանք
կրակել
ամէն
ոլզզութեամբ
; թ՛շ
նամին
մ իւս
կոգմ երէն ալ գիւղ
մ տնե
լու
՛էրայ էր։ Զէոլէլ՚ի
եզբայրր
ճերմակ
թաշ–
կէնակով
մ ր բերգէն
է՛նշ որ նշաններ կու
աար
թնղանօթնե
բուն : Ամէնքն ալ յան -
կարծ ակիի եկած փտէսան : Աակայն
կէս
ժամ եաք Համաէսմրուեցան
,եւ այգ ամ -
րուլք
վոՀմ՛ ակր
մ ո լեգնած
,
«սա լաւա
թ»
աալով , էբ ամբողք
ուժով
ղբ"Հ
տուաւ
ու պաշարեց
մեզ : ՀՑաւալէ։ է արձանա -
գրել
որ , մերմիւս
խում բր
զոՀ
երթալով
քանի
մր ծերերու
տուած
սէսալ տե՚լեկու
^՚՜
թեան
էժէ թթամին
շէ գսլշած
ժողովուր
գին
, ել անտեղեակ
որ մենք կր
կռռւէէնք,
տեղէն
շշարժեցաւ
: Որով
թթամէն
իր
ամբողք
ուժր
կեգրոնացուց
մ՛եր
վյրայ)՛՛
Հարիւրաւոր
ղնղակներ
սկսան
սուրալ
մեր
գլուէսներու
՚Լյ^այէն եւ գռնէն
ներս :
Անկարելի
էր խուսափիլ
: թ՛նղանօթնե -
բու
ռում բերր սկսան քանգե
լ մեր
քո՚էփ
տուները : Բանի մր վայրկեան
եւս եւ ա^
մէնքս ալ կորած
պիաի
ըլլայինք
յ -
Ծուղակի
մէք բռնուած
էինք :
Յիշեցինք
անմաՀ
յ՚շխանի
խօսքերը՝
մեղի
ձեոնա -
ռումբ տուած
ատեն :
« Տգայ
,3ակոբ
, ռումբ»
, ,
գոշեց
մեր
խմբապետը
ք Պաղտասար
թ՛ոբոսեան
:
Յակոր
,որ , րոտ իր պատմածին
, ռմ
բաձիգ էր եղած
Պաքոլի
Հայ -
թաթարա–
կան
կռիւներուն
ատեն, եւ որու ք"վ կր
գտնուէին
ձեռնառում՝բե
բ ր , վաէսէն թու -
լացած
« է "
շեմ՛ կրնար
ռում բ նետել»
,
թոթովեց
եւ ան շունչ
գիակի
մ ը պէս գե
տին
ինկաւ։ Աեր քաքասիրա՝
բայց
ռումբ
նետե լու անվարժ
էսմ՝բա^պեար
էսթց
- ձեռ–
նառումբերր
ել ամէնէն
ուժեզին
Կր"՚Կ
տուաւ։
/իումբր
պայթեցաւ
էւր
ձեււքին
մ էք ել ածխացուց
զինքր : Այս
աՀաւոր
տեսարանը
շընկճեց
մեղ ,
րնղՀակառակն
աւելի
վյրէժխնգիր
գարձուց : Ջէ" որ ՛էճ–
ռած
էինք
մեռնիլ
:
կայթիւնին
ձա-յնէն
թ թամ է՛ն
ցրուեցաւ
աՀարեկ
, բայց պաՀ մր վերք վերագար -
ձաւ
նո
յն կատաղի
գրոՀով
:
Ընկերներէն
մէկր
նետեց
երկրորգ
ձեոնաոումրր
, որ
գժբախտաբար
, պա յթեցաւ
ա թ
ատեն
մէայն երբ թթամին
զայն տեսած ու փա
խած
էր լեղապատառ։
Աեբ Համ՚ազար
—
կերր քթցիե
զանոնք
Հեռուն
,
ձորերոլ
մէք։ Ու այլեւս
շե րեւցան։
Ապանոլած է–
ին մօտ տասր
անոնցմէ եւ մէկ քանին ալ
վիրաւորուած
:
թ թամ
ու ղաղանութեան
զոՀ գացին
70
- 80
կիներ , մանութեբ
ու ծերեր
Հայոց -
Ջորի ելմեր ժոզովուրգէն
: Եթէ մեւլի
մ՛բ–
աիկ
(թելով
գ ի ՚ ֊ զ ի կեգրոնր
Հաւաքուած
ՐԱա
յէւն՝
զոՀերու
թիւը շաա ալելվւ
նը -
ւագ
պէ՛տի
րլլար ; կոտորուեցան
որով -
Հետեւ
մնացին
պաՀականոցի
քովերր
եւ
գիւղի
ծայրամասի
տուներուն
մէք :
Մնացեալ
12004՜
ալեթ
մողովուրգր
, որ
նոյնպէս
ղատապարտուած
էր
կաաարեալ
բնաթքումէ
, այսպէս
փրկուեցաւ
թորՀիւ
խումբ
մը եր իաա
սա րղնե բու
գիմ ագր
ու -
թեան ել անոնց
բազու1թերր
զէնող կու -
սակցութեան
I
Այս առթէւ
Հարցում
մր մեր
«էմաս -
աուններուն»
Զէ^քը
Հայ
ժողովուրգի
կորսաեա՚^ն թէ
փրկութեան
պատճառ
գարձաւ։
Այս եւ ասկէ շաա աւելփ սքան -
չեէփ անՀամ ար գրուազնե
ր ր բան մ ր կր
խօսի՛լն
ձեր գօսացած
ս րտե րուն ու ցամ
քած
Հոգէնեբուն
:
կարղալով
ղանոնք
, կա րելէ՞ է չգսթ
լ
յ
«Փառք
յեղափոխութեան»
: Ու մանա —
ւանգ «փառք
Հ. 3 ՚ Գա թակցութեան»
:
ՀԱԶԱՐ
ՆԵՐԿԱՐԱՐԵԱՆ
ՆԵՆԳ ԱՄԻՏ ՀԱՐՑՈԻՄԻ
ՕԸ ՊԱՏԱՍԻ՚ԱՆԸ
•
խՄԲ
ինչպէս
գրած էի^ք աաենէն
,
Ամենայն
Հայոց
կաթոզիկոսր
անցեալ
տարի
Հրամայած
էր Ատրսլատականի
ա–
ռաթ
՚ աեզապաՀ
կարասլեա Ա՛
քաՀանա
յի՝
լուծել
թեՀրանի
թեմական
ԻյոբՀուր–
գր եւ նոր լթտրութիւ-ններ
կատարել :
« Յա՚ւաքգիմ՚ական
» մամուլր այս առ -
թիլ
կաբգ
մր Հարցումներ
ուղղած
րլլա -
լով, կարապետ
Ա՛ քաՀանայ
Հետեւեալ
պատասէսանը
աուած է
(31
Աաբա)
Ա. Աոյն
գրութիւնս
ուշացնելու
նպա -
աակն էր ապարգիւն
թբաՀբել
մի էսըն -
գիր,
որի մէք անրարեացակտմ
ոգին գե–
րակշռում
է իրերի
ճշմարտութեան
եւ
սրացաւ ու Հեռատես
վերարերմունքէն
:
Բ՛ Ն՛ Ս՛ Օծ՜ութիւն
ՎեՀափառի
բոլոր
կա րգագրո
ւթ իւնն ե բ էն բացարձակ
կամ ա–
կատար ու Հպատակ
լինելո՚է
Հանգերձ
, ես
անկարող
եղայ
իրագործելու
ՎեՀի
կար–
ղաղրո
լթիւնր,
ա յն է՝
ոստիկանութեան
մէքոցով
ցրել
թէկոլզ,
ինչպէս
գուք
էք
որակում՛
, ազղային
«ապօրինի»
մի մար -
մին : Գրանով
նա էս ր1ւ թա ց պէտի
տրուէր
ց րելու առՀ՛ասարակ
ազգա
յէն
մարմ
իննե–
րր : Այս յանցասչարտ
վե բա բե րմ
ունքից
քանացէւ
ղերծ
մնալ :
Այգ անկարող էի անել նաեւ
այն պատ
ճառով
,որ աւելի քան Համ ոզո ւած
եմ , ՝
որ ՎեՀափառ
Կ ա թո
ղէ կռ ս ը զոՀ է
գնալու
իր ստացած
չարամիտ
, անէսոՀեմ ու անս–
ս՚ոյղ
զեկոյցի
, որ վեՀին
յղել
են , ղի -
ցոլք ես կամ՛ ղուք կամ մի երրորղր, ա -
ււանց սակայն
ՎեՀէւն
ծանօթացնելու
այն
արտակարղ
ու աննպառա
վի^ակէւ Հետ ,
որի մէք ենք այսօբ
, որի
Հետեւանքով
պետութէււնր
է՚նքը
ան խոՀեմ
ուէժէււն
ել
անՀեռատեսոլթ իւե է Համ արում
ղերա -
գոյն
մարմնի
Լրացուցիչ
րԿ՚տրոլթէլննե
-
րին
ղիմելը :
Ապասելի չէ" որ մենք եւս օբէ՛ն ակ
վե բ–
ցնենք
այղ խոՀական եւ ազգանուէր
վե -
րարեբմունքից
, մենք, որ ոչ կառավա
.
րութեան
միքոցներն
ուն
էնք
,
մ անաւանգ
ոչ
է լ նրա չավաւած
ձեւուած
տական ու
ուշիմ ութիւնր :
Գ՛ Աոլօրէնէ
Համարել
մի մարմ
էն լոկ
այն պատճառով
, ոբ իբ
լիազօրութեան
ժամ անակա շրքանր
Աւանալուց
յետոյ շա -
րունակում
է ցնոր
լթարութիւն
էւր պար
տականութեան
կատարման
մէք մնալ, ղա
ս՚րգարամէտ
վերարերմունք
շէ ւ ԸնգՀա -
կառակն
, էսիսա ղաաապարտելի
կր Աւ -
՚ ^ է ր
1
եթէ այգ մարմինր
, առանց սպասե––
լու
նորին
կեանքի
գալուն,
լքէք
իրեն վս–
աաՀուած
ղործր ու Հեռանար : Այս էսնղ–
րում
մեզ ցալ է պատճառում
այն, որ մեր
ժողովուրղր
կարծէք
գնալով
յետագէմ՚ում
է ւիոխանակ
անցեալէ
վ՚որձեբից
գաս
վերցնելու ; ՞ ոբ սրանից առաք
թ՛եՀրա
նի թեմական
ԽորՀոլրգը,
ռր նոյն իսկ շէր
ընտրուել,
այլ
ԳրաթոբՀ
Ռուբէն
եսլէս–
կոպռսն էր նշանակել,
փոէսանակ
շորսէ ,
ՕՏԱՐ
ԷՋԵՐ,
« Տ՚ԱՈԻ ԿԵԱՆՔՍ »
ԼՀԱՏՈԻԱԾ
ՄԸ)
Գժուարաւ
կը Հաւատա
յի
Ասաուծո
յ
անգթութեան
, կը կասկածէ
ի որմեծ Հա
յ –
րիկը կր Հնարէր այս սոսկումները
ոշ թէ
ի՚սծի
ներ թշելու
յաւիտեն՛ս
կան էն
երկէւլ–
զ ը , այլ իրենը եւ զայն կը
Հարցաքննէի
Համաբձակօրէն
:
Այգ
բաներ
ը
1լ ըսես
ինծի որ
քեզի՞
Հնաղանգիմ
:
Անշուշտ
.
Բայց.,.
այն ատեն, մեծ
մայրիկը..
Զ ելլես Հաւատաս այգ յիմար պա -
ռաւին
, կր Հ րամա յէր
էսստութեամբ
: Ան
միշտ անմէտ
եղած է : Ոզքմաութէւն
չու
նէ , ել ոշ կարգալ, ոչ ալ գրել գիտէ, ի–
րեն
սլիտի
արգիլեմ որ քեզի
խօսի "՚յԳ
բաներուն
մասին։
Պատասխանէ
ինծի ,
Հրեշտա1թերու
քանի՛" ղասակաբղ
կայ, ել
ինշ
են իրենց յատուկ
պաշաօնները
;
Կը պատասխանէի
• ես ալ իմ կարղիս կը
Հա րցաքննէ
ի
ղինքը :
ինչ է պաշտօնեա
յ մը :
— ԱՀ , ճնճղուկի
ղլուխ : կը գոչէր
Ժպի
տով
մր ել շբթնեբր
էսածնե լով :
Յետո
յ
ղժկամակոլթեամբ
կր բացատրէր
:
Ասիկա
սրբաղան պատմ ութեան Հետ
կասլ
շունի. մարգկային
րան մլթ է
յ
Պաշտօն եան
մ՚արղ
մ՛լթ է որ
օրէնքներով
կ՝ապրէւ եւ զանոնք կը լավւէ :
ինչ
օրէնքներ
, ինչ է օրէնք
մր :
Օրէնքներր,
սովո րութիւննեբ
են կը
բացատրեր
ծե րունէւն
զուա
րթ եւ
Հաճելի
ձայնով
մը,միեւնոյն
ատե^ւ էր
Հաաունայ–
ուածքր
աւելի
սուր կը ղաոնա ր
յ
Ա արղիկ
Հաւաքաբար
կ՝ ա պր է։ն եւ կ^լթղունին
թէ
ուբիթեբու
Հանղէպ
վարուելու
այս կամ
ա յն եզանա կր լաւաղո յնն է ել թէ պիտի
գաււնայ
սովորութիւն
մր, կանոն
մը, օ -
րէնք
մը : Այսպէս , օրէնակի
Համար ,
տզաքր որ խաղալու
՛էամ՜ար կր էսմ՚րուին
,
կր Համ՛աձայնին
որ այս կամ այն
ձեւով
խաղր պէտի
վարեն
, ԷՀ ուրեմն
,
օրէնքը
Համ աձա թութ
էւն
մլթ է մեծ մ արղոց
մի–
քեւ :
իսկ պա շտօնեանե րը ;
Պաշտօնեան
ան չար սրիկան է ոբ
օրէնքին
սլաՀպանութ
իւե ր ունի եւ որ չա–
րա շար կր գործածէ
ամ էն^ւ ալ ;
-
ինշո՞ւ :
Շատ
պզաիկ ես Հասկնալու
Համար ,
կր
Հ աւաստէր մեծ Հայրիկր
խէսա
շե չ -
տով
, սլււստե լով
յօնքերր
, յետո
յ
գասը
կը վերսկսէր ՚
^ԷԲԸ.
ամէն
րանէ վեբ է՛ եթէ մար
դիկ րան մր փափաքին
, Աստուած
,
ինքր,
ուրիշ րան մր կ^ուղէ , է՛նշ որ
մ՚ս՚րզկային
է , անկայուն
եւ ղիւրաբեկ
, տէրր կը փ՛ շէ
վրան ել անմ իքապէս
ամէն բան փոշի եւ
մ ոխէր կր գառնա
յ :
Շատ
սլաաճառներ
ունէէւ , պաշտօնեա -
ներով , շաՀագրղռուե
լու , ասոր
Համ
աբ
եկայ
նորէն
նոյն
նիւթին
•
Հ
-—- Յակոբ
մօրեղբայրր
կ՝երղէ.
«լուսա–^
ճաճանշ
Հրեշտակներր
Ասաուծո
յ ծառա –\
ներն
են , սլա շտօնեանե
րն ալ սատանային
|
սպասեա1թե
րր :»
\
Մեծ
Հայրէկր
ձեռքովր վեր կր
Հանէ^
մօրուքր,
բերանր կր էսօթէ եւ աշքերր կը
ղռցէ : Այտերր կր գոզգղան
եւ կը զղամ
որ ներքնապէս
կր խնղայ ;
- Գէչ պիաի
շրլլար
, եթէ սրունքէն ի–
րար կապէին
ձեղ,
Յ՛ք կոբ
մօրեզրայրը
եւ
քեզ, ել քուրր նետէին
, պէտք
շէր որ այղ
երգը ան եր գէր ել գուն ալ պէտք չէր որ
մտիկ
թէէր
՚ Ասոնք
կատակարանութիւն–
ներ են զոր Հերձուածողներր
եւ Հե րետի–
կոսներր
Հնա րած
են :
ԵԼ ԿՐ սկսէր
մտածել
, աչքերր
Հեռուն
սեւեռած
, ել կամաց մր կր Հառաշէր ;
Բայց իր սպառնական
Աստուածը
մար–
ղոցմէ շատ վեր ղնելով
Հանգերձ,
զայն
իբ
բո լոր
գո բծե բուն
մ ասնակից
էի^լթէր
՚
/ ^ ւ ^ –
պ^ս նաեւ մեծ թիւով
սուրբեր։ Աեծ
մայ
րի կն ալ իրեններուն
Հետ նո
յն ձեւով կր
վարուէր
. բայց կարծես
կ՝անգիտանար
բոլոր
սուրբերր,
բացէ
Ա. Նէ՚կոգոսէն
,
Ա՛ Գէորգ^^
է Ա՛ Ֆրո լա յէն եւ Ա՛ Լապ -
րէն : Բարի
մ արգիկ
էին ասոնք , շատ լթ
աանի , որ գիւզերը կըպտտ է էն , կր միքա–
մ տէ էն
մ արղոց
կե անքէն եւ անոնցմ է ալ
շաա
չեն ղանազանո
ւի ր :
Մեծ
Հայրէկէն
սուբրերր
ամէնքն
ալ
մարտիրոսներ
էէն , կուռքեր
աասլալած է–
ին ել Հռոմի
կայսրերուն
գէմագբած
,
ուստի
զանոնք
շար շա րած էէն , այրած ,
կամ՛ ոզք ոգք մորթերր
քերթած
:
Երբեմն
, մեծ Հայրէկր
բարձրաձայն
Կ՝ երագէր •
ԱՀ ) եթէ Տէրր
օգնէր
էնծի , սա տու
նը ծախելու
գոնէ
500
ռուբլի
շաՀով
մը ,
Ա ՝ Նիկողոսին ի պատիլ պատարագ
մր ր–
նել կուաա
յի :
Եւ մեծ մայրիկը
խնգալով
ինծի կր Հա–
զորղէր ՚
Անմ իտ
ծերուկր,
կը կարծէ թէ Ա •
Նէկողոսը
պիաի օգնէ
իրեն
աունը ծաէսե—
լու
Համ՛ար,
էրրեւ թէ այգ
պատուական,
սուրբր
ուրէշ րան շռւնենար
լ^ւելու։
Եբ–՝\
կարօրէն կր քննէի մեծ Հայրէկէն
եկեգե -
ցական
աօնացո
յցը որ ճոէսացած էր Է՚Ր^^
ձեռքով
ըրած
բազմ՛ ա թէլ
յոլշաղրութ
իւն–՝
ներով՝ : Այսպէս , Յովակիմայ
եւ
Աննայի
նուիրեալ
օրուան
զիմացր գրած– էր
՚լորշ
մելանով,
«ոզորմած
սուրբերը
մեզ
սլաՀ–
պանեցին
գժբախաութենէ
մր » ;
կը
յիշեմ այգ «գժրա
էստ ութիւնը » ;
թարղմ՛
ԱԻՐԱՆՈՅՇ
(4)
Fonds A.R.A.M
