« Յ Ա Ռ Ա Ջ »
հօթքլ սւաբի գորէէեըքլ վարեց
. . . Այն օրե -
յէին եէ.ս նոր քնարոէ^թիլ՚ս
անեչր Հաէ.ա ՚–
նօրէն
Հնարասոր
չի եղել;
Աակայն
ոչ մի
րարեմ՝ իա մարգ
այսօրուան
աղմ
ունկին եէ.
այսօրուան
միշոցներին
չղէմեց
։
Գ՛ Ն ՛ Ա ՛
Օծութիւն
Վեհափառ
կաթո
ղիկոսի
կարղաղրութիւնր
իր
մատնանչած
ձեւով
իրագործելու
ղէւգքում
շուրն
է
նեաուեչու
մեր մողովրղի
ղարերի
Լանքր
,
եկեղեցական
ել աղղային
հիմնարկու
-
թեան
չնորհսւած
անկախութիւնն
ու
ինք–
նոլրոյնութիւնն
անւիթար
ու
անխաթար
•սլահել։
Ա՛եր խոր համողումով,
եթէ
Ն •
Ա. Օհութիւնր
արգարամիտ
աեղեկութիւն
ստանար
մեր կացութեան
մասին,
ասլա
նման
կարղաղրութիւն
երրեք
չէր
անի
,
որովհետեւ
գա
մի քտ
յչ է, որր
ամէնից
չուտ
եւ ամէնից
չաա
Հթ • Ա ՝
Օծութեան
սլիտի անարգանքի
սիւնին
ղամ
էր
ել
բա
նա ղրէ
ր ֊.
Ե • Վեհափառի
կարղաղբութեան
ան -
տեսելբ
անթոյլաարելի
ղանելուԼ ,
մենք
ղրտ
գործաղրմ
ան
մ իշո
ցն երին
ենք գի
-
մել,
սակայն
գործագրել
այն առանց
՛Լք՛
Ա. Օծութեան
վո՚րկր
իւաթարելու,
որ
տ–
մէն
մի օրինաւոր
ու
բարեմիտ
Հ"՚յԻ
պաբտքբ
պիտի
լինի : Հեռու
կուսակցա
֊
կան
նեղմիա
մտածողութիւնից
,
հեււու
մանաւանգ
նենղամիտ
վեբաբեբմ
ունքից
,
մենք
ձգտել
ենք
՛Լ,.
Վեհտվւառոլթիւձր
•հեռու
պահել
կոգմ երեւա
լու
անպաաուա–
բեր
վիճակից
:
Ջ՛
Հո՚յ • եկեղեցին
աչխարհում
ինձ
ծանօթ
բոլոբ
եկեղեցինե
րից
ամ ենա
ւլե
-^
մոկբաա
րնոյթն
ուեի , երէցւիոխից
սկր -
Հ1ած
մինչեւ
Ծ ա յբաղո
յն Պաաբիաբքբ
ու
Վեհավւառ
կաթողիկոսբ
մողովրղի
րնտ
֊
բութեամբ
ու ցտնկութեամբ
են
կեանքի
կոչում
X Եւ դըոի
միշամտոլթիւե
լնգու–
նե՛՛լ է , եթէ
հանբա
յին
չաՀ է
տեսնուած
–ղբա մէշ : Այս իոկ պատճաււով
, ինձ , ոբ
պէս
Թեհրանի
թեմից
գուբս
եղող
անձի
,
Հնարաւոր
չ լինելով
Թեհ
րանի
ներքին
կեանքին
մ իշամ
ոլխ
Ա՛նե լ , այղոլ
ամե
-
նայնիւ պատրուակ
բոնե
լով
Ն՛ Ա՛
Օծու
թիւն
Վեհի
կարգագրութիւնբ
,
գրաւոր
գիմել
եմ թ՚եհրան
եւ խնգրել
նախապատ–
բաստական
աչիսատանքներ
տանել
,
որ
գամ
ել
լնտ
րութիւննե
րին
ղի՛մ եմ : Ա ա
-
կայն
Թ՜եՀրանի
Թեմական
ԽորՀուրգբ
ՀԱ^տ
պատճառաբանուած
ու իսոՀակտն
մի ման–
բտմ ասն գրութեամբ
եգբափակել
է .
«յցնղբում
ենք ԹեՀբան
ղւսլոլ
ձեր մտա
-
գրութեան
նկատմամբ
ւիեբասլաՀ
մնաք»
%
Ար՚չեօք
սա
չի՞ նչանակում
, մի ոանա
-
հարէք
մեբ եկեղեցու
լուսամիտ
ու ղե -
մոկրաա
տբագիցիան
, արղեօք
սա չի^ նը–
չանակում
,որ խնայելով
Ն՛ Ա. 0.
ՎեՀի
վաբկր,
ղէպի
Հեռու
չղնալ
ու
չՀբտհրել
այգ
խնգիբըx
Անչուչտ
այգ
բոլոբից
յե -
տո
յ ամ էն
մի
Հա
յի , առաւելապէս
էսմ
էն
մի
Հ րապա րակա խօսի անկապտելի
իլ՚տ
-
ւունքն
է պաՀանշել
բնտրութեանց
արագ
իրագործում ր
% ի՝ա յց գրա
Հետ
մէկտեղ
ամէն
մի բարեմիտ
Հայի,
մանալանղ
ա -
մ էն
մի՛ Հ ր ա պա
ր ա կա խօս ի պա րտ ա կան
ո
ւ–
թիւնն
է խնայել
Հանրային
չաՀբ եւ
Հնա–
բաւորն
անել
Հանբութիւնբ
ղերծ պաՀե -
լու
եբկպառակումից
եւ
Հիլանգագինվայ–
րիվերումից
X Այլ կերպ
մօտեցնում
ունե–
ա
ՎԻԷՆՆԱ
։21
Ապրիլ
(3
եկեղեցական
Համայնքի
Մչակութային
Յանձնաիսումբբ,
ոբ կաղմուած
է մէկ ա -
միսէ ի վեբ, նախապէս
Հայ
. գեբմ
. տբպ–
ուած
յայաագբով
մր Հրաւիրած
էր գա
-
ղութբ
Ապրիլեան
սգաաօնին
, Հայկ. մա -
աուււին
մ էշ
;
կիրակի.
Ապրիլ
2է>,
առտուան
մամ
բ
11ին
վ՚ոքրիկ
մաաուռբ
լեցուած
էր
կոկիկ
բաղմոլթեամբ
մբ;
Ախիթարեան
երեք
վարղապետնեբէ
գատ՝
կբ նչմաբուէին
նա
եւ օաար
հիէբեր , որոնք եկած՜ էին սգա–
Կ-ԻՅ
Ը1Լ
՚"մ"– ^փ"ՔՎ՛
»
բայց
Հին , յաբգելփ
,
մողովուրգի
մբ մեծ
սուգին»։
՚,
Յայտագրին
առաշին
մասբ
կր կաղմ՚էբ
1
Հ էէ գեՀանգիստ
ել նաՀաաակներոլ
յիչա
- •
տակտրանի
բացում՛բ
, որուն
յաշոբւչեց
եբկրոբղ
մասր : ՎաՀԷ Պտլրգճեան
նուա
-
գեց
կոմ իտասի
«ՆաՀատակնե
բուն»
:
Բացման
իր խօսքին
մէշ
Եղիչէ
Ծ •
՛Լ՛
իւթիւճեան
յորգոբեց
վառ
պաՀել
անՀա
-
մ ար
մ եռելնեբոլ
յիչատակը
մեբ
սրտին
մ է շ ։
Եր՚չչաիսումբր
երղեց
«Ողերղ
նա
-
Հաաակաց»
; Օրուան
բան՚սիսօսր՝
՜ Հ •Բաբ–
սեղ
Վ՛
ՅէէրՀաթեան՝
յուչերոլ
քստմնելի
էէբուտղնե բով
վե րա սլբե ցուց
լլաբ֊,
ոլբե Աւ
եղեռնը
, եղբակացնելէէէէ
թ
է
Հա
յ
մողո -
վուր՚ԷՐ
արւլար
Հատուցումի
մը կը սպա
սէ , Հատուցում
մբ
էւր անխուսափե
Ա
է;
Ծանօթ
երգչուՀի
Տիկին
Աայբենի
Տօնիկ–
եան
յուղեց
ներկաները
երղե
լով
Պիղէի
«Ակնիւս
Տէյ»ը։ՎաՀան
Թէքէեանի
ՀձԱՀա–
ւոր
րան
մ՛ը» բանա ստ
ե ղծսւթի
ւն ը , աբ
-
ս՛ասանեց
ՎաՀԷ
Պալըղճեան
: Օր՛
Նենէթ
Ա՝Ոէէսէսեան
երղեց
Արա
.
Խաչէստրեանի
«Հայբննիք»ը
յիչեցնելով
քաղցրութիւնը
Հայրենիքի
, կարօ Տօնիկեան
տոլյսլ
կեն -
ղանի
սլատկերը
Աիամանթոյի
«ԱաՀոլան
Տեսիլք»ին
: Փոքրիկն
Օր՛ ԹաւլուՀի
ՅուԼ -
Հաննէսեան
քնքուչ
եւ իմաստալից
չեչ -
տեբւէէէ արտասանեց
Ա •
ԱՀարոնեանի
«Աւիստաւորին»
եւ ի վերշոյ
եբղչաիսում–
բը Թաէէիտթեանցի
«Տէր կեցո»ով
փա
-
կեց սղաՀանղէսը
;
Վայելուչ
ու վսեմ գաղափարներու
ղու–
գո րգո ւթեամ՛
բ
լն՚լե լուղուած
Հանղէսը
կը
խտացնէր
մեբ մողո՚էուրգի
անօրինակ
մեծ
վիչաբ,
միեւնոյն
ատեն
արտայայտելով
ցեւԱ՚ն
ամենագեղեցիկ
յատկութիւննե
բ ը
յ
Առաքինութիւննե
ր կան,
ոբոնք
միայն
աառասլած
մողուէէււրղնեբու
յատուկ
են :
Մեր
մողովուրղբ
մեծագոյն
տառապանքի
բովէն
անցած
է %
ԱնՀրամեչա
է ոբ
1 9 1 5 ^
Մեծ
Եղեռնէն
գաս
մը եւս Հանենք : Թշնամին
1915 - 17^5^
նալ
տուեալ
խնգիբնեբին
, կբ նչանակէ
ե–
սով
եւ ոչ Հանբա
յին
չաՀով
առտ^եոր
-
ղո
ւել
:
իՀնղոէնե
ցէք
մ եր
բարեմ՛ աէչթութիւննե
ր
բ
եւ Հայ Հանրութեան
խաւլաղ
ու բարգա
-
լաճ տեսնելու
մեր անսասան
տենչը,
մնա—
Ճ " Հ
ընդմիչտ
աղօթարար
եւ
օլ՚Հնու
-
Ց. ԹՈՒՍ՜ՍՆեՍՆԻ
ԹԱՆԳԱՐԱՆԻ ԲԱՑՈՒԼքԸ
•
Աարտ
օին Երեւանի
մէշ տեւլփ
ունեցած
է բանասաեղծ
ՅովՀ
. Թումանեանի
Տուն–
թ-անէէարանի
բացում
ըx
Ներկայ
եղած
են
ղրաղէտներ
, գիտուններ
,
արուեստագէտ–
նեբ
, ուսանոէ^եր
, մանկավաբմնեբ
, Հան
բային
կաղմ ա կե բ պո
ւթե ան ց ներկա
յացու–
ցի^եր
X Հանգէսր
բացած
է ՅովՀ
. Բաղ -
ղա սա րեան
մ՛ չակութային
Հ իմ՚նար
էչեբու
կոմիտէի
նախագաՀը։
խօսած
են
Ատ.
Ջօբեան
, ել ուսուցիչ
Աիմակ
ԱաՀակեան։
Ալ՛ իսաՀակեան
կտրած
է
թանգարանի
մ ուտքը փակող
մա պա
ւէն
ը :
«Աով. Հայաստան»
կը գբէ
թէ
թան -
գաբ
անի
նիւթերր
կը պատկերացնեն
բա
-
նաստեւլծին
կեան^^ւ
ու գրական
- Հան —
բային
ղռբծունէութիւնը
: Յիչատակու
-
թեան
արմանի
են (ձԹումանեանբ
ել
ռուս
մողովուրղբ»
, «Թումանետնը
եւլբա
յրական
մէւղովուբղներոլ
Համ երա չխու թեան
գրօ—
չակիր»
) «Թ ո ւմ՛ անե ան բ
եբամչտռւթեան
մէշ»
, «Թումանետնը
եւ
բանաՀիւսոլթիլ–
նը»
, «Գրական
կապեր»
;
ՑուցաՀանգէ
սին
առաշին
բամնին
մ էշ
կը
կենգանանայ
Լոռին
իր չքնաղ
բնու
-
թեամբ
, որու ծոցին
մ՛էշ կ՝անցնին
բանաս–
աեւլծին
մ ան կութեան
տարինե
րբ
:
Հոն
ցուցա
ղրո լած
են
նաեւ
բանա ստ ե ւլծին
մ ան կո ւթ ե ան տարինե
րր : ինչպէս
եւ ա -
ււա
շին
եբկերբ
:
ինն սուն ական
թռ
լա կանն ե ր ո ւն
վեբաբե–
բո՛ւ
բամնին
մ՜էշ ցուցագրուած
են « Ա -
նուչ» , Վոռեցի
Աաքօն», «Աաբօ»,
«Հա
-
ռա չանք» , «Հագաբան
բլբուլ»
րանտստեղ–
ծոլթիւններէն
Հտաուածնե
ր
Մ
ոսկուայի
մէշ
1 8 9 0 -
^՝2ին
լոյս տեսած՝
Թումանեա
նի բանա ստե
ւլծ ութե անց ե բկոլ
մողովա
-
ծո ւնե
ր բ X
1 9 0 0 » "
ւ
^աՏւ
թո ւա կաննե
բ ո լ "կիղբը
Թու–
մ անեանի
ստեւլծագո բծական
կեանքին
մէշ նչանակաԱց
չրշան
էx Այս չրշանին
է
ոլւ կը վե րամչակէ
իր ա չքի
ղաբնող
գոր
ծեբբ,
ապա
կբ ղրէ «Աասունցի
Գալիթ»բ,
«Թմբկաբերղի
առում բ», «Փարլանան
» եւ
ա
յլ գոբծեբ
:
« ի^ում տնետն
իբրել
մողովոլրւլներու
Համ՛ ե բա Ասռւթեան
՚էբօչակիբ»
րամն
ին մէշ
ցուցադբու՚ոծ
են «Հաչտութիւն»
, «Վր —
րաստանի
ոգին» , «Վրաստանի
Համաբ» ,
Հարուստ
է ցուցաՀանգէսին
թաբղմա
—
նական
բամինը
է
Վրաստանի
բանաստեէլծնե
բուն
ծանօթ
թեէւ^մբ
:
խտիր
չգբտլ
ցեւԱւ
գաւտ1լնե
րոէն
միշեւ
ու
էիոբձեց
անխնայ
անճիտել
անոբ
բոլոր
ղալաէ^երբ
լլք լս ա ւո
ր չա կան ,
կաթողի
կէ բոգէէքական
քշելու
Համար
Հայ ա–
նունը
աչխարՀի
վբայէն;
Այսօրուան
վե
-
րտսլրող
Հա յութիւնը
թող իր
անխղելի
ՄԻՌԻԹԵԱՄ
Բ աւգացռյցը
տայ՝
թէ
յա
ւե րմօբէն
ապրելու
արժանի
ցեղ մ լ ^ է ւ
Թ՛՛ղ ամ էն
Հայ
Համ
ոզուի
իժէ
աէլւլա
յին
այգ
Միութեան
գէմ գործուած
ամէն
յան
ցանք՝
ցեղային
ին^ւասպանո
ւթիւն
էx
ԱՀա
իժէ ինչ կը թելաղբէ
մեւլփ Հայա
-
շինշ Աարսափնեբու
աաբեղարձը
X
Պ՛
գոբծերը
,ինչսլէս
ել յայտնի
արձակա
-
ղիր
Գաւիթ
կլղիաչվփւլոլ
ոււլ՚լուած
յոբե–
լենական
էսօսքը , քանղակաւէործ
Աակով
Նիկոլաձէին
Հասցէագբուած
ո՛ւրոյնի
նա
մակը;
Այս բաժնին
մ՛էշ ուչագրաւ
են
190(>^^«
ատեննեբբ
գրուած
նամ
ակները
,
ուր
պարղ
էլ լնղգծուի
խաղաղութեան
Հա–
մ աբ պա
յքա ր ո գ
մ աբաէկի
, ժ ոգո
՛իո
ւբ ՛թ՛ե
րը բարեկամութեան
ել Հաչաութեան
կո -
չող բանաստեւլծ
քաղաքացիի
կերպարբ
I
Նոյն
թերթին
Համաձայն
Աովեաական
ժամանակաչբշանի
նիւթերուն
մէշ ամէ
-
նէն
չաՀեկան
փասաաթուզթեբբ
Հայաս
-
տանի
իիելկոմին
ուղգուած
նամա1
^եբն
են ,
ռբոնց
մէշ խօսելով
Հոկտեմրերեան
յե՚լա–
փէոխութեան
մասին,
մեծ
բանաստեւլծբ
կ՝ըսէ
թէ
«նոբ գարու
չրշան
կբ
բացուի
մ արղկութեան
պատմութեան
մէշ»։
Այ"
բաժնին
մէշ ցուցագրուած
են
Թումանեա
նի շանքե բով
կաղմ ա կե ր պո ւած կովկաս
-
եան Հայ Գրոզներոլ
Ընկերութիւն
, Հայ -
կաւլեան
լնկե
ր ո ւթ
ի ւն
,
ապա
ՎաՀան
Տէրեանի
Հա յարտան
ել կարգ
մ բ
ուբիչ
լն կե ր ռ ւթ
ի ւնն ե ր ռ լ գս
րծո
ւնէո ւթեան
վե -
րա բե րող
նիւթե բ բ ;
«Թ ո ւմ անե ան ը մեր օրերուն»
բաժնին
բազմ աթիւ
Հ բատա րակութի
ւննե բու
մէշ
կան
Հա յեբէն
, ռուսերէն
, ոլկրա
յնեբէն
,
քբտե
բէն
, աղրբէշանեբէն
եւա
յլն
:
Այցե–
լունեբը
Հոն կբ տեսնեն
նաեւ
Թումանեա—
սաեւլծաղո
րծութիւննե
բու
ակաղեմ ա -
կան
Հ բատա րակութեան
արգէն
լո յս տե
-
սած
Հինգ
Հ ատո
րները
;
Թիֆլիղէն
փոխագրուած
են
մ եծ բա
-
նասաեղծի
աչխա աաս ենե ակի
Լվեբնա
-
տուն)
կաՀ աւոր ումն
ու իր իր
անձնական
եբկերբ
, ոբոնք
ցուցաղբոլած
են Տուն
-
Թանգարանի
~էամ ասլաաաս խան
բաժիննե–
բուն մէշ :
ԳՊՐՈՑԱԿԱՆ
ՀԱՆԳԷԱ
•
ՎԱԼԱՆԱ,
ՀՅասլաղած)
.
Հ՚սյ
Կա
-
թողիկէ
միութիւնբ
, ինչսլէս
ամէն տարի
,
ապրիլ
՚Հքյին ^ տուաւ
իբ էլպբոցական
\ան–
էէէ սբ
,ղե կավա
րոլ թեամբ
ԳբԻգոր
Վ
՚
Պապեանի
X ԱբաՀբ
նեղ կուղար
ոլնկնգիր
բաղմութեան
: Բացատն
իսօսքին
մէշ, Ա ի–
ութեան
ատենապեէոբ
Պ • 3 •
Կէօւլիւբես/ե
պաբզեց
Հայ կաթողիկէ
Համ ա յնքին
ղե -
րր,
Հայկակա՚և
մչակւէյթի
մէշ,
սկսելով
Ա խ ի թա րետննե
րէն
;
Ալչագրաւ
էի՛ն փոքբիկ
աղշնակնեբոլ
Հայ—
րենատենչ
ա բատ
սանութիւննե
ր բ , Ա աքուր
առողա կանո ւթեամ
բ
, ինչպէս
եւ մանկա
-
կան խաղեր
բ : Փոքրիկն
ժ՛
Փ– Ա
տալհա՚էւ
,
Հազփւ
՛թ՛ ց տարեկան
, ղա յնակով
էլ լնկե
-
րանար
իր քրոշ
աղգային
եբղերոլն
;
Գովելի
էբ նաեւ
մ՜անչերու
զաւե չտ
ի
բաժին
բ , որուն
գլխաւո
բ գերակատար
-
ներն էին 3 ՚ Մ արգարեան
, 3 • Յուի^եանեաՆ
եւ էի . Փ ի Ա՛ սլ՚զոսե ան : Բոլորն
ալ
Հաճելի
էք թնո լորտ մը ստեւլծեցին
:
Ապա,
տեղի
ո ւնե ցաւ վիճակա խաւէ
մը
առատաձեռն
առեւտրականներու
նուէր —
նեբով
Հ
(ք՚ողովուրգը
մեկնեցաւ
կաէլգուրիչ
տը—
պալո րութեամ բ , գնաՀատելով
կատաբ —
ուած
ա չխատանքբ
:
,
՝Բ .
ւՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
ՃԱՄԲՈՒՆ
ՎՐԱՅ
ՊաՀ
մբ լուււ,
գլուիսը
կը ծռէ ,
աչքերը
կը սեւեէլէ գետինը,
կարծես
կր
վարանի
խոստովանելու
.
«Շաա
մ՛օտս էին , ղրեթէ
ղլխուս
վե
բեւ... սիրտս
կբ թնգաբ
կուրծքիս
մէշ .
Կր կարծէի
որ չաա
Հեռուէն
կր լսեն
անոր
ճայնբ
• . . երկէււ ձեռքեբովս
կոկոբղս
սեղ–
՚յքեցի
չպոռաչու
Համար
. • . քայէ մըն ալ՝
ու կոբսուած
էի • • • էլազանի
պէս
կանղնե–
,ցայ
մ ՛ււտքբ
ա րղիլե
լու
Համ աբ
. . .
ռւ
նոյն
միշոցին
քանի
մը Հրացան
մէկէն
պա
յթե
ցան
ու մ՛արմին
մը իր բոլոբ
ծան–
րութեամ՛բ
ինկաւ
դեաին
. ՚ • ւէսաաՀ էէ որ
եզբօրս
մ արմինն
էր , րա յց ինչ
մ եղքս
պաՀեմ , մ եծ
Հ անդստոլ
թիւն
մ՛ ը
աիբեց
նեբսս
ու սբտիս
թնդիւնը
գադրեցալ
» յ
Ու անտարբեր
մ՛եր ւէիրաւորուած
ղդա
-
ցումներուն
, կանղնած
աւերակներուն
դ իմ աց՝
իր ստրկացած
մ աբղու
նսեմ ա չ–
\
քե րբ պա՛ո ցնե
լով
քանդուած
էոոլնԼ
բուն։
վրա
յ , ուր ա յնքան
մ աբղիկ
են
մ եռե
ր
, ՚
վւաիսստական
մ՝ արւլը , ապրելու
,
մ իմ իա
յն
(72)
ապրելու
ե բ շան կո ւթ
են
էն
տարուած
կը
-
կր^է^է–
• Մարղուս
Հողին
ինչքան
անուչ
է ե–
ղեր
...
ինչպէս
դրեթէ
բոլոր
արկածեալնեբբ
,
ինքն
ալ մէմիայն
իր անՀատական
կեան—
քով կր զբաղեցնէ
մեզի , կբ յամառի պաա–
մ ել թէ ինչպէս
օրերով
անօթէ
մնացե
ր է
ու ա յն ատեն
միա
յն ե լե ր է իր թագստո
ցէն
եիբ արդէն
գեբեղմանտյին
լռութիւն
կր աիրէր
ամ էն
կւ^ղմ
-—֊ Աիսիսի
մէշ Հայ չէր
մնացեր ...
բացի
մէկ քանի երկաթագործներէ
, ոբոնք
մաՀմ էաական
գա րձուց եր ու պաՀեբ
էին
իրենց
մօտ,
որով֊ւետել
ուրիշ երկաթա
-
գոբծ
չկայ
Հոս
. . .» :
Գ ի չեր
ո լան
սաուերբ
սկսած
է
մ թնցնե
լ
մ՛ թնոլո րաը
երբ կբ Հասնինք
Հա
յ
թազե–
բու
մէշ. չարագուչակ
ել խանձուած
աւե
րակները
կբ ցցուին
ամէն
կողմ,
ղգուշա–՛
ւորութեամ
բ կբ յառաշանանք
մ
երիներուն
աճիւննե րովբ
նուիրական
դարձած
Հողին
վրա
յ . . . որովՀետեւ
Ա իսիսի աւեքակնե
ր
բ
միեւնո
յն ատեն
գե
բ ե զմաններն
են
մ՛եր
նաՀատակնեբուն
, մարգկային
ոսկորնե
րու
բեկոր^ւեբ
մեբ ուչադր
ութ
իւնբ
սե ւե–
ռե լ կուտան
ու կբ ղդոլշանանք
իրարու
նայելու՝
մեր աչքերէն
սարսափելով
;
Ցաւէն քարացած
, անկարող
նո
յնիսկ
արտասուելու,
կբ
մօտի1լնանք
իւրաքան
չիւր
առարկային
, խանձուած
ցնցոտինե
րու
կտոբնեբ
, կռնծած
ֆէս
մը ,
ընտանի
առարկայի
բեկոր
մը տաժանելի
էվօքա
-
ս իօննե
ր (նել կուտան
մեղի
:
իք րքան
«օճաիւ»ներ
քանդուած
են ,
ի՞նչ
յոյսեր
ու եբա։լներ
, ինչքան
լաւա
-
դոյն
կեանքի
ծրադիրնեբ
ամէն
մէկ
ափ
մոխիրի
մէշ մաՀացած
են :
Այս
տան
մէշ վաթսուն
Հոգիի
չափ
մարգ
այրած
է • • •
Վաթսուն
Հողի՞ • • . ի՞նչ գումար
տեն
-
չանքնեբու
, ձղաում՚ներէււ
, վիչաերէւլ
ու
տանշանքի
• • • եւ ցցւււած
պատերն
ի վեր
կրնայինք,
կարծես
յուսա
լո վն
չմ ա բե լ ա
յն
յուսաՀատական
էւղ որո
ւմնե բբ
,
վե
լ՚շրն
ղալաբո
ւմ՛ներ
ը , բոլոբ
ճղնաժտմ
ա յին
տա–
ռապէսնքը
այգ
ցաւաւլին
մ արղկութեան
: .
Գլուխս
կը րա բձրա ցնեմ ոՀ կր նա յիմ
եր
կինքին , կը նայիմ
լե՚ւներուն
, կը
նայիմ
անկարեկիր
ու գեգեցիկ
բնութեան
,
ու
մեր
գիտակցութեանր
դրեթէ
անծէսնօթ,
անսաՀմ
անելի , բնաւլդա
յին
տառաւէլանքէ
մը բռնուած՝
1լ
ոււլեմ
բո
լո ր Հոգիւէվս
ա—
ղաէլակե է , ոբովՀեաեւ
տ յղ թափուած
ա -
բ իւնին
ցաւը
մեբ ե րակնե րռւն
մ էշ ալ է •
Յիմարացած
, խելակորոյս՝
կբ թաւիա —
ոինք
աւերա1րէերուն
մէշ • տզու
կօչիկ
մը
այրէսծ
տան
մբ սեմին
մօտ մեզ կբ
՚լղբդէ
սււելի
մտերիմ
յուղմունքով
.ո՛՛ր վւախս
-
աական
մանկիկին
ոտքէն
ինկած
է, ո՛՜ր ա–
ւեբակի
մ՛էշ մոխրտցած
է այգ ոտքր
"է՛կր
կրէր
ւլայն... փոքրիկ
կօչփկ
մբ
...
եր
բեք
կարելի
չէ եբեւակա
յել
այն ողորմ ե–
լի , այն փղճկեցնող
պատկերը
"բ
կրնայ
ներկայացնել
անիկա
. կրոլնկբ
քիչ մբ ծր–
ռած
ու ծայրը
էլարձած,
մեղի
կը ներկա—
յացնէ
ոաքին կաղապարբ
ղժբաիսա
մ՜ան
կիկին
. . . ամբուլչ
աղու
կմալսք
ւ1 լն
է
կարծես
:
Ա՚ութը
ՀետւլՀ։։աէ
կբ սաստկանայ
, ուր
ուականներու
պէս
աւերակներու
սլաաե
րբ
կարծես
կը չարմին
իրենց
ստուերներուն
մ էշ , գետ
ինբ՝
ա յ րուած՜ ոսկորնե
բու
վա
-
չիէն
ճերմ կորակ
լոյս մր
կտբտացոլայ...
աեղ աեզ
միայն
կազմելով
սեւ արատներ
,
լճացած
արիւնի
֊էետքեբ
, որոնք
դեռ
կը
մնան
անշնշԼլի
:
Արեան
Հետքբ
չտնցնիր
, կ՝ըսէ
մեղ
տ ռտ
չն
ո ր ղո
զ մարգբ
րացաա բե լով
. տե
-
զեր
կան
որ
նոյն
իսկ մոխիրբ
խոնաւ
կբ
թուի
,ա յնքան
արիւնբ
առատօրէն
ժայթ–
քած
է ու արատբ
խո չո
ր ու սեւ կբ տա
-
րածուի
ոբոչ կերսլով
\
՜՜
ԶԱՊԷԼ
ԵԱԱՇԵԱԱ
Fonds A.R.A.M
