HARATCH, du 1er juillet au 31 décembre 1952 - page 599

ՏՈՄՏԷՐ
Հոոէ՛ ՚տ|ն1վէրջ մ հ ծ ժայո-ին աակ,
փոքյւիկ աւըւիւթ^
Սիբաըս աւլած ջռւրերւոււդ դււվ թ-եւին վ ըր ա յ ,
Սէրըս վ արդի վւայԹջի Մր պէս ծււցըդ կ՚իյՈւայ , ^
Հւաէ՛ աՕվերջ 1^նծ Ժայո.ի31 ստ։|կ, վաքրիկ
ս պ բ ի Ն ր ։ ^
ձ ռ ւ վ ի ա ի ( ւ
մ է յ դա՚ւ–ն1 կ ը
ձ.այ
նես
աււտւոՆ
իրկսււՏ ,
Ափհրո|ւ–դ դ է ւ ք էքիշտ ցս^հհլով շող հւ. ւնւլււՂյ|ւք ,
ժըպի ա ի դ մէջ թ է լ ո յ ս ույնւիս եւ ր է արց^ւ^Ըք ,
Հուվիաինւ մէ ջ ւլւո|ւ1ն կը ձա1յՐւ1ւս
սււԼԱ«ւՆ
իրկոօ.ն :
Երգէ՛ ինծի հին օրերո՜ւ եր գ րդ գուլարիկ ,
Երբ կա՚-Դ^յԻ նստւիլ ժ ա յ ռ ին աակ
սիրաաււն ,
Երբ իւք հոգիս ջուրերո/ւդ հեա կ ՚ ե ր թ ֊ ա ր հեոոյււ(31 ,
Երգէ՛ ին ծ ի հին օբերւ։։,ւ. հբ գ ր դ գաղտրիկ
Հ.
Պաամէ՛ ինւծի մե ր յուշերոո.1ւ հ է ք ե ա թն սպայոր ,
է րր սրաակից րնէեր է իհք \քե161՜ք ս՚յնբաժան,
Երբ քու ե ւ ի մ տաղն է ր միշա նոյն լա|րի վըրանւ,
Պատմէ՛ ին ծ ի մեր
յ ^ ՜ ՚ ^ շ ^ Ր ^ ՚ ^ ք ^ հ է ք ե ա թն աղւուար:
Միլանօ
՜
ԱՐԱՄԱ8ԻՍ
ՍՐԱՊԵԱՆ
Ո
«
պանելոլ
, ա\ն<ռր թսւփը , ուժը
կոսւրեձոլ.
բերքերուն
Լվնա
սելու
Հ՛ամ ար
:
Ու այսսլէս
: Աչուե
է , չէ՛^ , րէկեր : Օրեր առաք
հ իհառներու
երամներն
ալ ղաղթահ՝՝
մեկնահ՛
են
մեր
<(գեղ»էն՚,
որոնք
չաա
աղոլոր
թաղեր,
սլարեր
կը
սարքին
երգիք1երուն
վրայ,
խումբերՈւ
րաժ
-
նուահ՜ , ղէմէ
ղէմ սուրալով
ու ճրւճւալով
։
Գարնան
, լեռները
բարձ րաղ ահ՛
՛ո շխա րնե րն ի.
րենղ
նո
րահ
ին
ու
սիրուն
ղառներով
Հիմակ
վար
կ՝ի՚քնեն
։ կր
վերագքԱռնան
սաորխ^ք
Ալսլեաններոլ
քղանղքեերէն
ու
Լիլսլէրոնեան
սարերու
կողերէն
,
գ/՚րկ
- ղէ՚րկ
միս .ու ճարսլ կապահ՜ եւ,
ղառները
թոխլի
,
1
՚"կ այս
վերքիններն
ալ շոլշակ
եղահ
:
Ամկն
անղամ
,որ ան՛ս եղ երամներ
ր կ՝անցն
ին
Հեղեղի
պէս
դեղի
քէչ
մ
ր
լայն
ու միակ
դլիսաւո ր
փողողէն
, մանուկներր
կր խառնուին
ան\ոնղ եւ
կր
խա լտան
իրենղ մանկական
քրքիքն՚երն
ու
ձալներր
խա,,նելով
ո չխա րնե բում ա յ իւննե բուն՝
ու
ղան՚ղակ–
նեբռւ
ձայնեբուն
, երամշաոլթեան
:
ԱՀ ա , ա քդ սլաՀուն՛ , լնկեր , յուղում
ի ալիք ^ մ ր
կր խումէ վբաս, նե րդա չնակո
ւահ
դանդերու
անոյշ
ն՛ւ ւադին՜
Հ եա ; Ու ես,
կբ կարհեմ
թէ՝
" ՚ յ գ ղան -
ղակներու
ձալներր,
մեղեդիներր
Հեռաւոր
ա րձա–
ղանդ
մ
բն
են
. . .
եւ
ոչ թէ ներկա
յ , ա յղ
պաՀոլն
օաաբ երկբի
՛քր՝
օաար դեղին
մէք :
ՊաՀեբո՚ի
վերաղահ
, քա րա
ղահ
ու
անշարմ
կր
մ
՛ւ ամ.\ Աչուիս
, միաքս
ու
չեմ գիաեր
ալ
ինչեր
՛այգ ճեբմակ
ոչխ՚սլ՚նեբոլ
երա՚քներր
ե
^առնեն
ոլ ի–
բենգ
ղանղերՈւ
ձալներուն
խաոնահ
կր աանին^^,
էիուիռան
սիրաս
մ
ա
՛ք
ուլի
աակ
թողահ
արիւնա
-
քամ
... ;
Երբ
ամէն անգամ
, այսպէս
, աշունբ
կբ
Հասնի
ու
որսի եգանակր
կր բացո՚լի
, ո բսո բղնե
բն
ալ
ո ւ ֊
,
սւսհ՜
հ
բենէյ
գէն։ քերն՝
քուխտ
- քու խա
ո րսա
Հն երով
՚լե;ժ/։
՛լուրս՝
ամէն
ղի են
իրեն՚՚ւյ պարապ
մամե
-
ոտւ է ՛է– ;
ԱՀ
՛Ա
կբ լսես , չէ" , րնկերդ
ղէնքերուն
ձայնեբբ
ամէն
կուլմէ։
կարհէք
Հին
օբերՈւ
. . •
սլաաերաղմի
ԳՐԱՒՈ՛՛Ր
Թէ
ՐԵՐԱՆԱՏԻ
Ընարա կան
վերքին
պայքարին
, նախագաՀու
-
թեան
գո յգ
թ ե կն ահ ո լն ե բ ր,, գօրավար
ԱյղրնՀա
-
"՚֊ՐԲ
ել կառավարիչ
Աթիվընսլն
, խօսեր
են , մօ՛
աա
ւոբապէս
,
430
ճառ՝
երկոլ
ամ սուան
լնթա^
-
քին
:
Հասարակ
մաՀ՚կանացուն
ե գրակա ցուղահ
է ^
անշուչա
, որ ա յդ
ճառ երը , բառ
առ
բառ
գբահ
է–
ին , երկու
եբեւելիներբ։
Եւ , բնականաբար
, ինք­
նիրեն մաահահ
է •
Պոավօ , եգբայբ
ամէն
օբ ալ
ճառ
կբ
դբութ
եղեր ...
Րա
յգ , մեր Հասա րակ
մ աՀկանաղռլին
ապա
ւո­
րութիւնբ
սխս/լ է : Րոլոր
ճառերն
ալ, աննշան
բա–
ցառութեամբ
, գրուահ
էին ուրիշներու
կոգմէ
:
կառավարիչ
Աթիվբնսրն
դբեր
է Հաղիւ
քանի
մլ՛ Հաա,
իսկ ղօէ՚ավարբ^
ոչ իսկ մէկ
աող
:
Այդ
Հ "ղր յանձնո լեր է
յա
յան
ի
Հ րապաբակա–
զիբներոլ
փաղանգի
մր : Ւ՛– րաքան
չ իւբին
անունբ
կր
յեշոլի
, Հիմա^ ամերիկեան
մամուլին
մէք
;
Հին
աաերններն
ալ , նախագաՀական
թե1թւ՚ա
-
հուներբ
իրենք
իրենւք
ձեռքով
՛լ րահ
չէ ք՛ն
իբենղ
ճառեբբ
I
\,ո ր՚իսկ
, երկու
ոգբաւլեալ
նաիսագաՀնե–
րո
լ
՛ն– , Ուիլսբնի
եւ
Րողվէլթի
, ճաոերբ
կր խմբա
-
ղրէքւն մասնւագ էաներբ
: Որո՚իՀեաեւ
, ՛այո, ճառա–
դբոլթիլնր
մամնւագ իաոլթիւն
է :
Մ իա
լն
րնւ
ւո բական
Հ եւիՀել
սլա քքա
րնե
բու
ա -
աեն
չէ ոբ
՚ՐեհանւՈւն
Աքբի ճառբ
կբ
խմբագրէ
սաուերի
մէք մնաղահ
Րենւբ։ ՚Րագաքակսւն
լալսնի
գէմքերու
0
,առեբբ,
բ ն ղ
Հան
րա ս/է ս , կր ի՛՛է բ ա գ բր.
ուին
մ
սՀսնաղէանւե
բու
կոգմէ , որոնւք նիւթին
հա -
նօթւսնալէ
եաք
, Կ*ք^ղԼայնւեն
ու կր
գասաւո
րեն
գայնւ– :
քի ՚սնա՚լանւգ
, երբ ճառերուն
մ էք կբ յիչ -
ուի գէպքեր,
թուականներ
ու թուանշաններ
:
Հայոց
աննման
ա՞ղգբ
ինչպէս
կբ պաա^ասաէ
իր ճառեբբ։
Այս Հարցին
մէք ալ օաարնւ-երոէն
չե^ք
Հեաեւիր
:
Նախ,
մեհ ամօթ
է որ Հայաղղի
եբեւե
մաա–
լո րականին
կամ
ոչ - մ աաւո րականին
^առքէ
սլբիչբ
գրէ
:
ինչո՞ւ,
ես մարգ
չե՛՛մ,
ես խելք
չո^ւիմ
ւ
Ես ր՛՛ե լիքս
չե՞մ
գիտերՀ
Աեգայ
Աստուհոյ
•••
Տեաոյ,
մեհ ամօթ
է որ Հայ բանախաաին
ձա­
ռը գբուահ
բէէայ՝
նոյնիսկ
իր
կողմէ։
իմ աչքերուս
մէք աղէկ
նայէ,
բարեկամ
,
ես Հռետոր
հնահ
եմ , դիւղացի
չեմ
։ Հքնահ փլքէս ի
վեբ
ճառ
կր խօսիմ
: ինչո՛՛ւ
պիաի
գրեմ
ու կ՚**ք
-
դամ
եղեր
• • •
Ա յս յաւակն
ու թեան պատճառալ
է որ
ունկնգիր
Հասա բակո
լ
թեանւ ական քնե ր ր էլբ հակեն
, յաձախ
,
^ՀՐԼԷ՚"ԷԻՔ^
յ՛" յաա րաբութիւնւնեբով
.
Հանւղուցեէսէը,
ոչ միայն
մեր յարգեԱւ
րբ -
միչկինր
կին՛ն էր , այլեւ
մեր ամէնուս
• • •
Պէ՚ռք
է խոստովան
ի լ , սաէլա
յն,
որ շատ
ալ
անՀ րամե չտ
չէ որ Հա յոց
ագգ
ինւ ճառեբբ
գրուահ
բլլան
, քանի
որ անոնք
բ՛ոռին
իրա1լան
առում
ով
ճառ
են , ա յսինքն՝
շաա
անգամ
բանւ
աստեգհական
մաբգանք
, եբբեմն
ալ՛–՛
« պարտս/ վախտի
խա
-
ղալիկ»։
Աւելի
ճիշդ,
բառ,
բառ,
բառ։
Հա^ոց
անգուգական՛
աղղբ
ինչ նիւթի
մասին
ալ
խօսի
,
՚իերացական
է;
Ուբեւքն
, իք աբտասանահ
ճառէ­
ք՛
Ր
ղ բաւոր
են։ թէ բերանացի
, բնաւ
տարրերու
-
թիւն
չրնեբ
;
Հքատ կբ վտիսն.ւսմ ոո,
օրին մէկբ,
երր անկա
-
խութիւն
ունենւանք
, մեր արտաքին
նախարարն
ալ
իլ՛ ճաոերբ
ղրահ
չբԱ՚՚՚յ
եւ
բեբՂէնւ փախցնէ
չասլ–\
ուելիք
բտոեր
եւ
՚ոաբին՛ էոասնե ոկոլ ամիս
՚ղատե–^^
բաղմ
ունեն՛անք՝
ասոր անոր
Հեա
. - .
1
ԵՒՐՈՊԱՑԻ\
մբ դաշտբ
կբ
ւլանւոլինք։
Նայէ,
Հունտ,
քիչ ան -
գին՛ մէկբ նապաստակ
մբ կբ Հետապնգէ
իր շն՛իկ -
նւեբովր
մ իասին
, գէնքբ
միչտ
պա տ րասա՝
քթԻ՛^
առքեւբ
բռնւահ :
Երկր"րգ
՛քբ
թռչռւնի
մբ ետեւէն
է՝ թուփէ
թոլվւ
: Երրորղ. մբ լորա՚քարգի
կբ փնտռէ ղաբա
-
տափի
մր բարձրտցտհ
ոլ գորչ
իսոտերոլն
մէք։
Շնւիկնեբբ
իբենւց
քիթ
երբ
միչա գետինբ
քսքսելով
չռլրք
բՈէոբբ
կր դառնան
Հ
Ր լուբնւե ր-ո լ կոգե բուն ,
ձո բեբուն^
իսՈ
՚բերբ
,
ղ ալւասաանւնեբուն՛
՛քրայ
ռւ դեգնաւունւ
այգինեբոլն
մէք
՚ւ^րս
կբ փնւտռեն՝
յանուն
թուշ
մր միսի
• . •
թէ
Հաճո
լյէ ու գբօսանք
եւ մէկր,
եւ միւսբ
,
լնկեր
՜։
Ու ա քսպէս
I
Աշոլննւ
է ֆկահ , նստահ
առօք
-
փ
-՚ււռՕք
ամէն
դի, սարերուն
վրալ
ւււ լեոնեբու
կո­
ղերուն։
Գաշտերռւնր
մէք ու մինչեւ
ղեղեբէնւ
ներս։
Թ ՚ ՚ ՚ ի ՚ հ ո տ
, տխուր
ու գունաւոր
սւ չո ւն : Ու
չուտով
ամբողքականւ
տերեւաթափ
: Լերկութիւն՛։
Ու այ -
նուՀետեւ
լնկեր
, կուգայ
«աղքատներու
թ^ա–
-
մին։»՝
ձմեռբ
Այս
՚է^^՚ԼՐ^ օտար
ղեղ
մ լն է, ուր եկահ
ինկահ
եմ
եկահ
էրւէայի բաբով
• • • Ու չեմ կրնար
Հե -
ռան։ալ,
գաղ թե
լ • • • ; Առատ
այգիներ
ու դա չտե ր :
Րարի , ալրէիլ
ա յդեպաննե
ր բրդոտ
ու կա շմ
բՈ
լռն ,
մրաքան։
: էքի՚հ՜՚լուն^
ու
բանւուկ
գեգքկուՀինեբ
:
Րայց
այս
բոլոբբ
խորթ
են ինւհի , բնկեր
:
Աչրէլիս
ճամ
բ՛ք լ մբ կբ նա յինւ՛, Հեո աւո ր ճամ բո լ մբ –ս՛ր կ^ու–
շանա
ք
, կ^ոլշանլայ
;
Ու ես, կարհէք
կր Հատնիմ
, կր Հալիմ
ու
կք
մ աշիմ , օբէ օր ա յդ
ճս՚մ բուն
նայելով
,
տարիներէ
ի վեր : Ո՛– աՀա
,^ աչուիս
ալ սկսահ
են պղտորիլ
է–
կր
մ իւամ, կ՝ագնէհուիմ
ու կբ աո ւա յտիմ,
տարուէ
տաբի
կ՛։ րււնցնե լով ամէնւ
բան։
՛Րանի
- քանի ասանկ
թաիսհոա
ու գեգհ՚ալուն
,
օտաբ
ա չանն։ եր են ռ ր քլբ գիմ աւո բենք ,
երագելով
մ ե բ Հա լբենւի գ եղերուն։
անո
յշ ու իսաղաղ
ա չան՛ -
նիրբ
...
Ն
^ԻաԿԱՆ
ԱԶԳԱԺՈղՈՎԻՆ
ամեբիկե
ան
գլխալ՚ւ։
ր պաա
-
ռլիրսւկբ
էլ՝րսէ թէ
՚լ,,,ր չ^րագիր
մբ մշա՜կուահ
է,
«Հեռաց՛նելու
Համար ԱԱկի խռովարար
պաշտօն
-
եանե բ բ
ԹՈԻՐ՛ԲԻՈՑ
տբաաքին՛
ն՚սխաբարին
՚ ^ յ ղ ^ է " * – -
թեան։
առ քմիւ, իտալական
թերթեբբ
գոՀունակու–
թի՚ւն։
յա
յտն ելով
Հս՚նգե րձ , գ որհնակ՛սն
չեն
գա­
ներ
թուրքեէ իտալաէլտնւ
գինա կց ո ւթ
ի ՛ն
մբ :
Հռո­
մի կարհիքով.
Հարաւ՛
արեւելեան
Ե՚֊բոպան
էւ
Միքեբկբականի
արեւելեան
շրքան՛ր
կարելի
է
պաշտպանել
միայն Ատլանտեանի
գաշփնքով
:
€ՏԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(89)
^ / յ . ^
ԷԳ ԿԱՏՈՒՆ
կատուն
ղննեց չուրքբ
ել այդպիսիլ
մէկբ
ղտալ
Լիւնբվիլի
մէք։
Ա՚լ՚լքիկ
մբն էր Ռբնէ Պորնի
անու­
նով
:
կ լ
ո րովՀետեւ
Ոէչնէ եւս սերտօրէն
պիտի
ա
շ.
խաաէր
Արմ ան ին՛ Հեա , կատուն
տեսաւ
, ոբ
այս
նոր
օղնականո
լՀին։
ճիշդ Հակառակն
էբ
Արմ ան՛ի
նսւխասիրահ
«կնոքակ՚ւ։ն
տիպար»ին
:
Ռբնէ
կամ,
ինչպէս
Գիմագրական
ճակատին
մէք չու -
"՛ով սկսաւ
կոչուիլ
Վիոլէթ
ՂԻ2."Գ "՚՜ անձնւուէ ր
կին
մ լն էբ այսուՀանգերձ
, եւ , կատուն
քիչ նեգ–
ոլահ
չէր երեւան
Հանե լո՛ք քիչ մամանակ
վեբքբ,
թէ Ար ՛էսն
՛լայն
եւս կբ
սիրէր։
կատուն– երբեմն
ի՚՚ւովքի
կլ՛ մատնուէ
բ
^ՐՐ
Վիոլէթն
կբ նայէր։
Փարիգի
մէք,
ուր կր
մնային
մամ անակաւո
ր կե րսլով , թախանձեց
Արմ անին
,
Որ
Վիոէէթր
գս՚՚֊աււ
ղէ՚կէ,
աւելի
անւկաբեւոր պաշ–
աօն՚ոէի մր : քԼրման
ժպ՚ոե ցա
լ եւ բսալ
կա՚ոո լին ,
թէ կբ
նախա՜ւձի։
ԱյՂ"/է՚՛
Հ՛^ ՚
Բ"Գ"Ր^Յ Ա՝ԻւՐԺ^
՚ Վ^Է՚՚ոՀաս
ա–
ղէաի
մբ նաիսաղգացումբ
ունւիմ
•••
Նախանձի
մբ նախաղղացումբ
,բսել
կ*ու -
զես
, րսաւ Արման իսնգալով
Հ
Ու այդաբեւ,
Ռբնէ Պ՛որ՛տին,
այլ
անունով
Վիոէէթն։
էբ , ոբ աղէտի
մ ատնեց
խումբբ
:
՛Լի"
լէթ^
^ րամա յուահ
էր քաղել
ե բկբ ո բգա
-
կան տեղեկո
ւթ
իւն
մբ
թէ ուր պիտի
ՂՐԿ"՚–էր
այսինչ
էլու1ւդբ։
կառ
տիւ
Նորի մօաերբ
գէմբ
եէաւ
գերմանւ
ենթասսլայ
մբ, որ խօսեցաւ
իբեն
ել ինք
սկսալ
գգուշոլթեամբ
Հարցոլփորձել
ղայն։Ջնլքլա–
աեց
, թէ
ղինուո
րին
ետեւբ
նսաահ
է բ
մ արգ
մ բ ,
որ ֆրանւսերէն
թերթ
կբ կարդար
եւ մօտէն
կբ Հե­
տեւէր
իրեն՛ց խօսակցութեան
:
Զնկատեց
, թէ
մ արգր
Հ ետեւեցալ
իրեն,
երբ
գուբս
ե լալ
սրճարանէն
:. Ոչ ալ կասկահեցալ
, որ
Հեաապնգման
տակ
էր
յ՚՚՚քոբղ
քան՛ի
մբ օբեբուն
է
Բաղաքա
յինւ Հագուստով
մ արգիկ
Հերթով
կբ Հե -
տեւէին
իրեն : Տեսան
ղինքը
Արման
ին
ււլ էդ
կա
-
աուին
Հեւո : ՚Լք՚՚էէթէԼ
Հետապնգելով
երեւան
Հա­
նեցին
թէ– իրենց
կեղրոնատեղին
եւ թէ
բնակարա­
նբ։
ԵԼ,
18
Նոյեմբեր
\94\ին,
կէսօրէ առաք
ժամը
5.
ՅՕին , Արմ
ան։
եւ Վիոլէթ
ձերբակալուեցան
հո -
վս՚կալ
Վալ0բր
ՎիլՀե լմ Գէւնարի՚սի
ղերմ ան Հա -
կա լբաեսա
կան սպասա բկութեան
կ"
ղմ է :
Բանի
մր մամ վեբքբ
ձերբակալսւահ
է ր ^. աեւ
Մ ի չբէհն Գարրէ : Զին • ո տիկան ո լթ
իւն. բ արգելա
-
փակեց
ղայն
ղինուորա/չան
բանտի
մբ մէք : ՜
իր
խցիկին.–՛
Հ սնղա ր տ ո լթ
ի։ լն ր սա
ր սափե
քի քղա յնու
-
թիւնւ
սլա՚ոճս՚ռե
ց էգ կատո ւինւ : Ոք ՛էէ կ
տեգեեոլ–
թիւն
ոլ1–էր
մ ի ւսն; եր էն : Աբգեօք
Արմ անն
ա
ւ
ձեբ–
բւււկ-էէքՈւսք
հ էր
՝• Ա՚֊րիչ
"՛՛՛՛ք բոնուահ
էր
^
Աբգեօք
ի " ն յ ն էո
միայն
աւէբողք
իսոլմբէն;
Գող
մ բ անցաւ
մա րմնէն
մտահե լով այն չարչա
-
րանէքն;եր՛։լ
մասին
, որ Հաւանւարաբ
իրեն
կբ սպա
-
սսէին
: Տակաւին
պիտի
ղաբ
ղի չփ Ր ր իր ս՛արսափ
-
նեբով
• • •
Աութր
կոխեց : Իր խաւար
խցիկին
մէք,
կա
-
տուն մտահեց
, թէ մաՀբ ստոլղապէս
իրեն
կբ
սպասէր
: Կբ գողաբ
ե րեւակա
յե լո՚ի
ձեւբ,
ղսր
ան
պիտի ստանւար
Հաւանօբէն՛
: Տանկաբհ
,
ձեղունին
ԷՈ յսբ վառեցաւ
: Գուռբ
բացուեցալ
եւ նեբս
մը -
տալ
գերման
Համագգեստսվ
մարգ
մբ :
կտտունէ
նսաս՚հ
մնաց
իր ցահ
աթոռին
վյւայ
:
Ու նայեցաւ
անոր սարս՚սփի
նայուահքով
մը;
Աինչեւ
այդ մամանակ
խորապէս
րնտելացահ
րլլալով
դի՛ն– նչաննւեբուն
, ան Հաււէլցաւ
թէ
մարգբ
յիսնապետ
մ լն
է : Գերմանացի
պիաի
էԿ՚^Ր^Էք
զ՚սյն,
եթէ
քաղաքային
ղղեստներ
Հաւլահ ըԱաբ
:
«Պոչ»
րառ
ը կարհես
չէր պատչաճեբ
ա յս
մաբ
-
ղոլնւ :
Բուն
ՀՀքառակուսի
գլոլխ»ներէ՜ն
չէր
ան
:
Ա արգուն
կեցոլահքն
ալ անակնկալ
մը եգաւ
իրեն
Համար
: կր տնտնար
գրան։ առքեւ
, կռեա՛ -
կբ պատին
տու՚սհ
եւ լուռ
կր նա յէ
լ՛ Ա ի չր
էին
ին
;
Անչարմ
, տեսակ
մլ՛ սեւեէէէէւն
աչքերով
կբ
գիտէր
գայն
:
կատուն
ՀետգՀետէ
Հանդարտեցաւ
: Ոաքի
ելաւ;
Պար՛ն
, բսաւ. , թնչո^լ
Համար ձերբակա
քուահ
եմ
:
Ա աբգբ չպատասխանեց
: Անո,։
լռոլթիլնր
կր
սլա քթեցնւէբ
Միչէ՚լինբ։
Պ "– Հ մբ ՚Լերքլւ սկսալ
խօ -
–հւ–
^
՜ ՝
1
Ալմերիա"
կբ բնակէիք
:
Այո , Ալմերիա
։
-
Փաբիղր
Հրաշալի
քաղաք
է, այնպէս
չէ"
:
Աիչրլին
անոր նայեցաւ
սարսափով
:
Թարգմ.
գ.
բ.
ԶԻՆԿԸՐ
Fonds A.R.A.M
1...,589,590,591,592,593,594,595,596,597,598 600,601,602,603,604,605,606,607,608
Powered by FlippingBook