ԽՈ՚ՍԱՐՀ ՀԵՐՈՍՆԵՐ
^ՈԻՌ ԴԱՒՕն
Նօրասւ-ղցի էր։ «Ամրակւււղմ
, արիլնկաչ
աչ -
քերով
, շարժուն
, բուռն
, անզուսպ
, ու.
հ՜այբայեզ
իր արաայայաութիւ՚ենեբուն
մէ9,
^ինշ
մանկական
Հոգիով,
խիսա
զգա
յուն
եւ
վախի գազափար
չու–
նեցոզ»,
կբ
գրէ
բնկեր
կոմսբ։
Եո իր ՚քէ9 գաայ
ամէնէն
աւելի
բացարձակ
անվախութիւնր
, զօրաւոր եւ էեչաուաՆ
:
Օմանք
«Սիւ-րի^ի^
, ոմանք ալ «^ուռ
ԴաւօՖ
կր կոչէթ
ղինքր։
Ղ.ա
լասաբ , Աամսոնի
ղբասենեակին
մ
է^
ձ^նօ–
թ-ացայ : Զէնք
աանելոլ
եկաե է ,
ըսին։
Շէկ եւ եբկար
սչեխերր
ոլորահ՜
, կանգեահ՜ էք
Աամսոնի գէմ , իր խոնաբՀ
Հայեացքը
անոր
աչքե՛
րուն
գամ ահ եւ Հբամ անի կբ սպասէր : Հոն է ին՝
Աաբոլխանենց
Ա արդիս
ր Ա չեց
ի Աուկուչյչ,
Ա
ա
բ–
բազ
Արչակը եւ " ՚ ֊ ր ի չ երկու
լնկե րնե ր \
Պաաբա^սա ես, Հաբցոլց
Աամսոնը :
I
՛Բո շնորՀիւ,
պարոն
Աամսոն ;
Այգ
օրե րուն՝ Գաշնակցական
մաբաիկներ
եւ
Հ
ա
յդուկները
ղեկավար
. ընկերներու
,
կոմիաէի
անգամներ
ո լ Հեա խօսահ
աաեն , ^պարոն»
բառր
կր
գռրհահէին՛։
^՚՛ՐԲ
^ԼՐ
եւ
^իս
Գաւօ
յ
= Երր Հրաման
աաս , պարոն
Աամսոն
։
Ապա
աւելի
մօաենալով
ղբասեղանին
, աեսակ
մ
ր վարանոա
, բա
յց ազե բսագին
րսաւ , կր խնգ–
րեմ որ Հրաման աաս
^ մեբ խնամիի եւ
կնքաՀօբս
աղաքներն
ալ Հետս տանիմ , չատ խնգրեցին, լա՛
ցին։
Գաւօ, լաւ ես ասում,
ինձ
է լ
գրել
են
ոբ
զրկեմ , րայց
գի չե բ՝ա
յին
, գաղտնի եւ վտանգա -
ւոր
ճամ բանե բով
այգ
տգանեբր
դրկելր
խելացիոլ–
թիւն չէ ։
՜֊
Գաւօն գիտէ ինչ
էլ քնէ , պարոն
Աամսոն ;
Ամօթ
Գալոյին
, եթէ օրբ ցերեկով
պիտի
չանցնի
սաՀմ անէն , Խանասոբի
գաշտէն
, առանց
Բիլրտե՛
րոլ
մահունն՛ ու ձուազեղն.
ուտելու
եւ
առանց
Թուրքե
ր ո լ «կա քւէն՝»
(սյււբճ)
խմ ելու :
՚Լւեբկաներր
նայեցան
Գաւոյին ել գբեթէ
•րո–
լորն ալ ինքնա գովութիւն
Համարեցին
անոր աբ -
տա յա յաո
ւթիւնր
I
Ա՛՛յ աղայ Գաւօ,
հռոլթիւն
մի անի, ղգոլ–
չացիբ
, չուներբ
որսի են ման
գալիսՀ
Եբիկնապա–
Հին գուբս
եկէք Աա։ բայէն եւ կէս գիչեբէն
վեբշ,,
քագցբ
քո ւնի ատեն
անցէք
Խ անա սորի գաշտէն ։
Պէաք չէ կռուի
տեղի
տալ։
Զգուշացէք
։
. է\–
Գաւօն գիաէ
ինչ կ՝րնէ , գուն
Հանգիստ է–
զիր,
պարոն
Աամսոն, մէկ փամփուչա
չի կոր -
սոլիբ
է
Աամսոն
Գաւոյի
ուսբ
չ" յելռվ,
մեկնեցաւ
րն–
կերնեբու
Հեա
I
Ե" եւ լնկեր
ս Հետեւեցանք
Գալս
յին
ու
նեբ՛
կայ
եղանք
զէնքեբբ
ձիերու
Համեսնեբուն
մէշ աե–
ղտւո րելու ել բեռնե բ բ պատրաստելու
աչխա -
տանքներուն
\
Ւրիկունբ
Հիւրասիբուեցանք
Աարուխանեանց
տան մէշ ;
Հիացումով
կր գի։տէի
Գաւոյի
ՎիլՀէլմեան
պեխերբ,
տասնոց բ, մոխրագոյն,
1զ|11քւյսար.՚ա| փաԱ
՝փաւխլւ ,
կազաչի՛
մօսինբ եւ սեւ լնտիր
մաՀոլգէ
կտրուահ
չ է բք է գ կ ան :
Աեզմէ ան ՝,ոբ պքւտի Հանգիսանար
Վանի
֊Ա
՛նգլիական
Հիւպատոսի
տ՚էան , պէտք էր ո բ
ա–
^ելի
վայելուչ
Հագոլտհ
բլլա
ր , յարգէ
գլխարկ
Դ^էր
1
Հեռաղիտակ
ել ուսէն
կախուելիք
գեղեցիկ
,
կաշիէ պայուսակ
մբ ունենար
, եբկարավիղ
կօշիկ
Հադնէբ եւ
առաաաձեոն
րք/աբէ
Տաշորգ
առաւօտ
, երբ արեւբ
նոբ կբ տեզա -
ւոբուէր
Ար ա լո ւլի եւ Տ է ր կա
յ սարերու գագա
թր
,
գուրս
եկանք
Հին . քաղաքի
արեւմտեան
կոզմ ի
նեղ
փողոցէն
:
Մեր
Հինաւուրց
սո ւբՀ
անգա
կնե
րէն
,
շոբեպան
–հեբուկ
իհաՀիմ իքանր մեղի բնկերացաւ
մինչեւ
այն
Վերելքր
,
որուն
գաղաթէն
կր բամնուին
թուրք
ել
սլաբսկական
սաՀմաններր
յ
Զոբս
հեբուկ
Պարսիկներ,
իրրեւ
մաքսային
/ղա շտօնեանե բ , կր խբռխրռային
արեւէն
խան -
•ձուահ
փ բանին տակ, իսկ Հեռուն,
մաբգաղեանին
փրայ
Հոփիւր
իր
սրինգր կր նոլագէբ
%
Կ՚արգիլեմ
ձեղի
Հայերէն
, քբտեբէն
ու
թուրքերէն
իսօսիլ : Զխնգաք
, լուրշ
եղէք
,
հանր
•կացէք, որ Համոզուին
թէ Հայու
տղայ չէք :
Ու որոշեց թէ ոփ պէտք է ներկայանայ
«ինկ–
լիզի
կոնսութի
տղան , ո՛՛վ՝
անոր
«խօբօխպօր»
(Հօրեղբայր)
լաճը։
Տետոյ
աւելցուց
.
Ջփախնաք
, փաղ
մէկէ
լ
Գաշնակցական
կր գառնաք , տբփիթ
՚
ղալամ էն ՚
Կոեղ կրգնէք,
մօսին
կ՚առնէք,
որ ձեր
խէրերու
Վրէմր
լ " ՚ ֊ ^ է ք - Գաշնակցականի
պատանքր
միշտ
հոցին
մէշ
պէտք է է
քնի
, է լ փախն
ի^ն չ ի :
•
Կէսօրին
մտանք
իքանասորի
ղաշտբ եւ Համոզ
ուեցանք թէ օրցեբեկոէէ
պիտի
անցնինք
այն գաչ–
*ոէն^^ որ Բիւրտի
արիւնուի
ներկուահ
էր, ուր՝
լե–
գա սլա տառ
ԲբտուՀ
ին «Եամ ան Ա^տոլահ
փետան
եկաւ
ո՛՛լբ փախչի1։ք»
ճչացեր էր : Ուբախ
էինք
որ
III
յգ պաամ ական վա յրերր կր տեսնենք եւ սակա
յն
երկիւղր կբ ճնչէր եւ մեբ սիրտերը
կր բաբա ՚
խէին :
Գեղեցիկ էբ իլանտսո
ր ի գաշտր իբ մարգաՀա–
ոսկ խոտերով
եւ հազիկներով
, իբ
ղմրուխաեայ
մ ա բղե բով , պաամ ական
Արտ
լուլով եւ չր^ա կայ
լեռնեբով
ու բլուրներով
I
Հեռուն,
Հովտին
մէշտեզէն
հսւխր
սիւնի մր
պէս
անկոլահ
էր մինչեւ
ամպեբբ
, իսկ
բարակ
ճամբ։։։ն
մապաւէնի։
մրպէս կ՚երկարէր
գէսլի
Հե
ռս ւնե բը Հ
Զ՚իաիսնաք
, խրաաներս
չմ ոռնաք ,
Գաւօն
ղիտէ,
ինչ կ՚րնէ,
կրկնեց։
Փափախբ
շտկեց , պեխե ր ր սրեց , տասնոցն
Ա՛
ււ ո։
շ
բերաւ եւ երկու
մազբիկցի
Բիլբտեբոլ
Հետ
ասսլո՚նգակեց
իր ձին, փոչիէ ամպ մբ ձղելոփ
իր
ետեէբ։
Երկ՛ու քբտացահ
Հայեր
, Զիրօն ու
Ա՝ոլրօն,
ե րկու ՊՀանցցի
Բիւբտեր
եւ մենք
երկու պատա -
նին երս կր սպաս է ինք փաիս ճանին ,
գանգազօբէն
յաո աշանա լոփ :
Հինղ բեռնտտար
ձիերր
քրանաթաթախ
կբ
Հետեւ էին Զիր"յին
ու Մուբոյին։
, որոնց
կռնակնե–
բոլ՚ւ, նստահ
Հաւք ե տներ ուն
մ էշ ղետեղուահ
է ին
Հրացաններու
, տասնոցներու
մասեր ,
յեզափոխա
կան
ղ իրքեր եւ թերթեր : իսկ Համ ե տնե բուն
փրա
յ
խնամոփ կապո
ւ ։սհ էին , բրինձի
, քի չմ ի չ չամի -
չի
սն։։էոլկնեբ
եւ սլա ր կե բ , ո րոնք
ի բբ թէ Վանի
անւղ լի։։։ կան Հ իւոլատոսին
կբ պատ կան
էին Հ
Գաչտին
կեգրոնր
, գետնայարկ
, խարխուլ
, ա–
խոոակեբպ
, զօրանոց
կոչուահ
շէնքին
գրան առ -
շեւ,
։ւ ղշո ւն ե ց ինւ ք բարեւի
կեզահ տասնեակ մբ ոս
տիկաններ ել Գաւոյի
թելագրանքռվ
վաբ
իշանք
ձիերէն:
թրքական
խումբի՛ն
պետբ
ն։եբս առա
շնո րգեց
մեզ եւ նստեցուց իբ անկռզն՚ին՛
՛իբա ք :
\քուռ
Գալօն՛
թարղմ
անի գեբ կբ կատարէ
ր ,
վւուշերր կր ճթճթային
օճախին
մէշ։
ԱրաՀբ հոլ.
իւով լեցուահ էբ : Աեբ ձիերր րնտիբ խոտեր կբ լա
փէին՛;
Զիրօն ու Ա ուբօն պատրաստ
կբ
սպասէին
ղ րան երկու
կողմր, իսկ ՊՀանցցի
Բիւրտեբբ
ձիե
րուն
քուին էին , շէն՚՚քէն
րալականւ
Հեռու ;
Աւք րողշ ԱաՀմ անապաՀ
սլաՀ ակա խումբբ տա-ս–
ներկու
.ոստիկաններէ կր րաղկան։ար
, հեր , անա -
տամ
, կռբոփաղուբկ
մարգիկ,
որոնց
մէկր.
միայն
քիչ
մ ր թուրքերէն
կար գալ գիտէ բ ;
թ։ւ ւրքիա
յէնւ Պարս կաո տ՛ան։ եւ Պա բսկաստա -
նւէն թուբքիա
ճամ բո բգոզնե
բո ւն անղագիլէնեբր կը
քնն.ուէին
աւելի
Հեռու
ն՝ Աղբակի
Բարթոլզիմէոս
ներուն գէմ Հ
ՕՐՈԻԱՆ
ՇԱՐԺՈՒՄԻՆ
ՀԵՏ
ծ ւ
ոքոշեցիՏ սպաճ&եւ
էխազմաքաՇ
Ջորեքչաբթի
օրպարղահ
էինք
Իրանի
փերշին
գէպքերուն
ներքին
հալքերը,
Հետեւողոլթեամր
տեղական
թերթի
մը աշիսատակցին
՚<ր երկաբ ա–
տեն
թէՀբան
բնակահ է :
ԱՀաւասիկ
շա րո ւնա կո ւթիւն
ր
, որ կբ
բանայ
եղերական
անցուգարձի
մր ուբիչ մէկ երեսր -
Մ ոսատեզ
պատուանուն
մ լ ն
է
որ
պարսկերէն
կը նչանակէ
(փորձելէ
վերշ, քաշ գտանք)։
ԲոմԽ
անունն
է
ԱսՀամէտ
Հէւոայէթ։
Մոս՚սաեզ կբ տա՛
ռասլէբ ստամոքսի
կեզէ,՚լոր
ստացահէբ երբ նախ.
կին
ՇաՀր
ղինք
Հին՛գ տարի բանտս՛ րկո ւթեան գա.
տապարտեց
, իբրեւ
լ ն գ ՚ լ ի ՚ ք ագի
բ
: Զօբ • Ո՚ազմա -
բան։
ալ Ր բղա ՇաՀին
իսմորէն էբ։ Մոսատեղ գառ–
նօբէն։ կր տաուապէր
Ան։լ լիաց ինե բուն
ներկայոլ
.
թենէն
իրանի
Հողին
վրայ, մանաւանգ
որ անբա
ւական՛ կբ ղսնէր
քարիււլի
Համար
վճաբուահ
ղի՛
ն։ր։ Անուտի
Արաբիոյ
մէշ Ամե
բ
իկա ցիներ
ը
50
առ
Հաբիւր
աւելի կր վճարէ
ին , մինչգե՚լ
Պարսկաս .
տանի
մէշ տասր առ Հարիւբր չէբ ան՛ցներ ;
Մոսատեղ
մ եհ
մ
ո
զո վբգա կան
՛ո
ւթիւն կբ վա -
յելէր : Եր Աղղային .ճակատով զոր
՝^՝որ
Հիմնա՛հ
էլ՛ , մեհ բան մ
բ
չէբ կրնւար
լնել : Ըն։ղամէնբ ութ
երեսփոխան
ունէր
Համակիր
,
անոնւ
՛ց
ալ
^ոբսբ
կամ
Հինգբ
կրնա
լին
լքել
ղինք առտշին իսկ առ -
թիլ՛
Մոլլա
Բաշանի
խոստացահ
էբ ղօրալիգ
րլ -
լալ , բայց սն ալ կր մեզագրուէր
զանաղան պատ–
մոլթիլննեբոփ
\
Մ ոսատեղ չէբ կրն։ար պետական
յեղա
շրշ։։
լմ
յառաշ
բերել,
որոփՀետեւ
ում չունէր
:
1914
/*1՛
փռրձահ էր յեւլափոխո
է թ իւն
^ ա
րո
ւ ցանե
լ սլալա -
տին մէշ, ինչ որ պատճ՚սռ
ե՛լաւ իբ Տհրանւսա աք–
սոբուելուն
: փարիղ չատ
ղեղեցիկ
թուեցաւ
իբեն^
սակայն
գրամ
չուն՛են՛ա լոփ, շաա իսեզճ ապրեցաւ :
իսկ
Հիմ՚ս
փոքրակաւլմ
երիտասաբգ
մր, Խա–
ԼԻւ
"էիաի փոխէր
իր ճակատագիրր
:
ԱյաթոլլաՀ
է լ Բաշանի
(հագումոփ
Բաշան -
ցի) խորապէս
ա՚լգուահ
էբ
իր Հօր մաՀէն :
Հայրը–
բաբձբտստիճան
կղերական
էր
Շիի աղանղէն ,
որ
ռղաննուահ
կ
ուղղակի կտմ անուղղակի Ա^գ.
լիացինեբոլ
գրգումոփ–
Եւ երբ ինք ալ
օբ
մը կիօ–
փանք
/լիւղին
մէշ , 0ւբ.. կբ գանուէին
նաեւ
մաք–
ստ
յին
սլա շտօն՛եանե րբ1
րս։ւօս մետաքսէ
թաշկինակին
մէշէն
Հանեց
^
իաշոր
թերթ
մր թուղթ,
որուն՛
՚իբայ
տպագրուահ
Հինւ «Ասլան
Վափլանի»
նկաբներ ել քանի մբ
տող
անգլիերէն
գրուահքներ
եւ իբրեւ
անցագիր
ն՛երկայացուց
ոստիկանապետին
:
Վե րշինբ
Հարեւանցի
ակնա
ր կ մրնետեց
թուղ–
թԻ՛՛՜ ՚1ր՚"յ ՚ շսւրթեբր
շարժեց
կաբղացոզի
մր նը–
ման ել ՚իերագաբձուց
բսելոփ
«՛իաշափօբթլար
.
փոնքտա
օլան միւտիրէ
կէօս թէ ր լնբղ»
Հ
Հ
^Ւնկլիղփ,
կոնսութի
,նՀ.
I կնալի
ռեր մր կ՚արտասանէր
, Գաւօն կբ
թաբղմանէբ։
«Վաւազ
էֆէնտի
, Վան Հասնելուգ,
ինկլի–
ղի կոն սու
լ պէ
յին
բսէք որ Վա լիին խօսի
մ եր
մ ա–
սին,
յաճախ
անօթի կր մնանւք , մեբ
ամսականնեբր
^չին
են , ան ալ չեն ւի&արեբ , կօչի՛կ
չունինք,
բո–.
լորս ալ Աղբակեց.ի
ենք, րայց
մեբ
լն տ ան ի քն՛ե բուն
կարօտ կր մնանք։
Փամփոլչտ
չուն՛ինք , ամէն
մէկ
•ա յնալուի
Հետ \
0 15
փամ փուշտ
կա
յ :
Աստուահ
չրնէ օր մր կեափոլրներոլ
եթէ Հանգիպինք
, ոզշ -
ոզշ պիտի
ր՛նեն
մեզ եւ պիտի
կոտոբեն : Եւ գ ե ռ
ինչեր,
ինչեր
Հ.Վաւազ էֆէնտի»
Գաւօն
լիուլի կբ գոՀա -
ցնէր
թուրքը
իր խոստումնեբոփ
ու յոլսագբանք
-
ներոփ ;
Մնաք րարոփի ատեն, երեք
մէճիտ
Դրինք
սաՀմ անապաՀ
պետին
ձեռքր ու մեկնեցանք
եր -
կար աաեն
յիշելով
հխաՀամ
սուրճին
անախորժ
Հ "աբ ;
Աոբատէբէն
անցահ ատեն, լսեցինք ոբ նախորգ
՚քԻԺքՐ
^Կանիէ Ոաչ» (Աեւ Ազբի՚^բ)
դԻ՚֊ղին աա.
նուտէբ
Բիւրտն
սսլաննուահ է եւ իր աղ9^իկր փախ–
ցսւահ
՚.
Տեսա՞ք
, Պալա՚մ , Գաւօն գիաէ ինչ կ՚ընէ , որ
կ՚ս՚սեմ
, չէք խալատար»
՚.
Գաւօն
ինքնագոՀ եւ սկսաւ
եբղել
խանասորի
արշաւանքին
քրտական
«Լօ
լօ >նեբր , որոնք յօ–
րինուահ
էին՛ Մազբիկցիներու
կողմէ 1
Բիւրտէն
աւելի լաւ կր խօսէր
եւ
կ՚եբգէբ
ւ։։։"լետ
ղարձաւ
, խուլ պա յքար
մ ղեց
Ան ՛լ լիա
ցի -
՚ուն գ ;
Բ
աւլա
քա կսւն ութե
սքնւ՛
սնՀրաժե
շտոլթ
իւն ր . եւ
իսլճ
՚ւՐական
ւլերագոյն
շաՀբ
յաճսյիս
կր
ուոիպ^ին
որ
երբե՚քն
ատելոփ
Հան՛գերձ
Ան՚Լլի
՚" ց
ին
՛ե ր բ ա -
նանց օժս՚նգակոլթիլնւր
ստանլայ :
Գերմաննեբուն՝
օ՚լնահ էբ ի փնաո
Ան՚լ լիացիներուն
,
նացիական
ղ ո րհա կա
լն
՛ե րո
լ Հետ աշիւաաահ էր, ել
սրբազան
պատեբաղմ
քարողահ
: Իր կրօնականէ
գիբքր եւ
թերեւս
Ա՛լ
որոշ ռուսական
ճն
։շում
մր , թո
յլ
չէի՛ն
աոլահ որ
1941/՚յ՛
Ան՚ղլիացիներբ
անՀետացնեն
ղինքր :
Թզթակիցբ
այս աոթիւ կբ պատմէ թէ հնբա -
գիր Գ"ՐԳին
փրա
յ , ի՛ր ազպղսլեղ
՚էօրոլքբ
մ աքուբ
ահ իլահ
, ա չքե
լ՛ բ կիսա խուփ
, յամ րօրէն կը գաբ–
ճն՚էբ յամպարեայ
Համրիչը։
,
^անբ էր կացութիւնբ
, որոփՀետեւ
ք^ազմա -
ւ
՛ս՛ն ,
։ս
յգ
բիրտ
զին՚ո ւո բա կան ր , օմտուահ
Մ ա -
քիափ է լի
ուզեզոփ
, նո բ Ռբղա ՇաՀ մբ
ղարձահ
էբ : Եւ Բաչանի
սարսափոփ կբ յիչէր թէ կր մըտ–
բակուէին
կղերականն։
երբ
իբենց
մ զկ ի թնե բ ո լն
մէշ : քհաղմա րան
կ՛ուղէ ր լ^ւկեբա
յին , ա շխա րՀա–
կան ել ղինոլորական
կարգ Հաստատել
,
մինչԱյա–
թոլլան՛
կ՚երաղէ
ր ա՛՛տ ո լահապետա կան պետու -
թիլն
՛քր, զուտ
իսլամական
, զ"բ պիտի
վարէին
իմամնէեբր։
\
քիազմաբան
սխալ մր գոբհահ
էբ, յայաարա–^^
րելով թէ երբեք
թ ո յ լ պիտի
չատ
ր քարիւղին աղ֊\
գա յնացռւմ
ր : Գիւրին՛ էր Հիմա
զայն
Անղլիացի–
ներուն
ղռրհակալբ
եւ գաւս՚ճան
Հռչակել
:
Այգ
օրր կէսօրէ
վերշ
մռլլան
Հանգիպահ
էր
Աաֆավիին
, որ մոլեռանգնեբու
խմբակի
մր պեան^
Ե՚ուռ
Գաւօն, իսկ իբ մօսին
,
տասԼո. նոռն
ձին
Աուլթան
Համիտի,
Նիքօլա
ցարի
երկիրներէն
ա -
՚֊ելի
թանկագին
կր Համարէր,
աչխարքի
^մալփն
ոլ
միլլքի^ն
աբմէք չէբ տար։
քՍօշապ գիւղաքաղաքէն
ալ զեբեկով
անցանք
,
աոանց
սակայն
կենալու եւ գանգաղ
ելու :
Երբ Նոր Գեզր Հասանք
, րնկեբն։երով
ՀՀւքա -
սւաէոուեցսնք,
ոչխարի
մահունով,
Աղբակու
պա–
նիրով եւ առատ
ձոլազեղով
Հիւբասիբուեցանք
։
Մեղ/։
բնկերացող
Մ ա՚լբի կց իներ ր եւ
քբտացահ
Հայերբ
յաշորգ
առաւօտ
պիաի
մեկնէին
կասբիկ,
իսկ
մենք Նոր Գի
՚֊ղտԻ
երեք
րնկերնեբու
Հետ կէ,»
գիչերին
ճամբայ
ինկանք
գէպի Վ^արագ :
Այնւտեղ
երեք եբիտասա
րգնեբու
յանձնուեցան
մեբ
ձիերն ու բեռնե
րբ։
Մենք քիչ մր Հանգստա -
նալէ վերշ իշանք Այւլեստան
ու բաժնուեցանք
մեբ
աննման
\^ուռէՆ
;
• V ՚–
Բանի
մր օր փերշ, Աղթտմաբէն
փեբագարձիւք
լսեցի որ Գաւօն
ղոՀ գաբձեր է եղբայբագաւ
ան -
ձեբոլ
էլ1էգա կնե ր ո ւն :
Տե
զափռխական
աբկահալի
անցեալոփ
Հա -
բուստ
Գաւոյի
կեանքէն այս մէկ գրոլագր, թող
" Ի ր " յ
^՚– երախտագիտութեան
արտայայտութիւն
մր Համարուի
եւ լուսոյ
կանթեղ
մր գառնայ
փր
անտիբական
գերեղմանին
:
ԱԶԳԵՆ
Fonds A.R.A.M
