ՎկճԻ ՄԸ
ՆԵՐԱԾՈՒԹԻՒՆԸ
մԻ ԿԱԹԻԼ ՍեՂՐ
ԼՅ 1օսք է1՚;\ւ§ս6տ
(\՚ՅԱօ1ստշ).
—
Այղթերոմե
մէշ, ուր
1լւո
՝ևս/ևչութէւ՝եր
Հրաւէր
մր՛է։ է խաղա -
դութեան
, կռուի
ղաւլափարը կր ղրա,լեցնէ միա -
քրս
, այսօր , էրրեւ
Հակադրութիւն
:
Եւ֊ աՀա, ղիմացս
, րրդոտ
րլյւաԿ։
մր
վրայ
յաղթ
կանղնաձ՛ , մերԼօռեցի՚հ
կ՝արաասաՆԷ
Մի
կաթ֊իլ ւքեղրը ,
որ
էէերլուՆում
մրն է կռոլի
ղա–
դափարէն–
մ ասին՝
լհ
^ո րդա կան
Ո
ւթե ան
(ՅՏՏ0Շ13 -
է10ՈՈ1Տաշ)
օրէնքով : Գիտե մ , գիտե
մ ,
այնքան
պարզամիտ
չէ ՏուիՀ • թումանեան
,
աոյււրկելու.
Համար,
այգ
պաամ ութեամ
ր, թէ կռոլի
գաղա -
փարր չէ կրնար
ձ–աւլու մ առնել
մարգկային
Հո -
դքին
խո րութ իւննե րէն , ինչսլէս
օրինակ՝
Հաճոյքի
զգացում
էն , որ երեւան կուգա
յ աքլորամ արտի
սի՛
րա ՛էա ոներուն
(^օ^ս^1^սx)
մէշ՝ րսա
հքճօուտաշ/ւ
տեսութեան
, կամ
ս
/նաեսական
պաաճաոներէ
, ո–
րոնք
երեւան
կուգան
. .
.
կ՝աղաչե՜մ
,
ՅովՀան -
նէ՛ս,
ՅովՀաննէ ս , ին չո լ այգիէն
դուրս
կ՝եԱես։
Արդարեւ,
Տ"փՀ • Թումանեան
,
Հետեւելով
ներքին
ձայնի
մր, մնալու
Համար
իր պարզուկ
այ–
դիէն
սաՀմաններուն
մէշ, կր մերմէ
քննել
կռ։։ւի
գա զա փա ր ին բա րդ։ւ լթ իւննե ր
ր
, ու կր Հետեւի
մ ի–
ա յն
լք
^ո րդա կանո լթեան
օրէնքին՝
Հեդնանքի
թթոլին
մէշ նետելու,
ձ
–իհ
՜ա։լելի եւ զզուելի
դար
ձնելու
Համար
նոյն այդ գադափարր^
աւելի ան՛
կեղհ՜
քան
արդի ^խազազասէ
րնե ր ր » : ք^այց
այս
փարձին
թերութիւնն
այն է որ կր մերմէ
աեդ
տալ
իմ-ա ց ս։ կան ո ւթ ե ան
մ իշամ տութեան
–.ՀՄի կա—ա
թիլ
մեզր»
պատմութեան
մէշ՝
շունր,
կատուն
,
դիւղս
՚ցի՚Ս
յարձակս
ւլա կան
իրենց
րն
։գո ւնա կութ իւ՛
^Ր
ցոյց կուտան ոչ թէ իրրեւ
ՅԱէՉաՅէՇ՛՛^/՛՝
"րկը
չարմին
մ ե քենւ ա՛կան օր էն , ՛ա քլ որոփՀետեւ
կռուի
բն
։տզգ
ունւ ին : Այս տեգ
մեքեն։ ական ութի՛ւն
փնտռել
եւ
րոել թէ փոքր
անւիլր
կր
գարձնէ
մեհ անիւր ,
մեհ
անիւը
կը
դարձն՛է
Հորիւլոնւական։
անիւր
,Հորի
՛զ ոնական
անւ՛ի լը
կր
ղարձնւէ ուզզաՀա
յեաց
ան
իւր ,
կր
նչանակէ
զազաւիար
չունւե՚նալ
դիալհկտիկայի
մասին։ Ո^ ՛ի Կրնայ
սլնդել թէ կո իւլ՛
կլ՛
հաւալի
Ա՛
ոանց
կող՛քերուն
ցանւկութեան
, առանց
1Ոէշ11ւ -
^Շււշշի
, Կ՛Ա՛Ր ոլա(՜-՚լ աքն՛ սլաաճառոփ որ
կռոլ՚ոզնե–
VI՛ Լ
^"՚Կ.Ի9
^ * ՚ ւ
՚^ԷԿէ
՚քի՚-ոխ՛՛ դրացի,
ինչսլէս այ֊
բր՝
րենին։ : Երաիսայութիւնւ
չէ՛^ կարհե
լ
թէ Ջօ -
սլա՜ե եան ի
յո։ րձա կո ւլա կան։
ո։ք
ին։
վարակհ
ր է Պար–
•՚ւամեանւր
՛անոր
Հսւմար ՛՛ր, Հալոց
այրուրե^ւին
՚^՚էի
2
՚ւԻրԻ՛^
ն՛. .("՚ՒՐԴԷ ^ ԳԻՐԸ՛ Ո՛չ, տարբեր
դխսլեկտիկա
պէաք է վ՚նւտռել վԱ ի կաթիլ
մեղր»
կամ
«Գմտութեան։
իւնձոբ^
իսոբազբով
պատմու -
թիւննւեբուն։
ւքէշ ,Հոգ չէ թէ մանկական
կա
՛մ
գի -
ցարանականւ
նւկաբաղիբ
ուէւենան
անոնքՀ
Այլապէս
թում անեան։ քրքշա
լիր պիաի։ իսնդա բ՝
տեսն։ե լով
որ
ւլի բար
կր
Հալահեն
Փ սլա տեան , Ջօպանեան ,
Պ՛սրսամեան՛
, Նաբդ՚՚ւն-ի
,
՚– զիրար
Հա՚լահողներոլ
ա յս
թիւր
կրնա
յ շա^ տ
մեհնւալ
շո ւտ։։ ՛ի ,
«/7՛
ի
կաթիլ
մեղր՝^ անղամ
չաբմոդ
շուխտ
մր
անմեղ
խօսքի
Համար։
Ւ՞՚նչ է սլատաՀեբ
յ
Փօլատեան
րսեր է թէ Ջօպանեանի
(Հայերէնէ
ֆրանս
եբէնւ)
թարդմ անո լթ իւննւե բ
ր
«ակադեմ ա -
կան
են եւ պաղ» : կ՝աբմէ՞ր
կււռլիլ
երկու
բառի
Համա ո , ՏովՀ՛
Թումանեանի
«Մի էաթիլ
մեղբ »
պատմ ո լթեաւն
մէ9
տեսնուահ
ձեւով : իրաբ
անցր–
նել օտա ր Հա յա գէ տն ե ր ր ,
«շո
շորդ»
է" էե լ Լիւք -
•Անարէ
Մ ա՛րսէ լբ,
կասկյսհի
տ՛ոկ
ձգե
լ
^ան Պալա–
բ ի
մսիաւո բական պա բկե շտութիւն
ր
,
գեբեղման։էն
Հանել
մեոելներ՝
ոբ բա՛ն
չեն խօսիր,
օգնութեան
կանչել
խայտաճամուկ
անուննւեր
առանց կարգա–
յ ո ւ ինչ որ գրահ են անոնք,
ինչպէ՛ս պիտի
Հ՛աս -
–էոաաուի
բնդՀուպ ;
Ո՛չ, տարբեր
դիալեկտիկա
պէտք է
փնտռել
՛ս յս պատմութեան
մէշ ;
Այլապէս պէտք է կարհել թէ փէճր կբ գագրի՝
^•եբբ փսխենք
երկու բառ Փօլատեանի
մեղադբան -
քին
մէշ–.
Փօլատեան
կ՚րսէ • «Ջօպանեանի
թարգմա՚նոլ–
թիւններբ
ակադեմական
ենեւ պտղ»
ւ
Կբ
մն.
՛յ
Ռ՚՚^լ
" ՚ - ր ե ՚ Ր ն .ՀՀԶՕ պան եանի
թարգմա–^
նութիւններր
ակադեմական
չեն, եւ տաք
1^՝^
Ես ի փի^"ԿԻ
լեմ «տաքն ու պաղ»բ
Հասէլեա–
լ ո լ , ատիկա
րաւլնւե ռլան։ ի դո րհ է : Մնաց
ո բ Պա բ–
- ոա՛ք եան։ , աոնւ ելոփ Ջօպ անտեսն ի։ ստո րագրահ
յ օ ղ –
ո ւահնե րր
Պայքարէ1ք
ե ւ աբտատպելոփ
Յւււ՜ւսա(յ>1յ–
յւ/»
մէշ իր ստորագրութեամբ
, բաւական
աաքցռլց
՝ Հ՛ռչակաւոր
թարգմ
անո ւթիւննե րբ%
ինհի՛ կր մ^նա ք Հաստատել
, ՚իերշ
դնելու Հա~
մար
փէճին , թէ ակագեմական
չեն անոնք : Րա լց ,
եզրտբք պատուականք
, չէ^քղիտեր
միթէ որ ։։։-
կադեմական
չէ^ Ր Ջօպանեան
երբ կր կատարէր
փր աքդ թս
։րղմանութիւ1
։նէեբր։
կարհեմ
դսլբոցա–
կան էր այն ատեն : ԱՀա թէ ինչո՛ւ
Ատ ա61օՈՏ է6Տ
Տ61ՈՏ
թարդմտնւոլահ
է Հայ մողոփ բզական
բանւաս՛
աեզհութեան
մէշ հանօթ
պա՚ոկեր մր
«շաւքամ
հհեբդ»։
Աե՞՚խ կբ բուսնի
միթէ
Հայ աղշկան հո^
ցր : Րա յց , ա յն օբերոէն,
գպրոցակա^ն
էբ Ջօպան–
եռն
, ակաէէեմակաՆ
չէբ : Եւ երկրո րդ՝
Հա յ բանա
՜ս իրս ւթիւնր
զաբգացահ
չէր
՚ ՚ ՚սեիսն ու շամամր
ի–
բարմէ
զա՜ն ա ղան։ ե՜լւ։ լ ասս։ի՚ճան : ԱՀա եբկոլ
ամիս
կ՝րլլայ, ոբ կր թափառիմ
^ՅV3^1^0Ո/
ել
քէՇէտի
սե
խաստաններուն
մէշ ու չգտայ մէկ Հատիկ
չամամ
որ
յ իշե ցնէր
Բուչակյ՛
սի՛րահ
շամ ամր : Վ^երշա -
պէս , Ջօպանեան
–ակադեմ ական չէբ անպա
յմ ան՝
երբ
աՔէՇ Ո01ք6
կբ թաբղմանէբ
Հայ
մալոփրդա -
կա՛ն
ս քանչե
լի աս ացո
լահ ք մբ «սեւալո
ր
մայ -
րիկ
»1
կամ «գեղդիրր»
կր չփոթէր– •• տունկի
մը
Հետ :
ք՝այց
ի՞նչ
Հարկ
կռուելու
, թումանեանի պատ
մահ
ձեւոփ,
եթէ դպրոցական
Ջօպանեան ակա
դեմական
թարդմանոլթիւննեբ
չէ կատարահ
, ես
կը
յիչեմ
ֆրանսացի
ակադեմ ականներ
՛որոնք
քո–
լէ ճակատն
սխալներ են դո րհահ
, (ատոնց պատ -
մսլթիւնր՝
ետքբ) : Աւ յետոյ
ամօթ չէ սխալ
գոր
հել
, սխալր
յատուկ է մ աՀկանաց
ունե րուն , նո
յ ն
իսկ
սնմտՀ
ակադեմականներուն
: Ամօթր
սրբա -
Ղ Ր^Լ չուզե
լն է ։Փօլատեան
լաւ զո բհ
մ րկաաա
րահ
կ^րլլար , եթէ խ։՚նաբՀաբաբ
դիտել տար Ջօպան։ -
եանւի թէ եկահ է մամ-անակը
փե բայննո
ւթեան
կամ
սբբաղրութեան
ենթարկելու
իբ
թաբգմա՚նու–
թիւններր
, փո խանակ
յամ առ ելու
զանոնք անմա -
Հութե՛ան
տանիլ՝
նւո-յն իսկ առ ան։ց ա կա
ւլե մ ա կա -
նութեան : Ե թէ Փօլատեան։
չրրաւ ա յգ
զ իտոզոլ -
թ իւնր , աՀաւաասիկ
ես կբ կատարեմ՝
խնդրե
լոփ
Ջօպանեանէն
, աււսնց
վեբապաՀութիւն
դնելու
յս։ բդանքիս
մ էշ , որ ա լսուՀետեւ
չվերՀ
րատաբա–
կէ
իչ–
թարղմ
ան։ ու թիւններբ
, առան/ց
նախա
սլէս
վերաքննելու
, ինչսլէս
կ՚րնէր,
վերշեբս,
«Այսօր»ի
ֆրանսերէն
րամնւին
մէշ՝
հիհազ
ւզատճառելոէէ
մեր
լիսէականնեբուն
: կար մամանակ
ւքբ՝ երբ
սքանչացու՚ք
կր պատճառէր
ի^չ որ կ՚ելլէր
Զօ -
պանւեանի
զ ր չի՛ն տակէն։ : Հիմա
ե րիտաս ա րղն։ե բ ր
գմուաբաՀաճ
գս։րձահ
ենւ , վասնղի
մե^հ է մամա–
նւակինէ՛զօրութիւն։բ,
աՀա թէ ինչո՛ւ
մեր Հին մա -
տեն։ագիբնեբէն
մին կր զբէր–
«ԱյսՕբ
լիւնիս
9 ՝ " ՛ –
ւիթ
^ողելից
, ել ւէազի՚ւն
Աաւուզ
այսաՀտբ-ք^ :
0^
յ
եբիտասաբգռւթեան
միայն
յ-ատուկ է , ել ի՛բա -
ւոլնւքն է , դմուաբաՀաճ
ՐԱալ , դատել - կշռել ,
երէկուան։
խելացինէ
՛այսօբ անխելք
Հանել : Մաքի
աս՚ղարէզին
մէշ քիլօ չկայ,
քիլօն
Հազար
կրամ
է այսօբ
ալ , ՚ի՚սզն։ ալ , բա
յց
մ աքի
ասպարէզին՛
՚^^շ.
կր՚՚՚մ կբ կոբւնցնւե՜ն
արմէքներբ
ամէն
օբ :
ԱյսուՀ անղ ե բձ
չի՛ք
նւե րեր , երբ մեր երիտասաբգ–,
նեբր կբ խնւգանէ , այգքան՛
անսլա։ոկառօբէն
, վաս
տակաւոր եւ հերուէւի
զրագէտի
մր վբայ
,
անի
կա
րբաւ
ինչ ՛ոբ կրնար , անշաՀաիսնդբօբէն
, յօ -
զուտ
Հայ ազդին : Աեբ քիլօն՚ոց
մ տա ւո բականնե
րն
ալ
թոզ
չմ ոռնան։ թէ ի՛ իսնւդիբ նոր ո
բոնոււք^եբու
եւ
ի՛քաս՚ոո՚՚ն
տարազներու
, չատո^նյց
իսորտաքլեր
եմ այն տախտակր,
որու վբայ կբ զբէր
Մթանտալ
թէ
ղինք պիտի
Հաս^ան
եւ ղն։տՀատեն
50
տարի
եւոքբ
միալնւ : Երբ նա ր աբմէքէւեբբ
չեն կրնար
մ։ս–
չեցնւե լ Հ ին արմէքներբ
մ ինչեւ
50
տարի ,
՛ս յդ
՛ազդր
թսնղ ա բան կբ ղրկուի
• *Լ՚ս^
յ ա քն
մողո֊
վոլբդին
, որուն։
հոցէն
հն՛ահ
տազանւղնե րր
մթե
րանոց
չեն նետեր
ղիրաբ , ^իչդ Հին կօշիկի մը
պէս , ամէ՛ն
25
տարին
անււլամ մր : ԱՀաւասիկ եր
կու յաւիտեն։ ականէ ճ չմա բտու թիւն : Կ ր սպա սեմ ոբ
ս։ յգ
ճչմ ա րտութիւններ
բ տմ էնէն։ առաշ
բնգունի
Ջօսլանեան։
, ղո բ կբ սի՛ րե՛ք ու կբ յարղ եմ՝ Հակա
ռակ իր բո լո ր սխալն երուն եւ թե րութիլն։նե
րուե ,
վկայ՝
ճառբ
զոր արտասանեցի
իբրեւ
նախագաՀ
իբ Տ ո բե լենյա կան կեդր . Մ արմ ինին։ :
Անզերաղան–
ցելի նկատել
ինքղի՛ն՛ք
, սնսխալ
Հո չակել
ին։քզին։ք
,
բաբձրագո
յն ղաղաթ
Համարիլ
ինքղինք՝ կր նչա
նակէ թե բաէլնաՀաաե լ Հ՛ա յ մո ղո ՛էս ւր դ ր ,
որուն
Հանճարին
անսպառ
ակոլն։քբ
նոր տաղան՛դներ կբ
նետէ
լոյս աչխարՀ
, ՀետղՀեաէ
՚քէկբ
միւ՚ւէն դե–
ր-ազանղ , Հակառակ
մամանակին
խսաութեանց
եւ
սլա քմ աննե րուն
թնամ
ութեանց : Մ ենք
ունեցեր
են՛ք Ջօպանւեանէն։
շա^ տ ու չա՛ տ
մ եհ
մ իտքեր
, ու
ւլեռ
կ՛՚ունենանք
անպայման : Հայ Հանճարբ
իր ի.
մացական
տմենաբարձբ
ձեղունին չէ Հաստհ էոա -
կաւին : Րայց պիտի
Հասնի : Այս Հաւատքն։
ունե -
•նալնէ իսկ բաւական
է, ոբ ԶօսլտնեաՆ
րմբոնէ թէ
դիւրաբեկ
է իր արձանբ
, եւ լաւ որ դիւրաբեկ
է ;
՛Րագա քակբ թութ
իւն
կո չոլահր
ա լ ե
րա1լէ
՚ե ր ու
պատմութիւն
է մի՛այն,
վա՛յ
այն
մողովուբէլ–
նեբուն,
ոբոնք աւերակ
չունին :
X
Աիրելի՛ Փօլատեսն
, Նամակդ կըյոլզէ
զիս է
Վօքլիւզի
նաՀանգին
այգիներուն
մէշ անգամ, ա–
Հա , մեն՛ութեան
որոնու՚քս կբ խանգարուի
ձա
յնո–
վրգ
, որ սիրելի է ինհի՝
ո րովՀետեւ
անկեդհ :
Հրաւէ րիգ ի պատասխան
, –առաշին այս գրոլ–
թիէնւբ
իբրեւ
ներահոլթիւն
: Կր պտՀանշես
ղրել
պաամութիւնր
վէճի մբ, որ նախ
կատարուեցաւ
բերանացի
, եւ յետոյ
գրաւոր՝
ի
մեհ ցաւ ինհի :
Ան-ա չառ , ինչպէս ա յս
ներահութիւնր
, պիտի
՚լբեմ այդ սլատմութիւնբ
(ձՏառաշ»ի
մէշ,
քննելով
նաեւ թաբղմանչական
Հարցր ել Նարեկացիի
պա–
յաո ան՝
Համաձա ն ղրական
քննադատութեան
ՄԱՐԳԸ
Հ ^ ^ ^ ^ ՛ ^ ^ ՛ ^
ԳՈՐԾՈՒՆէՈՒԹԻՒւ^։
ՈՒ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆԸ
^
Մեր նախորգ
դբութեամբ
կ^րսէինք թէ պակա.^
1
.տե ա/ար այս յօդո ւահա շարքը
, լթ^
՛թեւ էէ՛
Մ^փ–
^"՚ւ-ՎԻ՛՛
՚ ^ ^ ՝ /՚՚՛
«՚^–^^*^
1860 - 61 ,
Օաեան
անունով կր ^անղիսլինք
ի^
Հօրը,
Պօ՚լոս Աղ՛" Օ
- ^ ^ ք յ
՚ ՚ / յ ք ՚ ք ՛ ^ ՛
ք^^ղ՚Աքական
մո՚ղո՚իի
անդամ։
Իսկ
Լ ^ ^ Հ ^ - ք յ ^ է ՚"/ ՚՛"՛^ ֊
մուահ է Լրադրական
Խառն
Տանձն՚ս
խո ւմ բ մը,
րաոկացահ
եօթբ
Հո՚ւիէ֊– Հ"" ԿԸ
Վչաաակոլի
Լաշին
անէլամ
Գրիղոր
« – / " ՚ ^
" ՛ ՛ ՛ ՞ ք =
Մինչեւ
1863
Աեէ՚ւա.
20,
Աղգ–
ԱաՀմանադրոլ.
թեան
ձեւականօբէն
վաւերացեալ
րնազիբբ
ոլբ .
աոյտ կր կատարէ
քանի մբ անգ՚սմ
Պատրիարքա–
րանէն
Րալ՚ձրա՚լոյն
Գուռ՝ եւ փոխադարձաբար
.
թուրք
պետութեան
եւ Ալէ փաշային
Հետ այս
իսն՚դրոփ կը ՚լբա՚լի
մ՚սոն՚սւորապէս
Գբ • Օաեան -
իր խօսելու եւ խօսահը
Համռզիչ,Հրաորլբիչ
գար.
ձնելու
բնգունակութեամր
փելվապէս
կբ
յաշռլի
կ.ոռա,լարո ւթենէն՛ ստանալ
ԱաՀմանագրութեան
փեր1եական
՚իա՚եբա՚յեալ
՚ղա՚ոճէնբ,
եւ,
1363
Աեպտ՛
շ^ին գումարուահ
, Ա՛լգ–
Ժոզո՚էի
առաշին
նիստին
ինք կ՝ւնարուի
քաբտու՚լար
, ութսուն ե ֊
րեսփ՚ոիսաննեբուն
մէշէն
X ժամանակէսկից
մբ կր
ղրէ
« Ատենապետ
բնռռբուեցալ
Աէբ՚/իչէնը
,
իսկ
ատենաէլսլիյ՝
Գր ՚ Օաեա՚նր, որ եբեսփախան–
ներուն
մէշ աարիքո։ի
ամէնէն
ւղզտիկն,
էբ»։
Այլեւս
բացուահ
էր յառաշդիմելու
, անւբն՚գ -
Հ՛ոտ բարձրանալու
ասպաբէղր
իրենէ Համաբ։ Պօ -
ղոս
արք՛
Թա։լ թա՛ւ եան , սսւՀմանագբական
առա
շին պատրիարքբ
, ԱտՀ՚ք՚սնազբութե՚ա-ն
բնագիրր–
ձեռքբ , կը կատարէ իր ուխտր : Գիւանւին
կողմէ
ճառախօսն էր Օաեան I
Այս եւ յաշոբգական
բոլոր
նիստերուն
,
ու -
րեմն
տարիներուն
փրայէն։
կ՝՚սնցնին։ք՝
Հասնելու
Համաբ
1869
Աե՚ղտ՛
4,
Լրր
Օաեան,
խրիմեան
Հ"՚յ1՚էԿւԼ
ևւԼ Բ^՚րէւ՛
^
՛Պոլիս,
իրրեւ
Պա՚որիարք
է
Հոսկէ կր սկսին
մեբ նոբագո
յն պատմ ութեան ա -
մէնէն
յուզիչ,
ի՚ռոփայռյղ
օրերը, երբ
Ներսէս
սլատրիարք
վ^արմս՚սլետեան
ա1լնարկելոփ
Հայրի -
կին եւ Ազ՚լային։
Տո՛ւին
, կ՚ըսէր
՚ «Հիւանդ
րր՚ս՛–
մեղ
ամէն՛քս ալ իրեն պէս» ;
Օքթաւի
Օ՚՚լրի
, ֆրան՛սացի
նրբախոյղ
պաա -
մ ՚սբան՚բ
, որ տար
իրներ ՚ան՚լնգՀատ
իսօսահ ու ղը–
րահ է Նա՚իոլէ։,՝1,
Աեհի
։ք։սսիւն, տեւլ մր կ՝րսէ թէ է
«՝Բորսիքայէն
եթէ չմտնէր
մայր֊Հայբենիքի
Հո -
՛ԼԸ.՝ թերեւս
Ֆբանսայի
քազաքականտ
ճս՚կատա՚լի
-
ւ՛է ըն՛թանար
տարբեր
ուղղոլթեամր»
: Այսօբ
մեն
՛ք
կրնանք
բսել
իյրիմեան
Հայբիկի
մասին
եւս։
\869ին եթէ չմանէր
կ. Պոլիս
իբրեւ
պատրիարք
թերեւս
ԹրքաՀա
յե բուս քաղաքական
ճակասւաղի–
րր րնէթանսէր տարբեր
ուզզութեամ բ :
ՀարստաՀ՚ս–
բոլթեանց
չուրշ
իր, մատոլցահ
բոզՈք
- տեղեկա՛
՚լիր^երբ
սկսան արդէն, անշլ՚պետբ
պեւլել
մեր եւ
Թուրքերուն՛
միշեւ։
(Այս
մասին
սււելչ,
լտյնօրէն
սլիտի
արտայայտուինք
մեր փեցերորգ
յօգուա -
հոփ) :
Ըսինք թէ Գբ . Օտեան
բերաւ
Հայրիկր
Պոլի" ^
Նախ քան
1 869
Աեսլտ
.
4/՛
պատմական՛
նւ իստբ )
նախբնթաց
«մանր փէճեբ^^բ կան, որոնք
պատճառ
ղաբձան
Խբիմեանի
յաշողոլթեան
: կ՚արմէ
ատոնց
սլզտիկ մէկ աբհարհումր
կատարել
Հոս՝
միչա
Ատեանին
Հայրենապաչտ
զդտցումներր
երեւան
Հ ան ելո
լ Համ ա
ր
;
\Տ69ի
սկիզբը
Իղնատիոս
Պատբիաբք
Գագմա^
ճեան
միայն
12
օր սլատ բ իա րքո
լթ իլն
կատարելէ
ետք,
մեուու ու իբ աթոռը
մնաց
թա։իռւր : Նոր
րնտրութեան
մբ
Համար
սկսան
փէճերբ : Եկեղե -
ցական
բաբձբ
դասոլն
մէշ
կային
էՏբիմեանր ,
Նար
Պէյն
ու
Ներսէս
ե՚ղիսկ
. Վաբմապետեանր
է
Բոլորին
ուչաղրոլթիլ
-Ա^
ղարձահ
էր
Ներսէսին
փլ՛այ : Բայց տյ^ վերԸնր
տակաւին
եբիտասաբդ
Հազիւ
35
տ՛արեկ՛ան՝
իր եկեղեցական
բաբձբ տիտ
ղոս՛ն ալ ստացահ էր Աիսի
կաթոզիկոսութենէն
,
փոխան
էշմիահնի։
Խ ո չրնգռռն՚ե
բ կալին։
Խ ՚ ֊ մ բ
մր եկեղեցականներ
մութին
մ էշ՝
Հ ե ռ ազ ր ե ց ին
^ ք –
միահին է Իրենց
ա՛նտեղի
Հեռա՚լրին
բնէադիրը
ան
ցաւ
Գր. Օտեանին
ձեռքբ ու ան իր Հռետորի «//•-
մանիքնեբոփր
Երեսփ.
մոզոփին մէշ
պայթեցուց
ռումրբ։
ԱՀա ՝Օտեանին
աատմակէսն
ճառին էա -
կան մէկ մասր
.
՚
« Ալ մամ է լռեցնել
կիբքեբբ ել
պատբիարքի
բագւ
նոր
դպ ր ո ցն ե ր ո ւն
կր խնդբեմ
որ
լնդռւն
իս
՛լայն
իբրեւ
ք^կոյզ
մր, զոր, մեբ անմ՚աՀ Բագբա.
տռւնիին
բաււեբոփ,
պիտի
կս՚բհէիր
քօշից՚ն ւիոշա,
( կբ գգյււչանամ
թարգմ անելէ ա չխաբՀ՚աբարի)
,
քաղուահ՝
Փեթբտբքայի
սիր,է,հ
այզիներէն.
Հի
ուահ՝
Լօրայի
սիրտՀարինւ
ւիճիտ
.արցունքներու^
Արձակուրդի
մէշ, դաւառա
կան այս այդե -
ւէտ
անկիւնէն՝
չեմկրնար
ղրել
ինչ որ ՚զիաի
ԳՐ՛
բեմ : Ապասէ
^ ուբեմն,
Փարիղ փեբադարձիս
, որ–
սլէսղի
Հետեւիմ
նօթաւլբոլթիւննեբուս՝
տալու
Հա
մար թռւականւնեբ
ել ՛անուններ
, ճշդրտօրէնէ
1
Շ՛
ՆԱՐԳՈՒՆԻ
Fonds A.R.A.M
