աՂԻԿ՚Նէք՝ ԻՐԱ՛ՆԻ ՊԱՐՏԷԶԷ՛Ն
Ով ի մ ա ն գ ին , ա յ ս վ ա ր դ ե ր ի
Փո՜ւնջն ր Յ դ ս ս ն ի ր ա ն ռ յշ տ բ ա ւյր ^
փ ա ՚ ն գ ի ն ր ա ն ք յաւնդգնէցոսւն
Թ ա րմ Ռ ւ ՜թ ֊ ե ա լ ք բը գ հղ ա պ ա ր ւ ւ յ ր ,
՚ թ հ գ հ1 ւ տ մ ր ց ե լ , իյւրեՆ |սա(նդււա ,
ԵՆ դ ա ւ ւ ն ա լ ի ց ա(|սոյ եա|ն1նհր ,
Ես բէւճ՚լ ե մ ա ո ք դ ն ր ա ն ց
կ ս ւ պ ա ծ ի ն չ պ է ս յանցուո-որւնեբ :
Թարզմ. ԱՐՍկՆ
ԿՐԱՍԻԼՆԵԿԵԱՆ
ք^արութեամբ
դբաղիլ։
Բոլոր
Ազդր
՚անՀամբեր
ատոր կբ ոպասկ։
Աղդը
կ՝ոլզկ , որ պարզ, ան ֊
խ՚սրւլախ
եւ. ղրադէւո
եպիսկհպոս
մբ ատբիարք
բլ–
լ՛՛՛յ
^Բ՚այՅ
՚"նիկա
պէաի
չկր՚եայ
բլլալ,
(ակ՚Լաբ ^
կութիւնբ
Ղլերսէո Վարմապեաեանին
է) որաքՀե -
,ոե– ինբն ալ չբնդունիր
. . . է էս կ՝առաշարկեմ
ոլ^
րիշ մկկբ, որ արգէն
չաաերոմն
սրաին
Համաձա
յն
է, որ Ազդին ալ սիրելին է եւ որճլմաբիա
Հայոլ
զաւակ եւ ոչ նուաղ փառք
մ՝է մեր եկեղեցւոյն
Հ
Խրէ.1քեանր » :
Հայբենասէրբ
Հաղիւ
իր խօսքբ
վերջազուցսէ^^՛
մողովականներբ
, ներկայ
խուռն
բաղմ ու թեան
Հեա
միսւրերան
պոո աղէն .«կեցցէ
քց ր իմ եան բ ,կեց.^
ցէ Օաեանր»
Հ
՛Աար Պէյ, մասամբ
զոՀ մ)ւալով
որ
ւիե րգասլէս
կ՝անաեսուէր
\,եբսէս Վ^արմա
սլե ւոե
անի
թե կնահ՜ո լթիւնբ,
էւնք եւս կբ ձայնակցէ
ո Աաեա ֊
նին՝ սւզաղակե
լով
«կեցցէ
Խբիմեան
ոբբազաւնէ
պաաբիաբքութիլնբ»
: է լ ներկսւներր
անղամ մբ
եւս կբ հափաՀարէին
%
Երեսփ. մոզովփն
մէջ երբ այս գէպքեբբ
տեզի
կ՝ունե՜նային՛
, անգին , գաւ՛առի
մէջ ,
Խբիմեան
,
1868/.*–,
Գէ-րգ Գ– կաթոզիկոսէն
նոր
եպիսկոսլոս
օհուսւհ
, Տարօն կբ զւոնոլէր : Երբ Հասաւ
իրեն
բարեբաստիկ
լ՚՚՚֊բբ
\ անմ իջապէս
ելաւ
ճամ բա
լ
Պոլէս
մանելու
Համար։
Տոլզիչ է Խրի՚^եանին
րա–
մանումր
մայր
Հսւքրենիքէնւ
էՏարօնցիք
մամեր
ան–
րնգՀ ատ
քաղ աքէն
ւլո ւրս
բնկե րաց ան
Հ՛" ,1
Ր
ԻԿ
ի՝^
բնգՀաա
բնգՀատ
Համա իսում ր
ր ա ց ա դան չե լո վ . ^
«Հայբիկ
, մեզ չմ ոոնւսս» ; Ու Խ րի՛կեան
իսկապէսՀ
չմ ոռցաւ Գաւառ
բ •.Եր
«չմ ոոնւա լոլ » ապացոյցբ
կոլ^՛^
տա I երբ առաջին
՛անզամ
շբթներր կբ
շաբմին^^
Պոլսոյ
մէջ֊. Գեղջուկ
բայց
չինիչ
Խրիմեսւնակա
––^
նութիւնբ կբ հսւղի
1869
Նոյեմբեր
\2էն
սկսեալ^\^
երբ
Ա՛լդ • Տ՛ողով
ին մէջ իբ եբզումի
ոլիստբ պիաթ–.
կաաԽրէբէ Եր փո թորկոտ
առաջին
նախադառոլ -
թէւնր կբ սկսէր
՛ա յսպէս
«Ի՚^նչ է
սլաաճաոր,
որ ԱաՀմանագբոլթէւնն
ուխտի
բեռբ
միայն պաա–
բիաբքի
կռնակբ
գրահ է եւ եբեսւիոխանւք
ազատ
են ան կիդ՚
Խբիմեան
իր թակարդբ կբ լարէբ եւ կ*ս՚ռա -
ջարկէր որ եբեսվւոխաննւեբն ալ եբգում
կաւոաբէ–
ին իրեն.– Հետ՝
ԱաՀմանաադրութեան
վրայ։ Ժո -
դովինւ նւաիլ-ազուՀր
, Աաեա՚ն., քրտինքներբ
մտահ՜
վերջսւ սլէս կբ յսւջոգի
Համոզել
Հայրիկբ թէ բ"ա
սբինի,
միայն
Պաարիարքն
է ւղարաական
ոլխ -
աել ուզինքբ անակնկալի
բերելու
Համար
անմի -
ջապէս
Հարցում
կռաայ թէ՝ «Պատբասաա՞հ
էք
ձեր
ոլխաին
ձեւբ » : ԱՀա Հայբիկին
պատասխա^
«Ես
ուխա պաաբաստելոլ
պէաք
չունիմ ,
ՄԻՏ՚Բ Եհ ԱՐՈհԵՕՏ
ԳՐԱԳԷՏԻՆ
ԵՐԿՐՈՐԳ
ԱՐՀԵԱՏԸ
Անցեալ
կիբակի
ամփոփեր
էինք
կաբհ^իքլէր.
Հետեւեալ
Հարցի
մասին,
Պէ՞աք է
"Ք գրագէտբ
երկ րոբգ արՀեստ
մբ ունենայ
:
Բանի
մբ տեսակէտներ
եւս.
Ժ-ԱԲ
ԼԸԿՈ՚Է (գիւանագէտ)
, պ
ա
^աօեասւա
I
արտաքին
դորհեբու
նւա խա րա րո ւթ եան մէջ, որ
գրահ է «Բոցերու
հոցէն»
գիրքբ,
կ՝լ"՚է թէ իր եր
կու գոբհերբ
իբաբ կբ լրացնեն՛ : «Թէեւ շատ "՛Լ "՜
բո շեց ի
Հրատա րակե
լ , սակա
յն կբ դ բեմ պատա -
նոլթենէս
ի վեբ։ Եթէ ՂրԿ"՚֊էի
երկբռբդ
արՀեստէ
մբ , պիտի
խե գգուէի
իմ սեփական
էոլթենէս :
ՇնռրՀ
իլ այս աբՀեստին
, ունեցա
յ շփումներ
, ո-
բոնք պատճառ
եղան որ թէ ղուրս
ղամ
ինւքզինքէս
եւ թէ ճո խանա
ք մ իտքս : Բազմ աթիւ
ճամբոր -
գութիլնւնւեբս
զ րական
չէին
լձալ
, եւ գբելու
մա–
սին
չէ ի մ ատհեր
, երբ կբ ճամբորգէի : Անոնց չր–
նււբՀիլ է ռր օտաբ չեմ նկատեր
ոեւէ
մարգկային
էակ ել օաար
ցեղէ եւ աաբբեր
մորթէ
մարգոց
խօսիլ
կուտամ
միեւնո
յն
Համ ա բձակռ
ւ թեամ բ ,
ինչպէս ես կ՝րն։եմ : Բայց չեմ կարհեր թէ ե բկրո րգ
աբՀեստի
մբ բռնագատութիէնբ
նպաստաւոր
րլլայ
մ տահմ
ան խտոլթեանւ
, ելկամ պար տաղ րէ
ոճին
աւե լէ իսիստ կա րզապաՀութիւնւ
մ բ : Երբ մէկբ կբ
գղայ թէ գոբհ
մբ կայ իր մէջ, աւելի
լաւ է ոբ
կարենւա
յ նստիլ
իր
գբա սե գանին
առջեւ
առտոլբ–
նէ
մինչեւ
իրիկուն՛։
ձ
ՌՈՊԷՌ
ՄԷՌԼ
(դասախօս),
Հեգինակբ՝ «Օս
քա բ Ուա յլտի
մ ասին
ղ բահ տեսութեան
մ բ
եւ.;
Ուիքէնա Զււ՚֊յսւքօթ-ի ւքէջ
ղրրէն
, Հիմնադիր
ուոա–
ն ոգա կանւ թա ա ր ոնւ ի , դմգոՀ չէ իր ճակա տագր
էն
տ
Ե ս ա ս ի բա կ ան պատճառներով^
մ ւոա յ ու -
սուց չական
ասսլարէզբ
, կբ
մ տահէէ
թէ ոչ
մէկ
ուրէչ
գոբհ
այնքան պարապ
մամանակ
պէտիւ
տար
ինհէ
գրելու, սչ ալ ան։ կա իսո ւթ իւն
ուզահս
գրելու։
ԱոՀեստս
ի գորհ
դրահ ատեն,
զզացէ թէ
կբ Հետաքրքբէր
գէ" ՚ Աեհ՜ասլէս
օզտուեցայ : ինչ
ոբ
կ^բ^էի
ուսոլցմ
ան
մ էջ
, զ բագ էտի աբՀ եստիս՛
շաբունւակութիւնյւ^
չէ : Աշակերտներուս
Համտբ ա–
քարու^երս
ան։լ աւք անւզիր կերպով
կուտամ
- • • • ;
Ես արդէն այգ ուխտբ
բրեր եմ Հա քաստանի
մէջ ^
Մշռյ գաշտին։
մէջ, իմ ։/եբկ
ու բոկոտն
գալակացս
առջե՜ւ
, իմ Հ՛ա րս տա Հ ա բ ե ա լ մոգով րգե անպ քուի» :
Այս
իսօսքեբէ՛նւ ետք կր կաաաբէ
աւանգական
ուխտբ
, նախ Հաւատարմ
ութիւն
երգոլելով
«Հա -
յասաանեա
յց Ա • Եկեզեցւոյ,
գաւ-անոլթեանւ
, ա -
ւսէնգ ո լ թեան. ց ել սրբազան
կանռնսւց»
վրալ,
յե —
տո
յ՝ «Ազգա
յին։ Ա աՀմանագր
ո ւթ ե ահ ռգւո
յն եւ
սկզբանւց» ու վերջապէս
Հաւատարմ
ութիւն՛՝
«Օս
մանեան։
րարեինամ
տէրութեան
, որուն մեր ազ
գբ գարաւոբ
Հաւատարիմ
գտնուահ է, եւ
որուն
չաՀբ
նւոյնն է մեր ագւլթ1ւ չաՀոլնւ
Հեա» : Խրիմ -
եան,
՛ւււ/ս խօսքեբէն
վեբջ կբ գաոնւա / մասնաւո -
բսււգէս
Օաեանին
ու ներկայ
բազմութեան
թէ գո^Հ
են իբ ուխտէն : քիոգովո լրգ բ միա բերան եւ
բուռն
Նաւիեբով կբ ։։լոռայ.
«կեցցէ
Խբիմեան
Հայրիկբ,
երկար ապրի
Խբիմեանք
Հ՚^՚յրիկք՛՝^ :
թուրք
իշիսանութեան
աչքին
վ՛ուշ մր
ցցուահ՜
էր , ու այգ փուշբ սկսաւ
գո րհե
լ
. *• . ;
ՀՐ.
ԲԱԼՈԻԵԱՆ
մէն՛ տարի
կ՝ուսումնասիրե։ք
վեցեակ
մբ թաւոեր -
գոլթիլննեբ
կամ անգլերէն
ւիէպեբ : Բւնագատա -
կան այս աշվսաաանքբ կբ կազմաւորէ
թէ ,ս շտ -
կերտներս եւթէ զիս : Կ՝ուսուցտնեմ
նաեւ
լեղուա–
բանութիւն
, եւ ատոր կբ պարտիմ
թէեւ անս -
պասելի
, սակայն
տրամաբանական
խօսուահ
լե
զուին ճաշակբ, ոբ կ՝եբեւի
«Ովք
էն՛»
Զ՚՚՚^յաքո -
թի
մէ9»
՚իէպին
էջերուն։, վբայ
֊.
ԼԻԻԲ
ՏԻԻՌԹԷՆ
(բմիշկ)
Գբազէաի
մբ Հա
մար
չի, բաւեր
գիտել
կեանքր , պէաք է
անոր
մասնակից
րլլալ։ Արգ, դէաելու
տեսակէտէն բբ–
միչկինւ
ղորհէն
աւելի
լաւ գորհ
չկայ։
Շատեբ կբ
ճանչնաէք
, եւ չկայ
մէկբ
որ յաճախ եւ օրուան ա–
մէն մէկ մամուն։ , ինքզինքէն
գուրս
չելլէ
զո բհնա
կան
Համակրութեամր
մբ։ Անոնցմէ
ոչ
մէկբ
կ սնգիտււ՚նայ
թէ ինչ կբ զգան
մարգիկ
վտանգի
մբ,
անւձկութեան
մբ, աառ՚սպանքի
մբ առջեւ։ Ոչ
ալ կայէքէկբ որայնքան
չաւո մտնէ
վեբէվայբում–
նեբուն եւ ա քլա գան շրջանւակնե
բու
մէջ :
Ուբեմն, կբ կարհէ՞ք թէ գուգբնէթաց
գոր–
հունէութ
էւն մբ անՀբամե շտ է դբադէտին
Հա -
մ աբ :
ՀոզԿ
մ բ ագատի
լ շէ՞ որուն
շԼո րՀ իւ կրնաս
անւմիջւսկան
յաջոզութեն.
էն՛ անգին , չատ
Հեռուն
^"՚յԻէ.՝
^՚"
Լ
"ետԻ վիպասսն
մբ որկբ գոչէր : «ՕՀ ,
այս
էոարի ալ պէաք է որ երկու
զիբք
ահեմ»։
Գորհբ
թալաթռսելու
տեղ, կբ նախլնտբեմ
գե -
զագիր
գրել,
՛լոնէ
՚լբիչբ
չի փճացներ ..•
ՖՌԱՆՍԻԱ
ԱՄՊՌԻԷՌ
(տնօրէն
«կապոյտ
Աւ՛
զեցոյցնւե րոլ
» (Օսւճտտ 616Ատ)
պատմա՚լիբ մեհ
պա րբե բս՚թե
րթե
բու
, թս։տերակ։՚։՜և
քննագսւտ
•
Բո լ " լէսւքին՛ կող՛մնակի
ղ է ե բկրո րգ
աբՀեստին ,
յւբովՀետեւ
կբ կարհէ թէ ՛լ րագէտբ որ կր էքնա յ
զուտ աբՀե՚սաագիտակսն
գեանի
վրայ,
օր մբ պի
տի չվաթէ
գրելու
ներքին։
պաՀանջր,
րնթ՚՚՚ղիկ
կեան՛քի
պաՀանջն
եբո
լ ն Հետ : Ա լղպէ ս եզաւ
։լ բի
մեհ թիապարտին՝
Պալգաքի
պարա ՛լան:
Թէեւ
գլուխ
ւլււրհոցԼեբ
աբաաղ րեց , սակա
յն իբ բոԼոր.
դրահն՚ե
բ ր յաջոզ
չէին : Վ^ալէռին ալ ասլսպբան–
՝ԲԻ
՚/.Ր"՚յ
կր ՚/Ր՚էր
• Ասոնւց Հակոտնեււն է ւլրազէ -
աին
այն տեսակբ որասլրելու
Համաբ
սլէաք
չունէի
իր ա չխատան՚քին : ^ւս ճս՚իւ կբ պատաՀ
ի ոբ անւ ալ
բրէոանւայ
իր չափազաՀ1ւց
ազատոլթենւէն; : կարելի է
մէկ
կէէգմէ այս ղասակաբգ
ին մէջ գնել
Ֆլօպէռբ
•ոբուն
Համաբ
Անաթօլ
Ֆր՚՚՚նս
կ՝բսէբ, թէ «Բիչ կր
մնայ
ո ր ապս պրան քիլ վրայ
յօգո
լահ գրէ» : իբ
կարհիքով
վտանգ աւոր է էիլզոսկրեայ
աշւոաբակին
մ էջ փակոլիլ
ինչպէս
եէ. հ ա յ բա յե գո ւ թեան տա -
նիլ ասռլա բէգին
գեբութիւնւբձ
Եոկրորգ
արՀեստ
^քԼ
ձ՚^՚ջ"Ղ
միջին
ճաէքբայ
մբ կբ նե րկա լացնէ : Ա–
նոբ
շն՛որՀիւ կբ մաոնակցինք
կեան։քի
կիբքեբունւ
՛եւ պայքաբնէեբուն
, ինչպէ" ել Հա ւսւ սա րակ
շռո է -
թեան եւ ճչմարտութեան
էոաբր մբ կբ յէագենք •
ՓԻԷՌ
ՄՕԼԷՆ (սպա ք , Հեգինակ
«Գմււխքի
եբ՛
գէ՚ն»ին։)
. Անտարակոյս
պէաք է ուեեն՚ալ երկ -
Մ"ՐՂ–
՚"րՀեստ
մր , աոան՛ց
որու , ուշ կանոլիս
թէ–
ուառ ութեան վտանգ
կլւ սէղաոնայ : ՚(ք անւօթ
իրո
ղութիւն է որզուտ
զ ր ական։ո լթիլն
բ , բացի
Հիա^
նլալի կամ զայթակզելի
բս։ ցա ռո
լ թ իւն՛նե րէ , պիտէ
չկրնա
յ սնուցանել
իր տէրբ։ Եւ պետութւնբ
որեւէ
րնկերային,
առաւելութիւն
չի տար, թէեւ շատե -
բուն՛ կբ շռայլէ։
Պէաք է ուրեմն
սօթաել
թեւեոբ
"՚-րԻւ
աեսակի
գո բհո ւնէ ութես՛ն
մ ր Համար : իս
Հէղաբաո եմ որ Հացս կր ճարեմ ոչ թէ գրէչով,
այլ
ուբիչ
ձելով ;
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
0՛^
էՈ֊աաԻՈՐ
Լ Ր Տ Ե Ս Ո Ի Հ Ի
Ն Ե Ր
բ
ԻՐ ԲՈՑՐԸ՝
ՌՈԻԹ
Ո՚ոլթ վարպետ
ռազմագէտ
էբ, խորամանկ
ու
վայրագ
յեգավլոխական
մբ, բ՛"յց ՀետգՀետէ
Հաս–
Կրցալ^ որ իիոլսէա, այդ օրերուն
չէր ուզեր
յե -
•Լ"՚փոխոլթիլձւ
մբ տեսնել
Գերմանէոյ
մէջ։
Ո՝ու–~
"իա պէաք
ոլնւէր
Գերմանիոյ
ղէնքերռւն
,
պէաք
"՚֊նէբ
գերմանական
Հում
նիւթերուն
եւ մեքենա -
ներուն, պէտք
ունէր
նաեւ գերմանական
ճարտա––
բոլթեան
ել աշխատանքէն
, Խ • Մէութի՚^բ
Կ՛" ՜
"^"՚-ցանելոլ
Համար։
Լենինի
մաՀէն
վերջ, Մոս -
կոլայի
վարիչնեբբ
անՀբս՚մեշտ
ղ՛ո ան
, գէթ մա -
մանակի
մբ Համար,
լնկե բվա
րո ւթ իւնբ
կա՚ւուցա–
նել միակ
՜երկրի մբ; Ռ"ւսիոյ
մէջ։
Ունեցէք
նախ
՚/օբալոր
Ո-ուսէա
մբ, կ՝բսէէն
անոնք,
մնացահբ
էնքնին, կուգայ։
Ջօրաւոբ
իիուսիա մբ, աւելի
վեր–
1Ր պի՚ոի
օգնէ
Գերմանիոյ
֊.
Աթալին
դիմեց
գեբմ՚սնական
Համայնա՚իա -
րոլթեան
ուրիշ վարիչներուն
, Հայնբիխ
Պրանտ -
քԸրն էբ եւ աւելի
՚իեբջբ
էրնսթ
Թելմ՚անի,
Ո՚ութի
"•սազբ
մարելու
վ ր ՚ ս յ էր։ Այնու
ամենա
յնիւ բն -
՚ոբուեցալ
գերմանական
խոբՀրգարանի
անգամ :
Այգ
իսո րՀ ր գ տ րանին՛ ամէնէն
բաբձր
ձա
յնն էր, ա–
մէնէն
անտեղի։ոալին։
Այգ օերու
տեզեկաբեբնե
-
րէն
մէկբ
րս^չ^ կ
«Ո-ութ կբ հիհաղի
գէմքի
"՚րՀամարՀոտ
համահռս
ւմնե բով. ու կ՝ ոռնա
յ կա -
տագոլթենէն
: կբ նստի խորՀրդաբ՛անին
մէջ հ^այ -
բայեգ
ձաիսակողմբ եւ կ՝լնգմիջէ
Հ^թէգէմսնբ ,
Լուէոեն՚տոբֆբ
եւ Թիրփիցր,
«փֆույ»
պոռալով ա–
նռնց
երեւ՛ին : Գէ բ է եւ կբ խօսի
խո Լ։Հ րգա
րանին
մէջ՝
մարէքնի ղաւեչաական
եւ եզակի
շարմումնե–
բով :
Ո*ութ կբ գտնուէր
գերմանական
Ո՛այխսթակի
մէջ
մինչեւ
1928։
Գարձեալ
մինչեւ
1928
Համայ -
նտվար Ա իջազգա
յինի նախագաՀական
դիւանին
մէկ
անգաւքն էբ: Ան տեսնուեցաւ
Բ"
է"
Ր
՚"էՔԻ
զարնոզ
Համայնավարներու
Հե։
Պ ուխա
րթե
Զինովիեւ,
՚ԲամենեԼ,
իտալփոյ
Թոյլիս՚՚թթին
.
Զեխոս լովաքիո
յ կոթվալտբ եւ Եուկոսլաւիոյ
Թի ՜
թօն։
Տեսնուեցաւ
Աթալինի
Հեւո բազմաթիւ
սն -
գամն եբ : Ա թա
լին կր սիրէ
Ր
ղա
յն , բա յց կբ տես
նէր, ոբ կբ մեբմէր
այն տեսակէտբ
, թէ նախ կու
գա I Ո՛ ուսիան եւ ետքբ
Գե րման
իան եւ թէ Ա ոս -
կոլա
ինք պէտք է ճշգէ
Գերմանիոյ
մէջ կիբաբ -
կուելիք
քազաքականութիւնր
:
Տեղ
ի կ՝ ունենա
յին եբկար ու տաք
վիճաբանու
թիւնն ե ր ։Լեն ին մինչեւ այգ ատեն պաշտպանահ էբ
քիութբ : Անոր ամ ուս
ինբ գեռ կր ւքնաբ
գերմանա
կան։ բանար
, ին։ չ ոբ ի րեն
կ՝ բնհա
յէ բ աեսակ մբ
փառք : Ո՚ուսիո
յ լաւագո
յն գո րհակա
լն էր Գեբ -
մ անիո
յ ՚քէջ
, ամ էնէն
ում ական եւ
տազանղաւոբ
Համ ա յնավարբ ա յնտեզ , բա յց անզուսպ
, աբմ ա -
աացահ՜ Համոզումներով
գագափաբապաչա
մրն։ էբ
եւ Աթալին պէտք
չունէր գագափա
բա պա չտնե րո ւ
եւ մոլեռանւգ
կիներու
,ոբոնքպիտի
չուզէին
լսել իր
Հ բամ աններբ :
Աթալինի
Հոգերն ալ հ՜անբ
էին։
Թրոցքի աս -
պաբէգ կբ կաբգա
ր անւոբ եւ կ՝ուղէբ
ղեկա՛վաբու -
թիւնբ
խլել
անկէ։
Գաւագրութէ
ւն մ լն էբ եղա
հբ : իիութ ա յն։ ատեն
Մ ոսկուա
Հբաւէբուեցալ
\
Ա թալին տեսա կցո ւթիւն
մ բ եւս ունեցաւ
անոր
Հետ , բա յց ան մ ե բմեց
տեղի տալ :
Գերմ
անացի
Համ ա յնավ՛ա
րնե
րն են ո բ տէրբ սլէաէ
րյլան
ղեր -
մ էսնս՚կան
կո ւս ա կց ո լ թ ե ան եւ ոչ թէ Ա ովեանե րբ
,
1լբսէբ
ան։ Այս բանբ, ատկէ չաա առաջ բս՛ահ
էր
ան
Թբոցքէին կամ Թիթոյին :
Ա թալին
զա
յն ենթարկեց
տնա
յին
արզ ե լա -
փակմէսն : Ատիպուահ էր ապրիլ տասբ ամէս Աոս
կուա , միջատներով
լեցուն
Օթէ
լ Լիւքսի մէջ,
Հսկոգութեան
տակ : կեւիէուն
նիւթե
ր կբ Հաւա -
քէր
իրեն գէմ :
Միւս կոգմէ , իր երկու
եգբայբ^երբ,
գեկա -
վաբնեբ
էին Գերմ անի՛։
յ մ էջ : Հանս կր դա նա
լո–
բէր
քսանգավառող
յեզափոխական
ե՛րգեր , իսկ
կերՀս՚բտ
գաբձահ էր կոմինտեբնի
կազմակերպիչ։
կեբՀարա
գէբք
բռնեց
իիոլթի գէմ : կ՝րսէր , որ
գոբհ ՛սկացեր
կագմակերպահ՜
է կուսակց
ութեսն
եւ Աթալինի
դէմ։
ԱնՀաւա՛աաբիմ
մբն էր։ Բսս^\
տաբի
վեբջբ
,երբ կեբՀա րտ Այղլրր
Հս՚նուեցաւ
Մ՛է
ՆաՀանգներու
Հակամերիկեան
գ ո րհո լնլէ ո ւթեանց^
կոմիտէին
առջեւ,
ամբա՛ս տան
ո ւե լո վ իբրեւ
թ ի լ
1
լրտեսբ Ա • ՆաՀ էսնզնւեբո լ
մէջ,՛ վկա լեց •
«Ռութ
Յէիչր ր կատաղի
թշնամ ի մ բն է Համ էս յնա -
ւք՛՛՛ր շաբմմ՛ան;
Վ՚ոաբուահ
է ւրերմ՛սնէսկան՛ Հա -
մ՛ա յնավա
բ կուսակցութենէն
: Անո ր վ տսւ ոմ ան
մէջ
շաա կարեւոր գեր ւքր
կատռւրեզի»։
Թ ա ր գ մ – կ. գ..
Բ •
ԶԻՆ*1ԸՐ
Fonds A.R.A.M
