^ Ի ն
1»ք1ՒՐՔԸ եհ
ն
(1Ր
անսւրգ-ս՛ -
կլյ
ւչւսււ–
Բոլոր
այն
Լ բկք։ րնե րո
մէ^, ուր
րութէւն կայ, մարգէկ ոչ միայն
րմրոսա
նան,
այլ եւ րմրոսա կր
հնի։.։
իլ ր"լ"ր ՚"՚յն
երկիրներուն
մէշ, ուր րռնոլ՛
Ք՚իւ^ կայ, նոյն մարգիկ ոչ միայն
յեգափոխական
կր գառնան
, այլեւ
յե գա փ ո իւ ա կան կր հնին :
քԼսսլիսի երկիր
մլ^ւ էր երէկուան
թուրքիանւ
է
րրեմն/ի այս լա յնա աա րահ
կա քս րոլթ
եան
մէշ , րնու թեամր եւ
հհ
ուն գով
րմրոսա
,
րնոլ -
թեամր եւ հնունգով
յեգափոխական
էին ոչ
միայն
Հւգաաակ
աղդերր
, այլ եւ թուրքե
րր
իրենք
յյ ոլլթան
Համի՚ար
ղ աՀ րնկէց
լՐւողներր Հայ
յեղափոխականհերր
չէին,
այլ թուրք
յեղավւոխա -
կաննե
րր \
Սակայն այս նոյն
«յեղափս
խա կանէնե ր ր , ո–
րոնք
ճամրայ
ելահ
էին աղաաութիւն,
Հաւասա -
րութիւն
, եղրայրութիււհ
րերելոլ
Համար
եւ Հւգաաակ
ագգերսւն
, տասր
տարի
դարձան
փաաթարաղոյն
րռնակալ
Աուլթանր
փնառել տալոփ
մեղի ,
նե
չանցահ
կարմ
իր
ղրեթէ
^ճերմակՖ
սուլթան
մր դարձնելոփ
իրենց եւ մեր
սլատմութեան
մէշ;
Բանւի
մեհցաւ
րո^աւթիւնր,
այնքան
սչղտիկ–
ցաւ կա քսրոլթիւնր
:
թր քական
Հեղեղր
ղ րեթէ
ամ էն տարի
րնկր -
կեցաւ
, նա Հ անշեց ու ին՛ք իր փրա ք կհկո ւե ղա լ
Այդ
«Հեղեղտ>էն
ՀեաղՀետէ
իրենք
զիրեն՛ք ա -
զատա՚լր
ե ց ին չուրշ
երկու աասնեակ
երկիրներ ու
մոզուիուրդնւեր
.
Հուն՚լարիա
, քք՚ումանիա
^ Պուէ՝
կարիա
, Աերսլիա
, Տո՚նաստան՛^
Ալսլանիա^
Գարա՛
աազ,
էքղիպտոս
, Արաբիա,
Տբիսքոլիս,
Իբաք^ Աու
րիա^
Լիբանան՛^ Պաղեստինի
Անգբյորգանւան
, Վ^բ^
բաստանւ , Աբարատեան
Հա՛յասաանի
Աարբէշան եւ
ոլբիշնւեր՝
Եւրոպայի,
Ասիոյ,
Ափրիկէի
մէշ։ Ու
է ա ո ո ւա է
՛լե՛լ
չենք գիաեր, թէ ինչ պիաի
րլլայ փւ
թուրքիան
Հ
Բ՛։ լո բ ալս ե րկի րնե բն ու մ ոզոփո ւրգնե րբ ղո -
Հերն– էին «.ե՛ո թ ՛սղանգի
քաղաքականութեան
:
Յիշենք
ււ՚նւոնցմէ մէկ քանին :
Աուլթան
ԱաՀմուտի
օբոփ,
1822/'Տ՛,
շ՚սբդույք–
ցան
50.000
Ցոյներ։
Նեճիպ փաշա
1840^1^
ի՚րգեց
Ա ուրիո
յ քբիսաոն՚եաներբ։
Պետբ
հքան
1850/5ւ
շաբ–
զեց
%ե ստո բականնե
րն ու Հայերբ Բ
իւբաիսաանի
մէշ՛– հյուբչիա
ւի։–աշա
1860/՚5՛
շարւլեց
Մաբոնւիներբ
Լիբան՛անի եւ Գամ ասկոսի
մէշ Հ Շկւքէթ
վւաչա
\Տ76ին
շաբգեց
Պուլկարնեբր
: ՚
Ձենւք
յի՚շեբ
Հայկական՛
շարղեբբ
, ֊Հ֊–
ԵՐԽԲ
ՀԱՐԻԻՐ
ՀԱԶԱՐ ԵՒ ՄԷԿ ՄՒԼԻՈՆ :
Ազիզ
է
"էն"լալ,
որ «պատմութիւն
՚»կբ զրէ\
կամ ո ւիին կ^ա ւլաւիո խէ , կր խեղաթիւրէ
այս իբո –^
ղո ւթիլն
ներբ։ Ոչ մ իա
յնւ կր խեղաթիւրէ
տ յլ եւ,
ամ է ն շանք կբ թափէ
զո Հեբր
դՍւաապա
բտելոլ
եւ \
դաՀ իճնե բ բ ա բգա
բա
ցն ե լո
լ
Համար :
\
Համիար,
իբ դրչին։ տակ, դրեթէ
սբբացահ
է՛, ՚
Պատմ ութիւնբ
,
իբս՚կանր եւ ոչ թէ եբեւա.
կայականբ
,
ան՚մխտելի
փաստերո՚ի
կր Հ ասէոա–
աէ
, թէ բոլոբ այս եւ այլ շաքւդերր
միակ
նպատակ
մր կբ Հետապնդէին,
այն է՝
Օւււք • կայսրոՆթ–|ւ՚ւնը
ա(քււյաել քր|ւստւււնեա11ււերէն եւ դաւրձյքւել (քԱ13ն ւքիւաւ
տարր ((ա1ւգ;ւււած ւէր։
Ա ակա
յն քբ իստոնեանե
բ ր
ապբեցաՆ
, Ի"կ
կայսբութիւնբ
մեռաւ ;
Աղիզ էսէնպալ կր մոռնայ այս
իրողութիւնն
՜-ալ
է
Բա
յց
կա
յ աւելին
•
Մեղմէ
ալելփ քան դար մր առաշ,
1839/Տ՛,
Ա ուլթան
Ասլտիւ լԱ էճ ի տ ի ստո րա՚ք րո ւթեամ բ
Հ րա–
աաբակոլահ
թանղիմաթր
կր Հռչակէր
.
« Ոչ ոք, որքան
ալ
ի բնէ խաղաղասէր
ըէ^
յա
յ , չի կրն՚ս՚բ
չդիմել
րոնի
միշոցներու
, երբ փր՜
աան՚զոլին
իր կեսն^ ու պատիւր » :
՝
Ապտիւլ
Մէճիա, իբ «Ի/աթթր
Հիւմա
յո
լն»ոփ^
կր նուիրաղորհէբ
ուբեմն
յե ղա փո խո ւթիւն ր :
Կ՝ ա բ դա ր ա ցն է ր «բռնի
միշոց»ներր
իր Հպատակնե
րուն՛,
որոնց
՛ւէ միայն
կեանքր,
այլ եւ
ինչքը
^
"ւաաիւր եւ ամ էն
ինչր
փա
ան՛գո ւահ
էին իբ նա -
խո րղնե բուն ու յաշո րդնեբռւն
Օբոփ :
Ազիղ
էս էն պա լ կր մ ոռնա
յ նաեւ ա յս
իրոզու–
թիւնր :
Թուրք
խմ բադիբբ
կր
մոռնայ
նո յնպէս
ուրիշ
փկա
յո ւթիւննե
ր , որոնց
Հեղինակներր
ոչ
թուրք
էին,
ոչ
Հայ,
այլ չէզոք
«բաղմա կանոներ
,
ոբոնք
դրի՛ առին
իրենց տեսահբ,
բայց ոչ իրենց
լսահր
կամ
եբեւակա
յահ բ :
ԱՀա
մ էկ քանի
փկա
յո ւթիւննեբ
ա
յգ
էէգ"Ք
«.բազմական^նեք.էն
:
կա՛նոնիկոս Մակ կոլ կբ գրէր,
«Աուլթանր եւ
սլետութիւննեբր»
անուն
իր
դորհին
մէշ.
«կոտոբահներր
, որոնք
սուլթաննեբու
ա -
լանգական
քաղաքականոլթիւնր
կբ
կազմեն,
փեր
շին
փաթսուն՛
տարուան
րնւթացքին
կրկնոլահ են
միշին
Հաշոլոփ
ամէն տասր տարին անգամ
մր» ։
Այս Հաստատում
բ րնե լէ ետք, նայն
Հեղինակբ
ելաւելցնէ
ապա
իր
նոյն։ ղորհին
մէշ֊
« Հայերր
. . . իբենց
սրբազան
պարտակա–
նութիւնր
պիտի
Հա(ք արէին
ապստ-ամբիլ եւ տա -
պա լե լ այն գմոիսային
կառափարութիւնր,
ռբ դա–
տաարտահ է զանոնք
մա րդկա
յին տա րեդրո
ւ թիւնւ–
նեբու
մէշ երբեք չպատաՀահ
ամենադաման
եւ
յոլսաղուրկ
ստրկութեան
:
« Բաբձրագո
յն Գրան
նմ ան աւազա կային կա
ռափարութեան
ղոՀերբ
ամենեւին
սլաբտաւոր
չեն
Հաւատարիմ
րլլալ այդ կառափարութեան
եւ իրա
ւունք
ունւիՆ խորտակելու
զայն
առաշին
յարմար
առիթո՚Լ » :
Աւրիչ
անուանի
Հեղինակ
մր , միշաղգային
ի։ -
բտլունքի
գասա իսօս սլելճիքացի
Ո՛ո լէն
Ժակմէն
,
իր մէկ ա շիսա տութեան
մէշ ,
«Հա յաստան
,Հա
յերր եւ ղաշնաղ
իրներ»
, կբ զբէր
1 887/՚5< -
«Զի
կա րելի եբեւակա
յել
ալե լի սարսափե
լի գրո ւթիւն
, քան թշուառ
, ստբկացահ
, ան–
պատուո՛.ահ եւ կեզեքոլահ
Հայ մողոփբդի
դրու -
թիւնր։
ՀԼմէն տեղ, տմէն։ քայլափոխում
աւերման
ու բւն-ակա լութեան
ողին
արաայայաւռւմ
է Հա -
ղարաւոր
ձեւեբոփ
, ելեթէ մեր արեւմտեան
նոյն
իսկ ամենւաՀամրե րատա ր մողո փո ւրգնե բ ի ց
մէկին
փիճակուէբ
ենթարկուել
այդ աղէտներին
,
թէկու՚Լ
։Ր
իա քն մէկ օրուա
լ լՐւթա ցքում
, իսկո
յն։ դուրս կր
թռչէր
ն։րա կբ^բի^
Գ՚՚՚յԲ
՚՚ւթԻ
"՚զազակ
... »;
( «Ամբոխա
քին տրամաբանոլթիլն»
, Բ •
Միքայէլ՜
եան,
Աթէն՛ք,
1931 , 38)։
Հին՚։լ
Հարիւր
տարի
շարսւն։ակ
ազզոփին
են–^
թակա
լ մնացինք
մ ենք ա յս «.աղէտներին»
, բ՛ո
յց ^
շս։ րուն։ ակե
ցին՛ք ապրիլ
«յոլսազուրկ
ստբկոլ
–^
թեան»
ւիիճակին
մէշ, աղօթելով,
աոլա շխա բե լոփ^
ել Աստուհո
յ ոզորմ ութիւն։ բ
մ իայն
Հայցելոփ :
Ո՛ռ լէն՛ Տ՚ակմէն
իրաւունք
ուն՛էր րսելու՛
«Հտ-^Հ
Զ1քԻիք>ՆԻՈ8 ՍՐաԻԻՐՔԸ
ԼՅՕԱՄԵԱԿԻՆ
ԱՌԹԻՒ,–
1922
ԱԵՊՏ՛
2 1 - 2 2 )
բաւականացան՝
յերր , փոխանւակ
ապստամրելու
մ իւս
լն
։լան։լ ա՛՛ոն՛ե րոփ» :
Ազի՛ղ էսէնպալ
կ՝անզիտան։այ
կամ
ան՚ղիտա՜
նալ կր ձեւացնէ
ա՛յս փկա
յութիւններբ
եւ Հայկա
կան
շա բղե
բուն
ամբ՚՚ղշ պատա
ս խանատո
ւութիււնբ
կբ նետէ
«ղբսեցի»
Հայ յեղափոխականներուն
ւիբ–
բա
յ , իբր թէ Հա լ յե ղա փւո իսո ւթենւէն առաշ
Հայու
մր
քիթբ
անւղամ արիւնահ չէբ Թուրքիոյ
մէշ :
Ժան
ժոռէս
, Հայկական
Հաբցի
մասիսէ իր
խօսահ
մ էկ ճառի
րնւթացքին
, ֆրանս •
խոբՀբղա–
բա%ին
մէշ, խօսքբ
ուզղելո՚է այդ շրշան՛ի •արտա -
քին
դոբհոց
նաի՚՚սրս՚ր
թրքասէր
Հանոթոյին
,
կ՝րսէբ
1897
Հոկտեմբեր
Յին.
« Գուք
մ II ո
1՛։
ց՛"ք
աւե լաղնե լ , որ Հա յ յեղա -
ւիո խա կանւնւ ե բ ի ւիրայ
ինչ գատաստան
է լ որ ա–
նենւք , ապաՀոփտպէս
նրանք
զ րղռի
չնե ր
(բ^ՕVՕ^Ջ -
է^ս^)
չեղան։։
Գուք մռռացաք
յիչեցնել,
ոբ
նրս՚նց
սլատա։։ իսանւատո լութ իւ ւնի ց առաշ,
եթէ
ւքիս՚լն՛
նրանք
ուն՛են։ այդսլիսին՛,
կրկն՚ույք
եմ , այ՛^.
մ արգկանւց
ոլա տասխանա տո ւո լ թ ի լ ^ ՚ ի ց առաշ
եւ .
նրանձից է լ ՛ի եր՝՝ կար Ա ո ւ լթ ան ին եւ
Եւրոպայի
պատասխանատուութիւնր»
Հ՚սնգ , էշ
19 20) :
Պո լսո
յ ֆրան՛սական
դեսսլան
Գամ պոն , ո բուն
՛անունր
լաճս՛ խ կբ լի շաաակէ
էսէնւպա լ իբ
յոլշե–
բուն
՚քէշ,
1894
Փետրուար
20ին կբ ղբէր
իր կա–
ռա՚իաբռլթեան
• « Ւլ՛ ան՚լթութեամբ՝
Բաբձրււ՛ -
դոյն
Գուռբ
սրբադոբհեց
Հալկական
շարմումր ,
որ
այմ՚ք արգէն
ուն՛ի իբ ն՚ա՚Հ ատա կնե բր» :
Ապտիւլ
Մ էճիտէն
սկսեալ
մ ի՛նչեւ
Գամ պոն ,
« բռնի
միշոց»ն։եբու
, ապստա՛մրութեան։
,
յեղափո
խութեան
՚քասին՛ կր իսօս ո լի : Բայց
Հայ
մողոփուբ–
դր դոՀացալ
միայն
ղտնղատելոփ
, բողոքելոփ
եւ
դրեթէ
խազաղ
ցոյցերոփ ; Զապստամբեցալ
:
Եւ այսօր
Ազիղ
էս էն պա լներր կարհես
կ՝ ո լքեն
Հ եղն
ել , հազրել մեր անսաՀման
Համ բերատա
րու
թի՛ւն՛ր,
մեղ նեբկայացն՚ելոփ
Հանդերձ
«դբզռիչ »-
նեբ , «ղբսեցի»
յեղա՚իոխականնեբ
, նռր
բա՚ռո՚ի^
«
իմ պերիա
լիզմի
զոբհիք»ներ
Հ
Ոչ , ղարման՚ալին։
այն՛ չէ , որ գանգատեցանք
^
բողոքեցինք
եւ ցոյցեր
կազմ ա կե բոլե ց ինք
է
Զար -
մանալին ա յն է , որչապոտամբեցտնք
աղգոփ
ին
,
ինչպէս ոբ պիաի
բնէին
, ինչպէս որ բրին–
ուրիչ
Հպատակ
ազդեր \
«Աոն Թէլէկրաֆ»
ել իք, աչխատակիցր,
Ադիգ
էսէնպալ
, Հին Թուրքն են
՚.
Ուբիչ
թերթ
մր, «Ենի ԱապաՀ»
, կբ գբէր աս
կէ երկու շաբաթ առաշ.
« Փոխանակ
չոնգալից
ցո յցերոփ
Թալէաթ
փաշա
յիւ
ղե րեղմ սն բ ա յցե
լե լու եւ եբկրին
մէշ ա–
ղատութիւնբ
խեղդամաՀ
րն՛ող անձեր
փառաւորե
լու,
աւելի լաւ կ^րԱայ
օբՀնել
զերեղմաՆբ
անոնց,
որւնք ազատութեան
սիրոյն
ինկահ են»;
Մենք ալ այս սիրոյն
Համար
ինկողներէն
ենք
ւ
ԵԼ իրաւունք
ունինք
սպասելու
, որ քիչ մ լ ն
ալ մեղ փառաւորեն։ :
Նոր Թուրքեր
բ պիտի
ճանչնա՚^ն այս
իրաււոլձ^
ՔԸ ՚
Զենք կարհեր :
(Խւքբ™գրա.կան ՅՈԻՍԱՐԵՐ|ւ)
ՑԱՐՋԱԿՄԱՆ
ենթարկուեցաւ
Փարիզի
մէշ
Աեսլտ՛ ]\ի գիշերբ
Եւրոպայի
Տնտեսական
Գոր -
հակցոլթեան
թուրք պատուիրակր,
ՆաՀիտ
էմրէ։
Անհանօթներր
հեհեցին եւ յափշտակեցին
դբամա–
պանակբ որ կբ պարունակէր
80
Հազար
ֆրանք •
(գ. եւ վեբջիՏ ^աս)
Երբ
Նաւուն
մօտեցայ եւ տեսայ
երկու
թուրք
զինուորներր
, փախր մտաւ
փորս ֊՛ Ես
օրՀնեցի
ան՚լլիական
պաՀակր։
Բիչ մր տնտնալոփ,
կինե -
րուն
թիւր շատցահ մէկ պաՀ՛ուն
–ան,,նց ի,առնուե–
լոփ մտանք փրկարար
նաւր։
Անգլիական
դրօշի
տակ կը ՚լանուէի : Այս փեբԱն
Հտնղբուանն
էբ ,
փրկուահ
էի։ Ու իբբե՛^ ա՛նբան
կենդանի
գացի
նս՚ոեցայ
յոյն
կիներու
բազմութեան
մէշ
՛անկիւն
մր։ Ու խ"կացի մեր ճակաաագրին
փբայ է
Բայ^
յոյն
կիներու
մխորբ
աշխաբՀքբ
բււնահ էբ։ Ոչ
մէկ
խոսք, ոչ մէկ բառ չելաւ
բեբնէս,
խուլ ել
Համր
էի : Երբ Ց " յ ն կի^ներր
զիս տեսան այդ վի -
ճակի
մէշ , ուզեցին
վերշապէս դիս քիչ մբ ցնցել
։
Մէկր պարապ
շիչ մը երկարելով
րսաւ
«Փա–
լիքարի»
երիտասարդ
, "՛ռ այսշիշր եւ քիչ մր
շուբ բերմեղի»։
Մեքենարար
ոտքի
ելայ,
առանց
բառ
մբ իսկ արտասանելու
, առի չիչբ
շուբ
բերե^
լու Համար : ճամբուս
վրայ
ի՛նհի հանօթ
Հայ
կի
ներ
«հօ մօրդ
քո՚իր չերթաս,
ի՞նչ կեցեր ես ՛այս
ւոեղուանքր»։
Ն"/՛
մտս՚հեցի թէ պէաք էի
մօրս
քսվբ
երթալ։
Գացի ղտայ,
՚եաւռւն
յատակամասին
մէշ
ն։ստահ
կուլաբ։
Շիչբ
մնաց
ձեռքս։
՚1,ալր շատ։։ն/ց
ճաէՏ՚բայ
ելահ էբ,
կ՝օբօբուէինք
մտահոլ
մն։երո։ի , ինչպէս
նաւր,
նւետուահ
էինք
անհանօթ
ճամբս/եերոլ
վրայ :
Հ
^ազս՚ր
Հազաբներ
զոՀուահ
էին,
մենք ողջերս
պարւոա՚կանւ
մնացին՛ք
•անոնց ;
Նաւր
մեղ Հսնեց
Միաիլլի
կղզին՛ : Երկինքին ու
հո՚իոէն
կա՚դոյտր
իրաբ
խառնուահ
,
միակտուր
աա բահութիւն
;
Կղ՚լինէ
10 12
օրուան
ղողգոթայէն՛
փերշ դր–
ր՚ախտի մր տպաւռրութիւնբ
թողոլց մեբփբայ
է
Պ՚լտիկ
, ՛քա րգո
լ
Հասակոփ
չոճ ինե ր որոնց
աակ
զ իշերեցինք : Ամրողշ
կղզին
դազթ ակ։։՛ լան
մ ին.
էր։
Ունեցողր կբ հախսէբ
իր գրամբ։
Անօթի է -
ին՛ք, ո՛^փ կրնար աալ Հացի կտոր
մր։ Մայրս
զնաց–
ճարեց կտոր
մ բ , ա լդ ալ •արդէն կբ բաւէր
մեզի
ա քզ. օրա ան Համար։
\^ան՚օթ
դէմք
ր1լալով
տեսայ
Պ ՚ Պալե՚ռնւբ
, մեբուսուցի^երէն
, քանի՛ մր բ՛ոռ
ւիո խ՛ան ակե ցինք :
Այգ
կղղին
մեզի
Համար
Հան՛ղբոլյան
մ լ ն էբ–
ռլէտք
էին։՚ք երթալ
որեւէ
մեհ քա՛լաք։ Երբ իմա–.
ցանք որ դէ՛զի
Պի՚րէ՚՚նէ նաւ մր կար այդ օբր,
մբ–
տան՚ք նաւ եւ Հալ չէ թէ անօթի,
Հասանք
Պիրէոն։
Հան՚կաբի
մր մէշ
ղիշեբեցինք։
Տսւշոբգ
առալօտ
մօրս րսի , որ «երթամ սա
արհս։թ
մամացո
լցր
հ"։ի։եմ, Հաց առնեմ
ղամ» Հ
Առտուն։
մա՛ք ր
7 8
էբ : Նաիս չափչփեցի քա
ղաքբ , իսանութներբ։
կ՛՚անցնէի
մէկու
մր
քոփէն
որ կօշիկբ
ներկել
կոււոար
, եւ ինւհի գառնալաի
ր–
սաւ
յուն՛արէն -
Առ սա երկու
տ բ ա խմ ին եւ Հաց մ բ ղնէ սա
՚լիւքացի՛
Հացա՚լորհէն։
: կ՚առնե՛՛՛ս»
:
կ բնա յի՛՛ չառն՛ել։
Հացբ
ձեո
ք՛լ
բոնելն
Ի**է
կ՛ամ ոքէ
անօթո
ւթիւն
ր։ Ա տ՚սհեցի
Հար կաւ
կտոր
մր որ ուզեմ պիտի
չմերմէ
%
« ԱՀա Հացր,
ըսի փերագաոնալոփ,
«
ինհի
պղտիկ կտոր
մր կուտա"ք»%
Մ աբդը
երեսս
նայեցաւ
, ելափս դրաւ
երկու
տրախմի
, Հացի
մը դինը։
Հ ՚ ս ղ ի ւ թէ Հասահ էի
Հացագո
րհին
խանութը,
Հ՚ացեբը
րքնցահ
էին ^
Բ
՚"յ9
Հացին տեղ ՚լնեցի
Հի՛նգ Հատ
«՚իաքսիմաթ»
եւ գրի զբպանս : Ու սկսայ
գեգեբիլ
փողոցէ
փ,ո ՜
ղոց
, իրարու
ետեւէ ուտելոփ
գրպանիս
պաշարը
X
Ժամացոյցս
հախելու
մասին
բնաւ չէի մտահեբ :
Անչուչտ
պիտի մտահէ
ին՛ որ գոզցո
ւահ
ապրան՛ք
մրն
է ։ Աչքէ
կ՝ա՝նցբնէի
բոր՛բ
ղեբձակի
իսանութ
ներբ,
միշակ գասակարգի;
Երբ Հասայ
ճաշա՛րանի
մբ առշեւ,
տէրբ
թեւէս
րոնելով
րսաւ.
« Ի՞՛նչ կր պաբտիս
՚իոգոցներր,
եկուր
Հոս
աշխատէ,
կ՚ուտես կր խմես եւ վճարում
մրն ալ
կ՚բնեմ»
։
Իբրեւ պատասխան
րսի,
գիմացի
դերձակի
խանութր
ցոյց տալով եւ քայլերս
ուզզելով
ղէպի
այգ
խանութր
« Ես Հոն պիտի
երթամ»։
Եւերբ
իսանութէն
նեբս մտայ,
բարեւելէ
վերշ
րտցատբե–
ցի թէ կրնամ ւոավ։–ատ մր լրիւ
կտրել։
Մարգբ վե–
բէն փար չտփեց
զիս , կարճ տաւիատաի ս՛ա խլէ՜
զլլ, րսաւ
թերեւս
մտքէն,
բայց
կ՚երեւի
կաբեկցե–
լո՚ք , հբար
մր ցոյց տուաւ,
«ԱՀա
քեղի
կտրբ–
ուահ պատրաստուահ
տափ՚ատ
մբ, նստէ գորհի»
տ
Ակսայ
եռան՚գոփ
աչի՚ատիլ,
ոսկեՀանք
մը պե -
ղահի
սլէս։ Երբ կէս օր եղաւ, փաբպետէս
քիչ մը
դրամ
խնղրեցի : Տուաւ
Հինգ տրախմի։
Առտուան
նոյն ճաշաբանւր
մ տայ
ճաշեցի
, ՛որոփ գո բհաւո
բի
տեղ
եղայ յաճախո
րգ : ճաչէն ետք ղորհս
շաբու -
ն՚սւկելուի , իրիկուան
մ՚սմբ
1 ին
շռւր^
աափատս
կտրուահ
, ՛ա բ։լ ։։ւկռլահ
, լբացահ
է ր : վ
աբ՚՚լետս
առաւ
քննեց, չտփեց,
բսելոփ.
« Վաղր
ն՛որէն
եկուր»։ Եւ 7"՛.կէս տրախմի եւս ՚իճարեց,
կա -
Ր"ղէէքին
արմեղինր
%
ՇնորՀակալութիւն՛
յայտնելո՚ի
գուբս
ե լա լ -
Հաց,
պանիր ել խաղոզ
դնելով,
փութացի
մօբա
Fonds A.R.A.M
