եՐԲ
ԼԵՒՈն
Շ Ս ւ թ
Մհծաոսնւ
ՕԲ,
ՄադաբիտՊապայեէսԱի
կարելի
րլլար սաեղհե
լ անմաՀու֊թիւ֊նր
,
պիաի
ուղէի
ղայն տեսնել
Շտնթին
Համար։ Եթէ
կեանքի
իրատեսոլթիւնր
եւ սլաղարիւն
ղատողու՛
թիւձւ
մ ր կր թե լաղրեն
մ եղի աււանց
յ՛. ւղո ւմ ի ըն–
ղունիլ
հերունի
Շտնթին
մաՀր, անկարելի է ա֊
ււանց յուղում՛ի եւ թոր տ թ ր ո ւթ ե ան մր
րնդունիլ
իր Հոգեկան եւ ֆիղիքական
•անկ։.ւմր
՚Լերշին
օրե–
րուն։
Ա՝ անաւանգ
երր յիչենք
ւԼայրկեան
մր թէ
մինչեւ
իլ։ անդարձ
անկողին
իյնալր,
ի՛՛նչ եռանդ,
ինչ կորով եւ աչթատանք
կ՝ողեւորէին
գի՚եքր :
Հոկտեմրեր
\՚յին
, երր •առածին անղամ տես —
նելու առիթր
ունեցայ
Հիւանղ եւ հիւրահ
Շանթր,
Լուղեց ի Հաւատալ թէ ա յդ ւիոքր մարմ ի՛՛եր վեր -
մակի
։քր տակ , ուրկէ
միա
յն սլղտիկ եւ Հանգա րտ
ղլուիս մր կ՝երեւար,
նոյն այգ Շանթն
է ր : ՝Բիչ կր
թօսէր եւ սակա յն կ՝ ո լղէ ր եբկար
խօսիլ : Կր տա
ռապէր եւ կարհես
ինքն
իրեն չէր ուղեր
ներել
այգ տառապանքր։
Ա՚տաՀոդ էր ճեմարանին
Հա—
մար եւ ՛ամէն առտոլ
ան։Համրեր կր սպասէր որ
գան
իրեն պ։ստմ են թէ ինչպէս
կ՝ եր թան
վարմա՛
րանին գասե ր ր :
ք)^րքան պայհառ կր մնար իր միտքր եւ ո ր—
քան
ուրաիս էր որ կրնար տակաւին
աշխատիլ ա–
մէն առտոլ մէկ մամ, երր բ՛մի՛չկր
մ՛իայն կէ"
մամ
արտօնահ
էր : \,ախւսպէս ինք կր գրէր
, յե -
տոյ
ճեմ արան էն
շր շան ալա րտ ե րիտա սարդի։
մ ր
կր թելաղրէր
: Առանց տող մ ր իսկ
ս ր բադրե
լո
լ ,
մէկ
ամ սուան
մ է^ մեհ գոՀունակութեամ
բ վեր -
^ացուց
իր հրա՚լրահ
ո ւս ո ւմնաս ի բ ո ւթի ւննե բուն
առածին
մ ասր որ պիտի բաղկանար
երեք գլուխ -
ներէ :
Տակաւին
1/լա յհառ էբ ղիտակց
ո ւթիւն
ր եւ սր -
բամիտ
իսօսակցութիւն
մր ունէր
՚Աոյեմբեր
\^ին ,
երբ
իրեն այցելեցինք
բանասաեղհ Ա •
1՚շիսս։նին
Հետ : Այդ առտուն
վեր2ւսցոլցահ էր մ ան կււ վար–
մ՜ական
գորհին
առածին
մասր : կ՝ուղէր
տեւել
ապրի՛՛ լ
տակաւին
երկու
ամ իս
,
որպէսղի
լլւացնէ ամբողք գոբհր,
բայց
րնաղւլարաբ
կր
ղղաբ թէ պիտի չկա րենա
յ գի՛մ անալ : Աւ Կ՝" Գբա
ր •
« Ենչ յիմար
թան է կեանքր,
Ա՚ուչեղ
^ ա Տ / » :
իր ֆիղիքական
տառապանքին
մէ^ սոսկալի
կր
քերուէին
ղէմքր եւ մարմինր։
կ՝ուղէր պատմել
եւ
րսել չատ մր բաներ
որոն։ց կաբհես
նոր կ^անդբա՛
գառնա
ր ; ^կարհէք
մ էկր
կ ր Ա՛ոի սլէ գի" " ր այգ
դորհր
վե րշա
ցն ե մ» ;
,
Ջէր
կրնար բացատրել թէ ինչու իր
կեանքի
միակ նպատակր եգահ էբ եւ կրմնար իր աչխա
տանքր : ի՝մի չկնե րր
չէին
ուղեր ոբ յողնի եւ խօ՛
սի։ Աաոր Համար ալ կր աառապէր,
ի՛նք որ
միայն
ա շխա տան քով ապրահ
է ր ել չէ ր կրնար
մ ե ււն իլ
Հանգիսա
, եթէ չկարենար
չարունակել
աշվսա -
տանքր
Ա եր ա յցե լութենէն
քանի
մ ր օր առաշ
ուղահ
էբ որ \քարեկր կարդան
իրեն :
— « Ա ՜ ի , ե թ է երիտասարդ ը լ լ ա յի , ին չ ե ՜ ր
կ րն այի գրել ՚Աա,րեկի ւքասին: Ս՛արդ չ է հասկցած
գ ա յն ։ Յիմ ա ր են բ ո լ ս ր ը : Ա յ դ գիրքր րալոք ւքրն է
Աստյոււծ՚ոյ դէւք; Ի՜նչ Տ անթէ , ինչ ճ ռ յ ս ։ Մարդր
հաշիՆ կը ս^նԱյես^նւջէ Ա ս տ ու ծմէ : Ի՜նչ աւլօթք, ի՜՛նչ
բ ^ ն • • . » :
Ի՛այց կարհես իբ մէ^ նոր պայքար
մր հագահ
էր : Շատ կր մաահէր
Աստուհոյ
մասին ել ինք
իրեն
թո յլ չէր տար ա յն կասկահր թէ Աստուահ
իրապէս
գոյութիւն
ոլնի՞, ինք որ կ՝ոլղէր
Հաւա
տարիմ
մնալ իր անՀաւտտութեան ;
Զուղեցինք
յոգնեցն՛ել
ղինքր եւ կր պատրաս—
տոլէինք
մեկն.իլ, րայց կարօտն
ունէինք
իր վեր
շին
խօսքերուն
: Գիտէի՛նք թէ թանկագին
են ա–
նոնք : Կ՝ ո լղէ ր խօսիլ
, պարպոլիլ
: Եբր մ
եկնեցանք
Աուչեգին
Հետ
, գիտէինք ոբ վախճանբ շատ մօտ
էր
ք թէ այլեւս
զինքր
լսելու
առիթր
չէինք
կրնար
ունենալ։
Սենեակին
մէշ, իր անուշ նա
յուահքին
վրայ արգէն
իշահ էր մաՀուան
առաշին
ստուեբր։
Հաղիլ
Հի՛նգ վեց օր վերշ,
յ ա ի րգ երեք -
շաբթին
բոլորովին
կորսնցուց
գիտակցութիւն
նր։Աչքերր
էիակոլահ
էին՛ ել միայն
շնչառութիւնր
կարելի էր լսել :
Նոյեմբեր
24ին , Հոգեւիարքի
իր
Հինղեբոբդ
օրն էր , երբ վերշին անգամ գացի
տեսնել։
Երրեմն
Հառաչ
մր, իսոր շունչ մր կ՛՚ապացու
ցանէին թէ կր տառապէ
ր : Աչքերր
մ իչա
գոց ,
գէմքին
մորթր
նարնշագոյնի կր ղարնէր։ Ոչ ս ր–
նունգ կ՝առնւէր
, ո* ապրելռլ
ուրիշ ն՛շան մր
ցոյց
կուտար
բացի
անՀ աւասա
բ
ն շա ռ՛։ լթ են՛ է
մ ր :
Ե րկար տեւեց
իր տա ռասլանքր
իր Հ ոգեվա ր–
քի
օրերուն։ Երբ իր մէշ ամէն բան մե՚ւահ էր ար
գէն
, սիրտր Հաւատարիմ
մ ին՛չել վերշր տոկաց
,
անսպառ։
Անյոյս՝
միւնչեւ
Նոյեմբեր
7ք)ր։
Տակաւին
կ՝ասլրէր
Լեւոն Շանթր,
երբ Հեռա
ցայ
Պէյրութէն՛
: Եւ պիտի ապրի
յաւիտենականու
թեան
մէշ , ինչպէս
Նարեկացին
որուն
ա յնքան
մօտ էր իր վերշին
օրերուն :
Գահիրէ
ԱՐՓԻԿ
ՄԻԱԱ՛ԲԵԱՆ
Բաղմալար
քնար մր, ղարղարուահ
մարգաբ–
տահաղիկներու
թերթեբով,
որ
կէս գարէ
ի վեբ
Կշ թրթոացնէ
մեր
Հ՛. գիներր
Հայ եւ
Օտար
մողո–
Վրգային տաղերով,
այսօր մեհարանքի կր կանչէ
մե՛լ եւ իր ան֊,ա։է ար ե րա իստալո րե ա լնե ր ր , Ա ո բ–
պօսի մտքի ոստա՚ևին
մէշ :
Ինքն։արուխ է այղ մեհարանքր,
Հանւլէպ ա–
ն՛ունի
մ ը , որուն
Հմա
յքր չատ կանուԼսէն
առինք–
նահ է ՛է եւլ Հեռուէն
Հե՛ւ ու ել տ յսօր
րո լորս մէկ
կր ղնէ չօչավւելի
իրականութեան
մր ղիմաց :
3 իսն ամ եայ վա ստակի
մ ր
կշռաղատո
լթեան
այս
օրերուն
, Հարեւանցի ակնարկ
մր
յորելեարու–
Հ իի՛ն ՛Լքա յ ու մեբ ա չքին՛ կր պարղուի
բ՚ւէէանդակ
խորՀուրղր
բեղնաւոր
կեանքի
մր :
Զսրմանալի
ճի՛ղն է ան, արուեստի։
սի՛րոյ բռնկումուԼր,
որ
Հ անղր
ո
լան առ Հան՛չ բուտն
գԼ՚նքր
Հասցուցահ
է
այս
բարձունքին
:
՛Օր՛ Մ • Պապայեան
հնահ է ԳեբմանԼ՚ոյ
կոթտ
քա ղաքր , սլատուական
րնաանիքէ
մր , որուն Հա–
մ ար արո լեսան ու ղտրղ ացում ր տւանդութԼււն
մր
դա րձահ
էր : Հա
յրր կարսե ցիւ
է ր , իսկ մա
յրր
Տիկին
Աօֆի Պտպտյեան. , Թի՚ֆլի՚լեցԼ։
Համրաւա -
Լոր
՛ք անկա վււ. րմո
լՀի մր , որ մեհ գե լ՛ կատարահ
է իբ գասաիարակութեան
մէշ :
կ՚։թա
յի
մ էշ իր երա մ շտական
նախաաարերքն
սաան։ ալէ
ւիե րշ , ղե՛։ ա։ո ի, "՚՚լշիկր
րնտ անւիքին
Հետ
էլանցնի
էէօրր հննդավայրր,
ուր կրմ։ոնէ ււուսա—
կտն ե րամշտական
՛վա բմա բանր : Հաղիւ
\
6
տա րե
կան
, ՊեթՀոէվէնի
մլեանքին
վրայ դիրք մր կր Հ բ– \
րա։ոարակէ
ել կ՛՛աշիսա՚ոակց
ի Հայ եւ ռուս
մամ ու–՛,
լին : Աւելի ետքր
ղինքր կր տեսնենք
Փ՚՚՚րԼ՚ւլ
, մե– \
հանուն
ե ր։լ չուՀ ի ՏԼ-կԼ՚ն
Փ՛՛լի՛ն Վիառտո
յի։
Լ՛ՐՐ
•
աշակերտուՀի
;
1
ԱչԼսարՀաՀռչակ Ա ս.լիւղրանի այս
քր՚՚շ
մօտ ;
իր
ձա
յնր
մ արղելէ եաք , Օր– Պս՚պտ յեան
՛ի՛ոիսն ի \
վւ։։ իսն կ՝ աչակե րտի Ա ս։ ր կ ր ի թ Արթօ տր վ>ա։ոիլ -
լա
յի , գա շնակաՀար
էլի՛ Տ ե լա պո ր տ իլ ե ւ (իան Փե–
րԼ՚ԷԼ՚է
որուն Հետ
191/՛/՛^/
էԻմ ՛էա րմ
՛էւ
թ իւնն։ե րս%
անուն
՛լիրք մլն ալ
լ՛՛յս
կ՝ի՛՛^այէ :
Փաբիւլի
ղ եւլա բուե ս՛ո ական
մ իմնո լո րաին
մ էշ
,
գոբհունէութեան
լա
յն
ւլ ՛ս չտ
ւէր կր բացուի իբ
առշեւ, որ
1905^5՛
սկսե։՛. լ
յաշ՚ւղոլթեան
ամէն
յոյս կր էներշնչէ : Յաշո ր։լ. տարին
, կոմ իտասի եւ
Շ աՀմ ուրատեան
ի Հետ Հայե րէն
եր՚լաՀանււլ էս
մ ր
կուտա
յ , որ շե րմ
ընյգո լնե լութիւն կբ էլ անէ ղե -
գարուեսաասէբ
Հաստ բակ։՛ ւթենւէն :
Զ՛արմանալի
յայտնիութիւն
մր կ՝ րւ լ այ իբ կաղ–
մ ակե րսլահ մէկ ե րւլա Հ անւլէ
ս ր
\
907/5> ,
Աալ Փ
լէ–
յէլԻ մէշ, որ յայտաղրին
մէշ ունէր
Հայկական
,
ֆ ր։սն Աէս կանէ , պասք, յւ։լնէսկանւ ել էւուս՛ական՛ մո
ղովրդական
երէլեբ :
Օր • Մարւլարիտ
Պաէղայեան
աշիսատակցահ է
« Լա Ո՚ր՚էիւ
Ա՚Լ՚ւ՚լիքալ»
, «Լր Մ ոնտ
Մ իւ՚լիքալ^
եւ
<ձԼր Բուբի՚է
ՄիւղԼ՚քալ»
պարբերաթերթեբուն
:
1935/.5՛
ե՛լահ
է
«Բոնսէր
՛Բոլոն
Աիւ։լԼ։քալ»ի
մե–
նե րէլ՛ա կր : Նոյն թուականին
լոյս լնհա
յահ է «/•
սլէ աս ե Ր՛լԼ։ ^էե բու
որս
Լ՛ ե ՛լան ա կ^եե ր՝^ ֆրանսե
բէն
հաւլկա քաղր ; Անղամ ակցսէհ է ՀՅ) բան սա կան
երգի
վա րպե անէերո
լ աբ Հ ե ս տ ա ւլի տ ա կան
մ իութեան–^ եւ
« Երամչտական
Ֆրանս • ԼՀնւ կե ր ո ւթ ե ան՝^ :
Տքնս՚շան աչխատանէք մր եղահ է Օր՛ Պապայ
եան ի բովան՛գակ
կեանքր : Փարիղէն
գալա՚ւնեբր
,
մէկ
քսէէլ՚սքէն
մ ի՛ւսր եւ մ ին չեւ
՛ա բտասաՀմ ան ,
բաղմա
իմի լ
եր ՛լա Հանղէ սն՛ե բ
կաղմակե
ր պահ է :
Ա՚եներ՚լնել։
րրահ է ռուսերէն
, գերմաներէն՛
, րս -
պաներն
, իտալերէ՛ն
, յունարէն եւ պասք
լեղուով
մողովբ՚լական
եւ դասական
աաղե ր , ղղա
յուն եւ
Հտբա՚լատ
մե1լնա
բանութեամ
ր
մ
ր։ Բախտր չեմ
ունեց՛՛ահ
՚լինքր
լսելու այգ յայտաղրին
մէշ,
բայց
ւլոնէ
։։ ւնկնղր
ահ եմ Հայ մ ո՛լո ւիր դա կան ե բգերր
,
Աին։աս Ջե րաղի
յոբելեանին :
Վալլեմի
բնակարանին
մէշ, ոչմէկ ատեն լր–
ռահ է ել։։լն ու դաշնակր։
Համակ
որոնէում
, ղոՀո–
ղռւթիւ՚ե եւ նուի բում իր երկսեռ
՛ա շակե րտնե -
բուն
Հանղէէէլ։ Ա իշաւրլայ
ին ճշմարիտ
Հոյլ մր,
Հիւսիսա յիննե րէն
մինչեւ ••• ավւրիկեան
ցեւլեբր,
որոնց Համրանքր
կարելի չէ ւլտնել։ կր էիոբձուիմ
յիչել
քանէի մր Հաար .֊- Օր • Իրիս
Պի՚^լուիւլեան,
Պէն
Ասլան
Լնա իսասլա տե բաւլմ եան
աարիներուն
Աորսլօնէի։ մէշ մեր լեէլուուէ ՀՀԱնաունի»ն
Լրւլող երի՛
տասաբ՚լր)
, Օր– Աառա
Բէօսէ յեանր
(դե՚ւտտի
տաղանդ
մ ր) եւ Հռչակաւոր
էմ ի լ ՚Բասւքանր, որ
ամէն ուրբաթ
իսրայէլի
ձայնր կր Համասվա
է աշ
իսարՀին :
Բա յց , Օբ՛ Պապա յեան
ուրիշ
թան կաղ ին պատ
մական
՛էէ ռսէ քե լութիւն
մր եւս կատարահ է : Գեռ
նորատի
տղշիկ՝
ԹԼ՚ֆէի՚լի
մէշ, բախտր
կ՛՚ունենայ
Հանղիպելու
կ ոմ Լ՚տաէէին , աւելի
յետոյ
այստեղ,
իբր
ղո րհակից Աալ աէ ՚էԱքր իքի՚֊ւթէոբ
ի մէշ ա–
նոր
սարքահ
երգաՀան՛ղէսին։
Աեհ
էԼս,րղապետին
ողին
նԼյբչնչահ է ՚լԼնքր
, սկիւլբէն
մինչեւ
վերշր
Հետեւահ է անոր
լուսեղէն
շաւիղին
, սիբահ եւ
սիբցուցահ է Հայ երդը միշաղգային
րաէրք ութիւն՛
«նձԱՏԱ1յ11ՐՏ
*Ի
ՍԵՐՈԻնԴԸ
(գ. ե ւ վերջին մաս)
Ըսի,
թ է Հ<Աղատտմարտ–Տ>ր Հանդիսացաւ
Հայկ)^
մշակոյթի
էլաոարանր։ Ոչ միայն
անոր
չուրշյա
Հաւաքուահ
էին Հայկ. լաւաէլոյն
ումերր, ոչ մի.է
այն վերակենգանացուցահ
էր Հայկ
. ՚լաւառր
է է ՚ |
փոԼստ՚լարձարար
Հ՚^յկ–
դաւա՚ւռԼ
կլանուահ
էրԼ
ինք,
այլեւ
Թուրքիա
բնակռլ
Հայ
մողո՚Լուրղին
մօտ
ստեղհահ էր ողի մր, որ անսռԼոր էր մի՛նչեւ
այղ
թւականնեբր
: Պէտք է րոել
, թ է 5
6
տար՛
ուան յարաբերական
աղաաութեան
մէշ,
մողո -
վուրղր
կրցաւ
շս՚կել
իր
մէշքր։
(Իո՚լոէԼոլրղր
այնքան
հիւրահ էր, որ քիչ մր
շունչ
ս.։ւնելու պէտք
ունէր։
Գա չնակց
ութ իւն ր Հե–
աասլն՚լեց
աղէլային
էիե րա կեն։ էլանա ց մ ան քաւլաքա–
կանութիւնր
ամէն
մարղի
մէշ֊. Աննախր1։իմաց էբ
աիր՚-՚լ
րնէէՀ ՚ իսանէլաէէառո
ւիմ իւնէր։ Ոչ Պերլինի
մոէէո՚Լի
օրերուն
, ոչ ալ բա րենա րողո ւմ՛նե ր ո
լ
առ
թիւ
այ՚լքան
իսանգավա ռութիւն չէր տեսնուահ
:
Պէտք է միշտ կրկնել, թ է այդ շրշ.սնին
,
ամէնէն
խելացի
քաւլաքա կան՛է ւթի
ւնն էբ այս : Եւ ե թ
մեհ
սլատերաղմր
չէէլայթէր
, սլիտի Հասնէէինք լա
ւագոյն
օրերու
յ
((.Աէլատամաբէո »// մէշ մչակուահ
են րաղմա
թիւ
Հում
նիւթեր։
թերթին
Հ րատա րակութ
ենէն
աաաշ,
ձե
էւ1։ա
րկո ւահ
էր
Հրատարակելու
« Աւլա -
տութեան
մ ատենա չա ր լդ : Ար՚լէն
չարուահ
էին՛ Ա՛
Զաւարեանի
^Աւերակ
Տարօնր^,
բայց երկար տ–
տե ն ձէլ ձէլ էէւելէ էԼե բշ կո ր ս ո ւե ցա ւ
՛ա ռանէց
լո յս
աեսնելու :
3 • Շ՚սՀրիկեանէ (Ատոմ) Հրատարակեց
ուսում–
նաս ի բ
էէէ
իմիւնւ մր «Հո՚յկ՛
բա րենո րոէէո
լէ1նե
ր ր ^ ,
նաեւ
«Աւրլ • ԱաՀմանւս,ղրՈ լթիւնր^
, ուր կ^ասլա ֊
ցուցանւէր
,
թէ
Հ ե ղին՛ա կն։ եր ր
ս1լւլբւ։
ւնքով աշիսաբ–
Հականէ պաաբիարք
մր կր նտիսատեսէին
, բայց յե
տոյ
Հարկ
եւլսէհ
է ր կւլե րա կանւ ի
ւԼե րտհե
լ , գիւրա՛.
ցնե
լու
Հ ամ ար էէա ւե րսւ ցումր : Ո ՛լբա ցեալ
լնկե
րոշ
"լմե՛լ
մէ կ ճա։ւր
,
։։ ր կր ղ՛՛ւ՛լ
՛Աղի
պէր Հակա գաչ
նա կցակէոն։
սլա յքարին
, լո յս տեսաւ «Աեբ Հաւա -
տամ՚քբ»
անունոէէ։
Այս
Հ րատա րակութ
իւննե
րէն
՚լէէէէո Հայեբէնւի
թէս րէլւքանահ էր
էէ։շվսա րՀէսՀէւ չակ
ան։ ի շիս անէ ա կան
կ բաէէլոակին՛ ի
«ի բե րօղնո լթ իւն՝»ր ,
Հեէլինէսկին
•ա բտօն "ւթեամր եւ ՛ք ինչեւ իր ձեր րա
կա լո լթիլնր՝
1915
Աոլրիլ
11—24,
իր յոյն տանտի–
բոլՀին
խն՛ամ քո՛է կրւգաՀէր տյգ թարւլմանու -
թիւնբ :
, ,
Գարձեալ « Աէլսւտամարտ »/ մէշ Հբէմտարա–
կեց երկար
յօէլ՚է ւահա շարք
մ ր «\Լպաղդէս յնացում
ր
օտտր կբթարաններով^
խոբաէլբով
, ուսումնասի
՚
րութիւնէ մր, որ ՀբէէէՀանէլիչ գասեր կր պարունա
կէ այսօրուան
Համաբ
ալ։
Պ ր՚գտումներոլ
վարպետ
։Րլն
էր
Աարղիս Ա
ի–
նասե։ււն։ , որ բան-՚լ
ո րհ րրահ էբ Հաւաքել ասաց–
ոլահքնւԼր
, էլաւաոական
բառեր ել ոճեր : Ամբող.
շովիէն ւԼերանոբոէլահ էր Եղիա Տ է մ ի րճ ի ,ղա շեան ի
ֆրանսերէ նէ Հայերէնէ
բառարան՛ր
,
ինւքնոլրոյն
բաոերով
լ
եւ րացատրութիւնէներով
: Ջ,երբէսկալու
թենէն
՚էերշ,
տունէն
ամբողշ ։գարկ մր
լեցուն
թոէւլթեր
տարահ
է ինէ եւ էսեւլճ մ՛այրր կրցահ էր
փրկել
ւքիայն այգ բառարանր
, որ կը մնայ
մինչեւ
՛ա յսօր
Վոամեանն ալ, բացի
իսմ բաէլրա կաննե րէն ,
Հրա։ոարակահ է յօղո լահա շա րքնե ր մարղսլաննե -
բու ել այլ նիւթերու
մասին,
յեղաւիոի^ական
չունւչոէի մր :
Զարղ աբեան ՀկրԱաւ ղմյբաէստարար
՚լտրկ տալ
նեբուն : ՈրովՀետեւ,
կոմիտաս
վրգ՚ր
ունի իր ոլ–
րոյն
՚լի^Ր
)
չ՚ււնչն ու ոգին
, որոնք
անրամանելիօ–
րէն մաս կր կաւլմեն
Հայ ցե գին :
^էլացահ
ենք մենք
, ՛ա յգ
չունչը
, ա յգ
ոգին
,
մ օաաւո րասլէս քառո րգ գար առաշ
, երբ Օր ՚ Պա
պա յեան։ կ՝ ե ր՛լէ ր
կոմ
իտաէւի
«Տէր
ոէլո
րմեան՝^ ,
Օթէլ
"՛ր ՛Լի՛լի
մ ո գո ։Լա ր ան։ ին
։Լե բնատունէն
: Հա
մակ
ղւլացում
, անՀուն տառասլանք
, շաբգուկո -
աոր
մողո էէ ուրդի
էք ը սրտէն
վէրթէսհ
, որ ունկնղ
ի–
րը կր չա րչա րէր
, կը չար չարէ ր իր
անպատում
տուայտան՛քներով :
Ա եհանուն
օտարներ
ւլնաՀատահ
են։ Օր ՚ Պա՛
պա
յե անի տաղանգը , ին՛չպէ ս
Տ է ՛՛լի՛ւսի <
քիավէլ,
քհոմէն քիոլան, Անաթօլ
Ֆրանս, կամ
Լէոն
Ալկա՚լի,
՛Բ ոն ս թ անէթ էն Պերքոն,
էմ ի լ
ՎԼ՚ւէ֊
լե րմ Ոէէ եւա
յլն : Արմ ան իքին առհեւ ամ էն ինչ լո-ե՜
լէէԼ
է, միակ
ձայն մը
ի
խորոց սրտի
պէաք է
բարձրանայ.–—֊ « Աքսիոս^
Լաբման՚ի
է)։
Աենք աւելի եւս կը խոնարՀինք
՛Օր՛ Պապայ–
եանիէ ւսր մանէի։քիւն։ եւ յիսուն
տարիներու
բաղմ ար–
՚լիւն
՚իաստակին
աոշեւ
, ւէ։նէէկան.–գ Հսլարտանքով
մ ր , որոէէՀետել
ւքե ր մո՚լո՚էուրղ
ինւ կր պատկանի
ան։ Ա արւլա րտաւլա բղ իր քնարին
վրայ,
թ"Ղ.
վտրդաիւր
սփռոլի
այսօր
,
Վարձքդ կատար
, յ
ո՜վ արուեստի
ՀերոսուՀի :
\
ԱՐԱԱ ՊԵՏՐՈՍԵԱՆ է
Fonds A.R.A.M
