րոյսերովն
ու, 1ու.րերովը, ոչ միայն
հայութեան
էւ. անոր ծառայող
րնաանի
կե– ղան ինե րուն
սնունղ
եւ չուր Հայթայթած է, այլ նաեւ իր յսաակ
օղո–
վրգ
չինշ ու քնքոյշ
հովերովը,
գրաւիչ
աեսա -
րանովյլ
ել ծաղիկներոլ
րուրմունքովր
կաղդոլրած
է անոր սիրար , կեանք թափեր է անոր
հողիին
•^Էէ1 ՚գնգացուցեր է ւիգերն
ու երակւեբր,
ու ա–
նոր միսին մկշ լեցուցեր կ ղփմաղրակսՀհ
ուժ :
Գեո. չվերշացաւ.. • ; ք՚իւրակն՝
՚ԼԷ՚^ՔՐ
սիրող
յ ողովոլրղին
վէրքերն
ու ցաւերը կր ր՛՛՛շ կէ իր
խաղիկներու
ել րո յսերու
ր։ււ<հիչ
հիւթերովը,
•• ր
մարգ ։.ր երեսի կամձեոքի , կռնակի , վիղի
կամ
փորի վրայ ուռեցք
ոլ՚Նի,
թող բարձրանայ
Բիւ -
րաեն, իր ..–ււռեցքին
գաւյւէ
ա Լ եղուլ կանաչ
ծիլը ,
ծաղի կիւ թերիյ ր կամ աե րեւր , ոսւոը կամ արմ ա -
աը գանէ ^ բերէ աոլն , եվւԻ , թիլ։՛
չինէ, վէ րրին՛
վրայ
ղնէ, կամ՝ չորցնէ,
ալիւրի վերածէ, վէր -
րին վրայ ցանէ ՀՏ.կ՝աւլհ կւ. ույ Ասոյուծմով
;
Վերքակէար
ղնե՚^նք։
Ոչ, կը ըողսքեմ , գեռ
աւելին
կայ, աւելի
հրաչալիձ
կայ ...
Բիւրակն՝
անմահական
աղրիւր
ունի , մեռելին՝
վերստին
կեանւք ու արեւ տուող
թուրեր
ունի • • • ; Հա յաս —
աանի այս լեռր \ո չ միայն Հրաշագործ է, այլ նւա
եւ
մեռե լա յար՛.֊ յց է , թող իսօսի աւանգոլթիւնը
:
Բ իլրա1լնի
շր՛լ
րում ութեան փաստր •
Հ–.փիւ մը Բիւրակնի
փրայ իր Հօար կ՛տրածէ,
օր մր, աղրիւրի
մր ակին մօտերր,
կր նշմարէ ե–
րեք փիրաւոր ու քոս^-տ օձեր, կր տեսնէ որ անոնք
ծագիկէ
մր մէյ մէկ թերթ
կր փւրցնեն , 1լ ուտեն ,
կր մանեն աղրիւրի
թուրին մէք, կր լոգնան գան-
ւլաղ, սլաՀ ՛քր կր սպասեն,
յետոյ
թուրէն
գուրս
կ՝ ելլեն առ՛, կզացած , եր իտասա րղա ցած
եւ գեգեց–
կ ս. ցա ծ • • • ;
Բիւրակնի։
մեռե լա յարո յց րլլա քու փաստր .
Որսոր՚լ
մր որսի կ՚երթայ
Բիւլրակն , կր թա -
փառի ու կր ղիտէ, կր յողնի
ու կը տանշուի
մին
չեւ յետմիշօրէ
, ւէերշաւղէս կը յազողի
ս՛ղ անն եւ
երկտլ
աղալնի՜հեր , ուրախ է ռրսորղր,
չէ՞ որ
ձեռնուն՛ա յն չփ։ վե րագառնար
իր
տոլ՛,
ը :
Աղաւնյ իներր իմվ>քուեր էին իրեն ց
վէրքերու
արիւնէն , փետուրները
կարմ լ՛եր՝ սեփական ա -
րիւնի
կարմիրուիր,
Հոփիլր մտածեց
լուալ
աղալ–
նիներր , մաքրե լ ար իս՛. ր , յետո յ ՛յնե լ տոպրակին
մ^ք։ Մօտեցաւ
ա՚լբիւրի
մր, լոլալու կամ մաք ֊
րելու Համար սպա ..նուած ա ՛լաւն իներ ը : Հաղիլ
ա–
րիւնաթաթաիս
թռչունները
քուրին
մէք կր խօթէ ,
հոգի կ՚առնեն
ան՛ոնք, կր թռին գկպի էրենց
րոյ–
ները ...
Եզրսւփակ
կեանքի
ու ապրումի,
արուեստի
ու դեղեց -
կոլթեսէն
երդի ու բոյրի,
քուրի աւ ծաղիկի կա ֊
խարգակա
՚Լ
լեռն է Բի.^–րակն։ Բիւրակն
կը նեբ -
կա յացնէ
մեր Հոդիին
անա րատ ութ իւնր ,փափ
կու
թիւնր
մեր սրտին
եւ քնքչութիւնր
մեր իսղճին՛ %
Մեր գուսաններր
ղայն
երդս՚ծ
են , փառաբա
նած են
տԼաբ
դե՚լեցկութիւնր,
անոր Հրաշա՚լոր -
ծութեան
ումր։
Ան՝
մեզի ^երչնչած է
փաղուան
Յարութեան
Հաւատքը։
Յարութեան
Հաւատք
ու
նե ցող մողուիոլրւէներր
անսլա րտե լի են : Ա՛ք էնէն
թանկագին,
ամէնէն
կարեւորր
Հուլիի
ղրաՀա -
լոբումն է, ան– է որ
ա ն հ ա ա ք ո
կը մղէ դէպի
՚իիւ -
ցազնութիւնը,
եւ բաղմո ւթիւն երր՝ գէպի
յաղ -
թանակ
ու յաղթերգութիւն
• . •
ԱՕԱ - ՎԱՆԻ
ՊՈԻՏ՝Մ ԾԻԾԱՎ
բ. ԵԻՓ–
ՀԱՅԱԱՏԱՆԻ
ԳՐԱԿԱՆՈԻԹԻԻՆ
ՀԱՅՐԵՆԻԲ
ԵԻ ԱԷՐ
Կը յուսամ , օր մը Հայ տպաբանւներր,
^Համե -
րաշիւութիւն » բառր,
քփշ է
շի՛նել պիաի
տան՝
խիստ կարծր մետաղէ
մր, որպէսղի
ղրաշարնեբր,
մամ անակ
չկորսնցնեն
տառերը
Հաաիկ - Հատիկ
շարելէն։
Այնքան
յաճաիս
կը ՚լործածււի
այղ ե -
րանելփ
բառը
...
Հայերս , իրաբ պիաի ապտակենք
/անուն
Հա–
մերա շխո ւթե Ա՛ն : Պիտի ամ րյ՛. ստանենք
նոյն ղո -
յակա<՚. ոփ։ Պիտի Համ բուբ ուինք ա յղ
երա .. ե էիով
եւ պիաի ղղա ըտ ինք ա յգ միե ւնոյն.ո վ ;
Ես , տմ՛ էն օբ , Հ ամ երա շիս ութիւն
կր
ք՛ս րո -
ղեմ : Որո՛՛ւ։ Ե" ինծի։ Եւ մեծ
՚լմուա բութեան
կր
՝է անղ իպիմ :
Բան ի մր անդամ րսի ձաիս ձեռքիս
թէ՝
ՔԷԼ
՛քրն ալ ինք աչիսատի տք թա թ իկիս տեղ :
Համ — Հւ։ւմ րսաւ, ղնաց գրպանս ՚էտաւ
թաղ–
նուեցաւ. . . Ի՛–չ ր^-ել : Ծ*"յլ է : Ան՚ճս՚րակ է ; Զի
սիրեո ծանր ու գմուարի՛ն
՚լ^րծեբու
մէք
մտնւել,
միայն ծավւի ատեն
կ՚ոգեւոյաւի
. . .
Հիմ
ա
, րսէք աղրրտիք , ինչ անել , երբ այս
երկւորեակ
թաթիկներր
չեւնք կբնաբ իրարու
Հա–
մ ե րտ գփւեց՝ ե լ , ալ ուր կր մն
՛աք
մէկ միլիոն
կուն —
տուկքոր
Հայ դլուիսւ՝. երը մ՛էկ սանձով
ղեկա՚էտ
—
րելը . . .
Հյա
՞տ վերացական
ղտաք այս
նմոյշր։
էա^
լ :
ԱՀ
ա
ձեզի չատ վ՛՛ո քբ նմոյչ մին։ ալ : Մ (՚նինիկ
եր
կու ՚ւիրեր , որ մեր ՛քէք, կարծես
թէ կուսակցա —
կան
ԱւլաաՓ՚ւրւք
են ւլարձեր , Բ. եւ Փ • :
Ա յս երկու տա ՛ւեր՛՛՛վ կրնաք ո րոչել թէ թե ր^
թը կամ ՚լիրքր
ո՞ր կ՚ւււսակցու թեան կր պատկան։ի ,
ԱՀա
այ՛լ երկու տառե բո՛ի պէտք է
որոշենք .
մեր գիրքր։
Փարիղ
եւ
Բաբի
՚լ։
Փաշան՝
աԼպայ
—
ման։
Բաշա ւ;
լ
Փո ւանււլա րէն՝ Բ ուան՚ղարէ ...
Տառադարձութեան
օրէ՞նք : Երանի թէ ...
Երկու թեւերուի,
քաքաձել
կեցուածքով
«Փ»Հ
7
քշած
են եւ ոբդեւլբած՝
Դլ
"՚–ի
՚Բ
կաիս, ձեռքր վւո–
րիկի՚ւ՛ վյրայ բարեւի կեցած
Հտմեստուկ
Բը– • •
հ)՚–բՀրդանի՞շ
արղեօք
• ՚ •
« Տղաս , աս ալ նի՞ւթ է
որ կը
գրես» :
է՜ Հ ,
ա
յս ՚իոքր
ն։իւթին
՛ք էք իսկ երբ Համե -
ր ա շիս ո ւթ իւնբ կ^իկը կր ՛քնէ ալ ի՛՛ չ էրա բ կ՛անց–
նիք :
ԱՀա
ել ուրիչ մր։ « Պաբոն » ել Տիար » ...
Պսւր՚՚նը
է ՚ն ա է ք ս /
է են։թալ։կու։սծ
կւսմ « յետա -
ղի։քականի » պիտակ է փակց՛ուած
ան՛ւ ր ճիտէ ն :
Լաւ։ Օտար բա՞ռ
է։ Բայց չէնք շնոբՀ
Հայկական
Հպատակութիւն
լնւլուԼած
եւ տուն - աե՛լ է եղած՜
մեբ
մէշ
, ինչպէս
մեր Լուս֊ինեան
թտգաւոյներու
տոՀմբ
է իսկ սա «Տիար»ր
մ՛են։աշնորՀն։ է
միայն
՛լիւր ակե աց եւ ղրպանա լից աղնո ւական։նե բուն :
էՀ սա ալ ոչինչ։ Հապա սա Ամերիկայի
գամ–
բանափէ՞ ճր :
<1.Գա նակ
Հան։։րուցեա լ^։ե բուն
ոսկե րոտ իքր
ղատ,
էքիւսնյեր ո լնր զատ»։
Կը ՚լոռան
Վեւ՚ւնղա
—
կանն՛երր :
Վ^այ , սա ինչ ում , ինչ ղօրոլթիւն սա Գաշ -
նակներուն
մօտ։ Մաբդոց
մեռելոց
ոսկորներն։
իսկ
սարսափ
կ՚ազդեն
. . . Զրլլա յ թէ Գաչնակցական ֊
ները չեն մեռնիր։ կամ յետ մահոլ
իսկ
ո՚լք են եւ
երկւր՚իս վ րայ ւքարդ ու ծս-ղիկ արեգաւկան շողն են
րնկել ,
Սէր
են սայՏռւլք, սէր հն տա.|իս ուրա|ււ)ութեան
լողն ե1յ րնկել ,
Լւււս|ւնն անգաւք շւուտ է ծագոււք, աստղեր|3 ուսիէւ
օղն են րնկել .
Արի ծաղկենք, իմ սիրեկան, մենք էլ սիրոյ
ւլււզ՚ն
ենք րնկել • • -
Սիրաս աո.այ ռ ւ մա13 ե կ այ հաէքար երկիր, եւատսւր
մի հ ե զ ,
Ր ա յց չր գ տ այ հայ րենիք ից անոյշ մի հ ո ղ , աԱոյշ
մի տ եղ ,
Ուր ր ա ց լ ո ւմ է, ձըմեո. - գարռւն, ագատ սիր՛ոյ
վաւրդր շրք ե զ , —
Արի ծաղկենք, ի մ սիրեկան, սիրոյ ա՛գատ հողն
ենք րն կ ե լ :
Երկնքի պէս մա քուր սէրր երրե ք ասկի գահ չի
սիրել,
1
)Որ կեանք մտ ած մանռւկի պէս ոչ մի վ այրկ ե ան
մահ չի սիրել ,
Սիրող սիրտր՝ սիրող սրտից , սիրյուց բւ^ցի շաե
չի " ի ր ^ ւ ՚ –
Արի ծաղկենք, իմ սիրեկան, կեա1յւքի արեւ կողմն
ենք րնկել:
*1յշա|0 սիրւււդ՝ ե թ է երկրիս ծաղիկներ տւաւս, լաւ
կր լինի ,
Սիրւ՚֊յ որսորդ սրտիս համա րհամբ ոյր դ հագար որս
կր լինի ,
էւոր քո սէրր ծ ո վ կը դաո-նայ , սիրտս ասկի նաւ կ ր
կր լինի, -
Արի ծաղկենք, իմ սիրեկան, հարսանիքի քողն
ենք րն կ ե լ :
ՑՈՎՀ–
ՇԻՐԱԶ
կրնան
ւլործել ...
« ... Տղ՚՚Կ՛՛
^այրը Գաչնակ է, չատ բնա -
կան
^աղքկան
Հ ա յրը ԼԼ-ամկա՚Լար »
ա յս ալ
չատ
բնական , մարղուս
մի՛ չտ աք ձեռքն է ոբ ու–
"՛ւ.
^^ԲԼԼ՚"ձ
ւ՛՛՛հ.
^աիսր տկար ու քաշուող ...
ԷՀ սլէտք է կարւլե լ այս երկուքը։
Բնական Հ
« Պստկել
ո՞ւր» :
0" օ՜ ես Գաշնակ
մամոէն մէք աղ1իկ
չեմ
պսակեր
Հա՞ ...» :
–Հապա՞– ինչ լնենք
իսնամ ի , կր Հարցնէ
տղուն
Հ •՛՛յրր :
« Մզկիթ
մր կը նաիսրնտրեմ»
կր բղաւէ
աղ -
քկան »Հայ»
Հայրր,
Հոն երթանք, ես Գաչնակ
ե–
կեղեցի
չեմ տանիլ՛ ազքիկս
՚ ՚ .
ԱլլաՀու
էկ՚՚լէ՜ր ••• խնամի՜ քնն ...
Համ երա շիսու թի՞ ւն : Եթէ կր^ա^^՚ք դոնէ սա
վերի Բ եւ Փ տա՚ւեբու պէս փոքրին վրայ
յարմա
րի՛լ ո՛ւ վ ս՛ ՐԼ՛ միւս ղարՀուրե լի։
«Հ
ամ երա շիաւ -
թե՛սն » մասին ւէերքէն կր քրանինք
• • •
Կ– ՊԵՏՈԿՇ
^ՅԱՌԱՋՖԻ
ԹԵՐԹՕՆԸ
Դ Ա Ր
ԶԸ
(22)
Աստծու
բարին
-
Լ)–լբ
էիր - Հ>
կարճ ու չոր
՛րցուց
երկարաՀասակր
Զուրին
՛Լյ՛այ տղան
թողուց
մապաւէն բ ու
քարէ քաբ ցատկելով
իքաւ
Հո՚և , ուր ս ո վո բ ա բա բ
լողալու
կուգար : ԱՀաղին
ա պա ռ ամն ե ր ո ւն ւլր կին
՛քէք սեղմուած
դեաակի
ամէն։էն իսորունկ ու ամէ -
նէն րնղ՚ս՚բձակ
տարածութիւնէն
էր ուր մէկ կո՛լ -
մէն քուբր
բիւրեղ
քրւԼէմով ներս կր Լսումեր
յանձ–՝
նա պաս տան
աւլմոլկո՚է
մր, մինւ չ միւս կողմ էն իր
նէսխորգ
ալիքն՛երուն
նման ինքն ալ Հան ղար
տած
ու Հիասթա՚ի
ճամբան կր չարունակէր
դմգոՀու ֊
թեան
մրմունքր
շբթու5՚քներոէն
վբայ :
Եբիտասաբդի
Հա՚Լուիլր ՛ու քուբր մտնելր
ա1թլ–
թարթի
մր ՚էործր
եղաւ , վե րին աստիճանի
զը -
ւաբթ
ել կա յտառ տրամ ադրո ւթեամ ր մր։ Ջ ուրր
սառն էբ ու գան ակի էէլէ՛է կր կէորէր , եւ տգանւ կը
պոռար ցաւէն
ու Հաճոյքէն
անոբ յստակ
ու հե
ղուկ մկաններուն
մէք ձէէւկի մր սլէս ։լա լա րե լո ։ի։
Երբ ՛Լանք դարձաւ՝
լնկերն։երր
եկեղեցիէն
նոբ ելած, նստեբ էին իրենց սենեակր նախաճաշի ,
լուբք
ու մտախոՀ
գէմքերՈէԼ։
Աենեակինւ
ղուէւր
կռնակին
վրտյ բաց էբ ։
Ա իրա քեան
մէկ
ոստ՚ււմ ով ցատկեց
ներս՝
թեթեւ
ու ա՚շխռ յմ :
—- Բաբի լոյս ձեղի :
Լողալու , այնպէս
Հիանալի։ պաղ էր
ք
՚՚՚֊ՐԲ^
Թօթ՛՛ լեց երեսսրրիչր
ու էիոեց սենեակի գրան քո՛–
էէը մամռոտ
քաբի մր վբայ :
Ասո՞ր
Հէսմար եկեղեցիէն
ելար.
Հաբ ~
ցուց նոյն Հանււլա բտ
ու չոր ձա յնը , որու տակէն
՛լալիք վւէէթորիկր
իր դլուխը
ցոյց կուտար : \
Գրեթէ,
քիչ ՛քր սիրտս նեղ էր
ներսր։
Ախ
այլլպէ՛է , մաբւլ Աէէտծու •
մէք նեէո–
էէ ւեց ա՛լ Աերոբ ուրաիս , իսնղի րին ա յդ Հ ա չէոարաբ
ձեւր առնէ ելէն : Ե րեւի
շնչառութեան
ղմ՜։. ւա րոլ -
թիւն , իսոնաւ են Հոս սենե ակ՝..երր :
իմ շնւչառութիւնր
ոչ մէկ
գմուարութիւն
չոլ՝. ի .
սլ։էւտէէ։ւէիսան։եց Լքիրաքեան ,
ինքնւ աք
ՀետէլՀետէ
ւլր ։լո ուե լււվ ա յս Հ ՛էէրցաքննա ւթենէն :
Այն ատեն.
շեչտեց
Մինաս խիստ :
Ա յն էստենէ անպատճառ
իմանա՞ լ կ՛ո լզես ,
թէ
ի՚նւչոլ
եկեւլեցիէն։
ելայ,
ի։մացիր ,
որովՀետեւ
ինւծի անտ ան ելի։ է ր լ՛ու ա ՚ վ երք իւոշոր խաշերդ
ու
մեբ միալար
երւլեբուն
յսււիտենական
կրկնոլթիլ—
նր . ղ։։՞ Հ ես Հիմա :
Եւ դուն քանի մր շաբաթէն
ւէարկաւտւլ
՚գի–
տի ձեոնէադրոլիս
, Հա՞ :
Աարկաւա՞էլ
• • .
կարծե.ո այս րառը կեանքին
մէք առաքին
ան
ւլամ ր կբ լսէբ։ Բաւական
՚Լեբքն էր որ
կոտրած
շեշտով
մր աւելցուց .
Յամ ենա յնէ ղ է պս ոչ սէէէւբինէ Հ
460
մամ ա յգ
՚Րռայլ պատերու՛ն
տ՚սկ
աւլօթք
մրմնքելոլ
Համար։
Եբ՚՚ւնի
՛քեղի ,-— էլր լսե՞ս,
ղարձաւ
Մի՜
նէսս Աերորին :
ւ՛սկ Աերոբ անէՀ բամեչտ
Համ արեց այս
ս՛ուր
խօսաէլցութեան
վերք Գ^ել ու բացաէչանչեց բաբ -
կտցած
չե չտով :
Եո հոս եկեր եմ թարմանալու
եւ
պատելու
եւ ոչ թէ ձեր տիսմար վէճերր
լսելու , Հերիք է
ւէերքապէս։
Ի՛՛նչ ենէք րն՚ելոլ
ճաշէն ետքր : կ՚ոս–
՛քեմ ՛որ բարձրանանք
Աղա րակ :
Այո , արմէ որ երթաք Աւլաբակ . Հաս -
տատեց Աիրաքե ան անտարբե ր շեշտոէԼ մր
ներքին
անՀ անւլ ստո ւթի ւնր Հնւար եղածի՛ս չափ
քօղարկել
քանալոփ •
Թէեւ ես ա յսօր
ձեղի Հետ գալ չեմ
կրնար : Նախ
որ վեբր, Ագարաէլի
կողմերր ես
էէէրղէն եղած
ե։ք քւսւն ի մր անւլամ , ել
երկրորգ
Օր ի՛ո րգին խոստա ցեր եմ ա յսօր
միասին
Տեկոր
երթալու :
Որո՞ւն ,
Հարցուց Մին աս , կա բծես ա -
կէւն քին չՀ աւատա լուի ;
Օրի՚՚րգի՛–
ք Օտ՚է՚՚ՐՂ
Մելինեանին :
Ե րէլաբ եւ կարճ րնկե րնւերր աէլլնթա բթ
մր
չե չտ իրարու եբես ն՛այեցան :
Ու ոչինւչ , ոչԼ՚նէչ չպատասխա՚նեցին է
Լ– ԵԱՆԹ
(Հ՚,ա\ւ.)
ք 1 ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ս ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ո ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ ւ
ՍՏԱՑԱ՛ՆՔ
ձաԸւ^ւձւ^ IՀք:VIա
անգլերէն
•
ամսագրին
•աշնան
թիլը,
^ 3 ՚ ^ ^ 6 Ո
^ 1 ^
թքշտ.
212
ՏէսՅւէ Տէւ.
Տօտէօո,
Fonds A.R.A.M
