ՍՌՍձԻն եՕԱԳՈՅՆԸ
Սիւավ՛ փ էօթահիա ցի հայրենա կիցներուս
Բարձոէ-նքչ,
մշ կալին թաոաՆ
այն ղեղասւե
-
սիլ
քաղաքին
մկք,
ափ
մը ղա,լթականնԼբ
կրցեբ
էինք սչաՀոլչչաիլ,
աեղահանսւթԼնկն
Հրաշքով
ա–
ղաաաՆ
ԲէօթաՀիացի
մեր պաաու֊ական
աղղակից֊
նԼրուն
մօա :
Ազնուական
զերղասաանի
մր ղաւսէկ՝՛ քազա
-
քապեա
Ֆայիղ
Ալի պէյը,
ԿրԲ^^1"Վ
աեղացի
թուրք
երեւելիներուն
, չէր զււրծաղրեր
վերէն
ե–
կած
Հրամանը,
ու այսպէս,
քանի
մր
֊.արիւր
աուն
Հայութեան
խնայուած
էր Տէր
Զ»րի
ճամ
բան
բււնե լու
ղմբա խտութ
իւնը
:
Երանելի
քաղաքին
մէք Ա""զիր
չկաբ,
ոչ
աք
բարձրախօս
: Բայց,
լո՚֊րեբը
չրքան
կ՝րնէին
չա
վւաղանց արաղ,
շնորՀիւ
երկաթուղիի
Հայ,
յոյն
պա շտօնե անե բուն
կամ
արձակոլրղով
վերազար–
^ող
Հսէտ ու կտոր
Հայ զինուո
րնե
բուն
եւ սպա
ներուն
;
Տետոյ
ինչպէս
կ՝ըսէին
թուրքերը
մենք եւս սկսեր
էինք
իրենց
գՀմքերուն
վրայ
կարղալ
Համ
աձա յնական
բանակներու
յաուաքվսա–
զացումր
, իրենց
նաՀանքր
:
Այսպէս
, կ՝ենթաղրէինք
թէ
կացութիւնը
վ՚այլուն
ըլլալու
չէր
1917
18/՚1,
որովՀետեւ
ՀետզՀետէ
աւելի
ցանցառ
կը գառնա
յին
Իթթի
-
Հատի
կեզրոնին
առքեւ
աեղի
ու^ւեցող
աղմկալի
ցոյցերն
ու սլոռոաախօս
ճառերը
անգլիական
քտյլերգով
Համեմուած։
Այո,
երկու
տաբի
այս
ցո յցերը
, քա
Հ ա զնա ց ո ւթ
ի ւննե ր ը ծիծազե
լիէն
ա–
ւելի րան
մլձէ էին ;
Օրինակ
աոնե
լով
ուրիշ
շրք աննե ր է ,
տեղացի
թուրքե
ր ը եւս
ուղեցին
ունենա լ իրենց
սկաուտա
կան
իսում բր : Բանի
մը
ս րնղաՀա
րնե
րո
ւ
թուրք
վարիչ
չգան ե լով
, ՃաբաՀատ
ղիմե ց ին
մեր Հա
յ –
րենակիղնԼբէ
ն Աաա
վւա զարի
նչանաւոր
նուագա
խումբի
մէկ երկրորզական
անղամ
ին
՚. Տղան , զի՛՜
տ ակց արար
իմ Լ ան՛չ իտա կց արար
( աւե
լի
Հաւանա
կան
է վեբքինբ)
կր սորվեցնէ
անւլլի՚՚սկան
քայլեբ–
զը : Այն ատեն , մանուկներս
կր կարծէ
ինք ,
թէ
«Նա սլաս աակն
աւլուորիկ»ի
թբք՚սկ՚սն
թաբղմ ա
-
նոլթիէնւն
է ե՚լածր։
Պոլսէն եկած
ճա՚ւախօս
մը
մ էքտեզ
Հանե ց իւա յտա՚ւակութ
իւնը
եւ
Հ եռունե րր
աքսորել
տուաւ
իսեղճ տ՚լտն ՚.
Ունէ ինք
նաեւ
սլաչտօնակ՚սն
լուրե
բու
աղրիւր
մր։
Պ՚որրեր՚սբար
լ՚՚յո
կը տեսնէր՛
(կարծեմ
խր—
մորատիսլ)
թէսշ1լինակի
կէս
ծաւ՚սլ՚՚վ
Հավաս
թուղթի
կտորը։
Տտղթանակի
ձեւ՛՛՛ի
տրուած
«ռաղմ
աւլ իտա կան
նաՀանք^ները
վե
րք
չունէին
ա յլեւս
:
Բնաղղաբաբ
կր
՚է՚էտ յինք
թէ
Հ եռոլ
չէ վա իս–
ճանը
:
•Օր մր , տարօրինակ
չչուկ
մը պատեցաւ
քա–
՛լաք/՛ հա ր։ւ
թ Լւ ՛սն մէ ք։ Հա յ կա Լլան րանակր
բուռն
կռիւներէ
վե րք յաղթե
ր է իմրքաԼլան բանակին
եւ
Հա յկական
սլատո ւիբակոլթ
իւն
մ՛ը , ղլխաւո
բու
—
իք I, ւսմ
ր ԱՀարոնեանի
, Պոլփս եկեր
է
Հաչտութեան
րանակցութ
իւ՛ււն Լւ լ՛ր
ւէա րելէ. ւ :
ԱՀարոնեա՛՛ն
• • • Հա յ լւ-^անե^ր • •
•Հաւատալիք
բան
չէր։
ԱՀոլղալի
մէք տկարացած
մ1էր
ոլղեղնեբր
չէին կրնար
՛ք է Լլ ՚սն՚լա՚քէն
րմ բռնԼւ լ լուրին
՚քեծու—
թիւնր
:
Ե րե ւաԼլ՚ս յուիմիւնն
ի՚՚՚Լլ
Հ՚սւանա/չանու–
թեան
սաՀմտննԼւրէն
գուբս
Լլր Հանէ ր
այգ՚գիոի
գէ՚ՂՔ
՚^Ր՜ Պէտք
չէր շուտով
իսանգտվառուիլ,
յե–
տոյ
յուսաիսաբ
^ / ՚ / / " ՛ / ՞ ՛ ՜
Համար
: Ջէ՛^ ոլ՛
,
բազմա–
թիլ
անգամնե
ր
Հ՚սմ՚աձա
յնա կանն Լա լաւ
Պ" լիո
մ տ–
նե լր օրե ր՛՛ւ
իսնւլիր էր նկաաուած
, Լ՛ւ օրերր
եզեր
էին տաբիԿւԼ, ր : \Լյսււ ւՀանղե
րձ , իրար
են
անցած
Ր՚՚Լ՚՚ՐՐ–
0մա՛նք
իսաղ մր կը տեսնեն
այս
ղործին
մէք
, ուբիչներ՝
թիւրիմացութիւն
:
Բարեբաիսասւ
բ՛ս բ , ղէպքե րր
ղ աՀա ւէէմ արա–
՛լութեամ
բ կ՝ ր
՚1ւ
իմանա յին : ՀաշաութԼաան
է"նգ -
բանք;
Զ ի ն ա ՚ է ՚ ՚ ՚ ՚ լ ա ր : ՀայԼլական
թԼաբթել՛
կուգա
յին Հաստս՚տելու
լուբին վաւե րականութ
իւնւ ը ;
Արցո
ւնք
ել մպիտ
ամ էն
տեզ։
Ալ ե լիւ արցո լնք
քան
թէ
մսլի՚՚ո : Բայց անգամ
մ՛բ եւս Հայ
մոգո–
՚էուրգր
փրկուեր
էբ գերեզմանէն։
Եւ
այս
էր
կարեւորը
;
կտրգացեր
էինք,
թէ մեր գրօշ՚ո/լր
կազմուած
է կարմիր,
1լապւ.յտ , նարնքա՚էոյնէ
, սաԼչայն
չէինք
տեսած
տաԼլալին
: Այս սսլասման
մէք,
՛լի՛ շեր
մր
շԴյչասպաո
նԼ.րս Լլր մտնէ
Հօրեղրօրո
ր՚լիս՝
Ե
ր՜
ուանղր։
Հօ
լ՛ Լ. ւլբտ յ ր ս , առաքին
ան՚լ՚ոմ՛
Պոլիս
զա–
ցոզներէն
մին, վերաղտրձին
կր բերէ
Հանղէսի
՚ ^ է ք իրր ՚լարզանիչ
բամնուած
եոաւլոյնբ
:
Տաքոբղ
^ՐԸ, Ա՛լ՛է– վարմարտնի
րաբձրազոյն
կ՚ոբգի
աշա
կերտներս
II րո շում՛ տուած
ենք արղէն
Բեն իա -
մինին
Հետ
՛էէ՛ ր ի եւ վարի
շուկան տակն
ու վրաք
ընելով
զտ՚սնք
մ՚օ՚ոաւոր
ղո
յնե բ ր : ք1րո՚^լ
հոգը,թէ.
մասլալէններէն
մէԼլր
լայն
էր,
միւսր՝
նե՛լ։ Եռա–
գո
յնր
կը Հանգչէր
բո լորիս
լամբակի՛ն
վրա
յ ;
Երեք տասնեակէ
աւելի
տարիներ
Լ.ն անցեր՝
անԼլէ ասգին։
Տեսանք
ել կաղմ աԼլե րպե ց ինք
իսան–
ղավառ
Հանւլ է սներ , ուր սա։ անի
մեծոլթեամբ
եռաւլոյննեբ
կր ծածանէին
Հպարաօբէն
,
րայց
,
երբ կը գրեմ
այս տողերը,
մաբմնիս
վրայ
յոլղոլ-ա
ՄաԱկութեան ՓշատակԱեք
(Վարգանանցի 1Տ00ամեակին աււիթ-ռվ)
Բաւլցր
ե
րալ
^եր
գորովագին
, որոնք
քան–
ղա կուած
են մեր սրտե բուն
խո րը , ինչպէս
մ ար֊
զարիտներու
շարք մը ղիլթական
:
Ցիչատակնեբ
աղօտտվւայլ
եւ Հեռաւոր
,
ո–
րոնք սաԼլա յն մեր
Հ ո ղե ղէն էութիւնը
Լլեբտեց
է՛ն
եւ իրենց է՛՛որ գրոչմը
՚լրէ՚ն
մեր բարոյական
եւ է՛–
մացաԼլան
Լլեանքին : Անոնք,
տարիներու
րնթաց
-
քէ՛ն , մ եր
֊1
"ղեկան
յ ո ւ՛լո ւմն Լէբուն
աԼլունքր
ղար–
ձան
եւ աՀա
, մ՛եբթ
լն՛է մ՛եբթ , որպէս
ղ
՛ս
րնանա–
յին
բուրոււԼնալէա
ղեվւէււռ , կուղան
վւաղաքշել
մ եզ ել պատմ ել
անՀուն
քաւլց բութ եամբ՝ անՀե
-
տաց՚սծ
"է՚րելէ՛
գէմքերէ
, որոնցմէ
անէ՚րակտն
ա–
նուշ եբազէւ մր Հմայքը
կը մնայ
մի՛այն
այսօր
:
^Օրս
անՀունօրէն
բարի,
"՚-՚լէ՚՚լ*
վեՀանձն
նԼլարազ րէւն
ց՚՚լքը
ել Հա յրենաս իբա կան
չ՚՚ւնչը
կր
տէ՚րապետէէւն
մ՜եր տանր
մէք։
Ան նաեւ մեծ
սիբա–
Հար
էբ նկարչութեան
: Այգ
"էրը
բնածէ՚ն
էր իբ
՚քէքր,
էնչոլէո
ի
՛ր Հաս1
§աց
ո
ւլութ
իւն
ը եւ ճաշակը
:
Ան ղիաէ
ր , բնաղղա
յին ւլիտակցութեամ
ր , ե րեւան
Հանել
իլ՛ չ՚՚՚-րքը
ղտնուած
աբՀե ստալո
րնե լ՛ո լն
որմ անկար չութեան
մէք ունեցած
բացառիԼլ
տա
-
ղանէլները
, ինչսլէս
նաեւ
ւլանաղան
նկա բէ՛ չնե
բու
արմանէ՚քներր
: կր յիշեմ
մ
է
Լլուն անունը ,
որուն
քանի՛
՛ւ
ր
ղեղեցիկ
նկս՚բնԼւրր
կաէսուած
էին
մեր
տանր ւէէք, բայց –դոյակապ
՚լործը
մէկ
մ՚եթրէն
ա–
ւե լէ՛ երկար ^Արարատր
եւ
Աբարաաեան
ղաչտ»ն
էր։
Կբ Լլարծեմ
թէ
՚լչ՚՚՚-է՛՛
՚Լ՚՚բ^ոց
մ լն էր ">յղ նը–
Լլ՚ոբր
՛լ՛՛
բ
^՚"
յՐ"
է՛բ եւլրօր
ր նոլիչւած
է ր :
Այո
եւ ուրի՛շ նկ՚սրներու
կո ՛լքի՛ն , մեր
տան
մէք
Լլտր սլա տ ե
ր
ա զմ տ Լլան Լլււիլ ներկայացնող
ի՛ւ—
զանկաբ
մ ր : ՀՎ^արգան՚սնց
պատերազմ
»1»
էբ ա յգ :
Հայրս
ա յգպէս
՜ կ՝ անուանէր
ա յգ
նկարը
ուր՝
՚էա–
Հ անա
լոր
եւ սո լինաւո
ր
՛լ ինուո
րնե
ր
,
Հումկու
կեն՚լանէնեբու
քամաԼլին , իրարու
կր
բաէսէին
տեն՚լա՚լին
: Աեր
մանուԼլ
երեւակայութիւնը
շքա—
ցած
էր սպիտակ
, չքեղ
ձիու
մը ոստումով,
անււր
Հարուստ
բաշերով
վեբ
քԼ^"՛՜ած
ղլխուն
էսբոխտ
մ
է
Լլ շարմումովր,
եւ անոր
սանձէն
բււն՚սծ՛
բսցե—
ղէն
ՀԼ^
բոՈր՝
անտս՛ րակո
յս
մ՚Լյբ երաղ^ւել՚ուն
թ
՚՚-է՚չք
տուող
քաքն Վաբղանր
ոլէ՚ոք
էր րլլար
I
Հայբո
ան՚ղատոլմ
շնորՀով
Լլր պատմէր
մեզ Հայոց պաա–
մութեան
զեզեցիԼլ
ղի՛ւց՚՚՚ւլէւեբւլութենէն
գրոլագ
-
ներ։
փ^արւլանի րարձր
ե՛– ՚էեՀ
Հ՛" յրենաս
ի բութ ի՛ւ
նր , ա՛ւ քս վէին ութ
իւննե
րր
, յանփէՈ ււլն քաք
՛ալ ո բծու—
էմ իւ
՝1ւ՚ն1է ր ր
Լէւ աւա՛՛ղ անոր ՀԼյրոսական
մաՀր– • •
Ա
Լւ
ր
ւէւսւ քլա1լ"ղ
՚սչո՛ Լլներր չէ է՛ն մպտե
ր
սւ յլեւս
,
տէսրա՚Լ՚ս՚ծ
էին։
Եղբայրս
ուրե՚Լ՚ն
իրաւունք
ունէր։
Ա պ էւտաէլ
ձ էւ՛՛ւն
Հել՚սսը
՚Լաբղանր
չէր Լլրնար րլ–
լ՛ոլ : Մեր
"է՚րելի՛
Բաք^ւ Վաբղանր
Հոն , իր
ամեՀի
ձիէն
ի՚նԼլած
Հ սկան
է ր
սրտէն
արիւնոտ
: Ան
պա–
տեբա՚լմի
ղաշտին
վրայ մեռած
էբ իր
Հայրենիքին
սէրովր
Հիասքանչ՛
- ՚ :
Ա
քն ՚աոեն
Հա յրս , է
՛բ
չնորՀաւէտ
մսլէ՚տովը
կր ՚թւրա՚յնէ
բ
մեր Հողիներլ՛
։Ան կ՝րսէր
թէ
Հորես–
ներր չեն մե՚ւնէւբ
երբեք։
Անոնք
սերունղէ
սե -
րունգ,
մողովուրգին
սրտէւն
մ էք կ՚ապրին
անմ աՀ
եւ չատ
ս ի բուած
, եւ օրէ՚նակ
կր բերէր
Աբա
Գե
գեց է՛ Լլի վե
ր
ս՛ կենղան ո
I
թէ՛ւնր
եւ անմ աՀ
ութ
իւնը :
Այս
"է՛րելէ՛ նկտրբ
՛լ մր՚սէստաբար
միւս
նԼլաբ–
նԼ, բու
ն՚Լ՛ան
Հ ան՛լի ս՛ո
Լւ ւ էս աղագ կեանք
չունէր
մ՚Լ
,ր
տանր մէք : Կր յիշեմ , շատ
քիչ կբ ւՈ՚ար ան է՛լ՛
չրքանաԼլին
մէք ; ՇրքաննԼ
՚բ
Լլայէւն ուր
անԼ.րելոյթ
ձեռք
մ
ր
Լլ՝ան յա յտացնէբ
զա
յն եւ
մ ենք
պզտիկ
-
նեբս
չէինք
՛լիտեր պատճաււր
: Օր մրն ալ
եղբօրս
Հետ
նԼլատեցինք
որ
ուրի՛չ կտաւ
մ՛
բ
անցուցած
էին
ե լ՛ե"
ին եւ չեմ գիտեր
թէ
որքան ատեն ան
մ
ր–
նաց
տյ՚լպէս
, լուռ
եւ ՀԼտ՚լձամաՀ
• :
Տարիներր
անցան : Եւրոսլական
վւառաՀեղ
մ ր–
մ ո՛է կր զգամ
ա յգ
՛ի՛՛քր
՛լար ղան
իշին սչաաճաո
ած
աոաքին
զալր :
Եռագոյնի
այգ
մասունքը
ամէն
՜բան էր
մեւլի
Համար
:
Արիւնաքամ
մողովուրղի
մը միաԼլ
յոյսն
էր
Ան : Վեց
գարերու
երազին
իրականացման
չօչա
-
՛իե
լի վ՛ա սար , լաւագո
յն օրերու
Հ ալատքը
եւ
մ ա–
ն ա ւ՛՛՛՛է , ա^ւ Լլ՛" էսո լ թեան
ւէւշ՚՚տ
1
\ամբուն
՚էբայ
ղո
Հ ո լած
բա՚լմ ութեանց
սրբանուէր
արիւնր :
Վէճ չկաբ
էւբեն չուբք՛
այլ,
միս՚յն
ղոլբղոլ
-
րանք ել անսաՀման
սէր։
Հայութիւնր,
մէկ
սիրա՝
մէկ
Հողի, աոանց
ղալանանքի
ել
ղաղսւփա
յ
էստրութեան
կր սեղմէր
՛լայն իր կուրծքին
՚էբա
ու անով
զ օտեպնղոլած՝
ճ՚՚՚մբս՛յ
կ^ելլէր
էւր
վէր
քե բր
՛ք արմ անե
լու
:
իսկ
այսօ՛րր
- • - :
իբրեւ
մար՛է կր Լլարմրիմ , երբ Լլը
է՚ւորՀիմ
թէ
զայն ուրտցու^եր
կան։
Հող
չէ
սակայն։
Մայիս
28/
պաՀակնեբր
իր չուբքն
են ՚էիշտ
ե
՛իա՛՛յ անոր , որ
Լլը յանգղնի
ձեռք բարձրացնե
լ ա
նոր
՚էյ՚այ
:
ՀՐԱՆԳ
ԱԿՈՆԱ6ԵԱՆ
ՈղրաձայԱ ճիչհք
Տ ԻԳ Ր Ա Ն Ո
Հ ա յբ ե նի հին հողին կարօար ի ՛ մ սրաին,
Մ ո ո Լ ծ կեանքի փաոք երը սին,
Ւ «ամսաւ եւայ մարտաշունչ ոգիով,
^^էծ նահ2.ա\ձր–՛՛^ շ - ^ չ ը
=
Ոսկեգոյն արեւն ինձ իրրե.– րնկեր ,
ք.աոերս.ս համընթա ց աի-ւս^րի^ն մ^ունէր,
յա, Ա ս ԸԱ-^յիք^ք վ իր ա ւո՜ր եղնիկներ
Խսբ անսաստներուն մէ ջ մեր բախաը փնաււեւու։
Շարուե՜ր կող կողի մեր ճամբւււն վ րայ ,
Հպարա ու հսկայ արեւ ծ ծ ե լո վ , ^
Ո,ենգ ու դաւադիր մա ր դ ո ցմէ հհււո լ
րնսւթեան ծսվուն մէ ջ լոգանք կ՚աււնէին • • • :
Անտաեւին ափր,
հաղիւ ոաք կոխած,
ււարմիր արեւին շողերն հ ե ո ո ւն ,
Յանկա՛րծ հալեցան անհունին ծ ո ցը,
ինչպէս մեր ցեղին հաննարը պայծաււ - • • :
Ողբաձա՜յն ու խր ոի ա անասսւի խորէն ,
Թափորը ցեղին կարմիր աչքերո վ ,
Վիբաւոր սիրտով, փրփրուն ծովուն պէս
Սուր եւ փայլփլուն դաշոյններ ճօհեցին,
փէնոտ - ուրացող ողջերուն հանդէպ– • • :
ԵԼ
թափօրին մ է ջ է ն կրա՛կ աչքերո վ
Մէկը անոնցմէ, բ ի ւ ր հագարներէն,
կարօտը հայրենի իր աչքերուն մէ ջ ,
Իր խօսքր՝ րսաւ հրաշունչ ո գիո վ • • •
-
է՜հ,
դո՛ւք, ապերախա ուրսւցող ողջ ե ՜ ր ,
Ինչպէ^ս դո՛ւք մոոցաք արիւնր ցեղին
Ե
՛լ, դաշունահար ղ իակ ներր մ ե ր ,
Ե
՛լ խեղղամահ եղած, անէ ծ քր մամիկներուն,
Ե
՛լ Օիչերր Հ ա յ ո ց անմեղ մանուկներուն • • •
Մենք նահատակներ մարտիրոս ց եղին ,
Մարդակեր գ այլին Տիրաններուն
տակ.
Անոր մոլուցքին ղոհերն եղաք ,
Մեր անմեղ արիւնով, հողը շաղեցինք ,
ԵԼ
լոյս հաւատքով ձեր փաոքր հիւսեցինք • • •
Ա՛
ԸՆՏՐԻԿԵԱՆ
շակէէ յթբ
, Հ ամ ա լսա բաններր
,
երտմշտո
ւթիւնը
խան՚էա՚էա՜ռեցին
մեղ՛ եւ Հայրենա՚սիրական
զգա
-
ց ումն
Լ՛ րր մամ անաԼլ
մ ը նիբՀեցին
մ եր
մ էք : Բա
յց
Լլը
յէ՚չԼ՚մ
օր մր, մեծ մայրաքազաքի
մը էման՚լա
-
րանին
՛ք էք , յտնԼլա
րծ
գէմ
առ
գէմ
գտնուեցա
յ
՛յ եծ ՛է ար պետի
մ ր նԼլտրին
Հետ
որ ինծի
յիչեց
՛՛ւց
էւմ Հրօենական
տ՚սնս «Վաբղանանց
պաաերաւլմր»։
ՏԼւսողսւթեան
խաբկա՛՛՛նք
էր • . • ; Զեմ կար
-
ծեր–––
.^օրս այնքան
սիրած
նկարը
այս
նկաբչէ՚ն
՚լ՚՚Բ^ին
մէկ
վել ւարտաւէրոլթիւնն
էր Հաւանաբաբ
,
ել թերեւս
նմանոզոլթե՚սմբ
գծուած
էբ ան,
ար–
ուեստաւէէտի
մր կոզմէ : Երբեք
սլիտի
չղիտնայի
թէ ^այբս
ո՚^րտեղէն
զնած
էբ այգ
նկարը
եւ
ինչ–\
՛՛լէ՞" • Պիտի
չգիտնայի
նաեւ թէ
Հայրս
այգ նկա—Լ
րին
վերարտազրոլթիւն
մբ րԱալոլ
տեղեակ
ՀԷ"Ր \
թէ
՚լիտէր,
բայց
մեր մատղաչ
Հոգիներուն
մէք\
ՀայրենասիրաԼլան
՚լ՚լացումնեբը
արթնցնելոլ
եւ\
վա՛ւ պաՀելու
Համ՚սր վերագրած
էր ղայն Վարգա
նանց քաքերուն
: Ան աբգէն
յաւերմ
բամնուած
էբ
մեւլմէ
ել իր ղաղտնիքը
Հետը տարած
:
ԱաԼլայն
այս
սլաՀուն
կը խոբՀիմ
թէ ,
այո
Հարցումներուն
պատասխանները
ինչ ոբ եղած
ը լ
լան
, Հ՚ոյրս
իր նոլ՚ստակին
Հասած
էր։
Այսօր
Վաբղանանց
պատեբաղմի
\5^^ամ եակին
այս
Ք՚^՚ԼՑԲ
՚էերյիչումներուն
Հետ,
կը զղամ թէ
ւ1 ոգա
կան
ում մը զօրե՛լ,
գարերու
անՀունոլթեան
խո -
բերէն,
փոխանցած
է ինծի,
ն՚սէսնեացս
Հոգեղէն
ել նիւ թեղէն
ողին անմաՀ
•
Ան 1լ՝տպբի
մէքս իր -
րեւ
կանթեղ
մը մ շտավառ,
անբաման
եւ
լուսաչող
մէկ
մասն
է Լլեանքիս. կեանքիս
էսանղավ՚սաոլ
-
թիւնն
է, իմաստն
է, ուրիշ Հեաապնգոլած
ղեղե
ցիկ
եւ ափիլ
իտէաինեբոլ
Հետ ։
Ժ-ո՚լովոլրզի
մր գարաւոր
՚ղաամութեան
մէք
ի՛նչ աւելի
Հոէէեյոյղ
եւ անմաՀ
քտն իբ Հեբոսու
-
թե
՛ս,
քաք ութեան
, առաքինո,
թեան
գիւցազ
-
նեբ
՚լութ
իւններր
Հրաշագեղ–.
Անոնք
բոլոր
մողո–
վուլպներոլ
անցեալի
փառքն
են , երկիւղած
՚՚լաչ–
տամունքր
ել խորՀուրղր
անիմ՚սնալի
. . .
Անոնք
ներչնչարանն
են Հայրեասիրական
վեՀ
եւ Հողե
-
պարաբ
՚լգացոլմներոլ
, երբ մանաւանգ
, ՚ լ ե ռ
մա
նուկ,
մեր
Հոզիներուն
պատա աստուած
են ան
-
Հուն սէրով
ել
՚ԷՈլբգռլբանք
՚էվ
:
ԱՐՇԱԼՈՑԱ
ԽԱՆՏԱՆԵԱՆ
ԱԻԱՏՐԱԼԻՈՏ
նաւաՀան՚էիստնեբր
ղործտգուլ
-
ներու. պատճառով
անշարմո,թե՚սն
մատնուած
րլ
լալով,
կաոավարութիւն՜ր
որոշեց արմատական
ու
անմիքական
միքոցներ
ձեոք
առնել
կարմիրներու
Fonds A.R.A.M
