^ » ռ
11
9 ^
նՈՐ ՇՐՃՍՆ
ՍԸ
« Յուսաբեր
»
1քչակութա
յէն
Ընկերակցոլ. -
թ^ան
արձաււագբած–
յաշո ղութրւնները
եւ ՝իալի–
ֆորնիոյ մէչ Հ
-Հ
^այ
կբթազաԱ
Հիմնա
բ կո ւթ ե
աե »
կաղմոլթիլնշ
մեղ
կշ մ ղ ե ն
կարգ
մր թոբ֊,րգա -
հութիւննեբ
ընել եէ. վեբ առնել
լայն
Հնարալորու–
թիւններր,
ղոբս
ունի արաասաՀմանի
Հայրենա -
ոէր
Հայութիւնր :
էյաթ քանի
մր թօսք
առա
չինի մասին
է
Ընկե -
րակցոլթբւնր
երբ Հիյնուեէյաւ
քանի
մր
աարի
առա
չ,
Հիմնագրրներէն
քաեի
մր
Հողի
ՁՆՕՕ
ոսկի
արամաւէրեցին
, ի"կ Փալանճեան
քոյրերբ
2ՍՍ0
ոսկի,
րրեսց
եղբօր
յիշաաակին
Հաեգանակոլ -
թիւնր
շարոլնազուեցաւ
եւ աարի
մր ետք • կարելի
եղաւ
գեել
Հողր
12.ՉՍՍ
ոսկի արժէքով
(այմմ
նոյն
Հողրն
գրեր բարձրացած– է
Հաղար
ոսկիի)։
. «էէուսարւր» Ա չազոլթային
Հսկերաղցու -
թեան Տաե
զառուցում
ր
սՎսաւ
անցեալ
տարի՛
մինչեւ ս այրսր
վերչր
կ՚աւարտի
չիսութիւնր
1
Ութ
յարկաոր
՚ ^ ս զ ա յ չէ
^Աքրե
մէչ կան
ՀՀէՏուսա -
բեր»ր
թմ
բաղրութեաս
, ղարչութսան
,
ասլարանի
բաժրեեերր
, եբզրորգ
յարղր յատկացուած– է մո–
ղովրղաղաե
աղում
բրէւ , մ եՕ֊ թատրոՍբ
մրել
՚Հքշան
ՓալաՍէւեան
մ
ատե
ՍագաբաերՍ
, յաԼորգ
յարկե -
բուն մէչ են Հ՛ Կ՛ ւԱաչր, ՀՀ
,ամ
աղգա
յ րե»
Ո
, «Նա–
ւասարղ»ի
, Հ. 8– ՛ի .
Արրտ,
Ա իութեան
րեղար ~
ձակ սեսեակնեբր,
երկու
մեծ֊ սրա––.սերով։
Հ^րի
չորս յարկերը
յատկացուած
են բնակութեան
յար–
կաբաժ֊րնսե
բու
, որոնք
վարձու
սվրտր տրուին ,
ինչպէս
նաեւ գետեայարղր
չորս խաեութււեբը,
եւ
ընգարձակ
մթերանոցը,
որ արղէն
վարձու
տըր–
ուած
է տարեկան
է)ՍՕ
ոսկիով
։
Շէնքիե
կառուցումը
պիտի արմէ
մօտաւոբա
պէս
4Ս.ՍՍՍ
ոսկի , առանց
Հաշուելու
Հողվւն աբ-
մէքը։
ս՝ինչեւ
Հրմա Հանգանակուած
է
^0
Հաղաբ
եգ . ոսկր , մեծ մասամբ
Աղիպտոսի
մէչ
, արտա–
սաՀմանէն
ստացուած
գումարը
3
Հաղար
ոսկիէն
պակաս է ։
իմաստուն
ու Հեռատես
կաբգագբութեամբ
անմիչապէս
գնոլեցան
շինանիւթերը,
որոնց գի -
ները
այՓմ
կրկնապատկուած
եե ;
Ընկեբակցոլթբւնը
այս Հ իմնա րկո ւթ իւնը իր
բուն
կոչում րն՝
մ
շակուիժային
նպատակսևբու ծա
ռա յեց^ե
լու
Համ ար , մ ե ծ ղոՀո
ղու թիւն
մ
ր եւս
ստանձնեց
, ապսպրելով
երկու տողաշար
մ
եքենա–
ներ ,
ՅօՕս
ոսկր
աբժ
-էքով
; Ասոնք պրտր
տեղաւոր–
ուին
նոր տպարանրն
՚էէչ,
շէնքրն
կառուցումէն
քանի
մը ամ
րս ետք
:
. ^ յ * ՝..՛.՝
.•՝՝՛՛
Այժ֊մ
կ՚ուղէրնք
վեր
առնել
այն կէտը,
\թէ
ինչպէս պաաա^եցալ
այս յաչո ղութ
իւն
ը , որ
կըր–
նայ
օրինակ
ծառայել
ուբրշ
գաղութեերու
I
, .Անտարակոյս
ամէնէն
առաշ՝
գաղաղւարը,
նը–
պատակը,
ձսռնարկի
ոգին է
.•;–.^;տ––.
/•սւ
յց ամէնէն գե գեց էկ գաղափարները
. գործի
չեն վեբածուէբ
, երբ չկան
Հաս
ապատասիսան
կաղՍ
ակե րպութ
րւն ուղե կավա բութ
իւն :
« Յուսաբեր » Աշակութայրն
Ընկերակցոլ -
թի*–նը բախտաւոր
եղաւ, որ առաչին
օրէե ղե կա -
վարութեան
մէչ
ւէ աան , Հայ
մ տաւո բականէն
։Ո
՚գ,.
ղոբծիչին
կողքրն
, Հա յ ղրամատէբը
, ճարտարա -
պետը , ղործաբանատէրը
, մարգիկ
՝ որոնք գրպա
նով ու սրտով Հաւասարապէս
Հարուստ
էրնէ
կաբե
լի է ըսել
, որ լա
յն Լափի
վյ՚ա
յ
առաչին
աղղայէն
տնտեսական
ձեռնարկն է,ուբ Հայ
միտքը
ու
Հայկական
գբամը
այնքան
սերտ գործակցու -
թիւն
կ՚ունենային։
է
Պիտի առարկուի, թէ Հ • Բ • Ը •
Միութիւնը
կայ։
Տարբերութիւնը
մեծ է, վերչինը
իր
նրլթա–
կան
մ իչոցները
կարողացած
չէ լաւագո
յն կե րպով
օգաագո րծե Լ ու յաճախ
օգնած է ո չն չու
թ իւննե •-
բու
, ո րպէսղվ, անոնք պա յքարին
Հա յ կաղմ ակե
ր -
պոլթեան
մը գէմ։
Օգրպտոսի
մէչ կան
Մ1աս1ւեսւկ
մը միութիւևԱեր, Հ.
Ը. Մ - ը ա1ւոնցմէ աւելի
մեծ գ ործ եը չտեսաւ
գոնէ Եգիպտոսի
մէչ։
Բա
յց մենք
չենք
ոլղե ր ղբաղի
լ ոլրի
շթն ձա -
խողութիւնով,
այլ միայն
պարղել
նոբ
Ընկերակ
ցութեան
յաչողութեան
ղաղտնիքը
ւ
կարելի
եղաւ Հաւաքական
իտէալոփմը
վարա–
կել
գո րծ
ին
մ ասնա կցո ղնե
րր
անխտիր :
Փառքը
փնտռուեցաւ
Հ ա ւա քա կան
յաչողութե
ան մէչ,
նոլիբատոլաւերը
պէտք
անղամ
չտեսան
, որ իրենց
տուած
ղումարները
ովսաննաներով
յայաարար
—
ուին է Բա
յց , ղոբծի
ղա րգացմ ան Հեա
ղոլգլնթաց
ղո-էՈղութեան
նոր քայլեր
առնուեցան : Հանգա
—
նակոլթեան
երրոբգ
եւ
ձորրորգ
անգամ
մասնակ -
ցողնելւ
եղան ։
Եւ Հաւասարապէս
գնաՀատե
լի էին գ րամա–
աէրի
մր մէկ անգամով
տուած
Հաղար
ոսկին, ու
պարղ
բանուորի
մր, արՀեստաւորի
մր
խնայելով
արամագրած \ ոսկին։
Աղղային
իսկասլէս
սքան
չելի
ձեռնարկ
մր, իրապէս
մողով րգավաբ
ոկրղ–
Բ
՚ ՚ ՚ յ ն ք ն ե ր ո լ
Հիման
վրայ կառուցուած
կաղմակեր–
պոլթիւն
մր Հրապարակ
կ՝իչնէր
։
Հայու
շինարար,
պաշտելի
ոգին
գեղեցկօբէն
սւրտայայաուեցալ
նոր մամանակներոլ
այս Հտա–
ճար
»ի
կառուցման
մէԼ։
ԱնշաՀտխնգրոլթեան
ՊատմակաՕ ևկեղհքյի
մը
հ/ՄԲ՛
— «Սիոն » Երուսաղէմի պատրիարքու -
թեաՍ պաշտօՍաթերթ֊ը, հետեւեալ տ ե ղ ե կ ո ւը ֊ ի ւն –
եերը կը հաղոր դ է Ս • Գրիգոր էուսաւորիչ ե կ եղե ց
ւ ո յ մասին, նկարագարդման աււթիւ (11)50 Դեկ–
տեմրեր)
Եբուսաղէմ
ի Ա • Յարութիւն
Ա այր
Տաճարին
մ
էչ
, Հա յոց Ա • Գրիգոր
Լուս տւո
բիչ
ե կե ղե ց ին
ու–
շադրաւ
է
իր ոճի
մ իու թեամ
բ , ել նմ անը
չունի
բովանգակ
սրբավայրին
մէչ։
Ոճը ռոման
է
բայց
յօրինուածքը
Հայկական
է
, ըստ օտաբ ել Հայ^
Հնագէտներու
վկայութեան
%
Մեր
աղգ՛
ալանղութեան
Համաձայն Ա՛ Գրի
գոր
Լուսաւորիչ երբ այցելած
է
Եբուսաղէմ,
ճղնած
է
Գիւտ
Խաչի
մէչ, այգ պատճառով իբ
անուանր
վերանուիրած
են Հայերր այս եկեղե -
ցին,
ղոբ Եւրոպացինեբր
Ա . Հեղինէ
կր կոչեն ,
իսկ
նաիսապէս Ա՛ Խաչ կր կոչուէր :
Ա • Գրիղոր
Լուսաւորիչ
ե կե ղե ց ի ին
առաչին
կառուցում
ը կը վե րաղ
բուի
Հա յե բուն :
Համ ա -
ձա յն արդի
Հնագէտներուն
, ե կե ղե ց ին
ղո յու
թիււն
ունեցած
է
նաիս քանԽ ա չակիրնե
րր ։ Հ. ՚Լէնսան
,
Ա • Տեղերու
Հնաբանութեան
աբգի
մեծագոյն
Հե–
ղինակութիւննե
րէն , իր «՛Նոբ Եբուսաղէմ
ը» ղրլ -
իսա լոր
աշխատութեան
մէչ,
մ անրամ ասն
քննու–
թենէ
վե ր9
Կ"՚–կ այ ա յն եղբակացու
թեան թէ Խ ա–
չա կիրներր
չեն ո բ կառուց ած
են ղա յն
նախապէս
ա
յլ վե րանո
բող ած
մ իա յն : Հա յու թեան պէտք
է
վե
րաղ բել եթէ Խտչակիրնեբէն
չիղար։
ՈրովՀե -
տեւ Ա • Յարութիւն
բովանղակ
Տտճտրբ, թէ կոս
տան
գի ան ո ս իւ չինել տուած ր եւ թէ վերչը
ղա յն իր
աւերակներէն
վե բականղնող
Մ ո տ
է
ա ղո ս իւն ր ,
Հռովմէական
կաթողիկէի
ոճով եղած
է
: Ա • Գրի
գոր ե կե ղե ց ին
ի։ր յօրինու ածքռվ
ղու րս կբ մնա
յ
ա յս ոճէն , նո յնիսկ
Հակաղ իր յօրինուածք
ունի
վերո քիէշեաքին Հետ :
Խաչակիրներէն
աոա9 ել անոնց օրով,
ինչպէս
եւ արաբական եւ թրքական
տիրապետութեանց
չրչանին՝
Հա յե բու
սեփակէսնութ
իէն
ճանչցուած է
եկեղեցին
, ինչ որ կբ վւասւոէ թէ շատ Հաւ
անօրէն
նախապէս ալ Հա յերու
ձեռքով պէտք
է
կան գնած
րլլար .
Հակառակ
իր գարե
բու
Հնո։ թեան
ել քա լքա -
յում
ին , արուեստի
ճաշակ
ունեցող
րոլոբ ա լցե -
լուներր
իոոբ տպաւ որու թեամ
բ
մ իշտ
ղիտած են
ղա ւն , Հմա/ու ած մատուռի
ճսւ րտա րապե տական
կիծերուն
էական
Համ
եւ^ ատո
ւ թ ե՚ն^ւե
րէն
, եւ կա—
ռուցու ածքեն
Հնաղրո
էմ նե րղ ա էնակռւ իմենէն : Ան
Հրամեչտ
էր ՚վ՚րկեյ
, էվե րարմեցնե
լ աքս գեղե
ցկոլ–
թիւէ,^ւր , ենլթս՜ւոեեւոյք
ղա ւն
ւք ե րանր րոդյ^Ղ մ կ :
• ^
ր
՛Ա • Աթոռի
Մ իաբանոէ
թիւնր
, ի ՚գի՚ն
- բաղմ ա -
պե,.սի գմուարա
թեանէք , տարի
՚1
։եր
սւոա9 ւա9ողե -
ցաւ ստանաք պետական վար քու թենէն
վերանորոգ–
մ ան
անՀ րամե շտ արտօնու
թիւնր
. եւ իր
սնտուկէն
տրամագրել
պէտք եղած վարկերը :
Տասը տարի առաչ
վե րանո րոգում
ը եղած եէ,
վերշացած էր աբգէն։
Եկեղեցին
ամբողչովին
սա–
լարկուեցաւ
սբբաաաչ
մարմարով, վար առնուե -
ցան
որմերուն
բոլոր
գմբախա
ծեփերր ,եւ երե
ւան եկաւ
եկեղեցիին
քարեղէն
մասը իր
բովանղակ
շքեղութեամբ
։
Գասերուն
փայտեայ
Հինցած
բաղբիկնեբը փո
խանակուեցան
Հայկական
գծագրոլթեամթ
պղնձեայ
բաղրիկներով
: Բանգուեցան
փայտա -
քան ղա
կ
իսաչկալնԼրր եւ
եկեղեցիին 2 կողակ -
ներուն
մէչտեղ
շինուեցան
Հայկական
կաթողիկէի
ոճով եւ ղունաւոր
մարմարէ
սիւներով
երկու
խո
րանի նոր խտչկալնեբ : Եւ Հայոց
Ա. Գրիղոր
Լու
սաւորիչ
եկեղեցին կր յայտնոլէր
իր
Հայկական
ճարտարապետութեան
Հտրաղատ
գե
ղեց
կու -
թեամբ
:
կը մնար իր ղաբաւոր
ոճին մէչ
վերակառուցուած
Հայոց այսսեվւականու
թ իւն
ր ղարղարել
մեր աբ–
ուեստին
իբական
ձայնր
, խորՀուրղր
ստեղծող
նեարներով
, որոնք սրբատաշ այգ տաճարի
ներ -
քին
ոգեղէն
Հանգերձանքր
պիտի
կաղմէին։ \,կա -
րիւչն է ր ծ անօթ ճարտարապետ
եւ արու ես տաղէ տ
Պ– Մարտիրոս
Ալթոլնեան
: Շրչտնաւարտ
Փտբիղի
Գեղարուեստական
վարմաբանէն
։
Հանղոլցեալ
կիւբեղ
պատրիարք
1944«^5«
Պէյ–
բութէն Ա՛ Աթոռ
Հրաւիրեց
Ալթոլնեան
։
Համա
ձա յն պատբիաբքքւն եւ նկաբիչին
մ իչեւ
կնքուած
պա
քմ անաղ րին , Ա • Գրիգո
ր
Լո ւս ա ւո ր ի չ եկեղե -
^ ց իւիւն Համար պիտիւ սլատ րաստո
լէ ին քսան եկեղե -
ցական պատկե րնեբ
, որոնց
Հ ինղ Հատր
մ եծագիբ
,
շուրչ
12
քառակուսի
մեթր տարածութեամբ
; Նը–
կաբներր պէտք է ՐԱա քին ինքնատիպ
յօրինումներ
,
կրօնական ել աղղ ա յին
միաւո բումնե րով , ո բոնց
պիտի
իսաոնուէին
բիւղանղա—Հա քկական
ոճի
տտրրեբ
, նե րղա
շնակ
Եկեղեցւոյ
յօրինումին եւ
մ թնո
լորտին
յ
կամքէ անկախ պատճաոնեբով
, պատե բաղմ ի
աղէտ
եւայլն,
գործր
երկարաձգուեցաւ։
Աակայն
Հոկտեմբերի
(1950)
մէչ արգէն
վերչացալ
ել
^ ն –
Կ^՚-կէ գեղարուեստական
շրչանակներու
մէչ ա -
ղոլցուած
ելօծուած, կըղարգարեն
Հայոց Ա.
Գրիգոր
Լուսաւորիչ
եկեղեցիին
պատերր, վեբա -
ծելով
սրբավայրր
աղղա
յին արուեստի եւ խոբ-
Հոլրղի
Հբաշալիքի
մր։ Աբուեստր
կրօնքին մէչ
ծնած կր միտի
վերստին
գէպի
կբօնքր ,
աւելի
^Ի։Դ կըձղտի
ինքր
կրօն ղառնալոլ։
ԱՀա թէ ին
չու
նկարհչ Պ– Մ–Ալթունեանի
եկեղեցական ա քՍ.
պատկերնեբր
կը ղաղրին
կարծես
կրօնական
պտակերներ
րլլալէ, կբ գառնան
պատկերներու
ս
"ք"՛^՝^
՚՚՚երձոլլուած
աղղային
նկարադիր -
"– ներո^լ եւ։ ո դ ինքնեւբոյն
տարրերու
ել
գեղեցկոլ–
թետնղ, կբստեղծեն
մթնոլորտ
մր՝ որաստուա -
ծոլթհլնր
րնգունելու
Համաբ
սրբագործոլսէծ
է
այլեւս
...
\ –Հ, •
բաղմաթիլ
օրինակներ
. եբկրաչափը,
Հաշոլապա -
^ (Լ
՚
Դ
"է
՚^Ի^.Ռ
՚
քարտուղարր
ոչ մ էկ
նիւթական
վարձաաբութիւն
կ՝ակնկալէին։
կազմակերպական
ոչ մէ կ ծ ա
|Նք
, այս բաղմաքւիւղ ձեոնարկր ստեղ–
ծ ե լո ւ եւ ղարգացնելու համա ր :
•տ
Յուսաբեր
>> եւ անոր
շու
ր չ
Հաւ ա քո
ւած
մ շակութա
յին կաղմ ակե բպո
ւ թիւննե
բ ր ,
առանց
նիւ թական
լա
յն Հնաբաւո
բու
թ իւններ
՜
Ունենալու ,
երեսնամեակի
մր րնթացքին
, Եղիոլտոսի
եւ
առ -
Հասարակ
Միչին
Արեւ ելքի
Հայ
ղաղու
թնեբուն
Համար բարե րար
ղործ կատա րած
էին : Այմմ ա -
ւելի
լա
յն Հնաբաւո
րու
թ իւններ
կր ներկա
յանան
անոնզ առ
^եւ :
Եւ աՀա նմ ան կաղմ ակե բպո
է թի<ւն
մ ր
Հիւսի–
II ա յին Ամերիկա
յի
մ էչ՝
«Հայ
կրթական
Հիմնար–
կո ւթիւն ր» , տարրեր է անունր , բա լց
աղգա
լին
գաղափարականով
տոգորոլած
նո լն մարղեկն
են ,
Հայ
մշակոյթի
ղարղացումով
խանղավաււ
Հաւա —
տաւոր
աղւլա յիններ։
Հիմնագիրներր
նիւթական
կա
րո
ղո
լ թ իւննե
րո
լ կողքին
ունին
նաեւ
ձեռնա—
Հասութիւն,
փորձառութիւն
եւ ղոՀողութեան ո —
ղի • Անոնք տարիներէ իվեր աբգէն
կ՝օմանղակէ
ին
մշակու թտ/ին
ձեռնարկներու
, բա ւց ալս
անղամ
գործր կր ղնեն
կաղմ ակե րպուած
Հ իմ ե բու
վբա
յ ,
նո
քն ատեն արամ աղբելով
կա րեւո
բ գում ա րնեբ ։
Անոնց օրինակր
պիտի
րլլայ վարակիչ եւ մօտաւոր
ու Հեռաւոր
շր չ ան սւ կն ե ր էն
տնպա
յմ ան
պիտի
ստանան
նո ր օմանղակոլ
թիւններ
։
Հիւսիս.
Ամերիկայի
եւ Եղիպտոսի
դաղութ
նե
րէն ետք, կուդան
Լիբանանի ու Ֆրանսա
լի գա–
գոլթներր
, ո րոնք
իրենց
թիւ
ւով ու
տնտեսական
գիրքով
ի վիճակի
են նման
ղործեր
գլուիս
Հանե ֊
լ ո ւ ։
Գիտակցութիւնր
եւ աղղային
ոդին չեն
պակ–
ոիր
երկու
ղաղու
թնե
բուն
մէչ ալ։ Նոյն
վայբե -
բուն
մէ^ ալ կան մարգիկ^
որոնք տեսած
են տա–
րադրութիւ
ն , մ ասնակցած
ենՀալ աղա տաղ բա -
կան շաբմման,
տեսած
են կեանքի
նեղ պայման
֊~
ներ , իսկ այսօր
յաչողած
են տնտեսական
կեանքի
մէչ
եւ
ունին
վա րձառու
թ Իւն , աղղալին
ղդացում
ունիւթական
լալն
միչոցնեբ։
Աքս
երեք
աղդակ -
նեբոմ
կարելի է Հրաշքներ
ղործել
։
Ապացո
յց
«Համաղղային »/
փառաւոր
դոբծը
Հայ
ճեմարանը,
աաբ,
իբբել
Համագաղւաւ–
թային չաՀ, Պէյրութէն
իր լոյսերր կր տարածէ
ղաղթաշիսարՀի
վրայ
ւ
Ատենօք
մեր Հայ Հարուստնեբր
րնդՀանրա -
պէս
լըվանդէն՚//ձ^
էին^ ոբոնք մտաւոր ու Հոգե -
կան ոչմէկկապ ունէին
իը^նց
մողովուրգին
Հետ
Լւ այղ սլատճառով իսկ ղէմ էին անոր
աղղային
շաբմումներուն
։ Աչթէ անոնց աչակցելու,
այլ ա–
՚Լոնց դէմ պայքարելոլ
Համաբ
ստեղծեցին
րարե–
սիրական ու քաղաքական
կաղմ ակե բպո
ւ թ իւննե
բ ։
Հայ
նոբ ղաղոլթնեբու
մէչ աննչմարելի
կեր
պով մեծ վւոէիո
խու
թ իւն մը կատարուած է: Ջար–
քա
է Հայ արՀեստաւորէն
ուղիտակից
Հայէն
առաչ
եկած
են նիւթական
լա
յն
մ իչոցներ
ունեցող
ղ որ–
ծ արքսնատէ բեր , աղատ ասպարէ
ղի Հետե լութեր ,
կալւ-ւ ահ ատէ րե ր : Մ արղիկ
, որոնք
ղրամ
ր
իրենց
Հայրերէն
չմառանղեցին
,չարքաշկեանք
ապրեցան
ք
տառապանքներ
կրեցին
, Հոգիով
աղնուացտն ու
երբ
նիւ թական
յաչողու
թիւններ.
ու նեցան , զգա -
ցումնե րով ու բարքե բով
մնա
լով
Համ եստ ,
մ ի -
չոցնե
ր փնտռե ց ին իրենց
աղդին ու
Հա յրենի
քին
/աո ա^ղ իմ ու թԼան սատար
ելո
լ Համար
։
Հայ
մտաւ ո րական
ին , գո րծ իչին ու դրւսմա -
աէրին
ներդաշնակ
գո րծա կց ո ւ թ իւն
ր
Հրաշքներ
պ՛ տի ղործէ
մեր
մ ողովոլբդին
մէչ։ Ոչ մէկը ի -
րաւունք
ունի
միւս դասին
վրայ
նա/ելու
արՀա -
մարՀանքով։
Մ աաւ ո րականնե
ր , ղործիւչներ ու -
նեցած
ենք, ոբոնք
ոչինչով
օղտակար
եղած
են ի–
րենց
մողովոլրգին
, նոյնր
կարելի է ըսել
կարգ
մր Հաբւստնեբու
Համաբ ;
Բայց էական է, Հանրային
գործի
յաչողու -
թեան
Համար, որՀայ միտքին.
Հայ Հոգիին,
Հայ
բազուկին
կողքէն
Հրապարակ
գան
նէւ
թական
դո րծօննեբբ
։
Այս տեսակէտէն
լայն
Հնարաւորոլթէւննեբ
ստեղծուած
ենմեր ղաղու թներուն
մէչ,
որոնք
մեծամասնութեամբ
այլեւս « գաղթական » չեն,
ա/լ տնտեսական
ղոՀացա
ցէչ դիրքեր
ստեղծած
են , նոյն ատեն
աղղային
ղէտակցա
թէւնր
բարձ -
բացած է :
Նախաձեռնութեան
ողի ել
կաղմակեբպական
շնորՀ
ունեցող
ղաղափաբապաշտ
մաբդիկ
նախա
խնամական գեր մր ունին կատարելիք
նոբ չրչա -
նին մէչ, իփառս
աղդային
վերել^ին։
Գ՛ Լ*
Fonds A.R.A.M
