HARATCH, du 3 janvier au 30 juin 1951 - page 154

* & Ա ՌԱ » *
Փարիզի քտ.6աոյսիկն առնելով մենք հրատա -
րակեցինք այգ թԼրթէ մէկ աշիատակցին աեսակ–՛
ցոլիժիւնր ֆրանսսււլի րանաստեզծ Լիւք Անառէ
Աարսէլին հետ։ ինչսլէս ՀՀայրենիք»ի րնթեր -
էլոզներր ւոեղեկացա^ւ այգ տեսակցութեան նկա -
րագրոլթենէն , Լիւք Անտռէ Ա՛արսէլ կտորներ
իՅարգմանել տուած է Գրիգոր %արեկացիի ^ Ոզ -
րերգռլթիւն»ր եւ այնպէս հմայուած այգ գոր -
ծով, որ գարձած է Հայոց գրականութեան գե -
ղեց կութիւններր տարփողող մր Ֆրանսա յի մէք՝
իր յօգուածնե րով եւ գասաթօսութ իւենե րով ՚.
Լիւք Անառէ Մարսէլի հետ տեսակցութեան
նկարազրութեան մէք ուշաղրալ կէտերէն մէկն
այն նամակն է, որ Արմէն Գարբինեան անունով
ֆրանսահա յ երիաասարգ բանաստեղծ մ ր դրած է
Լիւք Անտռէ Աարսէլի : Ֆրանսահայ այգ եբիտա–
սարղր , որու բնաստեզծ ութ իւննե ր բ արգէն լո յս •-
կ ր տեսնեն ֆրանսական գրական պարբե րական -;
ներու մէք, հայերէն չի գիտեր։ Այգ հայ երԼւտա–^
սարղր գրած է Հա յոց գրականութԼււն ով ՀԼւա ցած \
ֆրանսացի բանաստեղծին հետեւեալրւ
— « Երբ կարդացի ձեր յօ դ ո ւ ա ծ ն ու թարգ –
ւքանուր իւնները , |Ն1|նմտանքս սկսաւ գիս տան - ՚
ջել, թ ֊ է ի՞նչպէս ես, ե այ անուն կրոդ երիտա­
սարդ, լքինչեւ այսօր անգիտ ացած ելք ա յ դ հրա­
շալի գ եղե ց կ սւթ իւնները • • • Առաջին անդալք ըլ -
լալով ինք ցինք ս հպարտ գգացի հայ անուն ւքը
կրելուս եւ––– առաջին անգամ նաեւ, մե ծ ամօթ–
մ ը , անկէ այդ ք ան հե ռ ա ն ա լ ո ւ ս » ։
Բանի մր չաբաթ առաք ^Հայրենիք» հրաաա–
րակեց թղթակցու թԼււն մ բ հա յրենակց ի մ ր մաՀ -
ուան մասին։ Գբեթէ ամէն օր մաՀուան մր էո՚֊ւ՛
Հագո րգո ղ սովո բական թղթ ակց ո ւթ իւննե րէն
մ էկն է ր ատիկա , որու մ էք , սակա յն , ուչազրաւ
կէտ մբ կար : Հանզուցեալ Հայրենակիցբ քսան
տաբի առաք կորսնցուցած էր իր կինբ , որ իր ե–
տեւ ձղած էր մէկ տարեկան մանչ զաւակ մբ։Հան–
գո ւց ե ա լ Հա յրենակց Լւ Հօրե ղրօրո րգի ին Կինը
Հո լնգա րուՀ ի մ ր, ոչ մ իա յն թնամ ած է մօր է որբ
մնացած մանուկր, այլ Հոգ տարած է, որ ան Հա­
յերէն սորվ ի Հ Այմմ , 21 տարեկան երիտասաբգ է
ա յղ տզան , ոբ Հա յերէն թօսԼւլ , գրել եւ. կարգալ
գիտէ ։
Գերմանիայէն այս երկիբբ հասած մեր տա -
րաղի րնե բէն ոմ անք ամ ուսնացած են օտա բնե բու
ռուս եւ գերմ ան կիներու Հետ ւ Ա՝ եղի Հպսած
ստո յգ տեղեկութ իւննեբով Հա յերու Հետ ^էք-ու-Ա–
նացած զբեթէ բոլոր ռուս կԼ՚ներր եւ գերմանու -
Հինեբէն ոմանք Հայերէն կը ԼսօսԼւն եւ Հայերէն
սոբվեցուցած են իրենց զաւակ^էեբուն ; ՄեղԼւ ծա­
նօթ են այս երկրին մէք մեր ե ր իաասա րղնե բուն
Հեա ամուսնացած տմերԼւկացԼւ աղքԼւկներ, որոնք
Հա յերէն սորված են եւ աղատ Հա յերէն կր խօս ին
նոյնիսկ Հայկական մողուինեբու մէք :
ԱՀա , մէկ կողմ էն , ֆրանսացի բանաստեղծ
մ բ, որ Հա յերէն չղ Լւտնալով , թարղմ աննե բու օգ­
նութեամ բ կր ծանօթ անա յ Հա յոց ղ ր ա կան ո լթ ե ան
գտնձերռւն եւ , անոնցմով սքանչացած , Հայ մո -
ղովռլ րգԼ՛ ստեզձ ազ ո բծական Հանճարի քարոզիչը
կր գառնա յ Ֆրանսա յի մէք՛ աՀա ՀունգարուՀ ի
մր , ոբ որբացած Հայ մ անուկ Լւն Հայերէն սորվե­
ցնելու Հոգը կր ստանձնէ • աՀա բազմաթԼւլ օտար
կԼւնեբ, որոնք Լւրենց Հայ ամուսիններու սԼւրոյն
Հայերէն կր սորվին եւ Հայ կր մեծցնեն իրենց ղա­
ւակնե րր : Ա ինչզեռ , մ իւս կոզմ է , աՀա Հա յ երի­
տասաբգ մբ, որ Հայերէն չի գիտեր , ռբ օտարէն
կբ տեղեկանա յ գԼւնք ծնող մողովուրղի սքան չե լի
ստեղծազո րծութ իւննե բուն մ ասին եւ խզճԼէ խա յթ
ու ամ օթ կր զղա յ Հա յերէն չգիտնա լուն Համ ար :
քանցանքը , էականա բա բ , ա յգ Հա յ ե բիաասաբ–
գին չէ , որ ինք Հայերէն չի ղԼւտեր։ Անիկա իր
մ օբ կաթէն չէ , որ պԼւտի ստանա ր Հա յերէնր , ա յլ
մօր չբթունքներէն , որոնք զլացած են սորվեցնելու
այգ աղուն Լւր մօր լեղուն :
Նա քեցէք մեր չուրքր Հոս, Ամերիկայի մէք ,
ուր անթիւ , անՀամ աբ են Հա յ ծնոզներր , որոնք
արտաքսած են իբենզ տուներէն Հայոց լեզուն։ Լքւ
այգ ոչ միայն այսպէս կո չուած Հայ բաբձր գա–
սոլ առե ւտ ր ա կաննե րու , մտաւո րականնե րոլ եւ
ազատ արռւեստնե բու Հետեւող Հա յերու , այլ եւ
չատ անգամ պարղ , Համեստ Հայ րնտանԼւքներու
մէք։ Բանի մր բառ անգլիերէն սորված կիսա -
ղրաղէտ Հայ ծնռղքյեր կր ղերագասեն իրենց զա -
ւակնեբու Հետ Ի՚ւօսիլ կոտրտած անդլԼւերէնով եւ
ոչ թէ մեր «մեծասքանչով» , ոբ Հիացում կը պատ­
ճառէ օտարներուն :
Մենք գիտենք, ոբ մեր նոր սերունգի մեծ մա­
սր, գմբախտաբար , Հայերէն չի ղիտեր շնորՀիւ
ծնողներու յանցաւոր անվւո ւթ ու թ ե ան : Մենք գի­
տենք, ոբ շատ չէ թիւր ալն Հայ մանուկներու եւ
պատանիներու, ղորս տակաւԼւն կարեքի է կապել
Հա ւութեան Հետ մ ւս յրենի •լեղու ով : Շաա ^է այգ
թհւբ, բայց աքդ քիչ թեւն ալ մեծ արմէք է Հաքա–
պաՀ պանմ ան տեսակէտէ Ամ ե բ իկա յԼւ մ էք • է լ թե–
րեւո մ ետասանե րո րգ մամ ու այս յիչեցում ր ար -
թրնցնէ Հայ ծնողներու մէք ֆրանսաՀայ եբիտա–
Վադա11աԱցի 1Տ00ամևակը
Հ1ւեԱԱափ Վկ
ՎԻԷՆՆԱ, 5 Փետր. (Յառաջ) Ե՛ ղաբու
Աւարտ յրի գիւցազնամարտը , ոբ \ 500 տարիէ ի
վեր ոգեւորած է ազատատենչ ՝,ա յութիւնր երէկ
քազաքիս ամ բողք ղաղո ւթ ր ,իբրե ւ մէկ մարգ, Հա­
մախմբած էր ^5^հ\\՜^^հ^է^^հօ^/՚ րնգարձակ սրաՀին
մէք : Ներկայ էբ Մ խիթարեան Մ իա բանո ւթեան
ԸնգՀ ան րական Աբբա յ Ա եսրոպ արք • Հապողեան
Հ ինգ վարգապետնե բու Հեա :
Հանգէ սը , ռբ ամփոփուած է ր մ տեբւէ ական
թէյասԼղանի մ ր չուրք , մամը | Ե.30Լ՚ն , բացուած
յա յտարարեց ղաղութիս չատ սիրուած նաԼսաղա–
Հը՝ Պ ՚ Ա՛ վարզեան , րեմ Հ բաւի րե լով ԱբբաՀա յ–
րր : Գեբ • Հապողե ան ՝ ծավւե բու մ էք Լսօսք առնե­
լով , բացատրեց Օրուան իմաստր ;
Աօտ 40 տաբի անցած էր այն օրէն, երբ Հայ
մ չակո յիմ ի Հիմ կր գրուէ ր նչանաղրերոլ գիւտով ;–յ
ԱաՀակ Մ եսրոպ ապաղղ ա յնացում ի գէմ թում բ կը
կանղնէ ին Հա յա լեզու մ չակո յթի մ ը ստեղծումով ,
ք ր ի ս տ ոն է ռ ւթ Լւ ւն բ Լսո ր ա րմ ատ կը ձգէ ր աղւլին
բոլոբ խաւերուն մէք, անոր Հետ սակայն կր գօ -
բանար ազգա յին գիտակցռւթիւնր , իբբեւ ազգ
ապրե լու տենչը յ Ա աՀակԼ։ ու Ա եսրոպի , ա յս
ե րկու Հեռատես •էսկանե բու մաՀով Հա յութեան
բռ լո րած վեր ելքի չրքանր յեղա կարծ լ^գՀատում
մ ը կ՝ ունենա յ : Հա յաստան եւ Հայ մողովռւբգր
եբկբամիս է , յունական բամնին մ էք, աբքունԼ։
ճո խռ ւթե ան ել Հանղստի ու վա յե լքի Հետամ ուտ
է Հայր, պարսիկ բամնին մէք ազգային գոյու -
թեան սպառնացող վտանգնե ր ը կր յաճաիսեն , Հա յ
ապրիլ ու Հայ մնալ պաՀանք մրն է ։ Հայութեան
գարաւոր թչնամին, Աասանեան Տունը, կարծես
պատեՀ առիթ կբ զանէ՝ իր ձուլումի քաղաքակա­
նութիւն ր վերստին Հետա պնգե լու : Հտյ Հողր ոտ­
նակոխ կ՝ ըլլայ • կրակի սլա չտամ ունքր պարտա -
գրելու փոբձերը յաճախաղէպ կր գառնան : Վր -
տանգր վերաՀաս է • անտաբբեր մնալ կարելի չէ :
Աղղ ա յԼ՛ն իԿւքնաղիտակցոլթ եան Հասած Հայ մո -
՚քՎ"՚՜ԲԳԻ ռամ իկը , ազատ ը , իշվսանաւորն՝ Լւբրեւ
մէկ մ արգ ոտքի կր կանղնին գո յութ եան անՀա -
ւասար կոիւր մղելու։ Այգ մարտԼ։կներու խում -
բին մէք կր տեսնենք նաեւ այն գասր, որուն պաշ­
տօնն եղած է մ իչտ իսաղաղութեան պատզամ ա -
բերն ըլլալ , կրկնել ու ե րեքնե լ Հե չտա լուր % խա–
ղաղոլթիւն ամենեցունր^ : Ու խաղաղութեան նչա–
նբ խաչր ձեռքի մէք՝ կղերական գասր կր
մասնակցԼւ ազղւե պաՀ պանո ւմ Լւ Համա^,^ մզուելիք
կռուԼւն։ Տեսէք մԼէու թԼււնր՝ անիրաւաբար անմիտ—
րան նկատուած Հա յութեան ։Հ\) ուր քո ե պարանոց
մեր»։ Բայց այն աաեն միայն Աասանեան սուրր
կրնայ Հասնիլ Հայ սլարանոցԼւն, երբ Հայը կտրելէ
ըլլայ զգետնել ։Մարտի ամէն ներեալ մԼւքոց կ՝օգ–
սւազործուի յաղթութԼււնն ապաՀովելոլ Համար :
Ալս անՀաւասար ումերու բաԼսռլմէն յաւլվմականբ
պաբտուած գուբս կուգայ ու սլարտեալր յազթա -
կան : Պաաե րազմ ի գա շտ ին վրա յ սլա րտե ալ Հա -
յութիւնր կեանքի մ էք յաղթական կր Հանգիսա–
նա յ - Լւր կամ քր կր պաբտագրէ արեան գինով եւ
Լւբրեւ ազգ ապրե լու ազատութԼււնր 1լ ասլաՀովէ յ
Գառնանք ա յսօրուան մեր աղղա յԼ՛ն ղո յ ո ւ -
թեան : Հայ մողովռւբգր ե բ կբամ Լւն է , մէկ մ ասն
Հայբենի Հողին վբա յ 1լապրԼւ իլբա յատուկ կեանք
մ ր, մ իւս բ ցրուած սվւիւռքի մ էք ու վտանգուած
իբրեւ ազգ ապրելու Հնարաւորութեան մէք :
կեանքԼւ ումեղ պտյմաններր ձոլլում՚ի Հոսանք մր
ստեղծած են : Հայր Հայ պաՀելու մտաՀոդութիւ—
նր տիրոզ ու ^նշԼւչ մ ղձաւանք մր ղա րձած է : Հա­
յախօս սե րունգր է^անՀետԼւ բնական րնթաղքով ,
նոր սերունգի րնտանԼւքէ արտաքսուած է մեր մե­
ծասքանչ լեզուն , Հայ մանուկԼւ ականքին օտար են
Մ եսրոպի ձա յնեբբ : Հոս է , ահա , պաՀանք մ ը մի–
ութեան , ի ղին ամէն գոՀի Հա յերէնր պաՀել , լե­
զու Լւն Հետ Հայ սլատմ ութ Լււնր սԼ՚րե լի գա րձնե լ ,
աղղա յին ինքեաւլիաակցո ւթ իւնւ ր ղօրացնե լ : Հա յ
երիտասարգր սլա ր աաւո ր է Հայ րնտանիք կազմ ել
ու Հօրենական ու մօրենական ալանգր պաՀե լ ու
էիոխանցել յաքոբգ սեբունգԼւն : ԱՀա վ^արգանանց
ւղաաղամ ր այսօրուտն Հա լութեան , մենք մեր ար—
եան ղնով վւր1լեց ի՜1ւր գարերու Համար Հա լու թիլ—
նր , մ ի րլլաք մ ատնԼւ չ սւ յգ սրբու թեան , ապրեցէք
գուք ալ Հայ ել թողէք Հայ սերունգ ձեղԼւ յա -
քորգ , ողեւորուած աղգին սիրով » ;
Մ Լ՛ն չ բուռն ու երկա րատեւ ծափերու մէք
Գեբ ՚ ԱբբաՀա լրր իր աթոռր կբ բազմ է ր՝ բեմա–
ԵոււՍէսղեՍի ՌէՄկայ վիճակը
ււարգի մատնանչած խղճմտանքի ել ամօթի ղղա -
ցումր եւ ստիպէ որ անոնք Հա յերէն սորվեցնեն
Լւրենց զաւակներուն , որսլէսզԼւ վերքիններր, թե -
րեւս օր մր ^մեծ ամօթ» չզղան Հայութենէն
« ա ւղ քան Հեո ացած րլլա լնուն» Համ ար :
Այս մեծ ել Հայրենասէր գաղութր ուչ մնա­
ցած է իր ա ւգ պարտականութեան մէք, բայց տա­
կաւԼւն մամանակ ոլնի , գէթ մասամբ , գարմա -
նելու Համար իր մեծ սիսալբ :
(Խմրագրական* ՀԱ8ՐԵ%ԻՔի)
Հակառակ ՄԱԱի՛ է"ր որոչումներուն ել աշ–
ԼսաբՀի քրիստոնէական կաղմ ակե րպո ւթեանց
յայտնած ցանկութեանց , Երուսազէմ չմ իքազգա յ–
նացուեցաւ ել առ ա յմմ եղած նաիսատեսու թիլն­
ներով , պիաի չմ իքազգա յնացուի : Ներկայիս
բամնուած է երկու մ ասե բու , Հրէականը, ոբ կը
ներկա յացնէ քաղաքին արեւմ տեան ել նոբ մ ասր
ել արաբականը Հյո րգանան եանը) ոբ Հին քաղա -
Է ՚՛
Ա աՀմանագիծը , եբկուստեք մ ղուած պատե­
րազմ ին եւ տակաւին չարունակռւոգ թչնամ ու -
թեանց տխուր մէկ յոլչարարն է ։ Բամանումբ ա–
ւելի կատաբեալ է քան Պերլինի մէք, ուր , խոր -
Հ րղա յին քաղաքամասի բնակի ^եբր կրնան ազատ­
օրէն արեւմ տեան թազեբբ երթալ ; Ե րուսաղէմ ի
մէք , ոչ Արաբներր , ոչ ալ Հրեաները կրնան սաՀ–
մանագիծբ անցնիլ յ
1յրուսաղէմ ի ապագան կախում պիտի ունենայ
մ իքաղգա յ ին լձւղՀանուբ կա ց ո ւթե ան լն թաց քէն :.
Տարակոյս չկայ թէ իսրայէլ, օր մր պիտի ուղէ
տիրանալ ամ բողք Ե րուսաղէմ Լ։ն ; Հիմա սակայն
աւե լի ստիպողական խնգի բնե րով զբա ղած րլլա -
լով , չուզեր զինու ղօրութեամբ գբաւել քաղաքի
մնացած մ ասր : Ապտոլլլահ թագաւորն ալ չէ
Հաշտուած Երուսաղէմի այմմռւ գոյավիճակին
Հետ եւ կը յուսայ թէ մամ անակի լ^թացքԼւն կար–
ղաղրութիւն մ ը պիտի րլլա յ :
ԱրգԼւլուած բլւալով անցնիլ քաղաքի սաՀմա -
նագիծը , Հրէական քաղաքամ աս Լւն մէք գտնուող
մէկր, Հին քաղաքր կրնայ գԼւտել Ե ՛ Բ ՛ Ընկեբակ–
ցութեան շէնքի աշտարակէն միայն։ Հետեւաբաբ
չի կրնար ա յցե լե լ Ա • Ոաբու թիւն տաճարն ու
Գե թսեմ անիե ՛զար սւ է զր ;
վար Պ՛ Աիմոն Արման երկբորգ խօսքբ կուտար Հ.
Ներսէս Ակինեանի , որ նկարագբեց Գ . գարէն
սկսած քբիսաոնեա յ Հա յաստանի մ արտնչումներբ
յերթ Պարսից ու Հռռմէացլոց եւ Պարսից զէմ
մինչեւ 572 թռւականբ։ Շեչտեց պարսկական սլե -
տութեան քազաքական մեծ սԼսալր, որ մինչ ծրա–
զ րեա լ կե րպով իրեԿ։ գրացի խաղաղասէ ր Հայ պե­
տութ իւնր ո ^ չա ցնե լո լ կր ձգտէր , Լւ վերքո յ ինքն
է բ IIր արաբական Հղօրագո յն ումին տակ թալալ–
ԳԼոր կ՚Լ՚յնար։ Բանախօսր վերքացնելով իր խօս -
ՔՐ րեգգծեց թէ Հա յութիւնր իր արիւնր թափե -
քրիստոնէական կրօնքը եւ ազգա յին ^գո յու–
ր պաՀ պան ած էր բ" լ՚՚րովԼւն բացառիկ պա յ–
մ աննե բու մէք. ՐԼԼ՚"Լ՚՚Վ փոքրաթիւ , մինակ եւ
Հղօրագո յն թչնամ ինե րէ պաչարուած I
Երրորգ բանաիսօսն էր զ.ազռւթին Հոգեւռր հո–
վի՚֊Ր , ^գԼ՚չ^ վարգապետ՜, որ նեբկայացուց Ե՛
գարու Հայ կ՚լերԼւն նչանակելի գեբը իբրեւ խրա -
Լսուսող, քաքալերող ու առաքնորղող իրենց արիւ­
նով Հայրենի կրօնքն ու ազատոլթիլնր պաչտպա -
նող Վաբղանանց քաքերուն ։
Հանգէս Լւն նե ր կանե րէն աւստր Լւա ցԼւ եւ օտաբ
Հ իւրե բուն Հասկնալի գարձնելու Համ ար մեր երե­
կո յ թ ր բեմ Հրաւիրուեցաւ Պ՛Ա՛ Գարամանլեան :
Բանա իսօս ր գերմ անեբէն կոկԼ՚կ ճառով մ ր գծեց
Հրաչալի պատկերը մողովուրգի մը գիւցաւ^ ղա -
լա1լեեբուն , որոնք իբենց Հայբենի տունն ու տե -
ղը , լ^ւտանիքն ու սրբոլթիւնր պաչտպանելու Հա­
մար ղէպի 4"՜/"՜ էը խիզախեն ել իրենց եբիտա -
սարգ կեանքր զո Հե լով Հա յբենԼւքի ազատս ւթիւնր
կ՝ ասլա Հովեն : Այս առթիւ ոգե կոչեց Ալարա յրի
գիլցաւ^Ր « . . • Պսսոմէ շատերուն Վարդանի մա­
հը • Ի՜նչ վեհ սիրով սիրում է ր Վարդան մ ա յ ր ե ­
նի հողը — աշխարեն Հայա ս տ ան » ;
Կ ոստան Զ,ա րեանի թոոնոլՀ ին՝ եբեք տաբե -
կան Ռուղան արտասանեց . ^ԳԼւտէ՛^ք ով է ՝Բաշն
Վա՛րգան պարծանքր ողք Հայութեան պաչա–
պան անվախ Հայ ագգի ու պաՀապան կրօնքի»։
Բնքուչ ու Համ արձակ ձեւե րով արտասանեց նաեւ
փոքրիկն ԱնաՀիտ Արսլանեան ։
Գեղարուեստական բամնին մասնակցեցան Պ •
Պ ՛Պ • Իսպէնչէրեան (երդ, Վռեց։ Ամպերր»), կ.
Տօնիկեան Լարտասանութիլն) , ՏիկԼ՚ն Մ • Տօնիկ–
եան ^կռունկ» , Օր՛ Ա՛ Մելիքսէթեան (նուագ՝
քօՇՇՅէՅ, իյաչաւոոլրեանի) , Օր– Ն՛ Մովսէսեան
(նուաղերգ եւ մեներգ) , Օր՛ Մ • Տօնիկեան (մե -
ներգ) . Օր՛ Ն՛ Մովսէսեան եւՊ՛ Վ– Պալրքճեան
(քառանուագ) ։
քւքանգավառ ծափերու եւ ընդՀանոլբ գռՀունա–
կութեան մէք վերքացած էր Հանգէսր, չարունակ–
ռլելու Համար թէյասեղանի ուրախ ^կենաց»նեբով՛.
ՊԵՀԱԱՐ
6՛ Գ— 1950 - 51ի շրջանին Վ ի է նն ա յի մէ ջ
համալսարանական բ ա րձր ա գ ոյն րնթա ց քի կը հ ե ­
տեւին հետեւեալ հ ա յ ուսանող - ուսանողռւհինե–
րր, քհուբիկ Յակոռեան (Թէհրանէն) , Թա գ ուհի
Մեւիքեան (Դ֊ամաււկոսէն) , Հենրիկ Յակոբեան
(Թէհրանէն) , Լեւոն ՜Օ՜երունեան , Վ ահէ Պալըք -
^1եան (Եգիպաոսէն) , Գրիգ որ Ա եր ամեթհե ան ,
Ա ն ն է ր Մովսէսեան (Թէհր անէն) , Զենոբ Չաքըր–
եան եւ Տիկին Մա յր ե նի Տ օնիկ ե ան։
Fonds A.R.A.M