չթ՚եէյ
րերկրանք
ել
ղո ւա ր
թ
լթ
ի լն ,
ւլալա
րուեցաւ
ինքն
իր վրայ,
Հոսեցաւ
երղով,
իր Հեար աանե–
լով
լուրերու
անսլարաելի
թ
աղա
ւո րո ւթեան
յա
,լ–
թերղսւթիւնր
. . . :
Ալ անկկ եաքր,
ամէն անդամ
որ Հրեշաակնե
֊
րու. ղուարճասէր
խումրր
երկինքէն
վար
կ՝իքնէր
կանղուար
լերան
այս անկիւնր,
իր
րնկերոլՀինե–
րուն
Հեա
սլաՀիկ
մր երդելէ
ու սլարելէ
վերք՝
Ա–
րեւանոյչր
կր ղատուկւ
անոնցմէ
, կ՝երթար
էր
է–
րական
աղրէւրր,
մաէկ
կ՝րնէր
քոլրերոլ
երդր։
Արեւ անոյշն
ու աղրէւրր
երկու սէրաՀարներու
Ալէս
էէն։
Արեւանոյշր
աղրէւրէն
երղր
լսելով
կր ղր -
ուարթա՚էւար
, կր ծաղկէր
ու կր շէննար,
էսկ
աղ–~
րիւրր
երբ Արեւանոյշէ
շսւնչր
կ՝աոնէր
, կր րրո. -
նսւէր
" ի ր " յ անօրինակ
աենդէ
մր, քուրերր
ծվվւկ
^՚ԻԻԿ
՚ / ՚ ՚ Ր
Կւ՛. Ա՚՚՚՚՚՚Կ^Ց^՚Ա՛
1 Կ՝""լԿր
բարձրանալ
III. Հ ամ
լ
՛ււ ւրե լ ւլա
յն :
Գարնան
վերքերն
էր։ Անաաո ր
թռչուններու.^
երղերէն
կախարղուած
էր։ Ծադիկներր
կր րու - •
րէին։
Ի^արձրաղիր
րոյներոլ
մէք՝
արեւի
ոսկին՛՛
թաւիած– էր : քկւկիրր
իր
ղ եղե ցկո ւթեան կաաարե–
|
րււթեան
մէք։
Լեո լ՛՝
վՀ"ւ
կի
մր
իարՀրղաւոր
նոսաւածքովր
: վսերէն
վ՛ոլ՛ կր
ծ՚ւլւէլւ
Հսկայ
կաղ–
նինե լաւ ծերոէ թե ան սլա ա կ առանքր
: Արծիւ
մ ր
խօսվ>ի էր րոնուեր
երկինքին
Հեա • • • :
Հրե ՚ւաակր նսաած
է ր աղրիւ ր ի ակին
մ օա՝
մս՛իկ
րնելոլ
դիրքով,
մէքքր Հակած,
կուրծքի
երկու
մսեղէն
քաՀերր կախած
քուրին
վրայ...։
Ա՚ւրի՚ՐՐ
՚լի՚՚՚՚՚՚ւ.
Կր ^ անոր
Հոսումր
չփ՚՚իմ
էր,
ի
" " " / " ՚ 1 ի
; լ
՚ " խե՚էւթ , ճողւիաց
, ճւիճվւաղ
,
՛թ՛ր—՚թ՛ր
նեսաւեցաւ,
ք՛՛՛րի
՚ի՚՚չիներ
ցաակեցուց
: Աէլ՛
ու–
նէր։
Հանդարա
, ով
աղրիլր
, սասաեց
Արեւ ա
-
նոքշր։
Պ՚՚՚Հիկ
՚՛՛/՛
՚ խ ՚ ՚ խ ց " " ֊
նոյնիսկ,
ղ՛՛՛Լ ՚^ր "՛ն -
ցաւ իր մսին
մէքէն
, վասն
ղի լսած
էր որ Հայ
աչ–
խս՚րՀի
ս ի րաաա րվւ իկ
ե րիաասա
րղնե րր ,
երրեմն
կր կախարդուորին
, քուր
ու աղբիւր
կ րչլան , որ
ք ՛՛ւլ՛ի եկող աղուոր
աղ^ի1լ1ւեբն
ու Հարսեբբ
սիրեն։
Աւելի
ու աւելի
բորբոքեցաւ
աղբիւրբ,
ա–
ւիերէն
դուրս
նեաուեցաւ
, ֆչրաաց
ու,
ղայրացաւ։
Սիբել
ու "իր՛" իլ կ՝ու՚ւէր–
Աղբիւրին
սէրր
ղո՛ր
-
կաւ Արեւանո
լշբ , որ թուլցաւ
, փլաւ
ինքն իր
՛ք բ–
րա I , ինկաւ
ղ եաինր
՚ ՚ • Աւ կարծես
լոեց
քու րին
սիրոյ
Հբաւէրբ
. • . ։
0
, ինչ անուչ
էր այղ.
Հբաւէրբ
բերող
ձալնբ։
Ալդ
էքամուն՝
մօ՚ոակա
լ
թու վւին
մէքէն
սոխակի
մ ր ս իրե րղ ու թեան
կանչր
վւրթաւ
,
ինկաւ
աղրիւ րին եւ Արեւ անո յչին վրալ.
. . :
Հրեչ–
ոաւկբ
ինքղինքր
կոբսնցուց,
ղարնսւեցաւ
սիբո
լ
ւոաւլնասլէ
մր, քանի
մբ անղամ
ցնցու եցաւ,
ասլա
ինկաւ
քուբր,
Հալեցաւ
, իր սիրականին
մէք՛՛՛։
Այ՛ք ՛ք Արեւ անս քչբ կ՝ասլրի
կանղ ու ար
լեր՚սն
աղ–
լ՛ի՛րին
՚քէք
, կլ՛ թարմացնէ
քուրերուսիրոյ
՚/է՛՛լր,
կբ վարէ
երղին
ու ձայնին
նե րղա չնակո
լթ
իւն բ , եւ
կբ իա րունկցնէ
այն րոլոր
ղաղանիքներբ՝
որոնք
"՛՛լրի՛ րներու
կր սլաականին
իբրեւ
ցնղուլ իմաս ֊–
աա
թիւն
եւ անձնական
կիրք
:
X
Այն
օրէն ասդին
կանղուար
լերան
աղբիւրբ
կոչուած
է
էրանու-թեաքւ Աղթիւբ :
Համաձայն
ա
-
ւանդա թեան
, ամէն աոաւօա
, աբեւած
ա՛լի աոա
-
քին
սլ՚ոՀերուն
, Հրեչաակ
մ ր՝ ոբ կ՝աւղրի
աղրիւ–
րին
մէք, անմաՀական
խնձոր
մր րոնած
իր
աք
ձեոքովր,
ղ՛ոյն
կբ խաղցնէ
քոլբերէն
վեր։
Աոա
-
քին անդամ անկէ
անցնող
ճամբորդ
ր
կբ
աեսնէ
խնձսրր,
բայց
երբ
ձեոքր
կԳբկնցնէ
որ
աոնէ
խնձոբր...,
ան՝
վ,ախ
կուաայ,
քու րեբու
ծվւծվաւ՛
մին
մէք կ՝անՀեաի
...:
հրանոլթեան
Աղբիւրին
քուրր
Համեղ
է
եղնի^
կի կաթէն
՛՛լէս,
ու պաղ Աասէսէ
կողերէն
Հոսո՚լ
՚.\նքո, բերու
նման։
Անոր քարերու
երղր՝
ղէ՚ոակէց
եւ ապրող սէրաէ
մր կաղաք կարծես,
կր յ՛՛՛՛լէ ^ ւ
կբ ՚ղալալրէ
Հող ինեբր
:
Ո՛/ "Ր
"՛յ՛՛
ք՚ււրէն
ի՛՛քէ՝
կր
՚լ՚լ՚ոյ
ամւււ՚՚նա
-
կ՛ոն կեանքի
քաղցբա
թիւնբ
, եւ վայեչքբ
՛ոյն
բո
լոր րաներուն՝
որ կան
տուներու
մէք՝
իրրեւ
ց " ՚ ն –
կութիւն
եւ
ն ւղ
111
ա ա կ
Բ՚ոյց
, արղիլաած
է
Երանութեան
Աղբի՚րի^՛
Ի՛՛րր
խմել թասով
կամ
ղաւաթով։
Բ՝՚""ն
ու
ղ ՛ " ֊
՚ "՛թբ կ՝արաաաւորեն
քուրե
բու
ս ր բո
ւ
թ
ի՛ն ր :
ԱնմաՀական
խնձոր
ունեցող
աղբիւրին
ք"ւրՎ1
"Ա՚ոք
է
խմել
ծունկ
՛լնելով
աղբիւրի
ափին
վ
լ՛
ր՛" յ,
" Լ
ձեոքեբր
քուրերուն
պաղորակ
ծոցին
մէք
մխրճել,
բեբնին
շուրթերբ
ղ՚ղ՚յնել
քուրի
միսին,
ապա՝
խմել Հանդարա,
ու անխոով,
թել աս
թել
քոպւն ու երղր,
անմաՀակ՚սն
խնձորին
բոյրբ
եւ
Արե, անո րին րոնկած
սիրոյ
Հեծքր
միասին...–.
94
ՀՈԳԻ
ԽԵՎԳՈԻԵՑԱՆ
Եուկոսլաւիա
ք ՛Արա -
՛ւիէ
ւլ ի, ղ ին
մ էք , Ա ավա
ւլեաին
՛էրա յ , շուլ ենալի
՛քր
շրքւււմով
: Արկ,,,ծբ սլաաաՀեցալ
,լեւոին
ալն
՚ք,,ւսի։ն
վրւսլ
որ կր րա<ք^ւէ
Պ՚ւ՚՚նան
ե Խ
րբ–
՚էւաթ
իւան
Ս1՝՝1ք1ՏՇ0յ/
իբ
Հ Ի՛քնա րկո
ւթե ան
Ե - տարեդ
աբձբ
աօնե ղ ոաքի
օբ : Այ՛՛ աո թի՛–
յ,ս յւոա րարո ւե ցաւ
թէ
քէ1ւ
,,ն
մ իյիոն
ւոո լար
ա րամ աղ րած
է
12
աս, բ–
,ւլ
ան
Համ "՛ր , ՛լ լ՛ե
լ - կարղ ալ սո ր,իե ւյնե
րւլ
Հ," -
մ ա ր քե ա
III
մնւ,ւ ւլ երկ իրնե բու
մէք
:
Գա^ե^ փտո) գափք
քեդողիԱ՚ա.
ՊՈԻՏ՝Մ
ԵԻԾԱՎ
Գեո. չըթաւալած դարերու խորէն,
Հա՛յ քերթող, ողջո՜յն, որտէս ուղխօրէն • • • :
Դար դարի վըրայ պիտի ղան, անցնին ,
Ու֊ դուն մեր ցեղին աո յաւէա անեղծ,
Սունչէն կեանք աոած, ու պերհ րանասս*հղծ,
"1իաի գաս երգել, վւաոքը անքընին
Մեր երկրիԸ բերրի, անդորր ու աղատ ,
Ու սեմերէն ներս խինդն իր եարադատ • - • :
Թոյլ աուր եաւաաքիս որ քեղ միանայ ,
Կանխելով անցքը բիւր բիւր օրերուն ,
Հողիս քընաբիդ շունչովն օրօրուն
Երջանկութէամբ յորդ՝ լայ ու եիանայ • •
Լոյսեբու մէջէն բարձունքներէ վեր ,
Լացուող տեսիլքին աչքերբս սեւեռ • • • :
Տեսիլքն այդ աղու, գալիքն է վըստաե ,
Ո՛չ ոք կըրնայ գայն փոխել կէտ մը իսկ,
Մեր արիւններով սըրիսկ առ սըրիսկ ,
Օծեցինք անվերջ երպղն այդ անմահ . • •
Միգամածին \քէջ ցեղիդ արգանդին,
Րոբբ է սաղլքդ արդէն բոցով տաղանգին • • • :
Պիտի չ՛ապրիս դուն, հուրին ու սուրին ,
Պակուցիչ ցունցը աչքերուդ առջեւ ,
Ու մեկնումդ անդարձ տունէդ հեւ իհեւ
Շառաչներուն աակ մահուան սարսուռին • • •
Ո՛չ ալ գըբիչիդ շնորհն երկնատուր ,
Պիտի օտարին ըստրուկն ըլլայ լուռ • • • :
Ո՛չ ոք համոցել պիտի կըրնայ քեց ,
Թէ ժողովուրդէդ հագար հագարներ
Զսհուեցան՝
—
Վ ը ՚ 1 ՚ " յ ՝ ամէն դաշտ ու լեո — ,
Որսլէս(|ի ցեղը ապրի լուսագէս • - •
Թէ լքուած , անթաղ մարմիննեբէն հէք
կտուցներ նոյնքան հիրցան վէրքէ վէրք • • * :
՝ք*՝անցի երկիրդ է դրախտ գըրկաբաց ,
Ու կը կոչուիս Հայ , հողդ ալ Հայասաան
՚Օ՚րլեր, ծաղկեր են, հոս գիւ֊ղ, հոն ոստան ,
Ամէն ծացեբէն ձագերն իբ մողւլած • • •
Ու նախնիքներուդ քունը յաւերժին ,
Չի գար խանգարել կանչը վըրէժին • - - :
Շաա դառն էր դարն այս ուր մենք ապրեցանք,
Ու իմ հոգիիս թռիչքը թեւատ ,
Ի ղուր ոբոնեց հայրէնի աղատ
Երկինքներն անամւղ • • • ու մնաց բաղձանք • • •
Րայց կառչած լեղուիս հըմայքին դալար ,
՚թնարս օծեցի անով՝ լարէ լար • • • :
Օտարին հողը երբ լուծէ իր մէջ ,
Տարբերը մաբմնիս ու չրքանամ ես.
Եթէ գիպուածու) տողերս այս աեսնես
Հովերուն ղանոնք տուր շունչովդ անշէջ • • •
Դիտեմ այն ատեն պիտի վերապրիմ ,
Աո յաւէտ դարձած գիրկը երկրիս իմ • • • :
Թյլ տուր ինձ հի\քա. թեւերս ուսերուդ ,
Տոգնած աարացրին նրման տուն դարձող ,
կեանք տալ երագիս, եւ հոգիս ողող.
Գալիքին լոյսով, առնէ նոր ծընունդ • • •
Հաւատքիս այսպէս կանթեղր առկայծ ,
Պլսլլտյ իղձիս խորանին դիմաց • • • :
Դեռ չըթաւալած դարերու խորէն.
Ոււ9Ո
՜ւքւ հաւ քերթող, ողջո՜յն քեց նորէն-.- :
՚՛
ԶԱՐԵՀ
ԳԱԶԱԶԵԱՆ
ԿոՎիտաաը,,յ
..դւ
• ֊ Ո ք "
ՏՈՀ
՜ ԵՐԵԲՇԱՐԹԻ
ՄԵՐ
ՆՈՐ
ԹԵՐԹՕՆԸ
ԼՐՏէՍ ԿԻԿեՐՈ՚ե ԱՆԴՏՐԱՑԻ՚մէԶ
Իրական ւ1էս| մր ւ1եբջին պատերաղմէն.
ոբուն
ամբողջ անցուդարձը խոստովանեցաւ Անգլիոյ
վաբչապետբ , ւքեղադրելու1 Անցաբայի բբիտանա
կան դեսպանը :
ԿԱՐՄԻՐՆԵՐԸ
ԲԱՐՈԶՋԱԿԱՆ
ԵԻ ԼՐՏԵՍԱ
-
Կ1ԼՆ ումե
ղ ցանց
մ ր կաւլմ ակե րպած
են Զ"՛ իցե
-
բի՛՛յ
մ էք , չաւիէ
ղուրս
աւ ե լցնե լով իրենց
« ւ յ
իւա
նաղ իւոական»
պաչտօնատաբներու
թիւր
:
Պէ՚ւնի
ի՛" ր՝՛ լ՛՛լ " ՛ յ ի ն
ղ ես պանա տունր
ունի
50
այսպիսի
ւղ՛" չտօն տտա
բնե բ , ո րոնք տասն
՛սնղ ամ
աւելի
են
ք՛՛՛ն Զ՛" իք/երի՚՚յ
անեցածներր
Մ ""կո,
այի
մէք :
Զ՛" իցե բիական
խորՀրղ արանր պիտի, ՛լբ՛" ՛լի
ա
լ,,
խնւլ
ր"վ
ԱՄԵՐԻԿԱՑԻ
ղրաղէտ
մր,
Ուիլերմ
վ^օկթ
֊, ամ ողա ած
է ո ր րաղմ ածնու թի,նր
մեծ
սսլաոնա–
լիք
՛քրն է աշխարՀի
Համար
: Ալ,, նկաա,ււմով
կ՝ա–
ոաքարկէ
ՄԱԿին
Հարիւր
տոլարի
պարղեւ
մբ
սաՀմանել
ա լն բոլոր
մ արւլ ոց , որոնք պիտի
ու -
,լէ ի^ւ իրենք
ղիրենք
ամ լացնե
լ կամ
ուի
ին
Հ
^րտմարած՝
«կոմիտասեան՝»էն՝
«կարեւ ոլ՛
յ " ՚ յ ՚ " ՚ " Ր " ՚ Բ " լ թ ի ւ ն » ո վ
մր ... (տես
« Յ ա ռ ա ջ » ) ;
Փարի՛լ
, Զաք՛" րի՛"
Ա
՛տ
րւլ արէին
"Ր՛լ՛
"
յն՝
Տ՚՚՚իՀ
ա ն ն էս
Մկ բ ՛ո իչ ի
։,,ն ո ւ ,սն
՛էաւի րուած
մ ա
մին
՛ւ
՚" Ր չ՛՛՛՛լ
" բծնե ր ր , խիսա
կարեւոբ
ո րո չա
մ ",ի
՛ք
լ՛
կր ծանուցանեն
Փ՚՚՚րի՚լի
Հայ
Հաւատացեալներուն,
թէ
յեւ՛" տ յսւ, րիկ
, իրենց վարած
աղօթարանին
մէք,
պիտի ուսուցուի եւ պիտի երգուլւ Եկմալ–
եսւ(1 չսրեքձայնհան պատարագը։
-
ինչո՛՛ւ
:
— « Պատարագի արարողութեան ներդաշնակ
եւ տեւական ձեւ լքը տալու համար »..
Ո՛ բեմն , մինչեւ
երէկ,
եբւլուած
«.Կոմիտաս
–\
ե ան» պատարաղ
բ աննե րգա չնակ
ե
ւ
անտեւակա՞ն
I
է եւլեր
...
I
Կ՝ե րելա
յ , ե կ ե գե
ղ ւո յ բոլոր
թերիներր
" " լ - |
՛լ՛" թեան եկած
են , ել կարգր
«կոմիտասեան
» |
ւղատարա,Լ.ին Հասւսծ
է :
1
^"ւլ աբարձոէնե
րբ , վա ր չականնե ր ր , աաւլան
-
ղաւոբ
մարգիկ
են : Անոնք
ոչ
միայն
մոմին
,
իա,
նկին , եւ նչիւարցոլ
ալիւրի
մ ասնագէ ա՝
ա
յլ
ե՛. քաք աՀմ
ուա
ե րամի չտնե բ են անչուչտ
։
Հրամ ան րրեր
են տիբացուապետին
եւ աիր՛,,–
ցո,.նե բուն
որ «Եկմէ"լեան»ր
ղործի
ւլ լուի,
բերեն :
Կբ բ՛՛՛՛է , "րքան
կոմիտաս
Հոլաիեցին,
մ,սնա
-
ւանգ
. . .
Եկմ ալեանբ
, աաղանգաւոր
երամիչտ
մ րն է :
Ե" բաիստբ
չունեցայ
՚լէնքր
ճան չնա լո
լ
, կոմ իտաս
՚էս՚ր՚լ
՚ս՚,լե տէն
լսած
եմ իր ւլնաՀատանքր։
Հալա—
տացած
եմ անոր :
Ա
՛՛՛կ՛" ք՛է՛. Հիմա,
աւելի
եւս ամրացաւ՝
Հա —
, 1,1
աքս , քանի
որ « Աոլրբ
ԱՀաննէս
Մ կրաիչ
» ե՛
կեգեցւո
յ Հոգարա
րձո
լ
թեան
պէս , մ ասնագէտ
եւ
կարող
երամիչաներոլ
կողմէ
կր վաւերացուի
"՛յգ
կէտր
. . .
(իամանակին
, կ . Պոլիս , Այ՛" Աոֆիա
(Աուրբ
Ս ՛՛ֆիա)
եկե ղեցին
ւլ ո յութիւ
ն
ունէ ր :
իսլամ
Թ՛" րքե րբ
ղա լն
ւլ բա։ եցին
եւ անունր
«Այա
Ա ո -
ֆիւս ճամիսի»
( Մ՚լկիթ)
ԴՐԻ^՛•՝ "Ր կբ նաշանակէ
,
Աո
՛ւ՛ր Աոֆիա
մւլկիթ\
: Անունով
քրիստոնեա
լ,
,,լ",շտամա նքաի
ի,,լամ
:
Տէր Մելիտոս մօլլայի
սլէ ս բան
մ ր :
Թուրքեբր
չղոՀացան
ասով,
վանաալօբէն
ծե–
,իե ղ ին
II
րմ անկս, րնե րր : իս
լամ ական
տ
^աւ
ննե
րո,ի
եւ տքւաբտկան
տոա
/.
լ՛ո
՛ք
նա քսշ ե ւլ ին Ոքատե
ք,ր
^ո,քւտարւսւղետական
ձեւ բ ե, անո, նր
մնացին
քր
ի
II 1,111^1
է ակո,^/ ,
ք
՛՛՛կ
՛լ", րւլ ւ,ւ բո՚^ւյէր
թա րքեէ քա —
լ,"մ ական
:
՛Րեմ ա լական
չրք,"նին
, "ւմ ե րքւ կաց
ի սլտւոմ ա
-
ւլ է տնե ր
ել
Հն,"ղ էանե ր , եկան
ե ւ
Համ ուլեց
ին
քյ,,ւրք
կաո
աւի
ա լա, թ
իլ^,
ր , Արո
- Աոֆիտ^ւ
իժ
,,ւ
՚1ւ —
ւլ
1,1
լււ,ւ՚1ւի
վե րւ,,ծ ե րւէ ե։ իր
՚1ւէէւիւկի՚1ւ
ձեւր
ւէա
։լււ,
տ–
՚1։ււր :
Մ աքրեւք քւն քե րթեցին
հեւիե րր եւ տէէէկէն ւլ
՛է լ
բէէ
ե կւ
։,է.
Հ քւն րիւ ղսէնւլ
"էկէ
"ն
քր
իւ
,,տ,ւնէ ական
էսրոլ
ես–
տր :
ք,ո
քԿւիսկ
Հտ
քալ
Գլ՛
ք
՛՛լ ՚՛ ր Լ՛"
՛էէս լ
ոլւ չին
՚քէկ
II
բմս։^ւկւէւր ր վւտլլեղտւ
,լւ։ւր"
եկաւ
"է
քդ.
ծեվւելաւն
ս՛ակէ
՚1։ :
Շէնքր
ւլւէ,՚սւ. իր տււՀմիկ
, Հ ս,ր սէղէս ա ^ւկւէէբ", —
ղիբբ^ :
Հւ,ւ
քալ քրքւււտէւնէէոկէէէ^ւ
— կրօ՚էււէւկա՚ււ երտմչ
—
111111
թ ի
է
՝1ւ՚1ւ
ւէ1
լ , ղտրեքւու
բնթւ,,ղքքւն,
ծեվւաւ,,ծ
է ր
տ
լա, ր ո, կ տն , ւ,լալւււկ՛
եւ
թ ՚ ՚ Լ ր ք ե ւլա
^ւււլ1լ1էե
ր ււ
ւք
կոմ
քւսէ,,ա էիա
րւք ոէսլե ա եկաւ , ա
,է
ա,. քե լ
՛ք՛
^լ՛ ձե սք
եւ սկսաւ
մաքբել
այդ օտաբոաի
ւոաբբերլւ
: ^Րուբ
՚է
ւք
"նտե
ւյ ւլանոնք
Հաք
Հէէւղ էսւլ է ն ե ւ ,լ ուրս
րե բաւ
մեր
քւււկակա
՚էւ
տււՀմիկ
ե ր
է
"մ չտո
ւ թ
իւէէ
բ :
Մ ե ր ե բէսմ–շէոական
Ա քա
քք էւֆիան
ղ աւււհ է ր քւր
տտւլանէլ աւո ր վա րսլե տբ
եւ– ոակէս
քն • • •
Խ՚՚Ոէիեցան
|ոանէնտէ -
տիրսէցուներբ
: ք^րաբ
անւյան
ե, պոոտւյքւն
«քւ
ի""չ
Հ՛ոն
ղղա»։
Աք"Օք։ , տշքււարՀ
ք։
ղեղարոէ եստի
կեղրոն
Փ՛"
-
բիղի
մէք. Հայող
մամուն
վարիչներր
կրկք՚ն
թբր–
քակտն
նա՜ւ
նա յներով,
«մէոոէթ աւքա՜ն»/
եղ՛ս
-
^ւէէէկնեբէւվ ծեվէելու
որոշւււմ տուած
են մեր լու -
ս ա լիշատակ
Հ ա յ ր ա պ
.ռւս
.էարյսկաննե
եէոներոլ
ղեւլաՀիւս
երղ երն
րաղասսռրր
:
« ճաո աղ ա քթր չի թաղուիր»
, բսած
է
մեբ
կենսածարսէլ
քերթող
Պետրոս
Գուրեան
:
կոմիտաս՝
ճաոաղտ
քթ մրն է : կարելք։
չէ
թա—
ղել
ղայն
ոչ
յական՛ «\Հա^Ն\՝ռ՝^
յայտարարու -
թ ի ւ ն
»ներով
եւ ոչ ալ ղսպոլած
նախանձով
՚ ՚ •
Ա քո , եկեղե ցէ ո ք ե րւլ չախու
մ րին
անունր
«կս–
մի
՚ոէսս»
երղչախոււքբ
մկրտած
են եւ սակաքն
«կո—
միտասեա՚էէ»
պատարաւլր
արտաքսած՝
են այդ երդ—
չախում
բին
րերնէն
:
Աբգ
I
՚յոչենք
միաբերան
,
Մեոաւ
« Կոմի -
ա ա ո ե ա ն
»բ, կեցցէ
« կ ո մ ի տ ա ս » / ՛ ...
^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ Պ Ե Տ Ո Ի Շ
ԽԱՐԱԶԱՆԻ
ՊԱՏԻԺԸ
վերաՀաստս,տուեցաւ
Եգիէէլաոսքւ
մէք
, ւ,լարենաւ ոբման
նաիււարարին
ս,—
ոաքարկով
: Հրասլաբակէսլ
պիտքւ
խս,լւագանոէ
քւն
անոնք
որ չւէէրա
էէսՀ
ո լթիւն
կբ կէէէտարեն , նո քնիսկ
. • . խ,"րսէէլէսն ծէէէիւտծ ատեն
:
Fonds A.R.A.M
