^ա^8աԱը &այկ, տեսակհտով
Ա
Ա՝Է1լշ մեր ^էն
,
աւ^իէ.
,
գաղափ»սրապւաչտ
սերոէձգի
լաւագոյն
նէկայացուցիչներից
^
Թէեւ.
մ^ռել է էոարինհը
աոյսԼ,
Սէբէբէ
սառնամանիք–
՚^ներէււ^,
աքսորէ
մէչ եւ֊ իսկական
նաՀաաակի մա–
Հով
սակայն
իր մաՀր չաա ուչ իմացուեր
, այն էլ
պաաաՀականօրէն
Հայասաանի
Գուդարք
նաՀան -
ՂԷՅ
՝ ծնուած
Ջալաիւք
գսւլառի
Ախալքարսք
քաղա քում ;
Հէքիաթային
մէկ աչխաքՀ
Հ
Գոլղարքր,
բարձրարերձ
լեռն երով ու անղնդաիա
ր ձորե րով ,
խրոխտ,
Հսլարտ
, այլեւ
եղակիօրէն
ղեղեցիկ։ Աւր
կայծակն
ու վ՚ոթորիկր
, սառոյցն ու սառնամա -
նիքր եւ բնութեան
Հաղար ու մի ումերն
ու աբՀա–
լիրքներն
են իչխոլմ
աՀեղօրէն
:
Լեոնային այգ թաղաւո
րո ւթեան
մէչ էլ ամե–
նից
վսեմն ու աՀարկուն
Արուլ ու Ատմ սար ղա -
ղա թնե
րն են եւ մթին
սարերր
, ո րոնք
,
կարծես
մէչք
մ է չքի
աուած
, վեՀափառօրէն
թաղաւո
րում
են ամբողչ
չրչանի
վյրայ :
իսկ եթէ այգ ամէնի
վրայ
աւե լացնենք
լեռ -
նային
բտղմաթիլ
մտնր ու մեծ լճերն ու
լեո՚ներբ,
ո րոնց Հսչարա
թագուՀ
ինե
րն են Ջչղրր ել
Տ"՚ղա–
բտւան կամ Փարաւտնա
յ էճերր
իրենց
աննմ
ան
ղ եղեցկութւ՚տմբ
եւ արտասուքի
սչէ" ՚Լ^իա
ու
քասղցրաՀամ
չբեբով
, սլատկերր
կատարեալ
կբ
լինի :
ք^ա յց
՝ք^ ա չա ղԿւ ո ւն ին , իր մարմնակաղմ
ով ու
բնաւո րութեամբ
, կարե լի է ասել
, միանգամ
ւ՛ւ յն
Հ ակա պատ կերն էր իր Հա յրենի խրոխտ ու աՀաբ–
կու
բնութեան : կարճաՀասակ
, վտիտ , փ
"ՔՐ
ԻԿ
է
բնաւո րութեամ ր էլ մեղմ , սակաւապետ
,
լուռ
,
ինքնամփոփ
, կարծես
մի քիչ էլ
)
՚^"–այլ ,
անմատչելէ :
Աակայն
իր բնաւո րութեան
երկու չատ ղայ -
տուն
ղծերր
անպայման նա մաո.անղ1։լ էր իր երկ
րի
մ ա յր
բնութիւնից
, չիաակո
ւթիւն
ինչպէ ս իր
Հա յրենի սեպաղած
լեոնե րր եւ ծա
յրա
յեգութիլն
ինչսլէս
նոյնի
մ ակե րեւո
յ թ ի արտա կարգ կաղմ բ
ամպածրար
լեռնե
րի
կողքին
ան յատակ
ձորեր :
ս՝ անաւանգ
երկբորգ
ղիծր
չավւ աղան
ղ չեչ ՜"
տուած էր նրա մէչ եւ նա կարող էր մէկ
ավւից
միւսր կամ մէկ ծայրից
միւսը
թ ՚ ՚ է ե լ
առ՚սնղ
բնաւ ուչագ րութիւն
գարձնե
լու
, թէ ինչ
կ՝տսեն
ու կր մտածեն
ուրիչնեբր եւ կամ ղրո՛
Հետեւանքր
ի՞նչ կարող է լինել
իրեն Համար , եթէ մի անգամ
Համողուեց
, որ , այո , իր այգ քայլր
տեգին է ու
արգար:
6
.
՚Բաչաղնունին
ունէր
ռուս "՛կան
բաբձրա -
ղ ո յն
կրթ
ութ
իւն , մ ասնագիաո
ւթե
՛սմ
բ ճարտա -
բագէտ - ճարտարապետ
եւ որպէս
տյգսլիսին
բաւական
Հռչակուած
էր ամբողչ
Կո՚Լկասում :
Գոբծել է գլխաւո րապէս
Բագւում
, ուր
մին
չեւ ա յսօր է լ ն ա
լ
թո
ս կին Հեղեղի պէ ս է Հոսում :
Նբտ
ճ ա րտա րա պետա կան
ստեղծաւլո
րծո
ւթ ե ան
ղ ե՛լե ց իկ
արղիէն^Փ՚ե
րից
մէ 1Ա է I՛ աղուի
Հայոց
Հոյակապ
եկեղեցին, ոբ չինարարական
մէկ իսկա
կան
կոթուչ է , մանաւանգ
իր
Հա յկական
ճարտա–
րասլետութեամբ
:
Բագուի
նմ ան
աղգութիւննեբի
մէկ խառնա -
բան
ում
, ա յլեւ քագաքի
բագմ աթիւ
Հարուստ ու
պերճ
չինո
ւթ իէննե ր ի չար քում
•
,
՚Բաչաղնունու
ա յգ ձեռակե բտր մէկ եգակի ու բացտււիկ աե ղ է
գրաւում : ՚Հքրանով
մե
ր ՚Բաչա՚Աունին
փառքի ու
անմ աՀութեան
մ ի գեղեցիկ
յուչա րձտն է կանգնե–
ցրել ոչ միայն
իր , այլեւ
իր մողոփրգի
անուտն
ը :
Բա
յց , ինչսլէս
ասացինք
, նա մեր
գաղավռս–
րապա չտ Հին սե րունգի
լաւագո
յն նե րկա յացո
լ -
Տի^եբից
մէկն է : Ուղում ենք ասել նրա երի -
տասարգ
սիրտն եւս ՀբգեՀուած
էր ազգի հւ Հտյ–
րենիքի
սիրով : Այղ օրերԼն ազգ •
յեզտփոխա
-
կան
չաբմում
բ
մ եզանս
ւմ արղէն
բա լա կան
լա
յն
ծաւալ էր սաացել եւ գարձե
լ էր ՚1 եր Հայրենա -
պաչտ
եր իտասա բգո
ւթե ան սրբութիւն
սրբոցը
։
Ու
րոլոր
այգպիսի
տիպերը
նետւում
էին ղը–
խաւո րասլէս Հ՛ . Գաշնակցութեան
գիրկբ
եւ
ղինւորւում
նրա ագգանոլէր
ղրօշակի
ներքո
լ , ո–
րովՀետեւ
Գանակցութիւնն
էր , ինշպէս ելա յսօր
է ու վաւթւ է լ պիտի
էինի անպայման.
Հայ
յեղա–
փոխական
այն կուռ
կաղմ ակե րպո
ւթ իւնր
, որի
Հաւատամ
քը կամ գե րագո
յն նպատակ - սրբու -
թիւնն
են կագմում Ազգ, Հայրենիք
,
Ազատութիւն
զաղափա
րներր :
ճարտարապետի
, այն է լ Բագւում եւ ոբպէս
Հռչակուած
ճարտարապետի
, նիւթական
ապաՀո–
վութիւն
, ճոխ կեանք եւ փայլ ու երազական
վա–
^
յելքնեբ
խոստացոզ
ասպարէզր
մեր
Հայրեն՚սսէր
՚Բաչագնունոլ
սրտին
չի խօսում
, ելնա էլ,
ուրիչ
չատերի
նման,
մտնում է Հ՛ Ա՛
Գաչնակցութեան
չարքերը
նրա Հայըենասէր
գրօչակի
նեքոյ Աղ
գին ու Հայրենիքին
ծաոայելու
գեգեցիկ
սլատ -
րաստակամ
ութեամ
բ :
Անա
լով
որպէս պարաաճանաչ
եւ օրինակե
լի
Գաչնակցական
, սակայն նա փայլեց եւ իր անմա–
Հութիւնր
կերտեց ոչ իբրեւ կուսակցական
^յե
ղափոխական
գործիչ,
այլ իրրեւ
ազգային - քա–
ՄԱՐՍԷ8Լ
Անցեալ
անգամ
պարղած
էի
կարաանի
նե րկա
յ ւէԼւճակը
, իբբեւ
ած խա
Հանքի
կեղրոն
, միեւնոյն
ատեն տե ւԱ կո ւթ իւննե
ր տալով
Հայ
աչխատաւոբնե՚րու
մասին :
՝
Պատկերը
լրացնելու
Համաբ
, ստորեւ
Համառօ -
տակի կր նե րկա յացնեմ
նաեւ
Հա յկական
կեանքը;
կարաանի
Հայ ղաղութին
ողնայարը կը կազ
մէ
Պ իփ^ ՛լ • Գաղութ ը Հաստատուած
է \\^՝Հ՝ձին ,
չաաե րր Ա ուրիայէն եւ Պալքաններէն
եկած
են ա
չ–
խաաանքի
սլա
յմ անագրով առ նուաւԱ
երեք
տարի
ածխաՀանքին
մէչ տ շխատե
լու
Համ ար : Շատե
րն
՛ալ Հեաեւած
են իրենց ա զգա
կի ցնե
րհ ւն ,
որովՀե
տեւ մեծ քագաքներսլ
մէչ երթեւեկի
եւ
լեղուի
գմուարսւթիւն
ունէին
։Անատոլուէն
եկող –^այ կը–
նոչ մը, որկարգալ
չէր գիտեր,
ինչպէս
նաեւ չատ
մը ա յրե
բու
Համար , Հանրակառքով
գործի եր -
թալ եւ վե րագաոնա
լը գմուար
էր : Այս գմուա -
րութիւնը եւ գործի
չգոյութիւնը
սլա\ոէ\առը
գար
ձան, ոբ Հայերը մեծ թիլով
Համախմբուին
Պի -
վէռի
մէի
ԵԼ
սկսաւ
Հայկափսն
եռուն
չբչան
մը,
192<>–
ին : կազմուեցաւ
Հ . Ա . Գաչնակցութեան
Նիկոլ
՚իոլմտն
խում՜բը
, քսան
Հոգիէ բաղկացած : ՛Բանի
մը ամիս
՚Լեբ^բ
թիլը
բարձրացաւ
7Ս/՛
եւ
խ՜ումբը
եղաւ
Նիկոլ ֊ ՚իուման
ենթակոմիտէ
: Աաչոբգա–
բաբ
կազմուեցան
Հ.
կ՛ 1ւ)աչը, յետոյ
Հնչ՚սկեան
,
/իամկավար
կուսակցութ
իւննե
ր ը եւ այս
երկուքին
մ իացում ով Հ– 0 • ՚1 •ր , որ Հաւլվււ աշիսաբՀ
եկած
Հիւանգկաիւ
, քանի
մը տարի
քաչքչոլելէ
վեբչ
ւէ եռալ
ան
վ։ ա ււո,ւն ա կ մաՀու՛ :
Ո՚լբացեալ
լնկեր Ջ– ԱրրաՀամեան
իր Հո-
ղէն
ղետին
մը տրամ աղբած էր մեբ լնկերնեբուն
,
որոնք
անմ
իչա
սլէս
շի՚նեց
ին ա կո ւմ բ մը
\Տ)՝Հ1ին :
Ակումբը
ծառայեց
նաեւ
գաւլութէն
իբրեւ եկե —
՛լե ց ի , ՚էոլր՚՚ց եւ ւլրաղարան :
Այ՛լ խանգա վա
ռ
կեանքր
շա բուն ակո
ւեց ալ՛
մինչեւ
1929՛
Նոյն աարին կագի
սլա
յթում
ի մր Հե
տեւանքով
, մեռած
էին շաա մը գործաւորներ
, ո–
րոնց կարգին
մեր ուլբացեալ
Աբղարը
, որ ուլնա -
յարն
է ր Պ իվէռի
Հա յկական
գազութին : Ար կած–
եալներու
ի^աղումը
կաաարուեցալ
նախտգաՀու
—
թեամ
բ Պալաքեան
եսլիսկ ՛ի :
՝
Այս
արկածին
Հետեւանքով
ղղալասլէս
սլակ—
սեցալ
խանւլավաււո
ւթ իւն
ը։
Հնշակեաններն
ալ
տասր տարուան
սլայմանով
իրենց
լնկերներէն
մէկուն
Հողին
՚Լբայ
չվնած
էին տուն մը, որ պի—
տի ծառա
յէր Ակում
րի , սակայն
կեանք
չունեցաւ
:
Ա ինչեւ
երկրորգ
Աշվսա ր Հ ամ արտ
ը , գաղու–
թը Համեմատաբար
խազազ էբ : Ունէին
՚լ"1բոց
,՜
50/՛
մօտ աչակե րանե րով
, իբբ
200
Ղէ
՚Ք^
1""Լ
՚լրա–
գարտն
ը, Հ • 3 ՚ Գ • ՆԼ՚կոլ - Գում
ան
խում
բբ
միշտ վառ կը սլաՀէր ագգային
ոգին։
1930/՛
Ֆր -
րանսա
յի
(իո ղո վր գա կան ճս՚կտտի
տիրա
սլե տոլ -
թեան
օրերուն
, երբ պղտիկ
աոիթ
մբ ներկայա -
ցած էբ, մեր վւոքրողի ~,ակաո ակո րղնե ր ը քաղա
—
քա սլե տին եւ ուրիշ
լնկե րվաբական
եւ Համա
յնա
վար
անձերու
առչեւ
մեզ ներկայացուցած՝
էին իբ
բեւ
«ֆաշիստ^նեբ
, եւայլն։ Աեր լնկերներէն
ո -
մանք ա յգ
զրպա բտ՚ւ ւթեան
Հետեւանքս
՛Լ գժ ուա-
բութեանց
Հանգի պեց
ան : Ա պտ "նա լիքներ ալ ե -
ղան : Ընկեր Վ . Համ բա րձո
ւմ ե ան
, ոբ Մ աբսէյլ
կը
գ.տնուէ ր , Հազիւ
յաչո
զե ցալ
վւա րատե
լ
մատնու
թեան պատճառով
ստեղծուած
թիւրի՛^ացսւթիւ
-
նբ ել բնականոն
կեանքը վերսկսալ
անմ՚իչասլէս
:
Ա՛լ ա ա ա գր ո
լ
թ ե ան
օբե
բուն
, մ ոռցուած
ան -.
Հաանեբ
գարձեալ
Հրապարակ
եկան եւ խանգաբե–
ցԼ՚ն
՚րսղութին
Համերաշխ
կեանքր։ Նախ
որպէս
գերագո
յն
«Հ ՛ս յ րենա
ս ի րո
ւթ իւնֆ ձերբակալել
աբ–
լին
Նիկ"
լ - Գում
ան
խում
բին
բո
լո ր ան՚ւ ՛սմ նե րբ
,
որոնք
ենթարկուեցան
անտանելի
խոշտանղոլմ
-
ներու ելանարւլանքներու։
Յետոյ
միանալով ու
րիԱերոլ
սպաննեցին
մեբ շատ բարի բկւկերր, Լ.
Գեզունին
, երբ աշխատանքի
կ՚երթար : Ա իեւնո
յն
ատեն
ղէն ի ձեււին
, մաՀուան
սպառնալիքով
կո–
ղոպտեցին շաա մը Հայրենակիցներ
: Յայանի ել
անյայտ
ալազակու
թ իւննե րէ զատ՝
Աղղային ճա
կատի
անունով
բռնութեամբ
Հաւաքեցին
1500-000
ֆրանք,
գմոխքի
վերածեցին
երբեմնի
չէն եւ խա–
ղ՚ս՚լ Կարաանբ :
Լաւ
օրերուն պէս զէ շ Օրերն ալ անցան եւ չա–
բաղործները
անՀետացան
օղաուելով
նեբզաղ ^
թէն^
իոկ մնացոլլներբ
սմքեցան,
միչտ
սպասե
լո՚Լ լաւագոյն
օրերու։
Հ՛ 3՛ Գ– «Նիկոլ
Գում ան»
ր կր
շարունակէ
գոբծել
անվՀատ
, իրեն Հետ ունենալով
Հ– 3՛ Գ%
Նոր
Աերունղը։
կապոյտ
իքաԱւ ալ ունի
մասնա
ճիւզ մը :
Պիվէոի
մէչ բոզոքականներբ
ունին
Իրենց
ԵէեւաՏի
Լք«ազու–ած –խււրճրդաեայ թ-ծրթերէ)
ինչպէս
յաճախ
յիչած
ենք,
ձեռագիբներէէլ^
ակո՚լ , Հնութեամբ
եւ սլաբունակած
նիւթի–
քանակովք
- . .
- -
արմէքով - Հայկական
ԱԱԱ նախարարներոլ
Աո֊
վետէն կից ձեռազիրնեըու
մատենագարանը
աչ -
խարՀի
աՍէնէն մեծ մաաենագարաններէն
մէկն է։
Աւնէ մօա տասնրմէկ
Հա՚լաը
ճեռագիըներ
, առանց
Հա,գլելու
պաաա՚ւրկները
եւ գիւանական
Հարիլբ
Հազարաւոր
վաւերագբերը։
իացի
Հէն
Հայկական
ճեոագրրնհրէն
, որոնք կը կազմեն
մաաենագարա–
նի ձեռաղրական
ժսղողածուի
Հիմնական
մասը ,
կան ձեռագրեր
վլ՚ացերէն,
ասորերէն,
եթովպե -
րկն,
պարսկերէն,
տրաբսբէն
եւ արեւելեան
այլ
լեգունեբո՚է
I
Հայասաանի
Ա աաենագաբանի
այս ձեռա -
ղբերը
•հաւաքուած
են տարբեը
վայրերէ ել տար
բեր
ժամ անակնե
բու
մէչ։ Ան իբ մ^չ ընգգրկած
է
ոչ
միայն
էչմիածնի
, այլեւ
Տաթեւի
,
Աեւանի ^
Ներսէսեան
ղպբո՚յի
1
Լտղարեան
ճեմարանի
, Ա -
ըեւմաեան
Հայաստանի
եւ կարգ մը ուրիչ
մանբ
ու մեծ մո՚լավածուներ
:
Ա ատե նագա րանր
ձեռաղբի
մողովածուի
մէչ
ձեռագիրներ
կան արեւելեան եւ արեւմ՛տեան Հա–
յաստանր
գրեթէ
րոլոր
անցեալի՛ն մէչ
՚լոյութիւն
ունեցող
ղրչութեան
գպբոցնեբէն
: Զգալի
թիւ կը
կազմեն
նաեւ
ղուբսի
Հայ գրչութետն
արաա -
գրսւիժիւնը։
Աեռազրբնեբ
կան ԱպաՀանի,
Պոլսի,
Լվո՚լր , Խրիմի , Երուսաղէմի
,
Աղեքսանղրիոյ
,
ս աղրասի եւ բազմաթիւ
այլ վայրերու
Հայկական
ղրչութեան
գպրոցնե
րէն :
ԸնգՀանրապ^ս
այն բոլոր
երկիրներուն
մէչ ,
ուր աարագրր
Հայ Հաաուածը
ստեզծած է իր մը–
չակուիժային
օ՝լւսխր
, այգ օչախննբէն
ձեռագիբ
նե րկա յացուց
րչը կայ Հա յկական Ա Ա Ո՝ Ա ատենա -
ւրսրանին
մէչ։
Անցեալէն
մեղ Հասած ա յգքան
մ եծաթիլ
ձե–
ռագիրներււլ
Համ՜ար
մենք մեծ Հավւով պարտա -
կան ենք ՝։այ
մողողուրգի
աւանգական
այն սովս–
րութեան
, որու
Համ աճա
յն
, ձեռագիրը
տոՀմա -
կան
սր բութ
իւն է Համարուած
եւ
մառանգաբաբ
յտնձեուած
յաչսրղ
սերոլնղին
:
Զարմանալի
չէ , որ առաչին
Համ ա չխաբՀա
յին
պաաերաղմին
Արեւմտեան
Հա յաստանէն
գաղթող
՜՛այ բնակիչներր
յաճախ
Հնարաւորութիւն
չու -
նենալով
ւիերցնել
իրենց
ամենաանՀբաժեչտ
եւ
թանկաբմէք
իրերը
, շատ անգամ առած
են
իրենց
Հեա աոՀմական
սրբութիւն
Համարուած
ձեռա -
՚չիրները։
Ուչագրութեան
արժանի է նաեւ այն ոբ^
անցեալին
մէչ
ձեռագիրնե
բուն
չն չաւո
րութիւն
՝ տրուած է , յիչատակա
րաննե բուն մէչչէ
ըսուս՚ծ
թէ
այսինչ
ձեռագիրբ
«թշնամին
յավւշտակեց»
կամ
«ձեռագիրը
աւար
վերցուցին՜»
այլ «ձեռա -
\ Գէ՚ՐԸ.
՚ԺԼ՚Ի
ինկալ^.,
«ձե ււազիրը
գեբութենէն
՛ս–
՛լատո
ւե ց ա լ ՝» ;
Հայկական ԱԱՈ* Մատենագտբտնի
ձեռտղբե–
ՐԸ , Ր
"ա իրենց բովանգա
կութ եան կը
բամնուին
երկու
Հ իմնական
Լսում բե
բու
կրօնական - կա -
նոնական եւ պատմա - գիտական : Առաչին
խում
բին
մ էչ կր մտնեն
աւետարանները
,
չտրակնոցնե–
րր,
մաչտոցներր
եւայլն
1
Այս
նիւթե
րր արժէքալո
ր են , գլխաւո
րապէս
ւ՚րենց պաբունակած
պատմական
յիչաաակնեբո՚Լ
ել
նուրբ ու գեղեցիկ
մ անրանկա
ր չո ւթեամ
բ է
( 3 իչա տակա
բան կր կո չուի
լ^ւգօբինակոզ
ԳՐԼԻ
ձեռագրին
՛քէչ Լ՛բ կոգմէն
գրած
այն
յալելումնե–
րր
, ուրղ րիչը
՚սնՀ րաժե չա կր նկաաէ
ծանօթա -
ցնել թէ երբ ւլրուած է տուեալ
ձեււազիրը
, որու
պատուէ րով
, ինչ քագաքական
Լւրագա
րձո
ւթիւն
պայմաններու
մէչ եւայլն)
է
Ջ ե ռաղ իրներու
երկրորգ
գիտական
Լսում բի
մէչ կր մտնեն պատմական
, գրական
, փիլիսոփա -
յական
, ճարաաբապետական
, տոմարագիաական
,
աչիսարՀսււլրական
եւ այլ գիտութեան
վերաբերող
նիւթեր։
կարելի է ըսել թէ չկայ
ղիաոլթեան
աս–
•
գպրոցր : Կր գասաւանգէ
պատուելի
8 • Հէլվա -
ճեան։
Այ՛լ պատուական
Հայը
իր աղգասիբու
-
թեամբ մեծ ծառայութիւն
կըմատուցանէ
գաղու.–
թին։
Աղ աաաղրո
ւթեան
տազնապալի
օրերուն
իր
յաճաիսակի
ա յցե լութիւննե
բով օգտակար
եգած է
բանաարկեաԱեբուն
:
« ճակատէի
Հա չուե յա րգա
րէն
վեբչ
Բարե -
գործականր
սկսաւ
որգեղրել
անոր
ղպրոցներր,
բարոյապէս
եւնիւթապէս
• Աւելի լաւ չէ՞բ
րլլաբ,
եթէ
Բարեղործականր
անաչառ
կերպով
իր նիւ -
թական
ս՚չակցու
թիւնր
րնծա
յէր
բոլոր
գպրոցնե–
րուն եւ երիաասարղական
կազմ ակե րպո
ւ թ իւննե -
բուն,
որոնց նպատակն է վառ պաՀել
ազգային
ոգին։ Մերմոզովուբգր
գարերով
գպրոց եւ եկե
ղեցի պաՀած է իրլումաներով
, ասկէ վեբՐ աք
պիտի
կրն՚ոյ
պ՚սՀել
յարղելով
ամէնուն
սվակցու–
թիւնը եւ արժանապաաուոլթիլնր
:
ԱՍԱՏՈՒՐ.
ղաքական
մի մեծ գէմք։
Գաշնակցութեան
շնոր ^
Հիւ եւ Գաշնակցութեսէն
Իէ/՚3"՚Լ
թեւակոխելով
Հայ
ք՚ս՚լաքակտն
կեանքի
ասսլարէղր
, աՀա այս ^
տեղ է բ , որ նա գարձաւ
Հայ ժոզովրղ
ի ագգ ա
յին
գէմ
քե
ր ից
մ էկր ել անմ աՀացաւ
մ եր կեանքի
ու
պատմութեան
էչերում
։
(ՄՏացեալը յաջորդով) ՚
8–
ԻՐԱԶԵԿ
Fonds A.R.A.M
