ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
immm,
ՍԻՐՏ
Ը
Ժայռէ՛ս
վլւրայ կ ՚ի^նէր
ար6իւ. մ անօթի
* * *
Հոն
ինկած
էր Հայղուկր
վէրք
՛Հը սրաին,
Եւ
արիւնին
թերմիկ
Վ
ա
ՐԴ^ՐՐ
րոսոր
Կր ծաղկէին
արեւին
մէ%_ իրիկուան
. .
ՏՀեվւիւոն
անոյշ կր Համբուրէր
գա լկա Հար
ճ ա կա ան
անոր
գեղեցիկ
ԱնմաՀութեա
մբ ղեոաաի
...
Արծ իւն
երեք
անգամ՛
դարձաւ
բաղխելով
Լայն
թեւերն
իր
սեւաթոյր,
Ու կեռ կրաուցր
մրխեց
Տաք
վէրքին
մէԼ Հայդուկին
* . .
Ան չէր մեռած,
ա
յ է
միայն
Կր քրնանար
Հոգեվարքով
մր խաղաղ,
Տրղու
մր
ս
[է
ս
օրօրուած
...
Անոր
աչքերն
ունէին
Լուսե՜ղ
ժ րպի ա մր խորՀուրղի
և
սիրոյ,
Եւ անոնց
մէ$_ կ
առկայծէր
՚յ^աՀ մ ոսկեղէն,
արեւաբոց
ե ան Հուն » . •
Ար ծիւն
երեք
անգամ
կրաուցր
մրխեց
Անոր
կուրծքին
արիւնոա
• » «
Հայդուկն
յանկարծ
արթրնցաւ,
Եւ իր սուրին
կրոթրնած՝
Ոսկի
մաղերր
սարերու
Հովին մէ^,
Լրսելով
ձայնր
թրռ^ունին
թեւերուն
Որ լայնասաուեր
կ
իջնէին,
Այսսլէս
րսաւ
սլաղաաանքով
մր երկար»
(( Արծ ի՜ ւ, արհի՜ ւ, ա՛խ մի փորեր իմ ա չքեր
ս
Ես աաենօք
իմ Հեռաւոր
գիւղիս մէ9,
Լ եոներուն
վրայ
մագրլցած
Շաա մօա էի քու
բոյնիղ,
Եւ արծուիկներրդ
ինծի
Կր կանչէին
իրենց
քով ...
Արծի՜ ւ, արծի՜ ւ, Արարատին
կողերէն
Առիր
թր
ռ
իչքդ
առածին,
Ես ալ անոր
կարիճ
ղաւակն
եմ
Հրպարա,
Հ՛այդուկն
անվախ
որ իր սրա էն գա րն՚-րւած
(օ՝րշն ամիին
ղրնդակով՝
՝'՝&
:
տ,
Առիւծի
աէս կր
մձյւնի՜...
Արծ ի՜ ւ, Հեոո՛՚
ÛM
մայրրս
ինծի կր սպասէ՜***
Ու կր լրսեմ
Հովին մէԼ
