VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 358

316 ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
Հեծկլտագին անոր արցունքր ցաւոտ,
ԵԼ խ ունկն անոր գանգուրներուն րոպ իա ակ
ԵԼ կր շնչեմ աակա լին • • •
Հոգիիս մէք իր Համբոյրներր կր զգամ
Սիրոյ վերջին ծաղիկներով թառամած • , •
Իրիկուն է, մայրրս Հիմա 1լաղօթէ
Ոսկի շողեր իր ճակատին սլրսակն են • . .
Ես չ\րորՀին մօտիկ լացող ուռենին
Որ լրռութեամբ լուսնակին տակ ւ| կ՛արտասուէր,
Ալս իրիկուն կր Հեծկրլտ այ գաղտնաբար ., •
Հայրենական երղիքին տակ մրթամած֊
Աւեր՛ակ է մա Հա բոյր,
Ու կր տեսնեմ որ դուոր բաց է ճամբո՛ւն,
՚հուռր բաց է մօրրս թերմիկ * սրտին պէս
Վերադարձի՛ ս որ յաւիտեան կ՚ուշանայ...
Ա՜խ, սեւ արծ ի ւ, մայրրս աՀքերր դրրան՝
Րր մէկ Հատիկ զաւակին գեռ կր ս սլասէ՛.,.
Եկո՜ ւր, քաշէ՛ ուժգնօրէն
Րմ Հերոսի կուրծքէս դուրս
Վիրաւոր սիրտրս լեցուն
Հայրենիքիս արեգակովս ու սիրովն*,*
Ու մօրրս տա՛ ր, թո՛զ զայն օծէ քաղցրա Հոս
Արտասուքովն իր նրւաղկոտ ալքերուն,
Խուն կով, լոյսով, Համբոյրներովն իր անոյշ.*։
Արծ ի՛ ւ, սլատռէ՛ լան^քըս, աՀա 1 կր մեռնիմ,
թ՛ո՛ղ իմ սրտիս կարմիր արիւնր ժայթքի
Որսլէս գինին Յաղթանակի տ օներուն՝..*
Ա՜խ, այս գիշեր իմ րնկերներրս բոլոր
Պիտի վերցնեն իմ ար ելիս բոցեր ո ւն
Րրենց բաժակր դափնիով զարդարուած* .*
Ս իրան Հայդուկին չի՛ մեռնիր,
Ան տա՜ք է միշտ, ու վեՀօրէն ուխտրւած
Հայրենիքի նրւիրական խորանին*.*
հ2_ի'ր» Արծի՛ ւ, թեւերրդ զա՛րկ որ րզգամ
Խոր վէրքի" մէչԼ կրտուցիդ շանթր պողպատ,
Մըխէ՛ ուժգին, ճապուռներովրդ բզքտէ՛
կ ուրծքրս արղէն վիրա զեղ...
Ցաւ չեմ րզգար, ա՛լ կր մեռնիմ, լոյսն աՀա՛
Բիբերուս մէՀ_ կր մրթագնի յաւիտեան...
Աճապարէ՝, սիրտրս ա՛ո,
Մայրրս Հո՛ն է, երգ/՚քին տակ ամալի,
Իր Սուգին մէ2_ ան իմ Փառքիս կր սպասէ՜...
Շուտով գբնա՛, շուտով գբնա՛, որլացի՜ր
Սեւ լեռներուն վրրայէն,
Պ՚իշե՚րր մեծ թեւերուդ