ՎԵՐ ԱԾՆ ՈՒՆԴ
307
րենք մեր լուսացիր
արօրը
բերրի
կաթոգին
դաշաերէն։
Պիաի վարեն ք
£J
ձախ, յեա ու յաոաք_,
մինչև Հոն ուր մեր Հայրենի
սրրութիններր
մեր
սաբեր
քրաինքին
կարօաովր
կր
պապակին։
3 ան կուցի՝ է լուս ապա ակեր
..• g եզր կը քալէ
ճակաաը
բարձր ու
թող
նախանձը
բորբոքի
իր շուր%_, ան՝ ստեղծագործ
աշխատանքի
եր
շուրթին՝
անփոյթ
ու անվեՀեր՝
պիտի
արշաւէ
դէպի
գեղեցիկը,
ղէպի
վ
որուն
տենԼաց ՝ այնքան
սրտազեղ,
գարեր
ու դարեր
արիւն
արցունք
Րր
մաՀացած
անմորած
զաւակներու
արիւնոտ
աճիւններէն
նոր
Հա
պիտի
ծնին աՀա
քալելու
Համար
((դէպի՝
՛ողբի
ւրր
լոյսին))։
Հրաշափառ
վերա–
ծնունդ, դու, կոթողուած
կամքն
ես անյաղթ
ու անմաՀ
ցեղիդ։
Ս՚արսէյլ
&
9
ԶՕՐԱՎ.Ա Ր ԳՕՐԳյ.ՆԵԱ Ն
շի1ւ. խորՕր . Փարիզ ի խազ . Վ_ե § աժոզով ի Հա յ Zuilip . Պատու.իրակու,1<Ւեա
ն
/
