VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 347

Վ Ե Ր ԱԾ Ն Ո ՒՆ ՛Ւ
Պ– ՔԱՋԱԶ Ն ՈՒՆ Ի ՚
Ա ո ա ջի ն Վ_ւսյւօաււ|եսւԸ Հ ա յ ա ս տ ա ն ի Հ ա ն ր ա պ ե տ ո ւ թ ե ա ն
.Ա8ԱԱՏԱՆԻ. ԲԱՆԱԿ Ը
Ս ա ինքը ազատագրուած Հ այ ժողովուրդս է՜ որ զէ՛նք է
վերցրել Հայրենիքի անկախութիւնը Հաստատելու Համար։ Իրաւուն­
քը ոլէ՚ոք է պաշտպանւի զինւած հեսով, — սա սլա ա մութ ե՜ան ախուր
օրէնքներից մէկն ՛է։ Իրաւունքը աո անց ոյժի— գեղեցիկ ցնորք է,
լի դառն Հիասթափոււքեերով։ Ով ուզում է աս լրիի "լէո՚Ք է ս*իշտ
սլա ա ր ա ս ա լ ի նի հ պայքարելու իր գոյութեան Համար։ Ապրելու ար­
ժանի է Փմի այն նա ով իսկապէս կամք ունի ապրելու։ Իսկ ույդ
կամքի գերագոյն արա այ այ ւոութի lIA ն է՝ կուի մէ £_ Ա եոնելու պաա–
ր ասաա կա մութիւն ը։ ՛հարերի փորձառութիւնը սովորեցրեց Հային
ույդ ղաժան ճշմարտութիւնը։ Ու Հայր դիմեց զէնքի, կազմեց իր
բանակը։ Ում Հա մար թանգ է ազաա Հայաստանը, պէտք է
նից Համար ու ամենից աւել ոյժ տայ բանակին։ ՀՀոՀաբերութեան
Հարց չի կարող լինել* պարտականութիւն է որ պիտի կատարուի։
( Հ ա յ ր ե ն ի ք» ՅՈՎ_ . ՔԱՋՍԶՆՈ