VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 355

ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
րէն դէսվ տուն, խորովածէ կրակին վրայ չի ճենճ երիր, չի բուրեր, չի բ
ւէտեր սարերու կանաչ սեղաններուն կուրծ՛քը * . . t
Ո՛ աայր ինձ զծ՛ուխ ծ՛խանի,
—IjL. զ* առաւօտն սա ւա սար ղի,
չ՛վազելն եզանս և զ՛վազելն եղֆերուաց . . . ։
Ոչ» ^
ա յ փառքի օրերու փառապսակ Արքայ, երանի
քու օրերուդ սերունդին . • • , — ք՛եռ ճերմակ փաթթոցր
պրկուած՛ սպիտակափառ Մասիսի ճաճանչագեղ ճակտին
գեռ խաչի կոճը չէր գրկած՛ ոչ մէկը քու քաջագանգ
չէր օձա–
ւա էլներուդ պողպատ մարմինին. դեռ Հռոմ
ու Բիւզանղիոն քու
«. r - Լ ւ ւ
արամեան կուրծ՛քիդ վր ա ք իր ^_ ա<սա ցէ PmP^E ԳՐ ա ^ չէր***» ո ւ դեռ
սի և Հարաւի Մեծ՛ Արեւմուտքը՝ իր փոքրոգի դիւանագիտութեան շո
բացած՛ չէր կամուըֆՆերու ըմբոստ Արաքսի Դ՚աշտերուն մէֆ..*։
Գարուն մը եւս*.., ու սա կը նշանակէ տարի մը եւս, ո
| աւ Ալեւոր Արարատի կապոյտ երկինքներէն, Հրեշտակը* որ վէսը
թ աղուած՝ Հ ա յ ո ւն վրայէն...։
Աղէկ տղան՝ օրօրոցէն,
ÈSS — Աղէ կ տարին՝ գարնանոցէն*. .։
Մայիս *քը եւս, ու տակաւին ձիւնծաղիկն իր արմատին վրայ կ
թոռմի, քաղող ձեռք մը չերէլեցաւ իրեն։ կաերբուկր կր ժպտի՛ 0 ՛ թէ կո
բուրիկ֊բուրիկ–՝ Օյճների մարմանդ կուրծքին վրայ, թիւրաԼլնի (Jա ղկած սա­
րերուն վերել, Արագածի պճնեալ փէշերուն շուրֆր։
Ի՚եչո ւ* ու ւռ ււս. չլսուի սրինգը Հայ Հովիւին, առտուան
զովուկ զեփիւռին շունչովը^ զիլու թրթռուն, թրթռալով խոր ձորերուն՚
Հով ծմակներուն րնդմէֆ, զղզղուն իրերու վրայ խաղալով, ծաղիէլներուն
բուն ճապուկ Հասակը • գգուող, րզէզներռւն Հետ Համանուագ կազմած.
Օ՞՚ւրէ Հայոց ԱշխարՀի տնաշէնն արքայ Արագիլր։ Հ}առերուն ճիւղե–
րուն մԷ9, ծխնելոյզսերուն վրայ՝ չի բազմիր իր մեծանիստ վեՀափաու
բոյնր բարերար։ Ո՛֊ ծառերուն շուրթը, 4այրՒ ա ր օասերուն է մէ £, օձերն ե
՛շատցեր, կը վխտան սառուցիչ սուլիւններով..., արքա թռչունին օձաք
կտուցն է պակսեր ԱաՀատակ Երկրին մէՀ1քն Հինդ տա րի է.ի վեր...։
— Ու կռո՞ւնկը՝ մեր աշխարՀէն խաբրիկ մր չունի՜...՚ ի վեր։
— իյարրի1լնԱրարատէ՜ն..., ա՛յ ախրար, կ (ձԱաՀման քաֆաց՝
եանց», —Հեթանոս Հայրերուդ պատ գա՛ւէն ըսեմ քեղի,..։
Աւանդ պատգամ մընալ՝ անգիր Հայրերուդ Ա ասուն եան բերա
<ձՈվ չ՚ւ/էսեր քամկով տնիկ՝
—2/՛՛ ՔԸ-՝Էր "^Էք անուշ քընիկ...ֆ։
Տունգ շինէ քո ւ ձեռքովդ, քարերր կրէ Տրդատ եան կռնակովդ
Օտարին աչքը մեզլոյս չի տար, արեւդ Արարատէ՜ն ա՜յ ախբար.
Տարի մընալ այդ գծով։ ÊËâ
Փարիզ , 2 0 Մայի" 192 0 2Ի0-ՈՒՆ Ի