^ * 2 Ղ / /
մ11
։
Հ
ո
" միայն կը բաբախէր տակաւի՛ն Հայ սիրտը, վշ
լուսաբեկէ
Արիւնա րբու թշնամին իր գեՀենական խրախճանքէն
բարձրա
կը փութացնէր ոճրագործ– Լ աւա գա կային խուժանն ու բանակը դ
կաս, դաշունահարելու Համար Հոն մեր սիրտը, վճռած՜՝ բնա£նՀել մեգ,
թեան օրրանն իսկ մեզ գերեզման դարձնելով։ Գազանը արդէն կ՚ոռնար
կան չէր,
իր ռնգունքները
^ԼԸԴ1
ա
յ"էը
արիւնի
նոր խրախճանքի մ
Համար։
Բայց, ո՛վ զարմա՛նալէ Հրաշք, ժի%չգե դ գազանը իր ժանիքն երր
սրէ ու կը կչրտէ
Հայուն
սիրտը
յօշօտելու
Համար,
յ ոգնա
և երեւութապէս
.մաՀամերձ
Հաճութիւնը
ա Հագին գոռումով
մը յ
կարծօրէն կը Նանրանայ, կամքի գերագոյն
Հւ
Ջղաձգային պրկումով
պատուած՛
կը խոյ ան այ վատոգի ոսոխէն վրայ, ֆախֆախելով
նիքները, փեռձկելով
անոր ցռուկը։
Եղեռնը մա բանացնող թուրքն
Հայութ
եան յանկարծական
անսպասելի, դիւցազնական
յարութենէն
շլմոր
կծ՛կի
ոլ
- (ետ կը քաշէ իր մագիլներր։
Մինչեւ երէկ Հայը արՀամարՀո
Հայուն վրայ յոխորտացող
անբարտաւան
թուրքը,
Հաքուն
վրէժխնդ
պատուՀասիչ, արա գա Հաս Հարուածներուն տակ կը խոնարՀի
տութիւնը խոստովանելով,
ու կը յանձնէ պատմութեան
վատ
գձձութեան, տխմարութեան
անֆնֆելի փաստ
մր։ Արիւնով ու ոճ
սնուած՜
ՀրէշՐ
Հըխորտակուի ու կը փշրուի
Հայութեան փոքրաթիւ
.Հերոսական բանակին ՚աՀաբեկող թափին տակ։ Ու Հայութիւնը
կր
իր Հրաշափառ
յարութիւնը։
Մենք չենք կրնար Հեոուէն չափել ու կշսել մեծ՜ութիւնն
ու
վեՀ
*1ւ–
թիւնր մեր եղբայրներուն,՛ որոնցմէ շատեր ղոՀուեցան փրկելու Համար ա
գին
պատիւն ու գոյութիւնը, և որոնցմէ շատեր կ՚ապրին տօնելու Հ
Հայութեան
Անկախութիւնը։
Մեր միտքը յլԴ°րեր *ս
ո
քս իսկ բաւականաչափ Հիանալու և զարմա
Հայուն այս դիւցազնական յարութեան
վրայ։ Պատմութիւնը դեռ չէ արձան
գրած իր էքե\ ուն մէ9
ա
յ դ օրինակ անՀաւատալի Հրաշք մը։
Ալպանացին, Յոյնը, Աերպիացխն, Պուլկարը, Մակեդոնիացին, կ
ցին, ամենուրեք, ուր որ գիտութեան տակ
Հեծող ժողովուրդ
մը ազատութիւն
ստացած՝
է, կրցած՝ է զայն վայելել իբր նուէր,
Հզօրպաշտպա՛ններու
տնակցութեամբ։
Հայըմիայն, արիւնաքամ եղած՝ Հայը միայն, պսակեց ին
զինքն անկախութեամբ, իր դիւցազնական զոՀաբերութեանց
շնորՀիւ։
Ուսկի՞ց առաւ Հայը, պատմական վայրկեանին, իր մոլեգին կա
թիւնն ու ա մէն վտանգ
ու երկիւղ արՀամարՀող քաջութիւնը։
Արդեօք–,
Արտ աւագդ իշխանը ա Հաւոր ժամուն, լեռան կ
ո,
[երր պատռելով,
քար
դուրս խոյ ացած՝, իր շղթայներով աՀեղազա*նգը
Հնչեցուց։ Արդեօք Մա
Հինաւուրց ՝քՀաֆե՞րր միացան Հայ մարտիկլներուն
շարքերուն։
(քլ
կամ, միթէ
մեր միլիոնաւոր եղբայրներր իրենց վաղաժամ գերեզմաններին
fարութիւն ա–
ոած՝, իբր4ւ պաՀեստի ուժեր, յարձակող խումբերու
թիկունքէն, յասա՜
