VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 359

ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ 3Î7
Պիտի վառէ ոսկեղէն ԼաՀն աստ ղեր ունէ.. ՚
Արշալոյսին Հասի 1 ր արն ակս Հայրենի,
րրրան առ^եւ սլիաի գանես առանձին
Ս* այրրս ճերմա՛ կ վարսերով,
յՏՀաՀրակին Հետ որ կուլա՛յ
Հի՛ն ե՜րգ մ անոյշ միօր ին ա կ որով ես
Այս իրիկուն կր վ*րն ան ամ երջանի՛կ...
Պիտի գտնես ^րՀսրին մօտ ուռենին
Արդէն խորցած, ու միայն ոստ մր գալար՝
Մա որ՝ զոր ես մանկութեան մէ £ տնկեցի,
Պիտի սլաՀԷ գերեզմանիս սլրսակին...
Մօրրս գրկին մէ2_ նետէ՝ սիրտրս կարմիր
Արիւններու ծաղիկներով սլրսակուած. *.
Ե լ օգին մէք գուն վերրստին բար ձրաց ի՛ ր,
Վերադարձի՛ ր դիակիս,
Եւ թ
ո յլ մի՛ տար որ կեր րլլամ գայլերուն,,.
Հայրենիքիս լեռներուն վրայ խրոխտա սլան ծ,
Փառքի Արծի՛ւ, արծուիկներուգ տա՛ր ինծի,,,))
Աչքերն անոր նրւաղեցան լոյ սին Հետ,
Սուրր ձեռքին ան ինկաւ,,.
Ոսկի մաղերր սարերու Հովին մէֆ_,
յ*լուխ ր ժայռի մր կուրծքին՝
Ան կր սպասէ ր ա Հ_քեր ր ր ա 'ց ա ,! ս ճամբուն՝
Ուր մեծ թռչուն ր գիշերին Հետ ի £աւ
Տանելով սիրտն ար ի ւն ա Հո ս վարդի պէս,
Ո Լ դեռ ամրող2_ բաբախումուիւ իր կեանքին,
Արշալոյսին %րոցերուն մէ%_ ոսկեվառ,.*։
Արոյրի, ե ր գ ե ր » ԱՐՍՒՆ-ԵՐԿԱՕ –
ԴԻԻՑԱԶՆԱԿԱ Ն ՅԱՐՈՒԹԻՒՆԸ
իր գաւա!լներէն թափուր, սգաւոր Մ այր– Հայ ասա անի վրայ կր ծ
րանար մեռելական թոր լռութիւնր։ 3 ° շ ո տ ո է - ա ծ , րզքտուած Հայու
ցանուցիր սնաց որդն երր կր Հեծ Էին, կր ՀիւծԷին, կր Հռնդային կիզիչ անա­
պատներու աւագներուն մէք։ Այս անիծեալ աքսորավայրերուն մէք
Հետեւէր անոնց քայլերուն թրքական սարսափն ու խոշտանգումր, խո
տելով անոնց Հոգիները Հոգեվարքին պա Հուն ալ։ Հայութեան արեւր կը
քանէր։ Մեր միլիոնաւոր ղժրաղդ քոյրերն ու. եղրայրներր Հայկական ՝ աղ
տութեան լուսաշող երազին խամրումին անպատում կ սկիծր սրտերն
յաւէտ կը փակէին կենսակարօտ աչքերնրև անառաւօտ աչքերնին
յ ո յս ղիշերուան մէք։ Մասիսի ստորոտր միայն կր պլպլար Հայութեան
ա -
առ–