ՄԵՆՔ ՄԵԶ ՊԻՏԻ ՕԳՆԵՆՔ
Երկու, տարի ա՛նցաւ, այն ար Հաւր ալի օրից յետոյ երր մե՛նք ստիպւե՛
ցանք Հրատարակել մեր Հայաստանի ան կա խութիլեր։ Ե
ս
Երեւանուս
բնաւ, չեմ մոռնալու այն շատերի թեր ա Հաւատ ե շատ ուրիշների էլ Հ
ժսլիտներր այգ Հրատարակութեան
օրր ե գեռ շա՛տ
յետոյ։
Բայց ե մինչեւ այսօ՜ր, այսօր էլ քիչ չեն գրանք։ Ե
ս
գիտեմ
մինչ
իսկ մեր ագգային գործերը վարելու Համար ման տ ա ունեցողներ
ո
րք
տում են գեռ։ Արանք ամիսն էլ այն անդրղուելի Հաւատքն ունին թէ աշխ
քի րաներր այսպէս չեն գնալու և «է%րն բարի) օրերի կաբգեբր նորից
գա
են։ Աս վերջինները մանաւանդ, տիբլօմաթ տ՛օդա զի օն ար գա Հատ անօք
բում են ինձ ու քեզ ե բոլոր ոգեւորուածներէն որպէս՝ առն ուա զն մոլորուած–
ներ կամ աշխաՀքին բաներին անգիտակ խեղճեր։
I #
# ՚ #
E pu r s i rUUOV e !
Հայաստանի Հանրապետութիւնը եղաւ, հնաց, տե
ե որ գլխաւորն է, ճանաչեց թե նրա գոյութիւնը և օրինաւՈբութիւնը
այս
աշխաբՀիս ժողովուբղների բաղդի տնօրինողներ։ իսկ սրանից յետոյ
էլթերա՛
Հաւատ իլ «ժպտար ե ենալ այնպէս ինչպէս էթնք
((Հինբաբի)) անց ե ալում
ղարշելի միբան է . .* ։
*
* *
աա
ԱշխաբՀիս ամենաՀզօր ազգի կառավարութեան
գլուխ կեցած
Լոյտ-ճօրճ, իւ՛ր քաղաքագէտի
դիրքի բարձրութիւնից
ձայնարկեց ազդարա
րելով մեզ գիտնալ թէ, ժ ա մ ան ա կ է ո ր մ են ք ս կ ս ին ք մ ե
Անգլիական վարչապետին մեր Հասցէին արտասանած
խօսքերն
րէն կը թարգմանուին, «բաւական է որքան • • • զաՀլէ տարիք՝»։ իսկապէ
այդ ազղարարութիւնր կարօտցած
րոպէիս Հողովս բաւական սեացի։
սպասում էի այդպիսի մի մշտուկի Հարուած մեր փուչ,
փչանայուներին
մեր թմբերով բոն ուա ծ ազգի կորածներին որ սթափին վերջապէս։ Ե
լ
վաղուց սպասում էի այդպիսի եբեսծեծանքբ
մեզ «տեսնող)) ե
«ճանաչ
օտարների
կողմից։ Մենք մեր ողբ ու կականով, յոգնեցբինք
մինչեւ ի
ս
կ
անկեղծ Համակրուլներին եւ մեր բաբին ցանկացողներին։
Նրանց
ականՓնեբր
մեր աղէտքի Հետեւանք վայնասունի g պէտք է կարծել որ այլեւս նասբ
պեցին։ Մենք չենք մտածում որ նրանք ե դատել ե զատել գիտեն և
զզուելի է ու նրանց Ջղայնացնում է մեր մուրացկանի
երգին
միօրինակ և
չվե՛՛բբացող
շարունակութիւնը։
Հերիք է նաեւ որքան շատ Հոլովեցինք ու
խոնարՀեցինք մեր ազգային ցեղական բարեմասնութիւններ
(նոյնիսկ մեր
