VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 352

էլ յա մառեի տեւել ու տեղ տեղ է լ բարգաւաճել, Հարստացել է ։ Աւսօր,
եր վար տարի՛ներից յետոյ, վերադառնում է մեգ մայր Հայրենիքում ՛նորից
վերահալող ա՛նվախ դրութիւնր. ուր մեր օթախի՛ն Հաւատարիմ ե%ացող
յյլ վէս միլիոն Հարազատներ նաՀատավուեցան ու մի այդքան է լ զանա
չ ա փ ու տեսակներով դժբաղդացան, արհաւիրքի g Հեռի գաղութներում
վնաս սնացաՆ, մինչեւ իսվ մեՆ Հարստոաթիւններ դիզած՜ մեր դրամատէ
ներ, սլէտք է մտածէին որ, Հայաստանը իրենց ժառանգութիւնն է և. իրեն
այնտեղ որքա՛ն իրաւունք այնքա՛ն է լ պարտքեր ունին։ Գաղութների Հայ
դրամատիրութիւնը իրան Հիւրասիրւած և պաշտպանութիւն տուած՜
«տեսնող», <ւխորՀողՖ և, «դատողն մեր րաբեվաւէներու աչքին այսօր ի՚֊ր ան–
տարբերութեամբ գայթավղութիւն է առա £ բերում։ Մեր «էք՝արեկա&սերիցՀ
քանիսր քանի անգամ վամ ա1լնարվում վամ ուղղակի մատնան՛շում են մե
դրամատէրննրին երբ մե՛նք առիթ ենք ունենում ՛նրանց Հետ զրուցելու մեր
այսօր տասլավւող Հայրենիքիդերվունքի մասին։
#
Ամերիվացին թէ իւր ո պա ղին երբ տեսնում են աչք հ՜ավելու, ՛նախանձ
շարժելու չ ա փ ունեւոր Հային, Հաւատում են թէ,այդ Հայր բաւավան ժա~
մանավ իրենց երվրում րնաված՜ Սարդէն իրենց ՛նման վարգի՛ն, շևոր
ժպտերես, ձեւերովն է լ գրաւիչ, վերջապէս վստաՀելի, տեղը եկած
նաև ԷԱ՚յն Հիւ՛րասէր, եւաքլն, յամենայն դէպս մի քիչ իրա<սց ս [է ս ա է ա Ք է
որ լ ի ն ի։
Աւա՜ղ, ինչպէս ա՛նենք, # ո՞ւմ Հասվացնենք որ չափազա՛նց երվար ժամ
նավ տառապած՜ Հայը, վեանքի պատւի 1ւ ինչքի ա՛ն ապա Հովութեան
անվերի մտաՀոգութեան ու սրտաղողերի մէֆ ֆղավոտոր ծ՜նող՛ներից բազ
թի՛– սերունդներէ ի վեր Հիւա՛նդ աշխարՀ եվան՝ Հաքը, երվրէ երվին
եվա h բո շ ա յ ի Ի լՐ ապրուՅների ընթացքին ըստ տեղի և Հա՛նգամանքի գե­
րազան ցութիւններ իառա$ խոնարՀած՝, ՆպտւաՆ, քծնած՜, սողացած՛
՛նա՛նալու պէս Հարվեցուցիչ պարագաներէ անցած՛ այս օրուան ունեւոր
գեռ չի՛ վարող եւրոպացուն վամ ամերիկացուն պէս լինել, մտած՛ել ե, զգալ։
Ընթերցո՛ղ, տես, ես ինչպէս չքմեղացրի արտասաՀմանի մեր գաղութ՛
ների դրամատէր ունեւորներէն։ Բեռը որ մեզ առա Հարվում են շալավել, մէ
երվու, երէք ուսերով անբառնալի բան չէ։ Մենք ի զուր կ՛սպասենք
գուոները վը բաղխենք +Հայ դրամատիրոջ, որ դրամատէր եղած՛ օրից դ
դարում է Հայ լինելուց*».։ Մենք պէտք է վազմա վեր պո լքանք և մտա
թէ ինչ միացեալ ուժերով դուրս գալու ենք ստեղծ՛ելու Համար այն դրա­
մագլուխը որ մեր երվրի պաշտպանութեան անՀրանեշտ ՑՕէՕՕՕնոց
կը վազմէ։ Ասի մի անգամ ապաՀովելուց յետոյ մեզ Հաշուի առնել ստիպ-
ուած՛ թշնամիքր Հանգիստ վը թողուն մեգ որ ժամանավ մեր Հայրենի Հարս­
տութիւնն երր ինքնին ներս վը բերեն և դրամատէրը և դրամը։